Πολιτικά

Μια πιο σύντομη εκδοχή του άρθρου δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή της 27ης Νοεμβρίου 2018.

Το μεταναστευτικό ζήτημα, το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει οξυνθή πλέον σε προσφυγο-μεταναστευτικό, συνιστά μια διαρκή πρόκληση για την ελληνική κοινωνία και το ελληνικό κράτος. Είναι γνωστές οι αποτυχίες της κρατικής μας πολιτικής στον τομέα αυτό, αν και είναι παρήγορο ότι στο επίπεδο της κοινωνίας η αλληλεπίδραση και η ώσμωση των απλών ανθρώπων έχουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα. Σε κάθε περίπτωση, ανάγλυφο ανακύπτει το ερώτημα: τι ακριβώς αναμένουμε σαν κοινωνία από τους μετανάστες που ζουν ανάμεσά μας; Ποιος είναι ο σκοπός μας; Τι θέλουμε από αυτούς;

Κατ’ αρχάς, θεωρώ δεδομένο ότι οι μετανάστες ήρθαν για να μείνουν, εκτός αν με την θέλησή τους αναχωρήσουν, κυρίως λόγω των οικονομικών συγκυριών. Πρόκειται για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, που επέλεξαν υπό δύσκολες συνθήκες να ταυτίσουν την μοίρα τους με την Ελλάδα. Σαν σύνολο ωφέλησαν την χώρα μας και ωφελήθηκαν από αυτήν τα τελευταία 25 χρόνια. Παραβλέποντας τις αναπόφευκτες εξαιρέσεις που δυσφημούν το σύνολο, πλέον είναι σαφές και στον πιο δύσπιστο ημεδαπό ότι οι μετανάστες στο συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό τους εντάχθηκαν και εντάσσονται ομαλά στον κοινωνικό μας ιστό.

Read moreΑφομοίωση ή ενσωμάτωση;

Συνεχίζω και ολοκληρώνω με τις ελληνοαλβανικές διαφορές και τα μέτρα θεραπείας τους, μετά από αυτό εδώ το πρώτο μέρος:

Ελληνική μειονότητα

Η συμπεριφορά της Αλβανίας προς την μειονότητα είναι απείρως καλύτερη από την ελληνική συμπεριφορά σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Στα μειονοτικά χωριά υπάρχουν ελληνικά σχολεία, αναρτώνται ελληνικές σημαίες, ακόμη και σε δημόσια κτήρια, η μειονότητα έχει το δικό της κόμμα (βασικά έχει 2-3 οργανώσεις, που τσακώνονται μεταξύ τους), ομιλείται η ελληνική γλώσσα δημοσίως και χρησιμοποιείται στην διοίκηση των μειονοτικών περιοχών ισότιμα προς την αλβανική, κυκλοφορούν ελεύθερα ελληνικά έντυπα, οι πινακίδες είναι δίγλωσσες, υπάρχει πρόβλεψη για 2% μειονοτικούς αστυνομικούς, το αλβανικό κράτος πληρώνει για ελληνικά σχολικά βιβλία, φοιτούν εκατοντάδες μαθητές σε μειονοτικά σχολεία, στο Πανεπιστήμιο Αργυροκάστρου παρέχεται πτυχίο Ελληνικών Σπουδών και στην πρόσφατη διοικητική μεταρρύθμιση (τύπου “Καποδίστρια”) ελήφθη μέριμνα να δημιουργηθούν δύο δήμοι αμιγώς σχεδόν ελληνικοί (και άλλος ένας σλαβομακεδονικός, το τιμημένο Πούστετς).

Υπάρχουν μόνο 2-3 θέματα ακόμη, για να αγγίξουμε το τέλειο.

Πρώτο θα έβαζα το ζήτημα της Χειμάρρας. Η Χειμάρρα, μια ελληνική κωμόπολη, που απέχει όμως πολύ από τα σύνορα, δεν αναγνωρίζεται ως μειονοτική περιοχή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Χρειάστηκαν χρόνια τριβών, εκνευρισμού, πικρίας, για να λειτουργήση ελληνικό σχολείο στην πόλη (ξαναλέω ότι η Αλβανία εδώ είναι πολύ πιο μπροστά από το ελληνικό κράτος). Συν ότι βέβαια είναι δύσκολο να καταπιή κανείς την δολοφονία του Αριστοτέλη Γκούμα το 2010. Αναρωτιέμαι όμως, σε τι θα βλαπτόταν η αλβανική εθνική ασφάλεια ή εθνική ακεραιότητα από την παραχώρηση του μειονοτικού καθεστώτος; Θεωρώ πως σε τίποτα. Η Χειμάρρα απέχει δυο ώρες από τα ελληνικά σύνορα. Είναι μια ελληνόφωνη νησίδα βαθιά μέσα στην αλβανική Ήπειρο. Οι Αλβανοί δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από την αναγνώριση του μειονοτικού χαρακτήρα αυτής της μικρής περιοχής. Αντιθέτως, θα κατευναστούν τα οξύθυμα πνεύματα των υπερήφανων Χειμαρριωτών.

Read moreΠερί των ελληνοαλβανικών διαφορών, μέρος Β

Έχω επανειλημμένως απειλήσει ότι θα σας φορολογήσω τα ζωικά προϊόντα και σήμερα θα εκθέσω το γιατί. Ένας ζωικός φόρος, όπως κάθε φόρος, μπορεί να έχη διάφορες βάσεις. Εδώ θα εξετάσω τέσσερις, προηγουμένως όμως θα επιχειρήσω να ορίσω το φορολογικό μας αντικείμενο.

Αντικείμενο του φόρου εδώ λοιπόν είναι κάθε ζωικό προϊόν, κάθε προϊόν δηλονότι που προέρχεται από τα ζώα και καταναλώνεται από τους ανθρώπους. Εδώ περιλαμβάνονται πρώτα και κύρια τα ζωικά τρόφιμα: κρέας και παράγωγά του, γάλα και παράγωγά του (γιαούρτι, τυρί κ.λπ.), αβγά. Περιλαμβάνονται επίσης ενδύματα και πάσης φύσεως αντικείμενα κατασκευασμένα από μαλλί, γούνα και δέρμα, καθώς και όλα τα δερμάτινα αντικείμενα κάθε λογής, από ζώνες μέχρι πολυθρόνες μέχρι μαστίγια. Για τους πολύ σκληρούς, πρέπει να συμπεριληφθούν και το μέλι με το μετάξι, αλλά δεν νομίζω ότι συμμερίζομαι την άποψη αυτή. Τέλος, συμπεριλαμβάνονται πάσης φύσεως προϊόντα που έχουν αναπτυχθή μέσω ζωικού πειραματισμού, ιδίως καλλυντικά και φάρμακα.

Read moreΥπέρ της φορολογίας ζωικών προϊόντων

Να αναθεωρήσουμε το άρ. 4 παρ. 6 Σ, προκειμένου υποχρέωση θητεία να υπέχη κάθε μόνιμος κάτοικος, ακόμη και αλλοδαπός. Το μέρισμα εθνικής αμύνης το εισπράττουν όλοι άλλωστε.

Ας το σκεφτούμε λίγο.

Καταρχάς, το άρ. 4 παρ. 6 Σ λέει τα εξής:

Κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων.

Υπενθυμίζω ότι κατ’ εξαίρεσιν εδώ “Έλληνας” σημαίνει μόνο “Έλληνας” και όχι και “Ελληνίδα”, όπως παντού αλλού. Τα νεύρα μου. Τέλος πάντων.

Μιλώντας γενικά και σε αδρές γραμμές, εκείνο που διαχωρίζει τον ημεδαπό από τον αλλοδαπό έγκειται στα πολιτικά δικαιώματα. Και οι δύο κατηγορίες έχουν τα ίδια αστικά δικαιώματα (άρ. 4 ΑΚ), σε γενικές γραμμές τα ίδια ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, αλλά όχι πολιτικά δικαιώματα. Η τάση τις τελευταίες δεκαετίες είναι σταθερά προς την σύγκλιση των δύο κατηγοριών, τάση που ενισχύεται και από την ενδιάμεση κατηγορία των πολιτών της πατρίδας μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Read moreΥπέρ της στρατεύσεως των αλλοδαπών

“Και δεν φοβηθήκατε; Και πήρατε και τα παιδιά μαζί;” Φυσικά και δεν φοβηθήκαμε, είμαστε πολύ σκληροί άντρες εμείς οι Καλαβρυτινοί. Μα τι βλακείες χαίρουν άκρας υγείας μέσα στον εγκέφαλο του μέσου Έλληνος για την Αλβανία.

Ας παραθέσω μερικούς σταθμούς αυτού του ταξιδιού, μερικά στιγμιότυπα:

1.

Μια από τις σπουδαιότερες πράξεις της εξωτερικής πολιτικής είναι η κατάργηση των συνοριακών διαβάσεων. Ζω για την ημέρα που θα περνάμε από το Μαυρομάτι στην Κονίσπολη χωρίς ούτε καν τον υποτυπώδη έλεγχο που υπάρχει τώρα.

Στο Μαυρομάτι, πάνω στα σύνορα, μας υποδέχεται στο φυλάκιο η αλβανική σημαία. Όχι μόνη της όμως: δίπλα της κυματίζει και η ευρωπαϊκή. Η Αλβανία επαίρει μια σημαία που δεν της ανήκει ακόμη. Αυτό λέγεται ήπια ισχύς.

2.

ΑΠΛΗΤΗ-163: Το αλβανικό νόμισμα, το λεκ, πήρε το όνομά του από τον Μ. Αλέξανδρο. Ο οποίος, ξέρετε τώρα, ήταν γυιος της μάγισσας της Ολυμπιάδας, που ήταν κόρη του βασιλιά της Ηπείρου, του Νεοπτόλεμου. Το πιάσατε το υπονοούμενο.

Read moreΜικρό πλην εικονογραφημένο οδοιπορικό στο αλβανικό Ιόνιο