While I am a staunch supporter of free markets, I agree with Galbraith that there is much the public sector needs to do. Private firms do not automatically provide safe streets, good roads, and clean water. Even more important, Galbraith was dead right in arguing that we need more effective schools. Human capital is our best tool against poverty and economic stagnation. (Edward Glaeser, The Age of Abundance, 26.03.2008)
Με αφορμή τα 50 χρόνια από την έκδοση του “The Affluent Society” του JKG, o Ed Glaeser μας προσφέρει μια fair and balanced ματιά στο έργο του. Η θέση του βέβαια είναι ίσως λίγο σχιζοφρενική. Συμφωνώ πάντως πως μια μετά-Friedman εποχή θα χρειαστεί λίγη δόση από Galbraith.
Ενδιαφερον. Το affluent society ειναι το δευτερο βιβλιο οικονομικων που διαβασα (το πρωτο ηταν του Κρουγκμαν). Ο Γκωλμπρεηθ εγραφε παντα παρα πολυ ομορφα αλλα ειχε και καποιες σκεψεις που νομιζω φανηκε με τον καιρο οτι δεν ηταν εντελως σωστες.
Ας πουμε για καποιον λογο εβλεπε οτι η αμερικανικη κοινωνια το 50 ειχε λυσει το προβλημα της παραγωγης καταναλωτικων προϊοντων και επρεπε να λυσει το θεμα των δημοσιων αγαθων. Αλλα αν μας βαζαν σημερα να ζησουμε στις ΗΠΑ του 50 θα αισθανομασταν θεοφτωχοι!
Απο την αλλη το μεγαλο insight του Γκωλμπρεηθ νομιζω παραμενει οτι η ελευθερη αγορα ειναι καταπληκτικη στο να προσφερει καταναλωτικα αγαθα, αλλα χρειαζονται και σημαντικες δημοσιες επενδυσεις για αγαθα οπως υγεια, παιδεια, παρκα κτλ