Να επιτρέπεται τάχατες σε ομόφυλα ζεύγη να προβαίνουν από κοινού σε τεκνοθεσίες υιοθεσίες;
Το ζήτημα προϋποθέτει βέβαια καταφατική απάντηση σε αυτό εδώ το προκαταρκτικό ερώτημα. Αλλά επειδή αυτή η καταφατική απάντηση αχνοφαίνεται από πολλού στον ορίζοντα, ας εξετάσουμε και το επόμενο ζήτημα που έχει τεθή.
Υποψιάζομαι ότι υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι οι οποίοι θα έβλεπαν μεν με θετικό μάτι τον ομόφυλο γάμο, όχι όμως και την υιοθεσία από ένα ομόφυλο ζευγάρι. Στο κάτω κάτω, τα δεδομένα αλλάζουν πλέον: δεν τίθεται ζήτημα έμφυλης ισότητας και σεβασμού του γενετήσιου προσανατολισμού, αλλά συμφέροντος το τέκνου. Ακόμη και αν η τεκνοποίηση ανάγεται σε συνταγματικό δικαίωμα, η υιοθεσία ασφαλώς όχι. Όπως λέει και το άρ. 1542 εδ. β΄ ΑΚ:
Η υιοθεσία πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον του υιοθετουμένου.
Πράγματι, είναι εύλογη η απορία: αποβλέπει τάχα στο συμφέρον του υιοθετουμένου μια τέτοια υιοθεσία ή ικανοποιεί απλώς τον εγωισμό δύο ανθρώπων που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν αλλιώς, αλλά γεμίζουν την σχέση τους με λούτρινα αρκουδάκια και ζωντανά παιδάκια; Κι ακόμα: Μην τάχα δεν έχει ανάγκη το παιδάκι από ένα μπαμπά και μία μαμά, ώστε να αναπτυχθή ισόρροπα και να γνωρίζη και τις δύο πλευρές της έμφυλης ζωής; Τέλος, ο υιοθετημένος ασφαλώς θα βασανιστή κάμποσο στο σχολείο από τα άλλα τερατάκια παιδάκια, που θα τον κοροϊδεύουν για τους δύο μπαμπάδες του. Είναι όμως αυτό προς το συμφέρον του; Με ποιο δικαίωμα θα τον υποβάλουμε σε τέτοιου είδους μαρτύρια;
Για να δούμε.
Καταρχάς, πρέπει πάντοτε να συνειδητοποιήσουμε δύο πράγματα: πρώτον, ομοφυλόφιλοι γονείς υιοθετούν ήδη. Πάντοτε υιοθετούσαν, κατά μόνας εξυπακούεται, αλλά και έγγαμοι, υιοθετούν και θα εξακολουθούν να υιοθετούν μέχρι την συντέλεια του αιώνα. Οπότε, ας διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας. Το φύλο ή ο γενετήσιος προσανατολισμός δεν αποτελούν προϋποθέσεις της υιοθεσίας ούτε είναι υποχρεωτική η υιοθεσία από εγγάμους.
Δεύτερον, η σύγκριση βάσει της οποία θα κριθή το συμφέρον του τέκνου δεν γίνεται ανάμεσα στην υιοθεσία από ομόφυλους γονείς και στην υιοθεσία από τους Μπραντζελίνους. Η αντίδικος πλευρά της υιοθεσίας εν προκειμένω είναι το άσυλο, το χωριό ΣΟΣ, το ορφανοτροφείο. Με αυτά οφείλει να συγκριθή η πρόταση υιοθεσίας και σε σχέση με αυτά να κριθή το επωφελές ή όχι για τον υιοθετούμενο.
Ένας άνθρωπος μπορεί πράγματι να θέλη να υιοθετήση για πολλούς λόγους: ατεκνία, επίδειξη, φιλανθρωπία, παιδοφιλία, προσθέστε ό,τι θέλετε. Οι λόγοι αυτοί κρίνονται και οφείλουν να κριθούν και να εξεταστούν εξονυχιστικά από το Δικαστήριο, δεν έχουν όμως καμία σχέση με το είδος της σχέσης που συνδέει τους επίδοξους γονείς. Η ματαιοδοξία δεν εξαιρεί τα ετερόφυλα ζεύγη ούτε η τρυφερότητα είναι ασύμβατη με τα ομόφυλα, κάθε άλλο.
Επιπλέον, αν ήταν αλήθεια ότι κατά νόμον είναι αναγκαίο τόσο το ανδρικό όσο και το γυναικείο πρότυπο στην ζωή του υιοθετουμένου, θα απαγορεύονταν απλούστατα οι υιοθεσίες από άγαμους ανθρώπους, όπερ ψευδές. Άλλωστε, απουσία προτύπων υπάρχει και στις μονογονεϊκές οικογένειες, αλλά κανείς δεν το θεώρησε αυτό λόγο επαρκή για να αφαιρεθή η κηδεμονία από τον μόνο γονέα, αν είναι δυνατόν. Ας μην μπω καν στην συζήτηση του τι είναι τάχα το ανδρικό και τι το γυναικείο πρότυπο.
Τέλος, είναι αλήθεια ότι ένα υιοθετημένο παιδάκι ομόφυλων γονέων πιθανόν να περνούσε τον παθών του τον τάραχο στο σχολείο. Όπως όμως και ένα αλβανάκι ή ένα μουσουλμανάκι ή ένα δεν-ξέρω-και-γω-τι-άκι. Ούτε πρέπει τυχόν οντικές δυσκολίες να μας καθοδηγούν σε ένα κανονιστικό ζήτημα: ένα παιδί με δύο μαμάδες μπορεί κάλλιστα να υπερέχη στα μάτια των συμμαθητών του.
Συνελόντι ειπείν, η υιοθεσία από ομόφυλους (και ομοφυλόφιλους) γονείς δεν έχει καμία διαφορά με την υιοθεσία από ετερόφυλους γονείς. Η μόνη διαφορά που έχει σημασία είναι ανάμεσα στους γονείς που αγαπάνε και στους γονείς που αδιαφορούν. Αλλά αυτό δεν εξαρτάται από το τι έχουμε ανάμεσα στα πόδια μας.
Εδώ μια εξαιρετική μαρτυρία νεαρού φοιτητή στις ΗΠΑ που μεγάλωσε με δυο μαμάδες (όχι από υιοθεσία αλλά τεχνητή γονιμοποίηση).
Ρε συ Κώστα, εξαιρετική ομιλία!
Και καθόλου γκέι :-Ρ
Γενικώτερη παρατήρηση: αυτό το παιδί είναι 19 χρονών. Δεν έχει εξαιρετική ευφράδεια; Πολλές φορές θαυμάζω πόσο όμορφα και παραστατικά μιλάνε οι Αμερικανοί, ακόμη και οι πολύ νέοι, πόσο καλά εκφράζουν την άποψή τους και την υπερασπίζονται. Κάνω λάθος;
Είχα και εγώ τις ίδιες σκέψεις Θανάση για το παιδί, που μάλιστα σε κάποια συνέντευξη δήλωσε ότι είναι στρέιτ. Όμως σίγουρα ο συγκεκριμένος δεν αντικατροπτίζει τον μέσο νέο Αμερικανό. Η βιολογική του μητέρα είναι καθηγήτρια Ιατρικής (για την άλλη δεν γνωρίζω πολλά) και ο Ζακ είναι φοιτητής στη σχολή μηχανικών του Πανεπιστημίου της Άιοβα.
Αυτό ακριβώς που λές, στηρίζει τη θέση του Αθανασίου: πρέπει να κρίνουμε το ποιόν των γονέων και όχι την γενετήσια συμπεριφορά τους.
Πολύ ωραίο άρθρο Θανάση.
οκ, και παλι, οι μορφωμενοι Αμερικανοι εχουν καλη εξασκηση στο debating που ανθρωποι σε αλλες χωρες με αντιστοιχη μορφωση δεν εχουν. Στην Ελλαδα ανθρωποι με καλα πτυχια συχνα δεν καταλαβαινουν καν τι συνιστα καλο επιχειρημα, ποιος εχει το burden of proof κτλ
για ξαναπες το αυτο λιγο. Νομιζα οτι γενικα ατομα χωρις συντροφο αποθαρρυνονται απο το να υιοθετησουν.
Κατα τα αλλα, ειναι καλη ιδεα τα κοινα δικαστηρια να αποφασιζουν ποιος υιοθετει? Δεν εχουμε και τους πιο ανοιχτομυαλους δικαστες, τι εμποδιζει εναν αρχαιογκαγκα εθνικισταρο δικαστη να διαλεγει οικογενειες που θα βγαλουν το ιδιο μισαλλοδοξους κλωνους?
Ό,τι εμποδίζει και ένα πολύ προχώ και ψαγμένο δικαστή να κάνη τα αντίθετα.
Σημασία έχει η έκθεση της κοινωνικής υπηρεσίας άλλωστε.
Και αν όχι το Πολυμελές, τότε ποιος θα αποφασίζη για την υιοθεσία; Αυτά είναι σοβαρά πράγματα, δεν μπορούν να ρυθμίζωνται με ένα ιδιωτικό συμφωνητικό.
Ο τα πάντα πληρών Λεκτοράτιος εντόπισε ήδη αυτήν εδώ την εντελώς πρόσφατη υπόθεση που εκκρεμεί στο Στρασβούργο και αφορά ακριβώς το θέμα μας, υιοθεσία δηλαδή από ομόφυλο (άγαμο) ζευγάρι, ως ζευγάρι και όχι μεμονωμένα, στο οποίο αρνήθηκαν την υιοθεσία οι αυστριακές αρχές.
Ακούγοντας την διαδικασία στο ακροατήριο, τάσσομαι πάντως κατά της προσφυγής. Στην προκειμένη περίπτωση, οι λεσβίες προσφεύγουσες επεδίωξαν να υιοθετήση η μία το βιολογικό τέκνο της άλλης, με το οποίο συγκατοικούσαν. Το τέκνο όμως είχε βιολογικό πατέρα, με τον οποίο μάλιστα διατηρούσε επαφή. Στην πραγματικότητα λοιπόν, εκείνο που ζητούσαν οι προσφεύγουσες ήταν να αφαιρεθή η γονική μέριμνα από τον πατέρα παρά την θέλησή του διά δικαστικής αποφάσεως και να αποδοθή λόγω υιοθεσίας στην σύντροφο της βιολογικής μητέρας. [Σημειωτέον ότι συμπροσφεύγει και το ανήλικο τέκνο εναντίον του πατέρα του. Ασχολίαστο αυτό]
Δικαίωμα υιοθεσίας όμως δεν υπάρχει, ενώ υπάρχει δικαίωμα στην γονική μέριμνα του βιολογικού γονέως.
Δεν θα αλλάζη το τέκνο νόμιμο κηδεμόνα κάθε φορά που η μάνα του αλλάζει γκόμενο/α!
Να απορριφθή.
Σωστά. Θ’ απαγορέψουμε στους μετανάστες να κάνουνε παιδιά; Ούτε εμποδίζουμε κανέναν να κάνει παιδιά που μπορεί να τους δώσει λάθος πρότυπα. Ας πούμε πρεζάκηδες, δολοφόνους, βιαστές, τραπεζίτες, κλπ, δεν τολμάει κανένας να πει οτι πρέπει να στειρωθούνε για να μην κάνουνε παιδιά που θα βασανιστούνε στη ζωή τους, ή δεν θα πάρουνε τα σωστά πρότυπα. Οπότε η υιοθεσία γιατί είναι διαφορετική; Επειδή μπορούμε να την ελέγξουμε, όχι τίποτα άλλο.
Οι διαφωνίες στην υιοθεσία από ομόφυλα ζεύγη είναι υποκριτικές. Ο περισσότερος κόσμος τσινάει όχι για το πρότυπο που δεν θα έχει το παιδί, αλλά για το πρότυπο που θα έχει, το πρότυπο δυο ανθρώπων του ίδιου φύλου σε ρόλο οικογένειας. Το οποίο δεν έχω καταλάβει ποτέ γιατί ενοχλεί. Η συντηρητική μερίδα της κοινωνίας θα έπρεπε να χαίρετιαι να βλέπει παραδοσιακά ελευθεριακούς ανθρώπους να κάνουνε τόσο πεζά και ήμερα πράγματα όπως γάμους, οικογένειες κλπ.
Χαχα, πες το πάλι αυτό! Αυτός είναι και ο δικός μου καταχθόνιος σκοπός, πρώτα να τους εγκιβωτίσω στην οικογένεια και μετά μένει μόνο η πατρίδα και η θρησκεία!
Να προσθέσω πως μια τέτοια προοπτική θα αλαφρύνει οικονομικα τα ορφανοτροφεία.
Ο φίλος ΚΣ αντιτείνει τα εξής:
Οπότε χρωστάω μια απάντηση.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Λες να μην το ήξερε για τον Χατζηδάκι ας πούμε; Για να μην αναφέρουμε άλλα ονόματα, ζώντων.
Υψηλά ποσοστά αυτοκτονιών; Δεν το έχω ακούσει. Πηγή;
Σε κάθε περίπτωση, κάθε φορά υιοθετεί ένας ομοφυλόφιλος, όχι μια κοινωνική ομάδα. Καθετί στην υιοθεσία κρίνεται ατομικά. Ας τον κρίνουν όσο αυστηρά θέλουν, όχι όμως την ομάδα του.
Να πω την αλήθεια δεν ξέρω πόσοι πρώην φυλακισμένοι ή πρώην ψυχασθενείς θέλουν να υιοθετήσουν. Ενώ από τους ομοφυλόφιλους υπάρχει συγκεκριμένο και υπαρκτό αίτημα. Τούτου λεχθέντος, ξαναλέω ότι κάθε υπόθεση πρέπει να κρίνεται ατομικά. Μπορεί ένας πρώην φυλακισμένος να είναι καλή επιλογή για ένα ορφανό παιδί.
Γιατί ούτε φυλακισμένοι υπήρξαν ούτε ψυχασθενείς ;-) Πραγματικά, δεν καταλαβαίνω πού είναι η ομοιότητα.
Αν σου αποδείξω ότι, όπως λέγεται, οι Κεφαλλονίτες παρουσιάζουν μεγαλύτερα ποσοστά ψυχικών ασθενειών από τον γενικό πληθυσμό, θα δεχθής να τους απαγορευθή συλλήβδην να υιοθετούν;
Ενθυμείσαι ότι μπορούν το κάνουν και τώρα ούτως ή άλλως, απλώς με χωριστές αιτήσεις.
α. ο ισχυρισμός σου μένει να αποδειχθή, β. δεν συνάγεται το συμπέρασμά σου, βλ. αντιπαράδειγμα με Κεφαλλονίτες. Τα πάντα κρίνονται σε ατομικό επίπεδο.
Γιατί δεν βρίσκεται, κοροϊδευόμαστε τώρα;
Μην είσαι τόσο βέβαιος τι είναι παρά φύσιν και τι όχι.
Τα εντοπίζουμε επί χιλιετίες στον δικό μας πολιτισμό περίπου όμοια. Αλλά δεν είναι καθόλου προδεδομένα ή αυτονόητα, αλλά φυσικά νοούνται μόνο εντός του δικού μας πλαισίου.
Εύκολο αντιπαράδειγμα: πατέρας σε πολλούς πολιτισμούς δεν υπάρχει. Υπάρχει σε μερικούς μητρικός θείος, σε άλλους ούτε καν αυτό. Μητριαρχία και τα λοιπά.
Σε ένα μητριαρχικό πολιτισμό λοιπόν κάποιος άλλος ΚΣ επιχειρηματολογεί αυτήν την στιγμή λέγοντας πόσο αφύσικο είναι να υιοθετούν άνδρες, έτερο ή όμο, αδιάφορο. Αφού επί χιλιετίες δεν υιοθετούσαν!
Στοιχεία σού παρέθεσε ο Κώστας. Υπάρχουν έρευνες, δεν φαίνεται καμία διαφορά.
Πού και να υπήρχε, πρέπει να δούμε σε ποιον βαθμό οφείλεται στην κοινωνική προκατάληψη και σε ποιον στους ομοφυλόφιλους θετούς γονείς καθαυτούς.
Δηλαδή, ενδέχεται το παιδί που υιοθετείται από ένα μουσουλμανικό ζευγάρι να αντιμετωπίζη προβλήματα στην ζωή του από το κοινωνικό του περιβάλλον, απλώς και μόνο επειδή οι θετοί γονείς είναι μουσουλμάνοι.
Αλλά αυτός δεν είναι λόγος να αποκλειστή η υιοθεσία από μουσουλμάνους.
1. «Υψηλά ποσοστά αυτοκτονιών (στους ομοφυλόφιλους); Δεν το έχω ακούσει. Πηγή;»
Δεν θα σου υποδείξω ιντερνετική πηγή γιατί με την πιο απλή και πρόχειρη γκουγκλοέρευνα μπορείς να βρεις αν το επιθυμείς πληθώρα σχετικών πηγών και ερευνών. Θα σου προτείνω όμως μια επιτόπια προσωπική έρευνα. Όταν έλθεις στην Πάτρα μπορείς να επισκεφτείς τα γραφεία του blender (= σύλλογος της εν Πάτραις gay κοινότητας) επί της Ρ. Φεραίου, στο ύψος της Τσαμαδού, αν θυμάμαι καλά. Θα βρεις στο συγκεκριμένο χώρο να δεσπόζουν αφίσες, υλικό δηλαδή που παραθέτουν οι ίδιοι οι θιγόμενοι για τα απίστευτα υψηλά ποσοστά απόπειρας αυτοκτονιών στις τάξεις των ιδίων, που φτάνουν ακόμα, όπως αναφέρεται και το 70%!
2. «Αν σου αποδείξω, ότι οι Κεφαλλονίτες παρουσιάζουν μεγαλύτερα ποσοστά ποσοστά ψυχικών ασθενειών από το γενικό πληθυσμό, θα δεχθής να τους απαγορευθή συλλήβδην να υιοθετούν;»
α) οι Κεφαλλονίτες δεν είναι κοινωνική ομάδα που διακρίνεται από κοινά ψυχολογικά χαρακτηριστικά λόγω κοινής ιδιαιτερότητας σε ιδιωτικό επίπεδο. Άστοχος ο παραλληλισμός σου.
β) αν μου βρεις αποδεικτικά στοιχεία για αυτό, το συζητάμε.
γ) τα υψηλά ποσοστά των ψυχικών διαταραχών των ομοφυλοφίλων αιτιολογούνται από την ιδιαιτερότητα της ασυμβατότητας του σωματικού τους, οργανικού φύλου και του ψυχισμού τους: είναι άνδρες στο σώμα και γυναίκες στο μυαλό και στην ψυχή ή το αντίστροφο, γι΄αυτό δύσκολα βρίσκουν ισορροπία. Έχω λάθος; Εξαιρέσεις πάντα θα υπάρχουν, όπως πιθανόν εξαίρεση να αποτελούσε ο Χατζιδάκις που αναφέρεις.
3. Το ζήτημα είναι κατά πόσο συμφωνούμε ή διαφωνούμε ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα, όπως και τόσες άλλες άλλωστε. Ας δεχτώ ότι θα πρέπει να εξετάζεται ξεχωριστά κάθε περίπτωση. Αν ήσουν στη θέση του κοινωνικού λειτουργού που αναλαμβάνει την ευθύνη της έγκρισης ή μη της καταλληλότητας ενός υποψηφίου γονέα δια της υιοθεσίας θα ενέκρινες πχ την περίπτωση ενός πρώην αποφυλακισθέντα παιδεραστή που δήλωσε μεταμέλεια; Ενός πρώην ναρκομανή; Ενός πρώην τροφίμου στο Δρομοκαΐτιο; Πιθανολογώ πως όχι γιατί θα λάμβανες υπόψη γενικά, την ιδιαιτερότητά τους και όχι ειδικά την κάθε περίπτωση χωριστά. Γιατί να μην ισχύσει το αντίστοιχο και για τους gay για τους λόγους που σου ανέφερα;
4. Μου αναφέρεις ότι οι ομοφυλόφιλοι ούτως ή άλλως μπορούν να υιοθετήσουν ως άγαμοι, όχι ως ζευγάρι. Όμως, αν δεν απατώμαι, υπάρχει πρόβλεψη στους άγαμους (για να λειτουργήσει προφανώς ως αντικίνητρο ή ως δοκιμασία της καταλληλότητάς τους) να ανατίθενται προς υιοθεσία παιδιά με σημαντικά προβλήματα (διανοητική υστέρηση, χρόνιες ασθένειες κτλ). Δεν είμαι νομικός, δεν είμαι βέβαιος γι΄ αυτό που αναφέρω, εάν όμως ισχύει, έχει αξία.
5. «Μην είσαι τόσο βέβαιος τι είναι παρά φύσιν και τι όχι»
Σαφώς και είμαι βέβαιος. Η ομοφυλοφιλία δεν είναι για τους εκ γενετής ομοφυλόφιλους παρά φύσιν γιατί εκπηγάζει από τη γονιδιακή φύση τους, κι ας αντιτίθεται στο σώμα τους: έχουν δηλαδή οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δύο διαφορετικές, αντικρουόμενες φύσεις. Η υιοθεσία από τους ομοφυλόφιλους όμως είναι εντελώς παρά φύσει, αφού η ανδρική φύση δεν μπορεί εκ φύσεως να μεταλλαχθεί σε μητρική, η οποία είναι καθαρά γυναικεία, όχι μισογυναικεία. Για να το συνειδητοποιήσουμε αυτό δεν χρειάζεται να κοιτάζουμε ψηλά, στον κόσμο της σύνθετης διανόησης, αλλά χαμηλά, στο σπίτι μας, στη μάνα μας. Είναι νομίζω τόσο απλό, μπορεί να κάνω όμως και λάθος.
6. Ως αντεπιχείρημα για τους ξεκάθαρους ρόλους του πατέρα και της μητέρας διαχρονικά στον ανθρώπινο πολιτισμό μου φέρνεις τις περιπτώσεις μητριαρχικών πολιτισμών. Οι οποίοι είναι ποιοι; Πόσο συχνοί; Πόσο πρόσφατοι; Σε ποσοστιαία κλίμακα βάσει της συχνότητας τους η ύπαρξή τους μπορεί να χρησιμοποιηθεί απλά ως η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα και όχι ως το σημαντικό και συχνό φαινόμενο που αμφισβητεί τον κανόνα.
7. «Σε ένα μητριαρχικό πολιτισμό κάποιος άλλος ΚΣ επιχειρηματολογεί αυτή τη στιγμή λέγοντας πόσο αφύσικο είναι να υιοθετούν άνδρες …»
Θανάση, σοφιστείες! Οι μητριαρχικοί πολιτισμοί είναι σήμερα ελάχιστοι, αν υπάρχουν, πιθανό να εντοπίζονται σε καμιά Πολυνησία, ήταν ιστορικά σπάνιοι (μινωική Κρήτη), πολλοί ανάγονται στη σφαίρα του μύθου (Αμαζόνες) και κατά κύριο λόγο εμφανίστηκαν σε πρωτόγονες κοινωνίες (λατρεία της Μητέρας Γης). Λογικά οι ανθρωποφαγικοί πολιτισμοί πρέπει να ήταν περισσότεροι και συχνότεροι. Αν εγώ, ας υποθέσουμε, επιχειρηματολογούσα για το αποτρόπαιο του κανιβαλισμού και εσύ υποστήριζες το αντίθετο, θα μου έθετες ποτέ ως αντεπιχείρημα ότι ένας άλλος ΚΣ σε ένα ανθρωποφαγικό πολιτισμό επιχειρηματολογεί αυτήν τη στιγμή για το πόσο αφύσικο είναι να μην τρώμε ανθρώπινο κρέας;
Ναι!
Η συζήτηση με όρους φύσης-ξεφύσης είναι αδιέξοδη. Και η ανθρωποφαγία ακόμα δεν είναι ούτε αφύσικη ούτε φυσική, όλα αυτά είναι kulturbedingt. Νοούνται πάντοτε εντός συγκειμένου. Και αυτό δεν είναι πολιτιστικός σχετικισμός, δεν ισχυρίζομαι δηλαδή ότι είναι όλες ισόκυρες επιλογές εξ επόψεως ηθικής κλπ, αλλά ότι οι λόγοι για τους οποίους πρέπει να δεχώμαστε ή να απορρίπτουμε ένα έθος ή ένα θεσμό είναι άλλοι και όχι η δήθεν “φύση”.
Στο κάτω κάτω τις πατάτες σου τηγανητές τις τρως, όχι ωμές! :-)
Κατά τα λοιπά:
Εκείνο που γνωρίζω με σχετική ασφάλεια είναι οι αυτοκτονίες μεταξύ εφήβων ομοφυλόφιλων που αποδίδονται στον κατατρεγμό τους από τους συνομηλίκους και γονείς τους.
Καλά, το 70% είναι προφανώς σαχλαμάρα. Προφανώς όμως και οι ίδιοι παραπονούνται για αυτά τα ποσοστά και τα εμφανίζουν σαν απόδειξη περιθωριοποίησής τους από την κοινωνία. Σε μια πιο ανεκτική κοινωνία προς τα πού θα πήγαιναν τα ποσοστά αυτά; Είναι άρα εξωγενή ή ενδογενή;
Αυτό είναι το ζητούμενο όμως, όχι το δεδομένο. Σε κάθε περίπτωση, είναι κοινωνική ομάδα όσο είναι και οι δικηγόροι, οι τρίτεκνοι ή οι Καλαβρυτινοί.
Ναι.
Ίσως περιγράφεις τους διαφυλικούς, αν και έχω ακούσει τους ίδιους να απορρίπτουν αυτό τον ορισμό. Πραγματικά, έχεις μιλήσει με κανένα άντρα ομοφυλόφιλο από τον οποίο άκουσες ότι νιώθει γυναίκα στην ψυχή;
Ο Ρίκυ Μάρτιν ας πούμε σου φαίνεται για γυναίκα στο μυαλό και στην ψυχή; Ο Σεργιανόπουλος; Και αντιστρόφως, είναι άντρες εσωτερικά οι ψιμυθιωμένες λεσβίες;
Μάλλον όχι, αλλά μπορεί να ενέκρινα ενός πρώην πλαστογράφου ή απατέωνα ή κάτι τέτοιο.
Πάντα κρίνουμε ατομικά και μόνο ατομικά.
Πρώτη φορά το ακούω. Σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν τους εμποδίζει να υιοθετήσουν με ιδιωτική λεγόμενη υιοθεσία, ήτοι απευθείας από τους φυσικούς γονείς, όπως είναι και οι πιο πολλές υιοθεσίες.
Ίσως, αλλά δεν μπορείς πλέον να λες ότι οι μεν είναι τάχα κατά φύσιν και οι δε παρά φύσιν. Μπορεί οι μεν να είναι οι πολλοί και δε οι λίγοι, αλλά αυτό δεν κάνει τους μεν πιο “φυσικούς” από τους δε.
Και τέλος, επαναλαμβάνω ότι δεν πρέπει να συζητούμε εν κενώ: υιοθεσίες από ομοφυλόφιλα ζευγάρια υπάρχουν και γίνονται [να μην ξεχνάμε επίσης ότι τεκνοποιούν με φυσιολογικό τρόπο, βλ. π.χ. Φώτη Σεργουλόπουλο, εκεί δεν μας πειράζει η έλλειψη προτύπων και η σύγχυση των ρόλων;], οι συνέπειες στα τέκνα έχουν ελεγχθή, τίποτε το τρομαχτικό δεν έχει διαπιστωθή.
Δηλαδή σοβαρά τώρα, ποιος δεν θα ήθελε να έχη δύο μαμάδες; ;-)
1. Θανάση, με παρενόησες. Δεν χρησιμοποίησα το παράδειγμα με τον κανιβαλισμό για να τεκμηριώσω τις απόψεις μου σχετικά με το τί είναι φύσει και τί παρά την φύσιν, αλλά ως αντεπιχείρημα στο παράδειγμα που εσύ έθεσες με τις μητριαρχικές κοινωνίες, στις οποίες παρατηρείται διαφοροποίηση στη δομή της οικογένειας. Και σου έθεσα το συγκεκριμένο αντι – παράδειγμα για να τονίσω ότι από τη στιγμή που είμαστε μέλη μιας συγκεκριμένης κοινωνίας πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα κοινωνικά προβλήματα μέσα από ένα πρίσμα συμβατό με τις γενικές αρχές που τη διέπουν. Διαφορετικά θα καταλήγουμε συνεχώς σε αδιέξοδα, όπως αυτό που προσπάθησα να σου περιγράφω με το παράδειγμα με την ανθρωποφαγία: αν όταν αποδημήσω εις Κύριον με μαγειρέψουν οι απόγονοί μου, θα συλληφθούν, θα καταδικαστούν και αν εκφέρουν ως επιχείρημα υπεράσπισης ότι οι Μαορί το 17ο αι έτρωγαν τους νεκρούς ή ότι με αυτόν τον τρόπο αποσυμφορίζουν τα νεκροταφεία, θα ενισχύσουν ακόμα περισσότερο την οργή των δικαστών. Κι ας έχουν λογική βάση τα επιχειρήματά τους: ήταν όμως μη συμβατά με τις βασικές αρχές που διέπουν και συνδέουν την κοινωνία. Επαναλαμβάνω την άποψή μου, η ομοφυλοφιλία είναι μια εκ φύσεως προερχόμενη ανορθογραφία του ανθρώπινου σώματος, όχι παρά την φύσιν. Η επιχειρούμενη, όμως, αντικατάσταση του ρόλου και της φυσικής παρουσίας της μητέρας από έναν ομοφυλόφιλο, είναι αντίθετη με τις αρχές που διέπουν την δική μας κοινωνία (τι με νοιάζει τι συμβαίνει στις μητριαρχικές;) και δεν βλέπω τον λόγο γιατί αυτό να αλλάξει.
2. Αντίθετα με εσένα, δεν μου φαίνεται απίθανο ένας στους δύο ομοφυλόφιλους κάποια στιγμή στη ζωή του να επεχείρησε απόπειρα αυτοκτονίας (μιλάμε για απόπειρα, έτσι;)
3. Τα στοιχεία που σου παρέθεσα σχετικά με το ποσοστό απόπειρας αυτοκτονιών στις τάξεις των ομοφυλόφιλων (και τα οποία, μπορείς να επαληθεύσεις με μια επίσκεψη ή ένα τηλ. στο blender) τα αντιμετωπίζω μέσα από ένα διαφορετικό από σένα πρίσμα: άσχετα με την πιθανή υπερβολή των στατιστικών, πρόκειται για μια ξεκάθαρη παραδοχή από τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους του διαταραγμένου ψυχισμού που γενικά (άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, άλλος καθόλου – πάντως σε σύνολο, σε ποσοστά ασφαλώς ανησυχητικά και κατά πολύ αυξημένα σε σχέση με το γενικό πληθυσμό) τους χαρακτηρίζει. Όπως , δηλαδή, συμβαίνει και με τους χρήστες ναρκωτικών, με τους παιδεραστές ή με ένα πρώην τρόφιμο σε ψυχιατρικό ίδρυμα, περιπτώσεις ανθρώπων που εσύ παραδέχτηκες ότι γενικά, δεν θα τους ανέθετες την ευθύνη της υιοθεσίας., λόγω της ιδιαιτερότητάς τους. Στους ομοφυλόφιλους, οι οποίοι οι ίδιοι αποδέχονται την συγκεκριμένη ιδιαιτερότητά τους, γιατί αρνείσαι κατηγορηματικά την ίδια αντιμετώπιση;
4. Σχετικά με αυτό που υποστήριξα για την πρόβλεψη για υιοθεσία από αγάμους μόνο παιδιών με σωματικά και διανοητικά προβλήματα, βρήκα κάποια πηγή για να θεμελιώσω τα λεγόμενά μου, δεν εγγυώμαι όμως για την εγκυρότητα της.
http://www.yiothesia.gr/?page_id=58
5. «έχεις μιλήσει με κανέναν άντρα ομοφυλόφιλο από τον οποίο άκουσες ότι νιώθει γυναίpκα στην ψυχή;»
Έχω γνωρίσει και έχω μιλήσει με κάμποσους ομοφυλόφιλους, ποτέ και με κανέναν για λόγους ευγενείας και σεβασμού δεν πιάνω τέτοιες κουβέντες. Όμως, μέσα από τη δουλειά μου, έχω έρθει κατά καιρούς σε καθημερινή επαφή με έφηβους συνειδητοποιημένους gay, και με έφηβους που αδυνατούν να ξεκαθαρίσουν τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις (που πουστοφέρνουν κατά το κοινώς λεγόμενο). Ναι, σε κάποιους από αυτούς κρύβεται μια γυναίκα μέσα τους, ξεκάθαρα.
Τώρα, όσο για τη διάκριση που εσύ κάνεις μεταξύ διαφυλικών (προτιμώ τους όρους τρανσεξουαλ και τραβεστί) και ομοφυλόφιλων, δεν την κατανοώ: δεν υπάρχει λίγο ή πολύ ομοφυλόφιλος. Εννοείς, ότι οι απλοί gay είναι άνδρες που απλά τη βρίσκουν με άνδρες ενώ οι τρανσέξουαλ γυναίκες σε σώμα άνδρα; Ε, αυτά ας τα λύσουν μόνοι τους, ας μην παρελαύνουν από κοινού αυτοξεφτιλιζόμενοι στις κιναιδοπαρελάσεις, ας δημιουργήσουν ξεχωριστές κοινότητες. Όσο δεν συμβαίνει αυτό, για μένα η Καρλότα και η Χειλουδάκη και ο Ρίκυ Μάρτιν και η Κοντσίτα ανήκουν στην ίδια κοινότητα, τη gay κοινότητα και για τους λόγους που σου περιέγραψα δεν πρέπει να τους ανατίθεται γενικά η ευθύνη της υιοθεσίας. Αφού δεν υπάρχει υφιστάμενο νομικό πλαίσιο που να ζητάει πιστοποιητικό ερωτικών προτιμήσεων από τους άγαμους αιτούντες την υιοθεσία (αλίμονο αν υπήρχε), τουλάχιστον ας μην προχωρήσει η υιοθεσία από νόμιμα, πλέον, και στην Ελλάδα gay ζευγάρια.
KS
συγνώμη αλλά θα μας τρελάνεις όταν γράφεις τέτοια πράγματα
“αντικατάσταση του ρόλου και της φυσικής παρουσίας της μητέρας από έναν ομοφυλόφιλο, είναι αντίθετη με τις αρχές που διέπουν την δική μας κοινωνία (τι με νοιάζει τι συμβαίνει στις μητριαρχικές;) και δεν βλέπω τον λόγο γιατί αυτό να αλλάξει”
Πρότεινε κανείς να αρπάζουμε παιδιά από ετεροφυλικά ζευγάρια και να τα δίνουμε σε ομοφυλικά?
““αντικατάσταση του ρόλου και της φυσικής παρουσίας της μητέρας από έναν ομοφυλόφιλο, είναι αντίθετη με τις αρχές που διέπουν την δική μας κοινωνία (τι με νοιάζει τι συμβαίνει στις μητριαρχικές;) και δεν βλέπω τον λόγο γιατί αυτό να αλλάξει”
Πρότεινε κανείς να αρπάζουμε παιδιά από ετεροφυλικά ζευγάρια και να τα δίνουμε σε ομοφυλικά?”
Κώστα, αυτό κατάλαβες από αυτά που έγραψα;
Εννοώ, ότι σύμφωνα με τον αξιακό κώδικα του πολιτισμού μας το πρότυπο της οικογένειας είναι ένα και δεδομένο: άνδρας πατέρας και γυναίκα μητέρα. Δεν μπορεί να υπάρξει gay οικογένεια γιατί ο ρόλος και η φυσική παρουσία της μάνας δεν μπορούν να αντικατασταθούν από άνδρα (ή, αντιστοίχως, του πατέρα από γυναίκα). Η μάνα – γυναίκα γενικά, ως ρόλος, δεν μπορεί να αντικατασταθεί από άνδρα, αυτό εννοώ, και όχι να αρπάζουμε παιδιά από ετεροφυλικά ζευγάρια και να τα δίνουμε σε ομοφυλικά (;)
“KS
συγνώμη αλλά θα μας τρελάνεις όταν γράφεις τέτοια πράγματα”
Καλά, μην εξάπτεσαι!!! Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, μάλλον, ακόμα και σήμερα, εν έτει 2014 με την ψευτοπροχωρημένη σκέψη να μη σταματάει πουθενά και να μην χαμπαριάζει τίποτα, η πλειοψηφία των σύγχρονων πολιτών, με τις δικές σου απόψεις θα τρελαινόταν και όχι με τις δικές μου, έτσι δεν είναι;
Πάντως είναι φανερό ότι σκέφτεσαι με όρους ανδρικής ομοφυλοφιλίας, εφόσον μιλάς συνέχεια για αντικατάσταση της μάνας.
Το πρόβλημα με μια λεσβιακή υιοθεσία ποιο θα ήταν; Θα έλειπε το στιβαρό/δυναμικό πρότυπο;
KS
αυτό που λέω εγώ είναι ότι από το να θεωρεί κανείς πρότυπο οικογένειας το μάνα-πατέρας-παιδί (που και εμένα μου χτυπάει καλύτερα αισθητικά) μέχρι το να αρνείται να αποδεχτεί εναλλακτικές μορφές οικογένειας και μάλιστα να προσπαθεί να τις αποτρέψει υπάρχει ένα χάσμα. Το πρώτο δεν συνεπάγεται το δεύτερο.
Θανάση,
“Πάντως είναι φανερό ότι σκέφτεσαι με όρους ανδρικής ομοφυλοφιλίας, εφόσον μιλάς συνέχεια για αντικατάσταση της μάνας.”
Έχεις δίκιο, ως άνδρας, σκέφτομαι κυρίως με όρους ανδρικής ομοφυλοφιλίας.
Δεν διάβασες προσεκτικά, όμως, τις απόψεις μου :δεν μιλάω συνέχεια για την αντικατάσταση της μάνας από άνδρα, αλλά και για το αντίστροφο (γράφω “Δεν μπορεί να υπάρξει gay οικογένεια γιατί ο ρόλος και η φυσική παρουσία της μάνας δεν μπορούν να αντικατασταθούν από άνδρα (ή, αντιστοίχως, του πατέρα από γυναίκα)
Κώστα,
Δεν αρνούμαι γενικά και αόριστα οποιαδήποτε εναλλακτική μορφή οικογένειας, παρά μόνο την gay οικογένεια. Για πολλούς λόγους: ηθικούς, κοινωνιολογικούς, ψυχολογικούς. Επειδή, όμως, δεν στοιχειοθετούνται εύκολα, με στατιστικά στοιχεία, αυτού του είδους οι αιτιάσεις και πάντα θα βρίσκεται ένας Κώστας ή ένας Αθ. Αναγνωστόπουλος να σου παραθέτει έρευνες για την ειδυλλιακή οικογένεια πχ του Έλτον Τζον, του γκόμενού του (sorry, συζύγου του)και του τυχερού παιδακίου που υιοθέτησαν, τις παρακάμπτω, εξετάζοντας το ζήτημα από άλλη οπτική γωνία. Έθεσα, δηλαδή, ένα ερώτημα και δεν πήρα απάντηση: “Εάν αποκλείαμε από τη δυνατότητα υιοθεσίας πρώην παιδεραστές, καταδίκους για κακουργήματα, χρήστες ναρκωτικών ουσιών με κριτήριο αποκλειστικά τον πρότερο βίο τους και την πιθανή ψυχική διαταραχή που τους οδήγησε στις αναφερθείσες συμπεριφορές (όπως συμφώνησε και ο Θανάσης), γιατί όχι και τους ομοφυλόφιλους, οι οποίοι βάσει όλων των ερευνών διακρίνονται από ψυχικές διαταραχές και υψηλά ποσοστά αυτοκτονιών;
Επίσης, η κοινωνική λειτουργός που θα κληθεί να εγκρίνει την καταλληλότητά μου για υιοθεσία θα με απορρίψει εκ των προτέρων εάν ανακαλύψει ότι κάποιο διάστημα στο παρελθόν είχα υπάρξει πελάτης του Δρομοκαΐτιου, κι ας έχω σήμερα σώας τας φρένας. Θα με απέρριπτε δηλαδή χωρίς να εξετάσει την περίπτωσή μου ξεχωριστά, εξατομικευμένα. Γιατί να συμβαίνει το αντίθετο στους gay;
lΗ ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση των ομοφυλόφιλων με στοιχεία αντλημένα από gay friendly πηγή.
http://homosexualityintheus.weebly.com/statistics.html
-One study reports that the average homosexual has between 20 and 100 partners per year. The average heterosexual has about 8 partners in a lifetime. (1)
–73% of psychiatrists say homosexuals are less happy than the average person, and of those psychiatrists, 70% say that the unhappiness is NOT due to social stigmatization. (6)
-25-33% of homosexuals are alcoholics. (5)
-78% of homosexuals are affected by STDs. (7)
–The suicide rate of homosexuals is 50%. (4)
-Depending on the city, 39-59% of homosexuals are infected with intestinal parasites like worms, flukes and amoebae, which is common in filthy third world countries (2).
-The median age of death of gay men is 42 (only 9% live past age 65). This drops to 39 if the cause of death is AIDS. The median age of death of a married heterosexual man is 75 (2).
-The median age of death of lesbians is 45 (only 24% live past age 65). The median age of death of a married heterosexual woman is 79 (2).
-73% of gay men have had sex with boys under 19 years of age (3).
-Because homosexuals can’t reproduce naturally, some resort to recruiting children. Homosexuals can be heard chanting “10% IS NOT ENOUGH, RECRUIT, RECRUIT, RECRUIT” in their homosexual parades. A group called the “Lesbian Avengers” prides itself on trying to recruit young girls. They print “WE RECRUIT” on their literature. Some other homosexuals aren’t as overt about this, but rather try to infiltrate society and get into positions where they will have access to the malleable minds of young children (e.g., the clergy, teachers, Boy Scout leaders, etc.) (2).
-The Kinsey study of 1948, which homosexuals often cite to say that 10% of the population is homosexual, actually says that only 4% of the population is exclusively homosexual. This study involved a disproportionate number of people who had been in jail for sex crimes (hardly a random sample of the population).
-Current research shows that the true percentage of homosexuals in the U.S. is in the 1-2% range. Consider how small this number is when compared to most of the numbers above.
Homosexuals in the Work Place
-The average yearly income of a homosexual is $55,430.00 (most of which is disposable because no children to take care of!). The average of the general population is $32,144.00.
-59.6% of homosexuals are college graduates. 18.0% of the general population are college graduates (8).
-49.0% of homosexuals hold professional/managerial positions. 15.9% of the general population hold such positions (8).
(1) Corey, L. and Holmes, K. “Sexual Transmission of Hepatitis A in Homosexual Men.” New England J. Med., 1980, pp. 435-38.
(2) Fields, Dr. E. “Is Homosexual Activity Normal?” Marietta, GA.
(3) Jay and Young. The Gay Report. Summit Books, 1979, p. 275.
(4) Kaifetz, J. “Homosexual Rights Are Concern for Some,” Post-Tribune, 18 December 1992.
(5) Kus, R. “Alcoholics Anonymous and Gay America.” Medical Journal of Homosexuality, 1987, 14(2), p. 254.
(6) Lief, H. Sexual Survey Number 4: Current Thinking on Homosexuality, Medical Aspects of Human Sexuality, 1977, pp. 110-11.
(7) Rueda, E. The Homosexual Network. Old Greenwich, Conn., The Devin Adair Company, 1982, p. 53.
(8) Statistical Abstract of the U.S., 1990.
(9) United States Congressional Record, June 29, 1989.
Επειδή αυτοί οι ισχυρισμοί μου φάνηκαν αστεία εξωφρενικοί, είπα να ελέγξω την πηγή τους.
Αρχικά επί της ουσίας: Οι έρευνες στις οποίες βασίζονται τα στατιστικά αυτά έχουν σοβαρότατα μεθοδολογικά προβλήματα. Προέρχονται από αναγγελίες θανάτων σε εφημερίδες το 80 και μέχρι τα μέσα του 90.
Η σύγχρονη έρευνα βρίσκει τα εξής:
Και κάτι άλλοι τύποι αναγκάστηκαν να γράψουν διευκρινιστικό γράμμα:
Πάμε τώρα και στην πηγή που παρατίθεται, τον Δρ. Φηλντς.
http://scienceblogs.com/dispatches/2007/07/26/janet-folgers-antigay-lies/
Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματα του.
Πάμε και στην υιοθεσία. Πραγματικά επιστημονικές πηγές βρίσκουν ότι:
1. “Επειδή αυτοί οι ισχυρισμοί μου φάνηκαν αστεία εξωφρενικοί, είπα να ελέγξω την πηγή τους.”
Είναι ξεκάθαρο ότι τα στατιστικά που ανέβασα μόνο πρόσφατα δεν τα λες, το πιο σύγχρονο ανάγεται στο 1992. Κάποια από αυτά μου φαίνονται και εμένα υπερβολικά (πχ το 50% αυτοκτονιών στους ομοφυλοφίλους, αν αναφερόταν σε απόπειρες αυτοκτονιών δεν θα είχα αντίρρηση).
Σου φαίνεται “αστεία εξωφρενική” η αναφορά στο χαμηλό ΜΟ ζωής των gay. Τα στοιχεία που παραθέτεις αναφέρουν ότι ο ΜΟ τους αυξήθηκε με την αποτελεσματικότερη θεραπεία του AIDS (but much less so for men who married after 1995, when efficient HIV/AIDS therapies were available)Δηλαδή, προγενέστερα, όντως, ο ΜΟ ζωής των gay ήταν μικρότερος. Και αυτό δεν εξωφρενικά αστείο. Και κάτι ακόμα: τα αυξημένα ποσοστά εκδήλωσης του AIDS στις τάξεις των ομοφυλοφίλων, εξαιτίας της ασταθούς ερωτικής τους ζωής δεν αποτελεί ένα επιπλέον λόγο για να αποκλειστεί η συγκεκριμένη ομάδα από την υιοθεσία παιδιών;
2. “Standardized interviews were used to obtain data on sexual orientation from the young adults in the follow-up study, and on family characteristics and children’s gender role behavior from the mothers and their children in the initial study. Although those from lesbian families were more likely to explore same-sex relationships, particularly if their childhood family environment was characterized by an openness and acceptance of lesbian and gay relationships, the large majority of children who grew up in lesbian families identified as heterosexual”
Αναφέρεται ξεκάθαρα ότι βάσει της έρευνας που παραθέτεις τα παιδιά που ανατρέφονται από λεσβίες μητέρες είναι πιο πιθανά να επιδείξουν ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές. Και 1% να είναι περισσότερες οι πιθανότητες να συμβεί αυτό, είναι μια σημαντική παράμετρος που πρέπει να εκλαμβάνεται υπόψη. Επίσης, το large majority δεν το καταλαβαίνω: πόσο large είναι, πόσο πάνω από τον ΜΟ;
3. “Children raised by lesbian mothers or gay fathers did not systematically differ from other children on any of the outcomes. The studies indicate that children raised by lesbian women do not experience adverse outcomes compared with other children. The same holds for children raised by gay men, but more studies should be done.”
Η δεύτερη έρευνα είναι πιο ενδιαφέρουσα, όμως το απόσπασμα που παραθέτεις είναι απλώς μια περίληψή της με πολλές ασάφειες. (Προσπάθησα να την κατεβάσω αλλά για 24ωρη πρόσβαση απαιτεί γύρω στα 40 δολλάρια.) Θέτω κάποια ερωτήματα: α) Τί είδους ψυχολογικά τεστ έγιναν και που απέβλεπαν; Πιθανά ψυχικά τραύματα, ή σύνδρομα οφειλόμενα στην μορφή του συγκεκριμένου τύπου οικογένειας είναι δυνατό να ανιχνευθούν;, β) Η επιλογή των οικογενειών που ερευνήθηκαν με τι κριτήρια έγινε; Ποιο είναι το μορφωτικό επίπεδο, η κοινωνική θέση των συμμετεχόντων στην έρευνα (στοιχεία που θα τους απέτρεπαν πιθανώς να συμπεριφέρονται ως ερωτικά κτήνη, ή να χαλιναγωγούν στο μέτρο του δυνατού τον ιδιαίτερο ψυχισμό τους);
3. Σου στέλνω μια άλλη έρευνα που αναφέρει τα αντίθετα πορίσματα, σύγχρονη αυτή τη φορά και από έγκριτη επιστημονική πηγή.
http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0049089X12000610
The New Family Structures Study (NFSS) is a social-science data-collection project that fielded a survey to a large, random sample of American young adults (ages 18–39) who were raised in different types of family arrangements. In this debut article of the NFSS, I compare how the young-adult children of a parent who has had a same-sex romantic relationship fare on 40 different social, emotional, and relational outcome variables when compared with six other family-of-origin types. The results reveal numerous, consistent differences, especially between the children of women who have had a lesbian relationship and those with still-married (heterosexual) biological parents. The results are typically robust in multivariate contexts as well, suggesting far greater diversity in lesbian-parent household experiences than convenience-sample studies of lesbian families have revealed. The NFSS proves to be an illuminating, versatile dataset that can assist family scholars in understanding the long reach of family structure and transitions.
4. Νομίζω, όμως, ότι όλες οι παραπάνω έρευνες δεν οδηγούν κάπου επειδή το ζήτημα της υιοθεσίας από ομοφυλόφιλους είναι πρόσφατο και το δείγμα μικρό.
5. Συνετότερο θα ήταν να διερευνήσουμε το κατά πόσο οι ομοφυλόφιλοι παρουσιάζουν και σε ποιό βαθμό (ώστε να επιτρέπονται οι γενικεύσεις) σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και υψηλά ποσοστά αυτοκτονιών ώστε να αποκλείονται ή όχι συλλήβδην από τη δυνατότητα υιοθεσίας παιδιού. Βάσει της δικής μου κοινωνικής εμπειρίας, η ομοφυλοφιλία επιφέρει σύγχυση και συναισθηματική ανισορροπία γεγονός που καθιστά εξόφθαλμα ανίκανους τους ομοφυλόφιλους (που εγώ έχω γνωρίσει) για την υιοθεσία παιδιού. Η συζήτηση γίνεται – μην το ξεχνάμε – για υιοθεσία παιδιών, όχι κατοικιδίων, άρα δεν επιτρέπονται πειραματισμοί.
6. Με μόλις 22 ευρώ το μήνα μπορεί ο οποιοσδήποτε να γίνει ανάδοχος παιδιού μέσω της actionaid. Έμπρακτη επίδειξη αλτρουισμού, χωρίς ρίσκο…
Να πω την πικρη μου αληθεια…μεχρι σημερα αμφιταλαντευομουν αν ειναι σωστο για τον ψυχισμο του παιδιου να εχει ομοφ. γονεις. Κι αυτη η αμφιταλαντευση δεν οφειλεται σε καμια περιπτωση σε ρατσισμο: δυστυχως οταν μεγαλωνεις σε κλειστη κοινωνια στην επαρχια τα ταμπου προσπαθουν να τιθασευσουν ακομη και την προσωπικη σου αποψη για το θεμα,ακομη και την κοσμοαντιληψη σου για το τι ειναι σωστο κ λαθος.Διαβαζοντας το αρθρο σου εγω παντως πειστηκα…Η ελληνικη κοινωνια ομως εχει ακομη πολυ δρομο για να πειστει…