Νομικα, οικονομικα, φιλοσοφια, επιστημες
Εντάξει, όχι και τόσο παλαιογραφικό. Αλλά πιο συγκινητικό!
Η χώρα μας είναι μια χώρα σχετικά νεαρά. Ήτο υπόδουλος, γεύθηκε την χαρά της οθωμανικής ανεκτικότητας, τα γνωστά. Με αποτέλεσμα, οι θεσμοί μας να είναι σχετικά πρόσφατοι. Η θεσμική τους μνήμη πηγαίνει το πολύ μέχρι τους παππούδες μας, συνεργουσών σε αυτό όσων σεισμών, λοιμών, λιμών, κατοχών, πολέμων, ΠΑΣΟΚ και λοιπών μεσολάβησαν.
Γιαυτό είναι όμορφο να βλέπης με τα μάτια σου και να ψηλαφής ένα μικρό κομμάτι θεσμικής ιστορίας.
Ο όρος “Ολοκαύτωμα” είναι εντελώς άστοχος ως περιγραφή της φρικτής μοίρας των Ευρωπαίων Εβραίων επί εθνικοσοσιαλισμού. Δεν είναι απλώς άστοχος, νομίζω ότι είναι και προσβλητικός.
Το ολοκαύτωμα δεν είναι παρά μια λατρευτική πρακτική. Ο όρος Κορμπάν Ολά (קָרְבַּן עוֹלָה) αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη θυσία της περιόδου του Α΄ και του Β΄ Ναού, κατά την οποία το θυσιαζόμενο ζώο προσφερόταν ολόκληρο στον Θεό, με το να καίγεται ολόκληρο (σε αντίστιξη με το να προσφέρεται μόνο ένα μέρος του, με το λοιπό να καταναλώνεται από τον προσφέροντα λατρευτή σε ιερόδειπνο ή να απομένη στον ιερέα [“αφαίρεμα“]). Παρόμοιες θυσίες ολοκαυτώματος ήταν γνωστές και στον ελληνικό πολιτιστικό χώρο. Η αξία της θυσίας ολοκαυτώματος είναι προφανώς ότι δεν απομένει τίποτα από το θύμα για τους ανθρώπους, αλλά ότι ολόκληρο προσφέρεται στην θεότητα. Πρόκειται συνεπώς για δείγμα απόλυτης αφοσίωσης προς τον Γιαχβέ (ή όπως Τον λένε τέλος πάντων).
Ορθογραφικές ανησυχίες είχα πάντα μου, άλλο που τις καταπιέζω. Καιρός όμως να τις εξαπολύσω στην ιστολογοσύνη, με αφορμή κάτι που είχα σχολιάσει παλιά στου Σαραντάκου.
Το θέμα μου είναι καυτό σαν παραλία με βότσαλα στις 3 το απομεσήμερο: πώς ορθογραφείται το τσ*ρ*το;
Αυτό τέλος πάντων:
Το ζήτημα που υποκρύπτεται είναι φυσικά εκείνο της ιστορικής ορθογραφίας. Για την ακρίβεια του ποσού της ιστορικής ορθογραφίας: πόση ιστορική ορθογραφία λοιπόν, το φουλ βέρζιο ή μήπως ιστορική ορθογραφία με ολίγη;
Επειδή βλέπω ότι έχετε όρεξη λοιπόν, να ένα αίνιγμα ακόμα, κατά την γνώμη μου δύσκολο: Πού υπάρχει η πρώτη αναφορά σε ελευθερία της θρησκείας; Όχι κατά το νόημα, αλλά με την χρησιμοποίηση αυτής ακριβώς της ορολογίας, σε οποιαδήποτε γλώσσα, σε οποιαδήποτε εποχή. Ίσως σε κάποια από τις διακηρύξεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αμερικανικών Πολιτειών; Ίσως σε … Read more Ευχάριστο νομικό διάλειμμα
Θα μείνουμε στο ευρώ ή όχι; Θα έχουμε κυβέρνηση μετά τις εκλογές; Θα έρθη στις 18 ο σοσιαλισμός; Πόσο καμμένος είναι ο Καμμένος; Τα ερωτήματα μάς βασανίζουν όλους μας αυτές τις ημέρες. Οπότε, ενόψει και του καύσωνα, τι καλύτερο από το να χαλαρώσουμε με κάτι ευχάριστο, ανάλαφρο και διασκεδαστικό. Όχι, δεν εννοώ ούτε τάβλι ούτε … Read more Ευχάριστο παλαιογραφικό διάλειμμα
Ωωτός: Νενίκησά σε, ωώδη!
Επιτέλους! Μόλις διαβάσατε την νέα τελευταία λέξη όλων των ελληνικών λεξικών από καταβολής κόσμου! Όλα τα λεξικά της ελληνικής αρχίζουν από τον τιμημένο αάατο και λήγουν με τον ωώδη. Όλος ο πλούτος της Υπερτρισχιλιετούς οροθετείται μεταξύ των δύο αυτών στύλων. Μέχρι τώρα όμως.
Δηλώνω την βαθεία μου συγκίνηση που μπόρεσα να συνεισφέρω ένα ελάχιστο λιθαράκι στην λεξικογραφική μας παράδοση και δεσμεύομαι ότι θα συνεχίσω με τον ίδιο αταλάντευτο ζήλο.
Οφείλω να ομολογήσω βέβαια ότι ο αάατος συνιστά γλωσσοπλαστική πρόκληση άλλης τάξης μεγέθους…
[Α ναι: Ωωτός είναι φυσικά ο αβγουλωτός στο σχήμα].
Απελευθερία: η αρνητική ελευθερία, η ελευθερία από τινος. Προσελευθερία: η θετική ελευθερία, η ελευθερία πρός τι. Προσετερότης: η ιδιότητα του απευθύνεσθαι προς έτερον. Ας πούμε, η προσετερότητα της πράξης είναι προπόθεση της εγκληματοποίησής της. Λογοστεγής: αναφέρεται σε αυτόν που έχει λάβει κάθε αναγκαίο μέτρο προκειμένου να μην διαβραχή από τον λόγο, ήτοι την λογική, π.χ. … Read more Καινούργιες λέξεις ΙΧ