Τι γυρεύει ένας άθεος στον Άθω; Τι γυρεύει ένας ιστολόγος εκεί όπου αποφεύγουν και το ηλεκτρικό ακόμα; Τι γυρεύει ένας πατέρας εκεί όπου δεν έχει γεννηθή παιδί εδώ και πάνω από χίλια χρόνια;
Δεν ξέρω. Σκόρπια σημεία:
προστασια-ανηλικων
Λόγος οινόφλυξ και ουζόφλυξ
Σύμφωνα με το άρ. 4 Ν. 3730/2008
“Απαγορεύεται σε ανηλίκους η είσοδος και παραμονή, καθώς και η οποιασδήποτε μορφής απασχόληση σε κέντρα διασκεδάσεως και αμιγή μπαρ, καθώς και η κατανάλωση αλκοολούχων ποτών σε όλα τα δημόσια κέντρα, εξαιρουμένων των περιπτώσεων ιδιωτικών εκδηλώσεων”. Σύμφωνα πάλι με το άρ. 6 παρ. 1 του ίδιου νόμου “1. Σε κάθε υπεύθυνο διαχείρισης και λειτουργίας κέντρου διασκέδασης και αμιγούς μπαρ που επιτρέπει ή ανέχεται την παραβίαση του άρθρου 4 ή παραβιάζει ο ίδιος το άρθρο 4 […] επιβάλλεται πρόστιμο. Το ύψος του προστίμου είναι έως 1.000 ευρώ για κάθε παράβαση […]”.
Καλά, την απαγόρευση στους εφήβους να βγαίνουν στα μπαρ του διαβόλου δεν την σχολιάζω καν, αυτό δα έλειπε, τα καλά παιδιά δεν κάθονται έξω μέχρι αργά την νύχτα, πρέπει να προστατεύσουμε την ανηλικότητά τους.
Αλλά με την “κατανάλωση ποτών σε όλα τα δημόσια κέντρα” τι θέλει να πη ο ποιητής; Όταν βγαίνω με την οικογένειά μου στην ταβέρνα της γειτονιάς, δεν έχω δικαίωμα να πιω μια μπίρα με τον 17χρονο γυιο μου; Θα μας πατάξη ο μπιροφύλαξ;
Υπέρ (κάποιας) ελευθερίας βρεφικής εργασίας
Σύμφωνα με το άρ. 21 παρ. 1 Συντ.
Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους.
Πράγματι, με τον Ν. 1182/1981 κυρώθηκε η Διεθνής Σύμβαση Εργασίας 138 του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας “περί του κατωτάτου ορίου ηλικίας εισόδου εις την απασχόλησιν”, στο άρ. 2 παρ. 3 της οποίας προβλέπεται ότι
Το καθορισθέν, συμφώνως προς την παρ. 1 του παρόντος άρθρου κατώτατον όριον ηλικίας δέον όπως μη είναι κατώτερον της ηλικίας περατώσεως της υποχρεωτικής εκπαιδεύσεως, εν πάση δε περιπτώσει όχι κατώτερον του 15ου έτους.
Κάποιες εξαιρέσεις που προβλέπονται στην συνέχεια επιτρέπουν ως κατώτατο όριο το πολύ το 12ο έτος.
Υπέρ της ελευθερίας λεξικογραφίας
Δώδεκα χρόνια πριν η ελληνική κοινωνία συνταράχθηκε από την υπόθεση του Λεξικού Μπαμπινιώτη. Δικαιούται ο λεξικογράφος να καταγράφη την χρήση μιας λέξης που α) δεν είναι η κυριώτερη, αλλά είναι κάπως περιθωριακή, και β) θεωρείται προσβλητική από αυτούς στους οποίους απευθύνεται; Και ακόμη: επιτρέπεται να επικρατήση η πολιτική σκοπιμότητα του νεομακεδονικού ζητήματος της επιστημονικής αμεροληψίας; Και τέλος: δικαιούται το Μονομελές Πρωτοδικείο να αποφασίζη κατά την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων ποια βιβλία θα κυκλοφορούν και ποια όχι λόγω φερόμενης προσβολής της προσωπικότητας;
Οι σατανικοί παιδόφιλοι του Διαδικτύου ξαναχτυπούν
Έχω αναφερθή στο παρελθόν στο πώς μόλις που γλυτώσαμε από τα σατανικά παιδοφιλικά κινούμενα σχέδια. Ο Ν. 3727/2008 ευτυχώς φρόντισε να καλύψῃ το δυσβάσταχτο κενό στην ποινική καταστολή. Με τίτλο «Κύρωση και εφαρμογή της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των παιδιών κατά της γενετήσιας εκμετάλλευσης και κακοποίησης» εμπνέεται δίχως άλλο από ευγενή κίνητρα. Τα κακόμοιρα τα παιδάκια, οι κακοί παιδόφιλοι, το Συμβούλιο της Ευρώπης, που υπερασπίζεται τους φτωχούς και αδικημένους αυτής της ζωής, η καλή μας η Κυβέρνηση με κ κεφαλαίο. Τα ευγενή κίνητρα όμως, όταν δεν συνδυάζονται με γνώση του αντικειμένου, όχι πολλά πολλά, απλώς ένα στοιχειώδες αίσθημα περί κράτους δικαίου, οδηγούν σε πολιτικώς ευπρεπείς και ποινικώς επικίνδυνες σαχλαμάρες, όπως αυτή του νέου άρ. 337 παρ. 4 ΠΚ:
Ενήλικος, ο οποίος μέσω διαδικτύου ή άλλου μέσου επικοινωνίας, αποκτά επαφή με πρόσωπο που εμφανίζεται ως ανήλικο κάτω των δεκαπέντε ετών και, με χειρονομίες ή προτάσεις ασελγείς, προσβάλλει την αξιοπρέπειά του στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους. Αν η πράξη τελείται κατά συνήθεια ή αν επακολούθησε συνάντηση με το εμφανιζόμενο ως ανήλικο πρόσωπο, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών.
Τι να πρωτοθαυμάσῃ κανείς στην διάταξη αυτή, πλην της τεχνοφοβίας της φυσικά.
Περί της πορνογραφίας ανηλίκων
Για μία φορά ακόμη θα υπερασπιστώ τύποις μεν μια όχι πολύ συμπαθητική κατηγορία συμπολιτών μας, κατ’ ουσίαν δε τα ατομικά μας δικαιώματα, όπως εξειδικεύονται στο Ποινικό Δίκαιο.
Περί πορνογραφίας ανηλίκων λοιπόν ο λόγος και θα εκθέσω κάποιες σκέψεις για το οικείο άρ. 348Α ΠΚ, αντιπαρερχόμενος τον πειρασμό να σχολιάσω τον νέο μπαμπούλα του διαδικτύου, τους ηρωικούς ηλεκτρονικούς υπεραστυνομικούς, τα ανθρωπόμορφα τέρατα που συλλαμβάνουν και τους τερατόμορφους ανθρώπους που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους από τηλεοράσεως και ιστολογοσύνης.