Τις προάλλες, σε κάποιο μονομελές. Στην έδρα μια ξύπνια, ευγενική και όμορφη κοπέλα. Και ο εισαγγελέας, μάχιμος. Απορρίπτουν ένα προπετές και αύθαδες αίτημα αναβολής δικηγόρου, που κάτι είχε και δεν μπορούσε να μας κάνη την τιμή να έρθη, αλλά ήταν μυστικό, δεν μας έλεγε τι. Καταδικάζουν συνοπτικά επί απειθεία τους, για δεύτερη φορά, λιπομάρτυρες. Σε άλλη υπόθεση, η Πρόεδρος ρωτά χαμογελαστή τους μάρτυρες αν επιθυμούν θρησκευτικό όρκο (και αυτοί φυσικά την κοιτούν με το στόμα ανοιχτό σαν χάνοι). Μέχρι 09:59 εκφωνεί υποθέσεις, να προλάβη να κάνη όσες μπορεί.
Και μετά αρχίζει η κωμωδία. Οι υποθέσεις αναβάλλονται. Πράξη πρώτη:
-Μπορώ να μάθω, κ. Πρόεδρε, για ποιον λόγο αναβάλλονται οι υποθέσεις;
-Για τον γνωστό λόγο, κύριε συνήγορε.
-Ποιος είναι ο γνωστός λόγος; Μπορώ να τον ακούσω;
-(ελαφρά συνοφρύωσις, αλλά πάντα χαρίεσσα) Βεβαίως, να σας τον πω. Το δικαστήριο συμμορφώνεται στην απόφαση της ΕΝΔΕ.
-(ψυχρά) Γνωρίζετε ασφαλώς ότι τέτοιος λόγος δεν προβλέπεται στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας;
-(αμυντικά) Με ερωτάτε;
-Σας υπενθυμίζω κάτι που ήδη γνωρίζετε.
-Ναι, δεν προβλέπεται, αλλά το δικαστήριο θα διακόψη.
Ο Εισαγγελέας οσφραίνεται τον κίνδυνο, καβαλάει το λευκό του άλογο και σπεύδει να υπερασπίση την Πρόεδρο:
-Ο κ. συνήγορος δεν έχει τον λόγο, δεν κάνουμε διάλογο εδώ.
-(πιάνει την μπαλιά) Το δικαστήριο κατ’ επιείκειαν απάντησε στον κ. συνήγορο.
-(απελπισμένα) Είστε επιεικής, αλλά παραβιάζετε και τον όρκο σας σήμερα, κ. Πρόεδρε.
-(ηλικιωμένος δικηγόρος) Μα τι πράγματα είναι αυτά, πώς μιλάτε έτσι στην κ. Πρόεδρο;
-Δεν απευθύνθηκα σε εσάς, κύριε συνάδελφε.
Και η κωμωδία συνεχίζεται. Πράξις δευτέρα:
-Το δικαστήριο διακόπτει μέχρι τις 15:00. (δήθεν απορημένα) Κυρία γραμματέα, θα παραμείνετε μετά τις 15:00 για να δικάσουμε ή θα τηρήσετε το ωράριό σας;
-Θα τηρήσω το ωράριό μου.
-Πολύ καλά λοιπόν. Το δικαστήριο αναβάλλει όλες τις υποθέσεις λόγω ωραρίου γραμματέως.
-(μετά τις αναβολές, νεώτερος συνάδελφος): Και λίγα τους είπατε, κύριε συνάδελφε.
-(ψυχρά) Ήμουνα ο μόνος όμως.
(γυρνά την πλάτη και φεύγει)
Είναι αλήθεια πολύ οδυνηρό να βλέπης δύο νέους και ταλαντούχους ανθρώπους να κήδωνται πολύ περισσότερο της τήρησης της δικονομίας (όσης τους συμφέρει βέβαια και όχι ολόκληρης) και όχι του Συντάγματος. Να ακούς μια κατά το Σύνταγμα προσωπικά και λειτουργικά ανεξάρτητη δικάστρια να ομολογή ότι συμμορφώνεται σε κάποια απόφαση κάποιου σωματείου. Να ομολογή δηλαδή ότι η πίστη της ανήκει στην Θάνου και τους περί αυτήν και όχι στο Σύνταγμα στο οποίο ωρκίστηκε. Να αναγράφη ανερυθρίαστα στο σκεπτικό της ότι αναβάλλει τάχα λόγω της γραμματέως και όχι λόγω της αντισυνταγματικής της απεργίας. Να μην έχη την στοιχειώδη παρρησία να αναλάβη τις ευθύνες της.
Έφυγα πολύ στενοχωρημένος, για μία ακόμη φορά.
Και θυμήθηκα αυτό που είχα γράψει προ εβδομάδων, ότι τα συνταγματολογικά επιχειρήματα των απεργών δικαστών είναι παιδαριώδη.
Τέλος πάντων, ας παιδαριωδολογήσουμε. Εδώ που φτάσαμε…
Σύμφωνα με το άρ. 88 παρ. 2 εδ. α΄ Σ:
Οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους.
Οι απεργοί δικαστές υποστηρίζουν ότι από αυτήν την διάταξη συνάγονται χίλια μύρια θάματα, συμπτωματικά όλα φέρνουν χαρά στα σκέλια των τραπεζικών τους λογαριασμών. Κατά μία άποψη που άκουσα μάλιστα, συνάγεται ότι ο μισθός του Πρωτοδίκη δεν μπορεί να υπολείπεται των 2000 ευρώ.
Για να το ξαναπούμε λοιπόν, ώστε να το κατανοήσουμε, κάποιοι απεργοί δικαστές και λοιποί υποστηρικτές τους θεωρούν ότι από την πρόταση (α)
(α) Οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους.
συνάγεται καθ’ ερμηνεία η πρόταση (β)
(β) Ο μισθός του πρωτοδίκη είναι κατ’ ελάχιστον 2000 ευρώ.
Ότι δηλαδή στο άρ. 88 παρ. 2 Σ είναι γραμμένος με αόρατη μελάνη ο αριθμός 2000, αυτός και όχι κάποιος άλλος, π.χ. 1500 ή 2500.
Λοιπόν, σοβαρευθώμεν και ας μην εμφυτεύουμε νοήματα εκεί που ισχυριζόμαστε ότι τα ανακαλύπτουμε: καταρχάς, το άρ. 88 παρ. 2 Σ εισάγει θετική κρατική υποχρέωση περί τα μισθολογικά των δικαστών. Αυτή η θετική υποχρέωση, όπως κάθε θετική υποχρέωση του κράτους, συναρτάται απολύτως με την γενικώτερη κοινωνικοοικονομική κατάσταση. Σε αντίθεση δηλαδή με τις απαγορεύσεις που ανάγονται στο status negativus των ατομικών δικαιωμάτων, οι οποίες μπορούν να τηρηθούν ανεξαρτήτως οικονομικών όρων, μιας και απαιτούν απλώς παραλείψεις εκ μέρους της κρατικής εξουσίας, οι θετικές υποχρεώσεις του κράτους εκπληρώνονται πάντοτε και μόνο στο μέτρο των οικονομικών του δυνατοτήτων.
Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι το άρ. 88 παρ. 2 Σ στερείται κανονιστικού περιεχομένου. Ίσα ίσα, όχι μόνο έχει περιεχόμενο, αλλά και πολύ ουσιώδες.
Ότι οι αποδοχές πρέπει να είναι “ανάλογες με το λειτούργημα” σημαίνει καταρχάς ότι οι δικαστές δεν αμείβονται σαν δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά περισσότερο (εννοείται: επί ίσοις όροις σπουδών, ετών υπηρεσίας κ.λπ.). Σημαίνει κατά την γνώμη μου επίσης ότι αμείβονται περισσότερο από άλλους, έμμεσους δημόσιους λειτουργούς. Οι ίδιοι ως άμεσοι δημόσιοι λειτουργοί της δικαστικής λειτουργίας, ευθέως προβλεπόμενοι εκ του Συντάγματος και απαραίτητοι για αυτήν ταύτην την κρατική υπόσταση, αμείβονται καλύτερα από δημόσιους λειτουργούς όπως οι Καθηγητές των Πανεπιστημίων ή οι δικηγόροι του ΝΣΚ. Οι μεν πρώτοι, καίτοι προβλέπονται στο άρ. 16 παρ. 6 Σ, είναι έμμεσοι δημόσιοι λειτουργοί: κράτος μπορεί να υπάρξη και χωρίς κρατικά πανεπιστήμια. Οι δε δεύτεροι είναι απλώς δικηγόροι, με το συμπάθιο κιόλας, η συντεχνία των οποίων βέβαια πέτυχε να προσοδοθηρήση εις βάρος όλων ημών διά του βενιζέλειου άρ. 100Α Σ:
Νόμος ορίζει τα σχετικά με τη συγκρότηση και τη λειτουργία του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους […] Στο κύριο προσωπικό του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους έχουν ανάλογη εφαρμογή οι διατάξεις των άρθρων 88 παράγραφοι 2 και 5 και 90 παράγραφος 5.
Αυτό είναι απαράδεκτο: οι κρατικοί δικηγόροι, καλοί και άγιοι, δεν λέω, αλλά δεν μπορούν να εξομοιώνωνται με τους δικαστικούς λειτουργούς ούτε καν εξ επόψεως αποδοχών. Εδώ το Σύνταγμα, δηλαδή ο Βενιζέλος, σφάλλεται.
Από την άλλη μεριά, οι αποδοχές των δικαστικών βρίσκουν και μια οροφή προς τα άνω. “Ανάλογες με το λειτούργημά τους” σημαίνει επίσης “πάντως όχι ανώτερες από το λειτούργημά τους” και συναφώς “όχι ανώτερες από την αποζημίωση των άλλων δημοσίων λειτουργών, ήτοι της νομοθετικής και της εκτελεστικής λειτουργίας”. Οι αποδοχές των τριών κρατικών λειτουργιών αλληλεξαρτώνται και αλληλεπιδρούν.
Εδώ αναφύεται βέβαια το περιλάλητο ζήτημα του ισοτίμου και ισοκύρου (και άρα, κατά τους απεργούς δικαστές, ισομίσθου) των τριών λειτουργιών, που υποτίθεται ότι προκύπτει από το βασικό άρ. 26 Σ.
Δεν θεωρώ ότι το ζήτημα των σχέσεων των τριών κρατικών λειτουργιών μεταξύ τους είναι καθοριστικό για τις αποδοχές των δικαστικών λειτουργών, για τον πολύ απλό λόγο ότι υπάρχει ειδική διάταξη σχετικά, η διάταξη ακριβώς του άρ. 88 παρ. 2 Σ, που τις ρυθμίζει. Ακόμη δηλαδή και αν ισχύη ότι η δικαστική είναι το αποπαίδι των τριών λειτουργιών, και πάλι το άρ. 88 παρ. 2 ορίζει την αναλογία τους με τις αποδοχές των δημοσίων λειτουργών των άλλων κλάδων της κρατικής εξουσίας.
Τούτου λεχθέντος, όχι, δεν είναι ισότιμες ούτε ισόκυρες οι τρεις λειτουργίες. Και οι δύο προϋποθέτουν λογικά την νομοθετική: χωρίς αυτήν, η εκτελεστική δεν έχει τι να εκτελέση και η δικαστική βάσει τίνος δικαίου να δικάση. Αυτό τής δίνει ένα προβάδισμα λογικό και νομικό.
Είδαμε λοιπόν ότι από το άρ. 88 παρ. 2 Σ και εργαζόμενοι συστηματικά μπορούμε να συναγάγουμε κάποιες ερμηνευτικές εντολές προς τον κοινό νομοθέτη. Από και και πέρα όμως, υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος πραγμάτων που δεν ορίζονται δεσμευτικά από το άρ. 88 παρ. 2 Σ, πραγμάτων που συνιστούν τελικά την διακριτική ευχέρια του κοινού νομοθέτη:
-Το άρ. 88 παρ. 2 Σ δεν προνοεί σχετικά με το ποιος δικαστικός βαθμός θα είναι ανάλογος κατά τον μισθό με την βουλευτική αποζημίωση. Του Πρωτοδίκη; Του Εφέτη; Του Αρεοπαγίτη; Non liquet.
-Το άρ. 88 παρ. 2 Σ δεν προδικάζει τις αναλογίες των βαθμών μεταξύ τους ή σε σχέση με την βουλευτική αποζημίωση. Θα εισπράττη ο Πρωτοδίκης το 1/2 του Αρεοπαγίτη ή όχι; Τα 3/4 του βουλευτή ή όχι; Άδηλον.
-Το άρ. 88 παρ. 2 Σ δεν προβλέπει, και πώς θα μπορούσε άλλωστε, συγκεκριμένα ποσά ανά βαθμίδα δικαστικών λειτουργών.
-Το άρ. 88 παρ. 2 Σ, το κυριώτερο, δεν διαλαμβάνει απολύτως τίποτε σχετικά με το τι πρέπει να συμβή επακριβώς στους μισθούς των δικαστικών λειτουργών σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και όταν η κοινωνία που τους μισθοδοτεί έχει απολέσει 20-25% του ετήσιου εισοδήματός της.
Εύχομαι το σημερινό μου κείμενο να φτάση κάπως στα μάτια της συμμεμορφωμένης σύνθεσης που πρώτα θαύμασα και μετά με λύπησε. Εγώ πάντως έχω ήσυχη την συνείδησή μου ότι δεν έκανα τίποτε το παιδαριώδες εκείνη την ημέρα.
Στο κυρίως κείμενο δεν έγραψα κάτι που ούτε καν παιδαριώδες δεν μπορώ να χαρακτηρίσω, ότι δηλαδή, ακόμη και αν η Κυβέρνηση παραβιάζη το άρ. 88 παρ. 2 Σ, κανείς δεν απήλλαξε τους δικαστές από την υποχρέωση τήρησης του άρ. 23 παρ. 2 εδ. β΄ Σ, που τους απαγορεύει την απεργία. Διαφορετικές υποχρεώσεις, απευθυνόμενες σε διαφορετικούς αποδέκτες, εκάστη αυτοτελής και αυθύπαρκτη.
Ωστε δεν είναι ισότιμη η Δικαστική με τις άλλες δύο εξουσίες. Λαμπρά κύριε συνήγορε. Όχι, δεν θα μπω σε περαιτέρω διάλογο μαζί σας, με κάλυψε το παιδαριώδες επιχείρημα σας, ότι η Δικαστική εξαρτάται από την νομοθετική, αφού δεν θα μπορούσε να δικάσει χωρίς αυτή-ξέρετε, ισχύει και τούμπαλιν το επιχείρημα! Ξέρω ότι αποκτήσαμε φωνή και ενοχλεί κάποιους. Προφανώς όταν σε Πρωτοδικεία που γνωρίζω οι δικηγόροι απειχαν 2 ΧΡΟΝΙΑ δεν καθυστερούσαν την απονομή της Δικαιοσύνης. Και σε κάθε περίπτωση, μπορείτε να περάσετε και από την άλλη πλευρά : γιατί δεν γίνεστε Δικαστής ; Να δείτε ποιος είναι ο πραγματικός μας μισθός, και όντας υπηρετών σε νησιωτικό Πρωτοδικείο ταξιδεύω στα διάφορα μεταβατικά ιδίοις εξόδοις. Δεν συζητάω για διπλά σπίτια, βιβλία, συνδρομή σε ΝΟΜΟΣ κτλ που φυσικά η Πολιτεία δεν μου παρέχει. Εκείνο που δεν καταλαβαίνετε είναι ότι το μισθολογικό είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα, αλλά στόχος είναι η συνεχής απαξίωση μας, που φαίνεται πλέον από μεγαλοδικηγόρους (“ποιο είναι αυτό το τσουτσέκι πάνω στην έδρα”) αλλά και νέους δικηγόρους (καλή ώρα) που αυθαδιάζουν στην έδρα, και μας λένε ότι η δικαστική εξουσία δεν είναι ισότιμη.
Και μία μικρή ιστορία : πριν δοθούν οι πρώτοι καλοί μισθοί στους Δικαστές (τους οποίους εγώ δεν πρόλαβα) οι οποίοι επέτρεψαν τους Δικαστές να ζουν αξιοπρεπώς, Πταισματοδίκης (Ειρηνοδίκης) σε νησιωτικό Πρωτοδικείο (btw οι Ειρηνοδίκες εξακολουθούν να υπαμείβονται) καλεί σε κατάθεση κυρία γόνο μεγάλης εφοπλιστικής οικογένειας του νησιού. “Πρέπει να πάτε κυρία” της λέει ο υπηρέτης της. “Δεν μου λες” του λέει απαξιωτικά “πόσα παίρνει ένας Ειρηνοδίκης”. Ο υπηρέτης απαντάει. “Α..όσα και ο μούτσος μας”.
> Αυτά τα ολίγα. Θέλετε τους Δικαστές-μούτσους με σκυμμένο κεφάλι.Ε,δεν θα περάσει.
αν οι δικαστες αντλουν την αξιοπρεπεια τους απο το (σχετικο) υψος του μισθου τους, απο την μια δεν εχουν καταλαβει τι δουλεια κανουν, απο την αλλη παντα θα υπαρχει καποιος που θα τους κανει να αισθανονται αναξιοπρεπεις. Εκτος αν ειναι να ανεβασουμε τον μισθο του πρωτοδικη πανω απο το εισοδημα καθε εφοπλιστη.
εχμ, δεν ξερω αν το εχετε καταλαβει, αλλα εδω δεν εχουμε να κανουμε με χαζοπαιχνιδακια και εριδες μεταξυ δικηγορων και δικαστων, εχουμε να κανουμε με την δημοσια τσεπη και την λεηλασια της απο οποιον μπορει γιατι απλα μπορει. Η τσεπη αδειασε, το λιγοτερο που περιμενει κανεις απο καποιους που ασχολουνται με την δικαιοσυνη ειναι να καταλαβουν οτι δεν ειναι δικαιο να προσπαθουν να διατηρησουν τετοια απαραδεκτα προνομια, ειδικα εν μεσω τετοιας κρισης.
Τα ταξίδια και τα διπλά σπίτια είναι λόγω της εργασίας σας ή λόγω της επιλογής σας να διαμένετε σε πόλη διαφορετική από την πόλη εργασίας σας? Αν ισχύει το πρώτο κακώς δεν αποζημιώνεστε. Αν ισχύει το δεύτερο γιατί θα πρέπει το κράτος να πληρώνει για μια επιλογή καθαρά προσωπική?
Το επιχείρημα πάει και ανάποδα κύριε δικαστά . Αν πιστεύετε οτι αξίζετε περισσότερα , η ελεύθερη αγορά σας περιμένει να το αποδείξετε .
Κανείς δεν λέει οτι είναι ευχάριστο να τα φέρνουν οικονομικά δύσκολα οι δικαστές , όπως και οι γιατροί , οι δάσκαλοι , οι αστυνομικοί και πλείστοι άλλοι . Αλλά βρισκόμαστε σε μια μεγάλη κρίση ( όπου η δικαιοσύνη και πολλοί λειτουργοί της δεν είναι αθώοι του αίματος ).
ΥΓ Οι μούτσοι , ειδικά στα ποντοπόρα πλοία , αμείβονται καλύτερα από τη συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών , για πολύ συγκεκριμένους λόγους . Δεν καταλαβαίνω προς τι η υποτίμηση.
Τα επιχειρήματα περί να γυρίσουμε στη Δικηγορία, το απαντώ μονίμως να γίνουν Δικαστές όσοι κρίνουν απ’ έξω μονίμως , να δουν την γλύκα να ταξιδεύουν με μποφώρ στα όρια του απογορευτικού για τα διάφορα μεταβατικά. Αλλά όχι..πως θα μπορούμε να μιλήσουμε απαξιωτικά στην έδρα μπροστά στον πελάτη μας για να κάνουμε το κομμάτι μας (αλατις…). “Το Δικαστικό σώμα είναι γεμάτο γκόμενες” “η ΕΣΔΙ είναι γεμάτο φυτά” “οι Δικαστες δεν είναι οι άριστοι” (σε αντίθεση με μένα που έχω και κάνει και μεταπτυχιακά ναουμ, σου λέει οι Δικαστές δεν έχουν κάνει). Αλλά μπορείς παράλληλα να κάνεις ως δικηγόρος και κανένα φροντιστήριο Ποινικού για φοιτητριούλες επεξηγώντας με ύφος αυθεντίας τι είναι απρόσφορη απόπειρα και άλλες χαριτωμένες θεωρίες που αμφιβάλλω αν θα συναντήσουν στην δικαστηριακή πρακτική (αυτά για τους Δικαστές που δεν έχουν πρακτική εμπειρία-ελάτε να την μεταλαμπαδεύσετε σε μας!). Και φυσικά SG το μισθολογικό εξαρτάται από αυτήν την ρημάδα την αξιοπρέπεια : το λέει το Σύνταγμα επιτέλους στο άρθρο 88 παρ. 2 Σ. Εκτός αν το Σύνταγμα μας βολεύει κατά το δοκούν (“Κυρία Πρόεδρε -που είστε και ωραία γκόμενα-παραβιάζετε το Σύνταγμα! Νια νια νια νια !”). Και καμία υποτίμηση απέναντι στους μούτσους. Είναι γνωστό ότι αμείβονται περισσότερα ΗΔΗ από τον Δικαστή. Αγνοείτε βέβαια ότι ένας Δικαστής που έχει ασχοληθεί έστω και ξώφαλτσα πχ με διατροφές βλέπει τους μισθούς διάφορων κοινωνικών τάξεων.Να μην πιάσω κάτι ΔΕΗτζηδες ή απόφοιτους Γυμνασίου σε τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου. Αλλά και προφανώς θέλετε τον Δικαστή εξαθλιωμένο , Δικαστή “του χιλιάρικου” (Ο Καστανίδης ειχε πει ότι θα βρει Δικαστές των 900 ευρώ), για να είναι καλύτερα υποταγμένοι. Αλλά θα μου πείτε εδώ δικηγόρος γύρισε και είπε “ΕΣΕΙΣ γράφετε τις αποφάσεις” ;(Όχι, ο Φούφουτος). Οι πολυσέλιδες αποφάσεις των αστικών με πλείστα νομικά θέματα που θέλουν απάντηση, προφανώς γράφονται μόνες τους. Αλλά φυσικά θέλει να έχεις μια τριβή με το αστικό, και όχι το ποινικό,που είναι και πιο “θεατράλε”. Αλλά έχω δει δικηγόρους-σταρ επαρχιακών Πρωτοδικείων που ζητάνε ασύλληπτα ποσά από τους πελάτες τους και δεν είναι σε θέση να συντάξουν μια απλή αίτηση εκουσίας-και όμως η συντριπτική πλειοψηφία των Δικαστών -και εμού-καθόμαστε με νύχια και με δόντια να σώσουμε το κακό δικόγραφο, το συνήθως αόριστο, με το περίφημο “κατ’ εκτίμηση του δικογράφου” (κοινώς δεν ξέρεις τι λες, έχεις μάλλον αμειφθεί πολύ καλά για να παρουσιάσεις μια πατσαβούρα-δικόγραφο, αλλά εγώ θα προσπαθήσω να καταλάβω ΜΑΛΛΟΝ τι λες). Ειδικά όταν αναλύουν τις ενστάσεις τους πέφτει ο Βαθρακοκοίλης από τα ράφια (όχι δεν υπάρχει “ένσταση του νόμω αβασίμου” και όχι το 281 δεν είναι σαν την κόκα κόλα). Αυτά. Από Ιανουάριο ο μισθός του Δικαστή θα είναι γύρω στα 1700 ευρώ, μαζί με τις αναδρομικές κρατήσεις Κύριος οίδε. Εντάξει, βγάλατε τα κόμπλεξ απέναντι στον κακό Δικαστή που σας απέρριψε το αίτημα αναβολής ; Το χαίρεστε, ε ; Αυτούς του Δικαστές θέλετε να σας δικάσουν ; Ας παίρνει μια καθαρίστρια της Βουλής παραπάνω βρε αδερφέ…οι Δικαστές καλά να πάθουν ρε !
Μισό λεπτό (οι οικοδεσπότες να κλείσουν το στόμα, ένα σχόλιο θα κάνω και θα φύγω). Ένα-ένα και χωρίς φαντάσματα και μάγισσες.
1)Περί “ισοτιμίας” των εξουσιών. Πέρα από πανηγυρικές διατυπώσεις και αγαπησιάρικους μοντερνισμούς, η δημοκρατία είναι ωραίο πράμα, επειδή, μεταξύ άλλων, λύνει το πρόβλημα της νομιμοποίησης της εξουσίας διά της πλειοψηφικής εκλογής. Πιο νομιμοποιημένη απ’ όλες, λοιπόν, είναι η νομοθετική: όλους τους νομοθέτες τους ψηφίσαμε και τους καταψηφίζουμε next time άμα λάχει. Μετά είναι η εκτελεστική που έχει και εμμέσως νομιμοποιημένους Στουρνάρες και Σταθόπουλους (που δεν είναι τυχαίο ότι κάνουν τη ψηφοκτόνο δουλειά πάντα). Και έχουμε και τη δικαστική, της οποίας οι εκπρόσωποι βγαίνουν από μία σχολή. Με άλλα λόγια, ο φυσικός μου δικαστής είναι αυτός που ξέρει καλύτερη πολιτική δικονομία. Καλό και άγιο το κριτήριο, αλλά εδώ δεν κρίνουμε επιστημοσύνη, κρίνουμε εξουσία και -πώς να το κάνουμε- η δικαστική στο τούτο και στο κείνο είναι καλή, αλλά στο άλλο υστερεί. Αυτό να μας προβληματίζει και λίγο όταν αγορεύουμε περί θεσμών.
2) Αν καταλαβαίνω καλά. δύο είναι τα βασικά επιχειρήματα εναντίον της μείωσης των μισθών (το δεν μπορώ να ζήσω με 2000 ευρώ γιατί πρέπει να πληρώνω συνδρομή στο Nomos δεν μπορώ να το πάρω στα σοβαρά). Το ένα, μας το είπε και η κ. Θάνου (καλά τη λέω; ), είναι, λέει, η ανεξαρτησία των δικαστών που τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο. Δηλαδή; Να συμπεράνω ότι η ανεξαρτησία των δικαστών εξαρτάται από το ύψος του μισθού τους; Αν, για παράδειγμα, είχαμε κηρύξει στάση πληρωμών, οι δικαστές θα έκαναν πλειστηριασμό από την έδρα; Όχι δα. Όποιος μιλάει για θεσμούς και απαιτεί σεβασμό και προνομιακή μεταχείριση ως εκπρόσωπος θεσμού θα πρέπει να απέχει από τέτοιες συζητήσεις. Αλλιώς, μετατρέπεται σε απλό μισθωτό/συνδικαλιστή του οποίου η δουλειά αξιολογείται ανάλογα με την έκθεσή του στα μποφώρ. Και τότε μισθολογικά κερδίζει ο μούτσος, αν αυτό λέει κάτι για την συνδικαλιστική στρατηγική των ελλήνων δικαστών.
3) Το άλλο επιχείρημα στρέφεται στην πάντα βολική θεσμική απαξίωση. Έρχεται ο εφοπλιστής και μας αντιμετωπίζει ως μούτσους, ο μεγαλοδικηγόρος και μας λέει τσουτσέκια κοκ. Πριν από οτιδήποτε άλλο, reality check: αν είχα ένα ευρώ για κάθε φορά που με υποτίμησαν και με απαξίωσαν, τώρα θα είχα την οικονομική άνεση εφέτη (αστειάκι, δε θέλω παρεξηγήσεις). Τι να κάνουμε τώρα, υπάρχουν και κρο-μανιόν σ’ αυτό τον τόπο. Ακολούθως, όπως είπε και ο Σωτήρης, where does it end? Δηλαδή, πριν τις μειώσεις, η εφοπλίστρια έκλινε το γόνυ στη δικαστική εξουσία και ο μεγαλοδικηγόρος δεν έλεγε ‘΄κόψε ρε ένα παιδάκι στην έδρα’; Το κύρος του θεσμού και των εκπροσώπων του διαφυλάσσεται με τον τρόπο που υπονοήθηκε πιο πάνω: όχι όταν ο δικαστής παίρνει αρκετά ώστε να “φαίνεται” μάγκας και ωραίος, αλλά όταν είναι όλοι βέβαιοι ότι ακόμα και χωρίς φράγκο στην τσέπη παραμένει μάγκας και ωραίος. Ήτοι, αδέκαστος και νομικά καταρτισμένος. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να κυκλοφορεί άφραγκος, για να προλάβω τις φωνές και τις διαμαρτυρίες. Συζητούμε εν όψει των σημερινών οικονομικών συνθηκών. Και μία παραβολή: οι παλιοί δικαστές, πολύ φτωχότεροι των σημερινών (άρα και εξαρτημένοι/τσουτσέκια/ανυπόληπτοι; ) φορούσαν, με 40 βαθμούς υπό σκιάν, κοστούμι και γραβάτα, έμπαιναν στο λεωφορείο (πού λεφτά για ΙΧ και ταξί) και πήγαιναν σε μία ερημική παραλία να κολυμπήσουν. Γιατί ο δικαστής, πίστευαν μέσα στην υπερβολή τους, πρέπει να δίνει την εντύπωση του απόκοσμου θεματοφύλακα. Όχι του καλοπληρωμένου ή του μάχιμου συνδικαλιστή που υπεραμύνεται του μισθού του και, κατά λογική συνέπεια (!), της ανεξαρτησίας και του κύρους του. Έστω να μην ακούν οι αρχισυνδικαλιστές των δικαστών τα μηνύματα της κοινωνίας. Αλλά να μην αφουγκράζονται και τα διδάγματα των προκατόχων τους;
4) Αυτό το παραμυθάκι με την αμοιβαιότητα στην νομιμότητα πρέπει να σταματήσει διά παντός. Μέχρι τώρα ήμουν κόσμιος, αλλά τώρα θα βάλω τις φωνές: πού το έχετε δει γραμμένο, σύντροφοι Νεοέλληνες, ότι οι νόμοι εφαρμόζονται κατόπιν αξιολόγησης της νομιμοφροσύνης των άλλων; Δεν έχετε δει την Σωφερίνα; Το άδικο δίκαιο ου ποιεί, όπως έλεγε και ο τότε συνάδελφος και νυν παρατρεχάμενος του Τσίπρα Γ. Πάντζας. Άντε και η κυβέρνηση παραβιάζει το Σύνταγμα με τις μειώσεις (ήδη η ερμηνεία που λέει ότι από το ισότιμο των εξουσιών προκύπτει το ισόποσο των μισθών είναι ανάξια σχολιασμού από όποιον έχει τελειώσει το δημοτικό, όχι τη Νομική, αλλά τέλος πάντων – btw, αυτό είναι υποβάθμιση της ανεξαρτησίας και του κύρους της δικαιοσύνης, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα). Από πού κι ως πού αρκεί αυτό για να γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια ρητή συνταγματική διάταξη; Εγώ λέω (κι έχω δίκιο, δεν ερμηνεύω ιστορικά τον συνταγματικό νομοθέτη που κατά την κ. Θάνου εισήγαγε την απαγόρευση απεργίας των δικαστών υπό άρρητους ενδοσυστημικούς όρους που μόνο οι δικαστές αντιλαμβάνονται) ότι το ελληνικό κράτος παραβιάζει την αρχή της ισότητας συστηματικά. Πόσα και ποια άρθρα του Συντάγματος μπορώ να παραβιάσω; Γιατί και αυτό τα περί ελευθερίας και ανάπτυξης της προσωπικότητας ο συνταγματικός νομοθέτης τα έλεγε εν όψει της αρχής της ισότητας: ίση ελευθερία για όλους εννοούσε. Άκυρο το άρθρο 5 λοιπόν, τα λέμε στα οδοφράγματα. Και καλά να αδιαφορώ εγώ (ή η καθαρίστρια που αρέσει ως παράδειγμα και στον δικαστή που σχολιάζει πιο πάνω) για το Σύνταγμά, τους νόμους, το κράτος δικαίου. Αλλά να αδιαφορούν και οι δικαστές προς όφελος των συνδικαλιστικών τους διεκδικήσεων (που έγιναν μαχητικές και μπετόν αρμέ όταν μπήκε το κυβερνητικό χέρι στην τσέπη τους και όχι στην έδρα τους) και να επιμένουν στους δεκάρικους περί θεσμών; Όσοι δίνουν δυο δεκάρες για αυτή την έρμη τη δικαιοσύνη (και ο Θανάσης, είμαι βέβαιος, γι’ αυτό δυσανασχετεί) θλίβονται και προβληματίζονται βαθιά και καλά θα κάνουν οι δικαστές να το λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν τους αυτό.
ΥΓ: Πέρα από την πλάκα, πώς να μας συμπαθεί η Δύση; Τόσοι αιώνες ανελευθερίας, αγώνα, ζυμώσεων και επαναστάσεων για έναν Διαφωτισμό και μία Δημοκρατία κι εμείς έχουμε βρει τον τρόπο να τα κάνουμε πανηγύρι για την πλάκα μας. Έτσι δεν έχει φερθεί ούτε ο Αναγνωστόπουλος στο διδακτορικό μου, για να μην ξεχνιόμαστε.
Πιο άστοχη ερμηνεία του άρθρου 5 δεν έχω ξαναματαδεί. Η σχεδόν κομμουνιστική ισότητα ευαγγελίζεστε δεν υπάρχει. Και η ισονομία δεν υπάρχει στους μισθούς ; Αλήθεια ; Τότε αν ο Δικαστής είναι εργαζόμενος, αφού δεν είμαστε εξουσία (!), υπάλληλος ή εργάτης έστω, απαιτώ να αμείβομαι αναλογα. Με τις υπερωρίες μου, τις κυριακάτικες αργίες μου, όχι ξυνύχτια, και τότε αποφάσεις θα παίρνετε στα 2 χρόνια. Γιατί στη φιλοτιμία των Δικαστών, παίρνετε αποφάσεις, έστω και ακθυστερημένα, ναι το αναγνωρίζω, αλλά δοκιμάστε να απαντήσετε εσείς σε αιτήματα και ενστάσεις το ένα πιο “απάλευτο” από το άλλο στις δικογραφίες-βουνό.Αν δεν μπορείτε να καταλάβετε απλά μαθηματικά, πως ναι ο Δικαστής δε μπορεί να υποαμείβεται και ναι, φυσικά, το ισόκυρο των εξουσιών μεταφράζεται κατ’ ανάγκην και σε ισόποσο (δεν εννοώ με τον Ειρηνοδίκη – Ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου που θα παίρνει σε λίγο τα μισά από τον Κασιδιάρη σας καλυπτει ;). Η επιλεκτική ανάγνωση του Συντάγματος τυφλώνει,ε, το άρθρο 88 Σ δεν μας βολεύει με το συγκλονιστικό επιχείρημα “δεν λέει ποσό” (!). Το Σύνταγμα έθεσε εξάλλου την απεργία δικαστών με την αυτονόητη προυπόθεση αναγόρευση της σε ΕΞΟΥΣΙΑ και όχι σε “δημόσιο υπάλληλο” (Η νεοπροσλαμβανόμενη καθαρίστρια της Βουλής που τόσο σαρκάζετε ως επιχείρημα λαμβάνει 1900 ευρώ, περισσότερο από όσα θα παίρνω εγώ από Γενάρη, και αν δεν καταλαβαίνετε την διαφορά, λυπάμαι πολύ). Εξάλλου, αν με θεωρήσεις εργαζόμενο, τότε θα πρέπει να κάνω απεργία, έτσι, και η καραμέλα του άρθρου 23 Σ πάει περίπατο,εκτός αν οι Δικαστές είναι άνθρωποι, και όχι απρόσωποι φορείς θεσμών, που δεν αντέχουν τα 12ωρα, οπότε να το άρθρο 5 Σ κύριε, και η προστασία της προσωπικότητας. Τι υπερισχύει ; Η δική μου προσωπικότητα που είναι εξαντλημένη ή ο θεσμός που ενσαρκώνω ; Είτε σας αρέσει, είτε όχι, πρόκειται για αποχή, όχι για απεργία. Αν ήταν απεργία, δεν θα μας βλέπατε ούτε σε αυτόφωρα, ούτε 9-10, ούτε “να κάνουμε και αυτήν κύριε συνήγορε είναι υπό παραγραφή”, ούτε βουλεύματα, ούτε διασκέψεις παλιών υποθέσεων. Τίποτα. Nada. Ούτε ασφαλιστικά, ούτε προσωρινές διαταγές (το απόλυτο τρεντ..), ούτε Εισαγγελέας Υπηρεσίας. Είπαμε τα επιχειρήματα του “παλιού, καλού απόκοσμου Δικαστή” που για να τον σεβόμαστε περισσότερο πρέπει να απέχει από αυτές τις συζητήσεις (σοβαρά ;) πεθάναν. Πλέον, δεν μπορεί ένας Δικηγόρος να παίρνει 600 ευρώ για ένα συναινετικό, και να έχεις την απαίτηση ένας Δικαστής να έχει 3-4 ποινικές έδρες τον μήνα, 4 αστικές, πολλά βουλεύματα, διασκέψεις, και αποφάσεις,αποφάσεις, και να τον θες κύριο,καταρτισμένο και πολίτη του κόσμου. Οι παλιοί καλοί Δικαστές δίκαζαν στο Μονομελές όχι πριν πολλά χρόνια υγειονομικά γιατί δεν είχε καπάκι η τουαλέτα, και τώρα το Μονομελές (Ποινικό και Πολιτικό) έχει γίνει Τριμελές Εφετείο. Είπαμε, εσείς και ο Θανάσης θλίβεστε, όλοι οι υπόλοιποι νομίζετε είμαστε χαρούμενοι, νομίζετε τα κάνουμε όλα για τα λεφτά. Αν προσωπικά σας υποτίμησαν, ποσώς με ενδιαφέρει, πλέον όμως εγώ δεν θα ανεχτώ καμία υποτίμηση από κανένα. Μπορείτε πάντα να ρίχνετε το ανάθεμα στον κακό Δικαστή, είπαμε : ο γνωστός κυμματοθρύστης του χασοδίκη (δεν εννοώ εσάς) που θέλει να είναι και μάγκας,και καρμπουζουκλής, και άρχοντας, και να γράψει νομικά δοκίμια για μια μισθωτική μέχρι τις 2 την νύχτα, και την επόμενη στην ποινική έδρα να απαντήσει σε 25 ενστάσεις, και όταν γυρίσει αργά το σπίτι στις 5 , erase and rewind : τα παιδιά του τα είδε καθόλου ; Μπαα..έχει να προλάβει τις προθεσμίες…και μην μου πείτε για τα δικά σας παιδιά, αλήθεια δεν με ενδιαφέρει : ελεύθερο επάγγελμα κάνετε, εσείς κρατάτε το μαχαίρι , εσείς και το πεπόνι. Και εσείς καθορίζετε και την αμοιβή σας μη ξεχνιόμαστε : οπότε αστειάκια για την ΝΟΜΟΣ, εκεί που σας παίρνει, γιατί ένα εργαλείο για το λειτούργημα μου, κατά τα άλλα βγαίνει από την τσέπη μου, για να είναι η απόφαση των πελατών σας εμπεριστατωμένη, χώρια ο υπολογιστής, ο εκτυπωτής, οι σελίδες, το μελάνι, τα βιβλία. Τζάμπα όμως το διαδικτυακό μου σάλιο : εδώ αρνείστε το αυτονόητο , την ισοτιμία των εξουσιών, στα λεφτά τα ρημάδια, θα συμφωνήσουμε ; Και θα πάρω μια δική σας ερώτηση : where does it end ? Θέλετε Δικαστή του χιλιάρικου ; Θα τον έχετε σε λίγο καιρό. Δεν θα σας αρέσει πιστέψτε με.
Ο νεoδιορισμένος ιατρός του ΕΣΥ πόσα λαμβάνει? Νομίζω λιγότερο του χιλιάρικου. Να υποθέσω ότι σφάζει κόσμο? :)
Μάλλον δεν σας έχει απασχολήσει το ζήτημα επαρκώς. Όπως θα σας πει οποιοσδήποτε σχετικός με την σύγχρονη πολιτική φιλοσοφία, όταν μιλάμε για ελευθερία, μιλάμε πάντα για ίση ελευθερία. Και η ισότητα που μας απασχολεί δεν είναι του αποτελέσματος, αλλά της αντιμετώπισης σε θεσμικό επίπεδο. Συνεπώς, δεν μιλάμε για κομμουνιστικές ουτοπίες, αλλά για τις γυναίκες που δεν υπηρετούν θητεία ή τους γονείς ενός τέκνου που δεν παίρνουν το 1/3 του επιδόματος που παίρνει ο πολύτεκνος με τα τρία τέκνα. Το ελληνικό κράτος έχει μακρά ιστορία στρεβλής αντίληψης της ισότητας. Το αντιπαράδειγμά μου εξακολουθώ να το στηρίζω λοιπόν.
Κατ’ ανάγκη των δικαστών. Η ανάγκη της κοινωνίας είναι άλλη αυτή την στιγμή. Κάνετε συνεχώς το ίδιο σφάλμα: το άδικο δίκαιο ου ποιεί! Αυτοτελής η ευθύνη του βουλευτή που δεν μειώνει τον μισθό του, αυτοτελής και του απεργού δικαστή.
Ο πελάτης του ελεύθερου επαγγελματία έχει το μαχαίρι και το πεπόνι. Όταν αρχίζει να τα κρατάει ο δεύτερος, σε λίγο δε θα έχει πεπόνι. Όλοι τα βγάζουμε πέρα δύσκολα αυτό τον καιρό και πάντα ίσχυε ότι όποιος θέλει να κάνει καλά τη δουλειά του πρέπει να κοπιάσει, να ξενυχτήσει, να στερηθεί. Εκτός αν είναι παπάς.
Κάνατε ένα λάθος στην πληκτρολόγηση: θέλατε να γράψετε “πολιτών” και γράψατε “πελατών”. Έτσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον. Κατά τα λοιπά, το γεγονός ότι κάποιοι εργαζόμενοι μπορούν να ορίζουν την αμοιβή τους (λέμε τώρα, γιατί το ύψος της αμοιβής είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, εκ των οποίων ο λιγότερο βαρύνων είναι η επιθυμία του δικηγόρου) δεν συνεπάγεται ότι όλοι έχουν το δικαίωμα να το κάνουν. Και σας θυμίζω ότι οι δικαστές το κάνουν με το μισθοδικείο και τα κρυπτογραφημένα μηνύματα του άρθρου 88Σ.
Εξακολουθώ πάντως να παρατηρώ ότι βλέπετε εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν. Ο αντίλογος στα επιχειρήματά σας είναι απολύτως καλοπροαίρετος. Και παρότι εξακολουθείτε να τα βάζετε συλλήβδην με τους δικηγόρους, κανείς από τους εκπροσώπους των θιγομένων σε αυτό το νήμα δεν σας ακολουθεί σε αυτόν το δρόμο. Αυτό δείχνει και καλή προαίρεση και σεβασμό προς τον θεσμό, εκτός αν πιστεύετε στα σοβαρά ότι όλες οι αποφάσεις που φτάνουν στα χέρια μας είναι “νομικά δοκίμια” ή ότι όλες οι καθυστερήσεις στην έκδοση αποφάσεων είναι δικαιολογημένες. Αφήστε, λοιπόν, κατά μέρος τον συντεχνιακό καυγά, δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Κανένα λάθος στην πληκτρολόγηση : “πελατών” ΣΑΣ. Γιατί εγώ να είμαι υποχρεωμένος από τον μισθό ΜΟΥ να καταβάλω χρήματα για τις ανάγκες της υπηρεσίας ενώ κάποιοι υπουργοί αλλάζουνε χαλιά στα γραφεία τους και εμείς δεν έχουμε θέρμανση στο γραφείο ; Εσείς είπαμε είστε ελεύθερος επαγγελματίας, αν θέλετε να τυπώνετε τις αγωγές σας και σε χαρτί πολυτελείας, αδιαφορώ. Οι γιατροί να πληρώνουν τα γάντια τους, οι αστυνομικοί τον εξοπλισμό τους, σας φαίνονται λογικά όλα αυτά ; Δεν έχει νόημα άλλο η κουβέντα. Οι εχθροί που βλέπετε στο πρόσωπο των Δικαστών είστε εσείς. Αφού λοιπόν τους θεωρείτε Δημοσίους Υπαλλήλους , χάνω τα λόγια μου. Τζάμπα το 9 στο Συνταγματικό κύριε διαχειριστά. Αυτό πολύ φοβάμαι θα το πληρώσει η ίδια η Δικαιοσύνη (όχι από μένα πάντως), αλλά θα είναι αργά όταν το καταλάβετε, τι σημαίνει υποβάθμιση της Δικαιοσύνης να της τάζουν αναδρομικά και ρυθμίσεις στεγαστικών δανείων-δεν έχω τίποτα από τα δύο. Δημόσιους Υπάλληλους λοιπόν θέλετε. Ε, δημόσιους υπαλλήλους θα έχετε. Θα κατεβάζουμε ρολά στις 3, αργίες, Σαββατοκύριακα, και θα δείτε τις αποφάσεις που εσείς ειρωνεύεστε (δεν ξέρετε τι δικόγραφα εμείς διαβάζουμε) ακόμα πιο αργά. Αφού λοιπόν ο άνθρωπος που είναι πάνω στην έδρα, δεν είναι εξουσία τόσο χειρότερο για εσάς, που ακούτε τον Στουρνάρα να μας εμπαίζει, και εσείς σαν δικηγόροι να σφυράτε αμέριμνοι. Αλλά επιμένω : δικηγόροι μάχιμοι (και όχι της “φιλοσοφίας του Δικαίου”) γνωρίζουν τι σημαίνει “συντάσσω απόφαση”. Εσείς, είπαμε νιώθετε μια κρυφή χαρά, το τσουτσέκι στην έδρα ας αμείβεται και με τον βασικό μίσθο. Η οίηση “του έχω και διδακτορικό, πάμε μια βόλτα” δεν κρύβεται.
“Πελάτης μου” ο πολίτης που καταφεύγει στην ελληνική δικαιοσύνη, η εξουσία της οποίας πηγάζει από αυτόν και ασκείται υπέρ αυτού! Έχετε δίκιο, το κουράζουμε αδίκως. Το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο και ο θυμός σας δε βοηθάει να το λύσουμε. Σας χαιρετώ και εύχομαι καλό κουράγιο στην άσκηση του λειτουργήματός σας ή στους συνδικαλιστικούς σας αγώνες για “ανάλογους μισθούς”. Όποιο από τα δύο επιλέξετε τέλος πάντων.
Περισσότερα από όσα θα παίρνει και ο Α/ΓΕΕΘΑ… Ο οποίος δεν είχε ποτέ δικαίωμα στην απεργία, δεν πληρωνόταν “νυχτερινά”, “υπερωρίες”, πλήρωνε “διπλά σπίτια”, στολές από την τσέπη του, πολλές φορές και αναλώσιμα της μονάδας από εκεί… Αλλά ναι, δεν είναι “εξουσία”! Άμα λάχει, τον κατεβάζει και ο υπουργός με την ντουντούκα!
Σε αντίθεση με τον Δικαστή που ΕΙΝΑΙ εξουσία (όσες ψευδεπίγραφες αναγνώσεις του Συντάγματος κι αν κάνετε) και φυσικά δεν πληρώνομαι νυχτερινά και υπερωρίες ; Αν αύριο εγώ αρνηθώ να τυπώνω αποφάσεις σπίτι μου γιατί αρνούμαι να πλρηρώνω αναλώσιμα, να δούμε τι θα πείτε…”παράβαση καθήκοντος” ; Χα!
Α, αυτό είναι το πρόβλημα; Λοιπόν, το χαρτί κοστίζει 2,70/500 φύλλα, ενώ η Lexmark ισχυρίζεται ότι έχει το φθηνότερο κόστος εκτύπωσης, 0,01ευρώ/σελίδα. Πόσες εκτυπώσεις κάνετε τον μήνα, να υπολογίσουμε το κόστος και να ζητήσετε μόνο αυτό ως αύξηση…
Πάντως ο υπάλληλος/λειτουργός/εργαζόμενος που θέλει να είναι κύριος και αξιοπρεπής, δίνει τις εκτυπώσεις σε εξωτερικό κατάστημα και αναφέρει τα έξοδα με παραστατικά στον προϊστάμενό του… Έτσι όπως είναι η κατάσταση, πάλι από την τσέπη του θα τα πληρώσει, αλλά διατηρεί το κύρος του και δεν επιτρέπει σε κανέναν να του απευθύνει απρεπείς (κατά τη γνώμη σας) απρεπείς χαρακτηρισμούς. Παραμένει εξουσία και έξω από την ταμπέλα.
Νομίζετε ότι είναι μόνο το χαρτί ; Ξέρετε πόσα προσωπικά έχω πληρώσει στα διάφορα μεταβατικά ; Αυτή την στιγμή έχω να πάρω γύρω στα 1000 ευρώ, πήρα βέβαια κάτι χρωστούμενα 1500 ευρώ μετά από 15 μήνες. Βγείτε από τον μικρόκοσμό σας, και δείτε ότι ο Δικαστής μπαίνει χοντρά “μέσα” για να διατηρήσει την αξιοπρέπεια του. Αυτά τα εξουσίες και ταμπέλες, ή “το αναφέρει τα παραστατικά στον προιστάμενο του” είναι ενδεικτικά πόσο βαθιά νυχτωμένος είστε για την κατάσταση που λειτουργεί η ελληνική δικαιοσύνη και χάρη στο φιλότιμο των Δικαστών τόσο καιρό κρατιέται με νύχια και με δόντια, για να έχει ο διάδικος των κύριων συνηγόρων καλογραμμένη απόφαση-ξέρετε μόνο πόσο χαρτί θέλουν τα κατηγορητήρια ή τα ανακριτικά γραφεία ; Φυσικά και δεν ξέρετε..ευτυχώς υπάρχουν χορηγίες τοπικών δικηγορικών συλλόγων… Όχι άλλα επιχειρήματα από άσχετους (τόσα παίρνει ο δάσκαλος, τόσα η νοσοκόμα, άσχετο), ο μισθός του Δικαστή έχει αναχθεί-προστατευθεί ρητά συνταγματικά. Και σε όποιον αρέσει. Θα μου πει εδώ ο κύριος συνήγορος βρήκε τις εξουσίες δύο !
Πόσο την πουλάνε αυτή την αξιοπρέπεια να αγοράσουμε και εμείς μισό κιλό;
Κοίτα πως πάει : αν θέλετε τον Δικαστή αξιοπρεπή, καταρτισμένο, νηφάλιο, λυπάμαι που λέω θα την πληρώσετε την αξιοπρέπεια. Όχι παραπάνω από όσα είναι τώρα ΗΔΗ με τις μειώσεις. Διαφορετικά θα έχετε μια μίζερη δικαιοσύνη που δεν θα έχει λεφτά για την καρέκλα που κάθεσαι. Σε μας πάντως η Αίθουσα Δικαστών δεν κλείνει. Χάλασε η κλειδαριά. Αν θέλετε ένα Δικαστή που θα δίνει 500 ευρώ το μήνα (μου έχει τύχει) για έξοδα υπηρεσίας και θα τα πάρει πίσω άγνωστο πότε, δεν μπορείτε να πουλάτε ανέξοδη μαγκιά με τον μισθό του άλλου. Αλλιώς μπορείτε και εσείς να δώσετε αύριο 500 ευρώ υπέρ πίστεως και πατρίδας. Το άρθρο 88 παρ. 2 Σ που το περνάτε αβρόχοις ποσί, μιλάει για “ανάλογα του λειτουργήματος του”-ε, χτυπήσαμε οροφή, από κάτω. Κατά τα άλλα οι Δικαστές θα είναι πάντα “γκόμενες” και “φυτά” κατά τον διαχειριστή του ιστολογίου. Ξέρω έχουμε μπει στο μάτι ορισμένων, εμ δεν είμαστε πια “Κύριε Πρόεδρε μια αναβολή παρακαλώ” “Μα έχει ήδη αναβληθεί 3 φορές” “Δεν πρόλαβα κύριε Πρόεδρε γεννάει η κουνιάδα μου στον Ευαγγελισμό”. Τι έγινε ρε Θανασάκη, ποιος συνάδελφος σε πίκρανε και δεν σου έδωσε αναβολή και ξερνάς χολή ; Αλλά φυσικά, όταν δεν συμμετέχεις στις δικές σας κινητοποιήσεις, δεν μπορώ να σου καταλογίζω ότι δεν αναγνωρίζεις τα δίκια των άλλων. Εξάλλου, δεν σου έκοψα παράσταση για να αναλάβεις την υπεράσπιση μου. Πάντως, μην ανησυχείς, όλα τέλειωσαν, σχεδόν κανείς δεν κάνει πλέον αποχές, και εσύ μπορείς να καταπλήξεις τα πλήθη με τον δικανικό σου λόγο στους δημόσιους υπαλλήλους που θα δεις αύριο στην έδρα. http://www.youtube.com/watch?v=fFNw-FHW1DI (Να περάσεις από το Πρωτόκολλο να σου χτυπήσω μια σφραγίδα)
Συγνώμη, αλλά η συνταγματική αναφορά σε δικαστική εξουσία δεν σημαίνει ότι ο κάθε πρωτοδίκης θα πρέπει να αντιμετωπίζεται προνομιακά σε σχέση με τον υπόλοιπο δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό. Ρωτήστε και τους φαρμακοποιούς πόσα τους χρωστάνε! Το ότι δεν γίνεται αναφορά σε ιατρική η φαρμακετική εξουσία δεν σημαίνει ότι τα συγκεκριμένα επαγγέλματα είναι υποδεέστερα, οφείλεται στη φύση των επαγγελμάτων. Αν οι ιατροί παραβούν τον Ιπποκράτειο όρκο και αρνηθούν να θεραπεύσουν ασθενείς φέρνοντας αντίστοιχα επιχειρήματα, εσείς οι δικαστές θα κηρύξετε την απεργία τους, και ορθά, παράνομη, όπως έχετε κάνει με τόσους άλλους κλάδους πάμπολες φορές.
Όχι, πόσο; Πόσα είναι τα μηνιαία έξοδα ενός δικαστικού που θα έπρεπε να τα καλύπτει το κράτος;
Προφανώς είναι διαφορετικά για τον καθένα… Η άποψη “δώστε στον καθένα αύξηση αντίστοιχη με το μέγιστο των εξόδων, για να μείνουμε αξιοπρεπείς” (γιατί αλλιώς θα υπήρχε κάποιος “αναξιοπρεπής” δικαστής που πάλι θα έμπαινε μέσα) δείχνει την πραγματική σας αξιοπρέπεια και πόσο νυχτωμένος (βαθιά ή ρηχά) είστε για την κατάσταση που λειτουργεί η Ελλάδα πλην Δικαιοσύνης.
Κοίτα πως πάει : αν θέλετε τον δάσκαλο αξιοπρεπή, καταρτισμένο, νηφάλιο, λυπάμαι που λέω θα την πληρώσετε την αξιοπρέπεια.
Κοίτα πως πάει : αν θέλετε τον αστυνομικό αξιοπρεπή, καταρτισμένο, νηφάλιο, λυπάμαι που λέω θα την πληρώσετε την αξιοπρέπεια.
Κοίτα πως πάει : αν θέλετε τον γιατρό αξιοπρεπή, καταρτισμένο, νηφάλιο, λυπάμαι που λέω θα την πληρώσετε την αξιοπρέπεια.
Κοίτα πως πάει : αν θέλετε τον στρατιωτικό αξιοπρεπή, καταρτισμένο, νηφάλιο, λυπάμαι που λέω θα την πληρώσετε την αξιοπρέπεια.
Είδες πώς πάει, ή να συνεχίσω;
Αγαπητέ Θανάση,
Είναι αλήθεια ότι ο καθένας στο δημόσιο διάλογο κομίζει τον εαυτό του, με τις αγκυλώσεις και τις εμμονές που έχει. Τα κοινωνικά θέματα, εύκολα συμπλέκονται με τα νομικά και η επιλογή των εργαλείων προσέγγισής τους γίνεται όλο και πιο επισφαλής. Θα σε ακολουθήσω, όμως, σε αυτόν το δρόμο γιατί η συζήτηση έχει από μόνη της αξία. Εξέφρασες αναλυτικά τη γνώμη σου για τις κινητοποιήσεις των δικαστών. Βάφτισέ την όπως αλλιώς θέλεις, αλλά το να τη λες «απεργία» το μόνο που κατορθώνει είναι να δημιουργεί την εντύπωση ότι ανανοηματοδοτείς την έννοια για να ταιριάζει με τα επιχειρήματά σου. Αξίζει, όμως, σήμερα, ακόμα και για εκείνους που δεν γνωρίζουν ότι όλο αυτό το διάστημα δουλεύουμε κανονικά στα σπίτια μας ή στα ανακριτικά γραφεία, να επισημανθεί η έννοια της απαγόρευσης της απεργίας των δικαστών. Η συνταγματική επιλογή για αφαίρεση του δικαιώματος της απεργίας από μια εξουσία, όπως οι δικαστές, έχει τη ratio της στα συνταγματικής περιωπής αντισταθμίσματα (θεσμικά και οικονομικά) που της παρέχονται και τα οποία λογικώς την προϋποθέτουν. Αν δεν υπήρχαν αυτά τα αντισταθμίσματα, θα επρόκειτο για σοβαρότατη διάκριση σε βάρος των ειδικού τύπου αυτών εργαζομένων, που θα έθιγε την αρχή της ισότητας. Άλλωστε το Ε.Δ.Δ.Α έχει στο παρελθόν κρίνει τέτοιου είδους περιορισμούς αντίθετους με τα διεθνή κείμενα ανθρωπίνων δικαιωμάτων ακόμα και αν αφορούν δικαστές. Το ερώτημα, επομένως προς τον επιστήμονα του δικαίου είναι τι συμβαίνει όταν τα αντισταθμίσματα αυτά καταργούνται de facto και de iure, σταδιακά και ένα προς ένα. Η εξουσία αυτή συνεχίζει να λειτουργεί, υπό την έλλειψη ενός από τα δικαιώματα που έχει κάθε άτομο που ανήκει σε οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα; Αν αυτό δεν έχει συνέπειες για τη λειτουργία της Πολιτείας μας, τότε γιατί δεν θα αποτελούσε συνταγματική επιλογή; Και εν τέλει πού οδηγεί ένας συσχετισμός δυνάμεων μεταξύ των Εξουσιών τέτοιος, όπου η μία εξουσία αποδέχεται να χάνει χωρίς αντιστάθμισμα δικαιώματα, τα οποία ενόψει τυχόν προσβολής τους θα καλείται να υπερασπιστεί για όλες τις κοινωνικές ομάδες; Η πίεση που ασκείται σήμερα στους δικαστές, δεν είναι μόνο θεσμική. Είναι και ουσιαστική-κοινωνική, με έντονο συμβολισμό. Είναι μία μάχη που δίνεται για την επιβολή νέων συνθηκών σε ένα δημοκρατικό δικαιικό σύστημα ασύμβατο με αυτές. Η έννοια του Κράτους και της δημοκρατικής λειτουργίας αποδομείται συστηματικά και οι μόνοι που κατορθώνουν σήμερα να αντιδράσουν είναι οι δικαστές, που προσπαθούν να το κρατήσουν όρθιο και υπαρκτό, προστατεύοντας την ουσία της ύπαρξής του. Αυτό ορκιστήκαμε, τίποτα λιγότερο.
Σε μία εποχή που ο Υπουργός Οικονομίας δημοσίως αρνείται την υποχρέωση του Κράτους να συμμορφωθεί με δικαστική απόφαση, εσύ φαίνεται να προτάσσεις την λογική προϋπόθεση της ύπαρξης της νομοθετικής εξουσίας, για να υποστηρίξεις τη θέση ότι οι τρεις Εξουσίες-Λειτουργίες, δεν είναι ισόκυρες. Όμως, ουσιαστικά ήδη με την ευλογία του εκλογικού νόμου, οι Εξουσίες-Λειτουργίες είναι εδώ και χρόνια ΔΥΟ και όχι τρεις. Η Κυβέρνηση εκτελεί το νομοθετικό έργο, που η ίδια ανέλεγκτα επιβάλει. Ο μόνος θεσμικός έλεγχος, λοιπόν, εναπόκειται στην δικαστική Εξουσία-Λειτουργία. Χωρίς καμία διάθεση συνωμοσιολογίας οφείλω ξεκάθαρα να επισημάνω ότι από την ουσιαστική ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, η Κυβέρνηση έχει σε αυτό το χρονικό σημείο να χάσει. Το παρασκευαζόμενο νομοθετικό έργο δεν είναι ούτε πια κατ΄επίφασην το αποτέλεσμα των εγχώριων κοινωνικών συσχετισμών, ούτε ανήκει στο λαό που θα το υποστεί. Ακόμα και αν δεν το θεωρείς επιστημονικά αξιολογίσιμο, δεν μπορεί παρά να αξιολογήσεις τη φυσική ασυμβατότητά του με τον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό, τις κατακτήσεις των κοινωνικών δικαιωμάτων και του κοινωνικού Κράτους δικαίου, όπως αποτυπώνονται στην ΕΣΔΑ, τα διεθνή σύμφωνα και το Σύνταγμα.
Βέβαια, δεν διατρέχεσαι και από καμία θρησκευτική προσκόλληση στην αυταξία των Θεσμών, των οποίων το ήθος και το κύρος να θέλεις εργολαβικά να προστατεύσεις από τους «ανάξιους» λειτουργούς τους. Είμαι, λοιπόν, υποχρεωμένος, προκειμένου να εντοπίσω τη ρίζα της διαφωνίας σου για την δικαστική κινητοποίηση, να αφήσω το κείμενό σου να μιλήσει. Όταν λοιπόν ψέγεις τον ελεύθερο και ανεξάρτητο δικαστή που «συμμορφώνεται σε κάποια απόφαση κάποιου σωματείου», δείχνεις πραγματικά ποια είναι η ρίζα της διαφωνίας σου. Φίλε Θανάση, το πρόβλημά σου δεν είναι οι δικαστές, ούτε η τήρηση του Συντάγματος. Οφείλεις να παραδεχθείς, όχι αναγκαία δημοσίως, ότι στη βάση της διαχρονικής κριτικής σου σε σχεδόν κάθε μορφή συλλογικής αντίδρασης, βρίσκεται η έλλειψη εμπιστοσύνης και η απαξία που έχεις προσδώσει σε κάθε συλλογική διαδικασία. Προβάλεις στην αντίδραση των δικαστών, την απαξία που νιώθεις (δίκαια ή άδικα) για τις στρεβλώσεις του κάθε μορφής συνδικαλισμού. Όμως, το φαινόμενο είναι τόσο πρωτόγνωρο για τη δικαστική εξουσία, που χρήζει λίγη περισσότερη περίσκεψη, από την απαξίωση στην οποία οδηγεί μια συζήτηση για χρήματα.. Σε αυτή την περίσκεψη ελπίζω να σε βάλω.
Το σχόλιο του πρωτοδίκη έχει ενδιαφέρον και με αναγκάζει να επανέλθω συνοπτικά. Προφανώς, θα σχολιάσω χωρίς να με απασχολεί το γεγονός ότι αποδέκτης του αρχικού σχολίου ήταν άλλος. Με απασχολεί η ουσία του.
1) Οι δικαστές απεργούν. Όπως απεργούν και οι δικηγόροι όταν δεν δικάζουν, παρότι εργάζονται στα γραφεία τους. Ή οι τραπεζικοί όταν κλείνουν τις πόρτες αλλά μελετούν τις αιτήσεις για δάνεια και πιστωτικές κάρτες. Δεν είναι εγγενές στην έννοια της απεργίας το να καπνίζεις προβληματισμένος δίπλα στη φωτιά που σιγοκαίει σε ένα σκουριασμένο βαρέλι στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Αν και θα είχε πλάκα. Ας το πούμε, λοιπόν, απεργία για να είμαστε τουλάχιστον λεβέντες.
2)Εγώ συνταγματολόγος δεν είμαι, αλλά η απαγόρευση της απεργίας των δικαστών (και των αστυνομικών ή των στρατιωτικών) δεν μπορεί (δε γίνεται, δε νοείται) να ερείδεται σε ένα προ-συνταγματικό πάρε-δώσε. Αν ήταν έτσι, καλά θα τα έλεγε το ΕΔΔΑ (Θα είχε ενδιαφέρον μία παραπομπή, γιατί πολλές σαχλαμάρες έχει πει το ΕΔΔΑ, αλλά αυτό παραείναι), γιατί το κράτος δεν είναι δυνατόν να σου προσφέρει καραμέλες (λεφτουδάκια εν προκειμένω, “οικονομικά” κάποια από τα αντισταθμίσματα λέει ο πρωτοδίκης μας) για να απεμπολήσεις ό,τι πολυτιμότερον έχεις – την ελευθερία σου. Η απεργία απαγορεύεται στους δικαστικούς διότι η δικαιοσύνη δεν κατεβάζει τα ρολά, όπως δεν τα κατεβάζει η δημόσια τάξη και η άμυνα της χώρας. Οποιαδήποτε άλλη αιτιολογία θα ήταν ντροπιαστική και ανεπαρκής.
3) Όπως είπα και παραπάνω, αν η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης εξαρτάται από τον τραπεζικό λογαριασμό των δικαστών, ζήτω που καήκαμε. Όσο για τον αν είναι ο μόνος θεσμικός έλεγχος αυτός που ασκεί η δικαιοσύνη, θέλω να υπενθυμίσω ότι ο λαός έλεγξε το κομματικό κράτος και την βολική αναλογική και επέβαλε κυβέρνηση συνεργασίας τριών κομμάτων. Ίσως να μην κυβέρνησε αυτός που θα θέλαμε κάποιοι, αλλά αυτά έχει η δημοκρατία και με απλή αναλογική και χωρίς.
4) Είναι ενδιαφέρον να υποστηρίζει ένας δικαστής ότι η κυβέρνηση που εξελέγη πριν από λίγους μήνες δε νομιμοποιείται να νομοθετεί. Φυσικά, δεν ήθελα να πω “ενδιαφέρον” στην πραγματικότητα, αλλά συγκρατούμαι. Γιατί δε νομιμοποιείται; Επειδή φωνάζουν οι “συλλογικότητες”; Επειδή τα γκάλοπ δείχνουν διάφορα; Επειδή δεν μας εξυπηρετεί το νομοθετικό έργο; Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία δεν λειτουργεί ούτε με εκλογές κάθε τρεις μήνες, ούτε με συνθήματα, ούτε με εκβιασμούς. Δεν είναι υποχρεωτικό να μας αρέσει. Αλλά να το παραδεχτούμε ότι δεν μας αρέσει και να μην διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας στο όνομά της. Τούτη δω η δημοκρατία που έχει όλος ο δυτικός κόσμος (όχι η άμεση, η αθηναϊκή, η φανταστική που έχει ο καθένας στο μυαλό του), έτσι λειτουργεί: η βουλή εκλέγεται και νομοθετεί και ο νόμος κάνει απόλυτο κουμάντο. Όποιος διαφωνεί μπορεί να διαμαρτύρεται, να πιέζει τους νομοθέτες να τον ακούσουν κοκ αλλά δεν μπορεί να μην εφαρμόζει το νόμο, επειδή τάχα μου είναι αντιδημοκρατικός. Ακόμα κι αν είναι πρύτανης, βουλευτής ή -ακραίο το παράδειγμα- δικαστής. Εκτός αν ο τελευταίος κρίνει ότι ο νόμος είναι αντισυνταγματικός. Πόσο βολικά τα φέρνει η ζωή…
5) Τούτη δω, λοιπόν, η δημοκρατία είναι και η απόλυτη αποθέωση της συλλογικότητας. Κι αυτό διότι εμπεριέχει ένα ατομικιστικό στοιχείο το οποίο για τους περισσότερους Έλληνες αποτελεί τον έναν πόλο μίας σχιζοφρενικής συμπεριφοράς που θα ήταν αστεία αν δεν ήταν καταδικαστική για την πολιτική μας ηθική. Μιλάμε, λοιπόν, συνεχώς για δικαιώματα (με ολίγον από ΕΔΔΑ συνήθως), αλλά, αν αποφανθεί η συλλογικότητα, πάνε περίπατο κι αυτά. Δικαίωμα, δηλαδή, έχουμε μόνο απέναντι στο κράτος, όχι και απέναντι στο συνδικαλιστικό όργανο που μας διατάζει να απεργήσουμε ή να εργαστούμε ή whatever. Αλλά αυτή είναι η φύση των δικαιωμάτων σε μία σύγχρονη δημοκρατία: ό,τι και να πουν οι συλλογικότητες, ακόμα κι αυτή η ιερή συλλογικότητα που καλείται εκλογικό σώμα, υπάρχουν κάποια δικαιώματα που είναι δικά μου και τα κάνω ό,τι θέλω. Γιατί; Γιατί το αντίθετο θα ήταν άδικο. Φίλες συλλογικότητες, λοιπόν, φιλτέρα δικαιοσύνη. Και, βέβαια, όποιος έχει δικαιώματα καλείται να τα ασκεί με σύνεση και εντιμότητα, διότι προϋπόθεση για να είναι κανείς φορέας δικαιωμάτων είναι ακριβώς αυτή η ικανότητα διαχείρισής τους. Αυτή είναι η ηθική ποιότητα των πολιτικών δικαιωμάτων και, τελικά, της ελευθερίας ή καλύτερα της προσωπικής αυτονομίας: με αυτές τις ελευθερίες που έχεις επιλέγεις πώς θα πράξεις και κρίνεσαι γι’ αυτό. Φίλες συλλογικότητες, λοιπόν, φιλτέρα αυτονομία. Αν θέλουμε δημοκρατία, κάτι που, ξαναλέω, δεν είναι υποχρεωτικό.
μπερδευτηκα εδω με την κατευθυνση της αιτιοτητας, το μισθολογικο εξαρταται απο την αξιοπρεπεια? Ή η αξιοπρεπεια απο τους μισθους?
Κατα τα αλλα, εχω βαρεθει την επικληση του Συνταγματος σε ενα ζητημα που (α) η νομικη ερμηνεια του συγκεκριμενου αρθρου φαινεται να μην ειναι ξεκαθαρη, δηλαδη σοβαρα μιλαμε οτι το Συνταγμα λεει οτι ο ταδε δικαστης πρεπει να παιρνει δυο χιλιαρικα τον μηνα?? (β) ειναι ζητημα ακεραιοτητας και αξιοπρεπειας τελικα. Αν το Συνταγμα μας προεβλεπε οτι ολοι οσοι γραφουν σε βλογ ως SG θα πρεπει να παιρνουν επιδομα 2 τρις ευρω την ημερα, θα ημουν ελαφρως καραγκιοζης αν πηγαινα στα δικαστηρια και το απαιτουσα.
Τελικα το καίριο επιχειρημα το δινει ο Κων/νος ωραια πιο πανω
Και να πω την πικρη μου αληθεια, οσο περισσοτερους δικαστες βλεπω να γραφουν σχολια εδω περα, τοσο περισσοτερο θλιβομαι. Δηλαδη ειτε κοροϊδευουν τους εαυτους τους, ειτε εμας, ε συγγνωμη αλλα δεν ειναι επιχειρηματα αυτα για να διατηρεις τα προνομια σου στην Ελλαδα της κρισης. Ξερω παλιους δικαστες που ντρεπονται για το ποσα τους πληρωνει το κρατος, δηλαδη ο κακομοιρος ο γειτονας τους που εχει ξεζουμιστει απο τους φορους. Φαινεται για τους νεοτερους το προνομιο ταυτιστηκε με ενα φυσικο προαιωνιο δικαιωμα.
Αγαπητέ κύριε Συνήγορε (Κων/νε ο πρώην)
ήξερα ότι σαν κοινωνική ομάδα δεν είμαστε και οι πλέον αγαπητοί, αλλά τόσο πολύ ; Βάζετε σε περίτεχνα ειρωνικά εισαγωγικά την “ισοτιμία” και ότι οι Δικαστές είναι απόφοιτοι μιας σχολής, προφανώς θα θέλατε Δικαστές όπως Αμερική, να εκλέγονται κατευθείαν από τον Λαό ; Πολύ μ’αρέσει δεν λέω, αρχίζω καμπάνια, θα υποσχεθώ “ακόμα χαηλότερες ποινές”. Ας μην πιάσουμε βέβαια την Δικαιοσύνη στην Αμερική, γιατί αν γινόσασταν εκεί δικηγόρος θα πεινούσατε, βλέπεις εκεί το “Justice for all” είναι μια καραμελίτσα, και πρόσβαση στην Δικαιοσύνη έχουν ελάχιστη, εδώ βέβαια με την υπέρογκη δικηγορική ύλη, όλοι έχουν τον φυσικό Δικαστή τους.Βέβαια, για αυτήν ακριβώς την ειρωνεία έλεγα, που κάποιοι που πέρασαν μια ζωή στα μεταπτυχιακά και διδακτορικά (και κατά τα άλλα καμώνονται τους “μάχιμους” δικηγόρους) δεν μπορούν να την κρύψουν απέναντι στην έδρα. Εγώ βέβαια ως νεαρός ασκούμενος θυμόμουν με τι δέος έμπαινα στην αίθουσα Δικαστών. Τώρα εξαγριωμένοι πολίτες γιατί τους απορρίφθηκε μια προσωρινή διαταγή. Δεν βαριέσαι. Προφανώς και αναπολείτε ακόμα εποχές που ο Δικαστής έμπαινε με το κουστούμι του να πάει να κανει μπάνιο, τέτοιες αγκυλώσεις υπάρχουν ακόμα και σήμερα. (Btw εδώ κάνατε μια γνήσια στρεψοδικία : “πολύ φτωχότεροι των σημερινών (άρα και εξαρτημένοι/τσουτσέκια/ανυπόληπτοι)” -πότε αποκάλεσα τους παλιότερους Δικαστές έτσι, και με τι δικανικό συλλογισμό καταλήξατε ότι εγώ πιστεύω στο..”άρα” ; Άξιος κύριε συνήγορε. Αυτούς τους Δικαστές θέλετε που καθηγητής μας στην ΕΣΔΙ (ναι αυτή με τα φυτά κύριε Αναγνωστόπουλε, που τόσο απαξιώνετε) έλεγε πως παλιά ήταν “νεκροπομποί”-ντυμένοι σαν κοράκια. Η παλιός Δικαστής μας έλεγε πως στους σεισμούς της Θεσνικης έψαχνε το κουστούμι του, γιατί τι θα πει ο κόσμος αν σε δούνε μέσα στον πανικό του σεισμού χωρίς γραβάτα ; Και κατά τα άλλα κατηγορείτε τους Δικαστές για απομόνωση.. Αλλά αυτοί οι Δικαστές αν μη τι άλλο απολάμβαναν ενός σεβασμού. Ειρηνοδίκης μου διηγούνταν ιστορία δικομανούς σε μικρό νησί πως σε συνεχείς επιστολές της προς τον ΑΠ την αποκαλούσε “μέλος του παραδικαστικού”. Η συγκεκριμένη απήυδησε ,και φυσικά της συμβούλευσαν να το “βουλώσει” λίγο πολύ, ενώ αν έρχονταν στο γραφείο σας “φυσικά αγαπητέ, θα τους κάνουμε μήνυση/αγωγή/προσφυγή στον ΟΗΕ”. Πλέον, δεν έχουμε διαφυλάξει για τους εαυτούς μας το ελάχιστο των δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται για τους υπόλοιπους πολίτες. Αυτούς που έχουμε ορκιστεί να προστατευούμε και δικάζουμε μέχρι αργά το απόγευμα αστείες συκοφαντικές και ψευδείς καταμηνύσεις. Αλλά πολύ σωστά ο συνάδελφος έθεσε ότι η απαγόρευση απεργίας στο Σύνταγμα προυποθέτει την αναγόρευση μας σε εξουσία λειτουργική και τα αντίστοιχα προνόμια, αυτή που ο μαχητικός διδάκτορας του Ποινικού Δικαίου μας αρνείται ! Σε άλλο άρθρο μας εξομοίωσε με τους δημόσιους υπαλλήλους και έπρεπε να τιμωρηθούμε με ανάλογο άρθρο. Αν λοιπόν είμαστε εξουσία, θα αμειβόμαστε ανάλογα. Σαφώς και το Σύνταγμα στη γενικότητα του δεν θα μπορούσε να προβλέπει το “ανάλογα”, και εδώ κάνεις μια ακόμα στεψοδικία. Ας πάρουμε λιγότερα και από τον μούτσο λοιπόν, και ας δικάσει δημόσιος υπάλληλος που να βαράει σφραγιδούλες στις αποφάσεις. Ίσως αυτό θέλετε προς τέρωιν των πελατών σας, βλέπετε μόνο ο συνάδελφος σας κύριε Κων/νε ενδιαφέρεται για την Δικαιοσύνη, εμείς απλώς θέλουμε τον “μισθουλάκο” μας. Συνάδελφος στο μικρό Πρωτοδικείο που είμαι άκουγε από διπλανό τραπέζι για “τον βλάκα Δικαστή που απέρριψε την υπόθεση της”. Ήταν οικεία η ιστορία, την είχε δικάσει αυτός, και την είχε απορρίψει για δικονομικούς λόγους. Φυσικά ο δικηγόρος έριξε το ανάθεμα στον “κακό Δικαστή”. Και εγώ έχω απορρίψει αγωγές δικηγόρων σταρ που δεν με χαιρετάνε καν στις σκάλες, και γλείφουν για μια αναβολή. Όλα στο παιχνίδι είναι. Αλλά φυσικά πρέπει να δικαιολογήσεις την αμοιβή σου , όταν δεν ξέρεις ότι είναι αρμοδιότητα διοικητικών δικαστηρίων. Φυσικά δικηγόροι που είναι μάχιμοι, γνωρίζουν τα άγχη μας και τις πραγματικές ευθύνες μας. Κάποιοι άλλοι γράφουν χαριτωμένα αρθράκια για τον Γερμανό Ποινικολόγο Βαντερμούγιερ. Αυτά.
Αχ, είπαμε να συζητήσουμε χωρίς μάγισσες και φαντάσματα, αλλά δεν με ακολουθείτε, αγαπητέ. Btw, εγώ είμαι ο Κωνσταντίνος, όχι ο κ. συνήγορος ή ο διδάκτωρ ή ο δεν-ξέρω-ποιος και προτιμώ τον ενικό, αλλά ας έχει. Δεν είστε ψύχραιμος και ανακαλύπτετε διώξεις εκεί που δεν υπάρχουν. Είμαι βέβαιος ότι, τουλάχιστον ο Θανάσης και ο Σωτήρης, εκτιμούν βαθύτατα το έργο των δικαστών και τον θεσμικό τους ρόλο. Εγώ δε αποφάσισε η μοίρα να είμαι μέλος δικαιοδοτικής επιτροπής (κανονικής, όχι ‘μαζευόμαστε να δούμε κάτι έγγραφα μια φορά τον μήνα΄) και έχω ένα λόγο παραπάνω να συναισθάνομαι -όσο μπορώ, γιατί δεν κάνουμε την ίδια δουλειά- τα βάσανα της δικαστικής καθημερινότητας. Τούτων λεχθέντων, να υπενθυμίσω ότι δεν μιλάμε γι’ αυτό. Ας τα δούμε λίγο πιο καθαρά.
Δεν είναι απόφοιτοι μίας σχολής; Δεν έχει κάποια σημασία να έχω επιλέξει εκείνον που ασκεί εξουσία επάνω μου; Η θετική απάντηση δεν συνεπάγεται ότι θα πρέπει ντε και καλά να εκλέγονται οι δικαστές (btw μάλλον η zero tolerance έχει πιο πολλή πέραση στις ΗΠΑ, αν και μιλάμε για πολύ μεγάλη χώρα). Μπορεί η σημερινή κατάσταση να είναι η καλύτερη, αλλά εξακολουθεί να έχει αυτό το σημαντικό μειονέκτημα, πώς να το κάνουμε. Γι’ αυτό και πρέπει οι φορείς της συγκεκριμένης εξουσίας να είναι διπλά προσεχτικοί, κάτι που κατά κανόνα σημαίνει λιγότερος συνδικαλισμός/ακτιβισμός/συντεχνιακή νοοτροπία και περισσότερη προσήλωση στο γράμμα του νόμου. Αυτό κάπως απλοϊκά, γιατί δεν είναι το κεντρικό θέμα μας.
Μερσί για το άξιος. Αν έχω να διαλέξω ανάμεσα στους συνδικαλιστές απεργούς από την μία και τους αγκυλωμένους από την άλλη, θα πάρω με βαριά καρδιά τους δεύτερους. Αλλά ελπίζω ότι δε θα φτάσουμε εκεί. Όσον αφορά τον συλλογισμό μου που δεν σας άρεσε, έβαλα κι ένα ερωτηματικό που αλλάζει όλο το νόημα: ήθελα να καταδείξω το absurdum της επαγωγής. Είπαμε, διαβάζετε πολύ θυμωμένος και δεν υπάρχει λόγος.
Να διαφυλάξετε ό.τι θέλετε και δικαιούστε, με τα νόμιμα μέσα. Όσο για τις αστείες προσφυγές στη δικαιοσύνη, σας συμπονώ ειλικρινά, αλλά είναι, ξέρετε, κι αυτό μία αναπόφευκτη παρενέργεια του δικαιώματος προσφυγής στα δικαστήρια. Παντού και πάντα.
Σφάλλει ο συνάδελφός σας, οικονομικά προνόμια όπως τα αντιλαμβάνεστε εσείς δεν προβλέπει το Σύνταγμα και η επιμονή σε αυτή την συντεχνιακή ερμηνεία σας εκθέτει.
Εν κατακλείδι και παρακάμπτοντας τις προσωπικές επιθέσεις για την μαχιμότητα μου, την στρεψόδικη φύση μου ή την αντικειμενική μου ευθύνη για όλα τα κρίματα των δικηγόρων: η θέση σας πάνω στη δικαστική έδρα δεν συμβιβάζεται με μία θέση σε απεργιακές κινητοποιήσεις ή πίσω από πανώ και πλακάτ. Είναι κάποια πράγματα που πρέπει να μας τα αναγνωρίσουν οι άλλοι. Με το να φωνάζουμε “είμαστε θεσμός και θα μας σέβεστε” δε θα πετύχουμε ποτέ αυτό που επιθυμούμε, τουλάχιστον όσο σεβασμός σημαίνει συμμόρφωση προς τις αποφάσεις του μισθοδικείου. Δεν κάνει καλό όλο αυτό στο θεσμό, δεν είναι καν έξυπνο εκ μέρους σας.
Θα διαφωνήσω με την τελευταία παράγραφο της σκέψης σας….. Οποιαδήποτε εξουσία αισθάνεται ότι θίγεται ή υποβιβάζεται έναντι μιας άλλης έχει καθήκον και υποχρέωση να φωνάξει “είμαστε θεσμός και θα μας σέβεσθε” και να δώσει μάχες (έναντι φυσικά των άλλων εξουσιών και όχι έναντι του λαού) για να πετύχει το σεβασμό αυτό. Παραδέχομαι ότι οι δικαστές πολλές φορές δεν ενεργούν “έξυπνα”. Αυτό ξέρετε γιατί συμβαίνει; Γιατί δεν είναι πολιτικοί για να αποσκοπούν στη γοητεία του κόσμου. Δεν ενεργούν με σκοπό να κερδίσουν την κοινή γνώμη και ούτε θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό…… Εξάλλου θα ήθελα να προσθέσω τα εξής: είμαι εξοργισμένος και απογοητευμένος με τις μειώσεις που μας έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια. Όμως δεν θα σκεφτόμουν ποτέ να παραπονεθώ γι’ αυτές, ούτε καν θα στεναχωριόμουν εάν έβλεπα ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΏΝ ΤΩΝ ΆΛΛΩΝ ΔΥΟ ΕΞΟΥΣΙΩΝ. Τότε θα είχα πειστεί και μέσα μου ότι έτσι πρέπει να γίνει….. . Το γεγονός ότι δεν γίνονται ανάλογες μειώσεις εκεί με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ίσως η πατρίδα να μην έχει τόσο μεγάλο οικονομικό πρόβλημα….. Πιστεύω λοιπόν ότι για να είμαστε πιο αρεστοί και να γοητεύσουμε τον κόσμο θα πρέπει όχι να αντιδρούμε στην τεράστια μείωση των αποδοχών μας αλλά να έχουμε σαν αίτημα την ανάλογη μείωση στις αποδοχές των λειτουργών των άλλων δύο εξουσιών…… Τέλος θα ήθελα να επισημάνω ότι η τελευταία χρονικά αύξηση στην βουλευτική αποζημίωση έγινε όταν βγήκε η απόφαση του “μισθοδικείου” για τους δικαστές. Τότε δηλαδή οι βουλευτές επικαλέστηκαν την ισότητα των εξουσιών και δεν δέχτηκαν να λαμβάνουν μικρότερες αποδοχές από τους δικαστές….. Σήμερα όμως ψηφίζουν νόμους για να πετύχουν το αντίστροφο!!!!
Τι κρίμα κύριε SG που θλίβεστε που βλέπετε Δικαστές να “γράφουν σχόλια εδώ πέρα”. Προφανώς οι Δικαστές είναι αγαλματάκια αγέλαστα φορείς μιας εξουσίας χωρίς λόγο που μπορεί να αρθρωθεί. Όσο για τους παλιούς Δικαστές που “ντρέπονται” για το ποσό που παίρνουν, μπορείτε να μας τους πείτε ; Γιατί κάποιοι δημοσίως αρθρογραφούντες Εισαγγελείς,τα αναδρομικά τα πήραν, εγώ όχι. Θα έλεγα κι άλλα, αλλά ένα σχόλιο μου το έφαγε η μαρμάγκα, προφανώς σε κάποιους δεν αρέσει ο αντίλογος, ήδη είδα σε παλιότερα σχόλια ο διαχειριστής του ιστολογίου να λέει ότι τα σχόλια του “τάδε” δεν είναι ευπρόσδεκτα, ε δεν θα γράφω δυο φορές τα ίδια πράγματα. Τι να πω παραπάνω ότι φυσικά το Σύνταγμα μέσα στη γενικότητα του δεν μπορεί να ορίσει τον μισθό των Δικαστικών ; Τα κόμπλεξ ξεχείλισαν. Τι κρίμα να δικάζουν “γκόμενες” και “φυτά” κατά τον διαχειριστή του ιστολογίου.
Εγώ ήξερα ότι ο λειτουργός και το λειτούργημα είναι μη αμειβόμενες οντότητες. Είναι σε απόλυτη αντίθεση με τον επαγγελματία και το επάγγελμα.
Τώρα πως γίνεται όλοι να αυτοχρίζονται λειτουργοί κι από την άλλη να απασχολούνται μονομερώς με το κομπόδεμα που τους προσφέρει η πολιτεία, μην προσφέροντας ικανοποιητικά στο λειτούργημά τους, είναι από τα ευτράπελα της χώρας.
Να εργασθώ για την ψυχή της μάνας μου κύριε, που γράφω από το πρωί μια εργατική που μου έχει “πεθάνει”. Για την τιμή των όπλων.
Υπάρχει και η τίμια οδός της παραίτησης.
Και θα τρώω χόρτα. Μπράβο κύριε, είστε δικηγόρος ; Τέτοια επιχειρήματα έχετε στις δίκες; “Αν δε σου αρέσει παραιτήσου” ; Λαμπρά. Ότι δουλειά και να κάνετε “Δεν σ’ αρέσει ; Παραιτήσου” Δούλεψε σαν σκλάβος, να σου οφείλονται χρήματα,να σου γίνονται συνεχείς μειώσεις μισθών, αλλά εσύ να μην αντιδράς “γιατί επιτελείς λειτούργημα”. Ε, τότε να μου φερθείτε ανάλογα. Με τον ωρομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη να αμειβόμουν, πιο πολλά θα κέρδιζα. Εσείς γιατί δεν παραιτείστε από την εργασία σας ; Ή γιατί δεν δοκιμάζετε να γίνετε Δικαστής που θα μου μιλήσετε και για “τίμια” όπως ο Φουρλής στο Πρωταγων περί “ηθικής”. Γεμίσαμε ηθικολόγους που “θλίβονται” κιολας. Εγώ να δεις πόσο θλίβομαι.
Δεν είμαι δικηγόρος, και ναι, έχω παραιτηθεί όταν δεν μου άρεσε. Ίσως θα έπρεπε να απαιτούμε από τους δικαστές να εργαστούν σε κανονική δουλιά, ξέρετε, σε μια από αυτές που ο φόβος της απόλυσης είναι υπαρκτός. Τότε θα καταλαβαίνατε ότι αυτό το “αν δε σου αρέσει παραιτήσου” που εσείς θεωρείτε εξωφρενικό για εσάς είναι πραγματικότητα για την πλειοψηφία των συμπολιτών σας.
Και ποιος θα κάνει το υψηλό λειούργημα του Δικαστή ; Ευγενείς με πύργο στην Αγγλία και μετρητά στα τράπεζα ; Αμισθί ; Είστε σοβαρός κύριε που θα μιλήσετε και για “κανονική” δουλειά που γράφω αποφάσεις από το πρωί ; Και όσο για την “απόλυση” , ξέρετε πόσοι Δικαστές τους έχει δείξει την πόρτα ο Άρειος Πάγος πρόσφατα λόγω ανεπάρκειας ; Πολλοί περισσότεροι από όσοι νομίζετε. Ειλικρινά, δεν έχω χρόνο για τους μικροκομπλεξισμούς του καθενός που ξερνάει χολή ανωνύμως, ίσως επειδή δεν κάνω “κανονική” δουλειά.
Είναι διαφορετικό να απολυθεί κανείς λόγω ανεπάρκειας, και διαφορετικό να απολυθεί λόγω οικονομικών συνθηκών για τις οποίες ουδεμία ευθύνη φέρει.
Όσο για το ποιος θα κάνει το υψηλό λειτούργημα του Δικαστή, όταν θα φτάσει στο σημείο να μη βρίσκει δικαστές προφανώς το κράτος θα αναγκαστεί να αυξήσει τους μισθούς. Αυτό γίνεται σε όλα τα επαγγέλματα του ιδιωτικού τομέα. Το γεγονός ότι δεν βλέπω κανένα δικαστή να παραιτείται σημαίνει ότι δεν έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο. Αντίθετα, η όποια έλλειψη δικαστικών οφείλεται στο ότι το κράτος δεν έχει λεφτά να προσλάβει περισσότερους, και όχι στο ότι θέλει αλλά δεν βρίσκει.
Δεν μου απαντήσατε ; Θα δουλέψετε αμισθί επειδή είναι λειτούργημα ; Ελάτε κύριε να γίνετε εσείς Δικαστής, γιατί δεν το δοκιμάζετε ; Φυσικά και το επίπεδο των Δικαστών θα πέσει γιατί οι άξιοι θα προτιμήσουν να δουλέψουν στον ιδιωτικό τομέα. Οι συμβιβασμένοι απέναντι στην Εκτελεστική (oh wait…δεν είμαστε ισότιμοι) θα σκύψουν το κεφάλι, με τον κάθε Στουρνάρα να απαξιώνει δικαστικές αποφάσεις και να μιλάει για τον πατριωτισμό των Δικαστών.Ειλικρινά δεν θα ασχοληθώ άλλο μαζί σας. Πλίνθοι κέραμοι ατάκτως εριμμένοι. Συγκρίνετε ένα λειτούργημα με μια εργασία στο ιδιωτικό τομέα και αυτό σε συνάρτηση με την οικονομική κατάσταση της χώρας ; (Οι Δικαστές ξέρετε δεν ζουν σε μια μαγική σφαίρα, ήδη τους έχουν γίνει οι μεγαλύτερες μειώσεις από όλους).Δεν βγάζει νόημα. Συγκρίνετε πορτοκάλια με μήλα. Όταν σας δικάσει ο εξαθλιωμένος Δικαστής του χιλιάρικου (οι Ειρηνοδίκες δεν απέχουν και πολύ από αυτόν τον μισθό) τότε να φοβάστε πολύ για την κατάσταση της Δικαιοσύνης. Γιατί το επιχείρημα σας “θέλει το κράτος αλλά δεν βρίσκει” μπορεί να ανατραπεί και με Δικαστές stage – φοιτητές της Νομικής των 500 ευρώ. Αφού λοιπόν οι Δικαστές επιτελούν λειτούργημα κατά ευθεία Συνταγματική πρόβλεψη, θα αμείβονται και ανάλογα. Πολύ απλά. Προφανώς η εικόνα του Δικαστή για εσάς είναι μια αχλή εικόνα εξουσίας, ενώ καταπίνετε αμάσητο ότι σας λένε τα ΜΜΕ. Ο σπιτονοικοκύρης μου νομίζει ότι παίρνω 4.000 ευρώ ! Δεν ήθελε να μου κάνει μείωση στο νοίκι. Σας αρέσει κατά βάθος που βλέπετε τους Δικαστές σε αυτή την κατάσταση, ε ; Το αίμα σας πίσω για όλες τις ενστάσεις που απορρίφθηκαν…
Δεν μου αρέσει να βλέπω δικαστές σε αυτήν την κατάσταση περισσότερο ή λιγότερο από ότι μου αρέσει να βλέπω τη μητέρα μου σε αυτήν την κατάσταση (της οποίας η σύνταξη επίσης επίσης έχει μειωθεί σημαντικά), του θείου μου που έχασε τη δουλιά του παραμονή πρωτοχρονιάς πέρσι και μετά από μισό και πλέον χρόνο αναζήτησης αναγκάστηκε να ξενιτευτεί στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας για να βρει εργασία, ή οποιουδήποτε άλλου Έλληνα. Βλέπω τις δυσκολίες και την ανέχεια που βιώνει ο κάθε Έλληνας με την ίδια συμπάθεια που βλέπω τη δυσκολία των δικαστών. Ίσως αυτό είναι το λάθος μου.
Υ.Γ. Ποιές ενστάσεις? Την αίθουσα του δικαστηρίου την έχω δει μια φορά στη ζωή μου, και αυτή για συμπαράσταση σε φίλο. Ευτυχώς δηλαδή, με αυτά που διαβάζω.
Το ανησυχητικό της υπόθεσης είναι ότι υπάρχουν πλέον σαφείς ενδείξεις (δες καταγεγραμμένη επιχειρηματολογία) που υποδεικνύουν πως μερίδα των δικαστών στερείται κοινής λογικής (δεν θέλω να ξέρω πως τοποθετούνται οι συγκεκριμένοι σε περισσότερα σύνθετα και αντιδιαισθητικά πράγματα). Περιττό να αναφέρω πως η στάση τους έχει αυξήσει το ποσοστό των πολιτών που πλέον δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στην Ελληνική δικαιοσύνη
Αν όσοι σχολίασαν πιο πάνω είναι πράγματι δικαστές και όχι τρολς, εγώ θλίβομαι από την άγνοια και την επικινδυνότητα των απλουστευτικών τους συλλογισμών. Π.χ.
“προφανώς θα θέλατε Δικαστές όπως Αμερική, να εκλέγονται κατευθείαν από τον Λαό ; Πολύ μ’αρέσει δεν λέω, αρχίζω καμπάνια, θα υποσχεθώ “ακόμα χαηλότερες ποινές”. Ας μην πιάσουμε βέβαια την Δικαιοσύνη στην Αμερική, γιατί αν γινόσασταν εκεί δικηγόρος θα πεινούσατε, βλέπεις εκεί το “Justice for all” είναι μια καραμελίτσα, και πρόσβαση στην Δικαιοσύνη έχουν ελάχιστη”
Δηλαδή όσοι κατοικούμε στην Αμερική ψηφίζουμε δικαστές που υπόσχονται να αφήσουν κλέφτες, παιδεραστές, και καταχραστές να κυκλοφορούν ελέυθεροι. Φοβερή συλλογιστική! Δεν ξέρω γιατί αλλά στο μυαλό μου έρχεται το όνομα Ψωμιάδης. Σίγουρα θα έχετε στοιχεία για τον ισχυρισμό σας αυτό αλλά και το ότι πρόσβαση στη δικαιοσύνη έχουν “ελάχιστη” (sic), έτσι? Καλό θα είναι, κύριε Δικαστά, πριν κρίνετε ένα θεσμό να κάνετε τον κόπο να τον μελετήσετε. Π.χ. ποιοί δικαστές εκλέγονται και ποιοί όχι, και πώς αυτό οδηγεί σε checks and balances. Από εκεί και πέρα, εγώ επαναλαμβάνω κάτι που ρώτησα και πιο πάνω.
Τα ταξίδια και τα διπλά σπίτια είναι λόγω της εργασίας σας ή λόγω της επιλογής σας να διαμένετε σε πόλη διαφορετική από την πόλη εργασίας σας? Αν ισχύει το πρώτο κακώς δεν αποζημιώνεστε. Αν ισχύει το δεύτερο γιατί θα πρέπει το κράτος να πληρώνει για μια επιλογή καθαρά προσωπική? Είναι τόσο πρωτάκουστο δικαστές να μένουν στην πόλη στην οποία αποδίδουν δικαιοσύνη? Οι δικοί μας που το κάνουν και για λόγους αρχής και προκειμένου να εκλεγούν πρέπει να είναι τελείως Αμερικανάκια τελικά.
Θέλετε μεταφορά του αμερικάνικου δικαστικού συστήματος στα καθ΄ημάς ; Αλήθεια ; Θα γελάσει ο κάθε πικραμένος με την ευρεία χρήση των ενόρκων, θα ήθελα να ήσασταν σε κανένα ΜΟΔ με ενόρκους να προσπαθούν με νύχια και με δόντια να καταδικάσουν το θύμα βιασμού, αν μπορούσαν! (Ας τελειώνει κάποια στιγμή το αστείο με τα ΜΟΔ, οι ένορκοι και αγγαρεία νιώθουν ότι κάνουν, αδυνατούν να αντιληφθούν τα νομικά ζητήματα και είναι επικίνδυνοι πολλές φορές).
Όσο για τα ταξίδια, εν πρώτοις συμφωνώ : προσωπικά είμαι ελεύθερος, αλλά πολλοί συνάδελφοι παντρεμένοι, ξέρετε δεν μπορούν να πάρουν μαζί την οικογένεια τους,πχ η γυναίκα εργάζεται (“να χωρίσει τότε-κάνει λειτούργημα”)΄Η αν έχεις αφήσει έναν άρρωστο πατέρα πίσω, και δεν μπορείς να πάρεις άδεια, γιατί έχεις 5 δικαστήρια, και 40 αποφάσεις.
Δεν θα απαντήσω για τον Ψωμιάδη,γιατί όλοι έχουν γνώση της δικογραφίας, και γίναμε Δικαστές του ιντερνετ. Αλλά guess what, εγώ με την απόφαση μου και την υπογραφή μου επωνύμως αποφασίζω. Έχω το αλάθητο ; Όχι. Αλλά πριν μιλάτε για θεσμούς και νόμους που δεν ξέρετε (πχ προσωρινή κράτηση) ή γνώση της δικογραφίας καλό είναι και εσείς να σιωπάτε. Α…έκανα και ένα λάθος στην πληκτρολόγηση. (“ελάχιστη”) . Κλαπ κλαπ κλαπ που το υποδείξατε. Ποιος είναι το τρολ ;
“Θα γελάσει ο κάθε πικραμένος με την ευρεία χρήση των ενόρκων”
Οι Έλληνες ένορκοι τους οποίους χλευάζετε βεβαίως εκλέγουν νομοθετικο-εκτελεστική εξουσία. Να καταργήσουμε λοιπόν τη δημοκρατία και να στραφούμε στην αριστοκρατία, ή για την ακρίβεια, στην τεχνοκρατία? Παρεπιπτόντως, οι Αμερικανοί δικαστές έχουν τη δυνατότητα να ανατρέψουν απόφαση υπέρ ενοχής αν θεωρούν ότι η απόφαση αντιβαίνει ρητά το νόμο. Βεβαίως, για αυτό το λόγο υπάρχουν τα εφετεία και ο Άρειος Πάγος.
Όσο για το θέμα της διαμονής, αν παραπονιέστε για τη διαμονή σε άλλη πόλη της Ελλάδας, τι να πούμε όσοι αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες που περιγράφετε από άλλη χώρα χιλιάδες μίλια μακριά? Ανάγκας και θεοί πείθονται. Ρωτίστε τους χιλιάδες νέους που αφήνουν οικογένεια και φίλους και ξενιτεύονται σε Αμερική και Αυστραλία για να βρουν εργασία καθώς στην Ελλάδα οι προοπτικές τους είναι πενιχρές. Τι θα πούνε όλοι αυτοί αν σας ακούσουν να παραπονιέστε για τις δυσκολίες της μετακόμισης από Αθήνα π.χ. στη Σύρο?
Για το τρολάρισμα εκφράζω ειλικρινή μεταμέλεια καθώς έχω υποπέσει στο ίδιο σφάλμα άπειρες φορές. Παρασύρθηκα από το επιθετικό σας ύφος και δεν έπρεπε.
Δεν ξέρω αν η τελευταία παράγραφος είναι ειρωνική..μάλλον είναι, αλλά δεν βαριέσαι. Όσο για τους ενόρκους, θα μπορούσα να πω πολλά (αλλά είμαι και κουρασμένος έγραφα 12 ώρες σερί) και σε αυτό είμαι αμετακίνητος. Είναι ότι πιο επικίνδυνο υπάρχει. Έχω δικάσει κατ’ επανάληψη με ενόρκους που ήταν “να τραβάς τα μαλλιά σου”. Πχ ένας σε δίκη βιασμού δεν θεωρούσε τον εξαναγκασμό σε πεολειχία βιασμό. ΄Ή άλλως σε καραμπινάτη απόπειρα βιασμού, δεν θεωρούσε ότι ασκήθηκε βία. Αυτά τα ειρωνικά επιχειρήματα περί “αριστοκρατίας”, αλλού σας παρακαλώ. Οι ένορκοι απηχούν πράγματι παλιότερες εποχές που ο Δικαστής ήταν πράγματι αριστοκράτης, ενώ αυτοί υποτίθεται απηχούσαν το λαικό αίσθημα. Ελάτε σε ένα ΜΟΔ να δείτε απελπισμένους δικηγόρους του καταφανώς ένοχου πελάτη τους να προσβλέπουν στο αίσθημα του αδαούς ενόρκου τον οποίο σκοπίμως “ταίζουν” και με ψευδής ερμηνεία του νόμου. Δυστυχώς ο ένορκος δεν εξαντλείται στο ένοχος-αθώος, αλλά σε πολλά νομικά ζητήματα (άντε να εξηγήσεις ακόμα και στον μορφωμένο υπάλληλο τράπεζας που εσείς λέτε ότι χλευάζω τι είναι “μεταβολή κατηγορίας” που πρότεινε ο Εισαγγελέας-εμ δεν κάνουμε δουλειά, έτσι). Α…και οι ένορκοι 4 τον αριθμό έχουν ίδιας βαρύτητας ψήφους με τους 3 τακτικούς δικαστές. Ευτυχώς που δεν είμαστε Αμερική..εκεί θα απαντούσε ο ένορκος για δυσκολότατα θέματα δικαστικής κρίσης (για να μη μιλήσω για τις καταλυτικές ενστάσεις, που αν τις δεχτούν ουσία-υποτίθεται για το νόμιμο αποφασίζει ο Δικαστής, σωστά ;- απορρίπτεται η αγωγή, σας κούρασα ;). Όχι, οι ένορκοι είναι ότι πιο επικίνδυνο σήμερα στη Δικαιοσύνη. Ανεύθυνοι, άσχετοι, επικίνδυνοι, με την αίσθηση ότι κάνουν αγγαρεία-και κάπου τους καταλαβαίνω : τους παίρνουμε από την δουλειά τους, τους απασχολούμε πολλές ώρες-και μέρες, και τους λέμε με μια απόφαση σου μπορείς να πας έναν άνθρωπο στη φυλακή (Είδες την γλύκα καλέ μου πολίτη τι είναι να αποφασίζεις με αίσθηση ευθύνης ; Και φυσικά η μόνιμη ερώτηση “Αν πω αθώος, θα φαίνεται”; Hint : ναι.) . Όσο για εσάς, στο σύνηθες επιχείρημα ότι “είναι δουλειά μας να πάτε από Αθήνα στη Σύρο” σας πληροφορώ α) δεν είναι όλοι οι Δικαστές από το κέντρο του σύμπαντος την ΑΘήνα, και υπάρχουν πιο δύσβατα Πρωτοδικεία από την Σύρο-που το καθένα από αυτά έχει πολλά μεταβατικά νησιά γύρω του, έχετε δοκιμάσει να πάτε ιδίοις εξόδοις μες τα μποφώρ με απαγορευτικό γιατί σας διέταξαν “να κόψετε τον λαιμό σας και να βρείτε τρόπο να πάτε” ; β)εσείς γιατί είστε πχ στην Αμερική ; Μην παραπονιέστε, την δουλειά σας κάνετε…
Η τελευταία παράγραφος δεν είναι καθόλου ειρωνική. Ήμουν unfair, ήταν low blow, και πράγματι το παθαίνω και εγώ πολλές φορές. Και θα έπρεπε όντως να μην παρασυρθώ, καθότι θλίβομαι πραγματικά για τις συνθήκες εργασίας σας που κάνουν τη αγανάκτησή σας δικαιολογημένη.
Η διαφορά είναι ότι ως “ουδέτερος” βλέπω τι συμβαίνει και αλλού. Λέτε, “πώς να δικάσω υπό αυτές τις συνθήκες”” Το ίδιο όμως δεν λέει και ο ιατρός? Πώς να θεραπεύσει? Και ξέρετε, αν εκείνος κάνει λάθος δεν υπάρχει εφετείο μετά να ανατρέψει την απόφασή του. Αυτή τη στιγμή κανένας στην Ελλάδα δεν εργάζεται υπό τις συνθήκες που θα ήθελε, και αυτό συμπεριλαμβάνει πολλούς ανθρώπους των οποίων η απόφαση επηρεάζει ζωές. Από ποιούς θέλετε να τα πάρει το κράτος για να τα δώσει σε εσάς? Ειλικρινά, πείτε μας.
Εγώ έφυγα στην Αμερική διότι δεν ήθελα να εργαστώ με τις συνθήκες εργασίας που υπάρχουν στην Ελλάδα. Ανέλαβα όμως και το κόστος. Δεν ζήτησα να διοριστώ πρώτα σε δημόσιο πανεπιστήμιο, και μετά με την ασφάλεια που μου παρέχει η μονιμότητα να απεργώ διεκδικώντας ό,τι θεωρώ πως δικαιούμαι. Δεν ήταν ευκολο να είμαι μακριά όταν ο πατέρας μου πέθαινε απο καρκίνο, όταν ο αδερφός μου έχασε τη ζωή του στα 25 του, ή τώρα που η μητέρα μου ζει μόνη της. Αλλά δεν καταδέχομαι να διεκδικήσω από τους συνανθρώπους μου οτιδήποτε δεν είναι από μόνοι τους διατεθειμένοι να μου δώσουν. Έτσι μεγάλωσα, τι να κάνουμε.
Τέλος, για τους ενόρκους έγραψα πιο πάνω ότι ο δικαστής έχει δικαίωμα να ανατρέψει απόφαση ενοχής αν κρίνει ότι αντιβαίνει το νόμο. Επίσης, μην ξεχνάτε ότι οποιαδήποτε απόφαση των ενόρκων πρέπει να είναι ομόφωνη, αλλιώς η δίκη επαναλαμβάνεται. Και βεβαίως, υπάρχει η δυνατότητα έφεσης και από τις δύο πλευρές εφόσον υπάρχει η οποιαδήποτε παρατυπία. Άρα υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας. Επιπλέον οι ένορκοι δεν αποδίδουν ποινές, κρίνουν μόνο την ενοχή, αλλά βεβαίως ο δικαστής έχει ευθύνη να τους πει τα βασικά (π.χ. τι συνιστά δόλο). Ποια είναι η πιθανότητα να πέσει κανείς σε 12 αδαείς ανθρώπους, οι συνήγοροι να μην εξαιρέσουν κάποιους από αυτούς ως έχουν το δικαίωμα, και να λάβουν και οι 12 την ίδια κακή απόφαση που δεν θα είναι ούτε εφέσιμη ούτε ανατρέψιμη από το δικαστή? Το επιχείρημα περί αριστοκρατίας δεν είναι καθόλου ειρωνικό. Ένα, από ότι φαίνεται δυστυχώς μη αμελητέο, μέρος του κόσμου θεωρεί ότι αν είχε παραμείνει η χούντα Παπαδόπουλου αντί για τη δημοκρατία που έδωσε τη δυνατότητα στους πολιτικούς να εκμεταλευτούν την αφέλεια και άγνοια του κοσμάκη δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτήν την κατάσταση. Επιχείρημα παρόμοιο με το δικό σας είναι. Αν ο κόσμος δεν είναι ικανός να κρίνει την ενοχή κάποιου, πώς είναι ικανός να κρίνει ποιός να τον κυβερνήσει? Μη δίνετε επιχειρήματα σε…ξέρετε ποιούς.
Ποπο, δυο μέρες έλειψα και το κάνατε θερινό το μαγαζί βρε!
Στα θέματα ουσίας καλύφθηκα από τον Κωνσταντίνο, κι ας είναι και Πρώην. Ειδικά αυτό
είναι πολύ σωστό.
Δικαστή,
το μόνο σωστό που είπες είναι αυτό για τους ενόρκους. Έχεις απόλυτο δίκιο, βλέπεις όμως πως όσοι είναι έξω από τον χορό, όπως ο Κώστας, δεν μπορούν να το καταλάβουν. Όλα τα άλλα που είπες πάλι δείχνουν βέβαια ότι έχεις τα νεύρα σου γενικώς, αλλά δεν κάνουν κανένα σοφώτερο.
Πρωτοδίκη,
Αμφοτέρωθεν. ;-)
Όχι, δεν ανανοηματοδοτώ, ίσα ίσα μένω πολύ πιστός στο γράμμα του άρ. 247 ΠΚ: “απεργία δημοσίων υπαλλήλων”.
Έχεις δίκιο βέβαια ως προς την δύναμη των λέξεων: όποιος τις ορίζει, έχει την εξουσία. Αν η Θάνου λέει ότι δεν είναι απεργία, αλλά “διακοπή”, της αναγνωρίζω εξουσία. Επάνω μου και επί του συντάγματος.
Ε, δεν θέλω.
Και η απαγόρευση της απεργίας των αστυνομικών που ερείδεται; Μήπως είναι και αυτή εξουσία; [χαχα, αυτοί κι αν είναι!]
Έχουν αναλογιστή οι απεργοί δικαστές τι θα συμβή αν αύριο μεθαύριο απεργήσουν, συγνώμη, “διακόψουν” και οι αστυνομικοί; Αν οι βουλευτές ή οι υπουργοί, που είναι και εξουσία δίχως αμφιβολία;
Πρώτον, δεν υπάρχουν διατάξεις περισσότερο ή λιγώτερο συνταγματικές. Εξ επόψεως τυπικής ισχύος είναι ομότιμες. Ούτε υπάρχουν ανώτερες αρχές που καταργούν ρητές συνταγματικές διατάξεις. Η απαγόρευση είναι απόλυτη στο άρ. 23 Σ, άρα οποιαδήποτε ερμηνευτική παρέκκλιση από αυτήν θα ισοδυναμούσε με κατάργησή της. Αυτην την εξουσία την έχει στον κόσμο μόνο ο αναθεωρητικός νομοθέτης και κανείς άλλος.
Δεύτερον, ειλικρινώς θα ήθελα και εγώ μια παραπομπή στις αποφάσεις αυτές που επιτρέπουν την απεργία στους δικαστές, γιατί δεν τις έχω υπόψιν μου.
Τρίτον, ακόμη και αν υπάρχουν, την τήρηση τίνος πράγματος ωρκιστήκατε; Του Συντάγματος της Ελληνικής Δημοκρατίας ή της νομολογίας του Στρασβούργου;
Για μισό. Το έγραψα και πιο πάνω, οι βουλευτές και οι υπουργοί μπορούν να απεργήσουν, να διακόψουν, να απόσχουν, πες το όπως θες; Ή μήπως οι δικές τους αποζημιώσεις έμειναν οι ίδιες και δεν μειώθηκαν;
Αυτό είναι νεφελώδες. Εύκολα θα βρης κάποιον να το αρνηθή, να πη δηλαδή ότι δεν αποδομείται καμιά δημοκρατική λειτουργία όταν έχουν γίνει 2 εκλογές προ εξαμήνου, όταν κάθε τρίμηνο γίνεται συζήτηση και ψήφιση των νέων μέτρων στην Βουλή, ότι οι μισθοί όλων των μισθοδοτούμενων από το δημόσιο έχουν ελαττωθή κ.λπ. Αντιθέτως, εκείνο που καταλογίζω εγώ στους δικαστές είναι πάρα πολύ συγκεκριμένο: συγκεκριμένες διατάξεις, συγκεκριμένων νόμων.
Τουλάχιστον δεν επικαλείσαι το άρ. 120 Σ, όπως κάνουν μερικοί δικοί σας.
Το έχασα αυτό, σε ποια αναφέρεσαι;
Ρε παιδιά, να το λέγατε αυτό οποιαδήποτε άλλη περίοδο, να το συζητήσουμε, αλλά τώρα; Πότε άλλοτε είχε ο μεμονωμένος βουλευτής τόση δύναμη στα χέρια του; Πότε άλλοτε υπήρχε στην βουλή μεγαλύτερη πολυδιάσπαση και αποκέντρωση; Πότε μεγαλύτερη ρευστότητα; Πότε μεγαλύτερη αβεβαιότητα ως προς την έκβαση κρίσιμων ψηφοφοριών; Ποτέ τα τελευταία 38 χρόνια!
Και εδώ παίζεται η μπάλα πλέον: το κράτος των δικαστών! Απειλείτε ευθέως ότι θα ψηφίζετε με γνώμονα την τσέπη σας ή τις πολιτικές σας προτιμήσεις, για να εκβιάσετε τις άλλες δύο λειτουργίες. Μέχρι να επιστρέψουν τα τάλαρα…
Πολύ θεσμικό αλήθεια.
Με την επιφύλαξη για κάποια θέματα του εργατικού, που δεν τα κατέχω, όχι. Τα κοινωνικά δικαιώματα και εν γένει οι υποχρεώσεις ενεργείας του κράτους εξαρτώνται από το γενικό οικονομικό περιβάλλον.
Αυτή η σκέψη είναι ενδιαφέρουσα. Καταρχάς, εκθέτω, σε μια σειρά αναρτήσεων, κάμποσους νομικούς λόγους που με κάνουν να πρεσβεύω όσα πρεσβεύω. Κατά δεύτερον, ακόμη και αν είναι αλήθεια ότι εγώ προσωπικά υποκινούμαι από τυφλό αντισυνδικαλισμό, οι λόγοι που προβάλλω διατηρούν την αξία τους και απαιτούν απάντηση. Τα προσωπικά μου κίνητρα έχουν τελικά αξία μόνο στο πλαίσιο ενός αντ χόμινεμ αντεπιχειρήματος. Δηλαδή καμία.
Ας τηρούσαν το άρ. 23 Σ οι απεργοί και μετά ας με κατηγορούσαν που τους έθιξα το σωματείο τους. Σωματείο που έφτασε να διοική την δικαιοσύνη!
Περίμενα να δω αν θα βρεις χρόνο να υποβάλεις ένσταση για τους ενόρκους. :) Πρέπει να κάνουμε τη συζήτηση σε ξεχωριστό ποστ. Έιμαι περίεργος να μάθω τι γνώμη έχει ο Πρώην.
καλη ερωτηση. Εγω νομιζα οτι τα ευρωπαϊκα δικαστηρια και θεσμοι θεωρουν οτι ειναι ανωτερα απο καθε εθνικο. Θυμαμαι και κατι για solange I και ΙΙ, αλλα δεν πηρα 9 στο Συνταγματικο (βασικα 1 νομιζω πηρα, τωρα που το σκεφτομαι, δεν ξερω σε τι αντιστοιχει στην Ελλαδα, περασαν και 14 χρονια, πωπωπωπω)
Προφανώς ο καθένας θεωρεί ότι είναι ανώτερος. Γενικά με λίγη ερμηνευτική προσπάθεια οι συγκρούσεις κρύβονται κάτω από το χαλί. Αλλά όταν υπάρχει σύγκρουση, δεν περιμένεις από τους εθνικούς δικαστές να επικαλούνται ένα άλλο δικαστήριο. Συνήθως κάνουν ακριβώς το αντίθετο, εν μέρει δικαιολογημένα. Εδώ λοιπόν κάποιος άλλος λόγος υπάρχει: το οικονομικό συμφέρον.
Απεργία ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ; Καλύφθηκα κύριε συνήγορε, τόσο άστοχος, τόσο είρων, τόσο πικρόχολος.
Το Συνταγματικό το περάσαμε ;
Δικαστή,
Αν είχες δίκιο, δεν θα μπορούσατε να διαπράξετε ούτε παράβαση καθήκοντος, και εκεί σε υπαλλήλους αναφέρεται ο νόμος. Άλλη η έννοια του υπαλλήλου στο διοικητικό και άλλη στο ποινικό. Σε μας ορίζεται στο άρ. 13 περ. α΄ ΠΚ και ερμηνεύεται όπως αναφέρω.
Ειδικά το θέμα έχει κριθή ως προς τους Εισαγγελείς, βλ. ΑΠ 1062/1988 ΠοινΧρ ΛΘ/48, από όπου αντιγράφω προς ενημέρωσή σου και για το αρχείο σου:
Τόσο άστοχος, τόσο είρων και τόσο πικρόχολος ο Άρειος Πάγος 25 χρόνια πριν. Αλλά δεν βρέθηκε τότε ένα σεβαστίδειο ανάστημα να τους βάλη στην θέση τους, που υπαλληλοποιούσαν τους Εισαγγελείς!
Δες και τι λέει ο Μπιτζιλέκης στα Υπηρεσιακά Εγκλήματα.
9 πήρα Συνταγματικό.
Ρε συ Δικαστή, τι μπρίζωμα είναι αυτό, ρίξε λίγο τους τόνους βρε δημόσιε λειτουργέ, απέργησε, κάνε ό,τι σε φωτίση ο γιαραμπής, αλλά ας χαλαρώσουμε πια λίγο. Έλα, πάρε ένα χαρούμενο τραγουδάκι, ό,τι θες μπορείς να κάνης, το λένε και οι Οουέιζις, τέτοιες μέρες, 18 χρόνια πριν (πώς γεράσατε όλοι σας βρε!).
Αγαπητέ Θανάση,
Καταρχήν να συμφωνήσω μαζί σου ότι ο συνάδελφός μου Δικαστής θα πρέπει πραγματικά να ρίξει τους τόνους. Μπορεί τα όσα γράφει να περιγράφουν την πραγματικότητα, όπως τη βιώνουμε, αλλά ο καθένας που χαίρεται αντίθετα με εσένα το προνόμιο της ανωνυμίας, θα πρέπει να μπορεί ευχερώς να καλύψει ανά πάσα στιγμή και με το όνομά του όσα λέει. Επιπλέον, σκοπός του διαλόγου δεν είναι να προσβάλλουμε όσους διαφωνούν, αλλά να τους δώσουμε και τη δική μας οπτική, ακόμα και σε εκείνους που φαίνεται ότι δεν μπαίνουν στο διάλογο με τη διάθεση να μας ακούσουν.
Επειδή δεν έχω το χρόνο να απαντήσω σε όλα, πρέπει να διαλέξω εκείνα που μου έκαναν εντύπωση.
Καταρχήν εκείνο που έχασες είναι ότι ο Υπουργός Οικονομικών έδωσε εντολή στη Δ.Ε.Η. να συνεχίσει να εισπράττει το τέλος ακινήτων, παρά την προσωρινή εκτελεστότητα της απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών επί συλλογικής αγωγής, που λέει εν πολλοίς ότι η είσπραξη αυτή είναι παράνομη και πρέπει να σταματήσει. Πιθανόν έτσι υλοποιείται πρακτικά η άποψη περί του πρωτείου της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας, της κατά τα άλλα νομιμοποιημένης από το λαό, ο οποίος ΔΕΝ ψήφισε ποτέ αυτόν τον Υπουργό Οικονομικών. Αξιολογείται κάτι τέτοιο ως αυτονόητο, στηριζόμενο στην κανονιστική δύναμη του πραγματικού της γενικής οικονομικής πολιτικής;.
Προσωπικά δεν με ενοχλεί ότι μίλησες για Κράτος των Δικαστών. Δεδομένης της γνώμης σου για τη μη ισοτιμία των τριών Εξουσιών-Λειτουργιών, είναι αναμενόμενο ότι κάθε σύγκρουση δικαστικής απόφασης με την βούληση της Εκτελεστικής εξουσίας, θα οδηγεί στην κατηγορία για εκβιασμό. Οφείλεις όμως να διαβάζεις αυτά που γράφει ο άλλος και όχι αυτά που σκέφτεσαι. Όταν λέω ότι έχει να χάσει η εκτελεστική εξουσία από την ανεξαρτησία της δικαστικής, επαναλαμβάνω ότι αναφέρομαι στην νομική ασυμβατότητα του παραγόμενου νομοθετικού έργου με τον μέχρι τώρα νομικό μας πολιτισμό και πολύ καλά υποψιάστηκες ότι το πρώτο στη σκέψη μας είναι το Εργατικό Δίκαιο. Η προσπάθεια συστηματικής καθυπόταξής των δικαστών είναι πολύπλευρη και κινείται και σε πλαίσια που δεν μπορεί να είναι γνωστά σε όλους, αλλά για αυτό δε θα σας κατηγορήσω. Πάντως στα πλαίσια ενός blog δεν μπορώ να κάνω πιο ενδελεχή ανάλυση στο κάθε τι, οφείλω να είμαι συνοπτικός. Λαμβάνω υποψιν τον κίνδυνο της αναποτελεσματικότητας των επιχειρημάτων μου.
Απόλυτες απαγορεύσεις στο Σύνταγμα δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και απολύτως προστατευόμενα δικαιώματα. Όπως μας δίδασκε ο Μανωλεδάκης, με αφορμή την απόλυτη διατύπωση του άρθρου 19 του Συντάγματος, εφόσον το δικαίωμα στη ζωή δεν προστατεύεται απολύτως (βλ. άμυνα), δεν είναι δυνατό να προστατεύεται τίποτα απολύτως. Όλα τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις που εκπορεύονται από το Σύνταγμα, συμπλέκονται, συγκρούονται, πρακτικώς εναρμονίζονται και φωτίζεται η ερμηνεία τους από την Ευρωπαϊκή και Διεθνή νομοθεσία και τη νομολογία και των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων. Έτσι το δίκαιο μένει ζωντανό. Δε λέω ότι το σύνολο των δικαστών υλοποίησαν πάντοτε αυτή τη γνώμη. Λέω μόνο ότι αυτό θεωρώ εγώ σωστό και συμβατό με τις θέσεις μου.
Τέλος, η εξάρτηση των κοινωνικών δικαιωμάτων από τη γενική οικονομική πολιτική του Κράτους, έχει όριο την ουσιαστική κατάργηση του πυρήνα του δικαιώματος. Δεν προσδοκώ να σε πείσω, απλά το υπενθυμίζω.
Ευχαριστώ, για την αναλυτική απάντησή σου και για τον καλό διάλογο. Ήταν ευχάριστο διάλλειμα από τη δουλειά. Σαν καφές στον θεσσαλονικιώτικο Καφεναί….
πρωτοδικη
εκτιμω την προθεση σου να χαλαρωσει το πραγμα. Αλλα ειναι η εντυπωση μου ή οχι, οτι δικαστικες αποφασεις για τις οποιες μιλας προσπαθουν να υποκαταστησουν την κυβερνηση και τις αποφασεις που ειναι λογικο να παιρνει?
δηλαδη τι εννοεις με αυτο?
καλημερα σας, ο μεχρι τωρα πολιτισμος μας γενικα εληξε. Επαψε να υπαρχει. Ξεχαστε τον. Οκ? Και φυσικα δεν εννοω οτι καθε παρανομια ειναι αποδεκτη, ισα ισα, καλυτερα να εφαρμοζουμε τους νομους ακομα πιο αυστηρα. Αλλα οταν αρχιζουν οι διακστες να μπλεκονται σε χωραφια που δεν τους σπερνουν, δηλαδη να μιλανε για τι ειδους ωραρια θα επρεπε να εχουν οι εργαζομενεοι κτλ (με ανεργια στο 25%), ε συγγνωμη, wake up and smell the coffee. Αν τα διαδεδομενα αντιεπειχειρηματικα μας κολληματα ηταν ενοχλητικα το 2006, σημερα ειναι καταστροφικα.
Λυπάμαι που μη νομικός κάνει αυτήν την παρατήρηση σε νομικό, αλλά ο λαός δεν ψήφισε ποτέ (τουλάχιστον κατά την Γ’Ελληνική Δημοκρατία) κανέναν Υπουργό, ούτε Οικονομικών, ούτε άλλου χαρτοφυλακίου. Οι εκλογές είναι βουλευτικές, όχι κυβερνητικές! Ο λαός εκλέγει τους αντιπροσώπους του, οι οποίοι αποφασίζουν να στηρίξουν την πρόταση του αρχηγού του πρώτου κόμματος για κυβέρνηση. Η μόνη, αν δεν κάνω λάθος, άμεση επέμβαση του λαού στην εκτελεστική εξουσία είναι η εκλογή του πρώτου κόμματος, του αρχηγού και, δεσμευτικά από το Σύνταγμα, Πρωθυπουργού, αφού δεν προβλέπεται αυτός να ορίζει άλλον Πρωθυπουργό (τώρα τι έγινε πέρυσι το Νοέμβριο, δεν ξέρω). Είναι αναμενόμενο να ακούω από την κυρα-Βαγγελιώ (χωρίς να θέλω να προσβάλλω το όνομα) “δεν ψήφισα εγώ αυτόν τον Υπουργό” (η οποία παρεμπιπτόντως θα ήταν και κακός ένορκος), αλλά από Πρωτοδίκη;
Για τις εξουσίες, η Βικιπαίδεια αναφέρει:
Δεν την αναφέρω ως αξιόπιστη πηγή, αλλά ως ένδειξη ότι πιθανόν να ορίζεται ιεραρχία στις κρατικές εξουσίες. Τώρα, περισσότερες λεπτομέρειες μάλλον θα μας πει κάποιος πολιτικός/νομικός.
Όχι, για ιεραρχία δεν μίλησε κανείς, εγώ έγραψα για λογικό προβάδισμα, το γράφουν και κάποιοι συνταγματολόγοι. Έγραψα και για νομικό προβάδισμα, αλλά μπορώ να παραιτηθώ από την διατύπωση, δεν βλέπω κάποια πρακτική αποτύπωση. Ίσως να μιλούσαμε και για ιστορικό προβάδισμα, το δικό μας το κράτος έχει την νομική ρίζα του στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, που ήταν συντακτική και νομοθετική, όχι βέβαια δικαστική συνέλευση.
Αυτά είναι, το κράτος σάς πλήρωνε και σεις τριγυρνάγατε στους καφενέδες! Με ύποπτες παρέες! :-)
Σου χρωστάω απαντήσεις, αύριο τώρα.
Προς τους άμεσα εμπλεκόμενους με τα δικαστήρια:
Βλέπω ότι συμφωνείτε στην αντίθεση χρήσης ενόρκων και στα προβλήματα που αυτοί μπορεί να δημιουργήσουν. Αν καταλαβαίνω σωστά, τα προβλήματα αυτά οφείλονται στην απόστασή τους από το αντικείμενο, στην τάση πολλών να παρασύρονται από εντυπωσιασμό και στην υποχρέωσή τους να αφήσουν κάποια άλλη ασχολία (πιο ευχάριστη ίσως) και να αφιερώσουν χρόνο στην υπόθεση. Τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά τους δεν τους κάνουν και ακατάλληλους ψηφοφόρους; Γιατί λοιπόν είναι ελεύθεροι να επηρεάζουν άμεσα τη νομοθετική και σχετικά έμμεσα την εκτελεστική, αλλά όχι τη δικαστική (στην οποία επιβάλλονται ήδη περιορισμοί, π.χ. αποκλεισμός ενόρκου);
Γιατί να ψηφίσουν δεν είναι στην πράξη υποχρεωμένοι, αλλά να χασομερήσουνε καναδυό μέρες στο Μικτό Ορκωτό είναι.
Το επιχείρημα λειτουργεί και αντίστροφα βέβαια: αν οι ένορκοι αντιπροσωπεύουν τον λαό, γιατί αποκλείονται οι απόφοιτοι δημοτικού, οι δικηγόροι κ.λπ.;
Σημειώνω την απορία πάντως, θα γράψω κάποια στιγμή σχετικά. Δυστυχώς προβλέπονται και αυτοί στο Σύνταγμα. Βλέπεις όλα εκεί μέσα πρέπει να τα βάζουμε!
Έχεις δίκιο, μιλούσα για την προβλεπόμενη υποχρέωση. Στην πράξη πάντως ο ψηφοφόρος επηρεάζει το αποτέλεσμα ακόμα και δια της αποχής του (μιλάω για την αποχή βαρεμάρας, όχι την αναγκαία ή τη συνειδητή –με την οποία πάλι διαφωνώ), ενώ ο ένορκος όχι.
Δεν γνώριζα τον αποκλεισμό αποφοίτων δημοτικού… Ήξερα για τους δικηγόρους και πίστευα ότι ο λόγος ήταν ότι ήθελαν μία λιγότερο αντικειμενική απόφαση ή μάλλον, μια αντικειμενικότητα που θα διαμορφωθεί από πολλές υποκειμενικότητες. Καλά, και τον πρακτικό αποκλεισμό μη δημοσίων υπαλλήλων για οικονομικούς λόγους…
Αγαπητέ Πρωτοδίκη,
Λοιπόν, δεν το έχω ψάξει το ζήτημα, η ΠολΠρωτ αφορούσε την είσπραξη μόνο ή την διακοπή του ρεύματος, όπως η ΟλΣτΕ; Αν αφορούσε την διακοπή, τότε η σημαντική είναι η ΟλΣτΕ και πρέπει φυσικά να εφαρμόζεται χωρίς πολλά πολλά. Αν όμως αφορούσε την είσπραξη, που νομίζω είχε κριθή συνταγματική από την ΟλΣτΕ και στο κάτω κάτω, υπάρχουν και άλλες αντίθετες αποφάσεις πολιτικών δικαστηρίων, δεν είναι παράλογο η διοίκηση, που είναι διάδικος, να ακολουθή την απόφαση που την συμφέρει. Ας ενοποιηθή η νομολογία και τότε η διοίκηση να συμμορφωθή ως προς τους αλλους, που δεν ήταν διάδικοι. Και να ασκήση ό,τι ένδικα μέσα προβλέπονται, δικαίωμά της και αυτό.
Αυτά με επιφύλαξη, γιατί δεν έχω διαβάσει με τα μάτια μου τι λέει κάθε απόφαση.
Σου απάντησε σωστά ο Θεόφιλος για αυτό.
Λοιπόν, πράγματι απάντησα με βάση αυτό που σκεφτόμουνα. Και ήταν αυτό:
Με το μικρό μου το μυαλό εγώ καταλαβαίνω ότι ο ποιητής εδώ λέει εμμέσως πλην σαφώς: “αν δεν μας δώσετε πίσω τα λεφτά, εμείς θα σας βγάζουμε αντισυνταγματικό ό,τι θέλετε να περάσετε και γαία πυρί μιχθήτω”.
Μπορεί να κατάλαβα και λάθος, ποιος ξέρει, αντιλαμβάνεσαι όμως γιατί το υποψιάστηκα.
Εκεί μπορεί και να υπάρχουν επιμέρους αντιθέσεις με το Ευρωπαϊκό ή με κάποια ΔΣ Εργασίας. Αν υπάρχουν, να μην εφαρμοστούν, δεν διαφωνώ φυσικά. Εκείνο με το οποίο θα διαφωνούσα θα ήταν η εργαλειοποίηση των αόριστων νομικών εννοιών για να εξυπηρετηθή το πολιτικό μας πρόγραμμα, η τσέπη μας κ.λπ. Γενικά, το περιθώριο που δίνει το σύνταγμα στην Κυβέρνηση είναι συνήθως ευρύ, όχι στενό. Αλλά καλύτερα θα ήταν να είχαμε κάποιο παράδειγμα, για να μιλάμε συγκεκριμένα.
Να σου θυμίσω, Πρωτοδίκη, μια τέτοια περίπτωση καθυπόταξης; Τότε που η ΝΔ αφήρεσε το αυτοδιοίκητο από τα μεγάλα Πρωτοδικεία και σε αντάλλαγμα έδωσε αυξήσεις της τάξης του 80% (δεν ξέρω αν ισχύει, έτσι είχε γραφτή τότε). Κατά τους τότε συνδικαλιστές σας εκείνη η αύξηση ήταν πάρα πολύ συνταγματική, όσο δε για την αφαίρεση του αυτοδιοίκητου ακόμη πιο συνταγματική.
Μου δίνεις αφορμή τώρα να διατυπώσω τον εξής τρίτο νόμο του Αθανασίου (εμού του ιδίου, όχι του κυρίου Υπουργού Αναπληρωτού):
Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον και απαιτεί χωριστή πραγμάτευση σε δική του ανάρτηση. Με την απόλυτη σχετικοποίηση διαφωνώ, θα εξηγήσω γιατί πιο εκτενώς και τα λέμε εκεί.
Μα δεν διαφωνώ, το θέμα είναι ποιος ο πυρήνας. Και εκεί χωράνε πολλές ερμηνείες, και πολλές από αυτές θα είναι πολιτικά χρωματισμένες.
Καταρχήν θα παρακαλούσα τον συνάδελφο παραινέσεις στο ακροατήριο του. Δεν απαντώ στους υπόλοιπους που λένε ότι Δικαστές “ανακατεύονται εκεί που δεν τους σπέρνουν” (αλήθεια!). Δεν έχει νόημα να συνεχίσω την κουβέντα με τον διαχειριστή του ιστολογίου που μάλλον έχει μπερδέψει το 131 α ΠΚ με την έννοια της δικαστικής εξουσίας. Κρίμα το 9 στο Συνταγματικό (by the way, θεωρώ θλιβερό να θυμάται κάποιος τι πήρε σε ένα μάθημα στο Πανεπιστήμιο 17 χρόνια μετά, αυτά βέβαια συναντούνται στους κύκλους των διδακτόρων που σνομπάρουν την εξουσία). Το νέο φρούτο είναι “κοιτάξτε οι κακοί Δικαστές βγάζουν αντισυνταγματικό για λόγους εκδίκησης” , κανείς δεν πρόσεξε όμως (ψέματα, από ότι είδα ο συνάδελφος σας “χασοδίκης” με το ομώνυμο blog) πότε έγινε η συζήτηση, η διάσκεψη, και πότε η δημοσίευση της περίφημης απόφασης (guess what ΠΡΙΝ τις κινητοποιήσεις των Δικαστών). Κατά τα άλλα τι να μιλήσω σε ανθρώπους που απαξιώνουν τον Δικαστή που λένε πόσο κάνει η σελίδα εκτύπωσης ; Φυσικά ο κύκλος δικηγόρων-λεκτόρων-μια-ζωή-στη-ασφάλεια-του-πανεπιστημίου-κατηγορώ-και-τους-Δικαστές-για-έλλειψη-πείρας συχνάζοντες στα πέριξ των καφέ του Κολωνακίου δεν ξέρουν τι σημαίνει μεταβατικό σε επαρχία, νησιά και τι έξοδα απαιτούνται για αυτά. Βέβαια, άμα τους κάτσει κανά καλό ΜΟΔ ευχαρίστως κουβαλάνε την πλούσια γνώση τους στα μέρη μας και αφήνουν την κρίση του πελάτη τους στα χέρια δημοσίων υπαλλήλων..
Να επαναφέρω την συζήτηση στους ενόρκους διότι το θεωρώ σοβαρότατο θέμα. Πιστεύω οτι η χρησιμοποίηση ενόρκων φέρνει στο προσκήνιο το tacit knowledge(πώς είναι ο Ελληνικός όρος ρε SG) που αποκτάει καθένας με την τριβή του στο χώρο του. Π.Χ οι δικαστές δεν έχουν καλή φήμη όσο αφορά την οικονομική σκέψη, και αρκετοί μηχανικοί μου γκρινιάζουν για το επίπεδο των αποφάσεων όσο αφορά τεχνικά θέματα, Η ετήσια εισαγωγή κληρωτών ενόρκων με πληρωμή ίσως να έφερνε τις αποφάσεις ποιο κοντά στην καθημερινή πραγματικότητα. Μήπως θα έπρεπε να κάνεις ξεχωριστό άρθρο με τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε εσείς με τους ενόρκους.
Ναι, μήπως θα έπρεπε; :-)
Hoho, 404 eror found
διορθωθηκε
Ούτε με τις πιθανότητες έχουν καλή σχέση…
How stats fool juries
http://youtu.be/kLmzxmRcUTo