Dramatis personae
Φύλαρχος
Φιλόσοφος
Ιεραπόστολος
Άρχων Μάγειρος (βωβό πρόσωπο)
Συνιστολόγος
Χορός βαρβάρων
Κάπου στο τροπικό δάσος. Ακούγονται μακρινοί βρυχηθμοί λιονταριών και κοντινοί μυκηθμοί βουβαλιών. Σε ένα ξέφωτο μία ομάδα βαρβάρων ετοιμάζεται να μαγειρέψη έναν γαλήνιο Ιεραπόστολο: κάποιος καθαρίζει κρεμμύδια, άλλος τρίβει το πιπέρι, τρίτος ακονίζει την ματσέτα της σφαγής. Κάπως απόμακροι από τον όχλο διαλέγονται περιπατητικώς ο Φύλαρχος με τον Φιλόσοφο.
Φύλαρχος: (με αφελή απορία, αλλά και λίγο πονηρά)
Πες μου, ω Φιλόσοφε, γιατί δεν θα έπρεπε να φάω αυτόν τον Ιεραπόστολο, που μοιάζει, μα τον Δία, τόσο νόστιμος μέσα στα ράσα του, τόσο λαχταριστός με τα κόκκινα μαγουλάκια του, τόσο εντυπωσιακός με τα χρυσά του γκόλφια, τόσο καλοθρεμμένος και τόσο λιπαρός; Μόλις μου τον έστειλαν από το εκλεκτό Εκτροφείο Ιεραποστόλων μας, που υπάγεται στην Διεύθυνση Ανθρώπινης Πανίδας του Βασιλικού Υπουργείου Εδεσμάτων και Ποτών, που εποπτεύεται από την Ανεξάρτητη Αρχή Ελέγχου της Βασιλικής Τραπέζης, όπως συμβαίνει σε όλα τα ευνομούμενα κράτη της μετανεωτερικότητας.
Φιλόσοφος: (με στόμφο και ζωηρότητα)
Σεπτέ Φύλαρχε, τρισένδοξε και βαρβαρότατε, τιμημένε ζουγκλάρχα, ο Ιεραπόστολος αυτός δεν είναι ένας απλός τσιπουρομεζές αλλά συνάνθρωπος με δική του προσωπικότητα, με αιώνιο και απαράγραπτο δικαίωμα στην ζωή, με αυτοτελή και ανεπανάληπτη αξιοπρέπεια. Ακόμη και σε μας, παρ’ οις δεν υπάρχει γραπτό δίκαιο, αλλά νόμος είναι η πάνσοφη προσταγή σου, ω Φύλαρχε, σθένουν πολύ περισσότερο τα άγραπτα και ασφαλή νόμιμα των θεών μας, που, σε αρμονία πάντοτε με τις σχετικές διατάξεις του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκης Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά και με τις γενικές αρχές του δικαίου των πεπολιτισμένων εθνών, εις τα οποία ασφαλώς ανήκομεν, επιτάσσουν ως κριτήριο ορθοπραξίας την καθολικευσιμότητα του γνώμονα των πράξεών μας και σε κάθε περίπτωση την αποφυγή της υποβάθμισης του πλησίον μας αποκλειστικώς σε μέσον προς ικανοποίηση σκοπού, γαστρονομικού στην προκειμένη περίπτωση.
Χορός βαρβάρων: (προς το κοινό, χάριν αποστασιοποιήσεως)
Αλλά εμάς γουργουρίζουν οι κοιλίτσες μας!
Φύλαρχος: (με ελαφρά δυσφορία λόγω της εντεινόμενης πείνας)
Καλά και άγια τα λες, ω Φιλόσοφε, και δεν πήγαν χαμένες οι δαψιλείς κρατικές υποτροφίες στις Οξφόρδες και στα άλλα posh ιερά της κωπηλασίας. Απάντησέ μου όμως στο εξής: ο Ιεραπόστολος είχε την τύχη να ζήση μια ανειμένη και πλήρη ζωή, χωρίς έγνοιες και φροντίδες, χωρίς ταπεινές ασχολίες και αγωνία για το μέλλον, χωρίς συγγραφή εργασιών και πιεστικούς επιβλέποντες. Γνώρισε μόνο το ιλαρό Εκτροφείο Ιεραποστόλων, αυτό νόμιζε ότι ήταν όλος ο κόσμος, αγνοούσε την, ομολογουμένως ανησυχητική, μοίρα που τον περίμενε, είχε τις κατά το δυνατόν μεγαλύτερες απολαύσεις, εξετράφη με τις εκλεκτότερες ανθρωποτροφές, συναναστρεφόταν ανέμελα τους άλλους Ιεραποστόλους. Και το κυριώτερο: του δόθηκε η μεγάλη χάρη να ζήση. Η ζωή αυτή καθ’ αυτήν ήταν το μεγαλύτερο ευεργέτημα που θα μπορούσε να του δοθή, γιατί αν δεν υπήρχα εγώ σήμερα για να τον καταβροχθίσω, δεν θα είχε υπάρξει ούτε εκείνος! Ας ακούσουμε όμως και τον εύγευστο προσκεκλημένο μας.
Ιεραπόστολος: (χωρίς έντονες κινήσεις, με σταθερό λόγο και ανθυπομειδίαμα)
Είναι τραγική η ώρα αυτή για μένα, αλλά και γαλήνια συνάμα. Τώρα βλέπω καθαρά ό,τι δεν μπορούσα να διακρίνω μέσα στην τρυφή του πολυτελούς Εκτροφείου: ήρθα στην ζωή για κάποιο σκοπό, την εκουσία θυσία χάριν των βαρβάρων πλησίον μου, και εκπληρώνοντας τον σκοπό αυτό βρίσκει η ύπαρξή μου δικαίωση. Άθελά του ο Φύλαρχος βοηθεί στην ευόδωση του σχεδίου της Θείας Οικονομίας, υπηρετεί την εντελέχεια της ουσίας μου, γινόμενος και αυτός όργανο της Πρόνοιας, χωρίς να το ξέρη μέσα στην πεινασμένη τυφλότητά του. Εγώ πεθαίνω τσιγαρισμένος και μαγειρεμένος, αλλά ο θάνατός μου πολύν καρπόν φέρει σε αυτές τις άδολες βάρβαρες ψυχές!
Φύλαρχος: (θριαμβευτικά, αλλά και λίγο απορημένα)
Είναι προφανές πλέον ότι και ο τερψιλαρύγγιος Ιεραπόστολος συναινεί. Και το τελευταίο ηθικό κώλυμα έχει πλέον υπερνικηθή.
(προς τον Άρχοντα Μάγειρο, μεγαλοφώνως)
Νυν αποσφάττοις τον Ιεραπόστολο, Άρχον Μάγειρε!
(ο Άρχων Μάγειρος σηκώνει την ματσέτα)
Φιλόσοφος: (παρρησία και υποψία αυταρέσκειας)
Ασθενή μου φαίνονται όλα αυτά τα επιχειρήματα και ετοιμόρροπα. Ναι, έστω ότι δεν θα είχε γεννηθή ο εύγευστος Ιεραπόστολος. Έστω και ότι συναινεί στην μετατροπή του σε λήμμα εδεσματολογίου. Το πρώτο επιχείρημα είναι απεχθές καθότι συνεπειοκρατικό, ενώ το δεύτερο ήκιστα επηρεάζει το γεγονός ότι, αφής στιγμής όντως γεννήθηκε στο χαρωπό Εκτροφείο, αφής στιγμής απετέλεσε μια αυθύπαρκτη ηθική μονάδα, υπέχουμε όλοι μας βαρύτατα ηθικά καθήκοντα έναντί του. Εν οις, πρώτο και κύριο, να σεβώμαστε την ζωή του, να μην την βλάπτουμε, να απέχουμε από κάθε ενέργεια που θα μπορούσε να την διακινδυνεύση, να μην τον τηγανίζουμε βρε αδερφέ.
Χορός βαρβάρων: (μεταξύ τους, χαμηλοφώνως)
Σαν να φιλοσοφή μετά μαλακίας αυτός εδώ.
(προς τον Φύλαρχο, με δισταγμό και ελπίδα)
Να ετοιμάσουμε μήπως δύο λεβέτια, ω εκλαμπροπρεπέστατε Φύλαρχε;
Από μηχανής Συνιστολόγος:
Αποκαθίσταται η τρωθείσα ηθική τάξις, καθαίρεται το πάθημα της ανθρωποφαγίας και ζήσαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα. Ο Φύλαρχος προσηλυτίζεται στον καρπισμό, ο Φιλόσοφος διαπρέπει εις τας Οξφόρδας, ο Ιεραπόστολος γίνεται σεφ, ο Άρχων Μάγειρος κείρεται μοναχός, ο Xορός των Bαρβάρων ψηφίζει Δράση σε συνασπισμό με Φιλελεύθερη Συμμαχία. Τίτλοι τέλους.
Μεθιστολόγηση αυτού εδώ του άρθρου, που δημοσιεύθηκε σαν σήμερα πριν από πέντε χρόνια, με κάποιες αλλαγές.
Geil!
Με την καλή έννοια! ;-)
Θανάση, παρά τις κόντρες μου με τους φιλελεύθερους, σε αυτήν την ευκαιρία που έχω μετά από πολλά χρόνια να ψηφίσω, συντάσσομαι με το χορό και θα ψηφίσω Δράση (μπας και μαζευτούμε καμιά εκατοστή ψήφοι).
Στα υπόλοιπα, και κυρίως στο θέμα της ανθρωποφαγίας, του βρεφοτηγανισμού που είχες θίξει παλαιότερα, κ.ο.κ. προτείνω ανεπιφύλακτα στους μη ειδικούς (άρα εξαιρείται ο Κ.Κ.) αυτό το βιβλίο του Λουκς πάνω στον ηθικό σχετικισμό.
Εγώ βασικά θα ψηφίσω πρώτα κοκορέτσι και αρνάκι στο φούρνο. Την Δράση μετά. :-)
Αυτόν τον παραλληλισμό των ψηφοφόρων της Δράσης με βαρβάρους δεν τον σκέφτηκα καλά… :-Ρ
Ευχαριστώ για την βιβλιοπρόταση. Έχω ήδη προσηλυτιστή όμως. :-)
Αφορμή της ανάρτησης ήταν, τω καιρώ εκείνω, ένα άρθρο του Νικόλα στο Θεωρείν, που δυστυχώς δεν υπάρχει πια (εξού και η έλλειψη συνδέσμου), σχετικά με την χορτοφαγία, την οποία υπερασπιζόταν. Είχε προβληθη τότε σαν αντεπιχείρημα, νομίζω από τον Φώτη τον Περλικό, ότι, αν δεν ήμασταν σαρκοβόρα ζώα, τα εν λόγω ζώα δεν θα ζούσαν ποτέ, γιατί εμείς τα εκτρέφουμε. Επειδή όμως η ύπαρξη είναι προτιμώτερη της ανυπαρξίας, έπεται, κατά το επιχείρημα αυτό, ότι η κρεωφαγία είναι ηθικά υποστηρίξιμη.
Για να αντικρούσω το επιχείρημα αυτό, προσπάθησα να το τεντώσω ως τις ακραίες του συνέπειες: αν ισχύει για τα ζώα, γιατί να μην ισχύη και για τους ανθρώπους;
Συμφωνώ και επαυξάνω για το αρνάκι, το οποίο μάλλον θα φάμε σουβλιστό έστω και υπό βροχή.
Τι έγινε το γηράσκω αει διδασκόμενος?
Το ηθικό για τα ζώα είναι απαραίτητα ηθικό για τους ανθρώπους (και αντίστροφα)?
Εύστοχη ερώτηση. Πρόχειρα απαντώ ότι υπάρχουν πράγματα που μπορούμε να κάνουμε στα ζώα που δεν μπορούμε στους ανθρώπους, άρα κάποιες πράξεις ηθικώς ανεκτές ως προς τα ζώα είναι ανήθικες στους ανθρώπους. Δεν ξέρω αν υπάγεται και η σαρκοφαγία σε αυτές, πάντως αν το μόνο επιχείρημα υπέρ της είναι το επιχείρημα που παρουσιάζει ο Φύλαρχος, καλύπτει εξίσου και ανθρώπους εκτός από ζώα, δεν έχει δηλαδή κάτι που να προσιδιάζη μόνο στα ζώα, αποκλείοντας τους ανθρώπους.
ενα προβλημα με τους ανθρωπους ειναι οτι θα ξερουν οτι καποια στιγμη θα τους σφαξεις να τους φας, πραγμα που θα τους βασανιζει. Τα ζωα δεν φαινονται ναχουν συχνα τετοιο προβλημα, εχω δει προβατακια να χοροπηδανε διπλα στον τυπο που μολις εσφαξε το αδερφακι τους. (τι σου ειναι η ανθρωπογενης επιλογη)
Σωστός. Άντε και Καλή Ανάσταση σε όλους.
Ωραία αυτά, αλλά δε λαμβάνουν υπόψη ότι υπέχουμε ηθικά καθήκοντα κι έναντι των αγέννητων ακόμη. Ας αφήσουμε τους ανθρώπους, ο ΣΓ (ω, ναι!) το’χει διαλύσει πιο πάνω το absurdum που πήγε να στήσει ο Θανάσης.
Τι γίνεται όμως με τ’αγέννητα αμνοερίφια και τις υποχρεώσεις μας απέναντι τους; Αυτά δεν αξίζουν να ζήσουν, έστω για να καταλήξουν στη σούβλα μας το Πάσχα;
Σημειωτέον ότι όσον αφορά τους ανθρώπους, αξιολογούμε θετικά τα δικαιώματα των επόμενων γενεών. Γι’αυτό πολεμάμε την κλιματική αλλαγή ή δεν δίνουμε τεράστιες συντάξεις πέρα από τη λογική στις τωρινές γενιές.
Τι έκανε λέει ο ΣΓ; Τολμηρές δηλώσεις βλέπω.
Όσο και οι αντίστοιχοι αγέννητοι άνθρωποι. Το μονόπρακτο εξετάζει ένα μόνο κρεοφαγικό επιχείρημα (λες και υπάρχουν κι άλλα…): ότι προτιμάται η ύπαρξη έναντι της μη ύπαρξης. Όλες οι άλλες παράμετροι του προβλήματος μπαίνουν σε παρένθεση. Βασικά, ένας ειδιστής κρεοφάγος έχει πολύ καλύτερους λόγους να παραδεχθή το ηθικό του καθήκον έναντι του αγέννητου ιεραποστόλου, κι ας τον φάη μετά, παρά έναντι των αγέννητων αμνοεριφίων.
Εξυπακούεται. Αλλά άπαξ και γεννηθούν, έχουν συγκεκριμένα δικαιώματα, εν οις να μην τις φάμε, ακόμη και αν είχαμε επιδιώξει την γέννησής τους ακριβώς για να τις φάμε. Κι αυτό ισχύει και με τα ζώα ομοίως.
Δεν ξέρω ποιος είναι ο ειδιστής κρεοφάγος ή γιατί πρέπει να είσαι ειδιστής για να είσαι κρεοφάγος. Ξέρω όμως ότι πάλι υπέπεσες στο επιχειρηματολογικό αμάρτημα του ανθρωπομορφισμού. Ίσως να λέει κάτι το ότι χορτοφαγικό επιχείρημα δεν στέκεται δίχως την τελική καταφυγή στον ανθρωπομορφισμό.
Δεν μπορουν να φανε κανενα βουβαλι οι ιθαγενεις; Ειναι αναγκη να φανε τον ιεραποστολο;
Να φάνε κεχρί καλύτερα.
Πού θα το βρουν; Βαρβαροι ιθαγενεις ειναι, τροφοσυλλεκτες κυνηγοι, το πιθανοτερο ειναι οτι αγνοουν τη γεωργια………