Πλην Πτολεμαίου

Ως γνωστόν, όλοι οι Διάδοχοι και οι πιο πολλοί Επίγονοι συνάντησαν πρόωρο θάνατο, σχεδόν πάντοτε βίαιο.

Τον χορό έσυρε φυσικά ο ίδιος ο Αλέξανδρος, που πέθανε στην Βαβυλώνα άρρωστος μόλις στα 33 του χρόνια το 323 π.Χ.

Ο σωματοφύλακας του Αλεξάνδρου και σατράπης της Ελλησποντιακής Φρυγίας Λεοννάτος σκοτώνεται στον Λαμιακό Πόλεμο το 322 π.Χ. πολεμώντας τους Αθηναίους.

Ο ισχυρός Περδίκκας, κηδεμόνας του επιληπτικού Φιλίππου Αρριδαίου, δολοφονείται από τον Σέλευκο και τους συμμάχους του στην Αίγυπτο το 321/320 π.Χ. Είχε προλάβει βεβαίως προηγουμένως να διατάξη την δολοφονία του σωματοφύλακα του Αλέξανδρου και μεταγενέστερα αρχηγού του πεζικού Μελεάγρου.

Το 321 π.Χ. σκοτώνεται σε μάχη κατά του Ευμένους και ο στρατηγός Κράτερος. Από τον Ευμένη βρίσκει τον θάνατο την ίδια χρονιά και ο αξιωματικός Νεοπτόλεμος.

Ο αδελφός του Περδίκκα Αλκέτας αυτοκτονεί για να μην πέση στα χέρια του Αντιγόνου μετά το 320 π.Χ. Προηγουμένως είχε δολοφονήσει την Κυνάνη, ετεροθαλή αδελφή του Αλεξάνδρου, κόρη του Φιλίππου Β΄ και μητέρα της Ευρυδίκης.

Ο αντιβασιλιάς της Μακεδονίας Αντίπατρος πεθαίνει από ασθένεια το 319 π.Χ. σε μεγάλη ηλικία.

Ο σατράπης της Σογδιανής Φίλιππος δολοφονείται από τον Πείθωνα το 318 π.Χ.

Ο Λευκός Κλείτος σκοτώνεται από στρατιώτες του Λυσιμάχου το 318 π.Χ.

Ο διάδοχος Φίλιππος Γ΄ Αρριδαίος και η σύζυγός του Ευρυδίκη δολοφονούνται κατά διαταγήν της Ολυμπιάδας, της σκληρής μητέρας του Αλεξάνδρου, το 317.

Η ίδια η Ολυμπιάδα δολοφονήθηκε παρομοίως το 316 π.Χ. στην Πύδνα από τον Κάσσανδρο.

Την ίδια χρονιά δολοφονείται από τον Αντίγονο και ο ισχυρός Ευμένης ο Καρδιανός, γραμματέας του Αλεξάνδρου. Ομοίως και ο Εύδημος, σατράπης της Ινδίας.

Ο Φιλώτας δολοφονείται από τον Αντίγονο γύρω στο 316 π.Χ.

Ο σωματοφύλακας του Αλέξανδρου Αριστόνους δολοφονείται από τον Κάσσανδρο το 316.

Στην αιχμαλωσία του Αντιγόνου βρίσκει τον θάνατο και ο Πευκέστας.

Ο στρατηγός Αντιγένης, σατράπης της Σουσιανής, δολοφονήθηκε από τον Αντίγονο το 316.

Ο σωματοφύλακας του Αλεξάνδρου και σατράπης της Μηδίας Πείθων δολοφονείται με την σειρά του από τον Αντίγονο το 314 π.Χ.

Ο σατράπης της Μηδίας Νικάνωρ σκοτώνεται σε μάχη εναντίον του Σελεύκου μετά το 312 π.Χ.

O γυιος του Αλεξάνδρου και της Ρωξάννης Αλέξανδρος Δ΄ δολοφονείται μαζί με την μητέρα του το 309 π.Χ. με διαταγή του Κασσάνδρου.

Το 308 π.Χ. δολοφονείται η Κλεοπάτρα, αδελφή του Αλεξάνδρου και βασίλισσα της Ηπείρου, ούσα αιχμάλωτη του Αντιγόνου, στις Σάρδεις.

Το 309 π.Χ. δολοφονούνται από τον Πολυπέρχοντα με διαταγή του Κασσάνδρου ο Ηρακλής, το τελευταίο φυσικό τέκνο του Αλεξάνδρου, έφηβος ακόμα, και η μητέρα του Βαρσίνη.

Ο πανίσχυρος Αντίγονος ο Μονόφθαλμος σκοτώνεται στην περίφημη μάχη της Ιψού το 301 π.Χ., σε ηλικία 81 ετών.

Η Θεσσαλονίκη, ετεροθαλής αδελφη του Αλεξάνδρου και βασίλισσα της Μακεδονίας, δολοφονείται από τον ίδιο της τον γυιο Αντίπατρο Β΄ το 295 π.Χ. Ο ίδιος ο Αντίπατρος σκοτώθηκε από τον Λυσίμαχο την επόμενη χρονιά.

Ο βασιλεύς της Μακεδονίας Κάσσανδρος, γυιος του Αντιπάτρου, πέθανε ασθενής το 297 π.Χ. Ήταν από τους τυχερούς.

Το 294 π.Χ. δολοφονείται από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή και ο βασιλιάς της Μακεδονίας Αλέξανδρος Ε΄, γυιος του Κασσάνδρου και της Θεσσαλονίκης.

Ο στρατηγός και μετέπειτα βασιλεύς της Θράκης Λυσίμαχος πέφτει στο πεδίο της μάχης του Κουροπεδίου του 281 π.Χ., πολεμώντας τον Σέλευκο Νικάτορα. Προηγουμένως είχε φροντίσει να εκτελέση τον γυιο και διάδοχό του Αγαθοκλή το 284 ως ύποπτο για προδοσία, με την συνέργεια του Δημητρίου Πολιορκητή.

Ο οποίος Δημήτριος Πολιορκητής βρήκε μεν φυσικό θάνατο, πρόωρο και άδοξο όμως, καθώς πεθαίνει ασθενής από τις καταχρήσεις και αιχμάλωτος στην αυλή του Σελεύκου το 283 π.Χ.

Το 281 π.Χ. επίσης δολοφονείται από τον Πτολεμαίο Κεραυνό στην Χερρόνησο και ο μεγάλος βασιλιάς Σέλευκος ο Νικάτωρ.

Ο βασιλεύς της Μακεδονίας Πτολεμαίος Κεραυνός, μεγαλύτερος γυιος του Πτολεμαίου της Αιγύπτου, σκοτώνεται πολεμώντας τους Γαλάτες το 279 π.Χ.

Τέλος, ο Πύρρος, βασιλεύς της Ηπείρου, σκοτώνεται σε οδομαχία στο Άργος το 272 π.Χ.

Όλοι οι Διάδοχοι (και πολλοί Επίγονοι) πέθαναν άσχημους θανάτους. Πλην του Πτολεμαίου του Λάγου.

Τι μένει από αυτήν την ιστορία αίματος;

Φυσικά, τα ωραία ονόματα. :-)