Τρία ζητήματα περί αιμοδοσίας υπάρχουν, θέλω να θίξω σήμερα εκείνο που είναι το πιο σοβαρό και ταυτόχρονα το πιο αποσιωπημένο.
Σύμφωνα με το άρ. 13 Ν. 3402/2005:
Όποιος προβαίνει σε συναλλαγή με οικονομικό όφελος, που αφορά το αίμα, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών και με χρηματική ποινή μέχρι τριακόσιες χιλιάδες ευρώ, εκτός εάν προβλέπεται βαρύτερη ποινή από άλλη διάταξη.
[300.000 ευρώ; Καλά, ληγμένα παίρνει ο Έλλην νομοθέτης;]
Το άρ. 1 του ίδιου νόμου προβλέπει:
1. Η οργάνωση της αιμοδοσίας στην Ελλάδα βασίζεται στο θεσμό της εθελοντικής, μη αμειβόμενης προσφοράς αίματος.
2. Το προσφερόμενο αίμα διατίθεται δωρεάν.
3. Κάθε συναλλαγή, με οικονομικό όφελος, που αφορά το αίμα, απαγορεύεται.
Παρόμοια, σχεδόν επί λέξει, ήταν και η προϊσχύσασα διάταξη του άρ. 1 Ν. 1820/1988. Τα πράγματα όμως δεν ήταν πάντοτε έτσι: το άρ. 1 Ν.Δ. 4026/1959 ώριζε μεν ότι “Η οργάνωσις της αιμοδοσίας εν Ελλάδι στηρίζεται επί του θεσμού της εθελοντικής δωρεάν προσφοράς του αίματος”, ωστόσο πολύ σοφά συνέχιζε λέγοντας “Κατ’ εξαίρεσιν και εφ’ όσον το ούτω προσφερόμενον αίμα δεν επαρκεί διά την κάλυψιν των συνήθων ή εκτάκτων αναγκών επιτρέπεται και η επ’ αμοιβή προσφορά αυτού”.
Διαβάζουμε στην Αιτιολογική Έκθεση του νόμου:
Η σύγχρονη πρακτική μετάγγισης αίματος βασίζεται στις αρχές των εθελοντικών υπηρεσιών των δοτών, της ανωνυμίας τόσο του δότη όσο και του αποδέκτη, της γενναιοδωρίας του δότη και της έλλειψης κέρδους για τα κέντρα που εμπλέκονται στις υπηρεσίες μετάγγισης αίματος. Λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα, προκειμένου να παρέχονται σε όλους τους ενδεχόμενους δότες αίματος ή συστατικών αίματος εχέγγυα σχετικά με τον εμπιστευτικό χαρακτήρα κάθε πληροφορίας που αφορά την υγεία και που παρέχεται στο εγκεκριμένο προσωπικό με τα αποτελέσματα του ελέγχου της αιμοδοσίας τους, καθώς και με οποιαδήποτε στοιχεία μελλοντικής ανιχνευσιμότητας της αιμοδοσίας τους.
Η εθελοντική και μη αμειβόμενη αιμοδοσία θεωρείται παράγων ο οποίος μπορεί να συμβάλει στην επίτευξη υψηλών προτύπων ασφαλείας για το αίμα και τα συστατικά του αίματος και, συνεπώς, στην προστασία της ανθρώπινης υγείας. Πρέπει να υποστηρίζονται οι προσπάθειες που καταβάλλει στον τομέα αυτό το Συμβούλιο της Ευρώπης και να λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ενθάρρυνση της εθελοντικής και μη αμειβόμενης αιμοδοσίας, θεσπίζοντας κατάλληλα μέτρα και πρωτοβουλίες και εξασφαλίζοντας ότι οι δότες χαίρουν μεγαλύτερης δημόσιας αναγνώρισης, αυξάνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο και την αυτάρκεια.
Καταρχάς, διακρίνουμε την εθελοντική από την μη αμειβόμενη αιμοδοσία. Το αντίθετο της εθελοντικής είναι η καταναγκαστική αιμοδοσία, η οποία προφανώς είναι αδιανόητη.
[Αδιανόητη; Έστω ότι ο Α αιμορραγεί ακατάσχετα. Έστω ότι μόνο ο παρακείμενος Β έχει την σπάνια ομάδα αίματος του Α Και έστω ότι ο Β αρνείται να δώση το αίμα του. Ο Β επιτίθεται διά παραλείψεως στον Α, διότι διαπράττει το έγκλημα της παραλείψεως λυτρώσεως από κινδύνου ζωής του άρ. 307 ΠΚ. Αν ο Γ διενεργήση αιμοληψία επί του Β υπέρ του Α, τριταμύνεται υπέρ του Α. Αχά.]
Εδώ μας απασχολεί το άλλο σκέλος της σύζευξης, το μη αμειβόμενο της αιμοδοσίας. Το σκέλος αυτό παρουσιάζεται ως αυτονόητο από την Αιτιολογική Έκθεση, και πράγματι είναι για πολλούς ανθρώπους, όσους ας πούμε βρίσκονται στην ίδια κατάσταση αναστοχαστικής ισορροπίας από την μέρα που γεννήθηκαν.
Το ζήτημα εμφανώς είναι συγγενές με το ζήτημα της αγοράς νεφρού, οπότε επιβάλλεται να παραπέμψω σε όσα ήδη έχουμε πει. Εδώ υπάρχει μάλιστα το πρόσθετο στοιχείο ότι ο αιμοδότης δεν υφίσταται μόνιμη βλάβη οποιουδήπτε είδους, η βλάβη μάλιστα την οποία υφίσταται είναι ολοφάνερα ελαφρά (και όχι επικίνδυνη ή βαρεία). Το αίμα, ως τμήμα του σώματός του, ανήκει στον ίδιο τον αιμοδότη, μετά τον αποχωρισμό του από τον οργανισμό του, και όχι ασφαλώς στον Υπουργό Υγείας. Ούτε τίθεται εδώ θέμα εκμετάλλευσης του αιμοδότη, όπως θεωρείται ότι τίθεται στην παράλληλη περίπτωση του νεφρού. Και από την άλλη μεριά του ζυγού, το διακύβευμα παραμένει τεράστιο: μια ανθρώπινη ζωή εν κινδύνω.
Προσέξτε λίγο την κατάσταση:
Η εμπορία μονάδων αίματος ήταν νόμιμη μέχρι το 1979, λέει εδώ. Μόλις οι ηθικισταί φωστήρες την έκαναν παράνομη, μαντέψτε τι [εντελώς απροσδόκητο!] συνέβη: η προσφορά κατέρρευσε, οι εθελοντές αιμοδότες είναι ένα αστείο ποσοστό του συνολικού πληθυσμού (ειδικά αν αφαιρέσουμε φαντάρους και λοιπούς τιμημένους δημοσίους υπαλλήλους) και κάπου εκεί αρχίζει η συνήθης, ατελείωτη κλάψα:
Βοηθήστε τον συνάνθρωπο, κάντε το καλό και ρίξτε το στο γιαλό, μπορεί να το χρειαστής και συ μια μέρα, άνθρωπε, αγάπα, και πιο γλαφυρά:
εθελοντής αιμοδότης είναι ο άνθρωπος που που με ελεύθερη σκέψη, θεωρεί την εθελοντική αιμοδοσία ως την υπεύθυνη, κοινωνικώς, πράξη κάθε ενήλικου ανθρώπου που είναι υγιής, άντρα ή γυναίκας. Προσφέρει συνειδητά και υπεύθυνα και συμμετέχει δια μέσου της εθελοντικής αιμοδοσίας στην αναβάθμιση των κοινωνικών αξιών
Χάρη στα τόσο υψηλά ιδανικά που πρεσβεύουμε λοιπόν και στις κοινωνικές αξίες που τελούν διαρκώς εν αναβαθμίσει, εισάγουμε 30.000 μονάδες αίματος από την Ελβετία. Αλλά έχουμε τα ιδανικά μας ολοπάρθενα. Εύγε μας.
Οι ίδιοι άνθρωποι που δεν απαιτούν από τους ιατρούς να εργαστούν εθελοντικά/μη αμειβόμενα στην Αιμοδοσία θεωρούν αυτονόητο ότι οι αιμοδότες πρέπει να είναι εθελοντές και μόνο εθελοντές και προς Θεού μη αμειβόμενοι. Και ακόμη χειρότερα, πιστεύουν στα σοβαρά ότι η εθελοντική τους παρθενία δεν διακορεύεται από τις 2-3 ημέρες άδειας που παίρνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι αιμοδότες, για να αναλάβουν από την πολλή κούραση της αιμοδοσίας. Σοβαρά τώρα.
Λοιπόν, έχουμε μια καθαρή περίπτωση όπου η λειτουργία της αγοράς θα έλυνε το πρόβλημα της αιμοδοτικής επάρκειας. Και θα επέτρεπε και σε κάποιους φτωχούς ανθρώπους να βγάλουν ένα μεροκάματο 3 φορές τον χρόνο.
Βάλτε ένα 50άρικο τιμή ανά φιάλη και τέλος.
Να διευκρινίσω μόνο ότι δεν πληρώνουμε το αίμα, αλλά την επεξεργασία και τη μεταφορά του. Το κόστος είναι περίπου 150-160€ ανά μονάδα ελβετικού (Ερυθρός Σταυρός), ενώ το ελληνικό κοστίζει πάνω από 400€ ανά μονάδα!
Το εντυπωσιακό είναι ότι περίπου τόση είναι η ποσότητα του αίματος που αχρηστεύεται λόγω κακοδιαχείρισης (ανεπίσημη πληροφορία από την ΠΟΣΕΑ)…
Πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, έχεις καμιά παραπομπή;
Αν υπάρχει τόση τερατώδης διαφορά κόστους, γιατί να μην εισάγουμε όλο το αίμα να τελειώνουμε; Και πιο φτηνά θα μας έρχεται.
Όχι πολύ επίσημες, δυστυχώς… Με βάζεις να σκάβω στο αρχείο μου, αλλά βρήκα αυτό για το κόστος στην Ελλάδα.
Η εισαγωγή ξεκίνησε το 90 ως ενίσχυση, λόγω της μεσογειακής αναιμίας μέχρι να εκπαιδευτούμε και να είμαστε αυτάρκεις. Από τότε ήταν ξεκαθαρισμένο ότι δεν θα είναι μόνιμη και το 13 νομίζω, καθορίστηκε πως από το 2015 θα μάς το περιορίσουν (αρκετά τους ήπιαμε το αίμα). Κυκλοφόρησε πως οι Ελβετοί (ο Ερυθρός Σταυρός, συγκεκριμένα) το περιορίζουν γιατί τους χρωστάμε, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο συνέβαλε και αυτό (εάν ισχύει). Το σίγουρο είναι ότι θα το περιόριζαν ούτως ή άλλως (περισσότερα εδώ).
Όσο για το 50ρικο, να σχολιάσω ότι σε πολλά νοσοκομεία έχει κοπεί η πορτοκαλάδα και η φρυγανιά; Κάποτε είχε και τυράκι…
Σώπα ρε συ, απ’ όλα έχει.
Δεν είπα ότι κόπηκαν παντού, δεν είμαι σε όλα…
Πάντως, 30.000 μονάδες εισαγωγής επί 630.000 αναγκών είναι ένα ασήμαντο ποσοστό 4,7%. Αυτό με το κόστος είναι το πιο ανησυχητικό.
Αν και η ιδεα στη βαση της ειναι μαλλον σωστη, το κοστος δε νομιζω οτι θα το γλυτωναμε. Το συστημα θα αναγκαζοταν να χειριστει και ολους τους παραξενους που θα πηγαιναν για το 50αρικο, βγαζοντας τελικα ελαχιστα: μεγαλη μαζα θα ηταν ακαταλληλη για αιμοδοσια λογω κακης διατροφης, γενικοτερων συνθηκων, επιβαρυμενης υγειας, κακής προετοιμασιας (ξενυχτι, ποτο, κτλ.) και παλι στα ιδια θα καταληγαμε, συν το 50αρικο ακομη και σε αυτους που πηγαιναν μεχρι τωρα εθελοντικα. Αισθηση μου ειναι οτι παλι στους ιδιους ανθρωπους θα στηριζοταν το συστημα, με εναν επιπλεον “θορυβο” απο τους υπολοιπους. Μπορει να λεω και μπουρδες βεβαια και με την αλλαγη αυτη να γινομασταν εξαγωγικη δυναμη στο αιμα! :-)
Ρε παιδιά. Μισό λεπτό.
Αν κάποιος σας έλεγε ότι,
αν πληρώναμε για το ψωμί που αγοράζουμε από τους φούρνους, θα προσελκυόταν ο κάθε απατεώνας, που θα ήθελε να βγάλη μερικά εύκολα λεφτουδάκια, και ότι σίγουρα η ποιότητα του ψωμιού θα έπεφτε κατακόρυφα και γιαυτό είναι τόσο πολύ καλύτερα τώρα που επιτρέπεται μόνο η δωρεά ψωμιού, βέβαια ψωμί βρίσκεται να φάμε μόνο μέρα παρά μέρα, αλλά τι να κάνουμε, αυτά έχουν οι υψηλές κοινωνικές αξίες,
πώς θα σας φαινόταν;
Πνίγεστε σε μια κουταλιά νερό. Εκτός του ότι το αίμα ελέγχεται ούτως ή άλλως, ό,τι ψέμα και αν δηλώσω εγώ πριν δώσω (που και εγώ έχω δηλώσει), αρκεί ένα κεντρικό μητρώο για να αποκλειστούν όσοι είναι αιματαπατεώνες.
Βασικά, με την κατάλληλη τιμή θα είχαμε τόσο μεγάλη προσφορά αιμοδοτών (η δεξαμενή είναι μερικά εκατομμύρια ανθρωποι!) που θα παίρναμε αίμα μόνο από τους εκλεκτούς γαλαζοαίματους, αυτούς με το άψογο μητρώο και την ανώτερη προστατευόμενη ποιότητα προέλευσης.
Ικανοποιημένοι;
Ok, εγω δεν ειπα οτι η δωρεα κτλ υψηλα ιδανικα κτλ, ειπα οτι το κοστος θα ερχοταν μια-η-αλλη. Οτι η διαδικασια θα γινοταν πιο ορθολογικη, αυτο ειναι σιγουρο.
Δειξε παντως λιγο επιεικεια ως οικοδεσποτης, πρωτο μου σχολιο ever ειναι!
Χαχαχαχ, ήμουνα φορτωμένος για άλλο λόγο, δεν τα έχω μαζί σου! :-)
Κανενα προβλημα, κουβεντα (δηλαδη καυγας) να γινεται. Καλη επιτυχια αυριο!
Το ζήτημα ειναι σοβαρό και η βιβλιογραφία, όπως μπορεί εύκολα να φανταστεί κανείς, τεράστια. Η πλήρης επισκόπηση της είναι αδύνατη από κάποιον μη ειδικό.
Τούτων λεχθέντων, ας ξεκαθαρίσουμε ότι ο νομοθέτης δεν έκανε του κεφαλιού του και, αν μη τι άλλο, στήριξε την απαγόρευση στις οδηγίες του ΠΟΥ και στα επιστημονικά δεδομένα που υπήρχαν διαθέσιμα την περίοδο εκείνη.
Αντιγράφω από την τελευταία σχετική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας που βρήκα κι εμπιστεύομαι τους συγγραφείς:
Παρόμοια αποτελέσματα βρίσκει και άλλη μία έρευνα(που δεν ξέρω γιατί δεν συμπεριέλαβαν στην ανασκόπηση).
Η παροχή χρημάτων μπορεί να έχει δύο αρνητικά αποτελέσματα:
1) Ελκύει αιμοδότες χαμηλότερης ποιότητας (δηλαδή με ακατάλληλο προς χρήση αίμα). Το κόστος του ελέγχου μπορεί να υπερβαίνει το όφελος της επιπλέον παροχής.
2) Οι υπάρχοντες εθελοντές αιμοδότες μπορεί ν’αποθαρρυνθούν και είτε να σταματήσουν εντελώς τις δωρεές τους, οδηγώντας σε μείωση της προσφοράς αίματος, είτε να ζητήσουν να πληρώνονται κι αυτοί, αυξάνοντας υπέρογκα το κόστος.
Ειδικά το δεύτερο αποτέλεσμα εμφανίζεται σε διάφορες έρευνες, επί χρόνια. Οφείλουμε κατά συνέπεια να το θεωρήσουμε υπαρκτό και να το λάβουμε σοβαρά υπόψη. Αν πρέπει να το λάβουμε τόσο σοβαρά που να φυλακίζουμε όσους πληρώνουν/πληρώνονται δεν ξέρω. Να το αγνοήσουμε πάντως δεν γίνεται.
Παρατηρούμε επίσης ότι δεν υπάρχουν μόνο τα χρηματικά κίνητρα. Οι μη χρηματικές αμοιβές της παροχής(όχι δωρεάς πλέον) αίματος μπορούν να βοηθήσουν στην αποφυγή των αρνητικών αποτελεσμάτων, ειδικά του δεύτερου. Αυτό ισχύει ακόμα και για μη χρηματικές αμοιβές που είναι πολύ κοντινά υποκατάστατα του χρήματος, όπως τα κουπόνια ή η εξαίρεση από το εισιτήριο στα εξωτερικά ιατρεία για τους εθελοντές αιμοδότες.
Είναι παράλογη αυτή η στάση; Είναι, αλλά δεν θα αναλύσουμε το φαινόμενο των repugnant goods τώρα. Τέτοια τα θεωρεί ο κόσμος, δεν θα τους αλλάξουμε για να βολέψουμε το σύστημα που σχεδιάζουμε. Θα σχεδιάσουμε το σύστημα με τρόπο ταιριαστό στις αντιλήψεις του κόσμου.
Κλείνοντας λοιπόν, η ποινική δίωξη ίσως είναι υπερβολική. Από την άλλη η χρηματική αμοιβή μπορεί να μην είναι καλή λύση. Με λίγη δημιουργικότητα όμως, μπορούμε να βρούμε τρόπους να αποζημιώνουμε τους αιμοδότες, χωρίς να τους αποθαρρύνουμε ή να μειώνουμε την ηθική
Σκέψου και πες μου: η απαγόρευση πωλήσεως οργάνων, που είναι απολύτως παράλληλη, στηρίχθηκε στο ότι θα έπεφτε τάχα η ποιότητα των μοσχευμάτων, αν επιτρεπόταν το εμπόριο;
Η ΠΟΥ υποστηρίζει ότι η αύξηση της τιμής μειώνει την προσφορά. Αναπτύξτε σε 150 χαχανητά.
Πολύ καλά, ας μην είναι ρευστό, ας είναι δωρεάν κάρτες στα ΜΜΜ. Το ίδιο είναι.
Η σουηδική έρευνα πάντως είχε ένα πολύ οριακό χρηματικό κίνητρο 7 δολαρίων.
Ρε παιδιά, μισό λεπτό να επανέλθουμε λίγο στην πραγματικότητα. Αυτήν την στιγμή το μισό αίμα είναι από συγγενείς δότες. Από ανθρώπους δηλαδή που δεν έχουν γενικά καμία διάθεση να δωρίσουν αίμα, αιμοδοτούν μόνο και μόνο από την ανάγκη του συνανθρώπου τους και, φυσικά, θα έλεγαν οποιοδήποτε ψέμα απαιτείται για να βγάλουν την υποχρέωση προς το νοσοκομείο.
Εκείνων η ποιότητα πώς και δεν είναι χαμηλή δηλαδή;
Δες και το σχόλιο πιο πάνω για τους φούρνους και απάντα συνολικά.
Δηλαδή δεν δέχονται να κάνουν τζάμπα αυτό για το οποίο οι άλλοι πληρώνονται; Ποιος να το φανταζόταν; #μπα
Αυτό μου αρκεί όμως για να ξεκαθαρίσουμε τα περί ηθικής, κοινωνικών αξιών και λοιπής αερολογίας.
Που δεν έχει ασκηθή ποτέ, εννοείται έτσι;
Όχι, δεν είναι απολύτως παράλληλη. Υπάρχουν ενδείξεις εναντίον της πληρωμής για την παροχή αίματος από το 1970 (Titmus) και ο ΠΟΥ έβγαλε την οδηγία αυτή το 1997. Πήρε δηλαδή κάπου 27 χρόνια συλλογής κι επεξεργασίας δεδομένων. Ήταν ιδεολογικά προδιαθετειμένοι; Ίσως, δεν το ξέρω. Αλλά δεν έχει σημασία γιατί είχαν στοιχεία να στηρίξουν την εν λόγω σύσταση. Δεν ήταν στον αέρα εμπειρικά ή βασιζόταν αποκλειστικά σε ηθικά επιχειρήματα, όπως με τα νεφρά.
Αυτή η κριτική μπορεί να γίνει σήμερα (τελευταία έκδοση που βρήκα του 2012) στον ΠΟΥ:
Κάποιες από τις έρευνες παραπάνω αυτό βρήκαν. Χοντρικά η ιδέα, που ξαναλέω, βρίσκει εμπειρική υποστήριξη, είναι ότι ο δωρητής αίματος αντλεί ηθική ικανοποίηση από την πράξη του. Δίνει αίμα για να το παίζει ανώτερος στους φίλους του ή δεν ξέρω γω τι. Αν του δώσεις λεφτά για την πράξη του, του αφαιρείς το ηθικό κίνητρο. Κι αν η αμοιβή δεν είναι αρκετά υψηλή για να καλύψει την ταλαιπωρία της διαδικασίας αιμοδοσίας, καταλήγεις με μειωμένη προσφορά. Extrinsic motivation crowds out intrinsic motivation.
Το ερώτημα γίνεται τότε πόσο πρέπει ν’αυξήσεις την τιμή για ν’αποφύγεις την μείωση της προσφοράς κι αν συμφέρει. Προφανώς δεν συμφέρει να πληρώνουμε ένα εκατομμύριο ανά πωλητή αίματος. Και φυσικά υπάρχουν διάφορα άλλα τρικς που μπορούμε να κάνουμε, από την παροχή σχεδόν-χρήματος μέχρι την μείωση του κόστους αιμοδοσίας στον δωρητή, στέλνοντας κινητά κέντρα αιμοδοσίας κοντά στο σπίτι/δουλειά του.
Το σωστό ερώτημα είναι αν θα βελτιωθεί ή επιδεινωθεί η ποιότητα του αίματος αν πληρώνουμε. Κι έπειτα αν αξίζει να πληρώσουμε το κόστος της μεταβατικής περιόδου. Έστω ότι φτιάχνουμε μητρώο αμειβόμενων αιμοδοτών που έχουν ελεγχθεί κι είναι εξαιρετικά ποιοτικοί. Για να φτάσουμε στο σημείο αυτό, θα πρέπει να περάσει μια περίοδος που θα ελέγχουμε και θα στέλνουμε στα σκουπίδια αίμα ακατάλληλο. Ενδεχομένως πάρα πολύ ακατάλληλο αίμα. Κι ενδεχομένως πάλι να αφιερώσουμε πολύτιμους πόρους από το ΕΣΥ στην αιμοληψία όλη αυτή την περίοδο, ενώ θα ήταν πιο χρήσιμοι αλλού.
Μακροχρόνια θα έχουμε το μητρώο κι όλα καλά. Μέχρι τότε πόσα θα πληρώσουμε όμως; Πόσο μακριά είναι το μακροχρόνια για να ξέρουμε αν αξίζει η αναμονή;
Τώρα δεν είμαι αντίθετος με την πληρωμή. Αν μη τι άλλο ξέρουμε πόσα πληρώνουμε για την εισαγωγή αίματος, αν δίναμε τα ίδια λεφτά σε αιμοδότες, τουλάχιστον θα μειώναμε την εκροή κεφαλαίου από την χώρα. Η ανθρώπινη συμπεριφορά όμως στην αγορά του ψωμιού και στην αγορά του αίματος διαφέρει. Δεν αρκεί να βάλεις μια ταμπέλα που να λέει 40€ για κάθε φιάλη αίματος για να έχεις τα ίδια αποτελέσματα με την αγορά του ψωμιού.
Αερολογία ξεαερολογία είναι ο τρόπος που πολλοί σκέφτονται και πράττουν. Επειδή κριτικάρεις τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν σημαίνει ότι κάποιοι δεν τον ψήφισαν γιατί “κι ένα απ’τα δέκα να κάνει, καλά θα’ναι”. Τις αυξήσεις στις εισφορές και στους φόρους μαζί θα τις πληρώσετε και λέγε τους βλακες όσο θες. Δεν αλλάζει κάτι.
Σημερα πηγα κι εδωσα αιμα και μπορω να βεβαιωσω οτι ειχε και τυρακι και φρυγανιτσες και πορτοκαλαδα.
Το αιμα νομιζω οτι πραγματικα θα εχει προβλημα να δινεται επι πληρωμη γιατι παρολο που υποτιθεται οτι ελεγχεται, στην ουσια δεν ειναι δυνατον να γινει κατι τετοιο.
Ενδεικτικο ειναιενα προβλημα που αντιμετωπισα σημερα. Δεν ηθελαν να μου παρουν αιμα, γιατι πριν δυο μερες ειχα πιει ενα Ποσταν. Τελικα επειδη η ομαδα μου ειναι δυσευρετη, μου πηραν μεν αλλα μου ειπαν οτι το μισο θα παει χαμενο γιατι θα του αφαιρεσουν τα αιμοπεταλια επειδη το παυσιπονο λειτουργει σαν αντιπηκτικο και μπορει να προκαλεσει προβληματα αιμοραγιας στον ασθενη.
Αν δεν τοχα πει ομως δεν θα το ηξεραν.
Οταν κατι τοσο απλο μπορει να ειναι επικινδυνο δεν εχουν αδικο αυτοι που υποστηριζουν οτι το να παει ο καθε ενας που εχει αναγκη τα χρηματα να δωσει αιμα δεν ειναι πολυ ασφαλες.
Νομιζω οτι με λιγη οργανωση, μπορει να πετυχουμε καλα αποτελεσματα χωρις πληρωμη. Ηδη πολλες υπηρεσιες του δημοσιου κυριως δινουν καποια μερα αδεια, οπως νομιζω ακομη κανει και ο στρατος. Δυστυχως σχολεια και πανεπιστημια δεν βλεπω να εχουν κανει καποια κινηση.
Κυριως θα επρεπε να επιδιωκεται, ολοι να εχουν ενα αποθεμα για πιθανη δικη τους αναγκη και νομιζω οτι ειτε με το καλο ειτε και με λιγο ζορισμα θα μπορουσε να γινει.
Μια και γραφτηκαν και μερικα πιο γενικα για τις δωρεες οργανων, μηπως ξερετε τι εγινε μ εκεινον τον νομο που εφερε ο ΓΑΠ με τον οποιο γινομαστε ολοι δωρητες οργανων σε περιπτωση θανατου μας; Ισχυει η καταργηθηκε;
Μπραβο ΓΙΩΡΓΟ ΓΙΑΓΚΟ, εισαι αξιεπαινος.
Μετά από σύντονες ενέργειες του συνΙστολογίου μας, ο νόμος τροποποιήθηκε και επανήλθε η προηγούμενη διατύπωση.
Το ενδεχόμενο να δοθή το αίμα σου σε κανένα Εβραίο δεν το σκέφτηκες; :-Ρ
Κριμα. Ο νομος για τις μεταμοσχευσεις ηταν το μονο σωστο που πηγε να κανει ο ΓΑΠ.
Αλλα μου φαινεται Αθανασιε οτι εγινες κρυφοναζι και θελεις να με τρολαρεις για να μου ανοιγεις το στομα.
Αφου το θελεις λοιπον ακου τα.
Το αιμοδοτικο, ειναι το μονο τμημα του νοσοκομειου που δεν κατακλυζεται απο αλλοδαπους.
Το γυναικολογικο, (ειδικα τα μαιευτηρια) ειναι γεματα απο αλλοδαπες τις οποιες πληρωνω για να γεννησουν τους αυριανους εχθρους των παιδιων μου.
Τα εξωτερικα ιατρεια εχουν γινει απλησιαστα. Λειτουργουν αποκλειστικα για Γυφτους και αλλοδαπους που δεν εχουν προβλημα να σου τρωνε την σειρα, εκμεταλλευομενοι τα αντιρατσιστικα αισθηματα των γιατρων που το επιτρεπουν.
Ολες οι υπηρεσιες προνοιας επισης δεν εχουν θεση για Ελληνες.
Τα κρεβατια σε καθε τμημα του νοσοκομειου ειναι γεματα με αλλοδαπους που δεν εχουν πληρωσει τιποτε η πληρωνουν 60 ενσημα τον χρονο και ασφαλιζουν ολη την οικογενεια και παιρνουν και συνταξη.
Μονο στην αιμοδοσια, οι Ελληνες καλουνται να δωσουν αιμα οχι μονο για τους συμπατριωτες τους αλλα και για τεσσερα με πεντε εκατομμυρια αλλοδαπων.
Θα μου πεις τωρα τι σχεση εχουν ολα αυτα με τους Εβραιους που ανεφερες.
Ακου λοιπον καθαροαιμη ναζιστικη απαντηση απευθειας απο τον Αδολφο για το θεμα της λαθρομεταναστευσης.
Ακου με ποιον τροπο περιγραφει απο τοτε της εισβολη των Ασιατων στην Ευρωπη.
Από την άποψη της Δικαιοσύνης, όσο και της ιστορίας, θα αναπτύξουν ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα που είχαν οι Ευρωπαίοι κατά τον δέκατο έκτο αιώνα.
Οι τεράστιες υποσιτιζόμενες μάζες τους θα τους δώσουν το μόνο δίκαιο που αναγνωρίζει η ιστορία, τα δικαιώματα των ανθρώπων που πεθαίνουν από την πείνα να την καταπραΰνουν, με την προϋπόθεση πάντα πως η διεκδίκηση τους υποστηρίζεται καλά από την δύναμη!
Εν κατακλείδι, σε αυτόν το νοσηρό κόσμο στον οποίο μας βύθισαν και πάλι δυο σκληροί πόλεμοι, είναι πλέον εμφανές ότι οι μόνοι λευκοί λαοί οι οποίοι διαθέτουν κάποια πιθανότητα επιβιώσεως και ευημερίας είναι εκείνοι που γνωρίζουν να υποφέρουν και που διατηρούν ακόμα το θάρρος και τη θέληση ν’ αγωνιστούν, όταν οι συνθήκες είναι χωρίς ελπίδα, έως θανάτου.
Και οι μόνοι οι οποίοι θα έχουν αποκτήσει αυτοδικαίως τη δυνατότητα να διεκδικήσουν αυτά τα πλεονεκτήματα, θα είναι εκείνοι οι οποίοι υπήρξαν ικανοί να εκριζώσουν από το σύστημα τους το θανάσιμο φαρμάκι του εβραϊσμού.
Α. Χιτλερ. (Πολιτικη Διαθηκη)