Το τρίτο υπέρ της χορτοφαγίας επιχείρημα είναι το διατροφικό (το πρώτο είναι το ηθικό και το δεύτερο το οικολογικό). Παραδόξως, αν και το διατροφικό επιχείρημα είναι το πιο αδύναμο, στην σκέψη πολλών ανθρώπων ασκεί βαρύνουσα επιρροή (και ο λόγος είναι γνωστός).
Ας δούμε λοιπόν: αν δεν υπήρχε καμία ηθική ή οικολογική αντίρρηση κατά της εκτροφής και θανάτωσης ζώων, πώς θα έπρεπε να είναι η διατροφή μας;
Καταρχάς, για να μην λέμε υπερβολές, ο άνθρωπος είναι όντως παμφάγο ον, όπως έχω συνομολογήσει και εδώ στο παρελθόν. Αυτό σημαίνει ότι όχι απλώς μπορεί να καταναλώση τρόφιμα ζωικής προέλευσης, αλλά ότι είναι υποχρεωμένος να το πράξη, διότι διαφορετικά θα του λείψη η βιταμίνη Β12, απαραίτητη στον σχηματισμό της μυελίνης και των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Η βιταμίνη αυτή δεν συντίθεται από τον ανθρώπινο οργανισμό, αλλά παραλαμβάνεται από την τροφή έτοιμη, η δε προέλευσή της είναι μικροβιακή. Η έλλειψή της προκαλεί διαταραχές στην συμπεριφορά, αναιμία και διάφορα τέτοια, όχι θανάσιμα, αλλά ούτε και ευχάριστα. Υπάρχουν και κάποιοι αζωικοί τρόποι πρόσληψής της, αλλά γενικά είναι κάπως εξωτικοί. Διά τούτο για τους εξ ημών αζωιστές συνιστάται η φαρμακευτική πρόσληψή της.
Δοθέντος ότι είμαστε παμφάγοι, είναι εντελώς εσφαλμένο να πιστέψουμε ότι τάχα είμαστε εξίσου φυτοφάγοι και σαρκοφάγοι. Οι πιο κοντινοί μας συγγενείς, οι φίλοι μας οι χιμπαντζήδες, τρώνε σχεδόν αποκλειστικά φρούτα και πού και πού τίποτα τερμίτες ή νεκρούς πιθήκους. Η χορτοφαγική πλευρά του εαυτού μας υπερισχύει εκ φύσεως συντριπτικά της κρεοφαγικής, για λόγους που έχω αναπτύξει εν συντομία και εδώ: 1. το εντερικό σύστημα είναι πιο κοντό ασφαλώς από των φυτοφάγων ζώων, αλλά πολύ πιο μακρύ από των σαρκοφάγων, 2. τα φυτοφάγα ζώα μασούν την τροφή τους με τους τραπεζίτες τους, ενώ τα σαρκοφάγα κόβουν και τεμαχίζουν την τροφή με τους κοπτήρες και τους κυνόδοντες, την οποία εν συνεχεία καταπίνουν αμάσητη, 3. ο άνθρωπος είναι αμφίβολο αν μπορεί να επιζήση τρώγοντας μόνο κρέας, αλλά είναι βέβαιο το αντίστροφο, 4. ενώ δεν υπάρχει καμία οροφή κατανάλωσης σε φρούτα και λαχανικά, το κρέας και τα παράγωγά του πρέπει να τηρήται εντός ορίων. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι εκ φύσεως είμαστε κάτι σαν 90% φυτοφάγοι και 10% κρεοφάγοι. Αυτά είναι τα δεδομένα.
Σε όποιον τηρεί λοιπόν μια παρόμοια διατροφική αναλογία δεν έχω να αντιτάξω τίποτα. Το πρόβλημά μου όμως είναι ακριβώς αυτό: στην σημερινή κοινωνία μόνο οι χορτοφάγοι (και οι αθλητές ίσως;) κινούνται εγγύς των ποσοστών αυτών. Όλοι οι υπόλοιποι έχουμε απομακρυνθή εξαιρετικά από το παλαιό και υγιές διατροφικό σχήμα της μεσογειακής διατροφής, όπως έχω ξαναγκρινιάξει. Συνεπεία αυτής της αλλαγής στις διατροφικές συνήθειες έχουμε εδώ και μια γενιά πολλούς νέους φίλους: καρδιαγγειακά νοσήματα, διαβήτη δευτέρου τύπου, ωρισμένους καρκίνους.
Ένα αντεπιχείρημα που προβάλλεται συχνά εδώ είναι ότι δεν ευθύνεται το κρέας καθαυτό για την υπερβαρία/παχυσαρκία, αλλά πολύ περισσότερο οι υδατάνθρακες. Ωσάν να υπάρχη άνθρωπος που να μην τρώη πατάτες τηγανητές με την μπριζόλα του, ψωμί με το τυρί του ή μακαρόνια με τον κόκκορα. Αν ανήκετε και εσείς στους ανθρώπους των σπηλαίων, που έτρωγαν κρέας με κρέας και από πάνω κρέας (και μερικά βατόμουρα), σύμφωνοι. Αλλά υποψιάζομαι πως όχι.
Καταλήγοντας, θεωρώ αποδεδειγμένο ότι το διατροφικό επιχείρημα επιβάλλει σε κάθε μέσο κρεοφάγο την δραστική μείωση κατανάλωσης κρέατος, ιδίως την αντικατάσταση του κόκκινου κρέατος από λευκό και από ψάρι, και τον περιορισμό των γαλακτοκομικών. Αυτά είναι πράγματα που θα σας πη κάθε διατροφολόγος.
Από το σημείο αυτό μέχρι την πλήρη κατάργησή του το βήμα δεν είναι μεγάλο.
δηλαδη το κρεας μπορει να επιζησει τρωγωντας μονο ανθρωπο;
περα απο πλακα, εχεις καποια πηγη εδω; Αν και θα ηταν εξελικτικα εντελως κουλο να μην τρως φρουτα και οτι αλλο δωρεαν σου προσφερει η φυση, δεν μπορεις να επιζησεις τρωγωντας φοβερη ποικιλια ζωων; (ψαρια, μυδια, ελαφια, αγελαδες, τα παντα;)
εγω παντως ειμαι φοβερα χαρουμενος να τρωω μπριζολες και μαρουλι, τιποταλλο.
ελα ρε, πλακα κανεις; θα μπορουσα να τρωω μπαφαλο γουινγκς, σασιμι και τσιπουρες για κανα μηνα. Μηδενικο κρεας, ουτε για 2 μερες.
Αναφέρεται συνήθως το παράδειγμα των Εσκιμώων, οι οποίοι όμως τρώνε και ψάρια (όταν λέμε κρέας, συνήθως εννοούμε κρέας χερσαίων ζώων). Αναφέρονται και κάποια πειράματα με τύπους που έζησαν τρώγοντας μόνο κρέας, αν θες τα πιστεύης, εμένα μου φαίνονται λίγο ύποπτα.
Ο άνθρωπος χρειάζεται και ίνες. Δεν είμαι διατροφολόγος και δεν ξέρω τι θα συμβή αν δεν έχης καλή πρόσληψη ινών, αλλά πάντως κάτι θα λείπη.
Άντε πάλι η περιπτωσιολογία. Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι το 90% των κρεοφάγων δεν τρώει έτσι το κρέας του; Και ότι επειδή ακριβώς δεν το τρώει έτσι είχαμε 30.000 νεκρούς το 2015 από καρδιαγγειακά και υπέρταση;
“Δεν μπορώ να τρέξω ούτε ένα χιλιόμετρο”, “δεν μπορώ να κόψω το κρέας ούτε για 2 μέρες”, “δεν μπορώ να πιω μόνο ένα καφέ”, κάπου καταντούν βαρετά όλα αυτά. Είμαστε μεγάλα παιδιά και ξέρουμε την διαφορά ανάμεσα στο “δεν μπορώ” και στο “δεν θέλω”.
χαχα για τον καφε εχεις δικιο ρε, αλλα με το κρεας πραγματικα νιωθω κατι να λειπει και δεν μου φαινεται να ειναι εθισμος. Βεβαια ο Παυλος Μ καποτε μας ελεγε οτι ακομα και το τυρι προκαλει εθισμο, οποτε δεν βαζω χερι στην φωτια.
με μπερδευεις, το κρεας φταιει που τρωνε υδατανθρακες? εχω φιλους φυτοφαγους που τρωνε μονο πιτσα και πατατες τηγανητες!
Ισως αυτοι ειναι και μια καλη ομαδα να δουμε ποσο κακο πραγματικα κανει το κρεας.
τα πιστευω γιατι αποτι εχω καταλαβει ο πραγματικος κινδυνος απο το καλης ποιοτητας κοκκινο κρεας δεν ειναι καρδια ή βαρος, αλλα καρκινος, που αργει να εμφανιστει και ειναι και εντελως πιθανοτικο ζητημα (οποτε σε δυο συγκεκριμενα ατομα δεν ειναι απαραιτητο να φανει).
Ψυχολογικά ίσως το νιώθεις, αλλά σωματικά είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν το χρειάζεσαι.
Ουσιαστικά ναι. Αυτή είναι η κουζίνα μας και ο πολιτισμός μας, έτσι έχουμε μάθει να τρώμε το κρέας. Αυτό είναι η πραγματικότητα γύρω μας. Δεν φταίει το κρέας καθαυτό, αλλά στην τελική δεν έχει καμία πρακτική διαφορά.
Κάνουν πολύ κακή διατροφή, δεν υπάρχει αμφιβολία.
Γενικά, οι διατροφολόγοι συνιστούν όρια στο κόκκινο κρέας που δεν συνιστούν στο λευκό ή στο ψάρι, και φυσικά όχι στα λαχανικά. Οπότε για μένα μια αποκλειστικά (κοκκινο-)κρεατοφαγική διατροφή (εκτός από προβληματικώτατη ηθικά και προφανώς αντιοικοολογική) ειναι και ανθυγιεινή. Ίσως να μην είναι κατά λέξη αδύνατη, αλλά το πλησιάζει.