Κατι δεν παει καλα με την ρητορικη των αδιεξοδων α λα Αλεξη Παπαχελα. Για μερικους η ελληνικη οικονομια ειναι ενας δυσμοιρος παιχτης μεταξυ των κακων αγορων και της ξιπασμενης Γερμανιας, που δεν την αφηνουν να χρεωθει οσο θελει. Διαφωνω. Η Ελλαδα δεν ειναι μπροστα σε αδιεξοδα που της επιβαλλουν αλλοι, η ελληνικη οικονομια (και κοινωνια) ειναι απλα αντιμετωπη με την αμειλικτη πραγματικοτητα και τον παλιοτερο ισως κανονα της χρηστης διαχειρισης: αν δεν αποταμιευεις στις ηλιολουστες ημερες του καλοκαιριου, δεν θα τα βγαλεις περα οταν χαλασει ο καιρος και ερθουν οι βροχες.
Ο ΑΠ κανει διαφορα σφαλματα στο κειμενο του. Προσωποποιει τις αγορες, ως μια Σκυλλα ετοιμη να μας ξεσκισει.
Εν πάση περιπτώσει, οι αγορές χτύπησαν με βίαιο και γρήγορο τρόπο. Είναι προφανές σε όλους πως έχουν το «πάνω χέρι» και πως εκβιάζουν πολιτικές αποφάσεις
Οι αγορες ουτε εχουν χερι, ουτε κοινα συμφεροντα, ποσο μαλλον εκβιαζουν και πολιτικες αποφασεις. Οι αγορες, δηλαδη εσεις και εγω που σταματησατε να καταναλωνετε οσο τις μερες του παρτυ προ 2008, ο γειτονας σας που βγαζει τα λεφτα του απο την Ελλαδα, ο συναδελφος μου που σταματησε να αγοραζει ευρωπαϊκες μετοχες, εχουν κατατρομαξει με την επιδειξη πολιτικης ανικανοτητας των ηγετων της Ευρωζωνης. Κανεναν δεν προσπαθει να εκβιασει οποιος δεν δανειζει χρηματα στην Ελλαδα, απλα προσπαθει να σιγουρεψει οτι δεν θα χασει τα λεφτουδακια του!
Αλλα και η γερμανοφωνη Χαρυβδη του ΑΠ δεν παει πισω.
Συγγνώμη για τον κυνισμό ή τον ρεαλισμό, αλλά αυτός που δανείζει ή χρηματοδοτεί σπανίως έχει καλούς τρόπους, είτε είναι οι αγορές είτε το Βερολίνο. Δανείζουν ή χρηματοδοτούν με τους δικούς τους όρους και ασφαλώς με το αζημίωτο, ούτε από φιλελληνισμό ούτε από αλληλεγγύη. [η εμφαση δικη μου]
Για δευτερη φορα ο ΑΠ αποτυγχανει να δει τα πραγματικα κινητρα και τις σκεψεις εκεινων που περιμενουμε να μας βγαλουν απ’τον λακο. Η Γερμανια δεν πραττει απο κακια, ουτε επειδη βρηκε την στιγμη να βγαλει κερδος απο την Ελλαδιτσα. Η Γερμανια ειναι φοβισμενη οτι αν αναλαβει να γινει η πλουσια θεια της Ελλαδας (κατι που θα της κοστισει μικροποσα), το ανιψι θα αποκτησει ολο και μεγαλυτερες ορεξεις. Οχι μονο αυτο, αλλα η θεια θα αποκτησει ξαφνικα και μια σειρα αλλα ανιψια, που ολα μαζι μπορουν να φανε τρεις Γερμανιες. Μπορει στην Γερμανια να εχουν αναβιωσει τα ηλιθιοτερα των αντινοτιοευρωπαϊκων στερεοτυπων, αλλα αυτο δεν ειναι το πρελουδιο για το Δ Ραϊχ -οπως ρατσιστικα και αναξιοπρεπως διατυμπανιζουν οι πιο ακραιοι Ελληναρες- αλλα απλα ενα προκαλυμμα, μια λογικοφανης δικαιολογια για τα συντηρητικα και φοβικα ανακλαστικα των Γερμανων: δεν μισουνε, ειναι κουρασμενοι απο την αβεβαιοτητα και τον φοβο. Κανει διαφορα.
Αλλα το μεγαλυτερο λαθος για μενα οσων μιλανε για αδιεξοδα που μας επιβαλλονται απο το εξωτερικο ειναι οτι δεν καταλαβαινουν την φυση του προβληματος. Στο μυαλο πολλων Ελληνων σκοπος της κυβερνησης ειναι να ριχνει χρημα στην αγορα. Οι αγορες και η Γερμανια μας φερνουν εμποδια για δικους τους (εγωϊστικους, σαδιστικους, σατανικους κτλ) λογους. Αν οι δανειστες μας ηταν πιο συνεργασιμοι ομως, εμεις παλι θα τρεχαμε με ελλειμματα 6%.
Οχι, οχι, και παλι οχι. Τα ελλειμματα ειναι το προβλημα, οχι οι δανειστες μας. Η δικη μας συμπεριφορα ειναι που φερνει σε αδιεξοδα, οχι η αρνηση των δανειστων να μας βοηθησουν να αυτοκαταστραφουμε. Ακομα και ο ΑΠ που δεχεται οτι κακοδιαχειριστηκαμε την οικονομια μας, φαινεται να ψαχνει το μαννα εξ ουρανου, που θα μας επιτρεψει να γυρισουμε εν μερει τουλαχιστον στα παλια:
Η Γερμανία μπορεί τελικά να ενδώσει και είτε να συναινέσει σε ένα ευρωομόλογο είτε να επιτρέψει στην ΕΚΤ να τυπώσει χρήμα.
Πρεπει να γινει σαφες: το ευρωομολογο δεν θα ειναι ο χρυσος δρομος προς την νεα υπερχρεωση. Θα ειναι απλα ενα εργαλειο για να καλυπτει το κρατος μας τις μετρημενες του δανειακες αναγκες με σχετικα λογικα επιτοκια.
Η ΕΚΤ δεν θα τυπωσει χρημα για να το δωσει στον νεο Τσοβολα να το χαρισει στο ποπολο. Η ΕΚΤ θα προσφερει απλα την απαραιτητη ρευστοτητα για να λειτουργησουν οι αγορες που αυτην την στιγμη πνιγονται.
Λεει παλι ο ΑΠ
θα επιβάλλουν μια αυστηρότατη δημοσιονομική πειθαρχία η οποία θα οδηγεί σε απώλεια κυριαρχίας
Την κυριαρχια μας δεν θα την χασουμε τωρα, αν επιτελους η ΕΕ αποφασισει να εχει μια κοινη και ανελεητη δημοσιονομικη πολιτικη που δεν θα επιτρεπει μεγαλα ελλειμματα σε κανενα κρατος μελος. Την κυριαρχια μας την χασαμε την στιγμη που επιτρεψαμε σε πολιτικαντηδες να ξεπουλησουν τον πλουτο των ελληνικων νοικοκυριων, με συνεχεις υποτιμησεις και υπερογκα κρατικα ελλειμματα – μοιραζαν τα λαφυρα της εξουσιας στους δικους τους με φτηνο ανταλλαγμα την επανεκλογη τους. Οταν τα κεντρικα οργανα της ΕΕ θεσμοθετουν και εγγυωνται την δημοσιονομικη σωφροσυνη στα κρατη μελη δεν κλεβουν ελευθερια απο τους Ευρωπαιους πολιτες. Αν μη τι αλλο περιοριζουν την αυθαιρεσια των κυβερνωντων και την ταση τους να λαφυραγωγουν το κρατος προς οφελος λιγων ομαδων πιεσης – μας δινουν λιγη απο την ελευθερια μας πισω.
Ποιός το είπε αυτό; Επειδή είναι συλλογικές και ανώνυμες; Μια χαρά έχουν συμφέροντα οι κερδοσκόποι και ακόμα πιο πολύ μια χαρά κάνουν lobbying στην εξουσία και τα κέντρα αποφάσεων.
Δεν θα είναι. Αλλά θα γίνει σαφής και πλήρης εκμετάλλευση από το σύστημα για να μετατεθούν οι υποχρεώσεις μας στις ελληνικές καλλένδες. Όσο πιο σύντομα πούμε όχι τόσο πιο γρήγορα θα σωθούμε.
Το άρθρο είναι αφόρητα μονοδιάστατο. Θα ήθελα να ‘ξερα τι προτείνει ο συγγραφέας σα λύση για μία χώρα με έλλειμμα στο ισοζύγιο συναλλαγών και αρνητική ιδιωτική πιστωτική επέκταση. Αν εφαρμοστεί αυτό που προτείνει ως λύση (κρατικά πλεονάσματα) απλά θα μειωθεί η αποταμιευμένη περιουσία. Και μετά τι;
Πρακτικά όλοι αυτοί οι οικονομολόγοι που προτείνουν τέτοιες λύσεις (να μην καταναλώνουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε, μπλα-μπλα-μπλα) αδυνατούν να προτείνουν κάποια λύση στο εξής. Το να βελτιωθεί η εξαγωγική δραστηριότητα μιας οικονομίας δεν εξαρτάται μόνο απ’ την εν λόγω οικονομία, αλλά απ’ τη ζήτηση συνολικά στον πλανήτη και τους παράγοντες που επηρεάζουν αυτή. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, αυτός που έχει τα εμπορικά ισοζύγια υπέρ του ξεκινά από υπέρμετρα πλεονέκτική θέση στον αγώνα προς τα κάτω του ντάμπινγκ ζήτησης που εφαρμόζεται.
Το να μην καταναλώνουμε περισσότερα από όσο παράγουμε είναι ήδη μια πρόταση και μάλιστα η σοβαρότερη που θα μπορούσε να υπάρξει. Εαν αναζητείται κάποια άλλη είναι επειδή στην εθνική εξίσωση που έχουμε φτιάξει ενσωματώσαμε αυθαίρετα μια σταθερά που λέγεται “δικαίωμα υψηλού επιπέδου ζωής”. Δυστυχώς όμως οι υπόλοιποι συντελεστές δεν βοηθούν.
το τι προτεινω το εχω γραψει αρκετα αναλυτικα σε σειρα κειμενων, θα ελεγα οτι καλο ειναι να ξεκινησεις απο εδω
α, εγω δεν ειμαι υπερ της εμπορικης αυταρκειας, για τα δημοσιονομικα ελλειμματα μιλαω. Το εμπορικο ισοζυγιο ειναι κατι πολυ διαφορετικο και δεν ειναι καθαολου αναγκαιο να ειναι σε ισορροπια.
κατα τα αλλα καλα τα λεει και ο ερμπιππος: