Έχουμε λοιπόν την Σρι Λάνκα. [Που κανονικά θα έπρεπε να την λέμε Σριλάγκα δηλαδή, τέλος πάντων τώρα, μην κρανιοφορτώσω τώρα]. Έχετε περάσει μέχρι τώρα μια ήσυχη ζωή, χωρίς να ξέρετε τίποτα για την χώρα αυτή. Το πολύ πολύ να θυμάστε κάτι ασπρόμαυρα δελτία της δεκαετίας του 80, όπου η ατυχής χώρα πρωταγωνιστούσε με τον εμφύλιό της, μαζί με τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ.
Κάποτε υπήρχε η απεργία. Ένα ατομικό δικαίωμα κάπως ιδιόμορφο, γιατί ασκείτο μόνο συλλογικά (όπως και δυο τρία άλλα βέβαια), το οποίο στην βάση του ήταν κάτι σαν εκβίαση, στρεφόμενη κατά του ατομικού δικαιώματος της οικονομικής ελευθερίας άλλων συμπολιτών. Βασάνισε τους νομικούς για κάμποσο καιρό, αλλά τελικά μπόρεσαν να την τιθασεύσουν: ο απεργός εργαζόμενος εκβιάζει τον … Read more Περί απεργίας και ψευδαπεργίας
Με αφορμή τις πρόσφατες αποκαλύψεις ότι ο προηγούμενος Υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης μετέφερε πολλά από τα χρήματα στα εξωτερικά πριν γίνη υπουργός, τα διατήρησε δε στην ξενιτιά και μετά την υπουργοποίησή του, παραθέτω μερικές σκέψεις:
Πολλοί συμπολίτες μας φυγάδευσαν τα τελευταία χρόνια τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό, υπό τον φόβο μιας τραπεζικής κατάρρευσης στην Ελλάδα (και αυξάνοντας εν ταυτώ την πιθανότητά της). Δικαίωμά τους (εφόσον, εξυπακούεται, πρόκειται για νόμιμα και νομίμως φορολογηθέντα έσοδα). Κανείς δεν τους το αμφισβητεί. Η ελευθερία μεταφοράς κεφαλαίων δεν είναι απλώς μια σπουδαία οικονομική ελευθερία που μας παρέχει το ευρωπαϊκό πλαίσιο, είναι και ένα σπουδαίο μέσο πίεσης στα χέρια του πολίτη κατά του κράτους του: και τα λεφτά ψηφίζουν με τα πόδια τους, επιλέγοντας τα απάνεμα λιμάνια, το κράτος δικαίου, την σταθερότητα και την ευημερία.
Αυτό όμως δεν είναι το άπαν. Όπως μάθαμε στο πρόσφατο παρελθόν, ό,τι είναι νόμιμο, δεν είναι απαραιτήτως και ηθικό. Κανείς δεν μας στερεί την δυνατότητα να ζυγίζουμε ηθικά τις νόμιμες πράξεις και να εκφέρουμε ηθικές κρίσεις.
Οι πιθανές γερμανικές οφειλές προς την Ελλάδα (αλλά όχι μόνο προς την Ελλάδα, προσοχή!) εξ αιτιών αναγομένων στον Β΄ ΠΠ είναι δύο ειδών:
1. Πολεμικές αποζημιώσεις για εκτελέσεις, δηώσεις κ.λπ.
2. Κατοχικό δάνειο.
Υπάρχει φυσικά το τεράστιο πολιτικό ζήτημα εδώ πέρα. Υπάρχει η Ελλάδα που διακονεύει κι άλλα κι άλλα κι άλλα λεφτά. Υπάρχει η Ελλάδα που επιλέγει να εξοργίση εκείνους από τους οποίους ψωμοζητεί. Υπάρχει η Ελλάδα που καλόφαγε επί τόσες δεκαετίες πακτωλούς κοινοτικών επιδοτήσεων και αμαζονίους πλαισίων στηριξης, αλλά θεωρεί ότι της χρωστάνε. Υπάρχει η Ελλάδα που συνεργάζεται με την Γερμανία εδώ και 60τόσα χρόνια, που έχει υπογράψει κάθε είδους συμφωνίες μαζί της, που ουδέποτε επιφυλάχθηκε ή διαμαρτυρήθηκε και που τώρα απλώνει πάλι το χέρι.
Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά, ας δούμε, απλά πάντα, το νομικό ζήτημα.
Αν και ο Πωλ Κρούγκμαν συχνά με εκνευρίζει με τα γραφόμενά του, καμιά φορά η ανάλυσή του είναι ενδιαφέρουσα. Πρόσφατα ανέβασε στο ιστολόγιό του ένα κείμενο στο οποίο εξετάζει τι ακριβώς μπορεί να διαπραγματευτεί η Ελλάδα. Όπως διάφοροι οικονομολόγοι έχουν επισημάνει, αυτό που ουσιαστικά μετράει για τους Έλληνες είναι όχι το μέγεθος του δημόσιου χρέους αλλά η αποπληρωμή του. Με άλλα λόγια, ένα δεύτερο κούρεμα έχει σημασία μόνο εάν μειώσει την καταβολή των τοκοχρεωλυσίων, κάτι που όμως μπορεί να συμβεί και χωρίς κούρεμα, εάν επιμηκυνθεί η διάρκεια αποπληρωμής του χρέους ή εάν μειωθούν περαιτέρω τα επιτόκια. Ο τρόπος με τον οποίο το δημόσιο αποπληρώνει το χρέος του είναι το πρωτογενές πλεόνασμα.
Αχ, δεν μου έφτανε που με έκανε η μάνα μου ψηλό, μελαχροινό και έμορφο, μου δόθηκε το χάρισμα των σωστών προβλέψεων. Σαν άλλο Κάσσανδρο όμως, έτσι κι εμένα οι φίλοι και οι εδικοί δεν με πιστέψανε. Για να δούμε τι έλεγα και τι πέτυχα λίγες μέρες πριν:
Έγραφα ότι η ΝΔ θα είναι δεύτερη. Και μου αντέλεγαν ότι τάχα η ψαλίδα κλείνει και ότι οι μυστικές δημοσκοπήσεις την δίνουν στο 2% και κάτι τέτοια. Και φάγανε 8,5 μονάδες στο κεφάλι. Καλώς.
Γιατί, ως γνωστόν, ρηχοστόχαστες εγώ δεν κάνω. :-)
Σήμερα, όπως και το 12, οι αντιμνη ξέρουν τι να ψηφίσουν: οι αριστεροί ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ κλπ, οι δεξιοί ΑΝΕΞΕΛ, ΛΑΟΣ (κατεβαίνουν αυτοί ή επέστρεψαν στην πολυκατοικία;) ή ακόμα και ΧΑ. Πολύ ωραία.
Το πρόβλημα, όπως και το 12, το έχουν οι μνη.
Η δική μου εκτίμηση για όσους περιφέρονται πέριξ του κέντρου είναι η εξής:
Το 12 υπήρχε πράγματι επιχείρημα κατά της ψήφου σε μικρό κόμμα: ότι δεν θα έμπαινε στην Βουλή. Το επιχείρημα αυτό εξελίχθηκε φυσικά σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία, με αποτέλεσμα να μην βρούμε την ψήφο μας τον Μάιο 12, αλλά να ψηφίσουμε όλοι ΝΔ, ελέω εκλογικού νόμου. Αν ήξερα ότι θα συνέβαινε αυτό, που το υποψιαζόμουνα φυσικά έντονα, μπορεί και να ψήφιζα κάτι άλλο, πιο κοινοβουλευτικό.
