Month: September 2009

Το επομενο βημα για ενα μικρο κομμα: πειρατεια ενος δημου

by

Μετα την αλλαγη του εκλογικου νομου πριν λιγα χρονια υπηρξε μια ανθηση μικρων κομματων στην Ελλαδα. Οι ελπιδες ηταν μεγαλες σε αρκετο κοσμο, αλλα τα αποτελεσματα υπηρξαν μαλλον απογοητευτικα.

Νομιζω οτι τα μικρα κομματα πασχουν απο σειρα προβληματων. Χαμηλη αναγνωρισιμοτητα, περιορισμενους πορους και ελλειψη πρακτικης εμπειριας στην δημοσια διοικηση. Οι πολιτες δυσκολευονται να εμπιστευτουν ενα κομμα που δεν εχει καποιο εργο να δειξει, με στελεχη που ειναι λιγο πολυ αγνωστα. Εχω την εντυπωση οτι η καλυτερη κινηση για ενα μικρο κομμα αυτην την στιγμη ειναι να διεκδικησει με καθε διαθεσιμο μεσο εναν μικρομεσαιο δημο της Αττικης, κατα προτιμηση με σχετικα υψηλο εισοδημα και σχετικα κεντρικη γεωγραφικη θεση.

Οι ποροι που εχουν τα μικρα κομματα δεν επαρκουν για σωστη εκστρατεια πανελλαδικα, αλλα ειναι σιγουρα επαρκεις για εναν δημο. Και αν ξεπεραστει το εμποδιο των εκλογων, η επιτυχημενη διοικηση ενος τετοιου δημου, μπορει να λυσει και τα διδυμα προβληματα της αναγνωρισιμοτητας και ελλειψης εμπιστοσυνης των πολιτων.

Read moreΤο επομενο βημα για ενα μικρο κομμα: πειρατεια ενος δημου

Ανθρωπογεωγραφία του εγκλήματος

by

Γιατί να μας νοιάζῃ η εθνικότητα όσων εγκληματούν; Μας ενδιαφέρει τάχα το ύψος ή η μουσική που ακούνε; Δεν είναι οποιαδήποτε σύνδεση εθνικότητας και εγκληματικότητας ο δούρειος ίππος του ρατσισμού; Δεν δίνει άλλοθι σε κάθε είδους φοβίες και εθνικισμούς;

Ναι, μπορεί. Αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αυτολογοκριθώ σε ένα θέμα που βρίσκω ενδιαφέρον, οποιαδήποτε σκοπιμότητα και αν εξυπηρετηθῄ. Και να γιατί:

Η συζήτηση περί μετανάστευσης είναι πολύ έντονη διεθνώς και η πραγματική και υπολαμβανόμενη εγκληματικότητα των (φτωχών και ανειδίκευτων) μεταναστών είναι μία από τις σοβαρές πτυχές του ζητήματος. Ειδικά στην Ελλάδα, η αύξηση της εγκληματικότητας συμπίπτει χρονικά με την άνοδο της μετανάστευσης στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 90 και μπορεί η σύμπτωση αυτή να μην είναι και πολύ συμπτωματική.

Και εν πάσῃ περιπτώσει μου αρέσει το κουτσομπολιό, βρε αδερφέ!

Όσα γράφω προέρχονται από την προσωπική μου παρατήρηση στα ποινικά δικαστήρια, κυρίως στο Τριμελές και Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών, χαϊδευτικά ΤριμΕφΚακ και ΠεντΕφΚακ.

Read moreΑνθρωπογεωγραφία του εγκλήματος

Ένας νεόπλουτος ημιμαθής: το νέο μουσείο της (αρχαίας) Ακρόπολης ΙΙ

by

Στο πρώτο μέρος αυτού του άρθρου εξετάσαμε τις αρχαιολογικές και μουσειολογικές παραμέ­τρους, στις οποίες το νέο μουσείο της Ακρόπολης παρουσιάζει μια σειρά από σοβαρά σημεία ανεπάρκειας. Ασχοληθήκαμε με την σχέση κτηρίου και εκθεμάτων, καθώς και με το γενικότερο σύστημα πα­ρουσίασης των αρχαίων ευρημάτων. Στο τέλος του κειμένου υπονοήσαμε ότι εκεί που η πε­ριήγηση στο μουσείο τελειώνει, στον αποθαυμασμό δηλαδή του Παρθενώνα στον ανώ­τερο όροφο, εκεί ακρι­βώς αρχίζει να αναφαίνεται το πιο θεμελιώδες ίσως πρόβλημα στην φιλο­σοφία του νέου μουσείου. Ποιο μπορεί να είναι αυτό;

parthenon-1.jpg

Ο Παρθενώνας κατά τον 17ο αιώνα.

Όταν επισκεπτόμαστε μια σημαντική αρχαιολογική θέση, πιστεύουμε συνήθως πως αυτό που αντικρίζουμε είναι ότι άφησε πίσω του ο χρόνος. Συχνά όμως στην πραγματικότητα η κατά­σταση διατήρησης κάποιων αρχαίων καταλοίπων έχει να κάνει λιγότερο με το μακραίωνο του παρελθόντος και περισσό­τερο με συγκεκριμένες ερευνητικές ή ιδεολογικές κατευθύνσεις του πα­ρόντος. Όταν π.χ. επισκε­πτόμαστε την ακρόπολη των Μυκηνών, δεν αντικρίζουμε το σύνολον των αρχαίων καταλοίπων αυτής της θέσης, αλλά μόνο αυτά που αποτέλεσαν κάποτε το ερευ­νητικό ενδιαφέρον ενός συ­γκεκριμένου ανθρώπου, του Ερρίκου Σλήμαν. Απομακρύνοντας τα μεταμυκηναϊκά ίχνη χρήσης του χώρου (αρχαϊκά, ελληνιστικά, βυζαντινά), ο Γερμανός ερευνη­τής ταύτισε την θέση με μία ορισμένη περίοδο της ιστορίας της (την κατ΄ αυτόν ομηρική) και ανέδειξε αποκλειστικά αυτήν.

Read moreΈνας νεόπλουτος ημιμαθής: το νέο μουσείο της (αρχαίας) Ακρόπολης ΙΙ