φιλελευθεροποιηση

Καιρό ήθελα να γράψω κάτι σχετικό, αλλά δεν συγκεντρωνόμουν, μου έχουν κάψει τον εγκέφαλο οι μπάφοι βλέπετε. Περισσότερο ήθελα να γράψω πέντε πράγματα όχι τόσο για τον έρμο τον χρήστη, όσο για τον έμπορο. Λίγοι, ελάχιστοι ίσως, τολμάνε να προτείνουν την καταρχήν νομιμοποίηση του εμπόρου ναρκωτικών, αυτού του τέρατος που καταστρέφει την νεολαία μας, μολύνει τον ιστό της κοινωνίας μας και προκαλεί φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας. Η λύση για όλα αυτά βέβαια είναι η παιδεία, η ανάληψη διαφωτιστικών πρωτοβουλιών εκ μέρους του κράτους, η αυστηρή αντιμετώπιση των εμπόρων, που όλο ξεφεύγουν, επειδή ο νόμος έχει παραθυράκια, και η επιεικής του χρήστη, που είναι στην πραγματικότητα άρρωστος, αλλά οι ανάλγητοι δικαστές τους στέλνουν να γεμίσουν τις φυλακές. Την λύση μακροπρόθεσμα δίνει, όπως είπα, μόνο η παιδεία. Αλλά παρασύρθηκα.

Ορίστε λοιπόν μερικά επιχειρήματα υπέρ της απελευθέρωσης των ψυχοτρόπων ουσιών:

Read moreΥπέρ της απελευθέρωσης των ψυχοτρόπων ουσιών

Αχρηστευτικές ποινές εισηγείτο κάποτε το μαρβούργειο πρόγραμμα: οι εγκληματίες που δεν είναι βελτιώσιμοι πρέπει να αχρηστευθούν, να αποκοπούν σαν σεσηπότα μέλη από το κοινωνικό σώμα, να αδρανοποιηθούν άπαξ και διά παντός. Άρα, θανατική ποινή, υπερορία, ισόβια δεσμά. Βαρύς ο πέλεκυς.

Read moreΚατά της ποινής της ισόβιας κάθειρξης

Σύμφωνα με το άρ. 21 παρ. 1 Συντ.

Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους.

Πράγματι, με τον Ν. 1182/1981 κυρώθηκε η Διεθνής Σύμβαση Εργασίας 138 του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας “περί του κατωτάτου ορίου ηλικίας εισόδου εις την απασχόλησιν”, στο άρ. 2 παρ. 3 της οποίας προβλέπεται ότι

Το καθορισθέν, συμφώνως προς την παρ. 1 του παρόντος άρθρου κατώτατον όριον ηλικίας δέον όπως μη είναι κατώτερον της ηλικίας περατώσεως της υποχρεωτικής εκπαιδεύσεως, εν πάση δε περιπτώσει όχι κατώτερον του 15ου έτους.

Κάποιες εξαιρέσεις που προβλέπονται στην συνέχεια επιτρέπουν ως κατώτατο όριο το πολύ το 12ο έτος.

Read moreΥπέρ (κάποιας) ελευθερίας βρεφικής εργασίας

Σύμφωνα με το άρ. 11 παρ. 6 περ. ε΄ Ν. 3409/2005:

6. Στους αυτοδύτες με αυτόνομη καταδυτική συσκευή απαγορεύεται η κατάδυση χωρίς τη συνοδεία και άλλου αυτοδύτη.

Εξάλλου, σύμφωνα με το άρ. 15 παρ. 3 του ως άνω νόμου:

Ανεξάρτητα από τις κυρώσεις των προηγούμενων παραγράφων του άρθρου αυτού, στους Οργανισμούς, στους Παροχείς Καταδυτικών Υπηρεσιών Αναψυχής και στους αυτοδύτες που παραβαίνουν τις διατάξεις του νόμου αυτού ή των κανονιστικών πράξεων που εκδίδονται με εξουσιοδότηση του, επιβάλλονται και οι διοικητικές κυρώσεις του άρθρου 157 του Κώδικα Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου, που κυρώθηκε με το άρθρο μόνον του ν.δ. 187/1973 (ΦΕΚ 261 Α’), και κατά τη διαδικασία που προβλέπεται σε αυτό.

Στο οποίο άρ. 157 παρ. 1 ΚΔΝΔ διαβάζουμε:

Οι παραβάται των κατά το προηγούμενον άρθρον εκδιδομένων αστυνομικών διατάξεων τιμωρούνται δι’ αποφάσεως των λιμενικών αρχών διά προστίμου μέχρι τεσσαράκοντα χιλιάδων (40.000) δραχμών” [σα να λέμε 117 ευρώπουλα]

.

Read moreΔυο δυο, σαν τους αυτοδύτες

Καλοκαιράκι διανύουμε, ας μνημονεύσουμε και μια επίκαιρη απαγόρευση.

Σύμφωνα με το άρ. 10 παρ. 2 Ν. 392/1976:

Απαγορεύεται η εγκατάσταση σκηνών ή στάθμευση τροχόσπιτων σε αρχαιολογικούς χώρους, αιγιαλούς, παραλίες, παρυφές δημόσιων δασών, δάση, και εν γένει κοινόχρηστους χώρους, καθώς και η φιλοξενία πέραν του ενός τροχόσπιτου από καταστηματάρχες ή ιδιώτες. Οι παραβάτες τιμωρούνται [έως το 2012: με φυλάκιση μέχρι τρεις (3) μήνες ή με χρηματική ποινή ή και με τις δύο ποινές, εφόσον δεν προβλέπεται βαρύτερη ποινή από άλλη διάταξη], με κράτηση έως έξι (6) μήνες ή με πρόστιμο έως τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ, διατασσόμενης συγχρόνως υπό του δικαστηρίου της βίαιης αποβολής τους. Διαδικασία τηρείται η οριζόμενη από τα άρθρα 417 επ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας για την ανάκριση και εκδίκαση των επ’ αυτοφώρω πλημμμελημάτων. Εκτός της ως άνω ποινής, οι παραβάτες καταβάλλουν διοικητικό πρόστιμο ύψους πενήντα χιλιάδων (50.000) δραχμών κατ’ άτομο, το οποίο, κατ’ εξαίρεση, επιβάλλεται και εισπράττεται από τον οργανισμό τοπικής αυτοδιοίκησης, στα διοικητικά όρια του οποίου πραγματοποιείται η παράβαση των διατάξεων της παραγράφου αυτής.

Read moreΠερί ανελευθερίας της κατασκήνωσης

Η νομοθετική διάταξη

Σύμφωνα με το άρ. 10 Ν. 2447/1996:

1. Εκείνος που, έχοντας υιοθετήσει ανήλικο, τον μεταχειρίζεται σε ασχολίες ανήθικες ή επικίνδυνες για τη σωματική ή την πνευματική του υγεία, τιμωρείται, εφόσον δεν συντρέχει αξιόποινη πράξη, που τιμωρείται βαρύτερα, με φυλάκιση τουλάχιστο δύο ετών και με χρηματική ποινή μέχρις ενός (1) εκατομμυρίου δραχμών.

2. Με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους και με χρηματική ποινή μέχρις ενός εκατομμυρίου δραχμών τιμωρούνται: εκείνος που δίνει σε υιοθεσία το παιδί του, καθώς και εκείνος που μεσολαβεί στην υιοθεσία, αποκομίζοντας οι ίδιοι ή προσπορίζοντας σε άλλους αθέμιτο όφελος.

3. Εκείνος που τελεί κατ’ επάγγελμα ή με πρόθεση κερδοσκοπίας τις αξιόποινες πράξεις, που προβλέπονται από τις δύο προηγούμενες παραγράφους του παρόντος άρθρου, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών και με χρηματική ποινή μέχρι 5 εκατομμυρίων δραχμών.

Η πραγματική ιστορία

Πριν αρκετά χρόνια. Ένα σχετικά εύπορο ζευγάρι που δεν μπορεί να τεκνοποιήση. Μια μικρή πόλη της Δ. Ελλάδας. Μια πολύτεκνη οικογένεια. Κάποια εκατομμύρια δραχμές. Ένα ασαράντιστο μωρό. Μια ψευδής ιατρική πιστοποίηση περί τοκετού. Μια καινούργια ζωή. Μια καινούργια οικογένεια.

Read moreΠερί υιοθεσίας

Μετά την ανακάθαρση του ΙΣΤ΄ Κεφαλαίου του Ποινικού Κώδικα (τότε “Εγκλήματα κατά των Ηθών”) από τον Γεώργιο-Αλέξανδρο Μαγκάκη με τον Ν. 1419/1984 βρισκόμαστε σήμερα, 25 χρόνια μετά, ενώπιον της επέλασης ενός Νέου Ηθικισμού: μην πηγαίνετε στις πουτάνες, γιατί είναι όλες κακόμοιρα θύματα, μην βλέπετε τσόντες, γιατί είναι άρρωστο, οι έφηβοι απαγορεύεται να έχουν γενετήσια δραστηριότητα με ενηλίκους, γιατί αυτό είναι παιδοφιλία.

Έχω θίξει και στο παρελθόν μερικές πλευρές του φαινομένου. Να μια ακόμη:

Σύμφωνα με το άρ. 351 παρ. 2 και ΠΚ “Με την ποινή της προηγούμενης παραγράφου [κάθειρξη μέχρι δέκα ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων έως πενήντα χιλιάδων ευρώ] τιμωρείται ο υπαίτιος αν, για να πετύχει τον ίδιο σκοπό, αποσπά τη συναίνεση προσώπου με την χρήση απατηλών μέσων ή το παρασύρει, εκμεταλλευόμενος την ευάλωτη θέση του με υποσχέσεις, δώρα, πληρωμές ή παροχή άλλων ωφελημάτων”.

Η διάταξη αυτή περιέχεται στο περί σωματεμπορίας άρθρο. Η παρ. 1 περιέχει την τυπική περιγραφή της σωματεμπορίας: “Οποιος με την χρήση βίας, απειλής ή άλλου εξαναγκαστικού μέσου ή την επιβολή ή κατάχρηση εξουσίας προσλαμβάνει, μεταφέρει ή προωθεί εντός ή εκτός της επικράτειας, κατακρατεί, υποθάλπει, παραδίδει με ή χωρίς αντάλλαγμα σε άλλον ή παραλαμβάνει από άλλον πρόσωπο με σκοπό να προβεί ο ίδιος ή άλλος στη γενετήσια εκμετάλλευσή του, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων έως πενήντα χιλιάδων ευρώ”.

Μάλιστα. Αυτό είναι έγκλημα. Μπορεί να έχη νομοτεχνικά προβλήματα, μπορεί να τιμωρή περισσότερο την κοινωνική λειτουργία και την προσωπικότητα παρά την πράξη, αλλά, αν μη τι άλλο, αντιλαμβάνομαι πλήρως το άδικο που τυποποιεί.

Read moreΗ εμπορική διαφωνία ως σωματεμπορία