αναΜορφωση - συνΙστολογιο

Ενόψει ευρωεκλογών συνεχίζουμε την παράδοση ενός πολιτικού ερωτηματολογίου, σαν κι αυτού που είχαμε συντάξει το 2012.

Η θεματική του αφορά αυτήν την φορά θέματα αποκλειστικά ευρωπαϊκά: 20 ερωτήσεις που να καλύπτουν ένα κατά το δυνατόν ευρύ φάσμα θεμάτων γύρω από τις σχέσεις Ελλάδας και ΕΕ, αλλά και τις εξωτερικές σχέσεις της ΕΕ, το μέλλον της, τους θεσμούς της, τα διδάγματα του πρόσφατου παρελθόντος.

Απευθύναμε λοιπόν το ερωτηματολόγιο σε 14 υποψηφίους ευρωβουλευτές από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, Ελιά, ΔΗΜΑΡ, το Ποτάμι και τις Γέφυρες.

Μας απάντησαν τρεις υποψήφιοι, τους οποίους ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο που αφιέρωσαν. Είναι οι εξής κατ’ αλφαβητική σειρά:

Read moreΠολιτικό ερωτηματολόγιο ΙΙΙ

Συνεχίζω εδώ τον σχολιασμό της απόφασης Town of Greece vs Galloway μετά την προηγούμενη ανάρτηση.

Πώς διακρίνεται η περίπτωση της απόφασης από παρόμοια πραγματικά περιστατικά, που μας απασχολούν και εμάς εδώ εις τας Ευρώπας, όπως είναι η σχολική προσευχή, οι εικόνες σε σχολεία ή δικαστήρια και ο αγιασμός ή η δοξολογία σε επίσημες περιστάσεις;

Να τα δούμε ένα ένα. Γνώμη μου είναι ότι διακρίνεται επαρκώς από τα δύο πρώτα, αλλά ταυτίζεται με το τρίτο.

Καταρχάς, στην σχολική προσευχή είναι (ήταν;) υποχρεωτική η παρουσία (στον βαθμό που δεν είναι υποχρεωτική, δεν έχω πρόβλημα μαζί της). Επιπλέον, υπάρχει και η περιπλοκή σχετικά με τα δικαιώματα των ανηλίκων και το δικαίωμα των γονέων στην ανατροφή των τέκνων τους. Στην περίπτωση όμως του Δήμου Ελλάδος, η νομοθετική προσευχή αφορούσε το εισαγωγικό και τελετουργικό μέρος της διαδικασίας, εκεί όπου, μεταξύ άλλων ωρκίζονταν και πίστη στην σημαία τους. Οι προσφυγούσες [παρένθεση: για την δικονομική ακρίβεια, ενώπιον του SCOTUS προσφυγών ήταν ο Δήμος, όχι οι γυναίκες] εκούσες εξετέθησαν στα κατ’ αυτές προσβλητικά λόγια του ιερέα: αν ήθελαν, ας έβγαιναν έξω και ας επέστρεφαν όταν θα γινόταν η συζήτηση για το θέμα τους. Η παρουσία τους στην προσευχή δεν ήταν προαπαιτούμενο για να ασκήσουν τα δικαιώματά τους ως πολίτες ενώπιον του δημοτικού συμβουλίου.

Οι ίδιες βέβαια ισχυρίζονται το αντίθετο (σελ. 9):

…they argue that the setting and conduct of the town board meetings create social pressures that force nonadherents to remain in the room or even feign participation in order to avoid offend­ing the representatives who sponsor the prayer and will vote on matters citizens bring before the board. The sec­tarian content of the prayers compounds the subtle coer­cive pressures, they argue, because the nonbeliever who might tolerate ecumenical prayer is forced to do the same for prayer that might be inimical to his or her beliefs.

Και ξανά στην σελ. 18:

the public may feel subtle pressure to participate in prayers that violate their beliefs in order to please the board members from whom they are about to seek a favorable ruling.

Τους εξαναγκάζουν; Σιγά μην τους βιάζουν κιόλας.

Read moreΗ Ελλάς υπέρ της θρησκευτικής ελευθερίας ΙI

Λίγες ημέρες πριν το αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο δημοσίευσε την σημαντική απόφαση Δήμος Ελλάδος κατά Γκάλλογουεϊ κ.λπ..

Η Γκρης λοιπόν μόνο τυχαίο όνομα δεν έχει. Ωνομάστηκε έτσι προς τιμήν του εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα, που μαινόταν το 1822, όταν ιδρύθηκε η πόλη αυτή στο άλλο ημισφαίριο. Συγκινητικό ε;

Read moreΗ Ελλάς υπέρ της θρησκευτικής ελευθερίας Ι

Για όλα αυτά διαβάστε και την εκτενή συζήτηση στο Μπαζ. Όπου ο Θαλυς τούς παίρνει τα σώβρακα (αν και δεν συμφωνώ με το “κατάπτυστος”).
1.

Όταν είχε δημοσιοποιηθή η υποψηφιότητα της Σαμπιχά Σουλεϊμάν, είχα ξινίσει: Με το συμπάθιο, αλλά το “Ρομά” δεν είναι επαγγελματική ιδιότητα. Νομίζω. Αποδείχθηκε ότι έκανα λάθος. Όχι μόνο επειδή είναι πιθανόν πράγματι να αποκερδαίνη τα προς το ζην ως Ρομά, αλλά επειδή η υπόθεση είχε πολύ ψωμί ακόμα.

2.

Κατά ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων το γεγονός ότι οι Αθίγγανοι της Θράκης διδάσκονται με το στανιό τουρκικά. Ο Χριστόπουλος, ο Καθηγητής, ο Αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης κλπ κλπ, δεν βλέπει κανένα ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε αυτό. Δεν του περισσεύει ούτε μία λέξη. Ο δικαιωματισμός του και όλου του ΣΥΡΙΖΑ εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής. Όχι ότι είχα ποτέ αμφιβολία ότι ανθρώπινα δικαιώματα για αυτούς έχουν π.χ. οι αναρχικοί και όχι οι ΧΑίτες, όπως αποδεικνύει η εκκωφαντική κλάψα και η εκκωφαντική τους σιωπή αντιστοίχως. Αντιλαμβάνονται τα δικαιώματα εργαλειακά και, εσχάτως για τον Χριστόπουλο, κομματικά.

Read more11 συν 1 σκέψεις για την υποψηφιότητα της Σαμπιχάς