Σήμερα επιθυμώ να πραγματευτώ με λίγα λόγια το ζήτημα της ενδυματολογικής ελευθερίας. Μιας ελευθερίας λησμονημένης σχεδόν, καθότι αυτονόητης, η οποία όμως επανέρχεται στο προσκήνιο, καθώς τίθεται σταδιακά στο στόχαστρο του Νεοηθικισμού ή της δυσανεξίας. Το ειδικώτερο θέμα της κρηδεμνοφορίαςτο ανέπτυξα εδώ, οπότε σας παραπέμπω στα ήδη λεχθέντα.
Πολλοί θα πουν: και τι το σπουδαίο έχει πια αυτή η δήθεν ενδυματολογική ελευθερία; Γιατί να ασχοληθούμε ειδικά με αυτήν; Ούτε στα Συντάγματα περιέχεται ούτε σε διεθνείς συμβάσεις. Και στο κάτω κάτω, ακόμη και αν το κράτος αποφάσιζε να ρυθμίση κάποια πτυχή της ενδυματολογικής μας έκφρασης, η προσβολή θα ήταν τόσο μικρή και ασήμαντη, που δεν αξίζει να ασχολούμαστε.
Είναι όμως έτσι; Ή μήπως εξ όνυχος τον λέοντα και εκ της ενδυματολογικής ελευθερίας την ευνομούμενη πολιτεία;