Η ανισότητα είναι μια από τις οικονομολογικές και πολιτικές μόδες της εποχής, πιθανώς ορθά. Μέχρι και εγώ έγραψα σχετικά τα δικά μου.
Αλλά δεν μπορώ να βρω την σωστή κατανομή ρε γαμώτο. Προσπάθησα ωστόσο να κατεβάσω μερικές ιδέες:
Η χρυσή κατανομή.
Η ιδέα της χρυσής κατανομής βασίζεται στην χρυσή τομή. Αν θυμάστε από το σχολείο, η χρυσή τομή, που συμβολίζεται με φ, ισούται με το μισό του αθροίσματος 1 + ρίζα5 και δηλώνει την σχέση δύο αριθμών τέτοιων που να ισχύη ότι α+β/α = α/β. Κατά προσέγγιση δηλαδή 1,618.
Η χρυσή τομή θεωρήθηκε ιστορικά ότι αντιπροσωπεύει το άριστο αισθητικό αποτέλεσμα: ένα ορθογώνιο ούτε πολύ στενόμακρο ούτε πολύ μακρόστενο, αλλά χαραγμένο με μέτρο και αρμονία. Εντάξει, ντε κολόριμπους νον ντισπουτάντουμ μεν, αλλά ας προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε την ιδέα αυτή στην εισοδηματική μας κατανομή, να δούμε τι θα βγη.
Δεδομένου ότι η διαίρεση δύο συνεχόμενων αριθμών Φιμπονάτσι μεταξύ τους δίνει κατά προσέγγιση την χρυσή τομή φ, βρίσκουμε μια συνεχόμενη δεκάδα φιβονάκειων αριθμών τέτοια που να συναθροίζεται σε 100 περίπου (γιατί εκατό εκατοστά εισοδήματος θέλουμε να κατανείμουμε). Έτσι, παίρνουμε το σύνολο [5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, 377], με άθροισμα 979. Τα υπόλοιπα 21 χιλιοστά (979+21=1000) θα τα χαρίσω κατ’ αναλογίαν στα τέσσερα κατώτερα εισοδηματικά κλιμάκια Ζ, Η, Θ, Ι χάριν επιεικείας, αλλά και επειδή όσο πιο μικροί είναι οι φιβονάκειοι αριθμοί, τόσο χειρότερη η προσέγγιση του φ ούτως ή άλλως (άρα το 5 τελικά γίνεται 7, το 8 γίνεται 12, το 13 γίνεται 19 και το 21 γίνεται 30 με στρογγυλοποίηση). Συμπερασματικά λοιπόν, η χρυσή μας ακολουθία είναι η εξής:
7 + 12 + 19 + 30 + 34 + 55 + 89 + 144 + 233 + 377 = 1000 χιλιοστά εισοδήματος. Κάθε αριθμός αντιπροσωπεύει μία εισοδηματική τάξη κατά φθίνουσα σειρά από τα δεξιά προς τα αριστερά, ήτοι Α προς Ι. Υπάρχει μια αρκετά σοβαρή απομάκρυνση από τον χρυσό κανόνα στην μετάβαση ΣΤ/Ζ (34/30 = 1,133), αλλά τέλος πάντων. Πάρα πολύ ωραία.
Η χρυσή κατανομή είναι μια κατανομή πάρα πολύ άνιση. Ο δεκατικός λόγος Α/Ι καταμετρείται στο αστρονομικό σχεδόν 54, ενώ ακόμη και ο εικοστικός λόγος ΑΒ/ΘΙ εκτοξεύεται στο 32. Παρόμοια κατανομή στον πραγματικό κόσμο παρατηρείται σε χώρες τύπου Αϊτής και Κολομβίας. Το ανώτερο εισοδηματικό δεκατημόριο απολαμβάνει το 37,7% του συνολικού εισοδήματος, ενώ το κατώτερο μόλις το 0,7%. Άσε καλύτερα.
Ίσως η αναζήτησή μας έχει καλύτερα αποτελέσματα χρησιμοποιώντας την επαγωγική μέθοδο. Μελετώντας τον κατάλογο της παγκόσμιας εισοδηματικής ανισότητας παρατηρώ ότι οι πλουσιώτερες και πιο προοδευμένες χώρες της υφηλίου σημειώνουν ένα λίγο πολύ σταθερό σχήμα στους δείκτες ανισότητας. Αντιγράφω εδώ για λόγους ευκολίας της σύγκρισης τις 25 χώρες του δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης 2014 που προηγούνται ημών (πλην Ισλανδίας, Λουξεμβούργου και Ληχτενστάιν, επειδή δεν βρήκα στοιχεία), παραθέτοντας τον δεκατικό και τον εικοστικό δείκτη ανισότητας:
Α/Ι ΑΒ/ΘΙ
Αγγλία 13,8 7,2 1916
Αυστραλία 12,5 7 1785
Αυστρία 6,9 4,4 1568
Βέλγιο 8,2 4,9 1673
Γαλλία 9,1 5,6 1625
Γερμανία 6,9 4,3 1604
Δανία 8,1 4,3 1883
Ελβετία 9 5,5 1636
Ελλάς 10,2 6,2 1645
ΗΠΑ 15,9 8,4 1892
Ιαπωνία 4,5 3,4 1323
Ιρλανδία 9,4 5,6 1678
Ισπανία 10,3 6 1716
Ισραήλ 13,4 7,9 1696
Ιταλία 11,6 6,5 1784
Καναδάς 9,4 5,5 1709
Ν. Ζηλανδία 12,4 6,8 1823
Ν. Κορέα 7,8 4,7 1659
Νορβηγία 6,1 3,9 1564
Ολλανδία 9,1 5,1 1784
Σιγκαπούρη 17,7 9,7 1824
Σλοβενία 5,9 3,9 1512
Σουηδία 6,2 4 1550
Τσεχία 5,2 3,5 1485
Φιλλανδία 5,6 3,8 1473
Χονγκ Κονγκ 17,8 9,7 1835
Στον πίνακα αυτό η πρώτη στήλη εμφαίνει τις χώρες σε αλφαβητική σειρά, η δεύτερη την εισοδηματική αναλογία του ανώτερου δεκατημορίου προς το κατώτερο, η τρίτη την εισοδηματική αναλογία του ανώτερου πεμπτημορίου προς το κατώτερο και η τέταρτη δεν σας λέω ακόμα, είναι μυστικό.
Είναι εύδηλο ότι, αν εξαιρέσουμε τις χώρες του αγγλοσαξωνικού οικονομικού υποδείγματος, όπου γίνεται ανεκτή αρκετά μεγαλύτερη ανισότητα (σύγκρινε ΗΠΑ με Ιαπωνία!), στην ηπειρωτική Ευρώπη (συν Ιαπωνία συν Καναδά) το περίγραμμα είναι αρκετά σαφές: ο δεκατικός δείκτης κυμαίνεται στο 6-9 και ο εικοστικός, πιο χαμηλά, στο 4-6. Στην πραγματικότητα δηλαδή, η χρυσή τομή παίρνει τελικά την εκδίκησή της, όχι στο πρώτο επίπεδο της αναλογίας Α/Ι και ΑΒ/ΘΙ, αλλά στο μετεπίπεδο της αναλογίας του σύνθετου κλάσματος [Α/Ι προς ΑΒ/ΘΙ]! Εκεί πράγματι οι δικαιότερες κατά τεκμήριο κοινωνίες στον κόσμο παρουσιάζουν ένα μέσο όρο γύρω στα 8/5 = 1,6.
Και αυτό ακριβώς παρουσιάζει η τέταρτη στήλη, ήτοι την διαίρεση της δεύτερης προς την τρίτη (επί χίλια, για λόγους ευκολίας). Αυτόν τον λόγο λόγων θα ονομάσω μεταδείκτη ανισότητας και θα τον παραθέσω πιο εποπτικά στον πίνακα που ακολουθεί, όπου οι χώρες παρατίθενται κατά φθίνουσα σειρά:
Αγγλία 1916
ΗΠΑ 1892
Δανία 1883
Χονγκ Κονγκ 1835
Σιγκαπούρη 1824
Ν. Ζηλανδία 1823
Ιταλία 1784
Ολλανδία 1784
Αυστραλία 1785
Ισπανία 1716
Καναδάς 1709
Ισραήλ 1696
Ιρλανδία 1678
Βέλγιο 1673
Ελλάς 1645
Ν. Κορέα 1659
Ελβετία 1636
Γαλλία 1625
Γερμανία 1604
Αυστρία 1568
Νορβηγία 1564
Σουηδία 1550
Σλοβενία 1512
Τσεχία 1485
Φιλλανδία 1473
Ιαπωνία 1323
Διαβάζοντας την κατάταξη αυτή, οι εκπλήξεις είναι λίγες. Στην κορυφή οι κακές νεοφιλελεύθερες χώρες του καζινοκαπιταλισμού (συν την Δανία του Βορρά!), στον πάτο η λοιπή Σκανδιναβία και η Ιαπωνία. Εφόσον το φ ισούται με 1618, το χρυσό μετάλλιο της χρυσής κατανομής απονέμεται στην τιμημένη Γαλλία.
Η χώρα μας, με αντίστοιχους δείκτες >10 και >6 κινείται στο άνω όριο αυτής της ομάδας, χωρίς να ξεχωρίζη ιδιαίτερα με την επίδοσή της. Αν δεχθούμε λοιπόν ότι αυτά είναι τα κράτη της πολιτισμικής μας συνομοταξίας, ότι σε αυτά τα κράτη πρέπει να μοιάσουμε και προς αυτήν την κατεύθυνση οικονομικής δικαιοσύνης να κινηθούμε, φαίνεται ότι είμαστε σε αρκετά καλό δρόμο. Ο δικός μας μεταδείκτης βρίσκεται στο απολύτως αξιοπρεπές 1645.
Τι σημαίνει όμως το εύρημα ότι μια χώρα έχει μεταναλογία δεκαδικού προς εικοστικό δείκτη γύρω στο 8/5;
Ασφαλώς δεν είναι κριτήριο ευημερίας ή πρόοδου, πάντως κακό δεν κάνει. Παρόμοια χαμηλή εισοδηματική ανισότητα παρατηρείται άλλωστε σε πολλές φτωχές χώρες (π.χ. Μπανγκλαντές, Αίγυπτος, Αιθιοπία), για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν υπάρχει και πολύς πλούτος για να κατανεμηθή πιο άνισα. Ένας μεταδείκτης κοντά στο φ σε μια φτωχή σχετικά χώρα σημαίνει, αν μή τι άλλο, ότι υπάρχει μια στοιχειώδης ισότητα στην φτώχεια της, ότι η φτώχεια της είναι έντιμη.
Σε μια πλούσια χώρα τώρα, θεωρώ ότι ο μεταδείκτης φ δηλώνει σε γενικές γραμμές οικονομική δικαιοσύνη. Φυσικά, μην παρασυρώμαστε, το φ δεν είναι κανένας αριθμός με μαγικές ιδιότητες ούτε προέκυψε βάσει αφηρημένων αρχών δικαιοσύνης. Αποδεικνύεται όμως ότι στην πράξη μπορεί να λειτουργήση σαν άγκιστρο, περί το οποίο η εισοδηματική κατανομή επιτρέπεται να εκτελή ταλάντωση εντός ενός ευλόγου τόξου (π.χ. 200 μονάδων). Εντός αυτού του τόξου, οι εισοδηματικές τάξεις Θ και Ι αντιμετωπίζονται κατά τον δικαιότερο δυνατό τρόπο (: το λιγώτερο, δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο κανείς άλλος πιο δίκαιος!), πάντα στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο Χ και ενόψει της πρόοδου των κοινωνιών μας σε αυτό.
Και αυτό ίσως είναι αρκετό.
Καλό!
Πάντως, αυτό που ενδιαφέρει -και όπως σωστά λέτε, έχει κάνει “μόδα” το ζήτημα- δεν είναι ούτε οι εισοδηματικές ανισότητες ούτε η ίδια η δομή τους, ούτε η μέθοδος “σωστής” κατανομής του εισοδήματος.
Η ουσία βρίσκεται στις επιπτώσεις των εισοδηματικών ανισοτήτων και ειδικότερα στις πολιτικές και κοινωνικές.
Κάθε μαθηματικού τύπου προσέγγιση όπως π.χ. της “χρυσής τομής”, δεν προσφέρει δόκιμη λύση και συνεπώς είναι κοινωνικά αναποτελεσματική, αφού όπως πολύ ορθά επισημάνατε, διερευνά “αισθητικής τάξεως” ζητήματα.
Προφανώς, η χρήση δεικτών όπως ο Gini, καθώς και η κριτική με βάση τη μεθοδολογία του HDI, μπορούν να αναδείξουν κάποιες ανισοκατανομές, αλλά αυτό λειτουργεί μόνον διαπιστωτικά (δηλ. σε επίπεδο ανάλυσης) χωρίς και πάλι να προτείνονται κοινωνικά αποτελεσματικές λύσεις.
Επίσης, υπεισέρχονται παράγοντες, που παραπέμπουν σε σύγκριση με άλλες χώρες, ενώ στην πράξη, το πρόβλημα συναντάται κυρίως εντός της ίδιας της χώρας, ακόμη και σε επίπεδο νοικοκυριών…
Παρ’ όλα αυτά, μπορεί κανείς να συγκρίνει τάσεις και αποκλίσεις. Για παράδειγμα, με μια ματιά στο Σχήμα 2 (http://hdr.undp.org/sites/all/themes/hdr_theme/country-notes/GRC.pdf), μπορεί εύκολα να διαπιστώσει, πως η απόκλιση της καμπύλης της Ελλάδας “βγάζει μάτια” μετά το 2010.
Για όλα τα προβλήματα, βέβαια, όλο και υπάρχουν κάποιες …κατάλληλες λύσεις. Αρκεί, να μην χρησιμοποιούνται (συχνά επίτηδες) τα “λάθος εργαλεία” για να αντιμετωπίσεις τα διάφορα trade offs!
Ο Piketty και ο Sen -καθένας από τη σκοπιά του δικού του επιστημονικού πεδίου- προτείνουν ορισμένες από αυτές (μεγάλη βιβλιογραφία, αλλά αξίζει κανείς να “το ψάξει”).
Τα “σωστά” κριτήρια για κοινωνικά αποτελεσματικές λύσεις, έχουν βρεθεί, πιστέψτε με!
Απλά, όταν “θα πρέπει να μοιράζεται η πίτα”, χρησιμοποιούνται συστηματικά τα “ωφελιμιστικά” κριτήρια.
Για παράδειγμα, με μια ματιά στη συστημική θεωρία, θα βρείτε το γνωστό κριτήριο των Kaldor-Hicks, που “επιμελώς παραμελεί” ο περισσότερο φιλελεύθερος Rawls!
Σε κάθε περίπτωση, και ο τελευταίος μας δείχνει συχνά το σωστό δρόμο: “…όλα τα σημαντικά κοινωνικά αγαθά (ελευθερία, ευκαιρίες, εισόδημα, πλούτος, αυτοσεβασμός κλπ.) πρέπει να διανεμηθούν ισομερώς, εκτός αν μια άνιση διανομή τους ωφελεί τελικά αυτόν που αδικείται από τη διανομή…”.
Δεν πιστεύω να είναι πληθυντικός ευγενείας αυτό;
Ε πώς δεν είναι; Αφού όλοι για ανισότητες μιλάνε, για χάσματα και λοιπά.
Αλλά κανείς δεν δίνει ακριβείς αριθμούς, όσο ξέρω τουλάχιστον, αυτό με ενοχλεί. Δώστε με ακρίβεια ποσοστών τι οραματίζεστε βρε άνθρωποι!
Πάντως είναι μια συμπτωματική σύμπτωση ότι οι πιο δίκαιες κοινωνίες στον πεπερασμένο κόσμο μας κινούνται στο 1,4-1,7.
Για λέγε, για λέγε.
Άντε, να ακούσω!
Θεωρητικολογίες. Δώσε μου αριθμούς. Ποιος να παίρνη τι;
Ενδιαφερουσα αναλυση, αν και μου θυμισε λιγο τις μετρησεις των πυραμιδων η του παρθενωνα απο διαφορους συνομωσιολογους ουφοκυνηγους.
Απ οτι μπορεσα να καταλαβω το ενδιαφερον της υποθεσης ειναι οτι παιρνωντας τον λογο του λογου της πρωτης προς την τελευταια εισοδηματικη ταξη προς τον λογο του αθροισματος των δυο πρωτων προς το αθροισμα των δυο τελευταιων, βγαινει πολυ κοντα στην χρυση τομη και μαλιστα οσο πιο κοντα τοσο πιο δικαιη ειναι η μοιρασια των εισοδηματων.
Η ακολουθια των περιπου φιμπονατσι (χωρις το 1,2,3)δεν καταλαβα ακριβως σε τι χρησιμευει.
Αλλα αφου αντιπροσωπευει μια πολυ ανιση κατανομη παρομοια χωρων σαν την “κατακαημενη” Ταιτη θα περιμενε κανεις να ειναι πολυ μακρια απο το Φ=1,618 ο λογος Α/Ι=53,85 προς Α+Β/Θ+Ι=32,10.
Ομως ο λογος αυτος ειναι 1,677. δηλαδη καπου αναμεσα στο Βελγιο και στην Ιρλανδια και πολυ κατω απο την Αγγλια και την Αμερικη.
Αρα η Ταιτη αν δεν εχω καταλαβει κατι λαθος θα πρεπει να ειναι κοινωνικα δικαιοτερη απο αυτα τα κρατη.
Περα απο τα μαθηματικα που δεν ξερω τελικα τι ακριβως αντιπροσωπευουν, εκτος απο μια “περιεργη” συμπτωση απο τις πολυ συνηθισμενες οταν παιζεις με αριθμους και μετρησεις, υπαρχει και το θεμα ορθοτητας των στοιχειων.
Με το 30% περιπου των εργαζομενων να ειναι ανεργοι χωρις εισοδημα ο λογος Α/Ι, εφ οσον ο παρανομαστης ειναι μηδεν , τεινει στο απειρο, αρα αν μεν και το Θ ειναι επισης μηδεν το αποτελεσμα της σχεσης ειναι αοριστο απειρο/απειρο η αν το Θ υποτεθει οτι εχει καποιο εισοδημα το αποτελεσμα θα ειναι “απλως” απειρο.
Παρολ αυτα στην Ελλαδα δινεται μια τιμη Α/Ι=10,2 δειχνοντας οτι το ανωτερο εισοδηματικα δεκατο του πληθυσμου παιρνει μονο 10,2 φορες περισσοτερα απο το κατωτερο.
Ψαχνωντας λιγο στον ιστο δεν βρηκα κανενα εμπεριστατωμενο σχετικο αρθρο αλλα απο ενα δημοσιευμα σχετικα με τις δηλωσεις εισοδηματος του 2012, ειδα οτι στην Ελλαδα 15 εικογενειες δηλωνουν απο μισο εκατομμυριο εισοδημα, ενω οι δηλωνοντες μεχρι 40.000 ευρω τον χρονο δεν ξεπερνουν τις δεκα χιλιαδες. Ενας θεος ξερει ποσα δηλωνουν οι εξακοσιες περιπου χιλιαδες που αντιπροσωπευουν το ανωτερο δεκατο του πληθυσμου. Πιθανον οι φτωχοτεροι απο αυτους θα ζητανε και ελεημοσυνη.
Με τετοια στοιχεια νομιζω οτι ειναι περιττο να κανουμε τις οποιεσδηποτε μετρησεις.
Γιάγκο Γιώργο,
έγραψες ένα ενδιαφέρον σχόλιο, μην αρχίσης πάλι τις ηλιθιότητες περί Σοφών της Σιών, γιατί θα χαλάσουμε τις καρδιές μας.
Ε, θα μπορούσαμε να το υποστηρίξουμε αυτό χάριν του αισθητικού αποτελέσματος :-) Αυθαίρετο είναι στην πραγματικότητα, απλώς δεν προτείνει και κανείς ένα άλλο. Αυτό είναι το πρόβλημά μου.
Είναι η πιο βολική προσέγγιση της χρυσής τομής.
Κάτσε, της Αϊτής οι δύο δείκτες είναι 54,4 και 26,6, ο δε λόγος τους είναι 2045. Πού το βρήκες το 1677;
Αλλά η παρατήρηση ισχύει, δες Παραγουάη 388/257 = 1509. Πρβλ. με χώρες όπως Κεντροαφρικανική Δημοκρατία 692/327 = 2116 ή Ισημερινό 352/173 = 2034 ή Ονδούρα 594/172 = 3453.
Δεν μπορώ να το σκεφτώ τώρα καθαρά. Είναι καλύτερα ή χειρότερα για την Παραγουάη σε σχέση με την Ονδούρα που έχει τόσο χαμηλότερο μεταδείκτη; Δεν δηλώνει αυτό μικρότερη οξύτητα της ανισότητας;
Προφανώς ο μεταδείκτης από μόνος του δεν σημαίνει τίποτε, αυτό είναι σωστό, όπως δεν σημαίνουν μόνοι τους ούτε οι δείκτες που τον συγκροτούν. Δεν περιμένουμε από αυτόν να μάθουμε αν μια χώρα είναι φτωχή ή πλούσια, μόνο πόσο άνιση είναι, εν την πτωχεία ή τω πλούτω της, αναλόγως.
Ναι, το σκέφτηκα και εγώ αυτό, αλλά αυτά έχουμε, τι να κάνουμε.
Ε, το 10% του πληθυσμού, κοντά ένα εκατομμύριο άτομα, δεν μπορεί να έχη μηδενικό εισόδημα.
Η χρυσή κατανομή είναι μια κατανομή πάρα πολύ άνιση. Ο δεκατικός λόγος Α/Ι καταμετρείται στο αστρονομικό σχεδόν 54, ενώ ακόμη και ο εικοστικός λόγος ΑΒ/ΘΙ εκτοξεύεται στο 32. Παρόμοια κατανομή στον πραγματικό κόσμο παρατηρείται σε χώρες τύπου Αϊτής και Κολομβίας. Το ανώτερο εισοδηματικό δεκατημόριο απολαμβάνει το 37,7% του συνολικού εισοδήματος, ενώ το κατώτερο μόλις το 0,7%. Άσε καλύτερα.
Εδω βρηκα το 1,677.
Αν δεν ειναι Αιτης και το εγραφες στο περιπου, ειναι σιγουρα της “παρα πολυ ανισης κατανομης” της χρυσης τομης.
377/7/(377+233)/(7+12)=1,677.
Το 30% του εργατικου δυναμικου ειναι ανεργοι.
Θα ηταν και περισσοτεροι αν δεν ειχαν αλλαξει τον ορισμο του ανεργου.
Επομενως το εισαδημα του 10% (περιπου 300.000 υποθετω αφου οι εργαζομενοι δεν ειναι δεκα εκατομμυρια)στο μηδεν, ειναι μια μαλλον μετριοπαθης παραδοχη εφ οσον υπαρχουν πολλοι που ειναι μακροχρονια ανεργοι.Εννοειται οτι αφου οι εργαζομενοι δεν εχουν εισοδημα δεν θαχουν και τα παιδια τους, οποτε φτανουμε καπου στο εκατομμυριο που ειναι το δεκατο του πληθυσμου.
Υπαρχει και η περιπτωση των οικογενιακων εισοδηματων βεβαια οπου μπορει να εχεις δικιο αφου ο ενας γονεας μπορει να μην ειναι ανεργος.
Επισης θα πρεπει να δουμε και που κατατασσονται οσοι δουλευουν και δεν πληρωνονται. Αυτοι που εχουν καθυστερηση τουλαχιστον τρεις μηνες ακουσα οτι ειναι αλλο ενα 30% των εργαζομενων.
Τελικα ειλικρινα δεν ξερω αν βγαινει καποιο συμπερασμα.
Οι λογικοι ανθρωποι λενε ηλιθιοτητες τις αποψεις που μπορουν να αντιμετωπισουν και να τις καταρριψουν και οχι οποιες τους φαινονται ηλιθιες.
Δεν εχω κανενα σκοπο να σε στεναχωρησω και γενικα δεν μου αρεσει να γινομαι ενοχλητικος, αλλα δεν προκειται σε καμια περιπτωση να κρυψω την γνωμη μου. Οποιος μπορει ας την αντικρουσει.
Οποιος δεν θελει ας την αγνοησει. Εγω παντως θα την πω, αν νομιζω οτι ειναι απαραιτητο.
Κι ας χαλασουμε τις καρδιες μας.
Φιλος Πλατων, φιλος Σωκρατης, φιλτερα δ απαντων η αληθεια.
Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών είναι αποδεδειγμένα πλαστογραφία της τσαρικής αστυνομίας. Αυτό δεν είναι γνώμη, είναι γεγονός. Από εκεί αρχίζουμε να συζητάμε.
Αφου ησουν εκει και το ειδες τι να συζητησουμε;
Εγω οπως σου ειπα ξερω μονο οτι περιγραφουν καταπληκτικα τον σημερινο κοσμο.
Αν τα εγραψε καποιος Ρωσσος κατασκοπος ηταν πολυ διορατικος.
Επισης εκεινο που μπορω να πω ειναι οτι αν πραγματικα υπηρχε η και υπαρχει μια τετοια συνωμοτικη οργανωση οπως περιγραφεται στα Πρωτοκολλα, που ελεγχει τις τραπεζες, τον τυπο και τις κυβερνησεις, θα ηταν πολυ ευκολο να λανσαρουν την εκδοχη που μου δινεις.
Πολυ ευκολωτερο μαλιστα απο το να λανσαρει ο Τσαρος την δικη του εκδοχη.
Επομενως δεν μπορω να πω τιποτε για την γνησιοτητα τους παρα μονο για την επαληθευση τους.
Αλλα για να μην νομιζεις οτι τετοια πραγματα περιγραφονται μονο εκει ακου και απο τον πατερα της αναρχιας, Μπακουνιν κατα του Εβραιου Μαρξ, (που κι αυτος στο “Εβραικο ζητημα” αφηνει αρκετες αιχμες κατα των ομοφυλλων του) γραμμενα 20 χρονια πριν απο τα πρωτοκολλα.
Ο ΜΑΡΞ ΕΙΝΑΙ ΕΒΡΑΙΟΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΛΗΘΟΣ ΜΙΚΡΟΠΡΕΠΩΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ Η ΛΙΓΩΤΕΡΟ ΝΟΗΜΟΝΩΝ, ΡΑΔΙΟΥΡΓΩΝ, ΕΥΣΤΡΟΦΩΝ, ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ, ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ, ΣΑΝ ΕΜΠΟΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟΧΡΩΣΕΩΝ.
ΕΝ ΣΥΝΤΟΜΙΑ, ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΙ ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ, ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΠΟΔΙ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΣΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΟΠΙΣΘΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΘΙΣΜΕΝΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΤΥΠΟ.
ΑΥΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΠΩΣΕΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΤΙ ΕΜΕΤΙΚΑ ΕΝΤΥΠΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥΣ.
ΤΩΡΑ ΑΥΤΟΣ ΟΛΟΣ Ο ΕΒΡΑΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΥΓΚΡΟΤΕΙ ΜΙΑ ΣΕΚΤΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ, ΕΝΑ ΛΑΟ ΑΠΟ ΒΔΕΛΛΕΣ, ΕΝΑ ΑΔΗΦΑΓΟ ΠΑΡΑΣΙΤΟ, ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΕΝΑ ΚΑΙ ΒΑΘΙΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΙ Ο ΕΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΛΟΓΑΡΙΑΖΟΥΝ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΥΝΟΡΙΑΚΕΣ, ΑΛΛΑ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ, ΑΥΤΟΣ Ο ΕΒΡΑΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ, ΣΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΞ Η ΤΟΥ ΡΟΤΣΙΛΝΤ. ΕΙΜΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ ΟΤΙ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΠΛΕΥΡΑ, Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΡΟΤΣΙΛΝΤ ΕΚΤΙΜΑ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΞ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ, Ο ΜΑΡΞ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΕΝΣΤΙΚΤΩΔΗ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΡΕΦΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΡΟΤΣΙΛΝΤ. ΑΥΤΟ ΙΣΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟ. ΤΙ ΚΟΙΝΟ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΚΟΥΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΨΗΛΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗΣ ΧΡΗΜΑΤΩΝ; Ω! Ω! Ο ΚΟΥΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΞ ΖΗΤΑ ΕΝΑ ΙΣΧΥΡΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΑΥΤΟ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ, ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ, ΕΚΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΟ ΕΒΡΑΙΚΟ ΕΘΝΟΣ,ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΜΟΧΘΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΘΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ
(polemique contre les Juifs)
Profession de foi d’un démocrate socialiste russe précédé d’une étude sur les juifs allemands (Lettre au Le Réveil, Paris, 1869).
Η παραπομπη στα Γαλλικα θα σε βοηθησει αν θελεις να ελεγξεις την εγκυροτητα, οπως εκανα κι εγω.
Αν τοτε υπηρχε το αντιρατσιστικο ο Μπακουνιν θα την ειχε πολυ ασχημα.
Λεει ακριβως οτι κι ο Χιτλερ στο “Αγων μου”
Η σφοδρη αυτη επιθεση στον Μαρξ εγινε γιατι ο ειχε βαλει εναν δικο του να κατηγορει τον Μπακουνιν που ηταν εσωκομματικος αντιπαλος του για πρακτορα του Πανσλαβισμου.
Ποση αληθεια εχουν ολ αυτα δεν ξερω και παρολο οτι φαινεται οτι δεν υπαρχει αμφιβολια οτι αυτο το κειμενο ειναι του Μπακουνιν δεν θα επαιρνα και ορκο. Οπως σου ειπα δεν ειμουνα εκει.
Να εχεις υπ οψιν σου οτι υπαρχουν τοσα πολλα στοιχεια που αγνοεις, που αν ανοιξουμε τετοια κουβεντα θα γραφω ενα μηνα.
Καλυτερα κρατα την αποψη σου κι ασε κι εμενα να εχω την δικη μου.
Ακομη καλυτερα σταματα να θεωρεις δεδομενα πραγματα που δεν μπορεις να ξερεις και ψαχτο λιγο παραπανω.
Μιας και δεν σου αρέσουν (όπως γράφεις) οι “θεωρητικολογίες” (!!!) των Piketty, Sen και Kaldor Hicks και θέλεις μετρήσιμα πράγματα, πάρε κάτι χρήσιμο από Fibonacci, που έλαβα προχθές στο mail μου, μήπως καταφέρεις να αυξήσεις το εισόδημά σου και σταματήσεις να ασχολείσαι με ζητήματα κατανομής (δύσκολο να πετύχεις ισορροπίες σε δικαιοσύνη, ισότητα και ελευθερία μαζί)… http://www.elliottwave.com/freeupdates/archives/2015/06/17/Learn-How-to-Apply-Fibonacci-Retracements-to-Your-Trading.aspx#axzz3ddnPMmtt
Υ.Γ.1 Άλλο Αισθητική, άλλο Ηθική και άλλο Γνωσιολογία! Προσωπικά, το πρώτο με απασχολεί μόνον δευτερευόντως. Το δεύτερο, πραγματεύεται καλύτερα ζητήματα κατανομής εισοδήματος (αυτό λέει και ο Sen). Ψάξε εκεί να βρείς την αλήθεια…
Υ.Γ.2 Υπάρχει τόσο μεγάλη βιβλιογραφία στο Διαδίκτυο, όπου μπορείς να βρείς και από μόνος σου τις απαντήσεις στα ερωτήματα που υπέβαλες. Νοήμων άνθρωπος είσαι, δεν χρειάζεται δα και μεγάαααλος κόπος!
Ένα λάθος νομίζω πως κάνεις Αθανάσιε είναι πως προσεγγίζεις το θέμα σχεδόν αισθητικά και χωρίς να εξετάζεις τη δυναμική της κατανομής των εισοδημάτων. Τα εισοδήματα ακολουθούν power laws και για αυτό υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγο. Πιθανές εξηγήσεις υπάρχουν για αυτό. Οι απόψεις μπορεί να διίστανται αλλά δεδομένο είναι πως η συγκεκριμένη κατανομή οφείλεται σε κάποιο μηχανισμό παρόμοιο με αυτόν που περιγράφουν οι σημερινές προσεγγίσεις. Λαμβάνοντας αυτό υπόψιν, αυτό που πρέπει να εξετάζουμε όταν αναφερόμαστε στη δικαιότητα των κατανομών είναι πως μιλάμε για συγκεκριμένες παραμέτρους μιας power law κατανομής. Το ποιοι παράμετροι είναι δικαιότεροι εξαρτάται από το ίδιο το μηχανισμό της δημιουργίας των εισοδημάτων! Θα μπορούσαμε, λόγω χάρη, να οδηγηθούμε σε λιγότερο ακραία power law κατανομή αλλάζοντας κάτι στο μηχανισμό παραγωγής των εισοδημάτων. Αυτή όμως η αλλαγή θα μπορούσε ταυτόχρονα να μειώσει τη συνολική χρησιμότητα που απολαμβάνεται από τους πολίτες του τόπου. Για αυτό και δεν νομίζω πως πρέπει να μιλάμε για βέλτιστες κατανομές χωρίς να εξετάζουμε ταυτόχρονα τις επιπτώσεις μιας μεταβολής τους στη συνολική ωφέλεια.
υ.γ. Είμαι σίγουρος πως για πολλούς η ιδεατή κατανομή θα είχε εμάς στη κορυφή. Δεν θα ενοχλουσέ καθόλου οι υψηλότερα αμοιβόμενοι να πέσουν στο ίδιο εισόδημα με εμάς (όποιο και αν είναι αυτό!). Εξού και τα συνθήματα “να την πληρώσει η πλουτοκρατία” με την πλουτοκρατία να σημαίνει όλους όσους διαθέτουν υψηλότερο εισόδημα από το δικό μας.
Η ιδεατη κατανομη ειναι γνωστη απο την αρχαιοτητα και θα μπορουσε ευκολα να παρασταθει μαθηματικα.
Το μοντελο θα ελεγα οτι θα πρεπει να αναζητηθει στην μαθηματικη απεικονιση μιας περιορισμενης ταλαντωσης.
Το ζητουμενο δεν ειναι να παιρνουν ολοι τα ιδια, ουτε σε χρημα ουτε σε αλλες παροχες.
Οπως λεει ο Πλατων
ΔΟΥΛΟΙ ΓΑΡ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟΤΑΙ ΟΥΚ ΑΝ ΠΟΤΕ ΓΕΝΟΙΝΤΟ ΦΙΛΟΙ, ΟΥΔΕ ΕΝ ΙΣΑΙΣ ΤΙΜΑΙΣ ΔΙΑΓΟΡΕΥΟΜΕΝΟΙ ΦΑΥΛΟΙ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ – ΤΟΙΣ ΓΑΡ ΑΝΙΣΟΙΣ ΤΑ ΙΣΑ ΑΝΙΣΑ ΓΙΓΝΟΙΤ ΑΝ, ΕΙ ΜΗ ΤΥΓΧΑΝΟΙ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟΥ – ΔΙΑ ΓΑΡ ΑΜΦΟΤΕΡΑ ΤΑΥΤΑ ΣΤΑΣΕΩΝ ΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑΙ ΠΛΗΡΟΥΝΤΑΙ.
Γιατί δούλοι και αφέντες δεν μπορεί να γίνουν φίλοι, ούτε οι φαύλοι με τους σπουδαίους αν απολαμβάνουν τις ίδιες τιμές (γιατί για τους άνισους τα ίσα γίνονται άνισα, αν ξεφεύγουν του μέτρου). Γιατί και για τα δυο αυτά, στις πόλεις δημιουργούνται προστριβές.
Αρα αν θελεις μια κοινωνια χωρις επαναστασεις και ταραχες πρεπει να φροντιζεις ωστε ουτε οι “καλυτεροι” να εχουν δουλους τους υπολοιπους, ουτε ομως και να μην εχουν το κατι παραπανω που θα τους κραταει ικανοποιημενους.
Ποια κοινωνια ειναι η καλυτερη; Ο Αριστοτελης εχει απαντηση σ αυτο
ΔΗΛΟΝ ΑΡΑ ΟΤΙ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΗ Η ΔΙΑ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ, ΚΑΙ ΤΑΣ ΤΟΙΑΥΤΑΣ ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ ΕΥ ΠΟΛΙΤΕΥΕΣΘΑΙ ΠΟΛΕΙΣ ΕΝ ΑΙΣ ΔΗ ΠΟΛΥ ΤΟ ΜΕΣΟΝ ΚΑΙ ΚΡΕΙΤΤΟΝ.
Είναι άρα φανερό, ότι η αριστη πολιτική κοινωνία είναι αυτή που υπερισχυει η μεσαια τάξη και αυτές οι πολιτειες είναι πιθανότερο να πολιτευονται σωστά που η μεσαια τάξη είναι περισσότερη και καλυτερη.
Και το δικαιολογει
ΠΡΟΣ ΔΕ ΤΟΥΤΟΙΣ ΟΙ ΜΕΝ ΕΝ ΥΠΕΡΟΧΑΙΣ ΕΥΤΥΧΗΜΑΤΩΝ ΟΝΤΕΣ, ΙΣΧΥΟΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΤΩΝ ΤΟΙΟΥΤΩΝ, ΑΡΧΕΣΘΑΙ ΟΥΤΕ ΒΟΥΛΟΝΤΑΙ ΟΥΤ ΕΠΙΣΤΑΝΤΑΙ, ΟΙ ΔΕ ΚΑΘ ΥΠΕΡΒΟΛΗΝ ΕΝ ΕΝΔΕΙΑ ΤΟΥΤΩΝ ΤΑΠΕΙΝΟΙ ΛΙΑΝ. ΩΣΘ ΟΙ ΜΕΝ ΑΡΧΕΙΝ ΟΥΚ ΕΠΙΣΤΑΝΤΑΙ, ΑΛΛ ΑΡΧΕΣΘΑΙ ΔΟΥΛΙΚΗΝ ΑΡΧΗΝ, ΟΙ Δ ΑΡΧΕΣΘΑΙ ΜΕΝ ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΑΡΧΗΝ, ΑΡΧΕΙΝ ΔΕ ΔΕΣΠΟΤΙΚΗΝ ΑΡΧΗΝ. ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΥΝ ΔΟΥΛΩΝ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟΤΩΝ ΠΟΛΙΣ, ΑΛΛ ΟΥΚ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ.
Εκτός απ αυτά, οί έχοντες πολλά, ισχύ και πλουτο και φίλους και άλλα τετοια, να άρχονται ούτε θέλουν ούτε ξέρουν, ενω αυτοί που τα στερουνται αυτά υπερβολικα γίνονται πολύ ταπεινοι. Έτσι οι μεν να άρχουν δεν ξέρουν, άλλα να άρχονται με τον τρόπο των δούλων, οι δε δεν ξέρουν να άρχονται με κανέναν τρόπο, άλλα να άρχουν μόνο σαν αφέντες δούλων. Γινεται λοιπόν πόλη δούλων και αφενταδων και όχι ελευθερων.
Η εκρηξη του πολιτισμου στην αρχαια Ελλαδα και στην νεωτερη Ευρωπη ηταν αποτελεσμα της ενδυναμωσης της μεσαιας ταξης, απο την οποια προηλθαν τα λαμπροτερα πνευματα που σε προηγουμενες εποχες δεν θα ειχαν δικαιωμα ουτε στην γνωση, ουτε στην συμμετοχη στα κοινα.
Οταν η προοδος εξαρταται απο μια βολεμενη ολιγαριθμη αρχουσα ταξη ειναι σιγουρο οτι τα αποτελεσματα της δεν μπορουν να συγκριθουν με μια κοινωνια που συμμετεχουν ολοι οι πολιτες της.
Επομενως μια ιδεατη κατανομη εισοδηματων θα ηταν μια ταλαντωση γυρω απο μια μεση τιμη, που δεν θα επετρεπε ουτε την ακραια φτωχεια, ουτε τον ακραιο πλουτο, οχι μονο για θεμα δικαιοσυνης αλλα και για θεμα αποδοτικοτητας και σταθεροτητας ολοκληρης της κοινωνιας.
Epanechnikov
Σύμφωνοι, εξετάζουμε μόνο ένα στιγμιότυπο, αλλά και αυτό μπορεί να μας διδάξη πολλά: η εμπειρία δείχνει ότι μια χώρα με δεκατικό δείκτη 94, όπως η Βολιβία, πολύ δύσκολα μπορεί να πιάση οποιοδήποτε κριτήριο διαχρονικής δικαιοσύνης.
Με κοροϊδεύετε επειδή διάλεξα ένα τυχαίο αριθμό και δουλεύω με αυτόν. Δες όμως πάλι τον κατάλογο με τις ανισότητες. Χρησιμοποιώντας αυτό το ατελές εργαλείο και διαβάζοντάς τον χωρίς τις σημαίες δίπλα, μπορώ να σου βρω όλες τις πλούσιες και προοδευμένες χώρες του κόσμου στα τυφλά (όχι μόνο αυτές βέβαια, αλλά όλες αυτές).
Είναι τυχαίο αυτό; Ή έχει κάποια βαθύτερη εξήγηση; Και ποια;
Και γιατί κανείς δεν μου λέει ακριβείς αντιστοιχίσεις πληθυσμού και εισοδήματος που τις θεωρεί δίκαιες;
Αν σε ζητούσα να μου απαντήσεις το επόμενο ερώτημα: “Είσαι επιχειρηματίας και έχεις 1000 εργαζόμενους. Πες μου τον ακριβή τρόπο με τον οποίο θα αντιστοιχούσες τις αμοιβές τους” τι θα μου απαντούσες; Χωρίς να σου δώσω κανέναν άλλο στοιχείο!
Ας πούμε πως το πρόβλημα το αντιμετώπιζες στη πραγματικότητα. Πως θα το προσέγγιζες; Δεν θα προσπαθούσες να εκτιμήσεις την παραγωγικότητα των υπαλλήλων σου έτσι ώστε να τους πληρώσεις ανάλογα με αυτή;
Τυχαίο δεν είναι αλλά δεν υποδεικνύει κάτι για την κατεύθυνση της αιτιότητας. Θα επανέλθω. Μέχρι να κάνω γράψε μου τις σκέψεις σου
Καλή ερώτηση. Προφανώς συναρτάται με την παραγωγικότητα, την προϋπηρεσία και ό,τι άλλο συνηθίζεται. Η διαφορά έγκειται στο ότι, όταν αναφερόμαστε στην κατανομή του εθνικού εισοδήματος και όχι μιας επιχείρησης μόνο, τίθενται πολύ διαφορετικά προβλήματα δικαιοσύνης, για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν έχουμε μόνο εργαζομένους (που θα ήταν εύλογο να υποστηρίξουμε ότι θα συνεκτιμήσουμε μόνο την αξία εν ευρεία εννοία), αλλά και (αλλά και κυρίως!) μη εργαζομένους (ανέργους, ανηλίκους, συνταξιούχους, ασθενείς κ.λπ.), όπου υπολογισμοί αξίας είναι ασήμαντοι.
Άρα, υπάρχει αυτή η ουσιώδης διαφορά.
Και πάλι, ίσως να μπορούσα να σου πω ότι σε κάθε περίπτωση θα έβρισκα άδικο ο καλύτερα αμειβόμενος εργαζόμενος, όσο παραγωγικός και να είναι, ακόμα και 1.000.000, να αμειφθή ένα εκατομμύριο φορές περισσότερο από τον χειρότερα αμειβόμενο.
Είδες που ούτε εσύ δίνεις ακριβή απάντηση σε πολύ απλότερο πρόβλημα; Ναι μια χώρα δεν έχει μόνο εργαζόμενους, αλλά η παραγωγικότητα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο προσδιορισμό της δικαιότερης κατανομής του εισοδήματος!
Συνεπώς τελικά διαφωνείς με Νόζικ;
Η άποψη μου: 1εκ φορές περισσότερο όχι αφού πρέπει να λάβουμε υπόψιν και την μορφή των συναρτήσεων χρησιμότητας των πολιτών.
Ποιές κατανομές και ποιές χρυσές τομές, τώρα?
“…Έν οίδα ότι ουδέν οίδα…”
http://www.gc.cuny.edu/CUNY_GC/media/CUNY-Graduate-Center/PDF/Centers/LIS/LIS-Center-Research-Brief-1-2015.pdf?ext=.pdf