Uncategorized – Page 43 – αναΜορφωση

Ευρωπαϊκές Διαβουλεύσεις Πολιτών 2009

31/01/200931/01/2009 by διαχειριστης

Μας εσταλη απο το Οικονομικο Πανεπιστημιο και ως αγαπωντες τις διαβουλευσεις και τις ερευνες σας το προωθουμε

Οι “Ευρωπαϊκές Διαβουλεύσεις Πολιτών 2009” (ECC09), είναι μια πρωτοβουλία που σε μεγάλο βαθμό θα στηριχθεί στην ηλεκτρονική διαβούλευση.

Πρόκειται για ένα Πανευρωπαϊκό πρόγραμμα στα πλαίσια του οποίου πολίτες από κάθε μία από τις 27 χώρες μέλη της Ε.Ε. θα έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν για το μέλλον της Ευρώπης στην Εθνική Διαβούλευση Πολιτών στην χώρα τους, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της Ελλάδας. Οι συμμετέχοντες σε αυτόν τον μοναδικό και χωρίς πολιτικές δεσμεύσεις διάλογο θα έχουν την ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις, να διαμορφώσουν κοινά οράματα για το μέλλον της Ευρώπης και να καταλήξουν σε προτάσεις προς αυτούς που παίρνουν τις πολιτικές αποφάσεις.

Το προβλημα της σταθμευσης, το κοινο καλο και και πως να (μην) το προωθειτε με ιδιωτικες επενδυσεις

31/01/200929/01/2009 by S G

Τα δεντρα δεν ειναι παντα ιερα ουτε ολες οι αντιδρασεις των πολιτων δικαιες. Αλλα οι δημοσιες αρχες εχουν ακομα πολυ δρομο να διανυσουν για να πεισουν οτι ξερουν τι κανουν.

Η τελευταια κινηση του δημου αθηναιων να ξεκινησει εργο υπογειου χωρου σταθμευσης σε συμπαθητικο αλσυλιο του κεντρου, κοβοντας καμποσα δεντρα στην διαδικασια, εχει σηκωσει πολλες αντιδρασεις.

Πρεπει να ξεκαθαριστει οτι οι αντιδρασεις απο μονες τους δεν σημαινουν τιποτα. Οι πολεις ειναι πληρως τεχνητα περιβαλλοντα, φτιαγμενα απο ανθρωπους και μαλλιστα περισσοτερο με διαδοχικα μπαλωματα παρα με ενα ενιαιο σχεδιο. Παραλληλα οι αναγκες μας μεταβαλλονται. Ειναι απαραιτητο λοιπον σε μια δυναμικη πολη να γινονται συνεχως εργα. Τα εργα αυτα παντα θα εχουν καποιες αντιδρασεις γιατι απλουστατα σε ενα συστημα που συναντωνται οι ζωες και οι αναγκες τοσων ανθρωπων δεν γινεται να εχουμε ολοι τα ιδια συμφεροντα και γουστα.

Το οτι κοβονται δεντρα παλι δεν λεει κατι απο μονο του. Φανταστειτε να υπαρχει ενα πευκο στην μεση της πορειας της λεωφορου Κηφισσιας και ο δρομος να πρεπει αναγκαστικα να λοξοδρομει σε εκεινο το σημειο. Το κοψιμο του δεντρου θα επιτρεψει ευθυγραμμιση του δρομου που θα φερει τετοιο οφελος σε μειωση κινησης και ρυπανσης που καποιος πρεπει να ειναι ολιγοφρενης για να διαφωνησει. Παρομοια περιπτωση ειχαμε νομιζω με το κομματι της Αττικης οδου που περναει απο τον Υμηττο. Μπορει να κοπηκαν καποια δεντρα και να ενοχληθηκαν καποιοι κατοικοι της περιοχης, αλλα το οφελος για την Αθηνα ειναι τεραστιο. Ειχαμε εξοικονομηση χρηματων για βενζινη, λιγοτερο χαμενο χρονο στην κινηση και οπωσδηποτε μειωμενες εξωτερικοτητες στους υπολοιπους Αθηναιους, δηλαδη λιγοτερη ρυπανση απο τα αυτοκινητα που εως τοτε επρεπε να παιρνουν κεντρικοτερους δρομους με μεγαλυτερη συμφορηση και περισσοτερους κατοικους να αναπνεουν τα καυσαερια.

Το προβλημα της σταθμευσης στο κεντρο της Αθηνας ειναι οξυ. Ακομα και αν εφαρμοστουν διαφοροι τροποι περιορισμου της αναγκης για ΙΧ (πεζοδρομοι, καλυτερα ΜΜΜ), των οποιων η αναλυση ειναι εξω απο τον σκοπο αυτου του κειμενου, ειναι φανερο οτι εχουμε αναγκη απο περισσοτερους στεγασμενους χωρους σταθμευσης.

Hyperbolic discounting: Επιχείρημα για κρατικούς περιορισμούς στο κάπνισμα?

28/01/200928/01/2009 by Κώστας

Σε ένα σχόλιό του στο προηγούμενο κείμενο του SG για το κάπνισμα, ο Pelerin εξέφρασε την άποψη ότι ένας ορθολογικός άνθρωπος μπορεί να επιλέξει ένα προσδόκιμο 70 ετών ως καπνιστής παρά 80 ετών χωρίς να καπνίζει, ιδιαίτερα αν συνυπολογίσει τη χαμηλότερη ποιότητα ζωής σε τέτοια προχωρημένη ηλικία. Εφ’ όσον αυτή η επιλογή είναι ορθολογική αυξάνει την ευημερία του ατόμου, και άρα δεν έχει το κράτος το δικαίωμα να προσπαθεί να τον κάνει να περιορίσει το κάπνισμα. Αν και η άποψη αυτή φαίνεται αρχικά λογική, αγνοεί τα αποτελέσματα πρόσφατων μελετών στους τομείς της ψυχολογίας, καθώς και των behavioral και experimental economics, σχετικά με το πώς οι άνθρωποι αποτιμούν μελλοντικά συμβάντα.

Είναι κοινώς αποδεκτή η άποψη ότι η ικανοποίηση που νιώθει κανείς τώρα για ένα θετικό μελλοντικό συμβάν μειώνεται όσο περισσότερο αυτό το συμβάν απομακρύνεται στο μέλλον. Όπως λέει και ο λαός μας, “ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι”. Στην οικονομική ορολογία λέμε ότι people discount the future. Το μεγάλο ερώτημα όμως, με σημαντικές επιπτώσεις, είναι το πώς μειώνεται η ικανοποίηση όσο η χρονική απόσταση αυξάνεται. Με μαθηματική ορολογία, τι είδους συνάρτηση θα πρέπει να χρησιμοποιήσει κανείς για να περιγράψει σωστά αυτήν την αντίστροφη σχέση?

Μέχρι πρόσφατα, η υπόθεση ήταν ότι οι άνθρωποι ακολουθούν το λεγόμενο exponential discounting λόγω της εκθετικής μορφής της συνάρτησης, η οποία υποθέτει ότι ο ρυθμός μείωσης της ικανοποίησης από την απομάκρυνση ενός συμβάντος στο μέλλον είναι σταθερός. Το κύριο χαρακτηριστικό του exponential discounting είναι ότι οι προτιμήσεις των ανθρώπων είναι διαχρονικά συνεπείς. Παραδείγματος χάριν, ας υποθέσουμε ότι ρωτάμε κάποιον αν προτιμά 1000 ευρώ σε 12 μήνες ή 1100 σε 13, και εκείνος απαντάει 1100 σε 13. Αν οι προτιμήσεις του ατόμου είναι σύμφωνες με το exponential discounting και την τελευταία μέρα του 12 μήνα τον ξαναρωτήσουμε αν θέλει να πληρωθεί την επόμενη μέρα ή να περιμένει άλλον ένα μήνα, τότε εκείνος θα προτιμήσει να περιμένει όπως είχε αποφασίσει αρχικά πριν ένα χρόνο. Με άλλα λόγια, τα 100 ευρώ υπερβαίνουν το κόστος της καθυστέρησης κατά ένα μήνα άσχετα από το πότε το άτομο λαμβάνει την απόφαση.

Η Υγεια των Ελληνων – καπνισμα, παχυσαρκια και αλλα εγκληματα

28/01/200927/01/2009 by S G

Η δημοσια υγεια ειναι αντιμετωπη με πιεσεις που απειλουν να γινουν μεγαλο βαριδι στο κοντινο μελλον μας. Πως οι ατομικες μας επιλογες μας σκοτωνουν και πως το κρατος δεν βοηθαει.

Συχνα εχουμε κριτικαρει σε αυτο το ιστολογιο την ταση των Ελληνων να αποποιουνται την ατομικη ευθυνη απο πανω τους αλλα και να εχουν ιδιαιτερα μυωπικο χαρακτηρα τους. Ενας τομεας που αυτο φερνει τεραστιες ζημιες ειναι το θεμα της Υγειας. Οι Ελληνες ζουνε, διατρεφονται και καπνιζουν σαν να μην υπαρχει αυριο ή χειροτερο λες και βρεθηκαν τυχαια στο σωμα τους και περιμενουν να το ανταλλαξουν συντομα με καποιο αλλο.

Κανουμε τρομερα καθιστικη ζωη (οι Αθηναιοι πρεπει να ειναι οι πιο αγυμναστοι κατοικοι της ΕΕ, οι πιο φανατικοι χρηστες ΙΧ κτλ), απροσεκτη διατροφη (η κρεοφαγια, που δεν ανηκει στην παραδοσιακη ελληνικη διατροφη, ειναι παρα πολυ ψηλα. Το κοστος του κοκκινου κρεατος και του λιπους που καταναλωνουμε ειναι πολυ μεγαλο και φαινεται φανταζομαι στα προβληματα βαρους και καρδιας που εχουν τοσοι 40ηδες, ενω και οι γυναικες δεν την εχουν γλυτωσει), κουτη υπερκαταναλωση αλκοολ (ειδικα στα βαρια και ακομα και νοθευμενα ποτα που σερβιρουν κατα κανονα τα κλαμπ) και βεβαια το καταστροφικο καπνισμα… Ακομα και οταν τελικα αρρωσταινουμε δεν επισκεπτομαστε τον γιατρο οταν πρεπει, δεν πειθαρχουμε στις οδηγιες του, καταπινουμε ο,τι φαρμακα βρουμε.

Ολα αυτα οδηγουν στο να ειμαστε οι πιο παχυσαρκοι στην Ευρωπη και ακομα χειροτερα οδηγουν τελικα στο προσδοκιμο επιβιωσης των Ελληνων που παραδοσιακα ηταν πολυ υψηλο, να πεφτει σιγα σιγα σημαντικα κατω απο τους μεοσογειακους γειτονες μας. Οι Ελληνες προβλεπεται ας πουμε το 2050 να εχουν προσδοκιμο ζωης 80,3 χρονια εναντι 82,7 των Γαλλων, οι Ελληνιδες 85,1 εναντι 89 των Γαλλιδων. Και ολα αυτα χωρις να υπολογιζουμε την ποιοτητα ζωης, που ειναι φυσικα πολυ χαμηλη για εναν χρονιο καπνιστη πχ.

Team Chicago vs Team Obama

22/01/200922/01/2009 by maikwl

Τρεις αντίθετες απόψεις στο πρόγραμμα του Ομπάμα για την καταπολέμηση της ύφεσης (το διάσημο stimulus package) από τρεις οικονομολόγους του πανεπιστημίου του Σικάγο θα βρείτε εδώ. Αν έχετε χρόνο για μια μόνο ομιλία δείτε την δεύτερη (αυτή του Kevin Murphy) που εμπεριέχει μια καταπληκτική και απλή ανάλυση κόστους-οφέλους (γύρω στο 17:20). Τα slides που πρέπει … Read more Team Chicago vs Team Obama

Υπέρ του πληθυντικού ευγενείας

22/01/200921/01/2009 by archivio

Πριν από αρκετό καιρό (στο παλαιό Συνιστολόγιο την εποχή που εμάς τους Συνιστολόγους δεν μας είχε καταπιεί ακόμη η πολυεθνική της Αναμόρφωσης!) ο κύριος Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος είχε δημοσιεύσει ένα ωραίο άρθρο του κατά του πληθυντικού ευγενείας στην ελληνική γλώσσα (το άρθρο αυτό μπορείτε να διαβάσετε εδώ). Σε όσα ακολουθούν θέλω πια να απαντήσω στα επιχειρήματα που εκεί αρθρώνει ο συγγραφέας, εξηγώντας γιατί η ορθή θέση είναι διαμετρικώς αντίθετη από την δική του: Ο πληθυντικός ευγενείας, μας είναι (δυστυχώς ή ευτυχώς) απαραίτητος!

Ξεκινώ από ένα σημείο συμφωνίας μου με τον κύριο Αναγνωστόπουλο: Ο πληθυντικός ευγενείας δεν εντάσσεται ομαλά στην ελληνική γλώσσα, αποτελεί ξένο σώμα στην γραμματική της δομή. Συνεχίζω με ένα ουσιώδες σημείο διαφωνίας: Ο πληθυντικός ευγενείας εντάσσεται (πλέον) απολύτως ομαλά στην ελληνική επικοινωνιακή πρακτική, αποτελεί αναγκαίο συστατικό στην καθημερινή της δομή και όρο επιτυχούς διεκπεραίωσής της. Η γλώσσα δε, υπάρχει χάριν της επικοινωνίας ενώ δεν ισχύει το αντίστροφο. Συμπέρασμα: Αν έχουμε να αποφασίσουμε μεταξύ ενός σολοικισμού και μιας επικοινωνιακής ανωμαλίας, νομίζω ότι πρέπει να διαλέξουμε τον πρώτο. Το κόστος του να χάσουμε ή να μειώσουμε την δυνατότητα επικοινωνίας με κάποιον είναι ασυγκρίτως βαρύτερο από το κόστος του να μην μιλήσουμε/γράψουμε γραμματικώς σωστά.

Ο πληθυντικός ευγενείας τώρα, όπως αποκαλύπτει το όνομά του, έχει να κάνει με την ευγένεια. Αυτό είναι κάτι που ο ευγενής κύριος Αναγνωστόπουλος δεν πρόσεξε όσο έπρεπε στο άρθρο του. Υιοθέτησε μια πολύ στενή θεώρηση του πληθυντικού ευγενείας, θεωρώντας ότι δημιουργεί ανισότητες, αναπαράγει και διαιωνίζει ταξικές διαφορές, εξουσιαστικές σχέσεις ή τελοσπάντων συμβάλλει στην διατήρηση όλων των παραπάνω. Η θεώρηση αυτή είναι απολύτως λανθασμένη, στην πραγματικότητα είναι απλοική και εγκλωβισμένη σε κλισέ: Οι διαφορές εξουσίας, τάξεων κ.λπ.υπάρχουν είτε το θέλουμε είτε όχι και ο πληθυντικός ευγενείας δεν τις δημιουργεί αλλά ούτε και συμβάλλει αναγκαστικά στην διατήρησή τους: Όταν π.χ. ο σερβιτόρος μου απευθύνει τον λόγο στον ενικό κι εγώ του απαντώ στον πληθυντικό (ή αντιστρόφως!) ή όποια «ισορροπία κοινωνικής ισχύος» μεταξύ των δύο δεν υπεισέρχεται καθόλου στο επικοινωνιακό δρώμενο, ούτε και το επηρεάζει –το διακύβευμα είναι ένα και μόνο: Η ευγένεια, την οποία ο σερβιτόρος (ή ο πελάτης!) έχει σε κάθε περίπτωση παραβιάσει με την γλωσσική του επιλογή.

Read moreΥπέρ του πληθυντικού ευγενείας

Ο εκατονταετης πολεμος στο Ισραηλ και η εκθαμβωτικα προχειρη αντιμετωπιση του στην Ελλαδα

21/01/200920/01/2009 by S G

Μερικες σκεψεις διαβαζοντας ελληνικα ΜΜΕ και συζητωντας με εναν Ισραηλινο

Φανταστειτε οτι ζειτε σε μια συγχρονη φιλελευθερη δυτικη δημοκρατια. Τα παιδια σας εχουν ως κυρια ψυχαγωγια να πινουν καφε στον ηλιο και να χορευουν τα Σαββατοκυριακα. Σπουδαζουν σε καποια απο τα δυνατοτερα πανεπιστημια της Ευρωπης. Τελειωνουν το πανεπιστημιο και δημιουργουν καινοτομες εταιρειες νεας τεχνολογιας. Ονειρευονται ενα ομορφο μελλον και εργαζονται σκληρα να το πετυχουν.

Τα παιδια σας εχουν ομως την ατυχια να ανηκουν σε εναν αναδελφο λαο που εχει περασει τρομερα βασανα στην ιστορια. Γεννιουνται σε μια πολυ μικρη χωρα, περιτριγυρισμενη απο φτωχα κρατη με πολυ μεγαλυτερο πληθυσμο και εχθρικες διαθεσεις. Μια χωρα που εχει αναγκαστει πολλες φορες στο προσφατο παρελθον να πολεμησει για να διατηρησει το δικαιωμα να υπαρχει. Οι νεοι στην χωρα αναγκαζονται να τρωνε 3 χρονια απο την ζωη τους στον στρατο, με πραγματικο κινδυνο να εχουμε εκρηξη πολεμου και να τους στειλουν στην πρωτη γραμμη.

Η ζωη στο σημερινο Ισραηλ μοιαζει αρκετα με την ζωη στην Ελλαδα (με την διαφορα οτι στο Ισραηλ τα πανεπιστημια ειναι συχνα παγκοσμιας κλασης και οι νεοι εχουν ουσιαστικες ελπιδες για δημιουργικη εργασια) και γενικα οι ιστοριες των δυο λαων μοιαζουν πολυ. Με οσους Ισραηλινους εχω μιλησει εχω δει πολλα κοινα, οχι μονο στην αρχαια ιστορια αλλα και στην νεοτερη, στο ιδιο το συλλογικο υποσυνειδητο των ανθρωπων (να μην μιλησω για τα μουσικα γουστα). Απο ολους τους λαους της ευρωπης, θα περιμενε κανεις οι Ελληνες να καταλαβαινουν καλυτερα την ισραηλινη ψυχη.

Σημερα εχουμε μια ακομα διαμαχη στην λωριδα της Γαζας. 90% της ισραηλινης κοινης γνωμης ειναι υπερ των στρατιωτικων επιχειρησεων του Ισραηλ. Ειναι αραγε αιμοδιψη τερατα?