Αθ. Αναγνωστόπουλος

Η προστασία των ανηλίκων έχει θεμελιώδη σημασία στην κοινωνία του Αθεϊστάν. Εκεί δεν παίζουνε με αυτά. Και μάλιστα, όσο πιο νεαρός είναι ο ανήλικος, όσο πιο αδύναμος και ανυπεράσπιστος, τόσο περισσότερο επεμβαίνει το Κράτος προς προστασίαν του. Ειδική μέριμνα έχει ληφθή για την διαφύλαξη των δικαιωμάτων των βρεφών και των νηπίων από την καταχρηστική άσκηση της λεγόμενης “θρησκευτικής ελευθερίας” εκ μέρους των γονέων τους. Όλοι ξέρουμε άλλωστε ότι τα τέκνα δεν αποτελούν ιδιοκτησία των γονέων!

Το λέει και το άρ. 14 της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (Ν. 2101/1992):

1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται το δικαίωμα του παιδιού για ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας.
2. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται το δικαίωμα και το καθήκον των γονέων ή, κατά περίπτωση, των νόμιμων εκπροσώπων του παιδιού, να το καθοδηγούν στην άσκηση του παραπάνω δικαιώματος κατά τρόπο που να ανταποκρίνεται στην ανάπτυξη των ικανοτήτων του.

Read moreΠεριήγηση στο Αθεϊστάν ΙΙ

Με αφορμή ένα σχόλιο του Έτερου Δικαστή ξεσκόνισα λίγο το Συλλογικό Εργατικό μου. Αν και μάλλον δεν ήταν ανάγκη.

Προβλέπει λοιπόν το Σύνταγμα:

Aπαγορεύεται η απεργία με οποιαδήποτε μορφή στους δικαστικούς λειτουργούς και σ’ αυτούς που υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας.

“Με οποιαδήποτε μορφή” σημαίνει “με οποιαδήποτε μορφή”: απαγορεύεται η λευκή απεργία, η μερική απεργία, η κυλιόμενη απεργία, η απεργία αλληλεγγύης, η προειδοποιητική απεργία, η αδέσποτη απεργία, η έτσι-γουστάρουμε απεργία. Απαγορεύονται απαξάπασες. Φερμπότεν.

Read moreΣχέση στάσης εργασίας προς απεργία

Τω καιρώ εκείνω, όταν δίναμε εξετάσεις για το ένδοξο μεταπτυχιακό του Ποινικού, ένα από τα θέματα που είχαν πέσει στην Εγκληματολογία ήταν πάνω κάτω το εξής:

Η ηλεκτρονική επιτήρηση των καταδικασθέντων. Ένας θανάσιμος κίνδυνος που επικρέμαται!

Εντάξει, ίσως να μην ήταν τόσο μονόπλευρη η εκφώνηση. Δεν είχα τότε στοχαστή ιδιαίτερα πάνω στο ζήτημα (ούτε και τώρα). Απλώς σαν καλός μαθητής είχα πιάσει το υπονοούμενο και είχα γράψει ένα μικρό φιλιππικό εναντίον της ηλεκτρονικής επιτήρησης. Τα βασικά μου επιχειρήματα, όσο τα θυμάμαι, ήταν δύο: πρώτον, η κοινωνία της παρακολούθησης κ.λπ. τρομαχτικά, δεύτερον, η (μη) ισχύς της αρχής volenti non fit iniuria στο Δημόσιο Δίκαιο.

Κανένα από τα δύο δεν μου φαίνεται πλέον όμως πειστικό.

Read moreΗλεκτρονική επιτήρηση; Ηλεκτρονική επιτήρηση!

Η Σύμβαση του Οβιέδου [για να το πούμε από την αρχή να ξεμπερδεύουμε και να μην ακούω μουρμούρες: το Οβιέδο – του Οβιέδου, γιατί έτσι μας αρέσει, σκληρό, αλλά να κλιθή, άσε και που στην ιθαγενή γλώσσα σε -ου τελειώνει] είναι μια πολύ σημαντική σύμβαση που συνήφθη στους κόλπους του Συμβουλίου της Ευρώπης και ενσωματώθηκε στο ημεδαπό δίκαιο με τον Ν. 2619/1998. Αφορά τα δικαίωματα των ασθενών στην σχέση τους με τους ιατρούς, τις μεταμοσχεύσεις, την βιοϊατρική έρευνα και συναφή θέματα.

Read moreΠερί της Συμβάσεως του Οβιέδου Ι

Μερικά μουσικά σχόλια στην εθνική μας ταυτότητα από το πρόσφατο αλησμόνητο παρελθόν:

Ένα τραγούδι που πια έχει περάσει στην καθομιλουμένη, στην λαϊκή παράδοση, στην καθημερινή ζωή, μεγαλώσαμε ακούγοντάς το, υπήρχε πάντα, κανείς δεν το έγραψε, κανείς δεν ξέρει ποιος το έγραψε, το έχει πει και ο Σαββόπουλος πάντως. Η απρόσωπη αγάπη που μας κατατρέχει, των Ελλήνων οι κοινότητες που γράφουν ιστορία σαν παρέες, εμείς που ανταμώνουμε και ξεφαντώνουμε με τους κυκλωτικούς χορούς μας, εμείς που έχουμε όνομα, σώμα και θρησκεία, όλα μαζί, κιόμως τόσο απλά, τόσο όμορφα και εορταστικά.

Αθώος πατριωτισμός.

Read moreΈξι μουσικές σπουδές της ελληνικότητας

Που λέτε, έχω και ένα λογαριασμό στο γιουτιούμπι. Εκεί ανεβάζω διάφορα βιντεάκια της πιο αγαπημένης μου οικογένειας στην αποδώ μεριά του γαλαξία, τουτέστιν της δικιάς μου, για να βλέπουν οι άλλοι τι ωραίοι που είμαστε και να μας ζηλοφθονούν και να πρασινίζουν.

Μέχρι που ψες ανακάλυψα ότι δύο εκ των βιντεακίων είχαν αφαιρεθή, λόγω παραβίασης των όρων χρήσης. Μήνα προσέβαλλαν την πνευματική ιδιοκτησία κανενού; Μήνα ήσαν εξυβριστικά ή δυσφημητικά; Μήνα έστω περιείχαν τραγουδοποιία του ΚΤ;

Ουδέ την πνευματική ιδιοκτησία κανενού προσέβαλλαν ουδέ εξυβριστικά ή δυσφημητικά ήσαν, όσο για την τραγουδοποιία του ΚΤ, μπορεί να κοιμάται ήσυχη, δεν ενδιαφέρεται κανείς για αυτήν.

Read moreΠερί βρεφονηπιακής γυμνότητας

Η απάντησή μου στο ερώτημα του τίτλου του σημερινού άρθρου είναι σαφώς και πολύ έντονα όχι. Για μένα η σημαία δεν είναι απλώς ένα κομμάτι ύφασμα, όπως ακριβώς ο τάφος του πατέρα μου δεν είναι ένα κομμάτι μάρμαρο και το πατρικό μου σπίτι δεν είναι ένας σωρός από κεραμίδια, πέτρες και ξύλα.

Το ζήτημά μου όμως δεν είναι αυτό και θέλω να το ξεκαθαρίσω εξαρχής. Δεν συζητώ ένα θέμα αισθητικής ή πολιτικής φύσης. Δεν με ενδιαφέρει αν το κάψιμο της σημαίας είναι εθνικιστικό ή διεθνιστικό, αν είναι ευγένεια ή αγένεια, αν θα διώξη τις βάσεις του θανάτου ή θα πετάξη τους Τούρκους στην θάλασσα της Κερύνειας. Αδιαφορώ πλήρως, καθόσον αφορά την παρούσα θεματική, αν καίνε την σημαία οι φασίστες ή οι μασίστες, οι αναρχοαυτόνομοι ή οι αναρχοχαρούμενοι. Το μόνο που διαφέρει εδώ νομικώς είναι ποιος βλάπτεται από μια τέτοια συμπεριφορά.

Read moreΦαντάζει ωραία καμμένη η σημαία;