Περί της συμβάσεως δωροδανείου

Ως γνωστόν, δεν υπάρχει κλειστός αριθμός συμβάσεων. Αντιθέτως, η ελευθερία του συμβάλλεσθαι προκύπτει από το θεμελιώδες άρ. 361 ΑΚ:

Για τη σύσταση ή αλλοίωση ενοχής με δικαιοπραξία απαιτείται σύμβαση, εφόσον ο νόμος δεν ορίζει διαφορετικά.

Εξ αυτού έπεται ότι οι συμβάσεις δεν ρυθμίζονται εξαντλητικά στον Αστικό μας Κώδικα ούτε στους ειδικούς αστικούς νόμους. Αντιθέτως, η ιδιωτική βούληση μπορεί να δημιουργήση νέες, ανώνυμες μορφές συμβάσεων, ιδίως δε μικτές συμβάσεις.

Οι μικτές συμβάσεις είναι απλώς τέλειες. Δανείζονται λίγο από τον ένα συμβατικό τύπο και λίγο από τον άλλο, για να προσαρμοστούν στις ανάγκες των συμβαλλομένων. Σε αυτούς τους τύπους φαίνεται πεντακάθαρα πώς η οικονομική ζωή δεν εγκοιτώνεται εύκολα, πώς τα κουτάκια στα οποία τακτοποιούμε τα ζητήματα στην σκέψη μας δεν επαρκούν.

Μια τέτοια μικτή σύμβαση, που δεν θα την βρήτε γραμμένη σε κανένα βιβλίο (νομίζω δηλαδή), αλλά όλοι την γνωρίζετε είναι το δωροδάνειο.

Αλλά τι είναι το δωροδάνειο;

Όχι *Μ*ωροδάνειο, *Δ*ωροδάνειο είπαμε!
Όχι *Μ*ωροδάνειο, *Δ*ωροδάνειο είπαμε!

Read moreΠερί της συμβάσεως δωροδανείου

Περί Ολοκαυτώματος μικρό ορολογικό

Ο όρος “Ολοκαύτωμα” είναι εντελώς άστοχος ως περιγραφή της φρικτής μοίρας των Ευρωπαίων Εβραίων επί εθνικοσοσιαλισμού. Δεν είναι απλώς άστοχος, νομίζω ότι είναι και προσβλητικός.

Το ολοκαύτωμα δεν είναι παρά μια λατρευτική πρακτική. Ο όρος Κορμπάν Ολά (קָרְבַּן עוֹלָה) αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη θυσία της περιόδου του Α΄ και του Β΄ Ναού, κατά την οποία το θυσιαζόμενο ζώο προσφερόταν ολόκληρο στον Θεό, με το να καίγεται ολόκληρο (σε αντίστιξη με το να προσφέρεται μόνο ένα μέρος του, με το λοιπό να καταναλώνεται από τον προσφέροντα λατρευτή σε ιερόδειπνο ή να απομένη στον ιερέα [“αφαίρεμα“]). Παρόμοιες θυσίες ολοκαυτώματος ήταν γνωστές και στον ελληνικό πολιτιστικό χώρο. Η αξία της θυσίας ολοκαυτώματος είναι προφανώς ότι δεν απομένει τίποτα από το θύμα για τους ανθρώπους, αλλά ότι ολόκληρο προσφέρεται στην θεότητα. Πρόκειται συνεπώς για δείγμα απόλυτης αφοσίωσης προς τον Γιαχβέ (ή όπως Τον λένε τέλος πάντων).

Read moreΠερί Ολοκαυτώματος μικρό ορολογικό

Κοινοβουλευτικά άτακτα ΙΙ: πώς ψηφίζονται οι τροπολογίες;

Στην Βουλή η αξιωματική μας αντιπολίτευση συνεχίζει τον θεσμικό κλεφτοπόλεμο. Μετά από το υπερθέαμα της αμαρτολής Ζωής Κωνσταντοπούλου, είχαμε και συνέχεια.

Ζωή Κωνσταντοπούλου
Η αμαρτολή Ζωή Κωνσταντοπούλου

Στην ψηφοφορία για μια τροπολογία του Υπουργείου Υγείας που αφορούσε την τιμή των φαρμάκων η συριζαϊκή πτέρυξ άρχισε να διαμαρτύρεται. Εδώ το οπτικοακουστικό υλικό, με τον χαβαλέ να αρχίζη μετά το 178:32 και να κορυφώνεται στο 183:30, με την αμαρτολή ασφαλώς προεξάρχουσα. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ απαιτούσαν να ψηφίσουν την τροπολογία, που είχε πέντε άρθρα εν όλω, άρθρο προς άρθρο (γιατί όχι και επί της αρχής και μετά στο σύνολο;).

Είχαν όμως δίκιο;

Read moreΚοινοβουλευτικά άτακτα ΙΙ: πώς ψηφίζονται οι τροπολογίες;

Το ελληνοτουρκικό χάσμα

Η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση που ταλανίζει την χώρα μας δεν μας αφήνει καμιά φορά χρόνο ή διάθεση να σηκώσουμε λίγο το βλέμμα και να δούμε τι γίνεται στην γειτονιά μας. Όπου συμβαίνουν πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα.

Η γειτονική μας Τουρκία δεν είναι η Τουρκία που γνωρίζαμε όλα αυτά τα χρόνια. Ο πληθυσμός της πλέον αγγίζει τα 76 εκ. άτομα, ενώ το ΑΕΠ του 2012 βρισκόταν στα 612 δισ. ευρώ (στατιστικά στοιχεία από εδώ). Δεν ήταν πάντα έτσι όμως! Το 1983 το ελληνικό και το τουρκικό ΑΕΠ ήταν σχεδόν ίσα. Ακόμα και την εποχή της κρίσης στα Ίμια, η Τουρκία είχε μια οικονομία περίπου 50% μεγαλύτερη της ελληνικής. Το τουρκικό ΑΕΠ του 1990 ισοφαρίστηκε από το ελληνικό εννέα χρόνια μετά, το 1999. Σήμερα πλέον η Τουρκία είναι υπερτριπλάσια οικονομικά και η ψαλίδα ανοίγει συνεχώς εις βάρος μας.

Η απόκλιση ελληνικού και τουρκικού ΑΕΠ μετά το 2002.
Η απόκλιση ελληνικού και τουρκικού ΑΕΠ μετά το 2002.

Οι αριθμοί είναι πράγματι αμείλικτοι. Η Τουρκία δεσπόζει και στον ισλαμικό κόσμο, με ΑΕΠ τετραπλάσιο του Πακιστάν ή του Κατάρ, τριπλάσιο της Αιγύπτου, διπλάσιο του Ιράν, μεγαλύτερο της Σ. Αραβίας κατά 50-60 δισ. ευρώ. Στην ομάδα των μεγαλομεσαίων χωρών με πληθυσμό 50-100 εκ., πλην χωρών ΕΕ, η πιο επιτυχημένη είναι η Ν. Κορέα, ακολουθούμενη από την Τουρκία. Ενδεικτικά, οι Φιλιππίνες με πληθυσμό 97 εκατομμύρια έχουν ΑΕΠ 194,5 δισ. ευρώ, το Ιράν με 76,5 εκ. έχει 316, η Αίγυπτος με 81 έχει 200, η Ταϊλάνδη με 67 έχει 285. Το τουρκικό ΑΕΠ ισούται με το άθροισμα των ΑΕΠ Πολωνίας, Ουκρανίας και Ουγγαρίας ή, αλλιώς, προς το ΑΕΠ Ελλάδας, Βελγίου και Σλοβενίας μαζί.

Read moreΤο ελληνοτουρκικό χάσμα

Γουρούνια

Δυο κοπελες. 22 εως 28 ετων? Αντε 30. Φευγουν απο ενα σπιτι, σε μια κανονικη πολυκατοικια, καπου στην μεσοαστικη Αθηνα. Ξημερωματα.

Πηδανε πανω απο ενα μικρο χειμαρρο για να φτασουν στο αυτοκινητο τους. Δεν βρεχει. Δεν εχει βρεξει εδω και καμμια μερα τουλαχιστον.

Read moreΓουρούνια

Τον σταυρό από τον λαιμό

Όχι από τον κοντό, αλλά από τον λαιμό θέλουν να βγάλουν τον σταυρό οι νεοεικονομάχοι ευπρεπιστές.

Τελευταίο θύμα της ουδετερόθρησκης σαχλαμάρας υπήρξε μια Νορβηγίδα τηλεπαρουσιάστρια, η Siv Kristin Sællmann [πώς προφέρεται αυτό;]:

Φτου σκόρδα.
Φτου σκόρδα.

Η κυρία παρουσιάζει τις ειδήσεις στην νορβηγική δημόσια τηλεόραση [έτσι, έτσι, οι σοβαρές χώρες έχουνε κρατικές ειδήσεις!]. Προ ημερών ο αντιπρόσωπος του εργοδότη της την μάλωσε επειδή φόρεσε κατά την παρουσίαση του δελτίου τον ως άνω σταυρό. Πρόκειται προφανώς για δράκουλα που φοβάται μήπως λειώση από το σημείο του σταυρού, αλλά, για να καλυφθή, της είπε τάχα ότι η πολιτική της εταιρείας είναι οι παρουσιαστές να μην φοράνε θρησκευτικά σύμβολα.

Έλα ρε, σοβαρά.

Read moreΤον σταυρό από τον λαιμό

«Αυτοσκοπός δεν πρέπει να είναι οι εξαγωγές αλλά η παραγωγικότητα»

Διάλογος για τα δομικά χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας

Οι χαμηλές αποδοχές μειώνουν ή αυξάνουν την ανεργία; Τι εννοεί κανείς με τον όρο ανταγωνιστικότητα; Ποιες είναι οι προϋποθέσεις βιώσιμης ανάπτυξης; Σε συνέχεια διαπιστώσεων του Εθνικού Ινστιτούτου Εργασίας και Ανθρώπινου Δυναμικού, αναδημοσιευση συνεντευξης (με μικρες αλλαγες) στην Ναυτεμπορικη

* Ποια είναι η δική σας τοποθέτηση στη συζήτηση περί σχέσης κατώτατου μισθού και ανταγωνιστικότητας;

Κατ’αρχάς, πρέπει να συζητήσουμε σε τι αναφέρεται η ανταγωνιστικότητα, γιατί στον δημόσιο διάλογο βλέπω να χρησιμοποιούν πολλοί τον όρο χωρίς να εξηγούν τι εννοούν με την έννοια και γιατί θα πρέπει αυτή να μας ενδιαφέρει.

Φαντάζομαι οι περισσότεροι αναφέρονται στη δυνατότητα της ελληνικής οικονομίας να παράγει προϊόντα που έχουν ζήτηση στο εξωτερικό. Φυσικά η ζήτηση ενός προϊόντος εξαρτάται από την τιμή του. Όταν οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν χαμηλότερο κόστος, μπορούν να προσφέρουν τα προϊόντα τους σε χαμηλότερη τιμή. Έτσι, στον βαθμό που οι κατώτατοι μισθοί επηρεάζουν το μισθολογικό κόστος των επιχειρήσεων, επηρεάζουν και την ανταγωνιστικότητά τους στο εξωτερικό.

Τώρα, το πραγματικό ερώτημα είναι πόσο πρέπει να μας νοιάζει η ζήτηση των ελληνικών προϊόντων στο εξωτερικό. Δεν βλέπω κανέναν λόγο οι εξαγωγές να είναι αυτοσκοπός. Είναι χρήσιμες μόνο στον βαθμό που ανεβάζουν το βιοτικό μας επίπεδο, δηλαδή τη διαχρονική μας ικανότητα να καταναλώνουμε αγαθά, εγχώρια ή ξένα.

Εν τέλει, αυτό που θεωρώ ότι πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι η παραγωγικότητα. Πόσο παράγουμε ανά ώρα εργασίας. Αν παράγουμε πολύ, μπορούμε να καταναλώνουμε πολύ. Αν δεν παράγουμε, έχουμε ελλείψεις.

Φυσικά, αν οι ελληνικές εξαγωγές είναι πολύ χαμηλές, αυτό μπορεί να αποτελεί δείγμα χαμηλής παραγωγικότητας. Αλλά πάλι αυτό που πρέπει να επιδιώκουμε μακροπρόθεσμα είναι να βελτιώνουμε την παραγωγικότητά μας, όχι να ανεβάζουμε τεχνητά τις εξαγωγές. Υπό αυτήν την έννοια, οποιοδήποτε μέτρο αποσκοπεί απλώς στην αλλαγή των σχετικών τιμών εσωτερικού και εξωτερικού (π.χ. υποτίμηση ενός νομίσματος) δεν προσφέρει μακροπρόθεσμες λύσεις, παρά ένα μπάλωμα (βέβαια ενίοτε αναγκαίο).

Δεν λέω κάτι καινούριο εδώ – την προβληματική χρήση του όρου «ανταγωνιστικότητα» έχει τονίσει ο Πολ Κρούγκμαν ήδη από το 1996, στο Pop Internationalism.

Read more«Αυτοσκοπός δεν πρέπει να είναι οι εξαγωγές αλλά η παραγωγικότητα»