Περι αιμομιξίας ΙΙ

Ενθυμείσθε ασφαλώς αυτήν εδώ την καταπληκτική υπόθεση αιμομιξίας, για την οποία ιστολογήσαμε εκτενώς. [διαβάστε εκεί τις ζουμερές λεπτομέρειες, βαριέμαι να αντιγράφω]

Πλέον, ο Παλαιοηθικισμός έχει και την σφραγίδα του Δικαστηρίου Χρηστών Ηθών Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου του Στρασβούργου, καθώς δημοσιεύθηκε η απόφαση Stübing κατά Γερμανίας (Απρ 2012).

Στην απόφαση αυτή, οι στρασβουργοδίκες έκριναν ότι η Γερμανία δεν παραβίασε το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή του προσφεύγοντος αιμομίκτη αδελφού εξαιτίας της καταδίκης του για αιμομιξία και της παραμονής του επί ένα έτος στις φιλόξενες γερμανικές φυλακές. Ότι η γενετήσια ελευθερία τελικά δεν είναι ένα ζήτημα μεταξύ συναινούντων (γενετησίως) ενηλίκων, αλλά πέφτει λόγος και στα κατά τόπους παραρτήματα της Ηθοφυλακής.

Στον βαθμό που αξίζει να ασχοληθώ πάλι με την υπόθεση, αναφέρω τα εξής:

α. Είμαι βέβαιος ότι το μεγαλύτερο μέρος της κριτικής που θα ασκηθή στην απόφαση θα αφορά την περιβόητη έννοια του “περιθωρίου εκτίμησης“. Το περιθώριο εκτίμησης είναι το νομικό εκείνο ξόρκι εργαλείο το οποίο παρέχει την δυνατότητα στο ΕΔΔΑ να είναι τόσο ακτιβιστικό όσο αποφασίζει κάθε φορά το ίδιο. Αν θέλει να διαγνώση την αντίθεση κάποιας εθνικής διάταξης στην ΕΣΔΑ, το παραβλέπει, ανακαλύπτοντας στον ταχυδακτυλουργικό πίλο της ΕΣΔΑ όσα και όποια δικαιώματα θέλει. Αν όμως όχι, παραδέχεται ένα ευρύ περιθώριο εκτίμησης στα εθνικά κράτη, θεωρώντας ότι η κρινόμενη ρύθμιση εντάσσεται στο πεδίο του ενδέχεται άλλως έχειν. Για να κινηθή προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση χρησιμοποιεί κάποια κριτήρια, όπως τι λένε οι περισσότερες νομοθεσίες των μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης, αλλά η αλήθεια είναι ότι βασικά κάνει ό,τι θέλει. Όποιος δεν με πιστεύει, ας ρωτήση και την Lautsi.

Η κριτική όμως επί του περιθωρίου εκτιμήσεως είναι ως επί το πολύ αυτονοησίες. Όποιος ενδιαφέρεται, ας εντρυφήση ας πούμε σε αυτό το άρθρο. Εδώ όμως θα διαβάσετε άλλα πράγματα.

β. Η απόφαση, ορώμενη από την οπτική της ΕΣΔΑ, είναι νομικώς ορθή, και μάλιστα ήταν υποχρεωτική για το δικαστήριο. [Δεδομένης της νομικής αηδίας μου για την απαγόρευση της αιμομιξίας, οφείλετε να παραδεχθήτε ότι αυτή ήταν μια απροσδόκητη δήλωση!]

Γιατί όμως;

Για τον απλούστατο λόγο ότι το κείμενο της ΕΣΔΑ, ένα κείμενο 60 ετών, δεν έχει τις μαγικές ιδιότητες που του αποδίδουν πολλοί. Είναι εν πολλοίς ένα κείμενο παρωχημένο, συντηρητικό, ανεπαρκές.

Ιδού:

Σύμφωνα με το επίμαχο άρ. 8 ΕΣΔΑ:

1. Everyone has the right to respect for his private and family life, his home and his correspondence.

2. There shall be no interference by a public authority with the exercise of this right except such as is in accordance with the law and is necessary in a democratic society in the interests of national security, public safety or the economic well-being of the country, for the prevention of disorder or crime, for the protection of health or morals, or for the protection of the rights and freedoms of others.

Μα δεν είναι υπέροχο;

Η ΕΣΔΑ μάς λέει ότι οι κρατικές μας αρχές μπορούν να περιορίζουν το πού-βάζουμε-τι χάριν της προστασίας των ηθών. Ότι η γενετήσια ελευθερία μας περιορίζεται νομίμως όχι βάσει της βλάβης που τυχόν προκαλεί στην γενετήσια ελευθερία ή στην ανηλικότητα του άλλου, αλλά βάσει των άχρηστων χρηστών ηθών της πλειονότητας. Πρακτικά, αν υπάρχουν αρκετές χώρες καθυστερημένων που εγκληματοποιούν π.χ. την πρωκτική συνουσία, είναι ευρύ και το κακόφημο “περιθώριο εκτίμησης”, άρα κανένα πρόβλημα.

Συνεπώς, αφής στιγμής η ίδια η ΕΣΔΑ παριστάνει τον ηθοφύλακα, γιατί να αποφασίση αλλιώς το ΕΔΔΑ; Αλλά η ντροπή είναι μισή της σύνθεσης, μισή της συνθήκης.

γ. Δεν μπορεί βέβαια να μείνη ασχολίαστος αυτός ο ισχυρισμός της Γερμανίας, τον οποίο ασμένως υιοθέτησε το Τμήμα (παρ. 47):

47. The risk for the family structure was primarily created by the inversion of social roles within the family, which existed independently of whether and how closely the family actually lived together. The report by the Max Planck Institute had confirmed that incestuous relationships were liable to deepen and exacerbate existing problematic socio-psychological relationships within a family. The damaging effect on the family structure would have a direct negative effect on society. The legislator had thus been entitled to assume that sexual intercourse between siblings, although consensual, created knock-on effects which damaged the family and society as a whole.

Κάτσε να δης, κάτι μου θυμίζει αυτό, ποιοι άλλοι το λένε αυτό για την σύγχυση των ρόλων…

Ισχύει εξίσου πάντως και για την μοιχεία, έχετε υπόψιν σας. Και εκείνη προσβάλλει τον θεσμό του γάμου. Και εκείνη οδηγεί σε σύγχυση των ρόλων εραστή/συζύγου/γονέως. Δεν θα παραβλάψη κάτι τέτοιο τάχα ολόκληρη την κοινωνία; Τα χρηστά ήθη; Την δημοσίαν τάξιν; Ιδού πεδίον απαγορεύσεως λαμπρόν.

Αυτά συμβαίνουν όμως όταν ένα δικαστήριο αποτελείται από ανθρώπους που δεν έχουν καμιά σοβαρή ηθικοπολιτική ιδεολογία που να κυβερνά τις προϋποθέσεις της εγκληματοποίησης. Το έργο το έχουμε βέβαια ξαναδεί πρόσφατα από το ίδιο τμήμα.