Δημοσιεύθηκε στις 05Ιουν16 η πρόταση “Ένα Καινοτόμο Σύνταγμα για την Ελλάδα” των Αλιβιζάτου/Βουρλούμη/Γεραπετρίτη/Κτιστάκι/Μάνου/Σπυρόπουλου (ΚαινΣ). Τέσσερις νομικοί, Καθηγητές Πανεπιστημίου στο Δημόσιο Δίκαιο, και δύο επιχειρηματίες με μεγάλη πείρα ζωής και πολιτική συμμετοχή κατέστρωσαν ένα πολύ ενδιαφέρον, ριζοσπαστικό σε πολλά σημεία του, συνταγματικό σχέδιο για τον αιώνα μας. Περιττεύει να πω πόσο εκτιμώ την δημόσια παρουσία πολλών από αυτούς, γιαυτό και διάβασα με πολύ ενδιαφέρον την αναθεωρητική τους πρόταση.
Θα ήθελα στην ανάρτηση αυτή να σχολιάσω μερικά σημεία της, τα περισσότερα επικριτικά. Το έχουμε αυτό εμείς οι γκρινιάρηδες, ψάχνουμε να βρούμε το κάρφος στον οφθαλμό του άλλου για να κάνουμε τον έξυπνο. Στην πραγματικότητα, το θεωρώ μια πολύ ερεθιστική βάση συνταγματικής συζήτησης και περιμένω με ανυπομονησία την δημοσίευση και της αιτιολογικής της έκθεσης.
Περισσότερο ίσως και από τις προτάσεις του, το ΚαινΣ εκπλήσσει και πρωτοτυπεί με την σιωπή του: όντας πολύ πιο συνοπτικό από το ισχύον (11.500 λέξεις έναντι 25.000) παραλείπει σιωπηρά πολλές διατάξεις του σημερινού μας Συντάγματος, από τους ενόρκους μέχρι το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους μέχρι τα περίπλοκα κωλύματα εκλογιμότητας. Δεν έχω ελέγξει όλες αυτές τις παραλείψεις, αλλά υποψιάζομαι ότι εκεί έγκειται πολλή από την καινοτομία της κρινόμενης πρότασης. Όχι απαραιτήτως για καλό πάντα.
Το οικολογικό επιχείρημα κατά της κρεοφαγίας δεν είναι το ισχυρότερο, αλλά είναι και έγκυρο και αληθές και πειστικό από μόνο του κιόλας.
Η βασική τριάδα του είναι η εξής:
1. Η δυτική κατανάλωση κρέατος δεν είναι επιβιώσιμη.
Μελετώντας την κατά κεφαλήν κρεοφαγία (και διατηρώντας μια μικρή επιφύλαξη για την αξιοπιστία των δεδομένων), διαπιστώνουμε (καμία έκπληξη!) ότι πολύ κρέας τρώνε οι πλούσιες χώρες, με πρωταθλήτριες την Ν. Ζηλανδία, την Δανία και το Λουξεμβούργο, που κινούνται πάνω από το όριο των 140 κιλών ετησίως. Αυτό σημαίνει κοντά στα 400 γραμμάρια (μικτού, δηλαδή και με κόκαλα, λίπη κλπ, αλλά και προοριζόμενου για κατοικίδια) κρέατος την ημέρα. Έλεος ρε φίλε.
Από την μια ντουζίνα χώρες που καταναλώνουν πάνω από 100 κιλά κρέατος ετησίως, όλες (πλην δύο καραϊβικών και της Μογγολίας! Κυνηγάνε ακόμα καβάλα στ’ άλογα οι ταμερλάνοι φαίνεται) ανήκουν σε ΕΕ και αγγλοσαξωνικό κόσμο. Το κρέας είναι ακριβό.
Εντύπωση προκαλεί επίσης η χαώδης διακύμανση, από τα 5 κιλά της υποηπείρου Ινδίας στα 52 της Κίνας στα 80 περίπου Ελλάδας και Γερμανίας μέχρι τα 125 των ΗΠΑ. Δεδομένου του τεράστιου περιθωρίου αύξησης της κρεοφαγίας που επαπειλείται σε μεγάλες πληθυσμιακά χώρες (: Ινδονησία 8 κιλά, Πακιστάν 12, Τουρκία 19), αντιλαμβάνεται κανείς ότι το κρέας δεν φτάνει για όλους. (και δεν εννοώ τα παρόντα επίπεδα παραγωγής του, αλλά και τα δυνητικά, βλ. υπό 3) Όσο πλουσιώτερη γίνεται μια χώρα, τόσο αυξάνει η κρεατική ζήτηση, αν δε μάλιστα οι νεοεισερχόμενοι στην λέσχη των ευμαρών θελήσουν να αντιγράψουν τα δυτικά επίπεδα κατανάλωσης κρέατος (πράγμα που συνιστά εύλογη υπόθεση), δημιουργείται πολύ σοβαρό οικολογικό πρόβλημα. Αν όλος ο πλανήτης έτρωγε όσο κρέας τρώμε εμείς, η κρεοφαγία θα αποκτούσε αίφνης πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Τα γεγονότα είναι πεισματάρικα.Πίνακας από το modernfarmer.com.
Η χρήση πλαστικού χρήματος έχει πολλά και σπουδαία πλεονεκτήματα, τόσο για τους χρήστες, όσο και για το κράτος: απαλλάσσει από την τυραννία των μετρητών (έχω αρκετά λεφτά; τα έχω σε βολικές υποδιαιρέσεις; είναι στο κατάλληλο νόμισμα; κι αν τα χάσω;), ενώ επιπλέον καταγράφει κάθε συναλλαγή και άρα περιορίζει δραστικά την φοροδιαφυγή.
Στα σοβαρά τώρα, μπορείτε να φανταστήτε τα δισέγγονά σας να κυκλοφορούν με πουγκάκια γέμοντα ντιντινιζόντων νομισμάτων; Εγώ όχι.
Είναι από την άλλη μεριά βέβαιο ότι οι καταναλωτές χρήματος (γιατί αυτό είμαστε όλοι όσοι χρησιμοποιούμε χρήμα) δεν έχουν κάποιου είδους απαίτηση στην συγκεκριμένη μορφή του χρήματος: αν θα είναι δραχμή ή ευρώ, αν οι υποδιαιρέσεις του θα είναι 5, 10, 50, 100 ή κάτι άλλο κλπ. Αυτά έχει την εξουσία να τα αποφασίση κυριαρχικά το κράτος.
Από ποια τάξη πρέπει να διδάσκωνται τα σχολιαρόπαιδα τα αρχαία ελληνικά; Ή μήπως δεν πρέπει να τα διδάσκωνται ολωσδιόλου; Μήπως είναι πολύ δύσκολα και μπερδεύουν τα τρισχαριτωμένα κεφαλάκια των παιδιών μας; Ή μήπως, αντίθετα, είναι απαραίτητα για να μάθουν οι μαθητές τον Ορθό Λόγο, το Μέτρο και την Αρετή;
Ιδανικό ζήτημα δημοσίου ενδιαφέροντος για να γίνουμε μπίλιες, παραδοσιοκράτες εναντίον κοσμοπολιτών, πατριώτες εναντίον μεταεθνικών, αρχαιόπληκτοι εναντίον εθνομηδενιστών, φιλόλογοι εναντίων πάντων.
Θα ήθελα να περιοριστώ πιο πολύ στους κοινούς τόπους όλων όσων συμμετέχουμε σε αυτήν την συζήτηση:
1. Τα Αρχαία είναι καύλα.
Τα Αρχαία είναι τέλεια. Δεν υπάρχει πραγματικά καλός μαθητής που να μην αγαπά τα Αρχαία. Δεν χωρεί επ’ αυτού συζήτηση. Όσοι αντιτίθενται στην διδασκαλία τους πρώτα θα μου φέρουν τον έλεγχό τους.
Δημοσιευτηκε σε λιγο διαφορετικη εκδοση στο Book’s Journal. Δυστυχως αυτοι οι απιθανοι τυποι εδωσαν παλι αφορμη να γινει επικαιρο
Υπουργειο Υγειας. Υγειας λεμε.
Δύσκολα βλέπεις τόσα προβλήματα της σύγχρονης Ελλάδας, και ειδικά επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, συμπυκνωμένα σε μια εικόνα. Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής καπνίζει άνετος σε κλειστό χώρο, κατά την διάρκεια συνέντευξης τύπου, επιδεικνύοντας εντυπωσιακή τριπλή αδιαφορία: Αδιαφορία για τους νόμους του κράτους. Αδιαφορία για τους διπλανούς του (από κυβέρνηση που διατρανώνει ενδιαφέρον για τους αδύναμους! Αν δεν ειναι αδύναμοι αυτοί που υποχρεώνονται να αναπνέουν τον καπνό της αυτού Υπουργοσύνης, τότε ποιός είναι;). Αδιαφορία για το μήνυμα που δίνει στους Έλληνες γενικά.
Κατά νόμον τώρα ισχύουν για τους νεοδιοριζόμενους πρωτοδίκες τα εξής, κατ’ άρ. 50 του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Καταστάσεως Δικαστικών Λειτουργών:
1. Το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο για τις προαγωγές και μεταθέσεις δικαστικών λειτουργών συνεδριάζει κατά το χρονικό διάστημα από 10 Μαΐου έως 10 Ιουνίου. Οι προαγόμενοι και μετατιθέμενοι δικαστικοί λειτουργοί είναι υποχρεωμένοι να εμφανισθούν στις θέσεις τους έως τις 15 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους. Κατ’ εξαίρεση, για την πλήρωση κενών οργανικών θέσεων, που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια του δικαστικού έτους, το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο συνεδριάζει για προαγωγές και μεταθέσεις δικαστικών λειτουργών και κατά τους μήνες Οκτώβριο και Ιανουάριο. Οι κατά το προηγούμενο εδάφιο προαγόμενοι και μετατιθέμενοι δικαστικοί λειτουργοί είναι υποχρεωμένοι να εμφανισθούν στις θέσεις τους εντός ενός (1) μηνός από τη δημοσίευση του Προεδρικού Διατάγματος περί προαγωγής ή μετάθεσης. Αν εμφανισθεί απρόβλεπτη υπηρεσιακή ανάγκη ή σε όλως εξαιρετικές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια του δικαστικού έτους, επιτρέπεται απόσπαση δικαστικού λειτουργού, σύμφωνα με όσα ορίζονται στο άρθρο 51.
2. Μετάθεση δικαστικού λειτουργού δεν επιτρέπεται πριν από τη συμπλήρωση υπηρεσίας ενός (1) δικαστικού έτους στον τόπο όπου τοποθετήθηκε, λόγω διορισμού. Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται μετάθεση και πριν την παρέλευση του ανωτέρω χρονικού διαστήματος, για υπηρεσιακούς ή σοβαρούς προσωπικούς λόγους, οι οποίοι πρέπει να βεβαιώνονται ειδικά στην απόφαση ή αν υποβληθούν αιτήσεις αμοιβαίας μετάθεσης ή εάν υπάρχει κώλυμα εντοπιότητας. Οι αμοιβαίες μεταθέσεις κατά τη διάρκεια του δικαστικού έτους υλοποιούνται μετά τη λήξη αυτού.
3. Μετάθεση δικαστικού λειτουργού μπορεί να γίνει είτε ύστερα από αίτηση αυτού είτε αυτεπαγγέλτως προκειμένου να αντιμετωπισθεί υπηρεσιακή ανάγκη, η οποία πρέπει να εκτίθεται αναλυτικά στην απόφαση. Απαγορεύεται να αποφασισθεί μετάθεση που έχει σχέση με την άσκηση των δικαιοδοτικών και εν γένει υπηρεσιακών καθηκόντων του δικαστικού λειτουργού.
