Νομικα, οικονομικα, φιλοσοφια, επιστημες
Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια. Την ώρα αυτή, που διεξάγεται η μάλλον τελευταία και μάλιστα άπελπις προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης, σχολιάζω ένα θεματάκι Συνταγματικού που προέκυψε.
Ο ΠτΔ προσεκάλεσε στην τελευταία αυτή σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών τους αρχηγούς όλων των πολιτικών κομμάτων, πλην ενός. Μαντεύετε τίνος.
Είναι όμως αυτή η τακτική των επιλεκτικών προσκλήσεων συνταγματική; Υποστηρίζω πως όχι. [και ο Κατρούγκαλος λέει το ίδιο]
Η απροσδοκητη ειδηση μεσοπροθεσμου ενδιαφεροντος που εβγαλαν οι εκλογες δεν ειναι η (μη) ανοδος της αριστερας, αλλα το γενικοτερο ξεκαθαρισμα των ρευματων που υπηρχαν στην Ελλαδα και κρυβοντουσαν απο την παντοκρατορια του δικομματισμου
Η ερμηνεια εκλογικων αποτελεσματων ποτε δεν ειναι ευκολη. Τυπικο λαθος που βλεπω ειναι να ερμηνευει κανεις τα αποτελεσματα λες και ειχαμε εναν μεμονωμενο ανθρωπο, τον Λαο, να αποφασιζει. Φυσικα οι εκλογεις ειναι πολυ ετερογενεις, εχουν τοσο διαφορετικες προτιμησεις οσο και διαφορετικο τροπο σκεψης. Ακομα και καθε ατομο μονο του κρυβει ενα μειγμα σκεψεων και κινητρων που σπανιως οδηγουν σε μονολιθικη αποψη. Σημερα μπορει να ψηφισε το κομμα Χ, αυριο μπορει να ψηφζε το Υ, γιατι μεσα του μπορει να ειναι 50% φιλος του Χ και 50% του Υ.*
Παρ’ολαυτα αν κοιταξει κανεις το αποτελεσμα των εκλογων προσεκτικα μπορει να βγαλει καποια συμπερασματα, χρησιμοποιωντας δυο τρεις βασικες αρχες. Καταρχας πρεπει να εχουμε παντα στο μυαλο μας οτι η ψηφος δεν ειναι απαραιτητα ειλικρινης, με την εννοια οτι οι ανθρωποι δεν ψηφιζουν το κομμα που πραγματικα συμπαθουν περισσοτερο. Πολλοι ανθρωποι ψηφισαν στρατηγικα το κομμα που συμπαθουν περισσοτερο (ή αντιπαθουν λιγοτερο), διαλεγοντας μονο απο εκεινα τα κομματα που πιστευουν οτι εχουν ελπιδες να μπουν στην Βουλη ή ακομα περισσοτερο να συμμετασχουν σε μια κυβερνηση. Αυτο σημαινει οτι κομματα που ειναι κοντα στο 3% (κατωφλι εισοδου στην ελληνικη Βουλη) υποφερουν απο το φαινομενο της αυτοεκπληρουμενης προφητειας (ή των πολλαπλων ισορροπιων αν θελετε τεχνικο ορο). Δεν ειναι απιθανο ενα κομμα που ξεπερναει για καποιον λογο το φραγμα των 3 μοναδων στις δημοσκοπησεις ξαφνικα να εμφανιζεται με ποσοστα πολυ πανω απο 3%.**
Για παραδειγμα, στις δημοσκοπησεις η Δραση εβγαζε συνηθως λιγοτερο απο 2%, αλλα υπηρχαν πολλοι αναποφασιστοι που σκεφτοντουσαν να την ψηφισουν ή να πανε για καποιο αλλο κομμα του ευρυτερου χωρου.
Read moreΕκλογικη αποτιμηση – Δυο λογια απο μεσομακροπροθεσμη οπτικη
Στην κατηγορία “σκληρό, αλλά να ακουστή” καταλέγεται και το σημερινό άρθρο.
Κλαυθμός και οδυρμός ξέσπασε στην ιστολογοσύνη, και όχι μόνο, για το ζήτημα της δημοσιοποίησης των φωτογραφιών και των στοιχείων των εκδιδομένων γυναικών και φορέων του έιτζ που συνελήφθησαν και κατηγορούνται επί κακουργήματι για σκοπούμενη βαρεία σωματική βλάβη [πριν είκοσι χρόνια η δίωξη θα ήταν για απόπειρα ανθρωποκτονίας, ας μην το ξεχνάμε αυτό].
Η υπόθεση έδωσε αφορμή για μία ακόμη φορά για την επίδειξη δωρεάν συμπάθειας προς τις κακόμοιρες τις πόρνες, εξορκίζοντας παράλληλα τους κακούς πελάτες τους, που είναι βιαστές το δίχως άλλο. Όλα τα στοιχεία του καλού μελοδράματος είναι παρόντα: εκείνες φτωχές, πρεζόνια, το δίχως άλλο μετανάστριες και θύματα εμπορίας ανθρώπων (κιόμως όχι, οι πιο πολλές ήταν Ελληνίδες!). Εκείνοι νοικοκυραίοι, οπωσδήποτε παντρεμένοι, ασφαλώς Έλληνες, καναπεδάτοι. Τι φασίστες, τι ναζιστές, τι καλά να πάθουν, τι ότι δεν πλένουν τα δόντια τους, απ’ όλα είχε ο μπαξές της χύδην διαδικτυακής κριτικής.
Δεν ξέρω ακριβώς ποια είναι η σχέση με τις εκδιδόμενες όσων διαρρηγνύουν τις τελευταίες ημέρες τα διαδικτυακά τους ιμάτια. Ασφαλώς κάποιοι έχουν, κάποιοι όμως έχουν διαβάσει απλώς πολλά μυθιστορήματα, όχι και πολύ καλά πάντοτε. Εγώ πάντως έχω γράψει αυτό και έχει τύχει να τις υπερασπιστώ και στο δικαστήριο (και να αθωώσω κιόλας!).
Read moreΠερί δημοσιοποιήσεως ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων επί ποινικής διώξεως Ι
Ονομάζουμε Ηθικισμό την δικαιοπολιτική στάση της απαγόρευσης πράξεων απλώς και μόνον λόγω της αντίθεσής τους προς την κρατούσα ηθική αντίληψη σε μια κοινωνία.
Προνομιακό πεδίο εφαρμογής του Ηθικισμού είναι προφανώς η γενετήσια δραστηριότητα. Το πού-μπαίνει-τι ήταν πάντοτε αντικείμενο του πιο ασφυκτικού κοινωνικού ελέγχου και η δικαία χρήσις των επίμαχων μελών ενδιέφερε όσο λίγα άλλα πράγματα τον κρατικό μηχανισμό στις διάφορες εκφάνσεις του.
Ο Θανασης Αναγνωστοπουλος πριν κατι χρονια εθεσε μια ωραια ερωτηση για Τουρκους που θελουν την χωρα τους ως πληρες μελος στην ΕΕ και κατηγορουν την ΕΕ για ρατσισμο οσο δεν τους καλοδεχεται. Αν υποθεσουμε οτι η ΕΕ ηταν θεοφτωχη και μια υποτιθεμενη Αραβικη Ενωση πλουσια, με κοινοτικα πλαισια στηριξης και διαφορες επιδοτησεις, που θα θελατε να ανηκετε?
Θα πιστευε κανεις οτι το αντιστοιχο ελληνικο ζητημα εχει ληξει, το αργοτερο απο την ημερα εκεινη που ο Κωνσταντινος Καραμανλης ειπε το γνωστο ανηκομεν εις την Δυσιν.
Αν το σκεφτει κανεις ομως, η θεληση της Ελλαδας να ανηκει εις την Δυσιν, και ειδικοτερα στην ευρωπαϊκη οικογενεια, δεν εχει δοκιμαστει σοβαρα εως σημερα. Το γεγονος οτι στα ματια των Ελληνων η συμμετοχη στην ΕΕ γινοταν ολο και πιο αποδεκτη, αν οχι ελκυστικη, σιγουρα δεν ειχε και μικρη σχεση με το γεγονος οτι η χωρα λαμβανε και λαμβανει τεραστια χρηματικα ποσα απο την Ενωση. Τα Κοινοτικα Πλαισια Στηριξης ανερχοντουσαν προ κρισης σε καπου 3% του ελληνικου ΑΕΠ ετησιως, και τα οφελη διαχεονται ευρεως. Καθε Ελληνας εχει παρει χρηματα με τον ενα ή τον αλλο τροπο απο την Ενωση.
Read moreΕυρωπαϊστες κατα συνθηκη και ευρωπαϊστες απο πεποιθηση
Εδώ και καιρό φλερτάρω με τη σκέψη να ψηφίσω Δράση ή Δημοκρατική Συμμαχία. Αποτελούν καλές εναλλακτικές λύσεις για όποιον δεν θέλει να επιβραβεύσει τα δυο μεγάλα κόμματα για τα απίστευτα περιστατικά διαφθοράς, αλλά ταυτόχρονα δεν θέλει σε αυτές τις δύσκολες ώρες να παραδώσει τη σκυτάλη σε ένα επικίνδυνα λαϊκιστικό συνοθύλευμα με μόνη κοινή συνιστώσα την αντιμνημονιακή ρητορική. Άλλωστε στα προγράμματά τους και τα δυο αυτά κόμματα περιλαμβάνουν θεσμικές αλλαγές τις οποίες υποστηρίζω εδώ και χρόνια, όπως το ασυμβίβαστο βουλευτικής και υπουργικής ιδιότητας, τα κουπόνια εκπαίδευσης, η κάλυψη από τους κρατικούς ασφαλιστικούς φορείς της περίθαλψης σε ιδιωτικά νοσοκομεία, κ.α. Παρόλα αυτά, μια πιο προσεκτική ανάγνωση των θέσεων των υποψηφίων τους με έχει αφήσει προβληματισμένο.
Ας πάρουμε ως παράδειγμα το πώς θα εφαρμωστούν τα κουπόνια εκπαίδευσης. Ο Αλέξανδρος Ηλιόπουλος, υποψήφιος βουλευτής με τη Δραση, προτείνει στο ιστολόγιό του να πάρουμε “τα χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού που θα δοθούν για την Παιδεία στο επόμενο διδακτικό έτος και αντί να τα δώσουμε στο Υπουργείο Παιδείας να τα διαχειριστεί, τα διαιρούμε με τον αριθμό των μαθητών που θα πάνε σχολείο τον ίδιο χρόνο και δίνουμε το ποσό που αναλογεί σε κάθε μαθητή, στον γονέα του! Αυτό το ποσό το δίνουμε με τη μορφή κουπονιού.” Το σχέδιο φαντάζει ωραίο μέχρι να αναλογιστεί κανείς ότι οι σπουδές ενός σημαντικού μέρους των παιδιών, αυτών που πάνε σε ιδιωτικό σχολείο, δεν χρηματοδοτούνται από το κράτος αλλά από τους ίδιους τους γονείς. Αν γίνουν και αυτά τα παιδιά μέτοχοι της ίδιας δαπάνης, όπως άλλωστε είναι και το σωστό, τι ποσό θα αντιστοιχεί τελικά σε κάθε μαθητή? Θα επαρκεί αυτό για να εγγράψει κανείς το παιδί του σε ιδιωτικό σχολείο? Υπάρχει δυνατότητα τα ιδιωτικά σχολεία να καλύψουν μια μεγάλη αύξηση της ζήτησης, και πώς θα ελέγξει το κράτος την πιθανή αύξηση των διδάκτρων που θα επιφέρει μια τέτοια κίνηση? Τέλος, τι θα γίνουν οι καθηγητές στα δημόσια σχολεία που δεν θα συγκεντρώσουν επαρκή αριθμό μαθητών, αλλά και οι εναπομείναντες σε αυτά μαθητές? Ας πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα, αυτό της φορολογίας εισοδήματος. Και τα δυο κόμματα προτείνουν ενιαίο φορολογικό συντελεστή 20%. Τι φορολογικά έσοδα αναμένεται να προκύψουν με βάση τον συντελεστή αυτό? Οι δικοί μου γνωστοί ισχυρίζονται ότι κατά μέσο όρο πληρώνουν μεταξύ 35% και 40% του εισοδήματός τους στην εφορία. Αν ισχύει κάτι τέτοιο μιλάμε για σημαντική μείωση. Πώς θα καλυφθεί η διαφορά? Ίσως μετά από δεκαπέντε χρόνια διαμονής μου στις ΗΠΑ να έχω κακομάθει, αλλά θεωρώ ότι η διαδικασία θα έπρεπε να είναι η εξής.
Α) Πρώτα καθορίζουμε τί θα πρέπει να παρέχει το κράτος στους πολίτες, πώς, και πόσο.
Πολλά πολλά χρόνια μετά το πρώτο πολιτικό ερωτηματολόγιο, συντάξαμε ενόψει των εκλογών της 6ης Μαΐου ένα μικρό πολιτικό ερωτηματολόγιο, με θέματα τόσο επικαιρότητας όσο και γενικώτερων απόψεων των υποψηφίων. Το απευθύναμε σε μερικούς υποψηφίους βουλευτές της Δράσης-Φιλελεύθερης Συμμαχίας, αλλά και της Δημοκρατικής Συμμαχίας αργότερα. Κοινό τους γνώρισμα είναι ότι έχουν κάτι να πουν, δεν μιλάνε αοριστολογώντας, δεν αποφεύγουν τις σαφείς θέσεις, ενίοτε δε χρησιμοποιούν και αριθμούς ;-).