αναΜορφωση – συνΙστολογιο – Page 141 – Νομικα, οικονομικα, φιλοσοφια, επιστημες

Τις πταιει για τις διακοπες ηλεκτρικου ρευματος στην Ελλαδα – λιγες απλες και εξυπνες λυσεις

20/10/200909/07/2008 by S G

To προβλημα της ηλεκτρικης ενεργειας στην Ελλαδα δεν εχει να κανει με σατανικους κερδοσκοπους ουτε με την ακαρδη φυση που μας προκαλει προβληματα. Εχει να κανει με την απορθυμια μας να εξορθολογισουμε την αγορα και την ανικανοτητα μας να εφαρμοσουμε καινοτομες λυσεις

Αυτες τις μερες αρκετοι απο σας θα βιωσετε το διασκεδαστικοτατο πατροπαραδοτο εθιμο των διακοπων ρευματος. Ειναι τοσο αναποσποστο μερος του ελληνικου καλοκαιριου οσο η μυρωδια του αντηλιακου, τα τζιτζικια και τα κεφτεδακια στην παραλια. Ειναι ομως οι ενοχλητικες και ζημιογονες για την βιομηχανια, τον τουρισμο και την ησυχια μας διακοπες ρευματος, τοσο αναποφευκτες οσο θα μας ηθελε η ΔΕΗ ή η κυβερνηση να πιστεψουμε?

Η εντυπωση μου, βασισμενη σε ολιγη οικονομικη επιστημη και ολιγη συγχρονη μηχανολογια ειναι πως οχι, το προβλημα της επαρκειας ρευματος θα μπορουσε να βελτιωθει, αν ειχαμε την διαθεση να εφαρμοσουμε καποιες καινοτομες αλλα ευκολες λυσεις που κυκλοφορουν διεθνως.

Το προβλημα
Ας ξεκινησουμε με την απλη παρατηρηση οτι η παραγωγη ενεργειας υποφερει απο το γνωστο προβλημα των αιχμων ζητησης (παρομοια με τα ΜΜΜ, τις τηλεπικοινωνιες κτλ). Η διαφορα αναμεσα στην ζητηση ενεργειας μιας μεσης ημερας (γυρω στα 7.000 MW) και την ανωτατη ζητηση μιας καλοκαιρινης μερας (γυρω στα 10.500 MW) ειναι παρα πολυ μεγαλη και η διαφορα θα γινεται μεγαλυτερη αυξανεται η ευημερια μας και η χρηση κλιματιστικων. Αυτο σημαινει οτι με το σημερινο συστημα πρεπει να συντηρουμε ολο και περισσοτερες πανακριβες μοναδες μονο και μονο για εκεινες τις λιγες ωρες που θα χρειαστουμε το ρευμα τους. Αυτο ειναι οχι μονο αντιοικονομικο αλλα και αντιοικολογικο. Ακομα χειροτερα, καποιες μερες ουτε καν οι εφεδρειες μας και οι μαζικες εισαγωγες (της ταξης των 2000 MW) δεν φτανουν, οποτε αναγκαστικα κοβεται το ρευμα σε πολλους πολιτες.

Βασικος σκοπος της ενεργειακης πολιτικης λοιπον θα πρεπει να ειναι ο περιορισμος της διαφορας μεταξυ ανωτατης και μεσης καταναλωσης ρευματος, για να αποφυγουμε τις καταστροφικες αιχμες ζητησης.

Δυο ποδηλατοδρομοι στην Αθηνα – το προγραμμα bicing στην Βαρκελωνη και Velib στο Παρισι

08/07/200807/07/2008 by S G

Μαθηματα καταπολεμησης του κυκλοφοριακου απο δυο δημιουργικες πολεις. Μαθηματα ερασιτεχνισμου απο μια βαλκανικη πολη

Πριν λιγα χρονια ανοιξαν ποδηλατοδρομοι στην Βαρκελωνη. Δικτυο εκατονταδων χιλιομετρων, με προστασια για τους ποδηλατες, ξεκαθαρες διαγραμμισεις, συστηματικη ενημερωση ολων των πολιτων και αυστηρη επιτηρηση απο την δημοτικη αστυνομια. Πριν απο εναμιση χρονο ακολουθησε το προγραμμα κοινοχρηστων ποδηλατων Bicing (προφερεται μπιθινγκ στα ισπανικα, μπισινγκ στα καταλανικα), παραλληλα με το παρομοιο προγραμμα Velib στο Παρισι. Οποιος πολιτης θελει, γραφεται μελος, πληρωνει μια μικρη συνδρομη και μετα εχει προσβαση σε χιλιαδες ποδηλατα σε διαφορα σημεια της πολης, που τα χρησιμοποιει εως τον προορισμο του και μετα τα αφηνει για χρηση απο αλλα μελη.

Ετσι δεν χρειαζεται να αγορασεις ποδηλατο, να ανησυχεις που θα το παρκαρεις (η κλοπη ποδηλατων ειναι πληγη σε ολη την Ευρωπη), να το συντηρεις κτλ

Στη Βαρκελώνη, στους πρωτους εξι μηνες το συστημα ειχε ηδη ξεπερασει τις προβλεψεις. 80.000 ατομα γραφτηκαν μεσω διαδικτυου και εκαναν 1.000.000 διαδρομες. Σημερα η πολη εχει 3000 ποδηλατα σε 200 αυτοματοποιημενους σταθμους. Στο Παρίσι, το πρόγραμμα εφαρμόζεται σε μεγαλύτερη κλίμακα. Υπαρχουν πανω απο 20 χιλιαδες ποδηλατα σε 1450 σταθμους (ενας χωρος σταθμευσης Velib καθε 300 μετρα).

Ας συγκρινουμε με την Αθηνα που προσφατα ανακοινωθηκε η δημιουργια 2 μεγαλων ποδηλατοδρομων. Δεν ειναι οι πρωτοι, ποδηλατοδρομο εχω πρωτοδει πριν χρονια στο Νεο Ψυχικο (με την ευκαιρια μερας χωρις ΙΧ νομιζω, κρατησε περιπου 4 μερες), εγινε και πιο προσφατα σχετικα εκτεταμενο δικτυο στα Βριλησσια. Αυτοι οι ποδηλατοδρομοι δεν θα ειναι οι τελευταιοι. Αλλα στοιχηματιζω οτι δεν θα ειναι ουτε και η τελευταια φορα που μια καλη ιδεα εφαρμοζεται τοσο αποσπασματικα που δεν θα λειτουργησει.

Οι μικροεφαρμογες-μπαλωματα μιας γενικα καλης ιδεας οχι μονο δεν βοηθανε πολυ, συχνα βλαπτουν.

Αμερικάνα 1 : Αμερικανικος καθημερινος πολιτισμος

07/07/200803/07/2008 by S G

Το πρωτο σε μια συλλογη αρθρων με τις δυνατοτερες εντυπωσεις μου απο το Λανδ οφ δε μπρεηβ αντ χοουμ οφ δε φρη. Ξεκινω μιλωντας για το υψηλο επιπεδο δικαιοσυνης και ηρεμιας στις καθημερινες συναναστροφες στις ΗΠΑ.

Μενω στις ΗΠΑ εδω και 8 μηνες περιπου. Ομολογω οτι οταν πρωτοηρθα σκεφτομουν λιγο σε εκεινο το στυλ του Ευρωπαιου που θεωρει τον μεσο Αμερικανο επιφανειακο και ετσι… ελαφρα αφελη*.

Ειναι νομιζω καιρος να δηλωσω ανοιχτα οτι θαυμαζω τον καθημερινο πολιτισμο των ΗΠΑ. Και δεν μιλω μονο για τους απλους ανθρωπους στις Μεσοδυτικες Πολιτειτες που μενω, αλλα για σχεδον ολους τους Αμερικανους που ηρθα σε επαφη απο Σαν Ντιεγκο μεχρι Ουασιγκτων. Θα δωσω λιγα απλα παραδειγματα και προκαλω τον αναγνωστη να βρει ευρωπαϊκη χωρα που να συμβαινει κατι τετοιο συχνα:

1) Τον Ιανουαριο ημουν στην Νεα Ορλεανη και ετυχε να ειναι ο τελικος αμερικανικου κολλεγιακου ποδοσφαιρου μεταξυ Ohio State** και Louisiana State. Στους δρομους της γαλλικης συνοικιας κυκλοφορουσαν την μερα πριν το παιχνιδι δεκαδες χιλιαδες οπαδοι του OSU απο το Οχαϊο και το ευρυτερο Μιντουεστ. Ο καθενας με μια big ass beer (με αυτη την ονομασια τις πουλουσαν, δεν κανω πλακα) στο χερι, κατα τις 12 το βραδυ πρεπει να ηταν ολοι τυφλα. Κιομως σε καθε μπαρ, αναμικτοι οπαδοι των δυο ομαδων χοροπηδουσαν και τραγουδουσαν. Δεν ειδα ολο το βραδυ ουτε ενα επεισοδιο. Φανταστειτε την ιδια περιπτωση με Ολυμπιακους και Παναθηναϊκους, οπαδους Μπαρσα και Ρεαλ, οπαδους της Αγγλιας και της Γερμανιας. Θα ειχαμε εκατονταδες θυματα…

2) Μετα απο εναν μηνα περιπου ημουν σε ενα μπαρ και αποτι φαινεται επεσε το κινητο μου στο πατωμα. Σενα μπαρ γεματο μεθυσμενα κολλεγιοπαιδα. Οταν το πηρα ειδηση 2 μερες μετα και πηρα τηλεφωνο να δω μπας και το εχει κανεις, απαντησε ενας ευγενεστατος υπευθυνος του μπαρ οτι το βρηκε καποιος πελατης και τους το παρεδωσε, να περασω να το παραλαβω. Φανταστειτε το ιδιο σε κλαμπ στην Αθηνα.

Πάλι καλά που δεν ήταν Ισπανία-Τουρκία…

30/06/200830/06/2008 by Kensai

Ο Roberto Rosetti, ίσως ο καλύτερος Ιταλός διαιτητής τώρα που ο Pierluigi Collina βγήκε στη σύνταξη λόγω ηλικίας (πέρασε τα 45), έχει ένα φυλακτό- δώρο της μαμάς του όπως έχει δηλώσει ο ίδιος στο παρελθόν- που θα μπορούσε να του βγει σε κακό αν η μοίρα ήθελε την Τουρκία* στον τελικό.

Έχει στη σφυρίχτρα** του έναν μικρό αργυρό σταυρουδάκο να κρέμεται, ταλισμάνι να τον βοηθάει να παίρνει σοφές αποφάσεις στα παιχνίδια, μιας που το έργο της διαιτησίας σε κρίσιμους αγώνες κάθε άλλο παρά εύκολο είναι. Για δες όμως που ο σταυρός είναι ένα θρησκευτικό σύμβολο με συγκεκριμένη αξία και θα μπορούσε να δημιουργήσει αβάσιμες κατηγορίες έτσι και μια… αλλόθρησκη ομάδα έφτανε να διεκδικήσει τον τελικό. Αν κέρδιζε δε η ιβηρική ομάδα μπορεί και ο «άπιστος Roberto» να έβρισκε μπελάδες ότι έδωσε τον αγώνα στην καθολικότατη (εδώ γελάμε, πλέον!) Ισπανία.

Το θέμα πραγματικά μου προκαλεί την περιέργεια διότι είναι στο ίδιο επίπεδο με αυτό που στο παρελθόν είχε αναφέρει ο Θανάσης με τους σταυρούς στα δικαστήρια ή τις μαντίλες στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Δικαιούμαστε να φοράμε τα θρησκευτικά μας σύμβολα εκεί που μπορεί να παρεξηγηθούν ή όχι; Μπορεί να θεωρηθεί η μπάλα θρησκευτικά-ευαίσθητο παιχνίδι;

Κατά του άρ. 1505 ΑΚ

25/11/201030/06/2008 by Αθ. Αναγνωστόπουλος

Το άρθρο 1505 του Αστικού μας Κώδικα αναφέρεται στο επώνυμο των τέκνων. Εύλογα θα αναρωτηθή κανείς, τι πρόβλημα πια μπορεί να εμφανίζη μια διάταξη που ασχολείται με κάτι τόσο απλό και ασήμαντο.

Αμ δε.

Υπάρχουν δύο σημεία στα οποία θα μπορούσε κανείς να κατακρίνη το άρ. 1505 ΑΚ. Ένα εύκολο, στο οποίο έχει ήδη ασκηθή δίκαιη κριτική, και ένα δύσκολο, στο οποίο, εξ όσων γνωρίζω, δεν έχει διακρίνει κανείς κάποιο πρόβλημα.

Το εύκολο σημείο ανευρίσκεται στην τρίτη παράγραφο του άρθρου, όπου ορίζεται ότι “αν οι γονείς παραλείψουν να δηλώσουν το επώνυμο των τέκνων τους, τα τέκνα έχουν για επώνυμο το επώνυμο του πατέρα τους”. Η διάταξη αυτή οφθαλμοφανώς παραβιάζει την αρχή της ισότητας των φύλων και συνιστά ίσως το τελευταίο νομικό απολίθωμα της εποχής της πατριαρχίας (μαζί με την υποχρέωση της συζύγου να υποβάλη φορολογική δήλωση στο όνομα του συζύγου της). Αντιθέτως, θα έπρεπε να προβλέπεται ότι ως επώνυμο ισχύει ο συνδυασμός των επωνύμων των γονέων σε αλφαβητική σειρά*. Απλά πράγματα. Ας σημειωθή μόνο ότι η διάταξη δεν φαίνεται να έχη πρακτική σημασία, γιατί ο δήμαρχος ή ο ιερέας πάντα ζητεί την σχετική πληροφορία από τους νυμφευομένους.

Θα ασχοληθώ λοιπόν με το δύσκολο σημείο. Σύμφωνα με το άρ. 1505 παρ. 2 ΑΚ “Το οριζόμενο επώνυμο, κοινό για όλα τα τέκνα, κ.λπ. κ.λπ.”. Ερωτάται: και γιατί τάχα να έχουν όλα τα τέκνα κοινό επώνυμο;

Read moreΚατά του άρ. 1505 ΑΚ

Ελευθερία χωριζομένη αρετής…

06/09/201628/06/2008 by Κωνσταντίνος

Η συζήτηση περί φιλελευθερισμού είναι, όσο περιέργο κι αν ακούγεται αυτό, μία από τις αγαπημένες συζητήσεις των Ελλήνων. Συνήθως παίρνει την μορφή καταδίκης ή απόρριψης κάθε φιλελεύθερης ιδέας στο πρόσωπο του λεγόμενου “νεοφιλελευθερισμού”. Λίγοι, φυσικά, αναγνωρίζουν και ακόμα λιγότεροι παραδέχονται την τεράστια κονονιστική και ηθική βαρύτητα του προθέματος “νεο” αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα που δεν είναι ανάγκη να κουράσουν τα μάτια μας. Λέμε κι άλλα “φιλελεύθερα” όμως: φιλελεύθεροι, και μη (ακόμη και μαρξιστές ή και αναρχικοί) μιλούν για δικαιώματα και τα διεκδικούν με μένος. Κάποια πρόσφατα ανάλογου περιεχομένου περιστατικά με έβαλαν σε σκέψεις σχετικά με το αν μπορεί ο Νεοέλληνας να κάνει χωριό με το φιλελευθερισμό. Και, ως γνωστόν, όποτε μπαίνω εγώ σε σκέψεις ο αναγνώστης της αναμόρφωσης μπαίνει σε κόπο – ενίοτε και σε μπελάδες. Διέκρινα, λοιπόν, τουλάχιστον 3 λόγους για τους οποίους η συνύπαρξη αυτή είναι, προς το παρόν, αδύνατη.

1) Ανεκτικότητα. Η ανεκτικότητα είναι για το φιλελευθερισμό όσο απαραίτητη είναι η κιθάρα για το φλαμένκο. Είναι, θα έλεγε κανείς, το βασικό μάθημα του θείου Μιλλ και το ένα -ίσως και μοναδικό- θέμα στο οποίο συμφωνούν όλοι οι φιλελεύθεροι στοχαστές. Το να γράψει κανείς ένα μακροσκελές κείμενο για να πείσει τον αναγνώστη του ότι η ανεκτικότητα είναι λέξη άγνωστη στον μέσο Έλληνα θα συνιστούσε αχρείαστη φθορά του πληκτρολογίου. Η κοινωνία μας είναι μία από τις λιγότερο ανεκτικές στη Δύση σε ζητήματα προσωπικών επιλογών ή ιδιαιτεροτήτων που δεν αφορούν κανέναν. Αρκεί να προσέξει κανείς τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται ο πολιτικός “διάλογος” στα ελληνικά πανεπιστήμια: όποιος διαφωνεί υβρίζεται, απωθείται και, στο τέλος, συνετίζεται διά της ράβδου. Κι αν δεν μπορούν να συζητήσουν με ένα κάποιο στοιχειώδη σεβασμό για τη διαφορετική άποψη οι νέοι, ανοιχτόμυαλοι και εν μέσω της προσπάθειάς τους να γίνουν σοφώτεροι πατριώτες μας τι να αναμένει κανείς από τους κουρασμένους και αδιάφορους μεσήλικες ή ηλικιωμένους; Η ανοχή μας απέναντι σε όσα δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε γύρω μας είναι σχεδόν μηδενική και αυτό αποτυπώθηκε και στην κρατική πολιτική σε ευαίσθητα ζητήματα, όπως, για παράδειγμα, οι θρησκευτικές ελευθερίες, που μας κόστισαν πολλές διεθνείς καταδίκες στο πρόσφατο παρελθόν. Οι έχοντες “ασυνήθιστες” αντιλήψεις περί θρησκείας, έρωτα, οικογένειας κοκ δεν πρέπει, όμως, να απογοητεύονται – δεν έχουν παρά να ζητήσουν την άδεια ημών των υπολοίπων για να ζήσουν όπως επιθυμούν. Εκτός, φυσικά, αν είναι ομοφυλόφιλοι και θέλουν να παντρευτούν στην Τήλο διότι υπάρχει και δικαιοσύνη σε τούτο τον τόπο…

Read moreΕλευθερία χωριζομένη αρετής…

Η νεα Αθηνα

25/06/200825/06/2008 by S G

Το ΥΠΕΧΩΔΕ ανακοινωνει την δημιουργια σημαντικων υποδομων στα Μεσογεια και καποιοι αντιδρουν θελοντας λιγοτερα εργα. Αντιδρασεις θα πρεπει να υπαρχουν, αλλα ζητωντας περισσοτερα εργα και δυνατοτερη αστικοποιηση!

83 χιλιομετρα νεων αυτοκινητοδρομων στην ανατολικη κυριως Αττικη ανακοινωνει το ΥΠΕΧΩΔΕ. Οι αντιδρασεις σε αυτη την ανακοινωση μπορουν να χωριστουν σε δυο κατηγοριες. Μακραν πολυπληθεστερες ειναι οι αντιδρασεις του στυλ “οχι άλλα εργα στην αθηνα”, αντιδρασεις που για μενα στηριζονται σε ελλιπη γνωση των διεθνων δεδομενων, ελλιπη γνωση οικονομικων, μια παραλογη αποστροφη στην αστικοτητα και την οικονομικη επιτυχια και εναν επιφανειακο περιβαλλοντισμο.

Οι εχθροι της αναπτυξης
Χαρακτηριστικη ειναι η αντιδραση του κ. Καρκαγιαννη στην Καθημερινη:

Το Λεκανοπέδιο της Αθήνας μαζί με την υπόλοιπη Αττική συγκεντρώνουν σήμερα περίπου το 40% των κατοίκων όλης της χώρας και κατά πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από τις συνολικές δραστηριότητες, οικονομικές, κοινωνικές, πολιτισμικές κ.ά. Αυτή η συσσώρευση κατοίκων και δραστηριοτήτων (πάντοτε συγκριτικά με την υπόλοιπη χώρα), ίσως μοναδική διεθνώς, δεν είναι μόνο ποσοτική. Προκαλεί ιδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά, που κάνουν την Αθήνα και την περιφέρειά της να διαφέρουν από την υπόλοιπη χώρα, σα να αποτελούν άλλη χώρα.

Ξεκινω με την ελλιπη γνωση: φυσικα και δεν ειναι “μοναδικη διεθνως” η συγκεντρωση 40% της οικονομικης δραστηριοτητας ενος οικονομικου σχηματισμου του μεγεθους της Ελλαδας σε εναν πολο. Θα ελεγα οτι ειναι μαλλον ο κανονας στον ανεπτυγμενο κοσμο και πηγαζει απο τις οικονομιες κλιμακας. Συγκρινετε με την πολιτεια της Νεα Υορκης (ισως 80% της δραστηριοτητας συγκεντρωνεται στην Νεα Υορκη) ή της Καλιφορνιας (το ΛΑ κυριαρχει), με την Καταλωνια (Βαρκελωνη) ή την Ρηνανια (Ρουργκεμπιτ). Ακομα και ολοκληρες χωρες, πολυ μεγαλυτερες απο την Ελλαδα, εχουν δυνατη συγκεντρωση σε εναν πολο οπως η Αγγλια (με επιφανεστατο πολο το Λονδινο), η Γαλλια (Παρισι), η Κορεα (με την Σεουλ να εχει 23 απο τα συνολικα 50 εκατομμυρια της χωρας).

Ο αρθρογραφος συνεχιζει λεγοντας οτι στην Αθηνα δημιουργειται ενα “αλλο κρατος” πολυ διαφορετικο απο την υπολοιπη χωρα και υπονοει οτι αυτο ειναι κακο. Ας ξαναπαμε στα παραδειγματα που εδωσα: τι σχεση εχει το Μανχαταν με την Βορεια (upstate) Νεα Υορκη ? Καμμια. Τι σχεση εχει το Παρισι με το Μπορντω? Καμμια.