Συνταρακτικα νεα, χανουμε εναν συνιστολογο, κερδιζουμε εναν ηρωα του πενταγραμμου
Ισως θα εχετε προσεξει οτι ο ΚΤ απεχει εδω και λιγο καιρο απο το συνιστολογειν. Αποκαλυπτουμε εδω τον πραγματικο λογο. Συμφωνα με καλα πληροφορημενες πηγες λοιπον, θα συνεργαζεται στο εξης με ενα αστερι του λαϊκου πενταγραμμου. Με τα δικα του λογια:
Ποίημα ζήτησ’ ο Σου-Τζου/
να κάτσω να του φτιάξω/
Κι ύστερα πια να πάψω/
το Θάνο να ενοχλώ /
«Έχει» -μου γράφει- «πέσει»/
«μέσα στη μαύρη θλίψη/
τόσο που του ‘χει στρίψει!
(Γυρεύει το Θεό!!)»
«Δεν ήθελα» -του λέω-/
Να τον στενοχωρήσω/
Μα να τον συνετίσω!/
Να γράφει σοβαρά!/
«Άσ’τα», μου γράφει πίσω/
«Πώς να τον ηρεμήσω;»/
Χωρία του διαβάζω/
Του Άνταμ Σμιθ, ξανά…
«Κατάλαβα», του λέω,/
Λάθος, αυτό, μοιραίο/
Άσε να προσπαθήσω/
Καλύτερα εγώ…
Τον έχω βάλει λίστα/
Πρώτο τραπέζι-πίστα/
Σε νέο μαγαζάκι/
Όπου θα τραγουδώ…
«Και ποιά η τραγουδιάρα;»
Μου γράφει (με φανφάρα/
Λίγο ζωγραφισμένη/
Στο ύφος το ελίτ/)
«Μα δεν το ξέρεις ήδη;»/
(Σηκώνω και το φρύδι)/
Θα τραγουδά μαζί μου/
Κάποια «Πιάφ» Εντίτ!
Μα ύστερα από λίγο/
Εκεί, προτού να φύγω/
Στην πρόβα μου να πάω/
Για να ξημερωθώ/
Του λέω την αλήθεια/
(Δεν είναι η ευήθεια/
Το δυνατό σημείο/
Του Σώτου μας, θαρρώ…/)
«Όχι, πλάκα σου κάνω!»,
Ιδίως για το Θάνο/
«Δεν θα ‘θελα να είναι/
Το πρόγραμμα βαρύ»/
«Θα βάλω ένα ντουέτο/
Που αν τ’ ακούσεις σκέτο/
Ακόμη κι ακαπέλα/
Θα πάθεις συγκοπή!»/
:Φωνή πρώτη ο Λέκτωρ/ (Φωνή Βήτα: ο Λέκτωρ)
Είναι σωστός Αλέκτωρ!/
Και άλλωστε το είπε/
Πως το επιθυμεί!
Βήτα φωνή Καλλίρης/ (Άλφα Φωνή: Καλλίρης)
Ντυμένος σαν εμίρης/
Ή μέσα σε μια τέντα/
Γκαντάφι με στολή!
Πρώτα θα τραγουδήσουν/
Και θα ακολουθήσουν/
Στο γάμα μέρος γλέντια/
Και της κοιλιάς χορός!
Στο τέλος θα κρατήσω/
Τους δυο τενόρους πίσω/
Υπόκλιση θα κάνω/
Μαζί και μοναχός/,
Κι αφού έτσι τελειώσω/
Θα τους καλοπληρώσω/
Που ερμηνεύσαν τέτοια/
Τραγούδια ταπεινά
Με τις φωνές τις θείες/
Όπερες, συναυλίες/
Στη Σκάλα τους ζητάνε/
Και για πολλά λεφτά…
Στο μπαρ θε να καθήσω/
Στο Θάνο θα μιλήσω/
Και θα του εξηγήσω/
Πόσο τον εκτιμώ!/
Κι ένα μωράκι φίνο
Εκεί που θα τα πίνω
Το μάτι θα μου κλείσει
Και ραντεβού θερμό…
Θάνο; “Θάνο”; ΘΑΝΟ;
Ε αυτό πάει πολύ. Και θέλω και γω να τραγουδήσω. Ποιος είναι ο Καλλίρης δηλαδή.
Αγαπητέ μου SG,
Χαίρομαι που απολαμβάνεις αυτά που γράφω, τόσο ωστέ να τα δημοσιεύεις! Κι εσύ όμως, ξέρεις πόσο εξακολουθώ να σας συμπαθώ όλους εν Αναμορφώσει.
Καταρχάς, επίτρεψέ μου να παραθέσω την τελευταία στροφή του στιχουργήματος που δημοσίευσες (είναι απαραίτητο να δοθεί, για λόγους ρυθμού).
Κι ένα μωράκι φίνο
Εκεί που θα τα πίνω
Το μάτι θα μου κλείσει
Και ραντεβού θερμό…
Έπειτα, μιας και έβγαλες, τελικά, στα Fora την ιδιωτική επιστολή που απέστειλα σε σένα και τον Αθανάσιο,όταν θέλησες να θέσετε ως πρωταπριλιάτικη φάρσα εν Αναμορφώσει, το δήθεν-ξεκίνημα τραγουδιστικής μου καριέρας, επίτρεψέ μου να επισημάνω κι εγώ σε όσους μας διαβάζουν τα εξής:
1. Δεν θα συνεργαστώ τελικά με τους Lectoratius-Κωνσταντίνο. Δεν τα βρήκαμε στα λεφτά… ;-)
2. Αιτία αποχώρησης δεν είναι η έναρξη καλλιτεχνικής καριέρας εκ μέρους μου (ούτε όμως και κανένα άλλο παρασκήνιο!) Απλώς το ‘χω ρίξει σε άλλα πράγματα αυτό τον καιρό, και έχω αποφασίσει να σχολιάζω μόνο. Ενίοτε εμμέτρως (και πάντοτε κριτικά)!
Τέλος, παραθέτω στο κοινό την δεύτερη επιστολή που σας έστειλα, όταν μου είπατε ότι σκοπεύετε να δημοσιεύσετε την «φάρσα». Στο τελευταίο της δίστιχο, κρύβεται ένας από τους (πολλούς) λόγους που σταμάτησα να συνιστολογώ και να απολαμβάνω την παρέα σας.
…Χαίρομαι που το Θάνο/
(Και τον Σου-Τζου ιδία)/
Λιγάκι στιχουργία/
Πολύ τους συγκινεί/
Όμως ας μη γελιούνται/
Πόλεμος έχει αρχίσει!/
Και λέω να κρατήσει/
(Σου-Τζού, τί λες κι εσύ;;)
…
Τη φίλια ωδή μου/
Που μέσα απ’ την ψυχή μου/
Σας έχω αφιερώσει/
Προς τέρψη μυστική/
Δεν θα ‘ θελα να βλέπω/
Να σας τη μαγαρίζει/
Του blog η φασαρία/
Κι η αναταραχή…!
Είναι όμως δική σας!/
Κρατήστε τη για πάντα/
Και βάλτε και μια μπάντα/
Να σας την τραγουδά/
Ή βγάλτε τη στη φόρα!/
Εμένα τί με νοιάζει;/
Άμα δεν σας πειράζει/
Η πόρνη η Αγορά…
Εγώ θέλω να μάθω ποιος θλιβερός διπλωμάτης σκέφτηκε να προσθέσει τις παραλλαγές με τον Λεκτ και εμένα μία πρώτη και μία δεύτερη φωνή. Η τέχνη δεν σηκώνει τέτοια είπαμε. Και εν πάσει περιπτώσει, για τον Λεκτ κάνω πίσω και αποσύρομαι στα ενδότερα του λαϊκού πάλκου.
ΥΓ: Άλλωστε, εγώ είμαι ένας ωμός δραματικός φωνακλάς, ένας tenore di forza του αισχίστου είδους, απ΄αυτούς που παίζουν τους ξενέρωτους αγκομαχούντες του έρωτα Κάλαφ και Κάνιο και άντε και Καβαραντόσι κατ’ εξαίρεσιν, ενώ ο Λεκτ είναι ένας λυρικός τενόρος που μπορεί να παίζει τους μεγάλους εραστές, το Ροδόλφο και τον Δούκα και τον… Φάουστ!
ΥΓ2: Έχουμε, πάντως, Καλλίρη, έχουμε και Θάνο, καλά είμαστε από βλαχοποπ.
Είναι αληθές ότι δεν τα βρήκαμε στα λεφτά, Κτ! Άσε, που βάζεις συχνά και νερό στο κρασί σου …και ακούω γω μετά για “μωράκι φίνο” :-)
Κωνσταντίνε, ξέχασες και τον αγαπημένο μου Δον, …όχι του ποινικού, αλλά του δαπόντειου λιμπρέττου!
Λεκτοράτιέ μου, αρσενική κολορατούρα θα σε αντέξω, αλλά όχι και spieltenor (εγώ buffo τον λέω, αλλά είσαι γερμανοτραφής και το σέβομαι)! Είσαι στα καλύτερά σου τραγουδιστικά χρόνια! Βάζω και τον Οττάβιο, λοιπόν, στο ρεπερτόριό σου.
Ας ρεύσει, λοιπόν, ο αφρώδης!
Το μεγάλο σου άσμα είναι αυτό – κι ας σου το κόβουνε συχνά-πυκνά. Σου το αποστέλλω, γερμανοπρεπές και λυρικο-λεζερικό, με τις τιμές που σου αρμόζουν.
Αλλά κι εγώ έχω τις καλές μου στιγμές. Κλέβω λίγο, αλλά οι Ιταλοί λένε ότι υπάρχουν lirico-spinto και drammatico-spinto. Και οι Ιταλοί ξέρουν πάντα καλύτερα σε αυτά τα πράγματα.
Για έναν καλλιτέχνη περιωπής μιλάει η ανάρτηση, οπότε δεν είμαστε εκτός θέματος.
ΥΓ: Ευτούνος ο μπάσος ο μεγαλοπρεπής ποιος είναι; Άν ξέρει κάποιος ας μου πει.
Όντως ξέρουν καλύτερα, εκπληκτικό το δεύτερο.