οικονομικα

Με τόσα που έχουν γραφτεί, πίστευα όλοι βλέπουμε ακριβώς τι διακυβεύεται στο δημοψήφισμα. Δυστυχώς άκουσα απόψεις από πολύ έξυπνους και καλλιεργημένους ανθρώπους που με τρόμαξαν. Ορίστε μια τελευταία προσπάθεια να δώσω την οπτική ενός ανθρώπου (οικονομολόγου του εξωτερικού; δεν ξέρω αν μαρέσει αυτή η ταμπέλα) που βλέπει ανήμπορος την χώρα του να ριψοκινδυνεύει ένα ιστορικό λάθος.

Ακόμα και ο θερμότερος υπέρμαχος της κυβέρνησης δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το ερώτημα στις κάλπες της Κυριακής δεν είναι απλά αυτό που γράφεται στο χαρτί. Δεν κάνουμε ολόκληρο δημοψήφισμα, το πρώτο εδώ και 40 χρόνια, για να αποφασίσουμε σχετικά με μια τεχνική πρόταση των δανειστών (που έχουν άλλωστε αποσύρει!), αλλά για να δηλώσουμε ποιά θέλουμε να είναι η θέση της Ελλάδας, οικονομίας και κοινωνίας, τα επόμενα 40 χρόνια.

Read moreΚαι Ναι να πούμε, τα ίδια χάλια δεν θα έχουμε πάλι;

Δημοσιευτηκε σε λιγο διαφορετικη εκδοση στο protagon

Πολλοί Έλληνες και ξένοι οικονομολόγοι δε μπορούν να καταλάβουν το οικονομικό επιτελείο της Ελληνικής κυβέρνησης. Όταν οι έτεροι συμμετέχοντες στην ‘Ευρωομάδα’ των υπουργών οικονομικών περίμεναν προτάσεις με αριθμούς, οι Έλληνες έδιναν γενικόλογες διαλέξεις για τη φύση της Ευρωπαϊκής ενοποίησης. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι οικονομολόγοι στους οποίους η Ελληνική κυβέρνηση έχει δώσει τις τύχες της χώρας χρησιμοποίησαν φράσεις όπως «η τρόικα είναι ένας φαιδρός θεσμός», εξοργίζοντας τους άλλους υπουργούς οικονομικών.

Όσο ο χρόνος περνά, το επίπεδο συνεννόησης δείχνει να χειροτερεύει και η πιθανότητα να βρεθούμε εκτός ευρωζώνης από ένα ατύχημα μεγαλώνει. Η ένταση με τους ισχυρούς της Ευρώπης φτάνει σε οριακά επίπεδα.

Read more‘Οικονομικά με ποίηση’, ή πώς να χάνεσαι στη μετάφραση και να βαδίζεις προς το Graccident

Οι αγορές έχουν τη δυνατότητα να τιμολογούν σε πολύ σύντομο χρόνο τόσο τις εξελίξεις όσο και τις συνθήκες μιας οικονομίας. Αυτό το κάνουν άλλοτε σωστά, και άρα αποτελεσματικά, άλλοτε δε μυωπικά και ως εκ τούτου στρεβλωμένα. Θεωρητικά τα κριτήρια τους είναι συνυφασμένα με την δυνητική απόδοση και τον αναλαμβανόμενο κίνδυνο. Ωστόσο, πριν την έναρξη της ελληνικής κρίσης η εικόνα που είχαν για την ελληνική οικονομία ήταν μυωπική, με αποτέλεσμα μετέπειτα και καθ’ όλη την διάρκεια της κρίσης να ψάχνουν για νέες ισορροπίες. Αυτή η αναζήτηση οδήγησε στη βίαιη αναπροσαρμογή τους, με την κίνηση των αγορών να είναι απότομη, αλλά και αποτελεσματική, αφού έθεσαν νέα επίπεδα ισορροπίας κινδύνου και απόδοσης στις αποδόσεις τόσο των ελληνικών ομολόγων, όσο και των μετοχών.

Read moreΤο κόστος της αναποφασιστικότητας

Δημοσιευτηκε σε λιγο διαφορετικη εκδοση στο capital.gr

Το ευκολότερο πράγμα που μπορούσαν να κάνουν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες για να κερδίσουν την εύνοια του πλήθους, ήταν να προσφέρουν δωρεάν άρτο και θεάματα. Εκστασιαζόταν ο όχλος, έσβηναν οι επαναστατικές σκέψεις — λίγοι θυμόντουσαν ότι τα δώρα που μοιράζει ο αυτοκράτορας δεν βγήκαν από την προσωπική του τσέπη, αλλά από τον μόχθο εκατομμυρίων ανθρώπων, τον οποίο έκλεβε χωρίς πολλές περιστροφές. Ευτυχώς οι πολιτείες μας έχουν προχωρήσει πολύ από τότε, οι πολίτες έχουν αυξημένη προστασία απέναντι στην αυθαιρεσία του κράτους (χάρη και στην ΕΕ!) και αυξημένη μόρφωση για να καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει ενέργεια εκ του μηδενός, όλα κάπως πληρώνονται. Φαίνεται όμως να έχει παραμείνει η εντύπωση σε κάποιους πολίτες ότι οι «παροχές» που μοιράζει ένας ηγέτης είναι από την δική του τσέπη. Και η ύψιστη μορφή παροχών, στον στίβο του λαϊκισμού, είναι αυτές που παρέχονται εντελώς δωρεάν.

Read moreΗ απατηλή γοητεία του δωρεάν και η υποκρισία της «κοινωνικής ευαισθησίας» μας

Παλι τα ιδια, παλι κινδυνευουμε απο ελεγχους στην κινηση κεφαλαιων, κατασχεση καταθεσεων ή ακομα και εξοδο απο την Ευρωζωνη. Αυτα δεν τα λεω για να κινδυνολογησω, δεν θα επιχειρηματολογησω καν σχετικα, αλλα επειδη με ρωτανε πολλοι που αισθανονται τετοιο κινδυνο τι να κανουν*. Ακομα και αν οι αλλοι νομιζουν οτι ειναι βρεγμενοι και δεν φοβουνται την βροχη, οι πιο προνοητικοι απο μας ψαχνουν για αδιαβροχο. Θα προσπαθησω λοιπον να δωσω μια καλη, φιλελληνικη, φιλοευρωπαϊκη και φιλικη στην τσεπη επενδυτικη συνταγη. Ολα οσα πω βεβαια, με την σαφη προειδοποιηση οτι δεν φταιω αν χασετε λεφτα, εκτιμησεις κανω, βασισμενος στην ιδια πληροφορια που εχουμε ολοι μας.

Ποιος να επενδυσει
Αν εχει καποιος πανω απο 2000-5000 ευρω στην τραπεζα και δεν τα χρειαζεται αμεσα, πρεπει να σκεφτει τις επενδυτικες του επιλογες (ναι και με πεντε χιλιαρικα μπορεις να κανεις επενδυσεις και να αυξησεις το κεφαλαιο σου). Σε καμμια εποχη δεν ειναι η εξυπνοτερη επενδυση να τα’χεις ολα σε καταθεσεις, σημερα με τα αστεια επιτοκια καταθεσεων και τους κινδυνους που αναφερα, ειναι ακομα πιο χαζο.

Πως να επενδυσει
Η αποσυρση των καταθεσεων και απλα φυλαξη σημαντικων ποσων σε ρευστο καπου στο σπιτι, δεν ειναι απλα γελοια (2015 εχουμε!), δεν ειναι απλα μη προσοδοφορα, δεν σε κανει απλα στοχο για ληστες, αλλα ειναι και αντικοινωνικη.

Read moreΑδιαβροχος και πατριωτικος επενδυτικος οδηγος

Η προωθούμενη ανάπλαση στο Ελληνικό θέτει το ερώτημα ποσες ευκαιρίες έχασε η χωρα για πραγματική ανάπτυξη και ποιός την εμπόδιζε;

Δημοσιευθηκε σε λιγο διαφορετικη εκδοση στην Καθημερινη.

Η συνύπαρξη των ανθρώπων σε κοινωνίες πάντα προκαλούσε συγκρούση μεταξύ της ατομικής ελευθερίας και της ανάγκης για αμοιβαίες παραχωρήσεις, για κανόνες. Όσο πιο πολιτισμένη γίνεται μια κοινωνία, τόσο μεγαλύτερη δυστυχία προκαλεί σε κάποιους πολίτες που περιορίζονται από τις κοινωνικές επιταγές, όπως έγραφε ήδη το 1929 ο Φρόυντ στο διάσημο Das Unbehagen in der Kultur (μεταφρασμένο ως Ο Πολιτισμός Πηγή Δυστυχίας).* Μια λιγότερο μελετημένη έκφανση αυτού του φαινομένου είναι η οικονομική ανάπτυξη και η ανεξήγητη δυστυχία που φαίνεται να φέρνει σε μερικούς συμπολίτες μας.

Πρόσφατα παραχωρήθηκε, ξεπερνώντας (οριστικά;) και τον σκόπελο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, το αεροδρόμιο του Ελληνικού για ένα από τα μεγαλύτερα έργα στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Οι παραχωρησιούχοι υπόσχονται επένδυση 7-8 δις, που θα φέρει εργασία για 50.000 άτομα (σχεδόν το συνολικό εργατικό δυναμικό του Βόλου δηλαδή) και 1 εκατομμύριο νέους επισκέπτες για την Αθήνα. Συγκριτικά, το τελευταίο αυτόφωτο μνημείο μεγάλου βεληνεκούς που χτίστηκε στην πόλη (όχι π.χ. μουσείο επίδειξης περασμένων μεγαλείων), ο Παρθενώνας, έχει περίπου 2 εκ. επισκέπτες. Όσο προκλητικό και να ακούγεται, στο Ελληνικό χτίζουμε, τουριστικά μιλώντας (και αν ευσταθούν τα στοιχεία), μισό Παρθενώνα. Χωρίς μάλιστα να χρειαζόμαστε τα μεταλλεία του Λαυρίου.

Κιομως, ένα έργο τέτοιας σημασίας για την πόλη, αν όχι την χώρα, έπρεπε να περιμένει την βαθύτατη οικονομική κρίση για να γίνει.

Read moreΗ Ανάπτυξη Πηγή Δυστυχίας

Συνεχεια των παλιοτερων κειμενων, 1, 2 και 3

Συνεχιζοντας την παραδοση, αυτο το κειμενο εχω αρχισει να το γραφω πριν μηνες, αλλα οι εξελιξεις τρεχουν τοσο που αναγκαζομαι να το δημοσιευσω ελαφρως ημιτελες, παρα να περιμενω να μας ξεπερασουν παλι οι εξελιξεις.

Τις μερες αυτες που μιλαμε η ελληνικη οικονομια πιθανοτατα σταματησε να καταρρεει. Για την ακριβεια το ΑΕΠ μας, δηλαδη το συνολικο εθνικο εισοδημα, σταματησε να πεφτει. Η πιττα που εχουμε να μοιρασουμε σταματησε να μικραινει. Κριση τελος. Ας συγχαρουμε αλληλους για 1 λεπτο, χτυπηματακι στην πλατη, πατ πατ, ας ανοιξουμε και μια σαμπανια ελληνικη μπυρα να το γιορτασουμε.

Που το ξερω οτι τελειωσε η κριση? Το λεω για αρκετους λογους.
Καταρχας το πρωτο τριμηνο του 2014 το πραγματικο ΑΕΠ υποχωρησε κατα μολις 0,9%. Και λεω μολις, επειδη αυτη ειναι η καλυτερη επιδοση απο το τριτο τριμηνο του 2008, δηλαδη απο την αρχη της κρισης!

Read moreΤα καταφερνουμε σας λεω!