Όχι από τον κοντό, αλλά από τον λαιμό θέλουν να βγάλουν τον σταυρό οι νεοεικονομάχοι ευπρεπιστές.
Τελευταίο θύμα της ουδετερόθρησκης σαχλαμάρας υπήρξε μια Νορβηγίδα τηλεπαρουσιάστρια, η Siv Kristin Sællmann [πώς προφέρεται αυτό;]:
Φτου σκόρδα.
Η κυρία παρουσιάζει τις ειδήσεις στην νορβηγική δημόσια τηλεόραση [έτσι, έτσι, οι σοβαρές χώρες έχουνε κρατικές ειδήσεις!]. Προ ημερών ο αντιπρόσωπος του εργοδότη της την μάλωσε επειδή φόρεσε κατά την παρουσίαση του δελτίου τον ως άνω σταυρό. Πρόκειται προφανώς για δράκουλα που φοβάται μήπως λειώση από το σημείο του σταυρού, αλλά, για να καλυφθή, της είπε τάχα ότι η πολιτική της εταιρείας είναι οι παρουσιαστές να μην φοράνε θρησκευτικά σύμβολα.
Πριν από λίγους μήνες είχα σχολιάσει εδώ την απόφαση Ζολώτας κατά Ελλάδος του ΕΔΔΑ. Η απόφαση εκείνη είχε πολύ σύντομα και νομοθετικό αντίκτυπο. Στα απόνερα εκείνου του ζητήματος όμως, που αφορούσε την σχέση του καταθέτη με την τράπεζα, έμεινε ανεπαρκώς σχολιασμένο το πολύ ενδιαφέρον ζήτημα της σχέσης τράπεζας και κράτους.
Αλλά τι σχέση έχει ένας καταθετικός λογαριασμός με το κράτος; Από πού κι ως πού; Πώς χωρεί τρίτος στους δύο;
Στις 12 Σεπτεμβρίου 2013 διεξήχθη στην Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής (στο εξής „Επιτροπή“) η σχετική ψηφοφορία για το σχέδιο νόμου “Νέος Κώδικας Δικηγόρων” (στο εξής “Κώδικας“, ήδη Ν. 4194/2013). Η σχετική διαδικασία αφορά στην ψήφιση του Κώδικα από την Επιτροπή πριν από την παραπομπή του στην Ολομέλεια. Η διαδικασία της ψηφοφορίας, κυρίως η διεξαγωγή της, προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις.
Μπορεί το κράτος να αποφασίση αύριο μεθαύριο ότι οι γονείς, όλοι οι γονείς γενικώς, δεν κάνουν καλά την δουλειά τους και ότι το συμφέρον των τέκνων επιβάλλει να τα μαζέψουμε σε ένα στρατόπεδο ανατροφής τέκνων, ένα Τεκνοτροφείο ας πούμε;
Πράγμα το οποίο θα με διευκόλυνε εξαιρετικά, οφείλω να σημειώσω, αρκεί να είχε συχνά επισκεπτήρια!
[Προσοχή: κάτι παρόμοιο το κράτος μπορεί να το κάνη και όντως το κάνει και σήμερα, αλλά όχι ασφαλώς γενικά, αλλά “αν ο πατέρας ή η μητέρα παραβαίνουν τα καθήκοντα που τους επιβάλλει το λειτούργημά τους για την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου ή τη διοίκηση της περιουσίας του ή αν ασκούν το λειτούργημα αυτό καταχρηστικά ή δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν σ’ αυτό” (άρ. 1532 ΑΚ)].
Στο τεκνοτροφείο έχει ειδικά εκπαιδευμένους Τεκνοφύλακες, τι ψυχολογίες, τι παιδαγωγικές, τι της Παναγιάς τα μάτια, τα πάντα όλα. Τα υλικά μέσα είναι άφθονα, το αποτέλεσμα εγγυημένο. Να φανταστήτε υπάρχει μέχρι και ειδικότητα Αγαπητή, αποφοίτου ΑΤΕΙ: ο Αγαπητής είναι ο εντεταλμένος υπάλληλος να αγαπά τα παιδάκια, 24/7/365.
Δείγμα αγαπήτριας.
Οι φυσικοί γονείς δεν πιάνουν χαρτωσιά! Το κράτος, ασκώντας την υποχρέωσή του προς προστασία της ανηλικότητας κατ’ άρ. 21 Σ, όχι απλώς δικαιούται να ανακαλέση την παραχώρηση, το χατιράκι βρε που είχε κάνει στους γονείς, αλλά υποχρεούται να δώση στα παιδάκια το καλύτερο δυνατόν που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία, προς το συμφέρον των τέκνων πάντοτε. Αφού δεν υπάρχει κανένα αντίθετο δικαίωμα, ώστε να το περιορίση!
Κυκλοφορείται ότι η Χρυσή Αυγή διατυπώνει την πολιτική απειλή της προσφυγής στις κάλπες λόγω της παραίτησης των βουλευτών της. Στον αγύριστο, προφανώς, αλλά έχει η απειλή αυτή συνταγματικό έρεισμα;
Το άρ. 104 π.δ. 26/2012 προβλέπει τα εξής:
1. Οι βουλευτικές έδρες που κενώνονται για οποιοδήποτε λόγο κατά τη διάρκεια της βουλευτικής περιόδου σε κάποια εκλογική περιφέρεια, πληρώνονται από τους αναπληρωματικούς του ίδιου συνδυασμού στην ίδια εκλογική περιφέρεια, που τυχόν έχουν ανακηρυχθεί, οι οποίοι καλούνται από τον Πρόεδρο της Βουλής για την πλήρωση έδρας που κενώθηκε κατά τη σειρά της ανακήρυξής τους.
2. Αν δεν υπάρχουν αναπληρωματικοί που προβλέπει η προηγούμενη παράγραφος ή ο αριθμός τους έχει εξαντληθεί, προκηρύσσεται αναπληρωματική εκλογή στην εκλογική περιφέρεια, στην οποία κενώθηκαν οι βουλευτικές έδρες.
“Εξάντληση” των αναπληρωματικών βουλευτών υπάρχει παραδειγματικά αν αρνηθούν να πληρώσουν την κενή έδρα.
Το εκλογικό όριο του 3% για την είσοδο στην Βουλή προβλέπεται στο άρ. 99 παρ. 1 π.δ. 26/2012:
Στην κατανομή των εδρών των εκλογικών περιφερειών, καθώς και των εδρών επικρατείας συμμετέχουν οι συνδυασμοί κομμάτων, οι συνδυασμοί συνασπισμών κομμάτων, οι συνδυασμοί ανεξαρτήτων, καθώς και οι μεμονωμένοι υποψήφιοι που συγκεντρώνουν στην επικράτεια ποσοστό εγκύρων ψηφοδελτίων τουλάχιστον ίσο με το τρία τοις εκατό (3%) του συνόλου των εγκύρων ψηφοδελτίων που έλαβαν στην επικράτεια όλοι οι εκλογικοί σχηματισμοί.
Το εκλογικό αυτό όριο είναι αντισυνταγματικό, πρώτα και κύρια επειδή παραβιάζει το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, όπως έχω επιχειρηματολογήσει και πρόσφατα. Ενώ δηλαδή υποκριτικά ο νόμος συμπεριλαμβάνει και τους μεμονωμένους υποψηφίους, στην πραγματικότητα για να υπερβή ένας μεμονωμένος υποψήφιος το 3% απαιτούνται τα αδύνατα. Ειδικώτερα:
Το έτος που ακολουθεί θα είναι έτος πολλαπλών εκλογών, ας γράψουμε λοιπόν από τώρα και κάτι εκλογικώτερον, αναλογικώτερον, αλλά και λογικώτερον.
Το ισχύον εκλογικό δίκαιο (κωδικοποιητικό π.δ. 26/2012) προβλέπει ένα εκλογικό σύστημα, το οποίο χάριν κοσμιότητος αποκαλείται συνήθως ενισχυμένη αναλογική στα εγχειρίδια Συνταγματικού Δικαίου. Στην πραγματικότητα βέβαια υπάρχει λίγη αναλογική και πολλή ενίσχυση του πρώτου κόμματος βεβαίως βεβαίως, το οποίο με την περίφημη διάταξη του άρ. 99 παρ. 3 χαρίζει βραβείο 50 εδρών στο πρωτεύσαν κόμμα (η προγενέστερη παρόμοια διάταξη του π.δ. 96/2007 χορηγούσε βραβείο 40 εδρών), έδρες που αναλογούν σε ψήφους πολιτών που ψήφισαν άλλα κόμματα.
50 επί 300 εδρών λοιπόν σημαίνει κατά 16,67% φαλκίδευση της ισότητας της ψήφου. Ή: Όλων οι ψήφοι είναι ίσες, αλλά των ψηφοφόρων του πρώτου κόμματος κατά 16,67% πιο ίσες.
Από την στιγμή που το εκλογικό σύστημα δεν μετατρέπει τις ψήφους σε έδρες με αναλογική αντιστοίχιση, πολλά μπορούν να συμβούν.
