πολιτικη

Οι ιταλικές εκλογές ολοκλήρωθηκαν τη Δευτέρα και η καταμέτρηση των ψήφων έβγαλε αδιαφιλονίκητο νικητή για 3η φορά τον Σίλβιο «Βασιλιά Ήλιο» Μπερλουσκόνι. Η νίκη του ήταν αρκετά ηχηρή, με μια ασφαλή διαφορά αντιπροσώπων και γερουσιαστών τόσο στην Κάτω- που ήταν αναμενόμενο με τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο– όσο και στην Άνω Βουλή.

Κι επιτέλους η ιταλική πολιτική σκηνή θα έχει στη Βουλή λίγα κόμματα- για τα μακαρονικά δεδομένα- πράγμα που δίνει μια ρεαλιστική δυνατότητα να περάσουν μη δημοφιλείς νόμοι και ρυθμίσεις για τις επιτακτικές αλλαγές εκσυγχρονισμού που απαιτεί η ιταλική οικονομία και κοινωνία. Μοναδικό πρόβλημα του Σίλβιο είναι το μεγάλο ποσοστό που έπιασε η Λίγκα του Βορρά, κόμμα τοπικιστικό, ξενόφοβο και αντι-ευρωπαϊκό, που δυνητικά μπορεί να χαλάσει το «ιδιαίτερο» πάρτυ του Σίλβιο.

Και λέω ιδιαίτερο γιατί η μεγάλη είδηση δεν ήταν τόσο η νίκη του σ’αυτές τις εκλογές. Αυτή ήταν αναμενόμενη, αν και κανείς δεν την φανταζόταν τόσο διθυραμβική. Η μεγάλη είδηση ήταν πως για πρώτη φορά στην ιστορία του σύγχρονου ιταλικού κράτους- και για μεγάλη χαρά του κομμουνιστικά αλλεργικού Σίλβιο- μένουν εκτός Κοινοβουλίου τα παραδοσιακά αριστερά κόμματα των σοσιαλιστών και κομμουνιστών.

Το παραπάνω δεν είναι διόλου ψιλικατζίδικη είδηση… Μιλάμε για την G7 χώρα που οι αριστερές παρατάξεις έπιαναν τα μεγαλύτερα ποσοστά!

Read moreΦινίτα λα μούζικα, πασάτι ι Κομουνίστι!

Ειδαμε σε προσφατες δημοσκοπησεις οτι ο Συνασπισμος* εχει φτασει το 17-18% σε προθεση ψηφου.

Πως εγινε αυτο? Πρεπει να παρουμε στα σοβαρα αυτα τα δεδομενα? Βραχυπροθεσμα ναι, μπορει να βγει το συμπερασμα οτι ο Συνασπισμος εχει αυξημενα ποσοστα (αν και αρκετα απο τα συμπερασματα που σπευδουν να βγαλουν οι εφημεριδες ειναι λαθεμενα**). Στην εκτιναξη των ποσοστων εχουν βοηθησει διαφορες παροδικες συγκυριες (αδυναμια ΠΑΣΟΚ, η φυσιολογικη απαγοητευση με την κυβερνηση ΝΔ λογω τριβής), οπως φυσικα και η αντικατασταση του αξυριστου και αγενη Αλαβανου με τον smooth operator κυριο Τσιπρα.

Μεσοπροθεσμα ομως δεν νομιζω οτι τα δεδομενα των δημοσκοπησεων εχουν καποια μεγαλη αξια, για τον απλο λογο οτι ο Συνασπισμος δεν ειναι ετοιμος για να γινει σοβαρο κομμα.

Ο Μιμης Ανδρουλακης σε προσφατη συνεντευξη εξεφρασε ακριβως τα συναισθηματα μου: τωρα μπορει να καβαλαει το κυμα της αντιδρασης η αριστερα με συμβολο τον κ. Τσιπρα, αλλα συντομα θα πρεπει να προσφερει προτασεις αν θελει να θεωρειται σοβαρο κομμα εξουσιας. Και η αριστερα εχει αποτυχει πληρως στο να προσφερει προτασεις για τα σημερινα προβληματα. Ειναι μια σκετη αντιδραση, λεει οχι σε ολες τις μεταρρυθμισεις. Λεγοντας ομως οχι γινεται υπερασπιστρια του στατους κβο, αρα μια απολυτα συντηρητικη δυναμη! Οι μεταρρυθμισεις ειδικα σε θεματα οπως το ασφαλιστικο, καινε. Και καινε πανω απο ολα τους νεους στους οποιους σημερα φαινεται να στηριζεται ο Συνασπισμος…

Ο κ. Ανδρουλακης κανει και μια ακομα παρατηρηση που μου ειχε μαλλον ξεφυγει. Οι νεοι ειναι εκνευρισμενοι επειδη το ελληνικο ονειρο ως σημερα ηταν το βολεμα στο δημοσιο. Με βαση αυτο το ονειρο πορευθηκαν πολλοι, αντι για γνωσεις και ικανοτητες εκαναν συλλογη γνωριμιων και “αγωνων”. Σημερα που η Ελλαδα, εστω αργα και σπασμωδικα, αλλαζει, πολλοι ανθρωποι μενουν απογοητευμενοι. Απροετοιμαστοι να αποδοσουν στο συγχρονο περιβαλλον, ανετοιμοι ψυχολογικα να παρουν την τυχη τους στα χερια τους. Τα πολιτικα ρευματα που προσπαθουν να χαιδεψουν τα αυτια αυτων των ανθρωπων ειναι οχι μονο ανευθυνα, αλλα και καταδικασμενα. Η πορεια της χωρας προς ενα μελλον με λιγοτερα ρουσφετια, διαφθορα και τεμπελια ειναι σιγουρη. Οποιος αντι να προετοιμαζει τους νεους για το μελλον, τους υποσχεται να τους προστατευσει απο αυτο, μπορει να δρεψει σημερα 5 ψηφους αλλα εν καιρω θα αποτυχει. Και αυτοι που τον πιστεψαν θα ειναι πολυ αγανακτισμενοι!

Η αριστερα που συμβολιζει ο κυριος Τσιπρας παει με το ρευμα και ασκει την πολιτικη των ευχαριστων λογων. Χαϊδευει αυτια ακομα και οταν γνωριζει οτι αυτα που υποσχεται δεν ειναι ρεαλιστικα. Δεν πρωτοπορει, ακολουθει, και μαλιστα ακολουθει τα πιο φοβισμενα ρευματα της κοινωνιας. Προσπαθει να περιγραψει την αποστροφη στο ρισκο και στην αλλαγη που χαρακτηριζει ενα μερος της ελληνικης κοινωνιας ως ενα “νεανικο κινημα” της “γενιας των 700 ευρω”. Ως 27χρονος δεν βλεπω τιποτα νεανικο ειτε νεο σε αυτο. Ειναι η παλια καλη ελληνικη ταση για συντηρητισμο, μεμψιμοιρια και μιζερια.

Συχνα η αριστερα τυπου Τσιπρα οπισθοδρομει, φαινεται να θελει επιστροφη στην Ελλαδα-Ψωροκωσταινα του 1980 αλλα με λιγο πιο γυαλιστερο περιτυλιγμα.

Read moreΤο μελλον της ελληνικης αριστερας: Τσιπρας ή Ανδρουλακης?

Στις λίγες αράδες που ακολουθούν ο αναγνώστης θα βρει μερικά λήμματα από ένα πολιτικό λεξικό που αφορά την ελληνική -το τονίζω- πολιτική πραγματικότητα εν ευρεία εννοία. Όπως προκύπτει από την περιγραφή αυτή, αποκλειστικά υπεύθυνη για το τερατούργημα που ακολουθεί είναι η μετριότητά μου. Ταυτόχρονα, όμως, θα ήταν ατόπημα ασυγχώρητο εκ μέρους μου αν δεν αναγνώριζα την πολύτιμη βοήθεια των κορυφαίων διανοητών James Hacker MP, Berdnard Wolley και, φυσικά, Sir Humphrey Appleby.

Εκλογές: η κορυφαία στιγμή της δημοκρατίας κατά την οποία οι πολίτες καλούνται να εγκρίνουν τις παροχές της επόμενης τετραετίας και τους βασικούς αποδέκτες τους.

Κόμματα: ομάδες ανθρώπων που συμφωνούν αναφορικά με τους αποδέκτες των παραπάνω παροχών.

Ψηφοφόροι: άνθρωποι που λαμβάνουν την υπόσχεση ότι θα λάβουν τις ως άνω παροχές και όταν αντιλαμβάνονται ότι δε θα συμβεί αυτό κάνουν απεργίες και πορείες και τελικά τα καταφέρνουν λίγο πριν τις επόμενες εκλογές.

Δημόσιες Υπηρεσίες: σημαντικοί θεσμοί με σκοπό την επαγγελματική απασχόληση ανθρώπων που δύσκολα θα έβρισκαν δουλειά αλλού.

Υπουργοί: οι κάτοχοι θέσεων εργασίας που θεσμοθετήθηκαν ειδικά για όσους από τους παραπάνω θα ήταν, όχι απλώς δύσκολο, αλλά απολύτως αδύνατον να βρουν δουλειά αλλού. Η προϋπόθεση αυτή είναι απαραίτητη.

Γενικοί Γραμματείς: είναι οι άνθρωποι που κάνουν τη δουλειά των από πάνω. Διαθέτουν παρόμοιας ποιότητας ακεραιότητα αλλά μεγαλύτερη ικανότητα-εν ολίγοις κάνουν αυτά που και οι υπουργοί ευχαρίστως θα έκαναν αν μπορούσαν να κάνουν οτιδήποτε.

Σοσιαλιστές: άνθρωποι που δεν έχουν και θέλουν να αποκτήσουν ή που απέκτησαν με αυτή την πολιτική και θέλουν να αποκτήσουν κι άλλα.

Κεντρώοι: άνθρωποι που έχουν και δε θέλουν να δώσουν, αλλά ντρέπονται να το πουν.

Δεξιοί: άνθρωποι που έχουν και δε θέλουν να δώσουν και δε ντρέπονται να το πουν. Επίσης, δε θέλουν να αλλάξει ποτέ τίποτα.

Κομμουνιστές: άνθρωποι που δεν έχουν και δε θέλουν να έχει και κανείς άλλος. Επίσης, δεν ήθελαν να αλλάξει τίποτα αλλά τώρα θέλουν να αλλάξουν όσα άλλαξαν.

Αριστεροί: άνθρωποι που θέλουν να αλλάξουν τα πάντα και τρέμουν μήπως αυτό κάποτε συμβεί.

Read moreΕλληνικό Πολιτικό Λεξικό