Ενόψει της δισεκατονταετηρίδας, ο καθένας θυμάται και μια λεπτομέρεια της Επανάστασης, ένα γεγονός, έναν αγαπημένο ήρωα. Τον δικό μου ήρωα δεν τον ξέρετε όμως.
Δεν είναι Έλληνας, δεν είναι καν φιλέλληνας. Δεν είναι φιλελεύθερος, δεν είναι εθνικιστής. Ήταν συντηρητικός, πιστός υπηρέτης απολυταρχικών βασιλέων. Δεν είχε καν δική του εθνικότητα: γεννημένος Σιλεσιανός, υπηρέτησε πιστά την τσαρική Ρωσσία. Καταπολέμησε τον Ναπολέοντα, πήρε μέρος στο Συνέδριο της Βιέννης, διετέλεσε εξ απορρήτων δύο τσάρων, κατέπνιξε την εξέγερση των Δεκεμβριστών, στο τέλος πέθανε από χολέρα πολεμώντας μια άλλη φιλελεύθερη και εθνικιστική επανάσταση, εκείνη των Πολωνών. Δεν υπάρχει τίποτα συμπαθητικό στον ήρωα αυτό, τίποτα ηρωικό.
Ο Στρατάρχης Χανς Καρλ φον Ντήμπιτς.
Εκτός ίσως από τον λόγο για τον οποίο ωνομάστηκε Στρατάρχης. Εκτός ίσως από τον λόγο για τον οποίο ωνομάστηκε τιμητικά Ζαμπαλκάνσκυ, δηλαδή Διαβαλκανικός.
Η ναυμαχία του Ναβαρίνου έγινε στις 08Οκτ1827 με το παλαιό. Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος καταστράφηκε, ο Ιμπραήμ αποκόπηκε στον Μωριά και ήταν θέμα χρόνου να αποδεχθή η Πύλη το τελεσίγραφο των Δυνάμεων. Θέμα χρόνου; Όχι ακριβώς. Η στάση του Σουλτάνου δεν άλλαξε μετά την ναυμαχία. Ο πόλεμος συνεχίστηκε, ο Μαιζών κατέφθασε στον Μωριά και έδιωξε τον Ιμπραήμ την 01η Οκτωβρίου 1828, αλλά οι διαπραγματεύσεις σέρνονταν. Ο Σουλτάνος δεν καμπτόταν, πράγμα απολύτως κατανοητό, αφού είχε κερδίσει τον κατά ξηράν πόλεμο. Πώς μπορείς να πείσης λοιπόν ένα νικητή στον πόλεμο ότι ηττήθηκε στην διπλωματία;
Του κηρύσσεις τον πόλεμο.
Πράγματι, ο Σουλτάνος κάμφθηκε και υπέγραψε την ελληνική ανεξαρτησία μόνο μετά την ήττα του στον Ρωσσοτουρκικό πόλεμο του 1828-1829, ο οποίο προκλήθηκε ακριβώς εξαιτίας της σουλτανικής εμμονής επί την ακεραιότητα του σουλτανάτου του. Τον πόλεμο αυτό κήρυξε ο τσάρος Νικόλαος, μόνος αυτός και ολομόναχος, χωρίς την συνδρομή ή σύμπραξη των άλλων δύο Δυνάμεων. Και μόνος του τον έφερε εις πέρας, αναθέτοντάς την διεξαγωγή του ξέρετε σε ποιον.
Μετά από κάποιες αρχικές αναποδιές (άλλων στρατηγών όμως, όχι του ήρωά μας), ο Ντήμπιτς εξορμά από την Βουλγαρία και καταλαμβάνει την Αδριανούπολη, την παλαιά σουλτανική πρωτεύουσα, στις 22 Αυγούστου 1829. Βρίσκεται πλέον σε απόσταση βολής από την Κωνσταντινούπολη, καθώς δεν παρεμβάλλονται παρά μόνο οι πεδιάδες της Θράκης. Ο Σουλτάνος επιτέλους πείθεται. Στις 03 Φεβρουαρίου 1830 υπογράφεται στο Λονδίνο το Πρωτόκολλο της Ελληνικής Ανεξαρτησίας (όχι και από την Πύλη βέβαια).
Όλα αυτά λησμονήθηκαν βέβαια. Ο δυτικός προσανατολισμός της χώρας εξασφάλισε περίοπτη θέση στην Ναυμαχία του Ναυαρίνου και στους ήρωές της: τους τρεις Ναυάρχους, αν και καμία αιτιότητα δεν υπάρχει μεταξύ ναυμαχίας του Ναβαρίνου και ήττας του Σουλτάνου, δεδομένου ότι η ήττα επήλθε με τον Ρωσσοτουρκικό πόλεμο δυο χρόνια αργότερα. Κανείς δεν θυμάται κάποιον απολυταρχικό τσάρο ούτε τον πιστό υπηρέτη του, τον πρώτο που διέσχισε τα Βαλκάνια επικεφαλής ενός ρωσσικού στρατεύματος από την εποχή του Ιωάννη του Τσιμισκή, τότε που η Ρωσσία ακολουθούσε όντως ορθόδοξη και όχι πανσλαβιστική πολιτική.
Έχουμε λοιπόν τρεις βαθμίδες φωτίσεως και εθνικής αυτογνωσίας:
Τους “απελευθερωθήκαμε μοναχοί μας”.
Τους “μας έσωσαν οι μεγάλοι μας δυτικοί σύμμαχοι και ο κύριος Κάνιγκ”.
Και τους διαβαλκανικούς.
ακριβώς έτσι
Το 2040 ο ΓΓ του ΚΚΚ και ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας αρνούνται να δώσουν στην Σερβία εμβόλια για το Covid-39 λόγω της άρνησης της Δημοκρατία της Σερβίας να αναγνωρίσει το Κόσσοβο ως ανεξάρτητο κράτος. Ο Σέρβος ΠτΔ, μπροστά στην ανάγκη προστασίας του σερβικού πληθυσμού από την πανδημία, υποχωρεί και αναγνωρίζει το Κόσσοβο ως ανεξάρτητο κράτος.
Το 2199 ο Ατανάσιο Αναγγνώστη, με αφορμή τα 200 έτη από την εθνεγερσία του Κοσσόβου, γράφει:
«Έχουμε λοιπόν τρεις βαθμίδες φωτίσεως και εθνικής αυτογνωσίας:
Τους “απελευθερωθήκαμε μοναχοί μας”.
Τους “μας έσωσαν οι μεγάλοι μας δυτικοί σύμμαχοι και ο κύριος Κλίντον”.
Και τους εμβολιαστικούς.»
Αφήνεται στην κρίση του αναγνώστη κατά πόσο η κρίση του υποθετικού Αναγγνώστη θα ήταν ορθή.
Ο ποιητης λοιπον μας ομολογησε οτι η Μεγαλη Δυναμη που κυριως συνεβαλλε στην Απελευθερωση ηταν η Ρωσία. Αλλα και παλι δεν αντεξε, και φροντισε να,μας υπενθυμισει με τροπο οτι ο αρχιστρατηγος των Ρώσων ηταν…..Γερμανος. (αμαν πια με τη γερμανολατρεία).
Και λοιπον; Ο ενας απο τους δυο επικεφαλης στρατηγους του Ρωσικου στρατου στη μαχη του Τανενμπεργκ, την εναρκτηρια συγκρουση του Α Παγκοσμιου Πολεμου μεταξυ Γερμανιας- Ρωσιας (Αυγουστος 1914) λεγοταν Πάουλ Γκεόργκ Εντλερ φον Ρένενκαμπφ.
Τι σταση τηρησαν στην Επανασταση τα δυο μεγαλα γερμανικα κρατη της εποχης, η Πρωσία και η Αυστρία του Μέτερνιχ;
Αληθεια, ποιοι οδηγουσαν τον οθωμανικο στρατο το 1897, και ποιοι τον ειχαν εκπαιδευσει; οι επιτελεις του Γερμανου στρατηγου φον ντερ Γκολτς. Ποιός πανηγυριζε τοτε, οταν μας επαιρναν τα σωβρακα οι Τουρκοι, και προετρεπε τον Σουλτάνο “να στριψει το λαρυγγι του πεθερου του του Γεωργιου”; Ο Κάιζερ.
Ποιος σταματησε τελικα τους Τουρκους στη Λαμία; Οχι δεν ηταν ο President of the United States. O Τσαρος Νικολαος ητανε. Και ποιος εβαλλε βετο στον εδαφικο ακρωτηριασμο της Ελλαδας και την επισροφη της Θεσσαλίας στους Τουρκους στις διαπραγματευσεις της ειρηνης, τον οποιο υποστηριζαν οι “φιλελευθερες Μεγαλες Δυναμεις”, Αγγλια και Γαλλια για να καλοπιασουν τους Τουρκους; Παλι ο συνηθης υποπτος…….
ΥΓ: Ηλθε νς μας τιμησει στις 25/3 ο Ρωσος Πρωθυπουργος Μιχαήλ Μισούστιν. Και ο χαζοχαρουμενος φιλελές Κουλός στις κοινες δηλωσεις μετα τη συναντηση τους θεωρησε καταλληλη τη στιγμη να του κανει κηρυγμα και να του πεταξει μπηχτες περι ανθρωπινων δικαιωματων, πραγμα που δεν εκανε βεβαια στον Σαουδαραβα Πρίγκιπα Διαδοχο Μπιν Σαλμαν, τον καλο του φιλο. (αυτον που διεταξε να τεμαχισουν ζωντανο τον φουκαρα τον Κασόγκι). Ελεος δηλαδη……
Αὑτὰ τὰ ἔχει γράψει ὁ Μὰρξ (ἢ ὁ Ἔνγκελς – τὸ διαδίκτυο δὲν ἔχει ἀποφασίσει ἀκόμη) τὸ 1853 :
http://marxengels.public-archive.net/en/ME0721en.html