Έχω ένα θείο. Ας τον πούμε Γιάννη.
Αυτή είναι μια μικρή βιογραφία του θείου του Γιάννη.
Τον ξέρουν όλοι οι φίλοι μου, κι ας τον έχουν δει μια φορά στην ζωή τους όλη κι όλη: Είχε έρθει στον γάμο μου και είχε χορέψει μόνο ένα τραγούδι.
Φυσικά μοναχός του.
Έκλαψε μεθυσμένος εκείνη την νύχτα, ποιος ξέρει γιατί.
Η οικογενειακή μυθιστορία λέει ότι ήταν έξω την νύχτα του Πολυτεχνείου. Εξαρχειώτης αλητάμπουρας, δεκάξι χρονώ σας γαμώ τα λύκεια, πού να ήταν άραγε; Έκλεβε, έτρωγε ξύλο, φώναζε για ψωμί και παιδεία; Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκε σπίτι.
Και μετά ήταν πάντα ο υιός ο απολωλώς, πάντα μοναχός του. Γκάστρωσε μια ανήλικη, την παντρεύτηκε όπως όπως. Στρατό δεν πήγε, έκανε τον τρελό. Τρεις φορές παντρεμένος, τρεις χωρισμένος. Ψηλός, σφιχτοδεμένος, με χέρια τανάλιες από την δουλειά. Μέθυσος, κυκλοθυμικός, κακός μπελάς. Με ένα μουστάκι που θα έκανε τον Μάκη Ψωμιάδη να κοκκινίση από ντροπή. Με το στήθος ανοιχτό, άντρας της πλειστόκαινης περιόδου. Ουίσκια, πουτάνες. Τσακωμένος με όλους, αποσυνάγωγος, τον Χριστό σου και την Παναγία σου. Πατέρας δύστεκνος και παππούς ανέγγονος.
Πάντως όχι έτσι:
οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός. ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός.
οὕτως, ὅτι χλιαρὸς εἶ καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου.
Εύχαρι διάλειμμα: στην παιδική χαρά περνά μια ηλικιωμένη κυρία, υποβασταζόμενη από μια συνοδό. Την έχουν βγάλει βόλτα. Η συνοδός ψάχνει με τα μάτια ένα παγκάκι, είναι όλα κατειλημμένα. Το προσέχω, πετάγομαι αμέσως όρθιος, καλέ κυρία, καθίστε εδώ. Α, σας ευχαριστούμε πολύ, να χαίρεστε τα παιδάκια σας. Μην το συζητάτε, δεν είναι θέμα. Έκανα την καλή μου πράξη και για σήμερα. Νιώθω πολύ καλύτερα με τον εαυτό μου. Βοήθησα μια ανήμπορη κυριούλα, ναι, ήταν πολύ επιτυχημένο εκ μέρους μου.
Ο θείος ο Γιάννης σήμερα διαγνώστηκε.
Ίσως ζεστός, ίσως ψυχρός. Αλλά όχι χλιαρός.
Και πάντα μοναχός του.