Μικρά δικηγορικά ΙΙΙ

Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια από τις προηγούμενες δικηγορικές εκλογές και φαίνεται ότι οι τοτινές μου ευχές εισακούονται, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους τουλάχιστον.

Τέσσερα είναι τα θέματα που απασχολούν βασικά τον δικηγορικό κόσμο υπό την κοινή ονομασία της απελευθέρωσης του επαγγέλματος:

α. Οι κατώτατες αμοιβές.
β. Οι γεωγραφικοί περιορισμοί.
γ. Η απαγόρευση της διαφήμισης.
δ. Οι υποχρεωτικές παραστάσεις σε κάποιες πράξεις.

Η γνώμη μου επ’ αυτών και επί των προβαλλομένων αντιρρήσεων έχει ως εξής:

Read moreΜικρά δικηγορικά ΙΙΙ

Αυτεπίστροφος δικαστικός ακτιβισμός

Δεν θα σχολιάσω επί της ουσίας την πρόσφατη απόφαση ΣτΕ 350/2011 και ελπίζω να μην χρειαστή να το κάνω ούτε όταν με το καλό αποφανθή η Ολομέλεια επί του ζητήματος της συνταγματικότητας των νέων διατάξεων περί αποδόσεως της ιθαγένειας και επί της συμμετοχής των αλλοδαπών τριτοχωριτών στις δημοτικές εκλογές. Εσφαλμένες αποφάσεις εκδίδονταν, εκδίδονται και θα εκδίδωνται όσο υπάρχουν άνθρωποι, και μάλιστα δικαστές άνθρωποι, με την ιδεολογία του, τις φορτίσεις του, την οπτική του ο καθένας.

Προτού σχολιαστή όμως η απόφαση επί της ουσίας, πράγμα που είναι το μόνο εύκολο και το μόνο βολικό για τους προχειρολόγους της ιστολογοσύνης, όσους αδικούν τον εαυτό τους γράφοντας εν θερμώ, όσους δεν χαρίζουν ούτε ένα δευτερόλεπτο στην αντίθετη άποψη, όσους δεν χάνουν ευκαιρία να πουλήσουν προοδευτισμό, λογικά προηγείται ο σχολιασμός της ίδιας της δυνατότητας του ΣτΕ να κρίνη επί του αντικειμένου, υπό την έννοια: αναγόταν το αντικείμενο της δίκης στα όρια του επιτρεπτού συνταγματικού ελέγχου ή μήπως συνιστούσε απλώς τσαμπουκαλίδικο δικαστικό ακτιβισμό;

Read moreΑυτεπίστροφος δικαστικός ακτιβισμός

Περί αυτεπάγγελτου διορισμού επί κακουργημάτων ΙΙ

Λέγαμε λοιπόν ότι ο αυτεπάγγελτος διορισμός συνηγόρου είναι για αυτόν υποχρεωτικός και δεν χωρούν “αποποιήσεις”, “αποδοχές” ούτε τα διάφορα παπατζολογικά “δεν ξέρω την δικογραφία”, “έχω Πολυμελές Πρωτοδικείο”, “με πονάνε οι ωοθήκες μου” και λοιπά.

Κατ’ αυτής της θέσης προβάλλονται δύο απόψεις, η μια αρκετά σοβαρή, η άλλη λιγώτερο.

Κατά την πρώτη άποψη, ο αυτεπαγγέλτως διοριζόμενος δικηγόρος δεν δικαιούται να αποδεχθή τον διορισμό του, διότι, λένε, η εντολή προς τον τέως συνήγορο εξακολουθεί υπάρχουσα και ουδέποτε ανακλήθηκε. Και μάλιστα, τυχόν αποδοχή του αυτεπαγγέλτου διορισμού θα συνιστούσε, λένε, πειθαρχικό παράπτωμα, ελεγκτέο από τον οικείο δικηγορικό σύλλογο.

Για να δούμε.

Read moreΠερί αυτεπάγγελτου διορισμού επί κακουργημάτων ΙΙ

Σιχαμένη Σιχοφοβία;

Για το ΕΔΔΑ έχω πει κακίες πολλές, ας πω και μια παραπάνω σήμερα. Άλλωστε, ένα δικαστήριο που σχεδόν πάντα αξιοποιεί τις ευκαιρίες που του προσφέρουν διάφοροι θρησκόληπτοι για να επιβεβαιώση την αξία της ελευθερίας της έκφρασης και της θρησκευτικής ελευθερίας δικαίως κατακρίνεται όταν μεταβάλλει την συμπεριφορά του ενόψει μιας συγκεκριμένης θρησκευτικής κοινότητας.

Η κοινότητα αυτή είναι οι Σιχ και, μα την αλήθεια, είναι από τις πλέον θρησκόληπτες (και όχι μόνο επειδή είναι δυνάμει μαχαιροβγάλτες). Αλλά τους έχω μια συμπάθεια, όχι μόνο επειδή διαχρονικά υπέφεραν ανάμεσα στην σφύρα των Μουσουλμάνων και τον άκμονα των Ινδουιστών, αλλά και εξαιτίας των τωρινών νομικών τους βασάνων.

Read moreΣιχαμένη Σιχοφοβία;

Περί αυτεπάγγελτου διορισμού επί κακουργημάτων

Σύμφωνα με το άρ. 340 παρ. 1 ΚΠΔ:

Ο κατηγορούμενος οφείλει να εμφανίζεται αυτοπροσώπως στο ακροατήριο κατά τη συζήτηση, μπορεί να διορίζει δικηγόρο ως συνήγορο για την υπεράσπισή του. Στα κακουργήματα ο πρόεδρος του δικαστηρίου διορίζει, από πίνακα που καταρτίζει κάθε χρόνο τον Ιανουάριο το διοικητικό συμβούλιο του οικείου δικηγορικού συλλόγου, υποχρεωτικά συνήγορο στον κατηγορούμενο που δεν έχει συνήγορο.

Εξάλλου, σύμφωνα με το άρ. 3 παρ. 4 Ν. 3226/2004 περί νομικής αρωγής:

Ο διοριζόμενος δικηγόρος, συμβολαιογράφος ή δικαστικός επιμελητής έχει υποχρέωση να δεχθεί και εκτελέσει την εντολή δίχως αξίωση προκαταβολής αμοιβής ή δικαιωμάτων.

Read moreΠερί αυτεπάγγελτου διορισμού επί κακουργημάτων

Η ελευθερία της έκφρασης ενώπιον του ΕΔΔΑ VΙ

Η σειρά των βαρετών αναρτήσεων συνεχίζεται με μία ακόμη. Σήμερα το πρόγραμμα έχει απόρρητο και εξύβριση.

Στην υπόθεση RADIO TWIST, a.s. κατά Σλοβακίας (Δεκ 2006) το ΕΔΔΑ έκρινε ότι παραβιάστηκε η ελευθερία της έκφρασης στην περίπτωση ενός ραδιοφωνικού σταθμού, ο οποίος μετέδωσε υποκλαπείσα συνομιλία του Υπουργού Οικονομικών με τον Υπουργό Δικαιοσύνης σχετικά με ένα θέμα της επικαιρότητας, την ιδιωτικοποίηση μιας κρατικής ασφαλιστικής εταιρείας. Σημειωτέον ότι η πράξη αυτή είναι στο ελληνικό δίκαιο κατ’ άρ. 370Α παρ. 3 ΠΚ κακούργημα:

Με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών τιμωρείται όποιος κάνει χρήση της πληροφορίας ή του υλικού φορέα επί του οποίου αυτή έχει αποτυπωθεί με τους τρόπους που προβλέπονται στις παραγράφους 1 και 2 αυτού του άρθρου.

Read moreΗ ελευθερία της έκφρασης ενώπιον του ΕΔΔΑ VΙ

Περί της υποχρεωτικότητας του μαθήματος των Θρησκευτικών IV

Μμμμ, πού είχαμε μείνει;

Α, ναι.

ε. Τι ισχύει προκειμένου περί μαθητών ή κηδεμόνων τους οι οποίοι έχουν εκδηλωθή υπέρ της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης σε άλλους τομείς του βίου τους (π.χ. θρησκευτικός γάμος, βάπτιση κ.λπ.);

Στην ως άνω διαδικασία είναι αληθές ότι εμφωλεύει ο κίνδυνος καταχρηστικών δηλώσεων απαλλαγής, υπό την έννοια ότι είναι πιθανόν και δυνατόν κάποιοι κηδεμόνες ή μαθητές να προβούν στην δήλωση απαλλαγής απλώς και μόνο επικαλούμενοι προσχηματικά λόγους θρησκευτικούς ή αθεϊστικούς, στη πραγματικότητα όμως για να εξυπηρετήσουν αλλότριους σκοπούς, π.χ. να μειωθή η επιβάρυνση των μαθητών της Γ΄ Λυκείου ενόψει Πανελληνίων Εξετάσεων. Ειδικώς θα προκαλή προβληματισμό μία παρόμοια δήλωση προερχόμενη από κηδεμόνες ή μαθητές οι οποίοι άλλως έχουν εκδηλώσει ή εκδηλώνουν σημεία θρησκευτικής ένταξης στον κοινωνικό τους βίο, π.χ. θρησκευτικός γάμος των κηδεμόνων, βάπτιση του μαθητή, συμμετοχή στον εκκλησιασμό εκ μέρους του μαθητή.

Πρέπει να παρατηρήσω ότι ο κίνδυνος αυτός είναι σύμφυτος με την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, η οποία δυσχερώς υπόκειται σε απόδειξη. Στο παράλληλο παράδειγμα του μαθήματος της Γυμναστικής απαιτείται προφανώς η συνυποβολή των σχετικών ιατρικών πιστοποιητικών, που θα δικαιολογούν την φυσική αδυναμία παρακολούθησης του μαθήματος, είναι ευνόητο όμως ότι κάτι παρόμοιο δεν ταιριάζει με την φύση του μαθήματος των Θρησκευτικών, καθώς τα προς απόδειξη πραγματικά περιστατικά ανάγονται στον εσωτερικό κόσμο του αιτούντος.

Read moreΠερί της υποχρεωτικότητας του μαθήματος των Θρησκευτικών IV