γενοκτονια

Ρε σεις, δεν τον προλαβαίνω τον άνθρωπο. Δυο μήνες μετά τις εκλογές και ο Νίκος Λιμπερταδόρ κερδίζει με το σπαθί του νέα ειδική ανάρτηση, εξαιρετικά αφιερωμένη.

Πάμε:

1. Διορισμός Προέδρου ΣτΕ

Είσαι ΥπΔικ. Εισηγείσαι στο Υπ. Συμβούλιο τον Χ για την θέση του Προέδρου ΣτΕ, αλλά αυτό αποφασίζει υπέρ του Ψ. Τι επιτάσσει η ευθιξία;

Κατά την ειδησεογραφία των ημερών, ο ΝΠ πρότεινε ως νέο Πρόεδρο του ΣτΕ τον Αντιπρόεδρο του Δ΄ Τμήματος Πετρούλια, μια καλή επιλογή, όπως ακούγεται. Αντ’ αυτού, το Υπουργικό Συμβούλιο, δηλαδή ο Τσίπρας, επέλεξε τον Σακελλαρίου, μια κάκιστη επιλογή, όπως ακούγεται (Ο νέος Πρόεδρος ΣτΕ Ν. Σακελλαρίου είχε καταψηφίσει τον νόμο Ραγκούση για την ιθαγένεια (ΟλΣτΕ 460/2013). Τι θα ψηφίση άραγε, όταν φτάση στην Ολομέλεια ο αντίστοιχος νόμος Χριστοδουλοπούλου; Αγωνία. #δεύτερη_φορά_αριστερά). Κυκλοφόρησε μάλιστα ότι τον Σακελλαρίου πρότεινε/επέβαλε πίσω από την πλάτη του ΝΠ ο Αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλος.

Δεν ξέρω αν έχει ξανασυμβή να μην εισακούεται, με αυτόν τον τρόπο μάλιστα, η εισήγηση του ΥπΔικ. Ίσως ναι, δεν το αποκλείω. Ξέρω όμως πολύ καλά τι κάνει ένας αξιοπρεπής άνθρωπος, που τον έχουν για διακοσμητικό ΥπΔικ, ανίκανο να κρίνη για τις κεφαλές των ανωτάτων δικαστηρίων: παραιτείται.

Read moreΛίβελος κατά του Νίκου Παρασκευόπουλου, μέρος Β΄

Γράφοντας αρκετά εκνευρισμένος και οργίλος για τον διαβόητο αντιρατσιστικό νόμο που μας φορτώσανε, αλλά και γενικώτερα για την νεομισαλλόδοξη επίθεση στην ελευθερία της γνώμης που βιώνουμε, δεν περίμενα ότι τα πράγματα θα εξελίσσονταν έτσι. Στο κάτω κάτω, το άρ. 2 του ντροποθετήματος αυτού, που αφορά την κακόβουλη άρνηση γενοκτονίας, είναι το άρθρο εκείνο που συγκέντρωσε τα περισσότερα πυρά και το οποίο, στα λόγια τουλάχιστον, δεν εναγκαλίστηκαν ούτε οι νεομισαλλόδοξοι. Και στο κάτω κάτω, ήταν ασφαλής η πρόβλεψη ότι πιθανός κατηγορούμενος σε ποινική δίωξη θα ήταν πάλι κανάς Πλεύρης. Και τον Πλεύρη είναι πάντα δυσάρεστο να τον υπερασπίζεσαι.

Αμ δε.

Η πρώτη γνωστή ποινική δίωξη για το καινοφανές αδίκημα της κακόβουλης άρνησης εγκλημάτων πολέμου με εξυβριστικό χαρακτήρα είναι γεγονός. Και κατηγορούμενος δεν είναι μηδέ ακροδεξιός μηδέ αρνητής μηδέ ακραίος φανατικός. Ούτε καν ακροκεντρώος ψηφοφόρος του Ποταμιού.

Κατηγορούμενος είναι ο σεβάσμιος 76χρονος Έκτακτος Καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Μάννχαϊμ Χάιντς Ρίχτερ. Ένας ανθρωπος που έχει αφιερώσει όλη του την επαγγελματική και επιστημονική πορεία στην Ελλάδα και στην Κύπρο, και μάλιστα στην νεώτερη και νεώτατη φάση της ιστορίας τους.

Read moreΗ υπόθεση Heinz Richter

Συνεχίζω εδώ μετά το πρώτο μέρος με κάποιες σύντομες παρατηρήσεις στον Ν. 4285/2014.

Σύμφωνα με το άρ. 2:

Δημόσια επιδοκιμασία ή άρνηση εγκλημάτων
1. Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή διά του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται την ύπαρξη ή τη σοβαρότητα εγκλημάτων γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, του Ολοκαυτώματος και των εγκλημάτων του ναζισμού που έχουν αναγνωριστεί με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων ή της Βουλής των Ελλήνων και η συμπεριφορά αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων ή μέλους της που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία, όταν η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία ή μίσος ή ενέχει απειλητικό ή υβριστικό χαρακτήρα κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της, τιμωρείται με τις ποινές της παραγράφου 1 του προηγούμενου άρθρου.
2. Αν η πράξη της προηγούμενης παραγράφου τελέστηκε από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο, κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτόν καθηκόντων, επιβάλλεται φυλάκιση έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων έως είκοσι πέντε χιλιάδων (10.000 − 25.000) ευρώ.

Read moreΠαρατηρήσεις στον Ν. 4285/2014, μέρος Β΄

Ότι δεν μπορώ να βρω πολλά κοινά μεταξύ των υποστηρικτών της εγκληματοποίησης της άρνησης μιας γενοκτονίας και εμού, πλην του ότι είμαστε όλοι μας δίποδες άπτεροι, είναι σαφές. Στην τελική, ο σεβασμός ή η περιφρόνηση προς την ελευθερία της έκφρασης κάποιου, όσο ζάβλαξ και να είναι αυτός, ανάγεται σε ένα αποφασιοκρατικό σημείο, μη προσβάσιμο σε νομικά ή λογικά επιχειρήματα. Αποδέχομαι το γεγονός ότι ζουν ανάμεσά μας άνθρωποι που υποστηρίζουν τέτοιου είδους απαγορεύσεις, διώξεις, φυλακίσεις. Τι να κάνουμε.

[Για την άρνηση της γενοκτονίας και γιατί δεν συμβαδίζει στο ελάχιστο με τον νομικό μας πολιτισμό η εγκληματοποίησή της έχω επιχειρηματολογήσει εκτενέστατα εδώ.]

Ακόμη όμως και ένας νεομισαλλόδοξος πρέπει να (μπορή να) είναι συνεπής με την νεομισαλλοδοξία του. Αποτελεί στοιχειώδη προϋπόθεση πνευματικής εντιμότητας.

Ωστόσο, στην υπόθεση Perinçek κατά Ελβετίας (Δεκ 13) κρίθηκε ότι παραβιάζει το άρ. 10 της ΕΔΔΑ περί ελεύθερης έκφρασης η καταδίκη ενός Τούρκου κομμουνιστή, προέδρου του τουρκικού Εργατικού Κόμματος. Ο αιτών χαρακτήρισε ως “διεθνές ψεύδος” (“mensonge international”) την αρμενική γενοκτονία σε τρεις ξεχωριστές περιπτώσεις, πράγμα που ωδήγησε στην καταδίκη του για ένα νεομισαλλόδοξο πράγμα που υπάρχει στο ελβετικό ποινικό δίκαιο και λέγεται “φυλετική διάκριση” (“discrimination raciale“).

Ειδικώτερα, το κατά Περιντσέκο “ψέμα” δεν ήταν οι θάνατοι καθ’ αυτούς, αλλά ο χαρακτηρισμός τους ως “γενοκτονίας”.

Το επίμαχο άρ. 261 δις του ελβΠΚ προβλέπει ειδικώτερα τα εξής:

Celui qui, publiquement, aura incité à la haine ou à la discrimination envers une personne ou un groupe de personnes en raison de leur appartenance raciale, ethnique ou religieuse;
celui qui, publiquement, aura propagé une idéologie visant à rabaisser ou à dénigrer de façon systématique les membres d’une race, d’une ethnie ou d’une religion;
celui qui, dans le même dessein, aura organisé ou encouragé des actions de propagande ou y aura pris part;
celui qui aura publiquement, par la parole, l’écriture, l’image, le geste, par des voies de fait ou de toute autre manière, abaissé ou discriminé d’une façon qui porte atteinte à la dignité humaine une personne ou un groupe de personnes en raison de leur race, de leur appartenance ethnique ou de leur religion ou qui, pour la même raison, niera, minimisera grossièrement ou cherchera à justifier un génocide ou d’autres crimes contre l’humanité; celui qui aura refusé à une personne ou à un groupe de personnes, en raison de leur appartenance raciale, ethnique ou religieuse, une prestation destinée à l’usage public, sera puni d’une peine privative de liberté de trois ans au plus ou d’une peine pécuniaire.

Read moreΤο Ιδεοδικείο του Στρασβουργου VIII: η ανισότης των γενοκτονιών

Ο όρος “Ολοκαύτωμα” είναι εντελώς άστοχος ως περιγραφή της φρικτής μοίρας των Ευρωπαίων Εβραίων επί εθνικοσοσιαλισμού. Δεν είναι απλώς άστοχος, νομίζω ότι είναι και προσβλητικός.

Το ολοκαύτωμα δεν είναι παρά μια λατρευτική πρακτική. Ο όρος Κορμπάν Ολά (קָרְבַּן עוֹלָה) αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη θυσία της περιόδου του Α΄ και του Β΄ Ναού, κατά την οποία το θυσιαζόμενο ζώο προσφερόταν ολόκληρο στον Θεό, με το να καίγεται ολόκληρο (σε αντίστιξη με το να προσφέρεται μόνο ένα μέρος του, με το λοιπό να καταναλώνεται από τον προσφέροντα λατρευτή σε ιερόδειπνο ή να απομένη στον ιερέα [“αφαίρεμα“]). Παρόμοιες θυσίες ολοκαυτώματος ήταν γνωστές και στον ελληνικό πολιτιστικό χώρο. Η αξία της θυσίας ολοκαυτώματος είναι προφανώς ότι δεν απομένει τίποτα από το θύμα για τους ανθρώπους, αλλά ότι ολόκληρο προσφέρεται στην θεότητα. Πρόκειται συνεπώς για δείγμα απόλυτης αφοσίωσης προς τον Γιαχβέ (ή όπως Τον λένε τέλος πάντων).

Read moreΠερί Ολοκαυτώματος μικρό ορολογικό

Ένα από τα θέματα των ημερών είναι η υπό κατάθεση πρόταση νόμου που κυκλοφορείται δημοσιογραφικά με το βαρύ όνομα “αντιρατσιστικό“. Πρόκειται φυσικά για τον επί τα χείρω διάδοχο του περιβόητου Ν. 927/1979. Όλες εκείνες τις πλαδαροδοξίες έχω ανατινάξει εδώ και τέσσερα χρόνια σε σειρά άρθρων που ξεκίνησε από αυτό, κυρίως εδώ, αλλά και εδώ. Δεν σκοπεύω να επανέλθω επί του παρόντος, τα λεχθέντα ισχύουν αναλόγως.

Το νέο που κομίζει το ντροποθέτημα των ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ αφορά την εγκληματοποίηση αυτού που στο χωριό μου λέμε Auschwitzlüge (άρ. 3 της πρότασης νόμου):

1. Όποιος με πρόθεση, δημόσια, είτε προφορικά είτε διά του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιονδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, εγκωμιάζει, αρνείται ή μηδενίζει την σημασία εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου, όπως αυτά ορίζονται στα άρ. 6, 7 και 8 του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, που κυρώθηκε με τον Ν. 3003/2002 ή των εγκλημάτων που ορίζονται στο άρ. 6 του Καταστατικού του Διεθνούς Στρατοδικείου, που προσαρτάται στην Συμφωνία του Λονδίνου της 08ης Αυγούστου 1945, και η πράξη αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται με βάση, την φυλή, το χρώμα, την θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό, κατά τρόπο που μπορεί να διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος κατά μιας τέτοιας ομάδας ή μέλους της, τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία έτη και χρηματική ποινή τριών χιλιάδων έως δέκα χιλιάδων ευρώ.
2. Για την εφαρμογή της προηγούμενης παραγράφου απαιτείται τα εγκλήματα αυτά να έχουν διαπιστωθεί ή αναγνωρισθεί με αμετάκλητη απόφαση ελληνικού ή διεθνούς δικαστηρίου ή με απόφαση της Βουλής των Ελλήνων.
3. Η τέλεση πράξης της παρ. 1 από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτούς καθηκόντων [ή από Βουλευτή ή μέλος του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου] συνιστά επιβαρυντική περίσταση. Τιμωρείται και πειθαρχιά κατά το πειθαρχικό δίκαιο που διέπει το άνω πρόσωπο.

Read moreΠερί αρνήσεως γενοκτονίας πολεμικός