Ο Θανασης Αναγνωστοπουλος πριν κατι χρονια εθεσε μια ωραια ερωτηση για Τουρκους που θελουν την χωρα τους ως πληρες μελος στην ΕΕ και κατηγορουν την ΕΕ για ρατσισμο οσο δεν τους καλοδεχεται. Αν υποθεσουμε οτι η ΕΕ ηταν θεοφτωχη και μια υποτιθεμενη Αραβικη Ενωση πλουσια, με κοινοτικα πλαισια στηριξης και διαφορες επιδοτησεις, που θα θελατε να ανηκετε?
Θα πιστευε κανεις οτι το αντιστοιχο ελληνικο ζητημα εχει ληξει, το αργοτερο απο την ημερα εκεινη που ο Κωνσταντινος Καραμανλης ειπε το γνωστο ανηκομεν εις την Δυσιν.
Αν το σκεφτει κανεις ομως, η θεληση της Ελλαδας να ανηκει εις την Δυσιν, και ειδικοτερα στην ευρωπαϊκη οικογενεια, δεν εχει δοκιμαστει σοβαρα εως σημερα. Το γεγονος οτι στα ματια των Ελληνων η συμμετοχη στην ΕΕ γινοταν ολο και πιο αποδεκτη, αν οχι ελκυστικη, σιγουρα δεν ειχε και μικρη σχεση με το γεγονος οτι η χωρα λαμβανε και λαμβανει τεραστια χρηματικα ποσα απο την Ενωση. Τα Κοινοτικα Πλαισια Στηριξης ανερχοντουσαν προ κρισης σε καπου 3% του ελληνικου ΑΕΠ ετησιως, και τα οφελη διαχεονται ευρεως. Καθε Ελληνας εχει παρει χρηματα με τον ενα ή τον αλλο τροπο απο την Ενωση.
Τα ευρωπαϊκα χρηματα ερχοντουσαν κατα κανονα χωρις προϋποθεσεις, φυσικο επακολουθο ηταν οι κατοικοι της Ελλαδας* να βλεπουν την ΕΕ με καλο ματι. Απο το 2008 εως σημερα ομως η αναγκη της Ελλαδας για ευρωπαϊκη βοηθεια εχει εκτιναχθει. Οσο αυξανονται οι αιτησεις μας για βοηθεια, τοσο εχουν αρχισει να αυξανονται οι ευρωπαϊκες απαιτησεις απο μας. Η επιπλεον οικονομικη βοηθεια** ερχεται με πολλη πιεση και πολλες ενδοευρωπαϊκες τριβες που αποτελουν πια την πραγματικη δοκιμασια της ευρωφιλιας του καθε Ελληνα, αλλα και των Ευρωπαιων πολιτων γενικα.
Για μνημονιακα και αντιμνημονιακα κομματα μιλανε δημοσιογραφοι και αναλυτες. Εγω συντασσομαι πληρως με τον Αποστολο Δοξιαδη που βρισκει τον διαχωρισμο παραπλανητικο, αν οχι βλακωδη. Γενικα ειναι κακη ιδεα να αναζητει κανεις τις διαφορές πολιτικων σχηματισμων σε εναν μονο αξονα. Ενα πληρες κομμα εχει μια πλατφορμα που υποτιθεται συμπεριλαμβανει θεσεις για καθε ζητημα της ζωης μας. Κοινωνικα ζητηματα (γαμοι ομοφυλων?), διαρθρωσης κρατους (μεγαλο ή μικρο δημοσιο), θρησκευτικα (κυριαρχια της Εκκλησιας της Ελλαδος ή οχι?). Ακομα και ψυχολογικα ζητηματα παιζουν σημαντικο ρολο – νομιζω οτι παμπολλοι Ελληνες βρισκονται ακομα σε Αρνηση σχετικα με την κατασταση που εχουμε περιελθει και ψαχνουν τον ηγετη που με μαγικο τροπο θα τους γυρισει στο 2008.
Αν αναζητει ομως κανεις εναν οριζοντιο διαχωρισμο σημερα, δεν ειναι μεταξυ φιλο- και αντι-μνημονιακων Ελληνων, αλλα μεταξυ εκεινων που ηθελαν την ΕΕ για την τσεπη τους και εκεινους που την ηθελαν με την καρδια τους. Ο Κ. Καραμανλης το ειπε απεριφραστα και χωρις δισταγμο, εγω θα το λεγα ακομα πιο καθαρα Ειμαστε Δυση. Δεν υπαρχει καμμια εναλλακτικη εδω για μενα, αυτο το συνολο αξιων με εκφραζει, αυτος ο πολιτισμικος χώρος ειναι αυτος που αγγιζει την καρδια μου. Και αν και το δυτικο συστημα τεινει να φερνει πλουτο για ολους, πραγμα καλοδεχουμενο, το οικονομικο ζητημα δεν κυριαρχει για μενα οταν επιλογω την αφοσιωση μου στην Δυση.
Ακομα και αν τα 5ετη Πλανα της Σοβιετικης Ενωσης εφερναν ποταμους μελιου και γαλακτος, οπως φαινεται να πιστεψαν πολλοι στην αρχη του αιωνα (αντι για την καθολικη φτωχεια και μιζερια που εφεραν στο τελος), ολοκληρωτικα καθεστωτα τετοιου τυπου μου ειναι αποκρουστικα. Αν η Ευρωπη μας ηταν φτωχη αλλα η Κινα πλουσια (ενας φοβος που αρχιζει να κυκλοφορει) παλι την Ευρωπη θα προτιμουσα. Την ηπειρο που δημιουργησε το ελκυστικοτερο συστημα ιδεων που ξερω, απο Αρχαια Ελλαδα μεσω του Διαφωτισμου εως σημερα. Αυτο που χονδρικα λεμε δυτικη φιλελευθερη δημοκρατια, εκει που οι πολιτες ειναι ελευθεροι και το κρατος τους σεβεται, εκει που οι πολιτικοι αρχοντες λογοδοτουν, εκει που η αυτοεκπληρωση του ατομου ειναι ισως η υψηλοτερη αξια.
Η Ευρωπη με αυτην την εννοια δεν ειναι απλα προτυπο για μενα, αλλα αναποσπαστο κομματι μου. Δεν μπορω να φανταστω να ζω μακροπροθεσμα σε μια χωρα που δεν ειναι Ευρωπη, με την ουσιαστικη εννοια. Δεν μπορω να φανταστω μια Ελλαδα που προσπαθει να χασει την ευρωπαϊκοτητα της. Και αυτο ειναι το πραγματικο διακυβευμα των εκλογων. Ειτε αισθανεται κανεις εν οικω σε μια Ελλαδα αναποσπαστο κομματι της δημοκρατικης Ευρωπης, ειτε θελει περιπετειες προς την μερια του ολοκληρωτισμου, του εθνικισμου και της γενικης ανοησιας.
Και καπου εδω αισθανομαι την αναγκη να τονισω οτι οσο ειναι σαχλη η αντιδιαστολη στον μνημονιακο αξονα, τοσο ατοπη ειναι η -στο μυαλο καποιων- συγκρουση Ευρωσκεπτομενων και Ελληνοπατριωτων, Ευρωαναλγητων και Ελληνοευαισθητων. Με κανεναν τροπο δεν δεχομαι ο ολοκληρωτικος εθνικισμος να ιδιοποιειται την εννοια του πατριωτισμου, ουτε ο λαϊκισμος της επιφανειακης σκεψης να ιδιοποιειται την πραγματικη ευαισθησια για τον ανθρωπο. Επειδη ακριβως αγαπαω την πατριδα μου και την Ευρωπη τις θελω αρρηκτα συνδεδεμενες. Για οσους θελουν να στερησουν απο την Ελλαδα την βαρια ευρωπαϊκη κληρονομια μας δεν εχω ιδιαιτερη ανοχη ή αγαπη. Αφθονουν οι περιοχες του πλανητη που θα βολευτουν οσοι θελουν ολοκληρωτισμο και σκοταδισμο. Δεν μπορει να τους αφησουμε να χαλασουν μια μικρη γωνια της Γης που βρηκε ασυλο η Ελευθερια και ο Ορθος Λογος. Δεν μας περισσευουν.
—————————–
*Συνειδητα μιλω για κατοικους, γιατι οι Ελληνες που κατοικουν και πληρωνουν φορους πχ στην Γερμανια μπορει να εχουν διαφορετικη γνωμη.
**Ας σημειωθει οτι η ΕΕ μας ενισχυει ξεκαθαρα περισσοτερο απ’οτι πριν την κριση, καθως τα ΚΠΣ συνεχιζουν να τρεχουν, παραλληλα με τις δεκαδες δις ευρω που φερνουν τα Μνημονια Στηριξης!
Ποσο εκτιμουν οι διαφοροι λαοι της Ευρωπης την ΕΕ και τι περιμενουν απο αυτην?
Ευρωβαρομετρο 2009
36% των Ελληνων ζητουν απο την ΕΕ αυξηση της υλικης ευημεριας, ενω μονο 22% ζητουν να ενισχυσει την οικονομικη αναπτυξη (ισως δεν καταλαβαινουν οτι δεν υπαρχει ευημερια χωρις αναπτυξη). Μολις 11% ζητουν σταθεροτητα και ειρηνη, που ηταν ο πρωταρχικος σκοπος της Ενωσης. Αναρωτιεμαι ποσο θα αλλαξουν αυτα τα ποσοστα το 2012.
Καταρχάς με κολακεύει (όσο και με τρομάζει λίγο!) ότι ο ΣΓ έχει καταγράψει ό,τι έχω πει :-)
Πράγματι λοιπόν, αν ήταν η Ελλάδα στην θέση της Τουρκίας έναντι της υποτιθέμενης Αραβικής Ένωσης, δεν νομίζω ότι θα ετίθετο θέμα.
Η μόνη μου επιφύλαξη είναι ότι ανήκομεν εις την Δύσιν στον βαθμό που δεν ανήκομεν εις την χερσόνησό μας, την ελληνική χερσόνησο, και στους γειτόνους μας. Όπως προσπαθεί μάταια να αναδείξη ο Θεόδωρος σε σειρά άρθρων πολιτισμικής ανθρωπολογίας παύλα καταλογογράφησης στερεοτύπων, με κάπως πιο επιτυχημένο αυτό, όπως είναι πολύ φυσιολογικό θα προτιμούσαμε επί ίσοις όροις μια Βαλκανική Ένωση μιας Λατινικής. Τίποτε το παράξενο με αυτό. Η γραμμή του Ιρεσέκου βοά.
Από κει και πέρα, δεν ανήκομεν απλώς εις την Δύσιν, εμείς κατασκευάσαμε την Ευρώπη. Όσο και αν η προσέγγιση ρωμιοσύνης και φραγκιάς δεν αριθμεί πάνω από 250 χρόνια, η Ευρώπη ως πολιτική έννοια χώρου ευνομίας και ισοπολιτείας, πραγματικής ή κατά φαντασίαν, σε αντίθεση με μια Ασία της δεσποτείας και της αυθαιρεσίας, πάλι πραγματικής ή κατά φαντασίαν, είναι ελληνικό εφεύρημα των αμέσως μετά τους Περσικούς Πολέμους χρόνων.
Σωτήρη, πάντως καλό θα ήταν να διευκρυνίσεις την αφετηρία του κατά τα άλλα πολύ ωραίου κειμένου. Διότι αν έχει να κάνει με τη συμμετοχή μας ή μη σε Ευρωπαϊκά μορφώματα οφείλω να αναρωτηθώ, η Δανία, η Σουηδία, και το Η.Β. που δεν ανήκουν στην Ευρωζώνη, ανήκουν εις την Δύσιν? Η Νορβηγία που δεν ανήκει καν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανήκει κατά τα άλλα στην Ευρώπη?
Η Νορβηγια ειναι στην EFTA παντως.
Αφετηρια δεν υπαρχει περα απο αυτη που δηλωσα ηδη.
Τωρα, εφαρμογη του ολου σκεπτικου δεν σημαινει απαραιτητα συμμετοχη στην ΕΕ, αν το δικο μας πολιτικο συστημα εξασφαλιζει ολα αυτα που θεωρω απαραιτητα. Αλλα νομιζω οτι για διαφορους λογους δεν τα εξασφαλιζει και η ΕΕ ειναι μια δυναμη για καλο.
θαναση
το πρωτοειχες πει παλια το επιχειρημα, αλλα πριν κανα δυο χρονια ειχες ρωτησει και ενα Τουρκο δημοσιογραφο στο βλογ του. Καλο παιδι, αλλα δεν νομιζω οτι ηξερε να απαντησει ;)
Σωτήρη, συγνώμη που επιμένω, αλλά πιο συγκεκριμένα, αν η Ελλάδα ήταν απλώς μέλος της EFTA, όπως η Νορβηγία, τι ακριβώς φοβάσαι ότι θα έπραττε το πολιτικό σύστημα που θα μας έθετε εκτός Ευρώπης? Μπορείς να ορίσεις κατ’ αρχάς τι συνιστά “έξοδο”?
SG , ωραίος.
Μια απορία : εφόσον συμφωνούμε ότι η “ευρωπαϊκότητα” της Ελλάδας είναι το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών , γιατί μας πειράζει ο διαχωρισμός των κομμάτων σε αντιμνημονιακά και μνημονιακά , όταν η αυτόβουλη έξοδος της χώρας από το μνημόνιο αφήνει ανοιχτή- αν δεν εγγυάται- την αποχώρηση / αποβολή από τη θεσμική ευρώπη?
Υ.Γ. : το λινκ για τη σχετική άποψη του Δοξιάδη που θα μ’ενδιέφερε να διαβάσω οδηγεί στην πρώτη σελίδα του blog του -όχι σε συγκεκριμένο post.
Συμεών, επειδή και η επιλογή των μνημονιακών κομματων δεν σημαίνει απαραίτητα και συνειδητη επιλογή παραμονής στη θεσμική Ευρώπη.
Αν τα μνημονιακά κόμματα και ο λόγος είναι πρακτικά για ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ήτανε ευρωπαϊκά κατά συνείδηση δε θα είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο.
Η λειτουργία του κράτους και της οικονομίας θα ήταν διαφορετική.
Πάρη , συνειδητή ή ξε-συνειδητή, από πεποίθηση ή κατά συνθήκη, η πολτική επιλογή της προσήλωσης στο ευρωπαϊκό πλαίσιο διαχείρισης της κρίσης που σήμερα ενσαρκώνουν τα μνημόνια είναι απολύτως -στα μάτια μου- διακεκριμένη από την επιλογή της ρήξης με το μνημόνιο- πάλι από πεποίθηση ή κατά συνθήκη , ειδικά στο οριακό σημείο που βρίσκονται τα πράγματα. Στο σημείο λοιπόν αυτό, να απορρίπτουμε τη μνημονιακή στάση ως κατά συνθήκη και να την εξισώνουμε κατά λογική συνέπεια με την αντιμνημονιακή είναι το λιγότερο πολυτέλεια.
‘Μολις 11% ζητουν σταθεροτητα και ειρηνη’
Ίσως απλά γιατί τα θεωρούμε πλέον σχετικά δεδομένα (και φυσικά έγιναν σχετικά δεδομένα λόγω της ΕΕ και αυτό είναι επιτυχία). Βέβαια το ποσοστό είναι μικρότερο από το ευρωπαϊκό (16%) (τη στιγμή που μάλλον περισσότερα προβλήματα αστάθειας και ειρήνης έιχαμε να αντιμετωπίσουμε προ της εισόδου σε σχέση με άλλους Ευρωπαίους).
Αν ο δυτικός κόσμος σεβόταν πραγματικά τον πολίτη τότε δεν θα έβαζε την οικονομία ανώτερη της πολιτικής.
Γεμίζω αισιοδοξία να διαβάζω έναν οικονομολόγο να μιλάει για το τι λέει η καρδιά του ! S.G αυτό είναι ένα απο τα απολαυστικότερα κείμενά σου. Πάντως, η θέληση μας να ανήκουμε στην δύση έχει δοκιμαστεί κατά το παρελθόν. Η ιστορία μας έχει φέρει αντιμέτωπους με το δίλημμα ανατολή-δύση κι άλλες φορές, και (δυστυχώς) οι αποφάσεις μας τότε έχουν συμβάλει δραστικά στη διαμόρφωση της σημερινής ελληνικής αντίληψης. Αναφέρομαι στο ‘καλύτερα τούρκικο φέσι παρά η παπική τιάρα’, το οποίο ακόμα και αν προέκυψε μέσα απο διαφορετικές συνθήκες δεν θα πρέπει να μας προβληματίζει λιγότερο. Για μένα η ‘δυτικότητα’ του κάθε αυτοπροσδιοριζόμενου ως δυτικού δεν έχει τόσο να κάνει με τις οικονομικές επιλογές του όσο με τις θρησκευτικές, και οχι απαραίτητα με τη θρησκεία όσο με τη θρησκευτικότητα. Αλλά αυτό το θέμα κάνει λίγο τζιιιζ, δεν θα τεθεί ποτέ σε καμία εκλογική ατζέντα και ξεφεύγει και απο το point σου, οπότε σαν σχόλιο πάρε το οτι θέλουμε κι άλλες απόψεις απο καρδιάς! Μας αρέσουν!!
Jo
χα, καλη παρατηρηση! Μου θυμιζει τις σημερινες συνθηκες που ακους κοσμο να λεει καλυτερα χρεοκοπια και περιπετειες με Ρωσια και λοιπους περιθωριακους ολοκληρωτικους παικτες, παρα ΕΕ και βασανα.
μπορει και να χεις δικιο, αλλα θελει λιγο αναπτυξη η θεση
χεχ, ευχαριστω αλλα μην το παρακανουμε κιολας, εχουμε και μια φημη να προστατεψουμε (βλ ζομπι τετραγωνης λογικης)
Darthiir
δεν ειμαι σιγουρος τι εννοεις με “πολιτικη”, αλλα δεν ειναι τα δυτικα καθεστωτα που θυσιαζουν ατομικα δικαιωματα για “εθνικους σκοπους”. Με αλλα λογια, στις Κινες και Ρωσιες να δεις τι ελευθεριες θυσιαζουν για πεντε δεκαρες αναπτυξης ή 10 χμ μετακινηση των εθνικων συνορων.
σωστα. Γενικα οι Ελληνες τεινουν να ξεχνουν περισσοτερο τον σταθεροποιητικο ρολο της ΕΕ, ενω τον χρειαζονται και περισσοτερο!
Συμεων
ο Παρης νομιζω με καλυπτει. Ο ευρωπαϊσμος ειναι κατι πολυ ευρυτερο απο το αν συμφωνουμε με μια υπογραφη σε μια δανειακη συμβαση σε συγκεκριμενη στιγμη. Φυσικα υπαρχει συσχετιση, σημερα οι ευρωπαϊστες τεινουν να ειναι υπερ του μνημονιου, αλλα υπαρχουν και αρκετοι που συμφωνουν σημερα με την συμβαση αλλα δεν τα πανε πολυ καλα με την Ευρωπη.
οσο για το λινκ, εψαξα και δεν το βρηκα, αν το βρω θα το βαλω…