Trade or Donate

Ο φίλος μου ο Δώρος Αντωνιάδης, εκτός από μπαμπάς δύο ανήμερων μικρών θηρίων, είναι και συνιδρυτής του ιστότοπου ανταλλαγής Trade or Donate. Το ToD λειτουργεί ήδη σε τρεις γλώσσες, προσφέροντας ένα ευρύ φάσμα προϊόντων και υπηρεσιών. Δωρεάν, φυσικά.

Trade or Donate

Η ιδέα είναι πολύ απλή: όλοι έχουμε πράγματα που δεν χρειαζόμαστε, ρούχα που δεν μας κάνουν πια, παιδικά παιχνίδια για παιδιά που πια μεγάλωσαν, βιβλία που δεν πρόκειται να ξαναδιαβάσουμε. Εκτός από αυτά, έχουμε ο καθένας τις δεξιότητές του: ποιός παίζει πιάνο, ποιός πλέκει, ποιός κάνει μαθήματα ιταλικών, ποιός είναι δικηγόρος (εγώ! :-) ).

Το ToD φέρνει κοντά όλους αυτούς τους ανθρώπους, ικανοποιώντας τις εκατέρωθεν ανάγκες. Ανάγκες όχι μόνο για υλικά ή άυλα αγαθά, αλλά και ανάγκες επαφής, διάδρασης, ανταλλαγής, προσφοράς. Δεν μιλάμε εδώ για φιλανθρωπία ή ελεημοσύνη, τουλάχιστον όχι μόνο για αυτά. Μιλάμε για ένα άλλο τρόπο ζωής, πιο λιτό και οικολογικό, πιο δοτικό και φιλάλληλο.

Read moreTrade or Donate

Πόση ευημερία δικαιούται η Ελλάδα;

Δημοσιευτηκε σε λιγο βραχυτερη εκδοση στην Καθημερινη

Ειναι η πτωση της ελληνικης οικονομιας μια αδικαιολογητη καταρα ή φερνει απλα επιστροφη της Ελλαδας στην θεση που της αξιζει?

Υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση στην Ελλάδα οτι τα δεινά που περνά η χώρα δεν της αξίζουν. Είναι βασική ανθρωπιστική αρχή οτι (σχεδόν) κανεις δεν αξιζει να δεινοπαθεί και να βασανιζεται. Ειναι ομως αληθεια οτι η οικονομικη καταρρευση της Ελλαδας δεν ανταποκρινεται σε θεμελιωδη της οικονομιας; Φταίνε για τα προβλήματα μας απλά τα δημοσιονομικά λάθη δυο τριών κυβερνήσεων; Ή μήπως ευθύνονται οι ανεύθυνοι και ανάλγητοι χειρισμοί κάποιων ξένων; Ποιά είναι τελικά η θέση που δικαιούται η Ελλάδα -ή έστω η ελληνική οικονομία- στον κόσμο;

Read moreΠόση ευημερία δικαιούται η Ελλάδα;

Κατά του άρ. 97 παρ. 1 Σ

Περί ενόρκων ο λόγος.

Σύμφωνα με το άρ. 97 παρ. 1 Σ

Τα κακουργήματα και τα πολιτικά εγκλήματα δικάζονται από μικτά ορκωτά δικαστήρια που συγκροτούνται από τακτικούς δικαστές και ενόρκους, όπως νόμος ορίζει. Οι αποφάσεις των δικαστηρίων αυτών υπόκεινται στα ένδικα μέσα που ορίζει ο νόμος.

Να λοιπόν η έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας και στην δικαστική λειτουργία! Μπορεί οι δικαστές μας να είναι ανομιμοποίητοι δημοκρατικώς, αφού δεν εκλέγονται (και καλά κάνουν), οι δικαστικές αποφάσεις όμως εμβαπτίζονται στα νάματα του λαού, όπως εκφράζεται διά των ενόρκων.

Είναι άραγε έτσι όμως;

Read moreΚατά του άρ. 97 παρ. 1 Σ

Unternehmen Kalawrita

Συμπληρώνονται φέτος 69 χρόνια από εκείνο το χειμωνιάτικο μεσημέρι της σφαγής των Καλαβρύτων. 69 χρόνια μετά τα συναισθήματα έχουν υποχωρήσει, οι Γερμανοί δεν μας φταίνε σε τίποτε (πλην ΑΝΕΞΕΛ και λοιπών ψεκασμένων), ο εθνικοσοσιαλισμός είναι ένας μακρινός εφιάλτης, όσο και αν ΧΑ καταβάλη φιλότιμες προσπάθειες για το αντίθετο. Τι μένει λοιπόν από την ενιαύσια τελετουργία, πλην της απόδοσης τιμής στους πατέρες μας;

Θα έλεγα η καταγραφή και η διάδοση της ιστορικής αλήθειας, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Εθνικόν το αληθές. Υπάρχουν κάποιες ανακρίβειες που κυκλοφορούν ευρέως για τα γεγονότα εκείνων των τραγικών ημερών, μερικές άδολες, μερικές σκόπιμες, μερικές ασήμαντες. Στο παρόν δεν θα επιχειρήσω πλήρη εξιστόρηση των συμβάντων, πράγμα που υπερβαίνει τις δυνάμεις μου, θα προσπαθήσω όμως να διευκρινίσω μερικά σημεία. Και επειδή, ως γνωστόν, δάνειος η σοφία μου, ανατρέχω στον εξαντλητικό και πανέντιμο Hermann Frank Meyer, Από την Βιέννη στα Καλάβρυτα, Τα αιματηρά ίχνη της 117ης μεραρχίας καταδρομών στη Σερβία και την Ελλάδα, μτφρ. Γ. Μυλωνόπουλου, Εστία 2004.

H.F. Meyer: φιλαλήθης, φιλίστωρ, φιλέλλην, φιλάνθρωπος. Αιωνία του η μνήμη.

Read moreUnternehmen Kalawrita

Περί αποδοχών των δικαστών παιδαριωδολογία

Τις προάλλες, σε κάποιο μονομελές. Στην έδρα μια ξύπνια, ευγενική και όμορφη κοπέλα. Και ο εισαγγελέας, μάχιμος. Απορρίπτουν ένα προπετές και αύθαδες αίτημα αναβολής δικηγόρου, που κάτι είχε και δεν μπορούσε να μας κάνη την τιμή να έρθη, αλλά ήταν μυστικό, δεν μας έλεγε τι. Καταδικάζουν συνοπτικά επί απειθεία τους, για δεύτερη φορά, λιπομάρτυρες. Σε άλλη υπόθεση, η Πρόεδρος ρωτά χαμογελαστή τους μάρτυρες αν επιθυμούν θρησκευτικό όρκο (και αυτοί φυσικά την κοιτούν με το στόμα ανοιχτό σαν χάνοι). Μέχρι 09:59 εκφωνεί υποθέσεις, να προλάβη να κάνη όσες μπορεί.

Και μετά αρχίζει η κωμωδία. Οι υποθέσεις αναβάλλονται. Πράξη πρώτη:

-Μπορώ να μάθω, κ. Πρόεδρε, για ποιον λόγο αναβάλλονται οι υποθέσεις;
-Για τον γνωστό λόγο, κύριε συνήγορε.
-Ποιος είναι ο γνωστός λόγος; Μπορώ να τον ακούσω;
-(ελαφρά συνοφρύωσις, αλλά πάντα χαρίεσσα) Βεβαίως, να σας τον πω. Το δικαστήριο συμμορφώνεται στην απόφαση της ΕΝΔΕ.
-(ψυχρά) Γνωρίζετε ασφαλώς ότι τέτοιος λόγος δεν προβλέπεται στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας;
-(αμυντικά) Με ερωτάτε;
-Σας υπενθυμίζω κάτι που ήδη γνωρίζετε.
-Ναι, δεν προβλέπεται, αλλά το δικαστήριο θα διακόψη.

Read moreΠερί αποδοχών των δικαστών παιδαριωδολογία

Τώρα που η ψείρα βγήκε στο γιακά…

Μαύρη βία, κόκκινες δικαιολογίες, μέσα και σκοπός σε ένα quasi-failed κράτος.

Την ώρα που αναζητούσα ένα τρόπο να ξεκινήσω το κείμενο αυτό, φίλοι ανέβασαν στο facebook ένα (ακόμα) video με τη Χρυσή Αυγή, το οποίο, φαντάζομαι, κάνει ήδη το γύρο του διαδικτύου. Ο βουλευτής κατηγορεί τους αστυνομικούς που έχουν παραταχθεί ως ανάχωμα στην αντι-συγκέντρωση κρανοφόρων ότι την προστατεύουν και απειλεί ότι αν δεν προβούν σε συλλήψεις όσων βανδαλίζουν αυτοκίνητα και εμποδίζουν ψηφοφόρους του κόμματός του να παραβρεθούν στην εκδήλωση που διοργανώνει θα τους μηνύσει για παράβαση καθήκοντος. Πριν από αυτή του τη δήλωση, που γίνεται κατά κάποιο τρόπο «επίσημα», απευθυνόμενος στην κάμερα, ο φακός τον συλλαμβάνει να εκστομίζει μερικά «γαλλικά». Προσάπτει στον επικεφαλής της αστυνομίας ότι «αδρανεί» (ή μάλλον ότι δρα, αλλά προς ιδίαν, ούτως ειπείν, χειρωνακτική τέρψη, ήτοι, για να μην απομακρυνθώ από τη γαλλική, «qu’il se branle») και απειλεί με οργίλο ύφος ότι αν η αστυνομία θέλει νεκρούς, θα τους έχει.

Τα σχόλια κάτω από τα posts έχουν εξίσου, αν όχι μεγαλύτερο, ενδιαφέρον.

Read moreΤώρα που η ψείρα βγήκε στο γιακά…

Υπέρ των ασουρανιζόντων

Καταρχάς κοιτάξτε καλά αυτές εδώ τις εκπληκτικές εικόνες.

Οι εικόνες είναι σκληρές. Όχι πιο σκληρές από εκείνες που έχει δει όποιος έχει παρευρεθή στην σφαγή του πασχάλιου αμνού, αλλά τέλος πάντων σκληρές.

Μεσαίωνας, βαρβαρότητα, σκοταδισμός και τα λοιπά. Τόση πίστη και ενέργεια σπαταλημένες σε ακατανόητα, για εμάς, πράγματα. Μα τι είδους άνθρωποι κάνουνε τέτοια πράγματα;

Όπα, αυτή η φωτογραφία μπήκε κατά λάθος. Οι Χριστιανοί είναι δικοί μας.

Read moreΥπέρ των ασουρανιζόντων