Αθ. Αναγνωστόπουλος

Ανυπομονώντας να παρακολουθήσω την σημερινή εκδήλωση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, σκέφτηκα να γράψω δυο πράγματα για το αδίκημα της καθύβρισης θρησκευμάτων, που τόσο επίκαιρο έγινε τον τελευταίο καιρό, αφενός λόγω της υπόθεσης Παστίτσιου, αφετέρου λόγω της παράστασης Corpus Christi στο θέατρο Χυτήριο.

Καταρχάς, να θυμηθούμε τι λέει ο ελληνικός ΠΚ στο άρ. 199:

Όποιος δημόσια και κακόβουλα καθυβρίζει με οποιονδήποτε τρόπο την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ή άλλη θρησκεία ανεκτή στην Ελλάδα τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.

Έχουμε ένα αδίκημα λοιπόν πολύ ευρύ (“με οποιονδήποτε τρόπο”), με ένα δυσεξιχνίαστο υποκειμενικό στοιχείο του αδίκου (“κακόβουλα”, υπάρχουν δηλαδή και καλόβουλες καθυβρίσεις;) και, κυρίως, με ένα πολύ ύποπτο προστατευόμενο έννομο αγαθό: την θρησκευτική ειρήνη.

Το μόνο εύκολο είναι να αρχίσουμε να ουρλιάζουμε: “Μεσαίωνας! Μεσαίωνας!” Όντως, ψιλομεσαίωνας είναι. Αλλά έχουμε εκλεκτή συντροφιά μαζί μας.

Read moreΠερί καθυβρίσεως θρησκευμάτων

Πού θα πάη αυτό το πράγμα; Οι κοινωνίες γίνονται διαχρονικά όλο και πιο ανεκτικές, τα ήθη μαλακώνουν, καθένας κάνει ό,τι του καπνίση, homines effeminantur, που λέγαμε και στο σχολείο. Στο μέλλον τι θα επακολουθήση; Πού βρίσκεται το τέλσον της ιλαρής χώρας της Φιλελευθερίας;

Ιδού ένιοι ίπποι χλωροί λοιπόν και λοιπά τέρατα της Αποκαλύψεως, που με απασχολούν όταν μαγειρεύω, όταν περιμένω το τρόλεϊ και όταν πλήττω στα αυτόφωρα:

Read moreΤέλσον φιλελευθέρου αρούρης

Μεθιστολόγηση αυτού εδώ του άρθρου, που δημοσιεύθηκε σαν σήμερα έξι χρόνια πριν, με κάποιες αλλαγές.

Με αυτήν την παράξενη νέα λέξη αναφέρομαι σε όλους εκείνους τους ταλαίπωρους, εκνευρισμένους, απορημένους οδηγούς που περιφέρονται περί τα οικοδομικά τετράγωνα μάταια αναζητώντας μία θέση στάθμευσης, καταρώμενοι την κυβέρνηση, την αποκεντρωμένοι διοίκηση και την τοπική αυτοδιοίκηση μαζί, βρίζοντας τους πιο τυχερούς από αυτούς που πρόλαβαν μια θέση, μοιραίοι και άβουλοι συνάμα.

Οι σταθμευματίες είναι συνήθεις, καθημερινοί ανθρώπινοι τύποι. Δεν κατοικούν μόνο στην μικροαστική Κυψέλη ή στην ταπεινή Αχαρνών: οποιοσδήποτε από εμάς θα μπορούσε να γίνη, και πράγματι γίνεται, ένας ακόμη απελπισμένος σταθμευματίας. Θέλω λοιπόν να αποτίσω φόρο τιμής στον Ανώνυμο Σταθμευματία και να του θυμίσω ταυτόχρονα μερικά πράγματα.

Σύμφωνα με το άρ. 34 παρ. 2 ΚΟΚ

2. Η στάση ή στάθμευση οχήματος απαγορεύεται:

α) Επάνω σε διαβάσεις πεζών ή ποδηλατιστών και σε απόσταση μικρότερη από πέντε (5) μέτρα από αυτές.

[…]

γ) Σε εισόδους και εξόδους κόμβων και σε απόσταση μικρότερη από δέκα (10) μέτρα από τη νοητή προέκταση της πλησιέστερης οριογραμμής του κάθετου οδοστρώματος.

[…]

θ) Σε απόσταση μικρότερη από είκοσι (20) μέτρα από φωτεινούς σηματοδότες και δώδεκα (12) μέτρα από πινακίδες υποχρεωτικής διακοπής πορείας (STOP), ως και σε θέση, στην οποία το όχημα κρύβει από τους χρήστες της οδού τη θέα των πινακίδων σήμανσης και σηματοδοτών.

ι) Σε απόσταση πέντε (5) μέτρων από την τομή οικοδομικών γραμμών ή των νοητών προεκτάσεων αυτών.

Read moreΟι σταθμευματίες

Λέγαμε λοιπόν στο προηγούμενο ότι κάποιο πρόβλημα φαίνεται να υπάρχη με την υποχρέωση χρήσης της ζώνης ασφαλείας. Αλλά, κι αν η απαγόρευση είναι εσφαλμένη, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κρατικοί τρόποι δράσης που να είναι όχι μόνο επιτρεπτοί, αλλά και αναγκαίοι.

Είναι απολύτως ακριβές ότι το κράτος υπέχει καθήκοντα έναντι ημών στο πλαίσιο της θετικής του δράσης να προστατεύση την ζωή μας. Το γεγονός ότι ενδεχομένως δεν του επιτρέπεται να μας επιβάλη αντίθετα στην βούλησή μας κάποια μέτρα ασφαλείας καθόλου δεν συνεπάγεται ότι δεν νομιμοποιείται να ελέγχη αν πληρούνται οι όροι της αυτοδιακινδύνευσής μας. Με άλλα λόγια, δικαιούμαστε φυσικά να εκδιπλώνουμε την προσωπικότητά μας ακόμη και αναλαμβάνοντας υπαρκτούς κινδύνους στον καθ’ ημέραν βίον. Για να είναι όμως μια τέτοια εκδήλωση της αυτονομίας μας αληθής, πραγματική και ουσιαστική, για να είναι δηλαδή όντως αυτόνομη, απαιτείται η πλήρωση κάποιων γνωστικών και βουλητικών προϋποθέσεων.

Read moreΥπέρ της ελευθερίας αζωνίας ΙΙ

Επιτρέπεται στο κράτος να μας επιβάλη, επισείοντας ποινικές ή, έστω, διοικητικές κυρώσεις, να φοράμε οι τετράτροχοι ζώνη ασφαλείας ή οι δικυκλιστές κράνος όταν οδηγούμε;

Ωραίο και δύσκολο ερώτημα. Ερώτημα που κάποτε δεν ετίθετο καν, ας μην το ξεχνάμε.

Η δική μου απάντηση είναι μάλλον αρνητική, όπως θα εκθέσω στην συνέχεια.

Σύμφωνα με το άρ. 12 παρ. 5 και 6 ΚΟΚ (Ν. 2696/1999):

5. Η χρήση των ζωνών ασφαλείας είναι υποχρεωτική τόσο για τους οδηγούς όσο και για τους επιβάτες. Σε περίπτωση μεταφοράς ανηλίκων επιβατών, εφόσον στο όχημα υπάρχει συνοδός, την ευθύνη φέρει αυτός. Για τη μεταφορά παιδιών με αυτοκίνητο είναι υποχρεωτική η χρήση ειδικών μέσων συγκράτησης και προστασίας, όπως καθισμάτων, ζωνών ασφαλείας κ.λπ. Με απόφαση του Υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών καθορίζονται οι προδιαγραφές για τα ειδικά μέσα συγκράτησης, καθώς και εξαιρέσεις από την υποχρέωση αυτή.
6. Οι οδηγοί και οι επιβάτες μοτοποδηλάτων, μοτοσικλετών και τρίτροχων οχημάτων χωρίς κουβούκλιο υποχρεούνται να φορούν προστατευτικό κράνος, κανονικά δεμένο. Με απόφαση του Υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών καθορίζονται τα χαρακτηριστικά, οι προδιαγραφές, καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή της διάταξης αυτής. Με την ίδια απόφαση καθορίζονται και οι εξαιρέσεις από την υποχρέωση αυτή.

Η ζώνη και το κράνος λοιπόν είναι υποχρεωτικά. Χάριν απλότητας όμως, και όχι μόνο, θα παραλείψω την εξέταση του ζητήματος της κρανοφορίας: δεν είμαι δικυκλιστής, ενώ από πολλούς έχω ακούσει ότι το κράνος τούς εμποδίζει την ορατότητα ή και την ακοή. Οπότε, ίσως εκεί τίθενται και άλλα θέματα.

Να ζωστή λοιπόν κανείς ή να μην ζωστή; Ιδού η απορία.

Read moreΥπέρ της ελευθερίας αζωνίας Ι

Είναι αναμφισβήτητοι οι τελευταίοι επικοινωνιακοί θρίαμβοι της ΧΑ. Επειδή λοιπόν διακρίνω μια ηττοπάθεια στο στρατόπεδό μας, όπου άλλοι κλαψουρίζουν σαν δαρμένα κουτάβια, άλλοι ψηφίζουν λευκό και άλλοι ζητάνε χρυσαυγίτικα μέτρα, αντίθετα προς το Σύνταγμα, σκέφτηκα να θυμίσω λίγο πώς έχουν τα πράγματα από νομικής πλευράς.

Υποθέσθω λοιπόν ότι συναντάμε μια ομάδα από τους κρομανιόνους της γειτονιάς μας να προπηλακίζουν μετανάστες ή όποιον τέλος πάντων βρίσκεται μερικούς κρίκους πιο προστά από αυτούς στην αλυσίδα της εξέλιξης.

Ποιες είναι οι νομικές δυνατότητες;

Read moreΤο νομικό μας οπλοστάσιο

Η πρόταση: απαγορεύσατε το πίνειν δημοσίως, όπως γίνεται σε τόσες και τόσες προοδευμένες χώρες της καθ’ Εσπερίαν νηφαλιότητας.

Read moreΠερί δημόσιας κατανάλωσης οινοπνευματωδών απαγορευτικός