Φορτηγα δημοσιας χρησης, αισθημα δικαιου και ατομικη ευθυνη

Αν υπαρχει ενα τραγουδι που μπορει να χαρακτηρισει την συμπεριφορα πολλων Ελληνων κατα την κριση ειναι το Wasn’t Me του Shaggy. Επι δεκαετιες ως ψηφοφοροι ανεχομασταν την συνεχη χρεωση του δημοσιου, ως συνταξιουχοι παιρναμε συνταξεις πολυ πανω απο τις εισφορες που πληρωναμε, οδηγουσαμε σε δρομους που ειχαν χρηματοδοτηθει με χρεος, ως δημοσιοι υπαλληλοι παιρναμε αυξησεις που δεν ειχαν καμμια αντιστοιχια με την παραγωγικοτητα μας. Αλλα οταν εφτασε η μερα της κρισης, αυτο που βγηκε ευκολα απο το στομα τοσων Ελληνων ηταν: Τι φταιω εγω? Δεν το κανα εγω!

Δεν θελω να συζητησω το ζητημα του χρεους εδω, αλλα να δειξω οτι η ιδια ανακλαστικη συμπεριφορα αποποιησης ευθυνης και ενστικτωδους αδιαφοριας για το κοινο καλο φαινεται να βασιλευει πολυ γενικοτερα. Με το που ζοριζονται, ψαχνουν τον ευκολο δρομο. Και αν τους μιλησεις για υποχρεωσεις? Δεν ημουν εγω, δεν φταιω εγω, να καει το Συμπαν, δεν ειναι δικο μου προβλημα.

Εχουμε επιχειρηματολογησει εκτενως γιατι τα κλειστα επαγγελματα πρεπει να ανοιξουν. Ακουγεται (αν και ειναι δυσκολο να βρεις αξιοπιστα στοιχεια με αυτο το κρατος) οτι ο αριθμος αδειων για φορτηγα δημοσιας χρησης εχει μεινει στο ιδιο επιπεδο επι δεκαετιες, παρα την αλματωδη αυξηση του ΑΕΠ και του μεταφορικου εργου. Δεν ειναι περιεργο οτι η τιμη της αδειας εχει εκτοξευθει, δηλωνοντας ευθεως το υψος των ολιγοπωλιακων κερδων που βγαζει ο κατοχος της. Ειναι λοιπον προφανες οτι η εισοδος νεων παικτων στην αγορα ειναι απαραιτητη, για να πεσουν οι τιμες και να εχουμε καλυτερες μεταφορικες υπηρεσιες.*

Στην διαδικασια για αυξηση των αδειων και απελευθερωση της αγορας οι ιδιοκτητες των φορτηγων αντιδρουν, συχνα με ακραιο και ακαλαισθητο τροπο. Δυστυχως μετα απο τοσα χρονια μεταρρυθμισεων στην Ελλαδα, δεν περιμενα κατι πολυ διαφορετικο. Αυτο που με απαγοητευσε ομως ειναι η συμπεριφορα πολλων πολιτων, που ζητουν απελευθερωση χωρις καμμια απολυτως προνοια για τα δικαιωματα των σημερινων ιδιοκτητων. Η ιδια αντικοινωνικη συμπεριφορα και ελλειψη ευαισθησιας για την οποια μπορει να κατηγορησει κανεις οσους εκβιαζουν ολη την χωρα για να διατηρησουν αδικα προνομια, φαινεται να εκδηλωνεται ενιοτε και απο τα εως τωρα θυματα της αναισθησιας.

Τα φορτηγα ΔΧ κινουν το αιμα της οικονομιας. Για πολλα χρονια ομως κρατησαμε τις αρτηριες βουλωμενες

Το κρατος μας επι πολλα χρονια προσεφερε ενα βολεμενο ολιγοπωλιο στους ιδιοκτητες των αδειων. Καποιοι ανθρωποι, βλεποντας αυτο το ολιγοπωλιο και στηριζομενοι στην εμμεση υποσχεση του κρατους οτι θα συνεχισει να κραταει την αγορα κλειστη, πηραν δανεια εκατονταδων χιλιαδων ευρω για να αποκτησουν μια αδεια απο παλιοτερους ιδιοκτητες.

Δεν εχει σημασια αν η υποσχεση ηταν λογικη ή οχι, αν ηταν οφελιμη για τον καθενα μας προσωπικα ή οχι. Ο λογος τους Κρατους των Ελληνων πρεπει να ειναι βραχος και απο πισω του πρεπει να στεκεται καθε Ελληνας. Ολοι πρεπει να φροντιζουμε να τηρουνται οι κρατικες υποσχεσεις και σε εξαιρετικες περιπτωσεις που εχει καλο λογο να μην τις τηρησει, να φροντιζουμε να φερεται δικαια και υπευθυνα. Οι λογοι για αυτο ειναι τοσο ηθικοι, οσο οικονομικοι.

To ηθικο ζητημα ειναι προφανες, τοσα χρονια γνωριζαμε το φαινομενα αλλα δεν καναμε κατι για αυτο. Απο εντιμη -κακως εννοουμενη- ευαισθησια ή σε καποιες περιπτωσεις κουτοπονηρια και αλληλεγγυη μεταξυ κατεργαραιων, υπερβολικα συχνα εχουμε ανεχτει παραλογες ρυθμισεις υπερ διαφορων επαγγελματικων ομαδων. Ακομα και αυτοι που εχουμε εκφραστει ανοιχτα κατα των καταστροφικων προνομιων, οσο ειμαστε πολιτες ενος κρατους εχουμε την ευθυνη να σεβομαστε τις υποσχεσεις αυτου του κρατους, αν θελουμε να γινονται σεβαστες και οι υποσχεσεις προς εμας.

Απο οικονομικης πλευρας η νομικη και θεσμικη αβεβαιοτητα παντα προκαλει προβληματα. Πως περιμενουμε να γινονται επενδυσεις και μαλιστα μακροπροθεσμες, αν οι επενδυτες δεν ξερουν τι θα συμβει αυριο? Πως κριτικαρουμε τους επιχειρηματιες οτι κυνηγανε το προχειρο και βραχυπροθεσμο κερδος, αντι να αναπτυσσουν στιβαρες επιχειρησεις και να εκπαιδευουν καλους εργαζομενους, οταν το κρατος μας αλλαζει τους θεσμους και κανονες στην αγορα απο την μια μερα στην αλλη?

Μια προταση
Θεωρω (αν και θελω και την γνωμη των νομικων και φιλοσοφων μας εδω) οτι ειναι ευλογο να ζηταει καποιος το κρατος να εχει καποια συνεχεια, να μην λεει και ξελεει. Αν καποιος χανει σημαντικο ποσο επειδη το κρατος αθετησε υποσχεση, εχει καποιο δικαιωμα επανορθωσης/αποζημιωσης.

Αυτο ομως δεν νομιζω οτι σημαινει οτι το κρατος πρεπει να αναπληρωνει τα υπερογκα κερδη που θα εβγαζε καποιος λογω της συνεχισης μιας παραλογης πολιτικης. Εστω οτι μια κυβερνηση αποφασιζει οτι οποιος ονομαζει εαυτον S G και γραφει σε καποιο ιστολογιο που ξεκινα απο α, θα παιρνει ετησιως συνταξη 45 δις ευρω. Εχω δικαιωμα να ζηταω τα ρεστα αν η επομενη κυβερνηση καταργησει αυτο το αστηρικτο και πολυτελες προνομιο? Παρομοιο ζητημα εχουμε στην Κυπρο. Οι Τουρκοι εποικοι μπηκαν συχνα σε βιλλες Ελληνων. Αν λυθει το Κυπριακο και επιστραφουν οι περιουσιες, θα εχουν δικαιωμα να ζητανε τα ρεστα?

Η εντυπωση μου ειναι οτι αποζημιωση θα εχει νοημα μονο για οσους εκαναν σχεδια ζωης και επενδυσεις που βλαπτονται βαρια απο μια μεταρρυθμιση, εν προκειμενω την απελευθερωση, που δεν την περιμεναν. Ενας 65ης που εχει αδεια για 40 χρονια, λυπαμαι, οσα εφαγε εφαγε και τυχερος θα πρεπει να θεωρειται γιατι τοσα χρονια ζουσε εις βαρος του καταναλωτη με κρατικη προστασια.

Αν ομως ενας 30ρης πηρε περυσι δανειο 300.000 ευρω για να παρει αδεια και ξαφνικα η αξια της αδειας πεφτει στο μηδεν, ειναι ευλογο να ζητησει καποια αποζημιωση. Οχι πληρη, γιατι εν τελει επενδυση εκανε γνωριζοντας οτι υπαρχεικαποιο ρισκο. Δεν ειναι δουλεια του κρατους να καλυπτει της ζημιες καθε επενδυσης οταν παει στραβα, ακριβως οπως δεν ειναι δουλεια του να αρπαζει και τα φρουτα της επενδυσης αν παει καλα.**

Αλλα μια μετρημενη αποζημιωση που θα επιτρεψει σε εναν θιγεντα να επιβιωσει οικονομικα με καποιον εφικτο κοπο, ειναι νομιζω λογικη. Η προταση μου ειναι λοιπον να δοθουν δωρεαν αδειες στους σημερινους ιδιοκτητες, κλιμακουμενες αναλογα με το ποτε αποκτηθηκε η αδεια. Αν την αγορασες το 1980, παρε αλλη μια. Αν την αγορασες το 2010, παρε αλλες 10. Το συνολο των αδειων που θα δοθουν θα πρεπει να ειναι αρκετα μεγαλο, ωστε να εχουμε ουσιαστικα απελευθερωση της αγορας. Και το κρατος να ειδοποιησει τους ιδιοκτητες οτι σε 5-10 χρονια οι αγορες θα δινονται εντελως δωρεαν. Το ποτε ακριβως δεν παιζει τοσο μεγαλο ρολο, μια και η αγορα θα απελευθερωθει ουσιαστικα με την εκδοση των ενων αδειων τωρα.

——————————————–

*Υποψιαζομαι μαλιστα κοιτωντας τα ελληνικα φορτηγα, συνηθως σαπια ενεργοβορα οχηματα, οτι η πτωση της τιμης των αδειων θα επιτρεψει μεγαλη ανανεωση του στολου. Οπως στην επαρχια τα ταξι ειναι πολυ καλυτερα απο της Αθηνας, λογω χαμηλοτερων τιμων των αδειων.
**Κατι που σαφως ξεχανε οσοι μιλανε για υπερφορολογηση στο μπονους ενος εργαζομενου ή στα “υπερκερδη” μιας επιχειρησης.

8 thoughts on “Φορτηγα δημοσιας χρησης, αισθημα δικαιου και ατομικη ευθυνη”

  1. ΣΓ, έχεις απόλυτο δίκιο. Δεν έχω παρακολουθήσει προσεκτικά την παρούσα διαμάχη, γενικά πάντως συνήθως προβλέπονται, και πρέπει να προβλέπωνται, μεταβατικές ρυθμίσεις, ακριβώς για τέτοιου είδους περιπτώσεις. Η αρχή της χρηστής διοίκησης επιβάλλει να τιμάται και να προστατεύεται η εμπιστοσύνη του πολίτη στην διοίκηση, έστω και στην ά-χρηστη διοίκηση.

    Reply
    • Σωστα. Να παρατηρησω μονο οτι οι μεταβατικες περιοδοι δεν πρεπει να ειναι δικαιολογια για απραξια. Συνηθως μαλιστα δεν πρεπει να ειναι καν μεταβατικες ως προς την μεταρρυθμιση (που πρεπει να γινεται αμεσα) αλλα ως προς την αποζημιωση (που μπορει να γινεται για καποια χρονια).

       

      Στο παραδειγμα εδω, η αγορα πρεπει να ανοιξει αμεσα για να απολαυσουμε τα οφελη της οσο γινεται ταχυτερα. Για ενα μεταβατικο σταδιο ομως μπορει να υπαρχει καποια στηριξη στους παλιους ιδιοκτητες.

       

      Εδω και διαφορες προτασεις απο τον Θ.Πελαγιδη. Δεν συμφωνω με ολες βεβαια, αλλα ειναι μια βαση για συζητηση.

      Reply
  2. Το άνοιγμα της αγοράς δεν ήρθε ουρανοκατέβατο, ούτε ξαφνικά. Μας το ζητάει η ΕΕ εδώ και πολλά χρόνια. Συνεπώς όποιος αγόρασε άδεια πρόσφατα δεν έχει κανένα δικαίωμα να κατηγορεί το κράτος για ασυνέπεια ή αιφνιδιασμό. Πόνταρε ότι η μεταρρύθμιση δεν θα γίνει, και έχασε. Αντιθέτως, όλοι οι άλλοι δικαιούμσατε να θεωρούμε χαριστική σε βάρος μας την τριετή μεταβατική.
    Αν παρόλα αυτά αποφασίσει η κυβέρνηση να απαλύνει τη μετάβαση, δεν θα έπρεπε να το κάνει με το σύστημα του κλειστού αριθμού αδειών, όσες και να είναι αυτές, γιατί η αγορά μπορεί να μη λειτουργήσει όπως προβλέπεις Σωτήρη  (πολύ πιθανό το tacit collusion, ακόμε και με 30 χιλ παίκτες). Πιο σωστές μου φαίνονται κάποιες προτάσεις του Πελαγίδη, όπως η εισφορά των νέων υπέρ των (πρόσφατων) παλιών.
    Τελικά η έννοια “αδεια ΔΧ” θα έπρεπε να καταργηθεί πλήρως, ή μάλλον να εξομοιωθεί με την άδεια φορτηγού ΙΧ. Αλλιώς θα παραμείνουν αγκυλώσεις και αναξιοποίητο δυναμικό.
     
     

    Reply
  3. SG,
    Ορθά θέτεις την όλη προβληματική. Έκανα κι εγώ ανάλογες σκέψεις. Η αλήθεια είναι ότι το Ιδεοδικείο του ΑΑ (δηλ. το Ευρωπαϊκό Δικαστηριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ΕΔΔΑ) είναι αρκετά αυστηρό σε τέτοιες περιπτώσεις απώλειας περιουσιακών δικαιωμάτων (ακόμη και προσδοκίας τέτοιων δικαιωμάτων), σε κάθε περίπτωση επιτάσσει την παροχή κάποιας εύλογης αποζημίωσης (fair balance) στον δικαιούχο. Άλλωστε αυτό είναι γενικότερα και το βασικότερο επιχείρημα των διάφορων οργανώσεων που προσέφυγαν στη δικαιοσύνη κατά των εκτελεστικών του Ν. 3845/2010 (δηλ. του “Μηνμονίου”) διαταγμάτων: ισχυρίζονται δηλ. ότι η κατάργηση συντάξεων, επιδομάτων ή η περικοπή μισθών έρχεται σε σύγκρουση με τη νομολογία του ΕΔΔΑ και ιδίως με το 1ο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου περί προστασίας της ιδιοκτησίας. Προφανώς δε ή άδεια ΔΧ συνιστά ένα περιουσιακό αντικείμενο. Το ζήτημα όμως είναι μεγάλο, και σε επίπεδο ελληνικού Συντάγματος, κυρίως ως προς την ερμηνεία του άρθρου 106 παρ. 1 του Συντάγματος, που φαίνεται να επιτρέπει κατ’ αρχήν τη λήψη τέτοιων μέτρων στο βαθμό που υπηρετείται το “γενικό συμφέρον”.
    Η δική μου πάντως διαφωνία έγκειται κυρίως στην έννοια του “κοινωνικού κεκτημένου”, που επικαλούνται συχνά οι διάφορες συντεχνίες και η οποία ως σύνθημα και μόνον δεν φαντάζει καθόλου προοδευτική… Σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι η αποφασιστικότητα του ΓΑΠ βελτιώνει κάπως την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.
    http://www.faz.net/s/Rub7FC5BF30C45B402F96E964EF8CE790E1/Doc~EE3EC60D44DBC46D1A2BD8805A3E4B6DB~ATpl~Ecommon~Scontent.html

    Reply
  4. λεκτορατιε δεν εχω καταλαβει εντελως πως λειτουργει το σκεπτικο το Ιδεοδικειου. Λεει δηλαδη οτι καθε μειωση μισθου ειναι μη αποδεκτη? Και αν μιλαμε για προσδοκιες, εγω προσδοκω αυξηση 5% καθε χρονο, αν δεν μου την δωσουν μπορω να προσφυγω στο Ιδεοδικειο? Αυτο δεν ειναι σαχλο? Ασε που οδηγει και σε συντηρητικοτερες αυξησεις. Αν ξερεις οτι ποτε δεν μπορεις να παρεις πισω μια αυξηση, τελικα δεν την δινεις ποτε.

     

    Συμφωνω οτι η Ελλαδα εδω και λιγους μηνες δειχνει σημαδια σοβαροτητας που μπροστα στην αρνητικη εκπληξη προηγουμενως μοιαζουν με μια τρομερα θετικη εκπληξη. Η αληθεια ειναι οτι και τις δυο πλευρες τις ξεραμε απο πριν, υπαρχει πολλη σαπιλα στο δημοσιο και στην πολιτικη αλλα υπαρχουν και δυναμεις που οταν τις αφηνουμε ελευθερες κανουν καλο εργο.

    Εχω την εντυπωση μαλιστα οτι η κοινωνια ηταν ετοιμη πολυ πριν απο τους πολιτικους για αυτην στην στιγμη που ζουμε, επιτελους μια κυβερνηση να αντιμετωπιζει τις συντεχνιες με ακλονητη θεληση. Φτανει η θεληση να συνοδευεται απο σωφροσυνη και δικαιοσυνη.

     

    Αριστο

    απ’οσο ξερω η ελληνικη κυβερνηση δεν ειχε προειδοποιησει για καποια απελευθερωση στα φορτηγα ΔΧ. Οπως ειπα, δεχομαι οτι οι επιχειρηματιες λαμβανουν εν γνωσει τους ρισκο και τελοσπαντων πρεπει να κοιτανε και που πατανε, αλλα δεν ξερω αν πρεπει να σηκωσουν ολη την ζημια μονοι τους, οταν την προκαλει ξεκαθαρα και αποτομα το κρατος.

     

    Περι tacit  collusion δεν μπορω να δω πως θα δουλευε, ειδικα με τετοιες ασυμμετριες (μερικοι θα παρουν 10 αδειες μερικοι 2, μερικοι εχουν αναγκη απο ρευστο, μερικοι οχι). Αλλα η λυση ειναι απλη, οσο δεν ανοιγει η αγορα, το κρατος θα χαριζει και αλλες αδειες.

    Οι εισφορες, οχι μονο ειναι πιο χοντροκομμενο εργαλειο (πως υπολογιζουμε το σωστο υψος τους?) αλλα προκαλουν και επιπλεον γραφειοκρατια, εχουν το προβλημα της εισφοροδιαφυγης κτλ

    Reply
    • Λ.χ. το επίδομα θα μπορούσε, να θεωρηθεί με βάση τη νομολογία του ΕΔΔΑ αλλά και των ελληνικών δικαστηρίων (βλ. ιδίως ΟλομΑΠ 40/1998 Νομικό Βήμα 1999, σ. 752), ως αναφαίρετο κατ’ αρχήν περιουσιακό δικαίωμα. Το ίδιο θα μπορούσε να ισχύσει και για την άδεια ΔΧ, όταν αυτή απαξιώνεται. Πρακτικά μάλιστα, απ’ όσα καταλαβαίνω, η άδεια ΔΧ λειτουργούσε για τους φορτηγατζήδες σαν μία μορφή εφάπαξ: όταν αποχωρούσαν από την ενεργό δράση, την πωλούσαν και έτσι τσέπωναν 300.000 ευρώ. Εκεί συνίστατο το μεγάλο κέρδος τους από το “κλειστό” του επαγγέλματος. Εδώ έχουμε πράγματι τη ματαίωση μιας προσδοκίας.

      Πάντως το πράγμα δεν πάει τόσο μάκρια ώστε να καταλαμβάνει και την προσδοκία της αύξησης του 5%. Καταλαμβάνει όμως την προσδοκία μιας συγκεκριμένης σύνταξης με βάση τις καταβληθείσες εισφορές ή ενός συγκεκριμένου εφάπαξ. Τα όρια είναι όμως εδώ ρευστά. Λ.χ. όσο περισσότερα χρόνια έχει εργαστεί κάποιος, τόσο περισσότερο βεβαία είναι η προσδοκία του, ενώ τούτο δεν ισχύει για τον νεοεισερχόμενο σε κάποια εργασία, ο οποίος δεν έχει προλάβει να οικοδομήσει ήδη κάποια προσδοκία.
      Επί της αρχής συμφωνώ απολύτως μαζί σου ότι το κράτος πρέπει να έχει κατ’ αρχήν τη δυνατότητα, στο πλαίσιο της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής, να αναπροσαρμόζει τις παροχές του. Άλλωστε η μόνη βεβαιότητα στη ζωή είναι μακροπρόθεσμα ο θάνατος :-)

      Reply
  5. Πιστεύω οτι κάποια αποζημίωση έιναι αναγκαίο να δοθεί σε όσους αγόρασαν άδεια τα τελευταία χρόνια, έστω και αν το πρόβλημα ήταν γνωστό. Αλλά   δεν πολυκαταλαβαίνω τηναποζημίωση με μορφή παροχής αδειών και
    δεν κατάφερα να παρακολουθήσω τη συζήτηση μεταξύ ΣΓ και Αρίστου στο θέμα. Άν δώσουν επιπλέον άδειες σε αυτόυς που έχουν ήδη πώς ανοίγει το επάγγελμα?Αναμένετα  αυτοί να τις πουλήσουν σε άλλους? Αν η τιμή ειναι υψηλή πάλι δεν μιλάμε για άμεσο άνοιγμα (ενώ η μεταρρυθμιστική ανάγκη είναι άμεση), αν η τιμή ειναι χαμηλή μέ πόσες άδειες αντισταθμίζεται η χασούρα, ie είναι προσδιορίσιμη εκ των προτέρων (σε τάξη μεγέθους)η τιμή που θα έχουνε στην αγορά?

    Reply
  6. Να και ενα καπως αστειο κειμενο, πως ειμαστε υπερ του ανοιγματος των κλειστων επαγγελματων, αλλα μονο για τους αλλους

     

    Αν αρθούν πλήρως οι διοικητικοί περιορισμοί, αφενός θα υπάρξει έκρηξη στη δημιουργία νέων φαρμακείων, ιδιαιτέρως στα σημεία υψηλής συνταγογράφησης (π.χ. κάτω από ιατρεία ΙΚΑ)

    ε και?

    < και αφετέρου θα παρουσιαστεί μαζική μετακίνηση φαρμακείων, τα οποία σήμερα εξυπηρετούν λόγω κατανομής, κυριολεκτικά και την τελευταία γειτονιά της Ελλάδας.

    αυτο ειλικρινα δεν το πιασα. Γιατι θα μετακινηθουν τα φαρμακεια αν ανοιξει η αγορα και εχουμε περισσοτερα φαρμακεια?!

    ΑΚΜ

    Άν δώσουν επιπλέον άδειες σε αυτόυς που έχουν ήδη πώς ανοίγει το επάγγελμα?Αναμένετα  αυτοί να τις πουλήσουν σε άλλους?

    Ναι, ή να τις χρησιμοποιησουν και οι ιδιοι. Το βασικο ειναι να αυξηθει η προσφορα μεταφορικων υπηρεσιων, με τον εναν ή αλλο τροπο.

    Αν η τιμή ειναι υψηλή πάλι δεν μιλάμε για άμεσο άνοιγμα (ενώ η μεταρρυθμιστική ανάγκη είναι άμεση)

    αν η τιμη παραμενει υψηλη ας δωσουν κατευθειαν και άλλες αδειες. Αλλα γιατι να παραμεινει υψηλη, αν καποιος σου εδινε ενα χαρτι με αξια 300 Κ ευρω δεν θα το πουλουσες κατευθειαν, πριν πουλησει ο συναδελφος σου το δικο του και ριξει τις τιμες?

    αν η τιμή ειναι χαμηλή μέ πόσες άδειες αντισταθμίζεται η χασούρα, ie είναι προσδιορίσιμη εκ των προτέρων (σε τάξη μεγέθους)η τιμή που θα έχουνε στην αγορά?

    με μια μικρη οικονομετρικη μελετη νομιζω μπορει να προσδιοριστει αρκετα καλα η τιμη των αδειων ως συναρτηση του αριθμου τους και της συνολικης ζητησης μεταφορικου εργου. Αλλα αυτο που βασικα εξισορροπει τις απωλειες για τον σημερινο ιδιοκτητη ειναι οτι απλα οι νεες αδειες περνουν απο αυτον! Αν ο μεσος ιδιοκτητης παρει Χ αδειες και τις πουλησει για τιμη Τ, στην περιπτωση που παρει πολλες θα πεσουν οι τιμες αρκετα, αν παρει λιγες θα τις πουλησει σχετικα ακριβα. Το συνολικο του εσοδο Χ*Τ θα ειναι παντα περιπου το ιδιο.

    Reply

Leave a Comment