Τα εξι σημεια του πρωθυπουργου για την αντιμετωπιση της οικονομικης κρισης και πως δεν φαινεται να μπορουν να βοηθησουν
Μιλουσα με εναν ωραιο ταξιτζη σημερα το πρωι ερχομενος απο το αεροδρομιο και λεγαμε ποσο ενοχλητικο ειναι το φαινομενο στην Ελλαδα να εχουμε προωρες εκλογες καθε τρεις και λιγο. Οποτε νομιζει η κυβερνηση οτι θα κερδισει, τις κηρυσσει, οποτε νομιζει η αντιπολιτευση οτι εχει ελπιδες να κερδισει, τις ζηταει κατευθειαν “για το καλο της χωρας”. Ζηλευει κανεις τις χωρες που η εννοια των προωρων εκλογων απλα δεν υπαρχει (εχει γινει ποτε προωρη εκλογη προεδρου στις ΗΠΑ?).
Το μακροπροθεσμο οικονομικο προβλημα της Ελλαδα το εχουμε αναλυσει, ειναι κατα βαση δημοσιονομικο, το κρατος ξοδευει περισσοτερα απο οσα εχει και τα ξοδευει μαλιστα με τον χειροτερο τροπο. Το να εχουμε εκλογες καθε τρεις και λιγο επιτεινει το προβλημα, με την γνωστη μανια των πολιτικων να ξεσκιζουν τον κρατικο κουμπαρα λιγο πριν την τελικη ευθεια.
Βρισκω λοιπον μαλλον ανευθυνο απο το ΠΑΣΟΚ και την αντιπολιτευση να κραυγαζουν για προωρες εκλογες, ειδικα με αφορμη μια κριση που η κυβερνηση προφανως δεν ξεκινησε και περισσοτερο οταν φαινεται να υποσχονται ακομα πιο ανευθυνη πολιτικη αν εκλεγουν. Θα περιμενε κανεις να κριτικαρουν την τρομερη ελλειψη κρατους και ηγεσιας σε μια τοσο δυσκολη στιγμη, θα περιμενε κανεις να εναντιωθουν στην προσφατη κυβερνητικη τακτικη να σκορπιζει χρηματα σε οποια συντεχνια κλεισει εναν αυτοκινητοδρομο, περιφερειακο συνοριακο περασμα, πανεπιστημιο ή εστω απειλησει να κανει καταληψη σε καποιο περιπτερο τελοσπαντων.
Θα περιμενε ομως κανεις και ενα σχεδιο απο την κυβερνηση που να εχει καποιο νοημα. Ο πρωθυπουργος παρουσιασε εξι σημεια στα οποια αποτι καταλαβα ζητει συναινεση των κομματων.
– Πρώτον, τήρηση των κανόνων που ισχύουν στην Ε.Ε. για σταθερότητα στην οικονομία.
– Δεύτερον, συντονισμένες δράσεις για τη μείωση του υψηλού δημοσίου χρέους που αποτελεί και το τεράστιο και διαχρονικό θέμα που ταλανίζει τη χώρα.
– Τρίτον, η σταδιακή μείωση των ελλειμμάτων πρέπει να αποτελεί κύρια προτεραιότητα και κεντρικό εργαλείο. Επ’ αυτού είναι η αποτελεσματική μείωση των δημοσίων δαπανών, ο περιορισμός της σπατάλης και όχι νέα φορολογικά μέτρα.
– Τέταρτον, το δημόσιο χρέος και η μείωση των ελλειμμάτων ορίζουν τις πραγματικές αντοχές της ελληνικής κοινωνίας σε σχέση με την ανάπτυξη και την κοινωνική πολιτική και αν ξεφύγουμε – είπε ο κ. Καραμανλής – η κατάσταση θα γίνει ανεξέλεγκτη και ενδεχομένως επικίνδυνη.
– Πέμπτον, ο πρωθυπουργός είπε ότι σε ορισμένους κρίσιμους τομείς της χώρας, όπως π.χ. ο τουρισμός, είναι απαραίτητες ειδικές αναπτυξιακές δράσεις και βέβαια πάντα με τήρηση των κανόνων της ΕΕ.
– Έκτον, ειδικά σε αυτές τις δύσκολες περιστάσεις, είπε ο πρωθυπουργός, έχουμε χρέος να μην ενθαρρύνουμε τη διατύπωση υπερβολικών διεκδικήσεων, αφού η κατάσταση δεν επιτρέπει πλειοδοσία παροχών.
Δυσκολευεται κανεις να διακρινει ποιο ακριβως ειναι το σχεδιο. Φαινεται σαν να λεει ο πρωθυπουργος τρεις-τεσερεις φορες το ιδιο πραγμα. “Το δημοσιο χρεος ειναι υψηλοτατο και πρεπει να μειωθει, οχι μονο επειδη το λεει η ΕΕ αλλα επειδη ειναι σημαντικο προβλημα για την αναπτυξη μας.” Σωστα. Βεβαια, στις πολυ καλυτερες μερες που ειχαμε ως τωρα, η κυβερνηση ελαχιστα εκανε για να το μειωσει. Με αυτες τις δηλωσεις τωρα ειναι σαν ο πρωθυπουργος να ζηταει να δωσουν τα αλλα κομματα αφεση αμαρτιων για την μακροχρονια ανευθυνοτητα της κυβερνησης και να λαβουν μερος της ευθυνης για το αναγκαιο συμμαζεμα τωρα!
Ας το αφησουμε αυτο και ας επικεντρωθουμε στο παρον και το μελλον. Δεν βλεπω ποια ειναι τελικα η πραγματικη προταση για τονωση της οικονομιας απο δω και περα. “Ειδικες αναπτυξιακες δρασεις”, σε κλαδους οπως ο τουρισμος? Τι σημαινει αυτο? Ενισχυση του σχολικου τουρισμου και τα αλλα αστεια μετρα που προτεινε προσφατα ο ΓΑΠ? Ή μηπως σκοπευει ο πρωθυπουργος να συνεχισει να ενισχυει εκεινες τις “παραγωγικες” ομαδες που φωναζουν περισσοτερο?
Δεν καταλαβαινω γιατι δυσκολευεται τοσο να μιλησει για συγκεκριμενα μετρα. Αν το προβλημα μας ειναι απλα παροδικο προβλημα ζητησης (που δεν ειμαι σιγουρος οτι ισχυει), τοτε ας την τονωσουμε με γενικη ενισχυση ολων των φορολογουμενων, οχι μονο οσων εχουν φορτηγα ή τρακτερ. Μπορουμε να εχουμε μια επιστροφη φορου, σαν τα 600 δολλαρια που ελαβαν πολλοι περσυ στις ΗΠΑ. Αν το προβλημα ειναι η συνεχιζομενη ελλειψη ρευστοτητας (που επισης θεωρω οτι βελτιωνεται), ας ενισχυσουμε τον τραπεζικο κλαδο. Αν το προβλημα ειναι απλα οτι η διεθνης οικονομια εχει παρει την κατω βολτα και η Ελλαδα αναποφευκτα ακολουθα κατα ποδας (κατι που θεωρω πιθανοτερο), ας κοιταξουμε να αδραξουμε την ευκαιρια για μια λυση των προβληματων που κρατανε την Ελλαδα πισω απο τους πλουσιοτερους εταιρους της.
Ειναι καιρος για ξεκαθαρισμα στο αναποτελεσματικο δημοσιο με μειωσεις υπαλληλων οπου δεν χρειαζονται, προσληψεις οπου χρειαζονται, μεταταξεις κτλ Ξεκαθαρισμα των χρηματοοικονομικων σε νοσοκομεια και ΔΕΚΟ. Επενδυση σημαντικων ποσων στην μηχανοργανωση του δημοσιου αλλα και στις υποδομες μας. Ειναι χαρακτηριστικο οτι στις ΗΠΑ, ως μερος του σχεδιου ανορθωσης, ριχνουν τεραστια κεφαλαια σε πρασινες επενδυσεις, νεες κυκλοφοριακες υποδομες, σε ιατρικη και αλλη εφαρμοσμενη ερευνα κτλ Παρομοιως στην Ελλαδα, αντι να προσπαθησουμε να ενισχυσουμε 5-6 κλαδους που γκρινιαζουν περισσοτερο, ειναι καλη ιδεα να ριξουμε λεφτα εκει που οχι μονο τονωνουν την απασχοληση και ζητηση τωρα, αλλα ανεβαζουν και τον ρυθμο αναπτυξης μας μακροπροθεσμα.
Η κατασταση σημερα πραγματικα ζηταει την συναινεση ολων των πολιτικων ομαδων της χωρας. Αλλα ζηταει και μια σοβαρη κυβερνηση επιτελους, με πραγματικη διαθεση για υπευθυνη ηγεσια της χωρας, με οραμα να την καθοδηγει και συνεπεια να την κραταει στον δρομο.
Έχει γίνει κάτι καλύτερο. Μη εκλογή.
Εν μέσω ύφεσης θεωρώ λίγο επιπόλαιο να ζητάμε συμμάζεμα δαπανών, αναδιοργανώσεις δημοσίου κλπ. Δηλ. να απολύσουμε τώρα δημόσιους υπαλλήλους τη στιγμή που απολύσεις γίνονται και από τον ιδιωτικό τομέα; Θα είναι σα να επιτείνουμε το πρόβλημα. Εφόσον δεν έχουμε νομισματική πολιτική μπορούμε να ξοδέψουμε τώρα λίγο παραπάνω, δεν πειράζει. Μόλις φύγουμε από τις δυσκολίες, συζητάμε και τα συμμαζέματα των δαπανών και του χρέους.
Και δε βρίσκω παράλογο να βοηθάμε τον τουρισμό. Δηλ. τι ακριβώς άλλο έχουμε να “πουλήσουμε” αυτήν την στιγμή; Μιλάς πιο πολύ για μακροχρόνιες στρατηγικές ενώ μάλλον το ζήτημα τώρα είναι βραχυχρόνιο, όπως άλλωστε κάθε ύφεση.
ΥΓ. Αυτά βέβαια στηρίζονται στην πίστη μου πως οι υφέσεις είναι κατεξοχήν πρόβλημα μειωμένης ζήτησης.
οπως ειπα δεν νομιζω οτι η Ελλαδα εχει προβλημα ζητησης (και αρα υπερβολικης αποταμιευσης), ισα ισα η αποταμιευση πρεπει να ειναι ακομα κοντα στο μηδεν! (και θα ηθελα πολυ να δω σχετικα στοιχεια)
αλλα προσεξε με, δεν ζητω περιορισμο των ελλειμματων αυτην την στιγμη, η αληθεια ειναι οτι οντως η οικονομια μπορει να βοηθηθει απο ενα δημοσιονομικο ερεθισμα. Ομως αυτο πρεπει να ερθει απο δαπανες μιας χρησης που να ειναι ευκολα αναστρεψιμες ή απολυτα χρησιμες, οχι δηλαδη προσληψεις μονιμων υπαλληλων σε θεσεις που δεν χρειαζονται!
Οταν λεω χρησιμες, ας βοηθουν την καθημερινη ζωη μας και την υγεια μας, οπως επεκτασεις του μετρό (η τοσο απαραιτητη επεκταση προς Κηφφισιας δεν βρισκει αυτην την στιγμη πορους, αν ειναι δυνατον!) ή κατεδαφισεις κτιριων και δημιουργια παρκων. Επισης ας βοηθουν το μελλον μας, δηλαδη βελτιωση των πανεπιστημιων μας, ας βοηθουν την λειτουργια του κρατους (προσληψεις μηχανικων, δικαστων κτλ).
Ειναι λαθος να λεμε οτι η οικονομια χρειαζεται χρημα αρα ας πεταξουμε λεφτα σε οποιον τα ζητησει. Εχω την αισθηση οτι αν εχουμε ελλειματα αλλα ειναι μερος ενος σοβαρου σχεδιου, οι αγορες, βλεποντας αυξηση του δυνητικου ρυθμου αναπτυξης μας, θα μας επιβραβευσουν με χαμηλοτερα επιτοκια για το χρεος μας.
θα συμφωνήσω με τον radical, δεν νομίζω οτι κανένας πρέπει κοιτάει μακροπρόθεσμες λύσεις εν μέσω κρίσης..
Η ελλάδα το μόνο που έχει είναι ναυτιλία (επλήγη γιατί είναι κατα βάση εξωστρεφής τομέας), κατασκευές (κορέστηκε), τουρισμός (θα δείξει το καλοκαίρι και οι επιπτώσεις του θα φανούν αργότερα) και το δημόσιο όπου μέχρι στιγμής είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι και κανένας δεν μπορεί να κουνήσει τους δημ.υπάλληλους παρα μόνο σε περίπτωση χρεωκοπίας..οπότε απο που να αρχίσεις?
υποθέτω οτι αυτό εννοεί πως είναι κομβικός κλάδος που η ενίσχυση του θα βοηθήσει και άλλους τομείς με forward k backward linkages ..απλά όμως μόνο υποθέτω..
Συμφωνώ στο να γίνουν δαπάνες εκεί που λες SG. Είναι σωστό και οικονομικά αλλά και κοινωνικά. Απλά μου φαίνεται πως στο post σου είχες πρώτη προτεραιότητα να αναφερθείς σε μακροχρόνιες supply-side στρατηγικές και κάπου με μπέρδεψες. Δηλ. ήταν κάπως σαν να λες “καλές οι δαπάνες τώρα, αλλά έχουμε ελλείμματα και χρέη που πρέπει να μαζέψουμε, όμως πρέπει και να ξοδέψουμε, ας ξοδέψουμε στην εκπαίδευση κλπ., να μειώσουμε όμως το δημόσιο” κλπ. Δηλ. μου φαίνεται σαν ένα κυκλικό επιχείρημα που τελικά μπερδεύει..
παρελειψα να απαντησω περι τουρισμου. Δεν βλεπω απολυτως τιποτα που να μπορει να γινει βραχυπροθεσμα περι τουρισμου. Τα σχεδια περι ενισχυσης του εσωτερικου ας πουμε οχι μονο ειναι αχρηστα για την συνολικη οικονομια (αφου ειναι απλη αναδιανομη απο τους φορολογουμενους στους τουριστικους επιχειρηματιες) αλλα κινδευνευουν να εθισουν μια απο τις λιγες υγιεις βιομηχανιες στο ταϊσμα απο τα δημοσια χερια, στην διαφθορα και αναποτελεσματικοτητα που αυτο συνεπαγεται κτλ
Αντι να δημιουργουμε νεες προβληματικες, ισα ισα, ας χρησιμοποιηθει η ευκαιρια για εξυγιανση του κλαδου, να κλεισουν μερικες υπολειτουργουσες Πανσιον Μαρικα Μπιτς που μαλλον δυσφημιση για τον τουρισμο μας ειναι και που βλαπτουν τις υγιεστερες επιχειρησεις (μην ξεχναμε οτι ο ελληνικος τουρισμος ειναι ενα μεγαλο πολυπλοκο πακετο και καθε κομματι της αλυσιδας καθοριζει εν μερει την ελκυστικοτητα του συνολου). Μεσοπροθεσμα ο τουρισμος θα ενισχυθει μονο με βελτιωση των υποδομων (που προτεινω ηδη και ως μετρο βραχυπροθεσμης τονωσης της οικονομιας), αυξηση του ανταγωνισμου κτλ
Δημητρη γιατι λες οτι κορεστηκαν οι κατασκευες? Φτασαμε δυτικοευρωπαικο επιπεδο υποδομων? Εγω νομιζω οτι μονο τα πεζοδρομια της αθηνας να φτιαξουμε εχουμε δουλεια για μια δεκαετια.
radical αυτο που λεω ειναι οτι σε μια τοσο κρισιμη στιγμη η μειωση των ελλειμματων ισως δεν ειναι καλη ιδεα αλλα η χρηστη διαχειριση των χρηματων μας ειναι ακομα πιο επειγουσα. Οι αποσπασματικες αντιδρασεις ή χειροτερα το σκορπισμα χρηματων απο δω κιαπο κει μας ζημιωνουν πολλαπλα. Αντιθετα αν αδραξουμε την ευκαιρια να γινουν καποιες επειγουσες αλλα καθυστερημενες αλλαγες μπορει τελικα να βγουμε δυνατοτεροι απο την θυελλα. Και εχω την εντυπωση οτι η πολιτικη συγκυρια ειναι καλη, στις καλες εποχες μπορει να ανεχεσαι χαραμοφαηδες αλλα τωρα νομιζω λιγοτερο.
Φασκεις και αντιφασκεις
”Το οικονομικο προβλημα της Ελλαδα το εχουμε αναλυσει, ειναι κατα βαση δημοσιονομικο, το κρατος ξοδευει περισσοτερα απο οσα εχει και τα ξοδευει μαλιστα με τον χειροτερο τροπο”
και απο την αλλη πετάς μια λιστα με δαπανες που το κρατος θα ήθελες να κανει
”Αλλα ζηταει και μια σοβαρη κυβερνηση επιτελους, με πραγματικη διαθεση για υπευθυνη ηγεσια της χωρας, με οραμα να την καθοδηγει και συνεπεια να την κραταει στον δρομο.”
ευχολογια πως θα δημιουργηθεί μια τετοια κυβερνηση ενω στην αρχη λες οτι ουτε η κυβερνηση ουτε η αντιπολιτευση είναι υπευθυνες.
Αυτονοητα και για τα μικρα κόμματα.
Το πρόβλημα στην Ελλαδα τώρα είναι η ζητηση αφου αυτη είναι η αιτια των υφεσεων.
Η οποια δεν ή μαλλον θα μειωθεί ενδογενως αλλά εξωγενως με τα πολλαπλασιαστικά αποτελεσματα που αυτό εχει.
Τα νοικοκυριά αποταμιευουν το 1% του εισοδηματος τους
(δες τελυταια εκθεση ΤτΕ ή ΔΝΤ για ελλαδα) αρα δεν εχουν πολλα περιθωρια να αυξησουν την καταναλωση τους.
Είναι λιγο δανεισμενα σε σχεση με την ευρώπη αλλα με τετοια αβεβαιοτητα δεν δανειζεσαι.
Το ιδιο και για τις επιχειρησεις που δεν επενδυουν λογω της εντονης αβεβαιοτητας και της μειωμενης ζητησης.
Οι εξαγωγές θα μειωθούν λόγω της διεθνους κρίσης.
Αρα μας μενει μόνο το κράτος το οποιο είναι υπερχρεωμενο αλλα εχει εστω και μικρα περιθώρια τόνωσης της ζητησης.
Και συμφωνω οτι πρεπει να παρει μετρα που θα ενισχυουν την ζητηση και ταυτοχρονα θα αυξανουν την παραγωγικοτητα μακροχρονια.
Αλλα και λιγο καταναλωση λογω πολιτικων περιορισμων θα είναι
αναποφευκτη.
Για μια ακόμα φορά συμφωνώ με τον ΣΓ. Και εξηγούμαι. Αν δεν απατάμαι, η Μεγάλη Βρετανία έχει έναν κανόνα, τον ισοσκελισμένο προϋπολογισμό κατά τη διάρκεια του οικονομικού κύκλου, με εξαίρεση της Δημόσιες Επενδύσεις. Ο κανόνας αυτός εξασφαλίζει 3 πράγματα.
1. Δημοσιονομική ισορροπία μακροπρόθεσμα
2. Τη δυνατότητα να ασκεί η κυβέρνηση βραχυπρόθεσμα σταθεροποιητική δημοσιονομική πολιτική στυλ Κέυνς αρκεί τα ελλέιματα της ύφεσης να καλύπτονται από αντίστοιχα πλεονάσματα τον υπόλοιπο χρόνο.
3. Τη δυνατότητα να είναι ελλειματικός ο προυπολογισμός μακροπρόθεσμα σε περίπτωση που η κυβέρνηση βρεθεί στη θέση να πρέπει να χρηματοδοτήσει ένα ακριβό επενδυτικό σχέδιο (π.χ. η εκμετάλευση νέων κοιτασμάτων πετρελαίου στη Βόρεια Θάλασσα).
Ένα επιπλέον στοιχείο που πρόσθεσε ο Ομπάμα (για αυτό τον πάω) είναι ότι η βραχυπρόθεσμη αύξηση δαπανών προς τόνωση της ζήτησης καλό θα είναι να λάβει τη μορφή επενδύσεων που θα είναι και επωφελείς μακροπρόθεσμα (π.χ. εκπαίδευση, υγεία, έρευνα, κ.λπ.).
Τέλος, οι φοροαπαλαγές δεν είναι Supply Side economics, σύμφωνα με το Κευνσιανό μοντέλο κατά Hicks οδηγούν σε αύξηση της ζήτησης αλλά σε μικρότερο βαθμό καθώς έχουν μικρότερο πολλαπλασιαστή από τις κρατικές δαπάνες. Εγώ προσωπικά θα προτιμούσα τις δαπάνες μόνο εφ’ όσον είναι παραγωγικές κατά τον τρόπο που περιγράφω στην πιο πάνω παράγραφο.
Νομίζω πολλά θα είχαμε να διδαχτούμε από τους Αγγλο-Αμερικάνους. Αλλά ποιός πολιτικός ασχολείται?
Δύο μικρά σχόλια:
Ι. Περί πρόωρων εκλογών, στην τελευταία Αναθεώρηση του Συντάγματος, τέθηκε από ορισμένους θεωρητικούς το ζήτημα της αναθεώρησης του κακοπαθημένου και συστηματικώς παραναγνωσμένου άρθρου 41§2 (διάλυση της Βουλής, προτάσει της Κυβέρνησης, “για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπιστεί θέμα εξαιρετικής σημασίας”), αλλ’ η συζήτηση από όσο θυμάμαι δεν προχώρησε.
ΙΙ. Παραδόξως πως στα περί τουρισμού και δαπανών συμφωνώ με τον ΣΓ (ίσως ο Σάμουελσον μου έκαμε καλό). Αν και γενικώς είμαι ολίγον αλλεργικός απέναντι στον τουρισμό (ίσως η Γραμμή του Ορίζοντος του μακαρίτη Βακολόπουλου να είναι μία από τις αιτίες), πρέπει μάλλον να αποδεχθώ ότι συνιστά τη βαριά βιομηχανία μας. Το ζήτημα είναι, συνεπώς τί τουρισμό θέλουμε. Souvlaki and mousakas, ή πράσινες, ποιοτικώτερες υποδομές που θα προσελκύσουν άλλες μορφωτικής (διάβαζε: και άλλης οικονομικής ευρωστίας) τουρίστες;
Πάντως όσους ενδιαφέρονται για μια πιο ακαδημαϊκή ανάλυση της κρίσης θα συμβούλευα να διαβάσουν το παρακάτω κείμενο (ακολουθεί λινκ) του Amartya Sen, ο οποίος εξωτερικεύει θέσεις που επεξεργάζομαι εδώ και καιρό.
http://www.nybooks.com/articles/22490
Τελικά, αν και βραχυπρόθεσμα ο κόσμος σωστά στρέφεται στον Κέυνς, φαίνεται ότι μακρυυπρόθεσμα αυτό που χρειάζεται είναι περισσότερος κλασσικισμός (Σμιθ και Πιγκού). Αν βρω χρόνο ίσως γράψω κάτι επ’ αυτού, και πιο συγκεκριμένα που χωλένει το σημερινό καπιταλιστικό σύστημα και ποιά θα πρέπει να είναι η παρέμβαση του κράτους.
Να ρωτήσω κάτι Κώστα; Το New York Review of Books βγαίνει online νωρίτερα κατά περίπου ένα μήνα; Γιατί αλλιώς δεν εξηγείται το τεύχος να λέει 26 Μαρτίου 2009…Ή μήπως είμαι στο νησί του Lost και δεν το έχω καταλάβει;; Ωχ, πρέπει να βρω μια σταθερά (constant)..
στουγμαν εξηγησα πως το εννοω. Το μακροπροθεσμο μας πρπβλημα ειναι δημοσιονομικο, γιαυτο ακομα και αν τωρα η μειωση των ελλειμματων ειναι κακη ιδεα, οι οποιες δαπανες πρεπει να γινοτναι με οσο γινεται πιο ορθολογικο τροπο που να βαζει θεμελια για μελλοντικη αναπτυξη.
ενδιαφερον το κειμενο του Σεν Κωστα. Και φυσικα και γω μιλαω για ισοσκελισμενο προϋπολογισμο κατα τον οικονομικο κυκλο, κατι που ισως θα επρεπε να εχει μπει στο Συνταγμα αντι για τοσα αλλα ευχολογια και πλατειασμους που εχουν μπει.
Radical,
έτσι κατάλαβα και εγώ, ότι το τεύχος βγάινει online νωρίτερα. Επίσης, ήθελα να σου πώ μπράβο γιατί στη σελίδα σου έπιασες το θέμα με τους δικαστές που τα έπαιρναν από ιδιωτική εταιρία φυλακών για να στέλνουν για παραπτώματα εφήβους στις εγκαταστάσεις τους. Με προβλημάτισε η περίπτωση πάρα πολύ για το τι σημαίνει αυτό σχετικά με το outsourcing λειτουργιών του δημοσίου σε ιδιωτικές εταιρίες. Ίσως να έπρεπε να το ανεβάσουμε και εδώ?
Σωτήρη,
πράγματι, ίσως θα έπρεπε τέτοιος κανόνας να έχει μπει στο Σύνταγμα.
To αρθρο του Πασχου Μανδραβελη τα λεει ολα…
Η συναίνεση ως άλλοθι απραξίας
http://www.medium.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3013:2009-03-05-11-33-41&catid=67:2008-09-01-08-36-34&Itemid=89
Thnx Κώστα.
Είναι ένα ζήτημα που με απασχολεί και μένα καιρό. Τα όρια δημοσίου-ιδιωτικού και τι ακριβώς αλλάζεις όταν πας από το ένα στο άλλο. Το οικονομικό επιχείρημα είναι μία μόνο πλευρά, οι επιπτώσεις μπορεί να είναι πολύ ευρύτερες και δυσάρεστες..
Πάντως ιδιαίτερα ενθαρυντικά τα νέα για την Ολυμπιακή. Λέτε τελικά να έχουμε και κάτι καλό για το οποίο να θυμόμαστε αυτήν την κυβέρνηση πέρα από τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών αγώνων?
[quote comment=”16109″]Πάντως ιδιαίτερα ενθαρυντικά τα νέα για την Ολυμπιακή. Λέτε τελικά να έχουμε και κάτι καλό για το οποίο να θυμόμαστε αυτήν την κυβέρνηση πέρα από τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών αγώνων?[/quote]
Έχουμε και τη Eurovision (Παπαρίζου)…
Βασικά ο Sen λέει πράγματα που τα έχει ξαναπεί και που τα λένε και άλλοι, μη mainstream οικονομολόγοι. Πρώτον, ότι ο Άνταμ Σμιθ δεν είναι η καρικατούρα “αόρατο χέρι=όλα καλά κι ωραία” και δεύτερον, πως η αγορά έχει ανάγκη ένα πλήθος νορμών και θεσμών για να λειτουργήσει. Ο Κέυνς καλός για διαχειριστικούς-τεχνοκρατικούς λόγους, πχ. γιατί έχουμε ύφεση και πως θα φύγουμε από αυτή.
εχω παντα μια καχυποψια με την μαρφιν, αλλα η αληθεια ειναι οτι το εω υποσχεθει απο χρονια: η κυβερνηση που θα ξεφορτωθει την Ολυμπιακη γραφει πολλους ποντους στο δικο μου μετρημα.
Απλα αυτη η μαρφιν μου φαινεται τρομερα παλιομοδιτικη, ασχολουνται απο ποδοσφαιρικες ομαδες μεχρι αεροπορικες εταιρειες? Ποια ειναι η εξιειδκευση τους τελοσπαντων?
SG,
έχω και εγώ επιφυλάξεις για τους ίδιους ακριβώς λόγους, αλλά σε σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα όπου πληρώνουμε 1 εκ. Ευρώ τη μέρα σε ζημιές και δεν ξέρω πόσες χιλιάδες Ευρώ σε πρόστιμα θεωρώ ότι η εξέλιξη είναι θετική. Πάντως η εμπλοκή της Swissport στην επίγεια εξυπηρέτηση και η πίστη μου ότι η MIG δε θα έπαιρνε τέτοιο ρίσκο χωρίς συγκεκριμένο business plan με κάνουν συγκρατιμένα αισιόδοξο. Για να σου φέρω ένα παράδειγμα, η Ολυμπιακή και η Ντέλτα είναι οι μόνες που έχουν πτήση απευθείας από Νέα Υόρκη για Αθήνα. Η Ολυμπιακή είναι πολύ πιο φθηνή. Όμως είναι στην ώρα της μόνο 30% των πτήσεων. Αυτό μας είχε αποτρέψει με τη γυναίκα μου να κλείσουμε με Ολυμπιακή. Τώρα το σκεφτόμαστε.
Radical,
πάντως σπάνια ακούς να υπερασπίζεται κανείς τη ρύθμιση των αγορών με αναφορές στο Σμιθ. Αντίθετα, περισσότερες αναφορές κάνουν στον Κέυνς, πολλές φορές αποδίδοντάς του λανθασμένα ιδέες που ποτέ δεν εξέφρασε.
Συμφωνώ Κώστα.
Πολύ ωραίο το Animal Spirits των Akerloff και Shiller, δίνει μια νέα οπτική του Κέυνς με τεράστια σημασία για τα μακροοικονομικά. Τσέκαρέ το αν δεν το έχεις ήδη κάνει.
ναι, απλα θα ηθελα λιγο περισσοτερο επαγγελματισμο και σοβαροτητα απο την κυβερνηση, δεν ξερω ας πουμε γιατι απορριφθηκε ετσι ευκολα η προταση της aegean.
και η Κοντινενταλ ελπιζω να ξαναρχισει να πεταει το καλοκαιρι.
Ο λογος που αποφυεγω την Ολυμπιακη δεν ειναι μονο οι καθυστερησεις, ειναι οι απαραδεκετες υπηρεσιες γενικως, η ελλειψη συνδεσης με καποια μεγαλη συμμαχια ωστε να παιρνω μιλια, η κατασταση των αεροπλανων, η αγενεια του προσωπικου κτλ
θαργησω να αλλαξω γνωμη αν και η ιδιωτικοποιηση θα τους ταρακουνησει, δεν μπορει.
Πάντως εγώ από Αγγλία, μόνο Ολυμπιακή παίρνω. Καλές συνθήκες ταξιδιού, τέλειο φαγητό, ευγενικό προσωπικό, και καθυστερήσεις μόνο εξαιτίας της συμφόρησης στο Heathrow. Από Ελ. Βεν. κανένα πρόβλημα. Δεν ξέρω γιατί το βλέπουμε τόσο διαφορετικά..
radical,
thanks για τα references. Για την εξυπηρέτηση της Ολυμπιακής δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη γαιτί έχω χρόνια να πετάξω, αλλά το 30% στην ώρα της είναι στατιστική που δίνει το Orbitz.com όταν ψάχνω για πτήση στη σελίδα τους, ενώ για τις άλλες εταιρίες είναι τουλάχιστον διπλάσιο. Βέβαια, δε βάζουν διακύμανση για να ξέρω αν αυτό σημαίνει 10 λεπτά καθυστέρηση ή ώρες, αλλά με μωρό παιδί δύσκολο να το διακινδυνεύσω. Πάντως την τελευταία φορά που πέταξε η μητέρα μου από Νέα Υόρκη για Αθήνα το Νοέμβριο πράγματι είχε 2 ώρες καθυστέρηση. Παρόλα αυτά εκείνη προτιμάει την Ολυμπιακή, αν και νομίζω το βλέπει και λίγο πατριωτικά το θέμα.
[quote comment=”16124″]Πάντως εγώ από Αγγλία, μόνο Ολυμπιακή παίρνω. Καλές συνθήκες ταξιδιού, τέλειο φαγητό, ευγενικό προσωπικό, και καθυστερήσεις μόνο εξαιτίας της συμφόρησης στο Heathrow. Από Ελ. Βεν. κανένα πρόβλημα. Δεν ξέρω γιατί το βλέπουμε τόσο διαφορετικά..[/quote]
Πολύ διαφορετικές οι εμπειρίες μου (και εγώ από Heathrow πετούσα). Παλιά αεροπλάνα (συνήθως), αγενές προσωπικό (όχι πάντα αλλά είναι η μοναδική αεροπορική στην οποία έχω πετύχει το φαινόμενο τόσες πολλές φορές), φαγητό από “αεροπορικό” εως και πολύ κακής ποιότητας (ακόμα θυμάμαι τι είχα πάθει μια φορά μετά από γιουβετσάκι της Ολυμπιακής!).
SG, πιστεύεις ότι χρειάζεται Δράση για να γίνουν αυτά που χρειάζονται;
Ο Σεν αδικει καταφωρα τον Κευνς.Ο Κευνς ήταν απο τους πρώτους που τονισαν τον ρόλο των ψυχολογικων παρορμησεων των ατόμων στις οικονομικες τους αποφάσεις.Ο ορος ανιμαλ σπιριτς ανηκει στον ιδιο ενω σε διαφορα κεφαλαια της γενικης θεωρίας απορριπτει το μετεπειτα λεγομενο ορθολογικο μοτέλο της επενδυσης.
Πολλοι behavioral economists τον θεωρούν πρωτοπορο ή προγονο του κλαδου.Αντιθετως πιστώνει επιτυχιες και αξία στον Πιγκου που δεν αξιζει με πιο αξιοσημειωτη την αποτυχία του να αποδεχτεί τις βασικες παραδοχες του κευνσιανου μοντελου.
Για τον Ανταμ Σμιθ εχει δικιο ήταν στην ουσια ενας πραγματιστής και όχι ενας δογματικος νεοφιλελευθερος όπως τον παρουσιαζουν ορισμενοι.
Η πραγματική εξυγίανση των τραπεζών
Η μερική και προσωρινή κρατικοποίηση των τραπεζών δεν είναι «αντικαπιταλιστική ιδεοληψία»… Είναι απαραίτητο και αναπόφευκτο μέτρο χρηματοοικονομικής εξυγίανσης:
Η «υγεία» των τραπεζών αντανακλάται στο Δείκτη Κεφαλαιακής τους Επάρκειας (ΔΚΕ), δηλαδή το πηλίκο στον αριθμητή του οποίου βρίσκονται (χονδρικά) τα Ιδια Κεφάλαια και στον παρoνομαστή τα στοιχεία του Ενεργητικού, «σταθμισμένα» με το ρίσκο του. Οσο μεγαλύτερος είναι ο ΔΚΕ τόσο υγιέστερη είναι μια τράπεζα…
Η πρόσφατη κρίση επέφερε τη χρεοκοπία πολλών κλάδων της οικονομίας, γεγονός που μεγιστοποίησε το ρίσκο των τραπεζών, δηλαδή αύξησε τον παρoνομαστή του ΔΚΕ.
Τα ποικίλα «προγράμματα σωτηρίας» των τραπεζών τους προσέφεραν ρευστότητα (με τη μορφή προνομιούχων μετοχών, κυρίως), με αποτέλεσμα να αυξήσουν τον αριθμητή του Δείκτη Κεφαλαιακής τους Επάρκειας…
Ομως, η ρευστότητα αυτή δεν επιστρέφει στην πραγματική οικονομία, γιατί ελάχιστοι δανείζονται σε συνθήκες ύφεσης. Κι έτσι η κρίση βαθαίνει. Κι όσο βαθαίνει η κρίση, πολλαπλασιάζονται οι επισφάλειες των τραπεζών. Δηλαδή, αυξάνεται το ρίσκο τους και μεγαλώνει (ξανά) ο παρoνομαστής του Δείκτη Κεφαλαιακής Επάρκειας…
Ο μόνος τρόπος να σπάσει αυτός ο «φαύλος κύκλος» είναι να χτυπηθεί το πρόβλημα στη ρίζα του: Αντί να ενισχύουμε (συνεχώς) τον αριθμητή, να μειώσουμε απευθείας τον παρονομαστή του κλάσματος, δηλαδή να μειώσουμε το ρίσκο του Ενεργητικού τους.
Μ’ άλλα λόγια, να μειωθούν τα επιτόκια στα ήδη υφιστάμενα δάνειά τους. Γιατί όσο μικραίνουν οι τοκοχρεολυτικές δόσεις των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων τόσο ευκολότερα τα ξεπληρώνουν, τόσο μικραίνουν οι επισφάλειες των τραπεζών, τόσο μικραίνει ο παρoνομαστής του ΔΚΕ, τόσο βελτιώνεται η χρηματοοικονομική υγεία τους.
Κι όσο διευκολύνονται οι δανειολήπτες να πληρώσουν τα δάνειά τους τόσο αποταμιεύουν περισσότερο ή καταναλώνουν περισσότερο. Σε κάθε περίπτωση, μαζί με την εξυγίανση των τραπεζών, προκύπτουν σταδιακή εξομάλυνση της αγοράς και αναζωογόνηση της οικονομίας.
Ομως, η «δεσπόζουσα θέση» των τραπεζών τις καθιστά «ανελαστικές προς τα κάτω»: το τραπεζικό καρτέλ δεν μπορεί να αποφασίσει μόνο του μείωση των τοκοχρεολυτικών δόσεων (δηλαδή προσωρινή μείωση των κερδών του). Οπότε πρέπει το κράτος να ελέγξει προσωρινά (με μερική κρατικοποίηση) τις ισχυρότερες, ώστε να υποχρεωθούν όλες να ρίξουν το κόστος εξυπηρέτησης των δανείων τους.
Πρόκειται για λύση απλή, και ριζοσπαστική ταυτόχρονα. Που σταματά και αντιστρέφει τη δυναμική της κρίσης, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα και τα «γενεσιουργά» αίτιά της και τα «δευτερογενή» αίτια που την ανατροφοδοτούν… Αυτά, περίπου, υποστηρίζουν σήμερα επιφανείς οικονομολόγοι διεθνώς – ανάμεσά τους και βραβευμένοι με βραβεία Νόμπελ, όπως ο Πολ Κρούγκμαν.
Ακούει κανείς;
Καταρχας βρισκω απαραδεκτη την φραση
τι ακριβως προτεινει ποιος, ειναι τοσο δυσκολο να δοθει μια συνδεση?
Κατα δευτερον ποιο ειναι το τραπεζικο καρτελ, γνωριζει αυτος ο ανθρωπος τι σημαινει η λεξη? Το οτι σε ορισμενες προϋποθεσεις εχει νοημα η μειωση των δοσεων ειναι αληθεια, αλλα αυτο ειναι διπλο προβλημα:
α) δεν θελουμε να δοθει η εντυπωση οτι οποιος εχει προβληματα θα μπορει να εχει μειωμενες δοσεις γιατι ετσι απλα θα καταρρευσει η ολυ εμπιστοσυνη στο συστημα και θα εκθρεψουμε 10 φορες περισσοτερη ληψη κακων δανειων απο ατομα που δεν εχουν αρκετς δυνατοτητες αποπληρωμης
β) θελει συντονισμο των τραπεζων ωστε να γινει απο ολους μαζι, για να μην εχουν μερικους δωρεανιες να αφηνουν τις αλλες τραπεζες να βγαλουν το φιδι απο την τρυπα. Στις ΗΠΑ υπαρχουν διαφορα σχεδια με συμβολη κρατους και τραπεζων για να μειωθουν οι δοσεις νοικοκυριων που την πατησαν αλλα που με την μειωμενη δοση θα μπορουσαν να ξαναγινουν οικονομικα βιωσιμα.