Ελληνικό Πολιτικό Λεξικό

Στις λίγες αράδες που ακολουθούν ο αναγνώστης θα βρει μερικά λήμματα από ένα πολιτικό λεξικό που αφορά την ελληνική -το τονίζω- πολιτική πραγματικότητα εν ευρεία εννοία. Όπως προκύπτει από την περιγραφή αυτή, αποκλειστικά υπεύθυνη για το τερατούργημα που ακολουθεί είναι η μετριότητά μου. Ταυτόχρονα, όμως, θα ήταν ατόπημα ασυγχώρητο εκ μέρους μου αν δεν αναγνώριζα την πολύτιμη βοήθεια των κορυφαίων διανοητών James Hacker MP, Berdnard Wolley και, φυσικά, Sir Humphrey Appleby.

Εκλογές: η κορυφαία στιγμή της δημοκρατίας κατά την οποία οι πολίτες καλούνται να εγκρίνουν τις παροχές της επόμενης τετραετίας και τους βασικούς αποδέκτες τους.

Κόμματα: ομάδες ανθρώπων που συμφωνούν αναφορικά με τους αποδέκτες των παραπάνω παροχών.

Ψηφοφόροι: άνθρωποι που λαμβάνουν την υπόσχεση ότι θα λάβουν τις ως άνω παροχές και όταν αντιλαμβάνονται ότι δε θα συμβεί αυτό κάνουν απεργίες και πορείες και τελικά τα καταφέρνουν λίγο πριν τις επόμενες εκλογές.

Δημόσιες Υπηρεσίες: σημαντικοί θεσμοί με σκοπό την επαγγελματική απασχόληση ανθρώπων που δύσκολα θα έβρισκαν δουλειά αλλού.

Υπουργοί: οι κάτοχοι θέσεων εργασίας που θεσμοθετήθηκαν ειδικά για όσους από τους παραπάνω θα ήταν, όχι απλώς δύσκολο, αλλά απολύτως αδύνατον να βρουν δουλειά αλλού. Η προϋπόθεση αυτή είναι απαραίτητη.

Γενικοί Γραμματείς: είναι οι άνθρωποι που κάνουν τη δουλειά των από πάνω. Διαθέτουν παρόμοιας ποιότητας ακεραιότητα αλλά μεγαλύτερη ικανότητα-εν ολίγοις κάνουν αυτά που και οι υπουργοί ευχαρίστως θα έκαναν αν μπορούσαν να κάνουν οτιδήποτε.

Σοσιαλιστές: άνθρωποι που δεν έχουν και θέλουν να αποκτήσουν ή που απέκτησαν με αυτή την πολιτική και θέλουν να αποκτήσουν κι άλλα.

Κεντρώοι: άνθρωποι που έχουν και δε θέλουν να δώσουν, αλλά ντρέπονται να το πουν.

Δεξιοί: άνθρωποι που έχουν και δε θέλουν να δώσουν και δε ντρέπονται να το πουν. Επίσης, δε θέλουν να αλλάξει ποτέ τίποτα.

Κομμουνιστές: άνθρωποι που δεν έχουν και δε θέλουν να έχει και κανείς άλλος. Επίσης, δεν ήθελαν να αλλάξει τίποτα αλλά τώρα θέλουν να αλλάξουν όσα άλλαξαν.

Αριστεροί: άνθρωποι που θέλουν να αλλάξουν τα πάντα και τρέμουν μήπως αυτό κάποτε συμβεί.

Εθνικιστές: άνθρωποι που θέλουν να έχουν οι Έλληνες και κανένας άλλος.

Αναρχικοί: άνθρωποι που, αντίθετα με τις αστικές προκαταλήψεις, θέλουν να έχουν όλοι οι αστοί πολλά για να υπάρχει υλικό για σπάσιμο και κάψιμο.

Φιλελεύθεροι: άνθρωποι που ξέρουν ότι σιχαίνονται το κράτος και ό,τι το συνοδεύει (δημ. υπηρεσίες, κρατικές επιχειρήσεις, εκκλησία κλπ) και πέραν αυτού απολύτως τίποτα.

Ελευθεριστές: άνθρωποι που ξέρουν ότι τα πάντα εκπορεύονται από την ιδιοκτησία του εαυτού και πέραν αυτού απολύτως τίποτα.

Πολιτικοί: είναι αυτοί οι άνθρωποι που προσβάλουν και εξευτελίζουν οι δημοσιογράφοι κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων.

Βουλευτές: είναι όσοι από τους παραπάνω άντεξαν για περισσότερα δελτία.

Τοπική αυτοδιοίκηση: είναι ο θεσμός που μας αποζημιώνει για το γεγονός ότι μόνο 300 εξ ημών μπορούν να γίνουν βουλευτές.

Δήμαρχοι/δημοτικοί σύμβουλοι: οι περισσότερο ματαιόδοξοι και αργόσχολοι από όλους τους δημότες που μπορούν να κάνουν το χόμπυ τους με τα λεφτά των άλλων.

Δικαστές: μέχρι πρόσφατα ήταν οι νομικοί που δεν μπορούσαν να γίνουν δικηγόροι. Σήμερα, είναι οι νομικοί που δε γνωρίζουν τις διατάξεις του ΚΠΔ για την προσωρινή κράτηση.