Με τόσα που έχουν γραφτεί, πίστευα όλοι βλέπουμε ακριβώς τι διακυβεύεται στο δημοψήφισμα. Δυστυχώς άκουσα απόψεις από πολύ έξυπνους και καλλιεργημένους ανθρώπους που με τρόμαξαν. Ορίστε μια τελευταία προσπάθεια να δώσω την οπτική ενός ανθρώπου (οικονομολόγου του εξωτερικού; δεν ξέρω αν μαρέσει αυτή η ταμπέλα) που βλέπει ανήμπορος την χώρα του να ριψοκινδυνεύει ένα ιστορικό λάθος.
Ακόμα και ο θερμότερος υπέρμαχος της κυβέρνησης δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το ερώτημα στις κάλπες της Κυριακής δεν είναι απλά αυτό που γράφεται στο χαρτί. Δεν κάνουμε ολόκληρο δημοψήφισμα, το πρώτο εδώ και 40 χρόνια, για να αποφασίσουμε σχετικά με μια τεχνική πρόταση των δανειστών (που έχουν άλλωστε αποσύρει!), αλλά για να δηλώσουμε ποιά θέλουμε να είναι η θέση της Ελλάδας, οικονομίας και κοινωνίας, τα επόμενα 40 χρόνια.
Ακόμα και αν πιστεύεις την κυβέρνηση όταν λέει ότι το Όχι θα είναι ένας διαπραγματευτικός άσος στο μανίκι μας (την ίδια κυβέρνηση που π.χ. έλεγε οτι οι τράπεζες δεν θα κλείσουν), σίγουρα πρέπει να καταλαβαίνεις ότι το διαπραγματευτικό πόκερ έχει κινδύνους: το Όχι μας φέρνει πιο κοντά στην διαβόητη ρήξη, δηλαδή έξοδο από ευρωζώνη και ουσιαστικά, αν όχι και στα χαρτιά, έξοδο από την ΕΕ.
Η ρήξη με τους εταίρους φυσικά θα σημαίνει τέλος του ΕΣΠΑ και άλλων πόρων που χαριστικά αντλούμε σήμερα (μια και αδυνατούμε να πληρώσουμε την εθνική συμμετοχή) και πιθανώς και από την ζώνη Σενγκεν. Πλήθος κειμένων έχουν περιγράψει με κάθε τεχνική λεπτομέρεια και πώς το Όχι θα περιορίσει την βοήθεια που μπορεί να μας δώσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα*, θα στραγγαλίσει περεταίρω την ρευστότητα και τελικά μπορεί να οδηγήσει στην δραχμή (ακόμα και αν δεν το θέλει ο πρωθυπουργός, όπως ισχυρίζεται, παρόλο που κάνει το παν για να μας πείσει για το αντίθετο). Οι τράπεζες θα παραμείνουν κλειστές, τα ράφια των καταστημάτων όλο και πιο άδεια, η αναστάτωση στην αγορά και στην κοινωνία θα βαθύνει. Δεν είναι σενάριο τρόμου αλλά στοιχειώδης οικονομική ανάλυση, όπως εξηγεί η συντριπτική πλειονότητα των ειδικών, ακόμα και βουλευτών της ίδιας της κυβέρνησης! Η ίδια οικονομική ανάλυση άλλωστε είχε εξηγήσει πλήρως που θα μας οδηγήσει αυτή η ατέρμονη διαπραγμάτευση, κιας την λοιδορούσαν οι υπερδιαπραγματευτές ως «τρομολαγνεία», «καταστροφολογία» ή ακόμα και έλλειψη πατριωτισμού. Κιομως είμαστε πια ήδη στο χειρότερο σενάριο: δεκάδες δις ευρώ καταθέσεων έχουν κάνει φτερά, η αβεβαιότητα έχει σκοτώσει τις επενδύσεις και πνίξει τις επιχειρήσεις, οι τράπεζες είναι κλειστές!
Το Όχι όμως δεν θα βλάψει μόνο αγορές, οικονομία και το δικαίωμα μας να εργαζόμαστε όπου θέλουμε στην Ευρώπη. Θα ενθαρρύνει τα πιο οπισθοδρομικά ρεύματα του ΣΥΡΙΖΑ και της κοινωνίας, που ποτέ δεν ένιωθαν ιδιαίτερα άνετα στην ευρωπαϊκή οικογένεια, ποτέ δεν καταλάβαιναν την αξία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας λόγου, της δημοκρατίας εν τέλει. Το Όχι θα ενδυναμώσει ανθρώπους που θέλουν να ορίζουν τι θα λέμε και πως θα σκεφτόμαστε, που θέλουν να κάνουμε παρέα με την ημι-δικτατορική Ρωσία του Πούτιν και την κατεστραμένη Βενεζουέλα του Μαδούρο.
Και με το Ναι όμως τι κερδίζουμε;
Οκ, ίσως εξασφαλίσουμε την παραμονή μας στην πλουσιώτερη, μεγαλύτερη και δημοκρατικώτερη συμπολιτεία της υφηλίου. Ε και;
Ένα μαύρο χάλι δεν είναι η οικονομία, μετά απο πέντε χρόνια που λέμε Ναι;
Κιομως, αν το σκεφτεί κανείς προσεκτικά τα όχι που είπαμε μας έφαγαν. Όχι στις μεταρρυθμίσεις, όχι στο συμμάζεμα του δημοσίου, όχι στην ειλικρινή συνεργασία με τους εταίρους μας. Κάθε φορά που είπαμε ναι στην σοβαρή δουλειά, η οικονομία ανέπνευσε. Κάθε φορά που βγήκαν όλα τα ελατώμματα της φυλής μας (ευθιξία, ανυπομονησία, συμπλέγματα ανωτεροκατωτερότητας) και πήγαμε να τα σπάσουμε με τους εταίρους, η οικονομία βυθίστηκε.
Ο καλύτερος ίσως τρόπος να δεις πώς πάει η οικονομία είναι κοιτώντας τις καταθέσεις στις τράπεζες. Τόσο επειδή είναι σημάδι της γενικότερης εμπιστοσύνης των πολιτών στο σύστημα, αλλά και επειδή επιτρέπει στις τράπεζες να παρέχουν δάνεια που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη. Όσες φορές τα πηγαίναμε καλά με τους εταίρους και κάναμε μεταρρυθμίσεις (έστω αργά, και με το ζόρι), οι καταθέσεις ανέβαιναν. Κάθε φορά που αρχίζαμε τα πολιτικάντικα παιχνίδια και τις «διαπραγματεύσεις» οι καταθέσεις εξατμίζονταν. Κλασικό παράδειγμα καλής πρακτικής είναι η κυβέρνηση Παπαδήμου, που υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες άρχισε να σταθεροποιεί την οικονομία (και την επιβραβεύσαμε καταλλήλως, ακόμα και με γελοίες απειλές για ειδικά δικαστήρια). Κλασικό αντιπαράδειγμα είναι η εντελώς ερασιτεχνική απόπειρα της κυβέρνησης Σαμαρά για απεξάρτηση από τον δανεισμό των εταίρων με έξοδο στις αγορές, και ακόμα περισσότερο βέβαια οι στιγμές που ζούμε σήμερα με την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Αν έρθουμε στην ρήξη, αν πάμε στην δραχμή, αν κουρευτούν οι καταθέσεις μας, η κυβέρνηση θα το κάνει για μια διαφορά 1-2 δις ευρώ με τους εταίρους ή για να μην αυξηθεί ο ΦΠΑ στην Σαντορίνη. Την ίδια ώρα, η υπερδιαπραγμάτευση έχει κοστίσει πάνω απο 30 χαμένα δισεκατομμύρια ευρώ σε καταθέσεις! Από την αρχή της κρίσης έχουν χαθεί κάπου 100 δισεκατομμύρια, χρήματα που αντί να δανείζουν οι τράπεζες σε επιχειρήσεις, μουχλιάζουν κάτω από στρώματα, μέσα σε απορροφητήρες ή στηρίζουν την Ελβετική οικονομία.
Αν πούμε Ναι, βάζουμε το πρώτο και απαραίτητο λιθαράκι να επιστρέψουν έστω κάποια από αυτά τα μυθικά ποσά. Με αυτά τα χρήματα η οικονομία θα ανακάμψει (όπως άρχισε δειλά να ανακάμπτει ως τον Δεκέμβριο, παρ’όλη την ανεπάρκεια της κυβέρνησης Σαμαρά**), με αυτά τα χρήματα δεν θα έχουμε ανάγκη κανέναν. Μόνο με την επιστροφή στην ομαλότητα και το τέλος του φόβου της δραχμής, θα ξεπεράσουμε μνημόνια και ΔΝΤ, θα έχουμε πραγματική ανεξαρτησία.
Να το κάνουμε σαφές λοιπόν. Το Ναι θα σημάνει ότι η υπόθεση δραχμή κλείνει εδώ. Η αβεβαιότητα λήγει, η Ελλάδα θα αρχίσει πάλι να γίνεται μια κανονική χώρα. Και θα αφήσουμε επιτέλους και την Ευρωζώνη να ασχοληθεί με τα όντως τεράστια δομικά προβλήματα της, με το χτίσιμο μιας στιβαρότερης Ένωσης (με την έκδοση ευρωομολόγων, κοινά επιδόματα ανεργίας κτλ). Όπως θα’λεγε ίσως ο Τσώρτσιλ, η Μάχη της Ελλάδας θα τελειώσει, και μπορεί επιτέλους να ξεκινήσει η Μάχη της Ευρώπης.
—————————–
*Το οποίο προφανώς δεν κάνει απο εκδίκηση αλλά για νομικούς και πρακτικούς λόγους. Η ΕΚΤ χρηματοδοτεί τις τράπεζες μας με ενέχυρο ελληνικά ομόλογα. Όσο πιο πολύ απειλούμε με ρήξη, με κάθε αποπληρωμή δανείων που χάνουμε (όπως του ΔΝΤ), πέφτει η αξία των ομολόγων μας και αντίστοιχα μειώνεται το ποσό που μπορεί να δώσει η ΕΚΤ.
**Ναι, φυσικά είχαμε ανάκαμψη, όπως φαίνεται από το ΑΕΠ αλλά και την καθημερινή εμπειρία οποιουδήποτε έχει έστω μικρή επιχείρηση. Δυστυχώς ίσως αποδειχτεί μοιραία η ανυπομονησία των Ελλήνων, η έλλειψη εμπιστοσύνης στα επίσημα στοιχεία και το γεγονός ότι η ανάκαμψη δεν πρόλαβε να αγγίξει τις τσέπες αυτών που είναι θερμότεροι οπαδοί του Όχι σήμερα.
βλ και (που να πρωτοξεκινησεις) το κειμενο του Θαναση βεβαιως, του Νικητα, και σειρα κειμενων του Αλεξη
Είδες, τελικά δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας: το όχι είναι ναι (και το ναι, ίσως).
Οτι και να εβγαλε το δημοψηφισμα, απο τη στιγμη που δεν ειχε ξεκαθαρο ερωτημα, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορει να κανει οτι νομιζει. Και ολα δειχνουν οτι θα προσκυνησει τους Δανειστες, οι οποιοι θα επιβαλλουν ακομα βαρυτερο ζυγο στην Ελλαδα.
Είναι πολύ νωρίς. Προτρέχεις
Αναμφίβολα οι ηλικίες 45under ζούμε πρωτόγνωρες εφιαλτικές καταστάσεις. Τα συναισθήματα μας (τουλάχιστο του 38%) είναι έντονα: αβεβαιότητα, στρες, vertigo, θυμός.
Δεν ανέχομαι κανένας πούστης να με κατατάσσει στη χορεία αφρικανικών κρατών όπως αυτών της Ζάμπιας και της Ζιμπάμπουε και να με χρεωκοπεί στο ΔΝΤ. Και σιωπούν άπαντες σαν μην τρέχει μία!
Δεν δέχομαι κανένας καριόλης να φέρνει την 35η πιο ανεπτυγμένη χώρα του κόσμου, με κατά κεφαλή εισόδημα 25000 δολ στην εξευτελιστική θέση να σχεδιάζεται για αυτή ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ; Τί είμαστε ρε, Αϊτή; 7 μηνες πριν συζητούσαμε για το ποσοστό του πρωτογενούς πλεονάσματος και σήμερα ζούμε το όνειδος των κλειστών τραπεζών και της διαφωνίας σχετικά με το αν η ύφεση θα φτάσει στο 4 ή 5%; Έλεος ρε!!
Και αυτήν την κυβέρνηση των ψευτών, απατεώνων, ανίκανων ο λαός την επιβραβεύει με ποσοστό 61% στο πρόσφατο δημοψήφισμα; Τί κοινό μπορεί να έχω εγώ με κάποιον που δεν διαθέτει την ελάχιστη κοινή λογική για να αντιληφθεί ότι τα μνημόνια είναι το αίτιο και όχι το αποτέλεσμα;
Υπό την επίδραση του θυμικού και όχι της λογικής δεν λέω τις τελευταίες ημέρες να απεμπλακώ από την εξής επικίνδυνη σκέψη: Σκεφτείτε το ενδεχόμενο διαμελισμού της χώρας σε δυο νέα κράτη: α) ένα φιλευρωπαϊκό: όσοι επιλέξουμε να ζήσουμε σε αυτό θα κάνουμε αμέσως μεταρρυθμίσεις, θα αποδεχτούμε το χρέος που μας αναλογεί. Ποιοι θα επέλεγαν να ζήσουν σε αυτό το κράτος; Οι επιχειρηματίες, οι ακαδημαϊκοί, η Εκάλη και η Κηφισιά (αποκωδικοποιώ τα δεδομένα του δημοψηφίσματος), β) το συριζοκομμουνιστικό: σε αυτό το χρέος θα κηρυχτεί επαχθές, θα επιλέξουν να ζήσουν εδώ οι οπαδοί του ΟΧΙ, οι ΔΥ, οι άνεργοι, οι χρυσαυγίτες, οι κουφοντίνες, αναρχοκομμούνια, χρεωκοπημένοι, μπαταχτσήδες, το Πέραμα κι ο Ασπρόπυργος.
Ποιο από τα δυο κράτη θα έχει την τύχη της Βόρειας και ποιο της Ν. Κορέας; Προφανές. Γιατί; Μήπως γιατί το δεύτερο κράτος στηρίζει την επιβίωσή του αποκλειστικά στην οικονομική εκμετάλλευση του πρώτου; Μήπως γιατί η επιβίωσή του, η ανάταση του επιπέδου της ζωής του στηρίζεται αποκλειστικά στις δυνάμεις και στο μυαλό του φιλευρωπαϊκού; Αν έβλεπε την κατάντια μας ο Πλάτωνας θα έπινε και αυτός, όπως κι ο δάσκαλός του, απογοητευμένος, το κώνειο: ζούμε σήμερα την αντιστροφή της ιδανικής Πολιτείας του – οι δημιουργοί – χειρώνακτες υποχειριάζουν τους πεπαιδευμένους φύλακες!
Και το 39% ημών που δεν έχουμε ακόμα σαλτάρει από το γαϊτανάκι της απάτης και της ηλιθιότητας κοιτάμε απαθείς το τρένο της Ευρώπης και του δυτικού πολιτισμού που φεύγει…
Οι πεπαιδευμενοι φυλακες του Πλατωνα γινονταν αρχοντες μονο εφ οσον ειχαν αποδειξει σε μαχες την θεληση τους να πεθανουν για την πατριδα.
Μετα την θητεια τους οπου συμπεριφερονταν σαν σκυλοι, δειχνωντας τα δοντια τους σε ξενους και κουνωντας την ουρα τους και φυλασσωντας τους δικους τους οι γενναιοτεροι απ τους φυλακες, επρεπε ασχολουμενοι με την φιλοσοφια να αποδειχθουν αριστοι.
Τι δουλεια εχουν αυτοι με τους λιμοκοντορους της Εκαλης και του Κολωνακιου;
Τι πεπαιδευμενο εχουν οι πισωγλεντηδες κοκακηδες που θελουν να αποτελουν την αρχουσα ταξη στην Ελλαδα;
Μηπως οι χειρωνακτες του Περαματος και του Ασπροπυργου εφεραν την χωρα σ αυτα τα χαλια;
Ακομη και ο Τσιπρας δεν ανηκει σ αυτην την ταξη, αφου η οικογενεια του ειναι ιδιαιτερα κονομημενη, οπως και των υπολοιπων που βουλιαξαν την χωρα μας.
Δεν μπορω να καταλαβω πως σας διαφευγει συνεχεια οτι σ αυτα τα χαλια φτασαμε συμμετεχωντας στην ΕΕ, με κυβερνητες αυτους που σκοτωνονται υπερ της.
Η λογικη του χεστη την οποια με συνεπεια υπηρετουν ειναι γνωστη απο τα παναρχαια χρονια και ποτε δεν κερδισε την εκτιμηση των λαων, γιατι αυτο που στην ουσια συμβαινει ειναι οτι η ντοπια ολιγαρχια υποδουλωνει την χωρα με ανταλλαγμα την βοηθεια των ξενων στην διατηρηση των προνομιων της.
Μπορειτε να εισαστε οσο χεστες θελετε, αλλα τουλαχιστον, αφηστε τον Πλατωνα ησυχο η καντε τον κοπο να τον διαβασετε.
Στην πλατωνική Πολιτεία η ηγεσία του στρατού στις μάχες σε ποιον αναθέτονταν; Στους φύλακες ή στους δημιουργούς; Κατ΄ αντιστοιχία, σήμερα, στην πιο κρίσιμη μάχη για τη χώρα επικεφαλής των διαπραγματεύσεων ήταν ο τίποτας Βαρουφάκης και ο “λέω σε όλα τα πρόβατα ΝΑΙ” Τσίπρας. Αντί για μια εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης που θα απαρτιζόταν από τους καλλίτερους που προτείνει ο Θεοδωράκης. Οι συνειρμοί αναπόφευκτοι.
Πού τα ξέρεις όλα αυτά; Ο Big Brother είσαι;
Θα σε παροτρυνω και παλι να διαβασεις τον Πλατωνα.
Οι δημιουργοι δεν επαιρναν μερος σε μαχες, γι αυτο ακριβως και στην ουσια δεν ηταν πολιτες, παρολες τις φιλοτιμες προσπαθειες του μεγαλου φιλοσοφου να τους ενταξει στην “Πολιτεια” του.
Το θεμα ειναι οτι οποιος θελει να ηγηται μιας χωρας δεν φτανει να ξερει, αλλα κυριως πρεπει να θελει και να εχει αποδειξει οτι δεν βαζει το προσωπικο του συμφερον πανω απο τα συμφεροντα της πατριδας.
Οταν προτεινεις εθνικη ομαδα διαπραγματευσης στην ουσια δεν λες τιποτα, οπως δεν λενε τιποτε κι αυτοι που επιμενουν στην επιλογη των “αριστων” σε καθε περιπτωση.
Το θεμα ειναι ποιος θα τους επιλεξει.
Θα μου φερεις τον Παπαδημο και τον Στουρναρα για “αριστους” και “ειδικους”;
Τετοιος δεν ηταν και ο Βαρουφακης;
Ολοι εχουν σκυλοκονομησει υπηρετωντας αυτο το κατεστημενο.
Εχεις κανεναν οικονομολογο που οταν χρειαστηκε, απεδειξε οτι ειναι ετοιμος να πεθανει για το κοινο συμφερον;
Το προβλημα ομως δεν ειναι καν οικονομικο αλλα πολιτικο.
Εγω δεν βλεπω κανενα προβλημα στο να βρεθουν καταλληλοι ειδικοι.
Το προβλημα ειναι να βρεθουν πολιτικοι που αντι να τα παιρνουν και να τα εχουν καλα με τους διαμορφωτες της κοινης γνωμης για να κονομανε ξεκουραστα, θα τα βαλουν με θεους και δαιμονες για το καλο των πολιτων.
Τραγικό λάθος:ότι τα μνημόνια είναι το αίτιο και όχι το αποτέλεσμα.
Διόρθωση: ότι τα μνημόνια δεν είναι το αίτιο αλλά το αποτέλεσμα!
Οφείλω να συμφωνήσω σε ένα πράμα με το Γιάγκο παραπάνω.
Οι Τσιπραίοι μπορεί να είναι όσο οπορτουνιστές/απατεώνες/αντιευρωπαιστές (pick your poison) θέλετε. Αν όμως πάμε στη δραχμή, η αποτυχία είναι εμάς των ευρωπαϊστών και όχι των Τσιπραίων.
Διότι μπορεί η παρούσα κυβέρνηση να είναι από αστεία μέχρι επικίνδυνη, αλλά το ίδιο ίσχυε και για τις φιλοευρωπαϊκές κυβερνήσεις που είχαμε προηγουμένως και που μάς έφεραν ως το σημείο να μπορεί ο Τσίπρας να μάς αποτελειώσει μέσα σε μερικούς μήνες.
Θέλω να κάνω κι έναν παραλληλισμό:
Αν κοιτάξετε την πολιτική κατάσταση σε διάφορες χώρες λίγο πριν αποκτήσουν χούντα, θα δείτε ένα κοινό σημείο. Ότι η δημοκρατία που είχαν δε λειτουργούσε καλά και ο κόσμος ήταν ξενερωμένος με τούς δημοκράτες ηγέτες του. Ποιός φταίει λοιπόν που ήρθε η χούντα? Η δική μου απάντηση είναι: οι δημοκράτες, που φάνηκαν ανεπαρκείς.
Αντίστοιχα, ποιός φταίει αν φύγουμε από την ευρωζώνη? Η δική μου απάντηση είναι: εμείς οι φιλοευρωπαϊστές, που φανήκαμε ανεπαρκείς.
Εντάξει, ας δούμε τι θα γίνει μέχρι την Κυριακή.
Σε όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις θα μπορούσε κάποιος να προσδώσει ως ελαφρυντικό της ανεπάρκειά τους την αναγκαστική καταστροφική συνύπαρξη με μια λαϊκιστική και μηδενιστική αντιπολίτευση που λειτουργούσε πάντα ως προστάτης των συντεχνιών, ως ανάχωμα στις μεταρρυθμίσεις. Σε μεγάλο βαθμό, όλοι αυτοί οι επαγγελματίες δημαγωγοί – πατρώνες των συντεχνιακών συμφερόντων έχουν ενσωματωθεί στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Ο Τσίπρας όμως βρίσκεται στην ευτυχή θέση να έχει τη δυνατότητα να τα αλλάξει όλα και να γραφτεί στην ιστορία με τις ευλογίες της πιο ώριμης αντιπολίτευσης που γνώρισε ο τόπος.
Οι ευρωπαϊστές πάντα θέλαμε μεταρρυθμίσεις και απεχθανόμασταν τον κρατισμό. Ακόμα κι αν κινούμασταν πολιτικά εντός των ορίων του παλαι ποτέ κραταιού δικομματισμού, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Οι κρατιστές όμως πρώην ψηφοφόροι των δύο αυτών κομμάτων έχουν ήδη μετοικήσει στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στους συνεχιστές του παλαιοκομματισμού. Οπότε δεν θα συμφωνήσω μαζί σου απόλυτα.
Και μην ξεχνάμε και κάτι: στο πρόσφατο δημοψήφισμα – παρωδία υπερ του ΝΑΙ τάχθηκαν αναφανδόν οι επαγγελματικοί κλάδοι, οι επιστημονικοί κύκλοι και τα μεσαία και υψηλότερα κοινωνικά στρώματα: αυτοί δηλαδή που κατα κόρον θα πληχθούν από το νέο μνημόνιο! Οξύμωρο μεν, υπεύθυνη πολιτική στάση δε.
Στο μόνο που θα μπορούσα να καταλογίσω ευθύνη για τη σημερινή τροπή στα φιλευρωπαϊκά κόμματα είναι στο ότι παρασύρθηκαν από τους δραχμιστές στο επίπεδο της δικής τους επιχειρηματολογίας, δεν απεκδύθηκαν τον ξύλινο λόγο και δεν προσπάθησαν να εξηγήσουν από την αρχή στο λαό την πραγματική αιτία της κατάντιας του. Ανοησίες όπως αυτή του success story, απλώς επιτάχυναν την έλευση των νεοκομμουνιστών. Αυτή η αδυναμία γιγάντωσε τον αντιευρωπαϊσμό.
Ο Τσιπρας ειναι απατεωνας γιατι βγηκε με την υποσχεση να σκισει τα μνημονια και δεν το εκανε και οχι γιατι ειναι οπαδος της δραχμης και αντιευρωπαιστης.
Εκανε δημοψηφισμα και μεταμορφωσε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ σε μια νυκτα και παραμενει κολλημενος σε μια διαπραγματευση που δεν μπορει να εχει καμια αλλη καταληξη απο την υποταγη στις θελησεις της ΕΕ.
Που εδειξε “αντιευρωπαισμο” και επιθυμια να απεμπλακει απο τους μηχανισμους που απαιτησαν και μεχρι τωρα καταφεραν να κανουν την Ελλαδα απο κρατος ανεξαρτητο και αυτονομο, χωρο υποδοχης λαθρομεταναστων, χωρις καμια κρατικη υποσταση;
Ακουσα την ομιλια του στο Ευρωκοινοβουλιο και δεν διεφερε σε τιποτα απο τις ομιλιες που ακουω χρονια τωρα απο τις αντιπολιτευσεις στην Ελληνικη βουλη.
“Καντε αναπτυξη και οχι λιτοτητα” και “να τα παρουμε απο τους εχοντες”.
Καμια αμφισβητηση, καμια απαιτηση, καμια απειλη.
Τα ιδια λαθη που εκανε ο λαος εδω και σαραντα χρονια επαναλαμβανονται και δεν ειναι ο “κρατισμος” και το πελατειακο κρατος, αλλα η εναλλαγη στην εξουσια δυο κομματων με τα ιδια αφεντικα.
Ετσι ο “αντιμνημονιακος” Τσιπρας ετοιμαζει ενα χοντρο μνημονιο και ουτε γι αστειο δεν συζηταει για εξοδο απο το Ευρω και την ΕΕ, παρολο που στο κομμα του υπαρχουν αρκετοι που υποστηριζουν τετοιες θεσεις.
Και στο ΠΑΣΟΚ υπηρχαν θαυμαστες του Τσε και του Βελουχιωτη, και στην ΝΔ υπηρχαν βασιλοχουντικοι. Αυτο δεν εμποδισε τα δυο κομματα να συμφωνησουν σε ολα οσα διεταξε η παγκοσμιοποηση.
Ετσι θα φτιαχτει παλι ενα πλαστο διπολο, που και οι δυο του πολοι δεν αμφισβητουν κατα κανεναν τροπο την πορεια προς την παγκοσμιοποιηση.
Εχθες με την αγαστη συνεργασια ολοι οι “εχθροι”, αποφασισαν να δινουν ιθαγενεια σε οποιο ξενο παιδι παει στην πρωτη δημοτικου προωθωντας τα σχεδια των ιδιων αφεντικων που επιβαλλουν και τα μνημονια.
Ακομη κι αυτοι που για λογους ψηφοθηρικους δεν το ψηφισαν στην ολομελεια, το ειχαν εγκρινει στην σχετικη επιτροπη και οι αντιρρησεις τους ειναι προσχηματικες και ανευ ουσιας.
Να θυμισω οτι το μοναδικο κομμα που μπηκε στην βουλη με θεσεις εθνικιστικες και αντιθετες στην παγκοσμιοποιηση, φιμωθηκε, φυλακιστηκε και στραγγαλιζεται οικονομικα με την αγαστη συνεργασια ολων των αλλων.
Επειδη ομως ακομη και οι εθνικιστες, δεν εχουν αρνητικη θεση σε μια ευρωπαικη ενωση, καλο θα ειναι να δουμε τι θα πει “φιλοευρωπαιστης”.
Θα θυμισω οτι και ο Χιτλερ ηθελε να ενωσει την Ευρωπη.
Και ο Σταλιν καταφερε να ενωσει την μιση (ανατολικη) Ευρωπη και θα ηθελε πολυ να ενωσει και την υπολοιπη.
Προφανως δεν θα θελατε να παρουμε μερος σε μια τετοια “Ευρωπαικη Ενωση”.
Γιατι;
Γιατι δεν θα υπηρχε δημοκρατια; Τωρα δηλαδη εχετε την αισθηση οτι ο Γιουνκερ ειναι ο επιλεγμενος απο τον λαο ηγετης;
Γιατι δεν θα υπηρχε ελευθερη οικονομια; Τωρα δηλαδη εχετε την αισθηση οτι οι τραπεζιτες αφηνουν την οικονομια ελευθερη και ανεπηρεαστη;
Σε μια ελευθερη οικονομια οι τραπεζες θα ειχαν πτωχευσει και οι τραπεζιτες θα ειχαν κρεμαστει για την καταστροφη που προκαλεσαν.
Μαζι μ αυτους θα ειχαν κρεμαστει και οσοι υποτιθεται οτι τις ελεγχαν.
Αντι γι αυτο τις χρηματοδοτει ο λαος με τρισεκατομμυρια για να μην αποκαλυφθει η οικουμενικων διαστασεων φουσκα του τραπεζικου συστηματος και απο πανω γδυνουν κρατη ολοκληρα για να παρουν τους τοκους απο τον κοπανιστο αερα που δανειζαν.
Η ΕΕ λοιπον ειναι πληρως αντιδημοκρατικη και με πληρως ελεγχομενη οικονομια.
Ακομη και η διαφθορα και η διαπλοκη ειναι συστατικο στοιχειο αυτης της οικονομιας και οχι μια στρεβλωση της.
Γεια σας
Ενας γνωστός μου μου είπε οτι το ευρώ σαν νόμισμα εχει φέρει ,στις χώρες που το υιοθέτησαν ,πολυ χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης.
Ισχύει;
Χαμηλότερους σε σχέση με το εθνικό νόμισμα; Ποιος το ξέρει, αυτό είναι υποθετικός λόγος του δεύτερου είδους.
Δες αύξηση ΑΕΠ Γερμανίας:
http://www.tradingeconomics.com/germany/gdp
Γαλλίας:
http://www.tradingeconomics.com/france/gdp
Ισπανίας:
http://www.tradingeconomics.com/spain/gdp
Ιταλίας:
http://www.tradingeconomics.com/italy/gdp
Αυτά είναι απτά στοιχεία.
Ουτε ο Λυκανθρωπος Σόιμπλε δεν πιστευει οτι θα δουλεψει το νεο προγραμμα.
German Finance Minister Wolfgang Schäuble said Thursday he didn’t see how a bailout plan for Greece that he helped negotiate could work.
http://www.wsj.com/articles/germanys-schauble-dismisses-greek-haircut-option-1437032027
Καληνυχτα ευρω, καλημερα δραχμουλα. :)))