Σκηνή πρώτη: Στην κλινική γονιμότητας.
Αυτή, αιδημόνως χαμηλοβλεπούσα, συντετριμμένη από το βάρος της ενοχής της. Αυτός, αγέρωχος επιφανειακά, το τσιγκελωτό του μουστάκι ίσα που μπορεί να κρύψη την ταραχή του. Μετά από έξι κορίτσια το πράγμα είναι πλέον σοβαρό.
Ρητορεύει η μόνη ελπίδα τους, ο από μηχανής ιατρός:
Γεννηθήτω υμίν διάδοχος…
Σκηνή δεύτερη: Στο μαιευτήριο.
Ειδική μονάδα της Διεύθυνσης Προστασίας Κρατουσών Ηθικών Αντιλήψεων εισβάλλει αιφνιδιαστικά στο δωμάτιο όπου κοιμούνται η εξιλεωμένη μήτηρ, ο ευτυχής πατήρ και ο ανυποψίαστος διάδοχος.
Μιλάει ο επικεφαλής αστυνομικός:
Θα ξαναδήτε τον διάδοχο μόλις τελειώση το Γυμνάσιο, ποταποί εγκληματίες!
Σκηνή τρίτη: Γιάφκα με σερνικοβότανο.
Του ανταποκριτού μας
Νέα μεγάλη επιτυχία των διωκτικών αρχών σημειώθηκε χτες την νύχτα με την άριστα ωργανωμένη επιχείρηση εισβολής σε γιάφκα στο Σιρμπάνιον Αχαΐας. Στο εν λόγω άντρο του εγκλήματος δρούσε ανεξέλεγκτα επιχείρηση παραγωγής και εμπορίας του απαγορευμένου φυτού γνωστού στην μαύρη αγορά ως «σερνικοβότανο». Κατασχέθηκαν περίπου 500 γραμμ. (τρία «ματσάκια», κατά την ονομασία της πιάτσας) του επικίνδυνου για τις κρατούσες ηθικές αντιλήψεις φυτού, τα οποία πρόκειται να καταστραφούν εντός των ημερών στην υψικάμινο. Η επικεφαλής της εγκληματικής οργάνωσης, η οποία είναι γνωστή στις Αρχές ως «κυρα-Φιλίτσα» και φέρεται να είναι άνω των 80 ετών, διέφυγε προσωρινώς την σύλληψη. Οι έρευνες συνεχίζονται.
Δεν πρόκειται φυσικά για κάποιο διεστραμμένο σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά για απλές, καθημερινές σκηνές της Ελλάδας των αρχών του εν Κυρίω και ΔΝΤ έτους 2012.
Σύμφωνα με το άρ. 26 παρ. 1 Ν. 3305/2005 (ΦΕΚ Α΄ – 17/27 Ιανουαρίου 2005):
Όποιος προβαίνει σε επιλογή φύλου για μη ιατρικούς λόγους…, τιμωρείται με ποινή κάθειρξης μέχρι δεκαπέντε (15) ετών.
Ποιον προστατεύει πάλι αυτή η περίεργη διάταξη; Εννοώ εκτός από τα περιδεή χρηστά ήθη των συντηρητικών, που είναι το προφανές αντικείμενο προστασίας. Πάντως όχι το τέκνο που θα γεννηθή, γιατί δεν συνιστά βλάβη των συμφερόντων του το ανήκειν στο ένα φύλο έναντι του άλλου.
Μήπως όμως η εν λόγω συμπεριφορά συνιστά κάποιου είδους αφηρημένη διακινδύνευση της γενικής αριθμητικής ισορροπίας μεταξύ των φύλων, που θα μπορούσε μακροπρόθεσμα να ανατραπή από την επιλογή φύλου; Μήπως τάχα μια πατριαρχική φαλλοκρατική κοινωνία σαν την δική μας θα γεμιζε σύντομα σωβρακάκια; [μήπως να απαγορεύαμε για τον ίδιο λόγο και την διάγνωση φύλου στον υπέρηχο; Αφού μπορεί ο κακός φαλλοκράτης πατέρας να διατάξη έκτρωση!] Μια πρόχειρη απάντηση είναι προφανής: ούτε όλοι θα επιλέγουν το φύλο, αλλά κάποιοι μόνο. Δεύτερον, ακόμη δεν υπάρχει κανένας τέτοιος κίνδυνος ούτε στον πιο μακρινό ορίζοντα, άρα η καθολική και πλήρης απαγόρευση δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη αντιμετώπισης κάποιων εμπειρικών όρων κινδύνου, αλλά στο απόλυτο μηδέν. Τρίτον, ακόμη και αν εμφανιζόταν μια τέτοια τάση, θα αντιμετωπιζόταν από την αγορά φύλου με τους δικούς της πολύ αποτελεματικώτερους κατασταλτικούς μηχανισμούς: είτε με εισαγωγή του ελλείποντος φύλου (Σούγκαρ τάουν, αν έχετε ακουστά) είτε, πολύ απλά, με αναδιάταξη των προτιμήσεων, καθώς η τιμή του προτιμώμενου φύλου θα έπεφτε λόγω αυξανόμενης προσφοράς, ενώ του υπολειπομένου θα ανέβαινε λόγω αυξανόμενης ζήτησης. Τέταρτον, υπάρχουν πιο αναλογικοί και λιγώτερο κατασταλτικοί τρόποι για να επιτευχθή ο επιδιωκόμενος σκοπός, όπως θα ήταν π.χ. άδεια δικαστηρίου. Και πέμπτον, οι γονείς επιλέγουν ήδη όνομα και θρησκεία για το τέκνο τους, το φύλο μάς μάρανε.
Αν μή τι άλλο όμως, αν το ζητούμενο εδώ και τώρα είναι η αριθμητική ισοδυναμία στρογγυλών και ίσιων κουλουρακίων, τότε θα έπρεπε να επιτρέπεται η επιλογή θηλέων, για να μην πω να επιβάλλεται, αφού, ως γνωστόν, η πλειοψηφία των νεογεννήτων (λεγόμενη δευτερογενής αναλογία φύλου) είναι άρρενα, στην Ελλάδα δε τα αγοράκια στην γέννηση είναι το 107% των κοριτσιών.
Υπάρχουν εξάλλου πολλές περιπτώσεις όπου η επιλογή φύλου είναι απολύτως θεμιτή κοινωνικά και ηθικά, πέρα από την ικανοποίηση των αισθητικών ή άλλων προτιμήσεων των γονέων. Τέτοιες περιπτώσεις συντρέχουν όταν το ζευγάρι π.χ. θέλει να τιμήση ένα νεκρό συγγενή ή, ακόμη περισσότερο, ένα ασθενή συγγενή, όσο είναι κοντά τους. Λίγο κουτσομπολιό ακόμη το αποδεικνύει: Η θεία μου η Χριστίνα, βαφτισμένη στο όνομα του (άγαμου και άτεκνου) θείου της που δεν γύρισε από το μέτωπο, θα ταίριαζε πολύ περισσότερο αν είχε γεννηθή αγόρι. Μια άλλη περίπτωση που έχω συναντήσει είναι η εξής: ο σύζυγος θέλει οπωσδήποτε να δώση το όνομα του πατέρα του σε ένα αγόρι. Θεμιτή επιθυμία, συναινούσης και της συζύγου. Γιαυτό, αν το πρώτο παιδί είναι κορίτσι, συμφωνεί να ονομαστή από την πεθερά του, με την ελπίδα να είναι αγόρι το δεύτερο παιδί, ώστε να πραγματοποιήση την επιθυμία του. Η επιλογή φύλου σε αυτόν τον δεύτερο τοκετό θα διευκόλυνε την οικογένεια και θα τους έκανε όλους ευτυχισμένους. Τέλος, υπάρχει και η απλή ατυχία: γνωστή μου οικογένεια, πηγαίνοντας για το κορίτσι, κατέληξε με πέντε αγόρια. Υπέροχα παιδιά, δεν λέω, αλλά δεν θα έβλαπτε να υπάρχη και ένα κορίτσι. Τέλος, υπάρχει και η πολύ απλή περίπτωση των μονοτεκνικών οικογενειών, λόγω ηλικίας ή για λόγους οικονομικούς ή για όποιο άλλο λόγο: γιατί να μην αφήσουμε αυτούς τους ανθρώπους να ολοκληρώσουν την ευτυχία τους, επιλέγοντας το φύλο του ενός και μοναδικού απογόνου τους, αν θέλουν;
Σημειωτέον τέλος ότι υπάρχουν ήδη ή αναπτύσσονται προεμφυτευτικές μέθοδοι επιλογής φύλου, οι οποίες συνεπώς δεν συνδέονται ούτε επιβαρύνονται καθόλου με τα ηθικά προβλήματα που εμφανίζει η έκτρωση. Οι μέθοδοι αυτές δεν εγγυώνται απόλυτη επιτυχία, έχουν όμως υπέρ τους ότι δεν απαιτούν γονιμοποίηση, ούτε καν συνουσία. Τέτοιες μέθοδοι είναι η διαλογή σπέρματος που βασίζεται στην διαφορά μάζας μεταξύ σπερματοζωαρίων Χ και σπερματοζωαρίων Υ και η πιο προχωρημένη τεχνική που αναπτύσσει η Microsort, που δεν κατάλαβα ακριβώς πώς το κάνει.
Ευτυχείς και προπαντός υγιείς να σας συντροφεύση όλους το νεογνό έτος!
Μεθιστολόγηση αυτού εδώ του άρθρου, που είχε δημοσιευθή και εδώ, σαν σήμερα πέντε χρόνια πριν, με πολλές αλλαγές.
Το ότι δεν θα επιλέξει ένα σεβαστό ποσοστό το φύλο είναι απλά το κλασικό ανεύθυνο ευχολογιακό επιχείρημα των «φιλελεύθερων», μέσω του οποίου προσπαθούν να νομιμοποιήσουν την προσπάθεια ελέγχου των πάντων από το άτομο ως μέθοδο όδευσης προς την ελευθερία, αντί για ατομισμό και βαθειά φασιστική αντίληψη που είναι στην πραγματικότητα. Πραγματικά, διαβάζω κατά καιρούς διάφορες «φιλελεύθερες» μπαρούφες, αλλά ορισμένες φορές ξεφεύγετε πραγματικά από κάθε λογική και μέτρο.
Το ότι τα αγοράκια σε μακροκλίμακα είναι περισσότερα από τα κοριτσάκια, χωρίς επιλογή φύλου, είναι επίσης αδύνατο, μιας και οι πιθανότητες να πεθάνουν τα αγοράκια κατά τη διάρκεια της κύησης είναι περισσότερες από τα κοριτσάκια.
Κατά τα άλλα το γεγονός ότι πρέπει για όλα να έχουμε άποψη αντί να αφήνουμε και λίγο την φυσική επιλογή ελεύθερη, αφού ούτως ή άλλως την έχουμε δεσμεύσει στο έπακρο είναι λίγο τραγελαφικά ανόητο… εντελώς «φιλελεύθερο» δηλαδή!!!
(Έναν διορθωτή ρε παιδιά, μα τι συντηρητικότης είναι αυτή!!!)
Καλώς τον σχολιαστή από τα παλιά! :-)
Πιστό βέβαια στην γραμμή “ανέγνων, αλλ’ ουκ έγνων”…
Εντελώς προσωπικά, καρφί δεν μου καίγεται, γιατί το επιχείρημα είναι συνεπειοκρατικό και εγώ τουλάχιστον σε τέτοιου είδους επιχειρήματα μόνο ρητορική χρησιμότητα βρίσκω. Ας επιλέξουν όλοι αγόρια, δεν θα τους υπαγορεύσω εγώ τι να κάνουν με τα σπερματοζωάριά τους.
Βασικά απώτερος σκοπός όλων μας στην μυστική μας οργάνωση είναι η τζάμπα μπίρα.
Αυτό δεν το γνωρίζω, αλλά αν είναι έτσι, τόσο το καλύτερο προφανώς: συνομολογείς ότι η επιλογή φύλου δεν πρόκειται να ανατρέψη την υπάρχουσα (αν)ισορροπία φύλων.
Έλα μου ντε. Ούτε στους διαβητικούς ινσουλίνη να δίνουμε ούτε τους αιμοφιλικούς να μεταγγίζουμε. Ούτε, εννοείται, να τους επιτρέπουμε να πολλαπλασιάζωνται. Φυσική επιλογή και τα μυαλά στα κάγκελα.
Χρόνια πολλά, ωρέ χωριό. Να χαίρεσαι την οικογένεια και να σε χαίρονται κι εκείνοι.
Στο ψητό.
Εμένα αυτό με τρομάζει λίγο σ’ όλ’ αυτά είναι οτι δεν ξέρουμε και πολλά-πολλά για την διαδικασία επιλογής του φύλου (τη φυσική λέω), και ανησυχώ καμμιά φορά μήπως αν αρχίσουμε να επεμβαίνουμε προξενήσουμε κάποια βλάβη που δεν μπορούμε να προβλέψουμε και γεμίσει ο κόσμος με αγοράκια και κοριτσάκια που αισθάνονται κοριτσάκια και αγοράκια και δεν καταλαβαίνουνε το γιατί.
Χμ, απ’ την άλλη, δεν θα κάτσω να ψάξω πηγές και παραπομπές αλλά σε Ασιατικές κοινωνίες (Κίνα και Ινδία σίγουρα) υπάρχει όντως πρόβλημα με την έλλειψη θηλυκών τέκνων, λόγω της τεχνητής επιλογής αρσενικών τέτοιων. Κατά την κύηση ή και μετά, φαίνεται. Μπρρρ.
Τέλος, δεν μ’ αρέσει το επιχείρημά σου “θέλουνε αγοράκι για να το βαφτίσουνε Μπάμπη, κοριτσάκι να το πούνε Μπέμπα”. Κανισάκι είναι το παιδί; Κι αν τους αφήσουμε να διαλέξουνε το φύλο του, γιατί να μη διαλέξουνε και το χρώμα των ματιών του, των μαλλιών του, του δέρματός του, το ύψος του, το μήκος των δαχτύλων του και των άλλων μελών του, το IQ του κλπ κλπ; Δεν είναι καλό να βάλουμε ένα όριο πολύ πριν από αυτό το άκρο; Τουλάχιστον ας το βάλουμε για την ώρα και βλέπουμε- “η κοινωνία δεν είναι ακόμη έτοιμη” κλπ κλπ.
ΟΚ αρχηγέ, πού μπορώ να γραφτώ μέλος;
Καλή χρονιά και από μένα.
Θα είναι επειδή από την φυγοκέντριση ζαλίστηκαν τα σπερματοζωάρια. :-Ρ
Σοβαρά τώρα, αυτό συμβαίνει ήδη, χωρίς καμία επιλογή φύλου από τους γονείς. Και δεν καταλαβαίνω τι σχέση θα μπορούσε να έχη η επιλογή φύλου με αυτό. Ελλείψει ενδείξεων βέβαια όλα θα μπορούσαν να έχουν, ας πούμε το χρώμα του βρακιού της γυναίκας κατά την στιγμή της σύλληψης. Όρεξη να’χης να απαγορεύης.
Πρόβλημα που έχει δημιουργηθή στην Κίνα όχι από την επιλογή φύλου, αλλά από την υποχρεωτική μονοτεκνία. Όσο πατριαρχική και αν ήταν η Κίνα, επί πολλούς αιώνες δεν υπήρχε ανισορροπία φύλων.
Και εν πάση περιπτώσει, καλύτερα όταν κρίνουμε μια ελληνική ρύθμιση να την κρίνουμε με βάση τα δικά μας προβλήματα.
Όταν με το καλό κάνεις παιδιά ίσως να μην τα βλέπης έτσι τα πράγματα. Μέχρι τότε, μην επιβάλης στους άλλους την δική σου κοσμοθέαση. Μην ξεχνάς ότι υπάρχει ήδη περίπτωση γονέων που επιλέγουν το φύλο του τέκνου: η υιοθεσία φυσικά!
Ξαναδιάβασε τα παραδείγματα που αναφέρω και πες μου ποιο είναι ανήθικο κατά την γνώμη σου.
Εντελώς προσωπικά, να φανταστής ότι εμείς δεν ρωτήσαμε καν το φύλο των παιδιών μας, επειδή θέλαμε την έκπληξη.
Αλλά στο τρίτο θα ήθελα ένα αγοράκι. Αν υπήρχε ένας ασφαλής και οικονομικός τρόπος να το κάνω, γιατί όχι;
Βασικά επειδή ακόμα δεν γίνεται αυτό, αν δεν κάνω λάθος. Αλλά θα γίνη κάποια στιγμή εφικτό. Ωραία, κιέπειτα; Ήδη διαλέγουμε μέσω του προγεννητικού ελέγχου να μην έχη τρισωμία στο 21ο ας πούμε, πράγμα που με σχετική ακρίβεια θα εξαφανίση τον μογγολισμό σύντομα από τις δυτικές κοινωνίες.
Πού είναι γραμμένο ότι οι τυχαίες επιλογές των γονιδίων μας πρέπει να μας επιβάλλωνται;
Τέλος πάντων, αυτή είναι μια άλλη, ενδιαφέρουσα συζήτηση. Νομίζω ότι η απάντηση στο ερώτημα της επιλογής φύλου δεν προδικάζει την απάντηση σε αυτήν την συζήτηση [αλλά δεν είμαι και βέβαιος].
Για την ακρίβεια της διατύπωσης, δεν είναι έτοιμοι όσοι δεν το έχουν σκεφτή, δεν έχουν νιώσει την ανάγκη, δεν είναι γονείς κ.λπ. και θέλουν να επιβάλλουν την ανετοιμότητά τους στους υπόλοιπους, επειδή είναι πιο λίγοι.
Ααααααααααααααχ, there’s no such thing as tzamba bira…
Και, για να to δούμε και έτσι στην τελική, η επιλογή φύλου συναρτάται, όπως είπαμε, με την γονιμοποίηση μέσω ενός σπερματοζωαρίου Χ ή ενός σπερματοζωαρίου Υ. Αυτό είναι όλο κι όλο.
Τα σπερματοζωάριά μου όμως είναι δικά μου, πώς να το κάνουμε. Δεν είναι δυνατόν να κυκλοφορούν λυτά επιχειρήματα του τύπου “η κοιλιά της ανήκει στην έγκυο και την κάνει ό,τι θέλει” και να απαγορεύεται από την άλλη σε ένα άνδρα να βάλη σε μπουκαλάκια το δικό του σπέρμα και να το χωρίση στα δύο.
Και μια παρατήρηση ακόμη: η διάταξη απαγορεύει την επιλογή φύλου, οπότε αναφέρεται μάλλον σε όσους επιχειρούν τις σχετικές ιατρικές και τεχνικές πράξεις. Όμως οπωσδήποτε καταλαμβάνει και τους επίδοξους γονείς ως ηθικούς αυτουργούς.
Κανείς δεν ξεφεύγει από τον πέλεκυ του ανελέητου νόμου!
Γέλα εσύ, εμένα πάντως με συλλάβανε στο πάλαι πότε Ροντέο (το λούνα παρκ).
Ούτε εγώ ξέρω, υποθετικά μιλάω. Τέλος πάντων, δεν ανησυχώ πολύ.
Και ναι και όχι. Το οτι σε χώρες που συνηθίζεται η επιλογή του φύλου των τέκνων έχουν κάποια προβλήματα σημαίνει οτι θέλει λίγο παραπάνω σκέψτη το πράγμα, τουλάχιστον να δούμε πού μοιάζουνε και πού διαφέρουνε οι κοινωνίες. Με τους Κινέζους πχ λες οτι οφείλεται στην μονοτεκνία, οκ, συμφωνώ. Στους Ινδούς γιατί;
Μα αυτό το επιχείρημα κυκλοφορεί λυτό επειδή τις γυναίκες συχνά τις αναγκάζουνε σ’ εγκυμοσύνες που δεν επιθυμούνε. Κι όλη η αντίσταση στην ελευθερία της επιλογής έρχεται από πλευρές που θέλουν ν’ αναγκάζουν τις γυναίκες να κάθονται σπίτι και να κάνουνε παιδιά, και τίποτα άλλο. Εσένα ποιός σ’ εμποδίζει να κάνεις τη ζωή που θες αν δεν σ’ αφήσουνε να διαλέξεις το φύλο του παιδιού σου; Τέλος πάντων, είναι πια τόσο μεγάλο πρόβλημα να θες κορίτσια και να κάνεις αγόρια, ή τούμπα; Εγώ νομίζω ό,τι παιδί να κάνεις, όπως και νά ‘ναι, το χαίρεσαι και σου περνάει το “ήθελα Χ” με το που θα το δεις. Εκτός κι αν είναι ο άλλος λίγο τρόμπας και το βλέπει όντως το παιδί σαν κανισάκι, που λέω.
Στην υιοθεσία δεν επιλέγεις το φύλο του τέκνου σου, επειλέγεις το τέκνο του φύλου που επιθυμείς.
Νομίζω στεναχωρήθηκες με κάτι που είπα, και αισθάνομαι την ανάγκη να ξεκαθαρίσω οτι δεν θέλω να επιβάλω τίποτα σε κανέναν. Τις όποιες ηθικές (δηλ. μη πρακτικές) ανησυχίες του νόμου δεν τις συμμερίζομαι και τον θεωρώ υπερβολικό, ούτε όμως βλέπω και γιατί είναι τόσο σημαντικό πια να μπορείς να διαλέγεις το φύλο του παιδιού σου, γι’ αυτό και το συζητάω. Σε παραπέμπω σ’ αυτό που είπα πιο πάνω, οτι παιδί σου είναι και δεν έχει σημασία αν είναι αγόρι ή κορίτσι, φτάνει νά ‘ναι καλά κι αυτό πάλι όχι επειδή δεν θα σ’ αρέσει, νομίζω. Θέλω να σου πω, έναν νόμο που θα σου απαγόρευε να ελέγξεις για σύνδρομο ντάουν κλπ θα τον θεωρούσα παράλογο (αν κι υπάρχουν αντιρρήσεις και σ’ αυτήν την επιλογή κι όχι απαραίτητα από πατριαρχική θέση). Το να μη σ’ αφήνουνε να διαλέξεις αν θα κάνεις παιδί ή κορίτσι όμως, δεν καταλαβαίνω γιατί θέλει τόσο πόλεμο, από τη στιγμή που δεν είναι και τίποτα σημαντικό.
Και πάνω σ’ αυτό εξηγώ οτι ανησυχώ μήπως είναι, και μήπως είναι με το λάθος τρόπο (όπως στις Ασιατικές χώρες που σου είπα). Και μήπως γι’ αυτό είναι δικαιολογημένος ο νόμος.
Το οτι δεν είμαι γονιός και δεν καταλαβαίνω δεν κολλάει πουθενά, πάντως. Ούτε τσομπάνης είμαι, αλλά για τη θανάτωση των ζώων μπορώ να έχω γνώμη, πιστεύω. Κάποια πράγματα με αγγίζουν κι ας μην τα πιάνω στα χέρια μου, ε;
Thanks for sharing! :-Ρ
Τι γνωρίζεις ακριβώς για τους Ινδούς; Εδώ λέει ότι στον τοκετό τα αγοράκια είναι το 112% των κοριτσιών, έναντι 107% στην Ελλάδα, ενώ κάτω των 15, όπου θα συνυπολογίζωνται και πιθανές βρεφοκτονίες, είναι ακόμη λιγώτερα, 110% (Κίνα: 118% και 113%). Το 0,05% δεν μου φαίνεται άξια λόγου διαφορά.
Σε εγκυμοσύνες μόνο αν τις βιάσουνε. Μήπως εννοείς σε τοκετούς; Εν πάση περιπτώσει, το νόημα είναι ότι αν η κοιλιά ανήκει στην έγκυο μία φορά, τα σπερματοζωάριά μου μου ανήκουν εκατό. Αλλά μόνο εγώ απειλούμαι με κάθειρξη.
Έχω απαντήσει ήδη πόσο με ένοιαξε στα πρώτα μου δύο παιδιά. Το ζόρι το μεγάλο το τραβάει προφανώς εκείνος που νομοθέτησε τα 15 χρόνια κάθειρξη. Και εκείνος χρωστά τις εξηγήσεις σε εμένα, όχι ανάποδα.
Το ίδιο πράγμα δεν είναι; Το φύλο είναι μεν δεδομένο, αλλά εσύ επιλέγεις τι φύλο θα έχη αυτός ο νέος άνθρωπος που θα μπη στην οικογένειά σου, όπως και στην γέννηση. Και μπορεί να το επιλέγης με κριτήρια παρόμοια με αυτά που έχω ήδη αναφέρει σε αρκετά παραδείγματα.
Έλα βρε που στενοχωρήθηκα κιόλας!
Κιόμως, στα μικρά και ασήμαντα, που βέβαια για κάποιον άλλο μπορεί να είναι μεγάλα και σημαντικά, φαίνονται πολλά πράγματα και εκεί πρέπει να δίνουμε μάχες. Ας πούμε:
Νόμος απαγορεύει να τρώμε μουστάρδα στο καρπούζι μας. Πόσο μικρό και ασήμαντο είναι αυτό; Δύσκολα θα σκεφτούμε πιο μικρό και περισσότερο ασήμαντο. Δεν αφορά κανένα, αφού κανένας δεν θα ήθελε να το κάνη ούτως ή άλλως. Και αν βρισκόταν και κάποιος με τέτοιες παράξενες προτιμήσεις, θα του λέγαμε “μα και συ τώρα, μην είσαι ιδιότροπος, μπορείς να ζήσης και χωρίς μουστάρδα στο καρπούζι σου επιτέλους, τόσοι και τόσοι άνθρωποι έχουνε ζήσει πλήρεις ζωές χωρίς τέτοιες εκκεντρικότητες!”.
Αλλά δεν πάει έτσι.
Σύμφωνοι, αλλά άλλης έντασης ενσυναίσθηση υπάρχει σε κάθε περίπτωση. Το ζώο που θανατώνεται ας πούμε το βλεπει το θέμα πιο έντονα από όλους μας. ;-)
Μπα, χιούμορ Στάσσα, μη δίνεις σημασία, περνάει μόνο του.
Τοκετούς εννοώ, συγγνώμη. Αλλά δεν συμφωνώ. Εσύ τα σπερματοζωάριά σου μια φορά τα παράγεις και ξεμπέρδεψες. Την έγκυο, αν την αναγκάσουνε να το κρατήσει την δεσμεύει για τουλάχιστον εννιά μήνες και τέλος πάντων, ως γνωστόν ο πατέρας μπορεί να κάνει την πάπια, η μάνα όχι και τόσο. Αλλά και εγκυμοσύνες με το ζόρι, χωρίς (επίσημο) βιασμό γίνονται. Γιατί; Η γυναίκα και δη η έγκυος διατρέχει μεγαλύτερο κίνδυνο να στερηθεί τις ελευθερίες της και άρα χρειάζεται περισσότερη προστασία. Έτσι δεν κάνουμε και σ’ άλλα θέματα (για τα ανήλικα πχ);
Τον νόμο εγώ τον κατάλαβα οτι είναι γιούνισεξ. Αυτό το “όποιος” που λέει, σημαίνει μόνο τον πατέρα δηλαδή;
Δεν έχω παραπομπές, έχω διαβάσει για τον κίνδυνο που επισείει η ομάδα εργασίας του Συμβουλίου στο από πάνω ποστ σου:
“Αυτές οι χώρες” δεν ξέρω ποιές Ευρωπαϊκές περιλαμβάνουν, αν περιλαμβάνουν κάποιες τέτοιες.
Λιαχ. Ελπίζω να είναι σχήμα λόγου αυτό.
Καταλαβαίνω τί λες, ένας νόμος για το αν θα φας χ με ψ είναι Οργουελική φρίκη, αλλά για κάποιους κι η επιλογή του φύλου του τέκνου είναι Χαξλεϊκή φρίκη.
Ε, σωστά. Το τέκνο δεν το ρωτάει κανένας… αλλά δεν το ρωτάει ούτε και στην έκτρωση βέβαια. Καλά, δεν το αναλύω, απλά σκέφτομαι και πάλι τον εαυτό μου: αν μάθαινα οτι είχανε κατά κάποιο τρόπο διαλέξει το φύλο μου, θα συγχιζόμουνα πάρα πολύ.
Αλήθεια, εσύ πώς θά ‘νοιωθες αν σου λέγανε “ήταν να γεννηθείς κορίτσι και σου αλλάξαμε το φύλο πριν γεννηθείς”; Λίγο σοκ δεν είναι; Δεν χρειάζεται να μη σ’ αρέσει το φύλο σου, ποιός ξέρει τί ιδέες μπορεί να κουβαλάει το τέκνο, όταν ενηλικιωθεί πλεόν, και πόσο έντονες αντιρρήσεις μπορεί να έχει αναδρομικά σ’ αυτήν την επέμβαση στη φυσιολογία και την ταυτότητά του; Γιατί, ξέρεις, από τη στιγμή που θα γεννηθεί έχουμε διαλέξει το φύλο ενός ατόμου, όχι ενός βρέφους χωρίς προσωπικότητα (όπως περίπου ισχύει στην έκτρωση). Ποιός μπορεί να πει τί αντίκτυπο θα έχει στη ζωή του;
Αλλοιώς: δεν σε πειράζει που σε βαφτίσανε Χριστιανό χωρίς να σε ρωτήσουνε; Εμένα με πειράζει. Φοβάμαι όλ’ αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα, κι ακόμη περισσότερο αυτά που δεν θα γίνουν ούτε καν για μένα.
Καλά, έρχομαι στο από πάνω, έτσι για να μπερδευτούμε τελείως.
Όχι, καθόλου. Αλήθεια τώρα. Γιατί να είναι άλλωστε;
Μπορούν να μου έχουνε πει πάλι “ήταν να σε τεμαχίσουμε με κάτι ιατρικά σκεπάρνια, αλλά το ξανασκεφτήκαμε”. Και τι να κάνω δηλαδή, να μουσκέψω το προσκεφάλι μου στα δάκρυα;
Μα δεν έλαβε χώρα καμία επέμβαση στην φυσιολογία του. Ως άρρεν ας πούμε γονιμοποιήθηκε, ως άρρεν γεννήθηκε και τα λοιπά. Απλώς αντί να είναι έκπληξη, ήταν σχεδιασμένο.
Οι άνθρωποι επιλέγουν πότε θα γεννηθούν τα παιδιά τους [φιλική συμβουλή: όχι μέσα στο κατακαλόκαιρο!], πώς θα τα λένε και, φυσικά, ποιους θα έχουν γονείς ;-)
Το φύλο μάς μάρανε.
Χμμ, δεν πάει έτσι ακριβώς… Δεν «ήταν να γεννηθείς κορίτσι», αλλά «από τα 4-5 υποψήφια ζυγωτά εμείς επιλέξαμε αυτό που έδωσε εσένα». Μεγαλύτερο σοκ δεν είναι το «δεν θέλαμε παιδιά, αλλά η μαμά έμεινε έγκυος»;
Θανάση:
Ε, λίγο νομίζω μας μάρανε.
Πολύ τα απλοποιείς τα πράγματα. Ώρες είναι να μας πεις και για κοινή λογική… :p
θεόφιλε:
Δεκτόν και συγγώμη για την ανακρίβεια αλλά αυτο που λέω είναι κυρίως οτι μπορεί να εκφραστούν αντιρρήσεις από το τέκνο, μετά τη γέννησή του, που δεν μπορούμε να τις ξέρουμε και δεν μπορούμε και να το ρωτήσουμε. Αυτές οι αντιρρήσεις μπορεί να είναι πολιτικές, μπορεί να είναι μεταφυσικές, μπορεί να είναι οτιδήποτε. Δεν είναι ανάγκη να είναι ορθολογικές ή επιστημονικά τεκμηριωμένες. Γενικά, δεν στήνουμε την κοινωνία γύρω από την επιστημονική αλήθεια (κατ’ αρχήν επειδή δεν είναι απόλυτη).
Παρόμοιες αντιρρήσεις μπορεί πχ να έχει κάποιος για την δωρεά οργάνων μετά το θάνατο. Ορθολογικά τί σε νοιάζει τί θα γίνει το σώμα σου όταν δεν θα ζεις πια; Αλλά αναγνωρίζουμε κάποια agency (στα Ελληνικά;) και σε ανθρώπους που έχουνε πεθάνει, το δικαίωμα να διαλέξουνε τί θα γίνει το νεκρό τους. Ίδια κατάσταση είναι κι εδώ, σεβασμός σε κάτι που δεν υπάρχει, σ’ αυτήν την περίπτωση ακόμη (αντί για πια). Και με διπλό αμμονιαζόλ επειδή εδώ ο ενδιαφερόμενος όπως είπα μπορεί όντως να φέρει αντιρρήσεις.
Τι αντιρρήσεις; «Μάνα, γιατί με γέννησες;»
Πιστεύω πως οι περισσότεροι δεν έχουν καταλάβει κάτι: η εξωσωματική μοιάζει πολύ με την υιοθεσία! Η επιλογή γίνεται μετά την δημιουργία του ατόμου. Γονιμοποιούνται μερικά ζυγωτά και κάποια από αυτά (για ευκολία συζήτησης, ένα) εμφυτεύονται στη μήτρα, ενώ τα υπόλοιπα θανατώνονται (ουσιαστικά). Θα ρωτήσει λοιπόν το παιδί «γιατί επιλέξατε να γεννηθώ και όχι να πεθάνω;»;
Ερωτήσεις μπορεί να τεθούν στους λόγους της επιλογής. Μπορεί να ρωτήσει «καλά, με επιλέξατε μόνο επειδή ήμουν αγόρι; θα με αγαπούσατε λιγότερο, εάν ήμουν κορίτσι;» Μπορεί επίσης να ρωτήσει «καλά, με επιλέξατε μόνο επειδή δεν είχα μεσογειακή αναιμία; θα με αγαπούσατε λιγότερο, εάν είχα;» ή πάλι «καλά, με επιλέξατε μόνο επειδή ήμουν συμβατό για να θεραπεύσω το μεγαλύτερο αδερφάκι μου; θα με αγαπούσατε λιγότερο, εάν δεν ήμουν;».
Ο νομοθέτης δεν έχει κανένα πρόβλημα να γεννηθεί ένα παιδί με αποκλειστικό σκοπό τη θεραπεία ενός αδελφού (πηγή ανταλλακτικών του άλλου). Θεωρεί έγκλημα όμως να γεννηθεί παιδί με χαρακτηριστικά που ούτως ή άλλως θα είχε με πιθανότητα ~50%.
Όσο για τη δωρεά οργάνων, διακρίνω ένα λογικό σφάλμα. Είπαμε ότι η επιλογή φύλου είναι ουσιαστικά αύξηση της πιθανότητας μιας από τις ισοπίθανες μοναδικές δύο επιλογές. Υπάρχει έστω και μικρή πιθανότητα μετά τον εγκεφαλικό θάνατο κάποιου η καρδιά του να εγκατασταθεί αυθόρμητα στο σώμα ενός συμβατού καρδιοπαθή ώστε η δωρεά να θεωρηθεί (κατ’ αντιστοιχία) αύξηση της πιθανότητας αυτής έναντι των σκουληκιών;
Εξάλλου για τη δωρεά κατά κάποιον τρόπο σε νοιάζει, καθώς η αφαίρεση των οργάνων γίνεται πριν πεθάνει ο δότης. Για διάφορους λόγους (έλλειψη εμπιστοσύνης στον έλεγχο, στην εντιμότητα του γιατρού, ελπίδα ανάκαμψης-θαύματος) θέλει πολύ δύναμη να απωλέσεις κάθε ελπίδα για κάτι μη τετελεσμένο.
Για το τι πραγματικά θα συμβεί στο σώμα μετά θάνατον ορθολογικά δεν σε νοιάζει, εκτός από κάποια απαίτηση σεβασμού στο σώμα*. Εδώ σε νοιάζει (και συμφωνεί και ο νομοθέτης) το τι θα γίνει η περιουσία σου όταν δεν θα ζεις πια…
Δεν είναι της παρούσης, αλλά η επιστημονική αλήθεια είναι απόλυτη! Ακόμα κι αν δεν ήταν, θα ήταν λιγότερο απόλυτη από την ηθική και τα χρηστά ήθη, γύρω από τα οποία στήνουμε την κοινωνία;
Ο οποίος σεβασμός είναι πολύ σχετικός: για άλλον είναι η «σκωλήκων βρώμα», για άλλον η εξουδετέρωση (ώστε να μην σε φάνε τα σκουλήκια) μέσω της πυράς, για άλλον η διατήρηση του σώματος (αρχ. Αίγυπτος), για άλλον η παρατεταμένη καθαριότητα και περιποίηση (Χριστός). Γενικά πάντως σεβασμός θεωρείται το «κάνε ό,τι είναι να κάνεις και άσ’τον στην ησυχία του». Βέβαια η Ορθοδοξία δεν το ακολουθεί πλέον, αφού μετά από μερικά χρόνια επιτρέπει την εκταφή (αρνείται όμως την πυρά ως έξω από τη χριστιανική παράδοση).
Θεόφιλε, πολύ ωραίο σχόλιο, εκτός από αυτό:
Αυτό θα ήταν ανθρωποκτονία βέβαια! Τα όργανα αφαιρούνται μετά την πιστοποίηση της νέκρωσης του εγκεφαλικού στελέχους, που είναι το κριτήριο του εγκεφαλικού θανάτου.
Έχεις δίκιο, αλλά εννοώ ότι δεν γίνεται «μετά θάνατον» όπως καταλαβαίνουμε τη φράση. Για να αφαιρεθούν τα όργανα πρέπει να είναι ακόμη «ζωντανά», κάτι που διατηρεί μία (προφανώς εσφαλμένη) ελπίδα στους συγγενείς, ανάκαμψης ή λανθασμένης διάγνωσης εγκεφαλικού θανάτου. Επίσης, αυτό ελαχιστοποιεί τους εν δυνάμει δότες, καθώς οι πλειοψηφία που πληροί τις προϋποθέσεις είναι θύματα δυστυχημάτων.
Εν πάσει περιπτώση, η αφαίρεση των οργάνων δεν είναι μία διαδικασία φροντίδας του νεκρού, ώστε να μπει ως επιλογή «ταφή, καύση ή δωρεά οργάνων». Θέλει μεγάλο σθένος να δεχθείς ως νεκρό συγγενή που ακόμη χτυπά η καρδιά του. Η επιλογή σε αυτήν την περίπτωση είναι «δωρεά οργάνων και προετοιμασία για κηδεία» ή «παραμονή σε υποστήριξη μήπως συνέλθει»…
Οι αντιρρήσεις θα είναι του τύπου “μάνα γιατί με γέννησες Χ;”, όπου Χ “αγόρι” ή “κορίτσι”. Αλλά κι αν λέει “δεν λες καλά που με κάνανε, καν”, δεν είναι και πολύ όμορφο: μετά έρχονται οι αντιρρήσεις που λες εσύ, οτι “αν ήμουνα το άλλο φύλο δεν θα με θέλανε το ίδιο” κλπ. Το βασικό όμως είναι επέμβαση στη φυσική εξέλιξη ή ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου.
Είπα κι από πάνω οτι δεν χρειάζεται να είναι ορθολογικές οι αντιρρήσεις, όπως δεν είναι και για τη μοίρα των οργάνων μετά το θάνατο (ή, αφού το θέτεις, και της περιουσίας, της μεταχείρισης του ίδιου του σώματος κλπ). Το μόνο που χρειάζεται είναι κάποιος να αισθάνεται οτι τέτοιου είδους επέμβαση πριν τη γέννησή του είναι ισοδύναμη με βεβήλωση του νεκρού του σώματος μετά τον θάνατό του, ή τέλος πάντων με επέμβαση στην προσωπικότητά του πριν αυτή διαμορφωθεί.
Επίσης δεν έχει σημασία αν στην αρχή της διαδικασίας το “μόνο” που γίνεται είναι μια μικρή αύξηση στην πιθανότητα να γεννηθεί το παιδί στο ένα φύλο αντί στο άλλο. Αυτό που μετράει είναι οτι ένας ενήλικας, μετά από Χ χρόνια, είναι πλέον αυτό το φύλο. Και εκτός του οτι μπορεί να μην του αρέσει (σπάνιο) μπορεί να τον ενοχλεί ιδιαίτερα η σκέψη οτι κάποιος έκανε μια επιλογή γι’ αυτόν, που ο ίδιος δεν ήταν παρών όταν έγινε και που επηρεάζει ολόκληρη τη ζωή του.
Οτι υπάρχουν κι άλλες τέτοιες επιλογές, όπως λέει κι ο Θανάσης, δεν σημαίνει τίποτα: όσο λιγότερες, τόσο καλύτερα.
Να μην ξεχάσω να χρησιμοποιήσω αυτό το επιχείρημα και εις βάρος των διαφυλικών. Και των βαψομαλλιάδων.
Μάλλον δεν κατάλαβες τι εννοούσα με τον παραλληλισμό με την υιοθεσία και τα λοιπά: δεν σε γέννησα Χ, ήσουν ήδη Χ! Εγώ επέλεξα εσένα το Χ και όχι κάποιον άλλον!
Επιλογή φύλου μπορούμε να έχουμε μόνο σε εξωσωματική γονιμοποίηση στην οποία συνήθως καταφεύγουν υπογόνιμα ζευγάρια. Σε ποια φυσική εξέλιξη αναφέρεσαι; Ποια η παρέμβαση στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου, το οποίο δεν θα γεννιόταν.
Σε μία φυσιολογική σύλληψη το φύλο επηρεάζεται μεταξύ άλλων από το pH του κόλπου της μητέρας, το οποίο επηρεάζεται από την ηλικία της, την ημέρα του κύκλου, τη διατροφή της και πολλά άλλα. Ακόμα και το τι έφαγε η μητέρα το μεσημέρι μπορεί να επηρεάσει το φύλο.
Οι γονείς μας έκαναν ήδη μια επιλογή για εμάς, χωρίς να είμαστε παρόντες όταν έγινε και που μας επηρεάζει για ολόκληρη τη ζωή μας: αποφάσισαν να συνουσιαστούν και να αποκτήσουν παιδί. Έκαναν και άλλες παρόμοιας βαρύτητας επιλογές: Μπορεί να πήραν προφυλάξεις, επειδή δεν ήθελαν παιδί, αλλά δεν ήταν επαρκείς. Αποφάσισαν όμως να μη διακόψουν την κύηση ή να μην το μεγαλώσουν οι ίδιοι. Αποφάσισαν να τεκνοποιήσουν νέοι, όταν δεν είχαν ικανοποιητικούς πόρους, αλλά με μεγάλες πιθανότητες υγιούς παιδιού. Αποφάσισαν ίσως να περιμένουν να έχουν τα μέσα, αλλά να προχώρησαν στην ηλικία.
Συγκεκριμένα στην εξωσωματική, αποφάσισαν να παρακάμψουν την υπογονιμότητά τους και να αποκτήσουν παιδί.
Ι. Η αγορά φύλου -κι ο Πόσνερ μίλαγε γι’ αυτή και την απέσυρε σε επόμενη έκδοση του βιβλίο του- έχει στρεβλώσεις, Αθανάσιε, και το ξέρεις. Παιδί στην Πελοπόννησο λένε μόνο τ’αγόρι.
ΙΙ. Το σερνικοβότανο που επέλεξες φύεται στις μαδάρες των κρητικών ορέων. Τυχαίο;
Οι στρεβλώσεις είναι εικασίες. Η απαγόρευση πραγματική. Η σειρά ώφειλε να είναι αντίστροφη.
τι εννοεις? οτι δεν ξερουν οι γονεις τις προτιμησεις τους?
Εννοεί προφανώς, αν μου επιτρέπει, ότι οι ορθολογικές επιλογές όλων των συμετεχόντων οδηγούν, ενδεχομένως και κατά τον Μύρωνα, σε υποβέλτιστο αποτέλεσμα, δηλ. σε σοβαρή ανισορροπία των φύλων.
και ποιος ειπε οτι αυτο ειναι υποβελτιστο? Το αν κατι ειναι βελτιστο κρινεται με βαση τις προτιμησεις των ανθρωπων…
(αφηνω κατα μερος οτι αυτος δεν ειναι ο ορισμος της στρεβλωσης, στρεβλωση οπως την καταλαβαινω ειναι ενας εξωγενης περιορισμος που εμποδιζει την αγορα απο το να φτασει σε first best. Οι προτιμησεις των ανθρωπων ειναι θεμελιωδες, οχι εξωγενης περιορισμος)
Η μικροπροτίμηση ίσως είναι αγόρι, που οδηγεί σε ανισορροπία φύλων, ενώ η μακροπροτίμηση παραμένει η ισορροπία φύλων. Ένα είδος δωρεανισμού δηλαδή: να γεννιούνται κορίτσια, αλλά όχι από μένα.
Όπως με αυτόν που αποσύρει τα λεφτά του από την τράπεζα, αλλά δεν θέλει και οι άλλοι να κάνουν το ίδιο, γιατί θα καταρρεύση το τραπεζικό σύστημα, πράγμα που δεν επιθυμεί.
Θα μπορούσε να είναι περίπτωση αποτυχίας της αγοράς;
η επι/απο-τυχια αγορας δεν οριζεται με βαση το πως θα ηθελαν οι ανθρωποι να ειναι ο κοσμος, αλλα σε σχεση με την αποτελεσματικοτητα (κατα Παρετο συνηθως) της κατανομης που προκυπτει απο την διαδικασια της αγορας.
Να το πω αλλιως, στην απλουστερη αγορα μπορει να καταληξουμε ο Α να εχει δυο πεπονια και ο Β πεντε. Ο Α δεν ειναι ευχαριστημενος με την κατανομη, θα προτιμουσε ισως να εχει ο ιδιος εξι πεπονια. αυτο δεν σημαινει οτι η αγορα δεν ειναι αποτελεσματικη, οτι απετυχε. Αποτυχια θα ειχαμε αν η κατανομη μπορουσε να βελτιωθει κανοντας και τους δυο ανθρωπους ταυτοχρονα πιο χαρουμενους.
Υποψιαζομαι οτι ενω στα bank runs ενας περιορισμος θα μπορουσε να πετυχει Παρετιανες βελτιωσεις (γιατι αν καταρρευσει η τραπεζα ολοι καταστρεφονται στο τελος) στην αγορα παιδιων αυτο δεν ισχυει. Αν επελεξα αγορι (υποθετοντας οτι μπορω να επιλεξω) γνωριζοντας το ποσοστο αγοριων στον πληθυσμο, ειναι επειδη ηθελα αγορι. Θα προτιμουσα ισως διαφορετικη κατανομη στον πληθυσμο, αλλα παραολαυτα δεν θα αλλαζα την δικη μου επιλογη να αποκτησω αγορι.
Μπορεις να το δεις και αλλιως, θα μιλουσαμε για αποτυχια της αγορας αν το αποτελεσμα της δεν ηταν renegotiation proof, δηλαδη αν ολοι οι παιχτες θα μπορουσαν να ερθουν σε συμφωνια να αλλαξουν την κατανομη που εφερε η αγορα. Αλλα αυτο δεν νομιζω οτι συμβαινει, οσοι εκαναν αγορια θα συνεχισουν να θελουν αγορια για τον εαυτο τους.
Πάντως για το πόσο έχουν αγριέψει ιδεολογικά τα πράγματα, μην παραλείψετε να διαβάσετε και αυτό εδώ το άρθρο, από μια κάπως απροσδόκητη πηγή.
Και μη χειρότερα.
Όπως φάνηκε και από άλλα σχόλια, ηθικά δεν είμαι ενάντια στην επιλογή φύλου, γενικά όμως είμαι… (Παράάάάλογοοο; Δεν απαντάει… άρα λογικό)
Ο λόγος είναι τεχνικός: για να εντοπιστεί το φύλο του ζυγωτού, πρέπει να εξεταστεί το γενετικό υλικό. Αυτό το «ψαχουλεματάκι» εγκρύπτει κινδύνους, τους οποίους δεν θεωρώ ότι θα έπρεπε ένα συνηθισμένης φυσιολογίας ζυγωτό.
Θεόφιλε, αν καταλαβαίνω καλά όσα διαβάζω, δεν υπάρχει τέτοιο θέμα, όχι κατ’ ανάγκην τουλάχιστον: η διαλογή σπέρματος εμπλουτίζει προς την κατεύθυνση του επιθυμητού φύλου το σπέρμα και μετά με αυτό γίνεται η γονιμοποίηση, χωρίς εγγύηση επιτυχίας, απλώς οι πιθανότητες από ~50% έχουν γίνει ας πούμε 80%. Δεν είναι υποχρεωτικό ούτε περισσότερα ζυγωτά να δημιουργηθούν ούτε τίποτα τέτοιο.
Ούτε νομίζω ότι είναι υποχρεωτική η εξωσωματική γονιμοποίηση, μετά την διαλογή του σπέρματος μπορεί να εγχυθή κατευθείαν στην γυναίκα.
Αλλά καλό θα ήταν να είχαμε κανένα ειδικώτερο να μας τα εξηγήση.