Διαβάζω συχνά, πρόσφατα και σε σχόλια στο συνιστολόγιο της αναΜόρφωσης, ότι η ζήτηση για αγαθά και κατά συνέπεια για εργαζόμενους στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό είναι ελλειμματική, άρα αύξηση της προσφερόμενης εργασίας, π.χ. από μετανάστες, θα οξύνει το πρόβλημα. Σκοπός μου είναι να εξηγήσω γιατί επιστημονικά η έννοια της ελλειμματικής ζήτησης είναι προβληματική και άρα τα συμπεράσματα για τις επιπτώσεις της μετανάστευσης είναι λανθασμένα. Προκειμένου η ανάλυση που ακολουθεί να είναι όσο απλούστερη γίνεται, η οικονομία συνοψίζεται σε δυο αγορές, την αγορά αγαθών, και την αγορά εργασίας. (Για να δείτε ολόκληρο το γράφημα κάντε κλικ στο thumbnail)
Uncategorized
Greek agriculture and the EU – inconvenient truths
Slightly different version published in ekathimerini
Incidentally, the European Court of Justice just ruled that subsidies of almost 500 million euros given in 2008-2009 to the farmers by the Greek government, are illegal. They will now have to be paid back, who knows how.
The deepest harm inflicted on Greece by the EU, among the many benefits, is probably that it has maintained a large agricultural sector. Hundreds of thousands of young Greeks, instead of working hard in creative ways to gain a better future, just sit around waiting for European subsidies to materialize. Instead of utilizing their skills to create useful knowledge and innovation, they devote themselves to devising EU-fooling tricks and ways to block Greek roads.
Notwithstanding what most Greeks think, the country is not truly agricultural – only about 13% of the population works in the sector. However, thanks to the EU’s Common Agricultural Policy, the Greek farming sector remains unusually big by European standards. Greece has the most farmers per capita after Romania, definitely more than the number that is needed or what the market would sustain.
Ο συνδικαλιστής δικαστής ως μηνυτής και ως καταμηνυόμενος
Οι φίλοι (και οι οχτροί) του συνΙστολογίου μας γνωρίζουν ότι πριν λίγες ημέρες υπεβλήθη έγκληση της Προέδρου του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θάνου κατά του Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου και αγαπητού φίλου Σταύρου Τσακυράκη επί εξυβρίσει. Η εξύβριση υποτίθεται ότι διεπράχθη με αυτήν την ανάρτηση. Στην έγκληση απάντησε ο Τσακυράκης εδώ, ενώ οι πρώτες αντιδράσεις έχουν ήδη σημειωθή.
Στην υπόθεση αυτή έχω την τύχη να εκπροσωπώ τον κατηγορούμενο, μαζί με τον έτερο προσωπιδοφόρο εκδικητή της ελευθερίας της έκφρασης Κωνσταντίνο Καλλίρη. Επειδή η υπόθεση βρίσκεται ακόμη στην προδικασία, ο σχολιασμός της θα είναι μετρημένος. Αν χρειαστή, υπάρχουν πολλά που μπορούμε να πούμε, πολλά και πολύ ενδιαφέροντα, δικηγορικώς και νομικώς και πολιτικώς. Αλλά μέχρι τότε, ας αρκεστώ στον σχολιασμό ενός τρίτου: της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων (όπου η Θάνου ήταν Πρόεδρος και εξακολουθεί να είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου και της οποίας την νυν Πρόεδρο προτείνει για μάρτυρα στην έγκλησή της).
Πάμε λοιπόν.
Read moreΟ συνδικαλιστής δικαστής ως μηνυτής και ως καταμηνυόμενος
Δημοσιοι λειτουργοι που δεν θα επρεπε να ειναι: η Βασιλικη Θανου
Στα δημοσια αξιωματα συχνα υπαρχουν (1) εμπαθεις/κακοτροποι ανθρωποι (2) ανθρωποι που δεν καταλαβαινουν την συμβολικη σημασια του αξιωματος (οτι ειναι παραδειγμα για τους αλλους) (3) ανθρωποι που δεν ξερουν να διαχειριστουν φειδωλα την οποιαδηποτε εξουσια τους δινεται και υπαρχουν και (4) ανθρωποι που εμφανως απλα δεν εχουν επαρκεις ικανοτητες για την θεση. Σπανιως υπαρχουν ομως σε ανωτατα αξιωματα ανθρωποι που τα συνδυαζουν ολα αυτα, ταυτοχρονα.
Η Βασιλικη Θανου με συνεχεις κινησεις προσπαθει να αποδειξει οτι ειναι μια απο τις σπανιες αυτες περιπτωσεις.
Ενα ιστορικο:
α) Τοποθετειται νυχτα (κυριολεκτικα) σε ενα απο τα ανωτατα αξιωματα της δικαιοσυνης και της ελληνικης πολιτειας γενικα, προεδρος του Αρειου Παγου.
β) Χωρις ιδιαιτερη περισκεψη ή γνωση του θεματος, προλαβαινει να γραψει επιστολη σε ολους τους προεδρους των ευρωπαϊκων δικαστηριων, παιρνοντας πολιτικη θεση (!!!) για το δημοψηφισμα του καλοκαιριου του 2015.
Οι ΄Ελληνες δεν ζητούν να μην πληρωθεί το χρέος του ελληνικού Κράτους, για τη δημιουργία του οποίου βεβαίως οι ίδιοι ουδεμία ευθύνη φέρουν, αφού αυτό (το χρέος) οφείλεται αφενός μεν στην κακοδιαχείριση του δημοσίου χρήματος από τις Κυβερνήσεις, αφετέρου δε στην εσφαλμένη οικονομική πολιτική η οποία εφαρμόστηκε τα τελευταία πέντε χρόνια, με βάση τα μνημόνια που επιβλήθηκαν από την Τρόικα
Εδω η κα Θανου κανει ταυτοχρονα τον αναλυτη της ελληνικης ψυχης, τον δημοσκοπο, τον πολιτικο επιστημονα και τον οικονομολογο. Εντελως απροσκλητα φυσικα. Και στελνει το πονημα της σε ολη την Ευρωπη, επισημα και ωραια.
Ο καθηγητης Σταυρος Τσακυρακης απο την Νομικη Αθηνων γραφει μια μαλλον ηπια κριτικη στο κειμενο, λεγοντας μεταξυ αλλων:
Read moreΔημοσιοι λειτουργοι που δεν θα επρεπε να ειναι: η Βασιλικη Θανου
“Υφεσιακά μέτρα” και ο μύθος της μισθανάπτυξης
Δημοσιευτηκε σε λιγο διαφορετικη εκδοση στο capital.gr.
(Ναι, πριν καποιους μηνες, αλλα ακομα δυστυχως επικαιρο)
“Όχι στα υφεσιακά μέτρα”. Από όλους τους δημιουργικά οργουελικούς όρους που μας προσέφερε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, το “υφεσιακό μέτρο” είναι ίσως ο πιο ακατανόητος. Για έναν οικονομολόγο, υφεσιακό είναι οποιοδήποτε μέτρο τείνει να μειώνει το ΑΕΠ (μετρούμενο ως εθνική παραγωγή ή κατανάλωση αγαθών). Για ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, υφεσιακά φαίνεται να λογίζονται μόνο όσα μέτρα μειώνουν τις “παροχές” προς τους πελάτες, συγγνώμη, πολίτες: δηλαδή μισθοί στο δημόσιο και κρατικές συντάξεις. Γι’ αυτό και φαίνεται να μην έχουν αντιληφθεί ακόμα πως, παρ’όλη την ιδεοληπτική ασυλία που παρέχουν στο δημόσιο, η οικονομία ξαναβυθίστηκε ήδη σε ύφεση και χρειάζεται άμεση σταθεροποίηση με ενέσεις σοβαρότητας για να στηλωθεί.
Έστω ότι δεν είχαμε διεθνείς υποχρεώσεις, συμφωνίες με δανειστές και μελλοντικές διαπραγματεύσεις να επικρέμονται.
Πως εξηγείται, από μια εντελώς εγωϊστικά εσωστρεφή σκοπιά, η μανία ολόκληρου κομματιού της πολιτικής σκηνής με τις “παροχές” σε μια χώρα που έχει τέτοια οικονομικά προβλήματα;
Νοσταλγώ τον Κατρούγκαλο και τις γόβες του
Η ουσία του ζητήματος που προέκυψε με την παράσταση στο Εθνικό Θέατρο είναι κατά την γνώμη μου η εξής:
Από την συνέντευξη της δημιουργού στην popaganda το πιο ουσιαστικό σημείο είναι εκεί που την ρωτάει ο δημοσιογράφος ποια είναι η γνώμη της για την μη αποδοχή εκ μέρους του Ξηρού της δυνατότητας να αποφυλακιστεί με βραχιολάκι. Η δημιουργός αμήχανα και απροετοίμαστα προσπερνάει τις γελοίες παραθρησκευτικές θεωρίες συνωμοσίας του Ξηρού και στην συνέχεια προσπαθεί να τον παρουσίασει σαν ένα φιλομαθή ερασιτέχνη διανοούμενο που βρίσκει παρηγοριά στον Πιραντέλλο.
Η δημιουργός, από πλευράς δραματουργίας, είχε μπροστά στα μάτια της ένα θησαυρό που τις παρέχει ένα τεράστιο φάσμα εξαιρετικά ενδιαφεροντων θεμάτων, από τον δήμιο που αυτοτυφλώνεται κατά την βιαιοπραγία μέχρι τον μασκοφόρο ήρωα στον οποίο προσβλέπουν οι απογοητευμένοι από τις διεφθαρμένες εξουσίες απλοί άνθρωποι, που όμως, όταν φύγει η μάσκα, έχει την γαϊδουρομουτσουνάρα του Ξήρου και όταν ανοίγει το στόμα λέει τα λόγια παραθρησκευτικού ευαγγελιστή από την μεταμεσονύχτια ζώνη των τσοντοκάναλων.
Οπώς και να έχει, ο Ξηρός που η ίδια βλέπει, δεν υπάρχει – για να το πούμε με τα λόγια του μεγάλου ζωγράφου: κυρία μου, αντί να μετατρέψετε την τελεία σε ήλιο, μετατρέψατε τον ήλιο σε τελεία.
Το δάσος της οικονομικής καταστροφής και τα δεντράκια της καθημερινής ανικανότητας
Δημοσιευτηκε σε ελαφρως διαφορετικη εκδοση στα Νεα
Πως γίνεται αυτή η κυβέρνηση να συνεχίζει να’χει κάποια πολιτική αποδοχή; Και γιατί κριτική και παραιτήσεις, όπως του Γ. Σακελλαρίδη, έρχονται για ελάσσονες λόγους;
Περίεργα δουλεύει ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Ακόμα και το χειρότερο τραύμα, μπορεί να ξεπεραστεί με τον χρόνο. Ειδικά αν σε απασχολούν συνεχώς νέα τραύματα, ταχύτατα ξεχνάς τα παλιά. Αν μάλιστα η πηγή του τραύματος είναι κρυφή και η διαδικασία τραυματισμού περίπλοκη, μπορεί να μην το προσέξεις καν την στιγμή που τραυματίζεσαι. Να δεις μόνο τα συμπτώματα, να ξεχαστείς μέσα στα συνεχή προβλήματα που φέρνουν, και να μην αναζητήσεις ποτέ την πραγματική αιτία.
Έτσι εξηγείται πώς δεν καταρρέει ακόμα η συγκυβέρνηση. Και μάλιστα, πώς φθείρεται για παραπτώματα, για γρατζουνιές και όχι για τα πολύ βαρύτερα τραύματα που προκάλεσε.
Read moreΤο δάσος της οικονομικής καταστροφής και τα δεντράκια της καθημερινής ανικανότητας