Month: October 2009

Υπάρχει συνταγματικό δικαίωμα τεκνοποίησης; Η απάντησή μου είναι φυσικά καταφατική. Το γενικό δικαίωμα ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας του άρ. 5 παρ. 1 Συντ., και μάλιστα ως δικαίωμα συμμετοχής στην κοινωνική ζωή, προσφέρει εδώ την συνταγματική βάση, υπό τον τριαδικό περιορισμό πάντοτε του ίδιου του Συντάγματος, των δικαιωμάτων των άλλων και των χρηστών ηθών, αλλά και της κατάχρησης δικαιώματος του άρ. 25 παρ. 3 Συντ. Επιπλέον, η μητρότητα (όχι όμως και η πατρότητα!) τελεί υπό την προστασία του κράτους, σύμφωνα με το άρ. 21 παρ. 1 Συντ.

Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει το δικαίωμα μη τεκνοποίησης, το δικαίωμα επιλογής του χρόνου τεκνοποίησης, του τρόπου τεκνοποίησης (φυσικός/τεχνητός) και του αριθμού των τέκνων και εί τι άλλο. Υποκειμενικώς δεν απαγορεύεται σε παράφρονες, δεν απαγορεύεται σε εγκληματίες, δεν απαγορεύεται ούτε καν σε πρωθυπουργούς.

Αλλά σε αυτά υποθέτω ότι συμφωνούμε όλοι, στο κατ’ εξαίρεσιν είναι που δυσκολεύουν τα πράγματα. Υπάρχει όμως άραγε απαγόρευση τεκνοποίησης; Ποιος άκαρδος νομοθέτης δεν αγαπά τα μωράκια;

Κιόμως. Ας δούμε λοιπόν την εξαίρεση:

Read moreΥπέρ της ελευθερίας τεκνοποίησης

Δεν είναι ακριβώς σίγουρο εάν το έτος 2049, σε 40 χρόνια από σήμερα, θα είναι έτος εκλογών. Ίσως θα είναι μια απλή προεκλογική ή μετεκλογική χρονιά. Μπορεί όμως κανείς να προβλέψει με αρκετές πιθανότητες επιτυχίας πως θα είναι τότε το πολιτικό τοπίο. Ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου (σήμερα 27 ετών), γιος του σημερινού νέου πρωθυπουργού της χώρας, πιθανώς θα εγκαταλείπει σε ηλικία 67 ετών την πρωθυπουργία για να μεταπηδήσει ενδεχομένως στην προεδρία της δημοκρατίας. Την ίδια ώρα, σε ηλικία 45 ετών, ο Αλέκος Κ. Καραμανλής (σήμερα 5 ετών), γιος του σημερινού απερχόμενου πρωθυπουργού, θα ετοιμάζεται ίσως για την πρώτη του πρωθυπουργική θητεία.

Σενάριο φανταστικό ή ρεαλιστικό; Γιατί η οικογενειοκρατία φαντάζει ίσως πιο ισχυρή από ποτέ στη χώρα μας; Το ελληνικό σύστημα εξουσίας, διαμοιρασμένο στα δύο οικογενειοκρατούμενα κόμματα, έλαβε και σε αυτές τις εκλογές ποσοστό της τάξεως του 77%, μεγαλύτερο από αυτό που λαμβάνει το αντίστοιχο σύστημα ακόμα και σε χώρες αμφίβολης δημοκρατικότητας (Μουμπάρακ 70% στην Αίγυπτο, Πούτιν-Μεντβέντεφ 65% στη Ρωσία). Και το έλαβε σε εκλογές που έμοιαζαν με διαγωνισμό ανικανότητας.

Στον απερχόμενο πρωθυπουργό πολλοί είχαν εναποθέσει σοβαρές ελπίδες. Ελπίδες όχι μόνον επιμέρους θετικών ενεργειών (τις κατέγραψε ωραία πρόσφατα ο SG), αλλά ριζικών μεταρρυθμίσεων, δομών και νοοτροπιών. Αποδείχθηκε όμως άξιος του ποσοστού που τον οδήγησε τελικά στην έξοδο.

Read moreΣτις εκλογές του 2049

Εδώ και λίγες ημέρες κάθε φορά που περνώ από το σαλόνι για να φτιάξω έναν καφέ στην κουζίνα βλέπω πάνω στο μεγάλο τραπέζι μια κάλπη. Πρόκειται αναμφίβολα για κάλπη, έχει όλα τα χαρακτηριστικά: είναι δήθεν διαφανής, έχει κολλημένα εδώ κι εκεί τα απομεινάρια παλιών επιγραφών, είναι σπασμένη στις γωνίες και έχει λεκέδες από βουλοκέρι στο καπάκι. Στην αρχή ανοιγόκλεινα τα μάτια, τα παράθυρα, τα ρολά, το πιάνο, τον κλιματισμό και ό,τι άλλο έβρισκα πρόχειρο αλλά η κάλπη παρέμενε εκεί να μου γδέρνει το έπιπλο. Τελικά, το πήρα απόφαση και σταμάτησα να της δίνω σημασία μήπως βαρεθεί και φύγει. Απόψε, όμως, κάθησα στον καναπέ και βάλθηκα να ανακαλύψω τι διάολο ζητάει από μένα.

Η κάλπη, βέβαια, δεν έχει σκοπό να βγάλει μιλιά διότι, όπως όλοι γνωρίζουμε, η κάλπη θα μιλήσει στις 4 του Οκτώβρη. Μέχρι τότε ακόμα και οι ψευτοκάλπες, αυτές οι δημοσκοπήσεις που μέσα στην αιώνια προχειρότητά μας βαφτίσαμε γκάλοπ, οφείλουν να το βουλώσουν για να σκεφτεί με την ησυχία του ο λαός. Ο προλετάριος, ο μικροαστός, ο μεγαλοαστός, ο κεφαλαιοκράτης, ο άρτι επιστρέψας από τα πιάτα της Φρανκφούρτης και της Αστόρια, ο φοιτητής, ο διανοούμενος, ο αναρχιστής, ο σταρχιδιστής, όλοι πρέπει να σκεφτούν με την ησυχία τους. Κάθομαι, λοιπόν, κι εγώ να σκεφτώ στην εκλεκτή παρέα τους, αλλά όλοι σκέφτονται φωναχτά και κάνουν πολλή φασαρία.

Read moreΗ κάλπη στο σαλόνι