συνταγμα

Εδώ λοιπόν, πάλι στις επάλξεις του ιστολογικού αγώνα, έτοιμος να περιλάβω σήμερα απαξάπαντες τους κορυφαίους πολιτειακούς θεσμούς. Πάμε γερά:

1. Ο Τηλεφωνητής Πρόεδρος.

Ανέκυψε το βαθύ και δύσκολο και δυσπρόσιτο ζήτημα πώς τάχα εφαρμόζει ο ΠτΔ το άρ. 37 Σ στο σημείο που αναφέρεται σε κλήση των πολιτικών αρχηγών.
Ιδού το επίμαχο σημείο:

Αν οι διερευνητικές εντολές δεν τελεσφορήσουν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλεί τους αρχηγούς των κομμάτων…

Να δούμε λοιπόν πρώτα πρώτα την γραμματική ερμηνεία: “Καλεί” στα λόγια ελληνικά του 1975 δεν σημαίνει “παίρνει τηλέφωνο” ούτε “στέλνει φατσούλα στο βάιμπερ”, αλλά “προσκαλεί”. Στον Μπαμπινιώτη η σημασία “απευθύνω πρόσκληση” είναι πρώτη, η ειδικώτερη σημασία “απευθύνω κάλεσμα ή ζητώ επισήμως βάσει των αρμοδιοτήτων ή λόγω της ιδιότητάς μου από κάποιον να παρουσιαστεί” είναι δεύτερη, ενώ η σημασία “καλώ στο τηλέφωνο” είναι έκτη και κάθιδρη. Δουλευόμεθα μου φαίνεται.

Οι ρυθμιστικές του πολιτεύματος αρμοδιότητες του ΠτΔ είναι ελάχιστες: μια φορά στα τέσσερα χρόνια (λέμε τώρα…) δουλεύει το ψωμί που τρώει, ε, ας μην λουφάρη και σε αυτές. [έχει πλάκα που όλοι οι σχολιαστές θεωρούν τόσο ψαλιδισμένες τις αρμοδιότητες και τόσο λεπτομερείς τις διατάξεις του αναθεωρημένου Σ/1986, που να μην καταλείπεται πεδίο ενέργειας σχεδόν στον ΠτΔ. Δεν είχαν προβλέψει τον Τηλεφωνητή].

Την άλλη φορά ο ΠτΔ απλώς θα διαβάση τα στάτους απντέιτς των αρχηγών των κομμάτων στο φβ, πού να στρώνη τώρα τραπεζομάντηλα για σύσκεψη.

Τον Τηλεφωνητή ΠτΔ όμως είχε πιάσει μια μυστηριώδης κωλοπιλάλα να προκηρύξη εκλογές για τις 20 Σεπτεμβρίου, εκ συμπτωματικής συμπτώσεως δηλαδή την ημερομηνία που ευνοεί και ο αναδείξας αυτόν στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα Αλέξης Τσίπρας. Εγώ στα προσωπικά των ανθρώπων δεν ανακατεύομαι, αρκούμαι όμως να υπενθυμίσω ότι η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών δεν θα καθυστερούσε ούτε μισή μέρα την διάλυση της Βουλής. Άκυρο το επιχείρημα.

Read moreΣυνταγματολογικά και εκλογικά άτακτα VI

Η πολιτική επικαιρότητα μάς κρατά με κομμένη την ανάσα. Θα χρεωκοπήσουμε ή δεν θα χρεωκοπήσουμε; Θα εισβάλουν οι λαφαζανιστές στα Χειμερινά Ανάκτορα του Νομισματοκοπείου ή θα ζήσουμε να δούμε κι άλλη μέρα; Θα πληρώσουμε 29% φόρο εισοδήματος ή μήπως να το πάμε στο 99% να τελειώνουμε; Πέτυχε το πραξικόπημα των δανειστών ή συνετρίβη από την αντίσταση της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ; Και τι γνώμη έχει για όλα αυτά η Ραχήλ Μακρή;

Ενόσω συμβαίνουν όλα αυτά όμως, στον πλανήτη αναΜόρφωση μπορούμε να σχολιάζουμε και τα τραγελαφικά δικά μας. Τα νομικά.

1. Αντισυνταγματικότητα του δημοψηφίσματος.

Δημοψήφισμα επί δημοσιονομικού θέματος είναι αντισυνταγματικό, ακόμη και αν μεταμφιεστή σε κρίσιμο εθνικό θέμα. Την άποψη αυτή διετύπωσα ήδη τον Νοε 2011, την επανέλαβα τώρα και χαίρομαι που την ασπάστηκε και ο Βενιζέλος (ο οποίος τότε βέβαια έλεγε τα ακριβώς αντίθετα, δεν ξεχνώ!). Δυστυχώς κανείς δεν μοιάζει να αντιλαμβάνεται το θεσμικό προηγούμενο που δημιούργησαν οι τσιπροκαμμένοι: πλέον μπορεί να τεθή σε δημοψήφισμα ακόμη και το προσχέδιο του προϋπολογισμού.

Εν προκειμένω μάλιστα, η αντισυνταγματικότητα του δημοψηφίσματος ενισχύθηκε με το γελοίο ερώτημά του, ένα ερώτημα που μέλλει να έχη τραγικές πολιτικές συνέπειες (Ας είχατε τα μέζεα του Λαπαβίτσα τουλάχιστον να προτείνετε ευθέως στον λαό την δραχμή).

Read moreΣυνταγματολογικά και εκλογικά άτακτα V

Σε συνέχεια όσων είχα υποστηρίξει εδώ και με αφορμή την πρόσφατη παραπομπή από το γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο στο Δικαστήριο της ΕΕ στο Λουξεμβούργο του προδικαστικού ζητήματος αν είναι σύμφωνο με τις ευρωπαϊκές συνθήκες ή μήπως υπερβαίνει τις αρμοδιότητες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας το πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων, έστω και από την δευτερεύουσα αγορά, θυμήθηκα και κάτι άλλο.

Σύμφωνα με το άρ. 123 παρ. 1 και 125 παρ. 1 της Συνθήκης για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ):

Απαγορεύονται οι υπεραναλήψεις ή οποιουδήποτε άλλου είδους πιστωτικές διευκολύνσεις από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή από τις κεντρικές τράπεζες των κρατών μελών, οι οποίες εφεξής αποκα­λούνται «εθνικές κεντρικές τράπεζες», προς θεσμικά και λοιπά όργανα ή οργανισμούς της Ένωσης, κεντρικές κυβερνήσεις, περιφερειακές, τοπικές ή άλλες δημόσιες αρχές, άλλους οργανισμούς δημοσίου δικαίου ή δημόσιες επιχειρήσεις των κρατών μελών απαγορεύεται επίσης να αγοράζουν απευθείας χρεόγραφα, από τους οργανισμούς ή τους φορείς αυτούς, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή οι εθνικές κεντρικές τράπεζες. […]

Η Ένωση δεν ευθύνεται για τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν οι κεντρικές κυβερνήσεις, οι περιφερειακές, τοπικές ή άλλες δημόσιες αρχές, άλλοι οργανισμοί δημοσίου δικαίου ή δημόσιες επιχειρήσεις των κρατών μελών, ούτε τις αναλαμβάνει, με την επιφύλαξη των αμοιβαίων χρηματοοικονομικών εγγυήσεων για την από κοινού εκτέλεση ενός συγκεκριμένου έργου. Κανένα κράτος μέλος δεν ευθύνεται για τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν οι κεντρικές κυβερνήσεις, οι περιφερειακές, τοπικές ή άλλες δημόσιες αρχές, άλλοι οργανισμοί δημοσίου δικαίου ή δημόσιες επιχειρήσεις άλλου κράτους μέλους, ούτε τις αναλαμβάνει, με την επιφύλαξη των αμοιβαίων χρηματοοικονομικών εγγυήσεων για την από κοινού εκτέλεση ενός συγκεκριμένου έργου.

Read moreΜικρό κανονολογικό ΙΙ

Κυκλοφορείται ότι η Χρυσή Αυγή διατυπώνει την πολιτική απειλή της προσφυγής στις κάλπες λόγω της παραίτησης των βουλευτών της. Στον αγύριστο, προφανώς, αλλά έχει η απειλή αυτή συνταγματικό έρεισμα;

Το άρ. 104 π.δ. 26/2012 προβλέπει τα εξής:

1. Οι βουλευτικές έδρες που κενώνονται για οποιοδήποτε λόγο κατά τη διάρκεια της βουλευτικής περιόδου σε κάποια εκλογική περιφέρεια, πληρώνονται από τους αναπληρωματικούς του ίδιου συνδυασμού στην ίδια εκλογική περιφέρεια, που τυχόν έχουν ανακηρυχθεί, οι οποίοι καλούνται από τον Πρόεδρο της Βουλής για την πλήρωση έδρας που κενώθηκε κατά τη σειρά της ανακήρυξής τους.
2. Αν δεν υπάρχουν αναπληρωματικοί που προβλέπει η προηγούμενη παράγραφος ή ο αριθμός τους έχει εξαντληθεί, προκηρύσσεται αναπληρωματική εκλογή στην εκλογική περιφέρεια, στην οποία κενώθηκαν οι βουλευτικές έδρες.

“Εξάντληση” των αναπληρωματικών βουλευτών υπάρχει παραδειγματικά αν αρνηθούν να πληρώσουν την κενή έδρα.

Read moreΣυνταγματικά και εκλογικά άτακτα IV

Η υπόθεση Σακκά κρύωσε σχετικά, αλλά, επειδή δεν αξιώθηκα να γράψω την γνώμη μου όταν κόχλαζε, την καταθέτω καθυστερημένη έστω και τώρα.

Καταρχάς, ο απεταξαμηνισμός: καλό είναι να μην βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα, να ακούμε και τις δύο γνώμες σε μια υπόθεση, να μην σκοτωνώμαστε ποιος θα προκάμη να πη το μακρύ του και το κοντό του στο τςιττερ. Την δικογραφία της υπόθεσης δεν την έχω διαβάσει, αλλά με αυτήν την επιφύλαξη έχω σχηματίσει την εξής γνώμη σε νομικό επίπεδο και με βάση τα πραγματικά περιστατικά που συνομολογούνται από όλους:

Read moreΥπόθεση Σακκά

Μεθιστολόγηση αυτού εδώ του άρθρου, που δημοσιεύθηκε σαν σήμερα πέντε χρόνια πριν, με κάποιες αλλαγές.

Μία από τις ωραίες εκείνες διατάξεις του όχι και τόσο πολυχρονεμένου ελληνικού Συντάγματος είναι το άρ. 4 παρ. 4 Συντ., το οποίο επιφυλάσσει την είσοδο στην ακριβή δημόσια υπηρεσία μόνο στους ημεδαπούς:

Μόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους.

Βέβαια, μετά την τσουναμοειδή επέλαση του ευρωπαϊκού δικαίου, η διάταξη αυτή έχει καταστή γράμμα κενό για τις περιπτώσεις των Ευρωπαίων πολιτών. Παραμένει όμως απολύτως ισχυρή για τους λεγόμενους πολίτες τρίτων χωρών, ήτοι εκτός ΕΕ.

Πρότασή μου είναι η αναθεώρηση της διάταξης με την αντιστροφή της σχέσης κανόνα και εξαίρεσης ως εξής:

Mόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όποιες δημόσιες λειτουργίες εισάγεται σχετική εξαίρεση με ειδικούς νόμους.

Οι τριτοχωρικοί λοιπόν πολίτες, οι τριτοκοσμικοί του 21ου αιώνα, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα υψηλά καθήκοντα του Έλληνος δημοσίου υπαλλήλου. Ο γονότυπός τους δεν τους βοηθεί στην πρωτοκόλληση, σφράγιση, προώθηση, καταλογογράφηση, έγκριση, φωτοτύπηση, αρχειοθέτηση εγγράφων.

Read moreΚατά του άρ. 4 παρ. 4 Συντ.