Στην κατηγορία “σκληρό, αλλά να ακουστή” καταλέγεται και το σημερινό άρθρο.
Κλαυθμός και οδυρμός ξέσπασε στην ιστολογοσύνη, και όχι μόνο, για το ζήτημα της δημοσιοποίησης των φωτογραφιών και των στοιχείων των εκδιδομένων γυναικών και φορέων του έιτζ που συνελήφθησαν και κατηγορούνται επί κακουργήματι για σκοπούμενη βαρεία σωματική βλάβη [πριν είκοσι χρόνια η δίωξη θα ήταν για απόπειρα ανθρωποκτονίας, ας μην το ξεχνάμε αυτό].
Η υπόθεση έδωσε αφορμή για μία ακόμη φορά για την επίδειξη δωρεάν συμπάθειας προς τις κακόμοιρες τις πόρνες, εξορκίζοντας παράλληλα τους κακούς πελάτες τους, που είναι βιαστές το δίχως άλλο. Όλα τα στοιχεία του καλού μελοδράματος είναι παρόντα: εκείνες φτωχές, πρεζόνια, το δίχως άλλο μετανάστριες και θύματα εμπορίας ανθρώπων (κιόμως όχι, οι πιο πολλές ήταν Ελληνίδες!). Εκείνοι νοικοκυραίοι, οπωσδήποτε παντρεμένοι, ασφαλώς Έλληνες, καναπεδάτοι. Τι φασίστες, τι ναζιστές, τι καλά να πάθουν, τι ότι δεν πλένουν τα δόντια τους, απ’ όλα είχε ο μπαξές της χύδην διαδικτυακής κριτικής.
Δεν ξέρω ακριβώς ποια είναι η σχέση με τις εκδιδόμενες όσων διαρρηγνύουν τις τελευταίες ημέρες τα διαδικτυακά τους ιμάτια. Ασφαλώς κάποιοι έχουν, κάποιοι όμως έχουν διαβάσει απλώς πολλά μυθιστορήματα, όχι και πολύ καλά πάντοτε. Εγώ πάντως έχω γράψει αυτό και έχει τύχει να τις υπερασπιστώ και στο δικαστήριο (και να αθωώσω κιόλας!).
Προκαταρκτικά, κανείς δεν έδωσε σημασία στο γεγονός ότι οι φωτογραφίες των εκδιδομένων δημοσιεύθηκαν υπό την ιδιότητά τους ως κατηγορουμένων, ως πιθανών δηλαδή εγκληματιών που εν γνώσει τους διέδωσαν τον ιό, και όχι ως εστιών κινδύνου για την δημόσια υγεία. Μπορεί η δίωξη να ήταν ορθή, μπορεί και όχι, εμείς δεν μπορούμε έτσι εύκολα να το κρίνουμε από την καρέκλα μας. Ειδικά όταν βρισκόμαστε σε ένα στάδιο της ποινικής δίκης όπου αρκούν οι επαρκείς ενδείξεις και δεν απαιτείται βεβαιότητα. Συνεπώς, κάθε αστεϊσμός και χυδαϊσμός ότι με την ίδια λογική πρέπει τάχα να δημοσιεύωνται τα ονόματα όλων των οροθετικών είναι κενός, διότι συγκρίνει πολύ απλά ανόμοια πράγματα: κατηγορουμένους με μη κατηγορουμένους. Αυτό θα έπρεπε να είναι κατανοητό χωρίς πολλή δυσκολία.
Να δούμε καταρχάς τι λέει και ο έρμος ο νόμος (άρ. 2 περ. β΄ Ν. 2472/1997):
Για τους σκοπούς του παρόντος νόμου νοούνται ως: […]
β. «Ευαίσθητα δεδομένα», τα δεδομένα που αφορούν στη φυλετική ή εθνική προέλευση, στα πολιτικά φρονήματα, στις θρησκευτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις, στη συμμετοχή σε συνδικαλιστική οργάνωση, στην υγεία, στην κοινωνική πρόνοια και στην ερωτική ζωή, στα σχετικά με ποινικές διώξεις ή καταδίκες, καθώς και στη συμμετοχή σε συναφείς με τα ανωτέρω ενώσεις προσώπων. Ειδικά για τα σχετικά με ποινικές διώξεις ή καταδίκες δύναται να επιτραπεί η δημοσιοποίηση μόνον από την εισαγγελική αρχή για τα αδικήματα που αναφέρονται στο εδάφιο β΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 3 με διάταξη του αρμόδιου Εισαγγελέα Πρωτοδικών ή του Εισαγγελέα Εφετών, εάν η υπόθεση εκκρεμεί στο Εφετείο. Η δημοσιοποίηση αυτή αποσκοπεί στην προστασία του κοινωνικού συνόλου, των ανηλίκων, των ευάλωτων ή ανίσχυρων πληθυσμιακών ομάδων και προς ευχερέστερη πραγμάτωση της αξίωσης της Πολιτείας για τον κολασμό των παραπάνω αδικημάτων.
Πρόκειται για μια εξαίρεση που εισήχθη τον Δεκέμβριο 2007 με τον Ν. 3625/2007.
Ας αναμετρηθούμε λοιπόν:
Δεν συνιστά προστασία του κοινωνικού συνόλου από τις συνέπειες του πιθανολογούμενου εγκλήματος ο περιορισμός της περαιτέρω μετάδοσης του ιού από τους προσβεβλημένους πελάτες; Δεν υποχρεούται η Πολιτεία να περιστέλλη τις συνέπειες ενός εγκλήματος, ειδικά μάλιστα όταν αυτές απειλούν την ίδια την ζωή αορίστου αριθμού προσώπων; Αν προσεβλήθη η ιδιωτικότητα των κατηγορουμένων, δεν κινδυνεύει η ζωή των πελατών τους; Τουλάχιστον 5 εξ αυτών; Τι είδους στάθμιση είναι αυτή που με αυτόν τον έξαλλο και ελάχιστα αναστοχαστικό τρόπο κρίνει σε βάρος της ζωής των θυμάτων μιας εγκληματικής πράξης; Εδώ όμως προέχει ο εξασφαλιστικός των εννόμων αγαθών χαρακτήρας του Ποινικού Δικαίου.
Δεν συνιστά εξάλλου πραγμάτωση της αξίωσης της Πολιτείας για τον κολασμό του πιθανολογούμενου εγκλήματος η διακρίβωση του πόσοι ήταν οι παθόντες; Να θυμηθούμε το άρ. 239 παρ. 1 ΚΠΔ περί των σκοπών της ανάκρισης:
Σκοπός της ανάκρισης είναι η συλλογή των αναγκαίων αποδεικτικών στοιχείων για να βεβαιωθεί η τέλεση εγκλήματος και να αποφασιστεί αν πρέπει να εισαχθεί κάποιος σε δίκη γι’ αυτό.
Δεν είναι τάχα σκοπός της ανάκρισης η διακρίβωση του αριθμού των παθόντων; Στο κάτω κάτω, αν δεν υπήρξαν βεβαιωμένοι παθόντες, δεν μπορεί να αποδειχθή και η τέλεση του εγκλήματος!
Στις ερωτήσεις αυτές εγώ απαντώ ναι. Ποιος λέει όχι, έχοντας διαβάσει το άρθρο;
Προκύπτει λοιπόν ότι η δημοσιοποίηση έγινε για τους νόμιμους σκοπούς που ορίζει ο Ν. 2472/1997, όπως ισχύει. Το μόνο ενδιαφέρον ερμηνευτικά ζήτημα που προκύπτει εδώ είναι ποια ακριβώς είναι τα σχετικά με την ποινική δίωξη ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα. Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, πρέπει να ερμηνεύσουμε τα δεδομένα αυτά υπό το φως των σκοπών που επιτρέπεται, αλλά και επιβάλλεται να εξυπηρετή η δημοσίευση, όπως περιγράφονται στο αμέσως επόμενο εδάφιο της ίδιας παραγράφου. Δηλαδή, η τροποποίηση του Ν. 2472/1997 έγινε για να αποκαλύπτωνται τόσα, αλλά μόνον τόσα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, ώστε να εξυπηρετούνται και ο σκοποί της “προστασίας του κοινωνικού συνόλου” κ.λπ.
Σε αυτά συγκαταλέγεται λοιπόν προφανώς το είδος του αδικήματος κατά πρώτο λόγο. Κατά δεύτερο, τα προσωπικά στοιχεία του κατηγορουμένου, τα στοιχεία της αστικής του κατάστασης (στον βαθμό πάντα που αυτό είναι αναγκαίο).
Από κει και πέρα, η δημοσίευση των ονομάτων και των διευθύνσεων με προβληματίζει. Ειδικά οι διευθύνσεις ελέγχονται ως ολωσδιόλου απρόσφορες να εξατομικεύσουν τις κατηγορούμενες σε σχέση με τους πελάτες τους: κανείς πελάτης προφανώς ούτε γνωρίζει ούτε ενδιαφέρθηκε να μάθη πού μένει η εκδιδόμενη. Πέραν τούτου, η δημοσίευση μόνον των στοιχείων του οίκου ανοχής είναι ανεπαρκής για τους εξής απλούς λόγους: α) οι συντριπτικά περισσότερες οροθετικές κατηγορούμενες ήταν περιπατητικές, β) οι εκδιδόμενες δεν εργάζονται μόνο σε ένα οίκο ανοχής, αλλά κάνουν βάρδια συνήθως σε περισσότερους, γ) μια εκδιδόμενη μπορεί παράνομα να κάνη και βίζιτες, δ) σε ένα οίκο ανοχής εργάζονται συνήθως περισσότερες της μιας εκδιδόμενες, ε) ποιο χρονικό διάστημα θα αφορούσε η ανακοίνωση; πόσους μήνες ή πόσα χρόνια; γιατί τόσα και όχι άλλα;
Παρομοίως και για το όνομα, αφού, όπως λέει και το σχετικό φολκόρ, ‘πώς σε λένε μωρό μου;”, “όπως θες εσύ, τίγρη”.
Το ουσιώδες ζήτημα είναι όμως η φωτογραφία και εξαιτίας της δημιουργήθηκαν όλες οι αντιδράσεις, όλα τα άλλα είναι παρωνυχίδες. Κανείς δεν θυμάται τα ονόματα, οι φωτογραφίες όμως μένουν πολύ πιο εύκολα και αυτές είναι που αγανάκτησαν.
Μην χάσετε λοιπόν το επόμενο: πουτάνες, πόρνες, εκδιδόμενες και από πάνω η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρωπου!
Καπου πηρε το ματι μου οτι τουλαχιστον μια απο τις γυναικες των οποιων οι φωτογραφιες δημοσιευτηκαν, ηταν οροθετικη, αλλα δεν προεκυψε οτι εκδιδοταν. Αν ισχυει, σημαινει οτι εγινε σοβαρο λαθος που φανερωνει προχειροτητα, τουλαχιστον.
Θα μπορουσε να υπαρξει ανακοινωση σχετικα με τον εντοπισμο οροθετικων εκδιδομενων στο κεντρο της Αθηνας και συσταση σε οσους ηρθαν σε επαφη με εκδιδομενες χωρις προφυλαξεις να πανε στα δημοσια κεντρα να εξεταστουν. Η αναγκη προστασιας της υγειας των πιθανων θυματων προστατευεται καθως αυτοι ειναι υποσυνολο οσων καλουνται να εξεταστουν.
Απο τους χιλιαδες που θα εξεταζονταν, οι λιγοι που θα ηταν θετικοι θα μπορουσαν να ειδοποιηθουν και να τους επιδειχθουν φωτογραφιες των εν λογω γυναικων, ωστε να διαπιστωθει αν εχουν σχεση μαζι τους. Αν ανησυχουμε για το ιατρικο απορρητο, η επιδειξη θα μπορουσε να γινει απο τον ιατρο ή το νοσηλευτη που θα τους εδινε τα αποτελεσματα. Αφου δεν εχουμε προβλημα να δωσουμε φωτογραφιες στα ΜΜΕ, δεν βλεπω γιατι θα ειχαμε να δοθουν αυτες στους νοσηλευτες.
Εστω οτι αυτο ειναι προβλημα ομως. Ας τους ελεγαν οτι υπαρχει ανακριση εν εξελιξει για εκδιδομενες που ερχονταν σε επαφη με ανυποψιαστους πελατες. Καθως ισως να σχετιζονται με την υποθεση, μαζι με τα αποτελεσματα των εξετασεων, τους δινουν και το τηλεφωνο της αρμοδιας αστυνομικης υπηρεσιας. Παιρνουν τηλεφωνο, κλεινουν ραντεβου και την επομενη μερα ερχεται στο σπιτι τους αστυνομικος απο το τοπικο αστυνομικο τημα ή οποιος εχει αναλαβει την ερευνα ή τελος παντων καποιος που ετρωγε τυροπιτα στο κυλικειο, με φωτογραφιες των γυναικων και τους ρωταει αν αναγνωριζουν καποια. Τα υπολοιπα ευκολως εννοουνται.
Με αυτον τον τροπο οι σκοποι της ανακρισης θα εξυπηρετουνταν, η υγεια των πιθανων θυματων θα προστατευοταν και θα ειχαμε την μικροτερη δυνατη προσβολη των δεδομενων των γυναικων.
Νομιζω οτι η δημοσιοποιηση των φωτογραφιων εγινε εχοντας υποψη το γραμμα του νομου, χωρις καμμια εγνοια για την προστασια των προσωπικων δεδομενων, που εν τελει σημαινει χωρις εγνοια για τον σεβασμο της προσωπικοτητας, των εκδιδομενων γυναικων. Αυτο ενισχυεται απο το οτι δημοσιοποιηθηκαν στοιχεια που δεν θα μπορουσαν βασιμα να οδηγησουν στον εντοπισμο πιθανων θυματων. Ουτε ειναι σιγουρο οτι ελαχιστοποιηθηκε ετσι η ταλαιπωρια οσων διεξαγουν την προανακριση. Το μονο που συνεβη περαν πασης αμφιβολιας ειναι οτι οι υπουργοι προστασιας του πολιτη και υγειας, πολυ βολικα, ειχαν να επιδειξουν εργο λιγο πριν τις εκλογες.
Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε με βεβαιότητα πολλά πράγματα. Αλλά αυτό ακριβώς είναι το θέμα: σε αυτό το στάδιο δεν απαιτείται βεβαιότητα.
Οι προτάσεις σου είναι ενδιαφέρουσες, παραγνωρίζουν όμως τρία πράγματα:
Πρώτον, το προφανές τεχνικό-πρακτικό του πράγματος, δηλ. πού θα βρεθούν όλοι αυτοί, ποιος θα τους οργανώση κλπ. Επειδή υποψιάζομαι όμως ότι απαντάς “και τι με νοιάζει εμένα;”, προχωρώ στο παρασυνθημα.
Δεύτερον λοιπόν, ο χρόνος έχει μεγάλη σημασία. Η κατάσταση ήπειγε, έπρεπε να προστατευτούν ανθρώπινες ζωές με τον ταχύτερο δυνατό τρόπο.
Τρίτον και απορώ που δεν το σκέφτεται κανείς, για κάποιον περίεργο λόγο υποθέτεις ότι οι πελάτες μιλάνε ελληνικά και έχουν άνεση στις επαφές τους με τις ελληνικές αρχές. Φαντάζεσαι ποιοι προσφεύγουν στις υπηρεσίες άστεγων και τοξικομανών εκδιδομένων; Φαντάζεσαι πού ξεδίνουν ας πούμε οι Μπανγκλαντοί μετανάστες; Πόσο εύκολο είναι για ένα τέτοιο πελάτη, συχνά χωρίς χαρτιά, να τηλεφωνήση στην Αστυνομία και να συνεννοηθή;
Και στο κάτω κάτω της γραφής, τίποτε στις προτάσεις σου, που τις διάβασα και αλλού, δεν δικαιολογεί όλη αυτήν την ιερή αγανάκτηση που ξέσπασε στην ιστολογοσύνη και εκτός. Προβάλλονται δύο καταρχάς υποστηρίξιμες απόψεις, με διαφορετικές ερμηνείες της αρχής της αναλογικότητας, όπως εφαρμόστηκε στην συγκεκριμένη περίπτωση. Στις ενστάσεις των διαμαρτυρομένων έδωσα κάποιες απαντήσεις και θα δώσω και άλλες στο δεύτερο μέρος της ανάρτησης.
Εσύ έχεις διαβάσει πουθενά απαντήσεις στις δικές μου ενστάσεις;
Κλάψες και φωνές όμως διάβασες.
Οι Μπαγκλαντεσιανοι που πανε με περιπατητικες ναρκωμανεις πορνες πιθανοτατα δε νοιωθουν ανετα να παρουν τηλεφωνο στο ΚΕΕΛΠΝΟ ουτως ή άλλως και η πιθανοτητα να βρεθουν με μια απλη ανακοινωση στα ΜΜΕ ειναι περιπου η ιδια με το να επιδειχθουν οι φωτογραφιες των υποπτων. Και εικαζω οτι ουτως ή αλλως ειναι πολυ χαμηλη. Το μετρο που επιλεχθηκε υποφερει απο ακριβως το ιδιο προβλημα συμμετοχης των πιθανολογουμενων θυματων, γι’αυτο και δεν με απασχολει αυτη η πλευρα.
Η οργανωση ολης αυτης της διαδικασιας πραγματικα μου φαινεται σχετικα απλη και ευκολη για ενα απλως οργανωμενο κρατος. Το οτι το κρατος μας πιθανως δεν ειναι οργανωμενο φοβαμαι οτι δεν αρκει για να δικαιολογησει την ληφθεισα αποφαση.
Σαφως και δεν χρειαζεται να υπαρχει βεβαιοτητα, αλλα υποθετω οτι η πιθανοτητα καποια να εκδιδεται ειναι σχετικα ευκολο να εκτιμηθει κανοντας 5-10 ερωτησεις στη γειτονια και δεν παιρνει πανω απο μια μερα. Αυτο ειναι το ελαχιστο που θα επρεπε να εχει γινει πριν δημοσιοποιηθουν τα στοιχεια καποιας. Διαφορετικα ας δημοσιοποιουμε τα στοιχεια καθε οροθετικου και μετα ας ψαχνουμε να βρουμε αν υπαρχει λογος γι’αυτο.
Ο χρονος δεν εχει τοσο μεγαλη σημασια. Υπαρχει ενα σιωπηλο παραθυρο περιπου ενος μηνος στην εξεταση που σημαινει οτι οσοι πηγαν μεχρι και ενα μηνα πριν τη συλληψη με τις γυναικες, θα ηταν αρνητικοι στο τεστ ακομα κι αν ειχαν μολυνθει. Ουτε η νοσος εμφανιζεται μεσα σε δυο μερες. Και παλι εχω την αισθηση οτι δεν ερωτηθηκαν οι επιδημιολογοι του ΚΕΕΛΠΝΟ για το ποσο επειγουσα ηταν η κατασταση.
Η δικη μου αγανακτηση προερχεται απο το οτι το κρατος προσεβαλε την προσωπικοτητα των γυναικων, χωρις να με πεισει οτι αυτος ηταν ο βελτιστος τροπος για την επιτευξη των στοχων της ανακρισης και της προστασιας της δημοσιας υγειας.
δηλαδη δεν ειναι οτι θα βγαζουμε στην φορα οποιονδηποτε εχει ΣΕΑΑ, αλλα μονο αυτους που συνεχιζουν να κανουν ερωτα?
Κατα τα αλλα, μου λειπει λιγο η γενικοτερη προοπτικη. Εχει ξαναγινει κατι τετοιο? Ειναι συνθηισμενο στα ευρωπαϊκα μας ξαδερφια? Γιατι τωρα και οχι περυσι? Αναγνωριζω οτι αυτα δεν ειανι επιχειρηματα επι της ουσιας, αλλα ειναι λιγο επι της σκοπιμοτητας.
Από πού προκύπτει αυτό; Προϋπόθεση είναι η ποινική δίωξη, που σημαίνει τα εξής: α) έιτζ, β) γνώση, και γ) απροφύλακτη επαφή.
Υπάρχει κάποιος που στα σοβαρά θεωρεί ότι όποιος προβαίνει σε απροφύλακτες επαφές εν γνώσει του ότι είναι οροθετικός δεν παραβιάζει καμία ποινική διάταξη;
Εξ όσων γνωρίζω όχι, μάλλον για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν έχουν ασκηθή ξανά τέτοιου είδους διώξεις, μετά το 2007 τουλάχιστον, οπότε άλλαξε ο 2472/1997.
ΣΕΑΑ ειναι το “ειτζ”, ε :) Τι σημαινει απροφυλακτη επαφη? Το στοματικο ειναι ΟΚ ας πουμε?
και ξαναρωτω, οποιοσδηποτε λοιπον κανει ουσιαστικο σεξ οταν ειναι οροθετικος θα πρεπει να βγαινει στην ιστοσελιδα της αστυνομιας? Ποιο ειναι το κριτηριο τελικα? Οτι βαζει την ζωη άλλω σε ρισκο? Τοτε θαπρεπε να βγαζουν και 90% των ταξιτζηδων σε δημοσια διαπομπευση.
γιατι δεν εχουν ασκηθει τετοιες διωξεις? τωρα πρωτο-κολλησαν τον ιο?
Χωρίς προφυλακτικό προφανώς.
Οι πιθανότητες είναι σχεδόν μηδενικές. Συνήθως πάντως εννοείται υποθέτω κολπική επαφή.
Αν του ασκηθή δίωξη για κακούργημα, ναι, μπορεί.
Έχει ασκηθή δίωξη για κακούργημα; Τι σύγκριση ήταν πάλι αυτή; Γιατί συγκρίνεις αβυσσαλέα ανόμοια πράγματα;
Επειδή δεν είχαν ελεγχθή και συλληφθή ίσως; Τι σχέση έχει πότε κόλλησαν τον ιό;
μα το ερωτημα ειναι ρε θαναση γιατι ασκειται διωξη για κακουργημα! εσυ μου ελεγες οτι η πιθανοτητα να κολλησεις τον ιο σε απροφυλακτη επαφη ειναι εξαιρετικα μικρη. Κιαν τον κολλησεις δεν πεθαινεις απαραιτητα, πια δεν πεθαινει σχεδον κανεις. Εγω λοιπον βρισκω οτι υπαρχουν πολλοι Ελληνες που προκαλουν υψηλοτερη πιθανοτητα θανατου με την καθημερινη τους συμπεριφορα! Απο την ΕΥΔΑΠ που σκαβει χαντακια και τα αφηνει να χασκουν πασπαλισμενα με λιγη λουκουμοσκονη (νομιζουν οτι ειναι τσιμεντο, αλλα στην πρωτη βροχη αποδεικνυεται αναληθες), μεχρι οδηγους στους δρομους που προκαλουν συνεχως ατυχηματα.
Θα τους τρεχουμε ολους για κακουργημα? Ποια ειναι η πιθανοτητα προκλησης σωματικης βλαβης ή θανατους απο την οποια και πανω κατηγορησαι για κακουργημα και διαπομπευεσαι δημοσιως?
γιατι ακομα δεν απαντησες το βασικο, γιατι δεν εχουν κανει ελεγχους τοσα χρονια και ξαφνικα οχι μονο κανουν αλλα γινεται και τοσος θορυβος? δεν σε βαζει σε σκεψεις για τα κινητρα της Αστυνομιας και των πολιτικων αρμοδιων?
Όχι, δεν είναι αυτό το ερώτημα. Το ερώτημα είναι αν, δεδομένης της ποινικής δίωξης, έπρεπε να δημοσιευθούν τα δεδομένα (και μάλιστα ποια από αυτά).
Το ερώτημα αν ορθά ασκήθηκε η δίωξη είναι απο μόνο του ενδιαφέρον και ήδη σχολίασα. Δεν προδικάζει όμως την απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα.
Ακολουθεί ανάρτηση εντός των ημερών. Υπόψιν όμως ότι η δημοσίευση επιτρέπεται και για πλημμελήματα.
Αυτό τι είδους επιχείρημα είναι; Σαν να διαμαρτύρεται ο Μάκης Ψωμιάδης ότι τόσα χρόνια έστηνε τα παιχνίδια ανενόχλητος και προεκλογικά τον θυμηθήκανε οι αρχές. Ναι, και;
σημειωσα πρωτος οτι δεν ειναι επιχειρημα στο ψητο, αλλα ειναι μια ενδιαφερουσα ερωτηση. Τωρα, τα κινητρα της συγκεκριμενης πραξης τελικα επηρεαζουν και την κριση μας για τους κινδυνους αν επιτραπουν τετοιου ειδους πραξεις. Αν δηλαδη ειναι να χρησιμοποιηθει η δημοσιευση φωτογραφιων κατηγορουμενων ως πολιτικαντικο οπλο πριν απο καθε εκλογικη διαμαχη για την οποια οι δημοσκοπησεις βγαζουν δυνατη την Χρυση Αυγη, τοτε νομιζω πιο ευκολα θα καταληξουμε οτι η ολη ιδεα δεν ειναι πολυ καλη.
Συμπληρώνω και κάτι άλλο ως προς το θέμα του χρόνου: το ζήτημα εδώ δεν ήταν μήπως νοσήσουν κάποιοι από τους οροθετικούς πελάτες. Το ζήτημα είναι ότι με κάποια μαγική αγωγή είναι δυνατόν το πρώτο χρονικό διάστημα (εβδομάδες; μήνες; ας πη όποιος ξέρη) μετά την μετάδοση να κατασταλή πλήρως ο ιός και ο οροθετικός να ιαθή [δεν ξέρω αν είναι ορθή η ιατρική ορολογία, το πιάνετε το θέμα].
Συνεπώς, υπήρχε ένα επείγον παράθυρο ευκαιρίας. Και αυτό είναι κάτι που ώφειλε να συνυπολογιστή στον έλεγχο της αναλογικότητας.
Και κάτι τελευταίο για την ποινική δίωξη που ασκήθηκε: το αδίκημα μεταδόθηκε ότι είναι η σκοπούμενη βαρεία σωματική βλάβη του άρ. 310 παρ. 1 και 3 ΠΚ, ήτοι:
Εδώ κάτι μου βρομάει. Μοιάζει σαν κάποιος στις διωκτικές αρχές
να διψούσε για αίμανα προσπαθούσε με κάθε τρόπο να επιβληθή προσωρινή κράτηση. Αλλά για την επιβολή προσωρινής κράτησης, προϋποτίθεται μεταξύ άλλων δίωξη για κακούργημα. Αλλά το μόνο σχετικό κακούργημα είναι η σκοπούμενη βαρεία σωματική βλάβη. Αλλά η σκοπούμενη προϋποθέτει ακριβώς αυτό, σκοπό των κατηγορουμένων να μεταδώσουν τον ιό. Ακόμη και αν γνώριζαν ότι είναι φορείς, πόσο πιθανόν είναι να ενεργούσαν ακριβώς για να μεταδώσουν τον ιό; Πολύ πιθανώτερο είναι να ενεργούσαν έστω και αν αυτό σήμαινε την μετάδοση του ιού.Αυτό όμως θα ήταν πλημμέλημα…
Για τη λυρική -στα όρια της κλαψομουνίασης και δη από ασχέτους με το αντικείμενο- προσέγγιση που ενέσκυψε στο ίντερνετ , εγκρίνω και επαυξάνω.
Οι πιο σοβαρές αντιρρήσεις που έπεσαν στην αντίληψή μου προέρχονται από το blog του Σωτηρόπουλου ( e-lawyer ). Η κατακλείδα του είναι ότι τα δεδομένα υγείας και τα δεδομένα εθνικής καταγωγής συνιστούν κατηγορίες ευαίσθητων δεδομένων που διακρίνονται από τα δεδομένα τα σχετικά με ποινικές διώξεις . Ως εκ τούτου, διαφεύγουν του πεδίου εφαρμογής της εξαίρεσης του άρθρου 2 περ. β και συνεπώς εμπίπτουν στα όρια του άρθρου 7. Σύμφωνα με αυτό, κατ’εξαίρεση επιτρέπεται η επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων μόνον ύστερα από άδεια της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων- που εν προκειμένω ουτε ζητήθηκε ούτε φυσικά ελήφθη.
Η επιφύλαξή μου συνιστάται στην εκ των πραγμάτων ρευστότητα της διάκρισης ανάμεσα στις δύο τουλάχιστον από τις κατηγορίες ευαίσθητων δεδομένων( δεδομένα ποινικής δίωξης αφενός και δεδομένα υγείας αφετέρου ). Θελώ να πω , ότι δυσκολεύομαι να φανταστώ πώς συμβιβάζεται η – σε βαθμό ικανοποιητικό των σκοπών προστασίας του κοινωνικού συνόλου κτλ. – δημοσιοποίηση των δεδομένων ποινικής δίωξης χωρίς σύγχρόνη δημοπσιοποίηση των δεδομένων υγείας . Η εξεταζόμενη περίπτωση είναι τέτοια που μια δημοσιοποίηση του τύπου, η Α τέλεσε σκοπούμενη βαριά σωματική βλάβη σε βάρος αορίστου αριθμού προσώπων, χωρίς αναφορά στο γεγονός ότι η Α είναι φορέας του AIDS , μάλλον δεν είναι αρκούντως ορισμένη και κατ’επέκταση επαρκής για την ικανοποίηση των εξυπηρετούμενων με τη δημοσιοποίηση σκοπών.
Όμως , σε κάθε περίπτωση , έχω την αίσθηση ότι- κατ’εφαρμογή αν θέλεις της αρχής της αναλογικότητας – η επιλεγείσα μορφή δημοσιοποίησης, με τη δημοσίευση των φωτογραφιών στην ιστοσελίδα της ΕΛ.ΑΣ, με την ακουλουθήσασα και καθ’όλα αναμενόμενη εκ των προτέρων πλην σαφώς παράνομη αναδημοσίευση των δεδομένων και ιδίως των φωτογραφιών από μέσα ενημέρωσης και ίντερνετ, δεν ήταν η ηπιότερη δυνατή. Στο σημείο αυτό – και μόνον – με βρίσκει σύμφωνο η άποψη που διατύπωσε η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου : ” σε τελική ανάλυση, θα μπορούσε ενδεχομένως να τονιστεί από την αρμόδια αστυνομική διεύθυνση ότι κάθε ενδιαφερόμενος είναι δυνατόν να έχει πρόσβαση στις φωτογραφίες τους στα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα”.
Υ. Γ. 1 : το τελευταίο σου σχόλιο σχετικά με την τραβηγμένη από τα μαλλιά προφυλάκιση με βρίσκει , χωρίς άλλο ,σύμφωνο.
Υ.Γ. 2 : προσωπικά πάντως δεν μου μοιάζουν οι διευθύνσεις και τα ονόματα των γυναικών ως ολωσδιόλου απρόσφορα να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς της δημοσιοποίησης , όπως τους αναφέρεις αναλυτικά παραπάνω. Η δημοσιοποίηση δεν έχει ως μόνους αποδέκτες τους παθόντες αλλά και οποιονδήποτε τρίτο θα μπορούσε , για παράδειγμα , να κομίσει στην ανάκριση τη μαρτυρία του σχετικά με τη δράση των γυναικών. Π.χ. θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσει στην κατεύθυνση αυτή η μαρτυρία του σπιτονοικοκύρη, του μπακάλη της γειτονιάς , κάποιου συγγενικού προσώπου , φίλου και πάει λέγοντας.
Εν τω μεταξύ, στον πραγματικό κόσμο οι οροθετικοί πελάτες είναι πλέον 9.
Θαλυς,
Περίπου; Ποιες είναι πιο πολλές; Για τις ζωές τους μιλάμε.
Ο Εισαγγελέας που πήρε την απόφαση είχε να αντιμετωπίση μια πολύ συγκεκριμένη, δεδομένη και ανεξάρτητη από αυτόν κατάσταση. Όταν έρθη ο φιλελευθερισμός και η τζάμπα μπίρα, όντως θα είναι όπως τα λες. Εδώ και τώρα όμως πιθανόν όχι.
Πραγματικά, μην το ξανακούσω αυτό. Δεν μπορείτε να καταλάβετε την διαφορά του κατηγορουμένου από κάποιον που δεν είναι;
Εγώ αναφέρθηκα στο ακριβώς αντίθετο, δηλαδή σε ένα διάστημα αμέσως μετά την μετάδοση όπου η νόσος καταπολεμείται. Δεν είμαι γιατρός ούτε εσύ, οπότε ας ελπίσουμε ότι θα μας διαφωτίση κάποιος άλλος.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι όσο συντομώτερη η διάγνωση, τόσο καλύτερα για τον οροθετικό.
Συγκράτησε την αγανάκτησή σου και σκέψου λίγο σαν ένας από αυτούς τους 9 οροθετικούς πελάτες. Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις.
Με δεδομενο οτι τα πιθανα θυματα δεν βλεπουν ελληνικη τηλεοραση ή δεν έχουν καν τηλεοπτικους δεκτες, και οι δυο πιθανοτητες ειναι παρα πολυ κοντα στο μηδεν. Πιο αποτελεσματικος τροπος ειδοποιησης θα ηταν η συνεργασια με τις κοινοτητες και τα τζαμια στα οποια προσευχονται. Αλλα αυτα ο εισαγγελεας που εδωσε την εντολη δημοσιοποιησης δεν προλαβαινε να τα σκεφτει.
Το μονο που απαιτειτο για να εχουμε αποτελεσματικοτερο εντοπισμο των πιθανων θυματων και μεγαλυτερη προστασια της προσωπικοτητας των γυναικων ηταν να συνεργαστουν 10 υπαλληλοι μεταξυ τους. Ας αναλαμβανε προσωπικα την εποπτεια του μηχανισμου ο εισαγγελεας αν ηταν τοσο σημαντικη και επειγουσα η κατασταση. Δεν μιλαμε για ασκηση αεροναυτικης συνεργασιας. 5 νοσοκομες και 5 αστυνομικοι επρεπε να κανουν τη δουλεια τους.
Μα αν δεν εχουμε βασιμες υποψιες για το οτι καποιος/α εκδιδεται πριν δημοσιοποιησουμε τα στοιχεια του επειδη ειναι οροθετικος, τοτε ειναι σα να ζηταει κανεις να βγαζουμε στη φορα τα στοιχεια ολων των οροθετικων. Αυτο εκανε το ελληνικο κρατος εν προκειμενω, αφου λιγο μετα τη δημοσιοποιηση των στοιχειων μιας εκ των γυναικων διαπιστωσε οτι εσφαλε. Και θα συμφωνουσα οτι τα δημοσιευουμε τα στοιχεια και μετα ελεγχουμε αν η κατασταση ειναι επειγουσα και ο ελεγχος χρονοβορος. Ε, δεν ισχυει αυτο εν προκειμενω. Υπαρχει προχειροτητα.
Δεν ξερω τα νουμερα, γι’αυτο και δεν λεω ποσο σημαντικη ειναι η εγκαιρη διαγνωση, αλλα εικαζω οτι εφοσον εχει ηδη περασει περιπου ενας μηνας απο την μεταδοση, μια μερα πανω κατω δεν κανει τεραστια διαφορα. Αν αυτο ηταν το θεμα το υπουργειο επρεπε να εχει συμπεριλαβει στην ανακοινωση του τα σχετικα στοιχεια. Κυριοι αν εξεταστειτε στις 30 ημερες τη γλιτωνετε με πιθανοτητα Χ% και αν εξεταστειτε στις 31 μερες με (Χ-α)%
Ε, καλα τωρα, να σου θυμισω οτι μιλαμε για πιθανα θυματα και πιθανους θυτες. Μπορει οι γυναικες να μολυνθηκαν απο καποιον απο αυτους. Μπορει οι γυναικες να τελουσαν εν αγνοια. Και για να κολλησαν οι πιθανοτητες ειναι οτι ειχαν απροφυλαχτη συνουσια, που με πιθανοτητα σχεδον 1 ηταν επιλογη τους. Πριν τους συμπονεσουμε ως θυματα αδιστακτων εκδιδομενων, ας μαθουμε τα πραγματικα στοιχεια. Εν τω μεταξυ το μονο πραγματικο στοιχειο που γνωριζουμε με βεβαιοτητα ειναι η προσβολη της προσωπικοτητας των γυναικων αυτων.
Και οι 9 οροθετικοί βέβαιοι είναι. Οι οποίοι εκ συμπτωματικής συμπτώσεως το έμαθαν μόλις δημοσιοποιήθηκαν τα στοιχεία.
Οπως ισχυριζονται οτι το εμαθαν και καποιες εκ των γυναικων.
Μαθαμε ποσοι ειναι μη Ελληνες εξ’αυτων των 9; Οι 4 που λεει το λινκ σου ειναι Ελληνες παντως και δεν φαινεται να ειχαν καποιο προβλημα να επικοινωνησουν με τις αρχες.
Και όλοι Έλληνες να αποδειχθούν δεν αλλάζει κάτι, γιατί την στιγμή της απόφασης περί της δημοσίευσης ή όχι ο Εισαγγελέας δεν μπορούσε να το ξέρη. Είπαμε, βάσει των ενδείξεων κινούμαστε σε αυτό το σημείο.
Επιβεβαιωνει ομως τον ισχυρισμο μου οτι οι Μπαγκλαντεσιανοι και λοιποι ειχαν πιθανοτητα μηδεν να ενημερωθουν απο τα ελληνικα ΜΜΕ.
Συμεών,
Τον e-lawyer θα τον περιλάβω στο επόμενο άρθρο, ειδικά για την επίκληση μιας παντελώς άσχετης γνωμοδότησης της Αρχής, λες και είναι καμιά λίθινη πλάκα μάλιστα με τον μωσαϊκό νόμο πάνω της.
Αυτά δεν τα υποστηρίζει φυσικά ούτε η ίδια η Αρχή, ότι δηλαδή τάχα ο Εισαγγελέας, ασκηθείσης ποινικής δίωξης, πρέπει να της ζητήση την άδεια.
Οι δεδομενολόγοι δεν καταλαβαίνουν ότι με τις ακραίες ερμηνείες τους σκάβουν τον λάκκο της αξιπιστίας τους.
Σύμφωνοι. Οι κατηγορίες εν προκειμένω δεν είναι στεγανές. Θα δημοσιευθούν όμως ως στοιχεία της ποινικής δίωξης και όσα άλλα υπαγορεύονται από τους σκοπούς του νόμου στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Παράδειγμα: έστω ότι φυγοδικεί κατηγορούμενος που τέλεσε υπεξαίρεση ως πρόεδρος εργατικού σωματείου ή ως ιερέας κάποιας θρησκευτικής κοινότητας. Αν κριθή πρόσφορο, αναγκαίο και αναλογικό να δημοσιευθούν τα σχετικά με την ποινική δίωξη στοιχεία προκειμένου να συλληφθή, θα αποσιωπηθή η συνδικαλιστική του ιδιότητα ή η θρησκευτική του ένταξη επειδή τάχα ανήκουν σε άλλη κατηγορία ευαίσθητων δεδομένων; Άπαγε. Αφού αυτές ακριβώς συγκεκριμενοποιούν και εξιδιάζουν την ποινική δίωξη!
Εν προκειμένω δηλαδή, δεν πρόκειται απλώς για κάποια στοιχεία της προσωπικής τους κατάστασης που τους διακρίνουν πιο εύκολα. Πρόκειται για στοιχεία που θα περιληφθούν στο κατηγορητήριο ως αναπόσπαστο τμήμα του.
Ακριβώς. Αυτό θα ήταν δώρον άδωρον. Δεν θα εξυπηρετούσε σε τίποτε την τελεολογία του νόμου.
Εδώ μόνο έχουνε δίκιο οι διαμαρτυρόμενοι. Μπορώ να σκεφτώ δύο περιορισμούς: πρώτον, χρονικό περιορισμό στην έκθεση, και δεύτερον, μου φαίνεται είναι δυνατόν να δημοσιευθούν οι φωτογραφίες κατά τρόπο που δεν επιτρέπει την αντιγραφή τους. Το έχω δει να γίνεται με προστατευμένες με δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας φωτογραφίες.
Παραπέμπω σε αυτό που είπα για Μπαγκλαντούς κ.λπ. Την ανακοίνωση της ΕΕΔΑ σχολιάζω στην επόμενη ανάρτηση. Θα ήταν πολύ καλή για μεσημεριανάδικο πάντως.
Δεν το είχα σκεφτή έτσι. Ίσως. Ίσως για αυτό ακριβώς όμως, ακόμη και αν έχη στοιχεία προσφορότητας, να είναι εν τέλει δυσανάλογο: πόσοι από αυτούς θα εισέφεραν κάτι στην ανάκριση και πόσοι απλώς θα κουτσομπόλευαν;