To προβλημα της ηλεκτρικης ενεργειας στην Ελλαδα δεν εχει να κανει με σατανικους κερδοσκοπους ουτε με την ακαρδη φυση που μας προκαλει προβληματα. Εχει να κανει με την απορθυμια μας να εξορθολογισουμε την αγορα και την ανικανοτητα μας να εφαρμοσουμε καινοτομες λυσεις
Αυτες τις μερες αρκετοι απο σας θα βιωσετε το διασκεδαστικοτατο πατροπαραδοτο εθιμο των διακοπων ρευματος. Ειναι τοσο αναποσποστο μερος του ελληνικου καλοκαιριου οσο η μυρωδια του αντηλιακου, τα τζιτζικια και τα κεφτεδακια στην παραλια. Ειναι ομως οι ενοχλητικες και ζημιογονες για την βιομηχανια, τον τουρισμο και την ησυχια μας διακοπες ρευματος, τοσο αναποφευκτες οσο θα μας ηθελε η ΔΕΗ ή η κυβερνηση να πιστεψουμε?
Η εντυπωση μου, βασισμενη σε ολιγη οικονομικη επιστημη και ολιγη συγχρονη μηχανολογια ειναι πως οχι, το προβλημα της επαρκειας ρευματος θα μπορουσε να βελτιωθει, αν ειχαμε την διαθεση να εφαρμοσουμε καποιες καινοτομες αλλα ευκολες λυσεις που κυκλοφορουν διεθνως.
Το προβλημα
Ας ξεκινησουμε με την απλη παρατηρηση οτι η παραγωγη ενεργειας υποφερει απο το γνωστο προβλημα των αιχμων ζητησης (παρομοια με τα ΜΜΜ, τις τηλεπικοινωνιες κτλ). Η διαφορα αναμεσα στην ζητηση ενεργειας μιας μεσης ημερας (γυρω στα 7.000 MW) και την ανωτατη ζητηση μιας καλοκαιρινης μερας (γυρω στα 10.500 MW) ειναι παρα πολυ μεγαλη και η διαφορα θα γινεται μεγαλυτερη αυξανεται η ευημερια μας και η χρηση κλιματιστικων. Αυτο σημαινει οτι με το σημερινο συστημα πρεπει να συντηρουμε ολο και περισσοτερες πανακριβες μοναδες μονο και μονο για εκεινες τις λιγες ωρες που θα χρειαστουμε το ρευμα τους. Αυτο ειναι οχι μονο αντιοικονομικο αλλα και αντιοικολογικο. Ακομα χειροτερα, καποιες μερες ουτε καν οι εφεδρειες μας και οι μαζικες εισαγωγες (της ταξης των 2000 MW) δεν φτανουν, οποτε αναγκαστικα κοβεται το ρευμα σε πολλους πολιτες.
Βασικος σκοπος της ενεργειακης πολιτικης λοιπον θα πρεπει να ειναι ο περιορισμος της διαφορας μεταξυ ανωτατης και μεσης καταναλωσης ρευματος, για να αποφυγουμε τις καταστροφικες αιχμες ζητησης.
Λυσεις απο τα κλασικα οικονομικα
Οταν σε ενα αγαθο η ζητηση ειναι μεγαλυτερη της προσφορας, ενας παναρχαιος μηχανισμος μπορει παντα να φροντιζει για εξισορροπηση των δυο αυτων δυναμεων: ο μηχανισμος των τιμων. Οσο και αν διασθητικα φαινεται περιεργο, μια εστω πολυ μικρη αυξηση τιμων περιοριζει την καταναλωση ρευματος. Ο λογος ειναι οτι αναμεσα στους 11 εκατομμυρια καταναλωτες, ολο και καποιος θα αλλαξει εστω και ελαχιστα τις καταναλωτικες του συνηθειες ως αποκριση στην αλλαγη τιμων.
Η Ελλαδα σημερα εχει ισως τις χαμηλοτερες τιμες οικιακου ρευματος στην ΕΕ. ΔΕν θελει τρομερο μυαλο για να καταλαβουμε οτι αν δεν ανεβουν οι τιμες, η καταναλωση ρευματος στην χωρα θα αυξανει παραλογα.
Παρομοιως, αν θελουμε να περιορισουμε την ζητηση τις ωρες αιχμης, το πιο απλο πραγμα ειναι να ανεβασουμε σημαντικα τις τιμες τις ωρες αιχμης. Και ακομα πιο βασικο, να επικοινωνησουμε στους πολιτες πως διαρθρωνονται τα τιμολογια ρευματος και γιατι. Μια εξυπνη λυση που στηριζεται απο τον κλαδο των οικονομικων της συμπεριφορας (behavioral economics) και βοηθαει σε αυτον τον στοχο ειναι η Φωτομπαλα που περιγραφω πιο κατω.
Απλες καινοτομες λυσεις
Η Φωτομπαλα
Μια απο τις πιο εξυπνες και απλες λυσεις, η φωτομπαλα (ambient energy orb) εγκαθισταται στο σαλονι ή αλλο περιοπτο μερος και δειχνει την καταναλωση ρευματος. Οταν η καταναλωση χτυπαει κοκκινο, η λαμπα γινεται… καλα μαντεψατε, κοκκινη. Σε διαφορες περιπτωσεις που δοκιμαστηκε η συγκεκριμενη συσκευη η ζητηση τις ωρες αχμης επεσε σημαντικα.
Φωτοδιοδοι κτλ
Προφανης λυση βεβαια για την γενικη μειωση ζητησης ειναι η χρηση νεου τυπου λαμπτηρων ή ακομα και φωτοδιοδων (LED) που καταναλωνουν πολυ λιγοτερη ενεργεια. Η κυβερνηση πιθανοτατα θα ειχε οφελος αν επιδοτουσε καπως την εγκατασταση τετοιων λαμπτηρων σε δημοσια κτιρια, δημους, δρομους κτλ
Εξυπνη μηχανολογια
Κατι που ισως απεχει λιγο για να εφαρμοστει μαζικα αλλα υποσχεται τρομερη βελτιωση του προβληματος ειναι τα εξυπνα κυκλωματα σε ενεργοβορες συσκευες οπως στεγνωτηρες, κλιματιστικα, ψυγεια κτλ που κανουν μικροδιακοπες στις ωρες αιχμης. Οι διακοπες ειναι τοσο μικρες που δεν τις αντιλαμβανεται ο πελατης αλλα αρκετες για να σωσουν το συστημα και να αποφευγουν πολυ μαζικοτερες διακοπες της ταξης που συνηθιζουμε στην Ελλαδα.
Κατακλειδα
Για μια ακομη φορα, υπαρχουν λυσεις για τα προβληματα μας. Χρειαζεται να σταματησουμε ομως τον λαϊκισμο που ζητα παραλογα χαμηλες τιμες στο ηλεκτρικο ρευμα, να ξεκουνησουμε λιγο την αγορα ηλεκτρικης ενεργειας (μια διασπαση της ΔΕΗ θα ηταν καλη αρχη) και να φερουμε και τους δημοσιους φορες προ των οικολογικων και οικονομικων ευθυνων τους.
————————————
Πηγες:
Μια ωραια αναλυση περι αγορας ενεργειας και ΔΕΗ απο τον Αλεξανδρο Κωστακη
Ωραιο πεηπερ για την ζητηση ηλεκτρικης ενεργειας στην Ελλαδα
Post-Kyoto energy consumption strategies for the Greek interconnected electric system
Πολυ καλα αρθρα απο τον Εκονομιστ περι ενεργειας
Ο καταναλωτής πρέπει να ξέρει ότι προκειμένου η εταιρία παροχής ηλεκτρικής ενέργειας να καλύψει τις αιχμές κατανάλωσης έχει να αντιμετωπίσει στην όλη διαχείρηση του θέματος το εξής.Μια μονάδα ηλεκτροπαραγωγής προκειμένου να μπεί σε πλήρη ισχύ παραγωγής απαιτεί 12ωρο ή και περισσότερο.Προβλέψεις ζήτησης σαφώς υπάρχουν, αλλά οι αιχμές ιδιαίτερα σε θέματα ενέργειας είναι κάτι απαιτητικό και δύσκολο στο να καλυφθεί.
Για να ομαλοποιηθούν οι αιχμές οι καταναλωτές μπορούμε να εκλογικεύσουμε τη ζήτηση από το δίκτυο με διάφορους τρόπους και αλλαγή στο τρόπο που βλέπουμε μέχρι τώρα τα πράγματα.Αερισμός των χώρων, πράσινες κατασκευές, ελαφρό ντύσιμο και ένα σωρό άλλες λύσεις που μπορεί να ενταχθούν αρμονικά στη καθημερινότητα μας.
Ο ρυπαίνων είναι λογικό να πληρώνει.Αλλά εύκολα είναι να τσιμπάνε προς τα πάνω τα τιμολόγια που ποτέ δεν κατεβαίνουν μετά.
Ας αλλάξουμε τη χρήση μας στο δίκτυο.
Χμμμ… Έχει μεγάλη σημασία πώς ορίζει κανείς το πρόβλημα. Αν το πρόβλημα είναι οι διακοπές ρεύματος, συμφωνώ, μπορούμε να αυξήσουμε την τιμή (όσο χρειάζεται) ώστε να σταματήσουν. Σε μία ακραία περίπτωση που η KWh θα έκανε π.χ. 10.000 Ευρώ, σίγουρα δεν θα είχαμε διακοπές ρεύματος :-)
Αν όμως το πρόβλημα είναι να έχουμε ενέργεια αρκετή για να κάνουμε τις δραστηριότητες που θέλουμε (ποιότητα ζωής, επιχειρηματική δράση, κ.λ.) η λύση δεν μπορεί να περιοριστεί στο θέμα των τιμολογίων. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε ότι δεν μπορούμε (έτσι, αυθαίρετα) να αυξήσουμε την παραγωγή ενέργειας (βλ. περιορισμούς που σχετίζονται ακόμη και με το περιβάλλον), τότε βλέπουμε ότι το πρόβλημα είναι πιο πολύπλοκο.
Στο κάτω-κάτω, αν δεχθούμε ότι οι ενεργειακές μας ανάγκες αυξάνονται συνεχώς και ότι το υπάρχον μοντέλο δεν μπορεί να παράγει συνεχώς περισσότερη ενέργεια (τί θα κάνουμε, θα καίμε περισσότερο λιθάνθρακα;) τότε, η αύξηση της τιμής απλά θα καταστήσει το ηλεκτρικό ρεύμα είδος πολυτελείας κάποια στιγμή (σε 1, 2, 5 ή 10 χρόνια)
Θα έλεγα ότι χρειάζεται:
1. Να κάνουμε πιο ορθολογική κατανάλωση ρεύματος. Αυτό σχετίζεται με διάφορες επιλογές, τόσο ιδιωτικές όσο και σε επίπεδο κράτους. Π.χ. επιδοτήσεις και φοροελαφρύνσεις για τεχνολογίες που μειώνουν την κατανάλωση ρεύματος (από ηλιακούς θερομσίφωνες, μέχρι πράσινες στέγες και ψυχρά υλικά για δρόμους, πεζοδρόμια, ταράτσες κ.λ.) αλλά ακόμη και αλλαγή πρωτύπων, όπως ντύσιμο (αναρωτιέμαι αν απαγορεύονταν οι γραβάτες, πόση οικονομία θα κάναμε σε κλιματισμό) ή μετακίνηση (θα είχε ενδιαφέρον μία μελέτη που να υπολογίσει αν και πόσο μειώνεται η συνολική κατανάλωση ενέργειας με την προσθήκη κλιματιστικών στα μέσα μαζικής μεταφοράς).
2. Να αποκεντρώσουμε την παραγωγή. Να διευκολύνουμε (να δημιουργήσουμε, γιατί δεν υπάρχει τώρα) τον μικρο-παραγωγό (κατά προτίμηση βασισμένο σε ανανεώσιμες πηγές) ενέργειας που παράγει μερικά KW να συνδέεται με το ηλεκτρικό δίκτυο και να πουλάει την ενέργειά του. Ίσως να επιτρέψουμε και το μικρο-εμπόριο ενέργειας, δηλ. μικρές τοπικές μονάδες αποθήκευσης ενέργειας (όταν η ζήτηση δεν είναι μεγάλη) και διάθεσης (όταν η ζήτηση αυξάνεται).
3. Το 2. θα επιτρέψει την δημιουργία μίας πραγματικής, ευέλικτης, ανταγωνιστικής αγοράς ενέργειας όπου η ρύθμιση προσφοράς και ζήτησης μέσω της τιμής θα μπορούσε να είναι πιο ορθολογική.
Τα παραπάνω είναι μερικές σκέψεις, δεν έχω τις λύσεις. Απλά αισθάνομαι ότι η αύξηση τιμής λύνει *ένα* πρόβλημα, αλλά όχι *το* πρόβλημα :-)
Σχετικά με το “ο ρυπαίνων πληρώνει”.
Ως λογική είναι σωστή. Η εφαρμογή της όμως είναι συχνά κοινωνικά άδικη. Έφυγα χθές από την δουλειά μου που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, αργά το βράδυ και αναγκάστηκα να πάρω ταξί. Το ταξί είχε και θερμόμετρο με την θερμοκρασία του εξωτερικού χώρου. 12:30 τα βράδυ, και η θερμοκρασία ήταν στο κέντρο 33 βαθμούς. Όσο ανεβαίναμε την Κηφισίας, έπεφτε. Στο σπίτι μου, στην Κηφισιά, ήταν 28 βαθμοί.
Δεν έχω κλιματιστικό, οι μέρες που πραγματικά θα το ήθελα, όλο το καλοκαίρι, είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Δεν ρυπαίνω λοιπόν. Αλλά πόσο άδικο θα ήταν να πληρώνει αυτός που μένει σε μία πυκνοκατοικημένη, χωρίς πράσινο, περιοχή του κέντρου! Φαντάζομαι ότι αν είχε την επιλογή (συνήθως τα χρήματα), θα προτιμούσε κάποιο προάστειο με περισσότερο πράσινο, αραιότερη δόμηση ή κοντά στην θάλασσα.
Και τον χειμώνα, ένα καινούργιο σπίτι έχει μικρότερες ανάγκες σε θέρμανση από ένα παλιό, αφού έχει καλύτερη μόνωση, διπλά τζάμια κ.λ. Καταναλώνει αναλογικά λιγότερο πετρέλαιο. Αλλά ένα καινούργιο σπίτι κοστίζει περισσότερο από ένα παλιό.
Πρέπει λοιπόν να δούμε αν με την λογική “ο ρυπαίνων πληρώνει” καταλήξουμε να επιβαρύνουμε δυσανάλογα αυτούς που δεν μπορούν, για οικονομικούς λόγους, να έχουν πρόσβαση στο “φιλικότερο προς το περιβάλλον”.
Σχετικά με το “ο ρυπαίνων πληρώνει”
Πιστεύω ότι αφορά περισσότερο τους μεγάλους καταναλωτές, για παράδειγμα βιομηχανίες. Για τους οικιακούς χρήστες κυρίως αυτούς που μένουν σε αστικά κέντρα, ρυθμίσεις από πλευράς της πολιτείας όπως αυτή που είναι στο δρόμο σχετικά με την ενεργειακή ταυτότητα των κτηρίων θα βελτιώσουν το πρόβλημα ακόμη και σε οικονομική βάση για να μειωθούν οι ανισότητες που τέθηκαν.
1.) Η γιαγιά με την σύνταξη των 600-700 ευρώ που ανάβει το κλιματιστικό στην Κυψέλη το μεσημέρι που καίνε τα τσιμέντα θα είναι υποχρεωμένη να χρυσοπληρώνει και αυτή;
2.) Τα κλασικά οικονομικά που λες είναι μάλλον ο κλασσικός τρόπος να γ**** αυτοί που έχουν λεφτά/αξουσία τους αδύναμους και για ΟΛΑ χρειάζεται ένα κράτος που να κάνει κοινωνική πολιτική. Δες πως λειτουργούν αυτά τα κλασσικά οικονομικά στις τιμές των υπόλοιπων αγαθών που έχουμε και είναι από τα ακριβότερα της Ευρώπης.
3.) Έχουμε το φτηνότερο ρεύμα της Ευρώπης γιατί… ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ (σε πολλές περιπτώσεις) ΤΙΣ ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ/ΑΓΑΘΑ. Αν πως σε Γερμανό οτι με μισθό 900 ευρώ, χρειάζομαι 8,50-9,50 ευρώ για να πάω να δω μια ταινία θα γελάσει με την ψυχή του!
4.) Δεν λύνονται προβλήματα υποδομών με την επιβολή προστήμων, εισιτηρίων, διοδίων, συνδρομών κ.τ.λ. Αυτά έχουν αποτέλεσμα μόνο στο γεμίζουν κάποιοι τα ταμία και να απολαμβάνουν τις υπηρεσίες/πόρους μόνο αυτοί που έχουν λεφτά. Για παράδειγμα στις πόλεις που έχουν καθιερώσει ακριβά διόδια στην είσοδο στο κέντρο σαν μέτρο για το κυκλοφοριακό, το αποτέλεσμα είναι να μπαίνουν στο κέντρο μόνο οι πλούσιοι. Π.χ. στο Λονδίνο βλέπεις στο κέντρο μόνο ακριβά αμάξια.
Δεν είναι δίκαιη λογική, όταν έχουμε κοινούς πόρους (όπως το ρεύμα) να προσπαθούμε να κάνουμε οικονομία με το να τους στερούμε από τους μη έχοντες._
ευχαριστω για τα σχολια που μου δινουν και την δυνατοτητα να ξεκαθαρισω καποιες θεσεις μου
ξεκινω με την παρατηρηση οτι οι γενικες διακοπες ρευματος ειναι τρομερα βλαπτικες για ολους και ελπιζω να συμφωνουμε με αυτο. Συνεχιζω λεγοντας οτι η συντηρηση και λειτουργιων εφεδρικων μοναδων για καλυψη των αιχμων απλα δεν εχει νοημα απο οικονομικης ή οικολογικης αποψεως.
δυστυχως οι λυσεις που βασιζονται στην εθελοντικη μειωση της καταναλωσης απλα δεν πιανουν. Γενικα στον κοσμο, αλλα περισσοτερο στην Ελλαδα του μηδενικου αυτοελεγχου και σεβασμου των κανονων, τα ηθικα κινητρα ειναι πολυ πιο αδυναμα απο τα οικονομικα.
Προτεινα και 2-3 αλλες λυσεις που νομιζω οτι θα βοηθησουν, αλλα ειμαι σιγουρος οτι αναπροσαρμογη των τιμων θα φανει απαραιτητη.
Εν τελει ειναι και αδικο καποιος που σωνει και καλα θελει στις 3 το μεσημερι να εχει ολες τις ηλεκτρικες συσκευες ανοιχτες να πληρωνει την σημερινη τιμη του ρευματος που δεν καλυπτει επουδενι το κοστος στο συστημα.
Και πρεπει να καταλαβουμε οτι το προβλημα δεν πηγαζει τοσο απο την γιαγια που μενει στα Πατησια και την βγαζει με μια τηλεοραση 20 ιντσων και εναν ανεμιστηρα, αλλα απο την οικογενεια που εχει τον κανακαρη να παιζει (το θηριωδες ενεργειακα) PS3 στην ΤιΒι των 42 ιντσων, με τον κλιματισμο στο τερμα και ανοιχτα τα παραθυρα, με το πλυντηριο ρουχων και πιατων να δουλευει και παραλληλα ακουει ραδιοφωνο και εχει και τον ΗΥ του ανοιχτο με μια οθονη να δειχνει καποια αρχεια και την αλλη την σελιδα της αναΜορφωσης :-)
(αν εξαιρεσουμε τα ανοιχτα παραθυρα ολο αυτο με περιγραφει πληρως μια μεση Κυριακη!)
Ο δυνατοτερος τροπος, διαπιστωμενα, να περιοριστει η σπαταλη τετοιου ειδους ειναι με τον μηχανισμο των τιμων. Και επαναλαμβανω δεν λυνει μονο το θεμα των αιχμων αλλα και της γενικοτερης ενεργειακης σπαταλης στην οποια επιδιδονται οι νεοπλουτοι Ελληνες με μεγαλο οιστρο.
Σημειωνω εδω οτι οσο φτηνοτερο το ρευμα ή η βενζινη σε μια χωρα, τοσο μεγαλυτερη η σπαταλη αλλα και η αναποτελεσματικοτητα των συσκευων, κατι που φαινεται με γυμνο ματι αν δειτε ενα αμερικανικο αυτοκινητο πχ
Τι θα γινει με τις γιαγιαδες? Μα αυτο που πρεπει να γινει γενικα, οχι μονο στο θεμα της ενεργειας. Επιδοτηση εισοδηματων! Ο σκοπος δεν ειναι να εχουν φτηνο ρευμα, αλλα αρκετους πορους για να ζουνε καλα. Με τα λεφτα που θα εξοικονομουσαμε αν εξορθολογιζονταν οι τιμες θα μπορουσαμε μια χαρα να αυξησουμε το εισοδημα των πραγματικα φτωχων.
γιοτσε
εγω φοβαμαι οτι προσθετει απλα ενα ακομα στρωμα γραφειοκρατιας και διαφθορας, λες και δεν εχουμε αρκετα ηδη, χωρις να προσφερει κατι. Ο δρομος προς την οικολογια και αποτελεσματικοτητα ειναι μεσα απο τα κινητρα να μειωνεις τις σπαταλες σου, οχι απο τις ανωθεν διαταγες, ειδικα σε μια χωρα σαν την Ελλαδα που αυτες παρακαμπτονται πανευκολα.
διονυσιε
πρωταπολα υπερβαλεις, κατα δευτερον για τις τιμες δεν σου φταινε τα οικονομικα αλλα σαφως η κυβερνηση σου και οι ψηφοφοροι της που ανεχονται συντεχνιες και αγκυλωσεις.
αναληθες, οι μισθοι μας ειναι αρκετα πανω απο την Πορτογαλια και κοντα στην Ισπανια (η οποια προκειται να αυξησει τις τιμες ρευματος σημαντικα μαλιστα). Αλλα οπως ειπα οι μισθοι δεν ειναι κριτηριο για τις τιμες ρευματος, το κοστος του ρευματος ειναι, τοσο το οικολογικο οσο το οικονομικο.
τα διοδια αποσυμφορησαν μια πολυ που δεν ειχε καμμια ελπιδα. Και απο την μειωση των ρυπων ολοι κερδιζουν, ειδικα οι φτωχοτεροι που μενουν σε κακες περιοχες.
βρυπαν
οντως. Και απο την αρχαια ιστορια μου με μηχανακια νομιζω το ψυχροτερο μερος ειναι περιπου στο Μαρουσι που ξεκινανε τα Αναβρυττα, πραγμα που δειχνει οτι η Αθηνα χρειαζεται πολυ περισσοτερα παρκα.
μα στο κεντρο ειναι που προκαλει το κλιματιστικο τεραστιες εξωτερικοτητες, θερμαινοντας τον ηδη πολυ θερμο αερα (να μην πω για τις βρωμοσταγονες που σταζουν συνεχως στα πεζοδρομια). Η ζωη στο κεντρο πρεπει να αντανακλα το κοστος της, που ειναι πολυ μεγαλυτερο απο απλα το ενοικιο λογω των μεγαλων εξωτερικοτητων. Και οταν γινει αυτο, ισως επιτελους φιλοτιμηθει η κυβερνηση να ανοιξει περιοχες για δομηση στα Μεσογεια και αλλου.
Τωρα, αν πραγματικα εννοεις αυτα που λες, ο τροπος να βοηθησεις ειναι οπως ειπα στηριζοντας τα γενικα εισοδηματα των φτωχων, οχι επιδοτωντας γενικα και ακριτα υπηρεσιες και αγαθα απο τα οποια κατα κανονα οφελουνται οι μεσοαστοι και ανω και οχι οι φτωχοι!
καλη παρατηρηση και παμε παλι: η τιμη του παλιου σπιτιου σημερα δεν περιλαμβανει τις εξωτερικοτητες που προκαλει.Οπως ενα παλιο αυτοκινητο, μερικες φορες η λειτουργια του κοστιζει τελικα περισσοτερο στην γενικη οικονομια απο το κτισιμο ενος νεου.
Μια ανοδος των τιμων ρευματος θα φερει λοιπον κινητρα αναπαλαιωσης παλιων και ενεργοβορων κτιριων.
Οσο για τα σημεια σου
1) μπορουμε να ευχηθουμε να γινουν ολα αυτα, μπορουμε να το διαταξουμε ή μπορουμε να δωσουμε κινητρα στον κοσμο να το κανουν μονοι τους επιλεγοντας μαλιστα τις κινησεις που ειναι αποδοτικοτερες για τον καθενα (και που συχνα το κρατος δεν ηξερε καν οτι υπαρχουν). Η τιμη δινει το κινητρο.
2) φυσικα συμφωνω με την πληρη απελευθερωση της αγορας ενεργειας. Να σημειωσω παντως οτι η αποθηκευση ενεργειας ειναι πολυ δυσκολη, γιαυτο αλλωστε εχουμε τα προβληματα αιχμης.
@SG: Άρα συμφωνούμε. Η διαφωνία μου ήταν ότι δεν μπορείς *μόνο* να αυξήσεις τα τιμολόγια της ΔΕΗ για να λύσεις το πρόβλημα, αλλά πρέπει να φροντίσεις να λύσεις ταυτόχρονα και άλλα πιθανά προβλήματα που αυτή θα δημιουργήσει. Π.χ. η αύξηση των τιμολογίων με ταυτόχρονη επιδότηση των χαμηλών εισοδημάτων μπορεί να είναι μία λύση, όπως και η μείωση του ΦΠΑ, η αύξηση των αφορολόγητων κ.λ.
Μέχρι και η ίδια η ΔΕΗ θα μπορούσε να επιδοτήσει την αλλαγή κάποιων συσκευών με ισοδύναμες, αλλά πιο οικονομικές, από την αύξηση των τιμολογίων, ώστε να έχει τα ίδια έσοδα με μικρότερη κατανάλωση.
ναι με αυτο συμφωνω. Γενικα η ΔΕΗ δεν κινειται αρκετα στην προσπαθεια μειωσης της καταναλωσης και γενικα δεν ακολουθει τις διεθνεις καινοτομιες. Ας πουμε η φωτομπαλα για την οποια μιλουσα, χρησιμοποιειται απο την καλιφορνεζικη PG&E.
Γιαυτο και νομιζω οτι η απελευθερωση της αγορας ενεργειας πρεπει να επιταχυνθει. Παρεπιμπτοντως χωρις αυξηση τιμων η απελευθερωση δεν εχει νοημα, γιατι η ΔΕΗ εχει τεχνητα χαμηλα τιμολογια σημερα που δεν μπορει να ανταγωνιστει ενας ιδιωτης.
Μια απλή λύση. Τριφασικό και ψηφιακοί μετρητές ρεύματος παντού.
Έχω δει σε νεόδμητα εξοχικά στην Χαλκιδική ακόμα να βάζουν τους παλιούς άθλιους αναλογικούς μετρητές με τους οποίους δε γίνεται κλιμακωτή χρέωση του ρεύματος (πχ λιγότερο συγκεκριμένες ώρες με μικρή ζήτηση). Γενικότερα θα ήταν καλό να εισαχθούν feedback μηχανισμοί (μετρητές που βγάζουν γραφικές παραστάσεις για τα trends κατανάλωσης, κλπ) για να προσφέρουν στους καταναλωτές σύγχρονες μεθόδους και να τους δώσουν να καταλάβουν με απλά οπτικά ερεθίσματα πόσο ρεύμα καίνε και ποιές ώρες. Αυτά που λέω δεν είναι πανάκριβα “smart home” gadgets, ήδη υπάρχουν σε προσιτές τιμές.
Αν μας έρθει ποτέ ένας τεράστιος λογαριασμός τηλεφώνου κοιτάμε μήπως έγινε κάποιο λάθος ή κάποια κλήση στο εξωτερικό από μέλος της οικογένειας, αν οι μετρήσεις ρεύματος έρθουν off limits γιατί κανείς δεν κουνάει βλέφαρο;
Το πρόβλημα της ζήτησης αιχμής (αλλά και τα μπλακάουτ) δεν είναι ένα ελληνικό πρόβλημα και σωστά υποδεικνύεται ότι η ζήτηση αιχμής είναι, από μια πλευρά, ένα ζήτημα αποθήκευσης της ενέργειας. Όση ενέργεια απορροφάται από τους καταναλωτές στο δίκτυο τόση θα πρέπει επίσης και να παράγεται. Μπορεί η ελληνική κατάσταση να έχει κάποιες ιδιαιτερότητες (χειμώνας/καλοκαίρι) αλλά το πρόβλημα εμφανίζεται σε όλα τα δίκτυα. Στην Αγγλία μια από τις χειρότερες στιγμές είναι όταν παίζει η εθνική ποδοσφαίρου και στο ημίχρονο όλοι ανοίγουν τον βραστήρα και τραβούν το καζανάκι στην τουαλέτα τους. Η ζήτηση σε ηλεκτρική ενέργεια πραγματικά εκτοξεύεται.
Νομίζω επίσης πως υπάρχουν πιο ελκυστικές λύσεις. Μια τέτοια θα ήταν να κλείσουμε τις ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες λιθάνθρακα και να τις αντικαταστήσουμε με μονάδες φυσικού αερίου. Εδώ θα πρέπει να προσθέσουμε τις αυξημένες μας ανάγκες σε ενέργεια υπολογίζοντας και σχεδιάζοντας ταυτόχρονα και τις μελλοντικές προσθήκες που θα χρειαστούμε από την αυξανόμενη ζήτηση σε ενέργεια. Την ίδια στιγμή μπορούμε να ξεφορτωθούμε τους καυστήρες πετρελαίου που λειτουργούν σε κάθε πολυκατοικία και να τους αντικαταστήσουμε με κλιματιστικά τα οποία θα αναλάβουν και τις ανάγκες θέρμανσης των σπιτιών μας. με αυτόν τον τρόπο η διαφορά ζήτησης σε ηλεκτρικό ρεύμα μεταξύ καλοκαιριού και χειμώνα θα εξομαλυνθεί. Όποια ζητήματα αιχμής προκύψουν θα χρειαστούμε μεγάλες υδροηλεκτρικές μονάδες (ιδανικές για την κάλυψη τέτοιων αναγκών και ταυτόχρονα πολύτιμα ρεζερβουάρ νερού). Με έναν τέτοιο προσανατολισμό θα μπορούσαμε να έχουμε οφέλη σε εξοικονόμηση ενέργειας διότι θα καλύπταμε τις ενεργειακές ανάγκες μας για ψύξη και θέρμανση με την πιο αποδοτική και αποτελεσματική τεχνολογία που έχουμε στην διάθεσή μας (αντλίες θερμότητας) και, ταυτόχρονα, θα απολαμβάναμε καλύτερο περιβάλλον (μικροσωματίδια, βαριά μέταλλα, ραδιενέργεια κλπ ή και εκπομπές CO2). Γιατί αυτή η λύση δεν εξετάζεται;
ΥΓ. Δεν αναφέρεται αλλά υπάρχει το λινκ για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στο Economist. Παρόλα αυτά, μια τέτοια κίνηση προς μορφές ενέργειας που έχουν επιπλέον προϋποθέσεις (πχ. να φυσά ο άνεμος, αλλά όχι και πολύ δυνατά ή να υπάρχει επαρκής ηλιοφάνεια) θα οξύνει το πρόβλημα της ζήτησης αιχμής διότι πρόκειται για φυσικά φαινόμενα που δεν εναρμονίζονται με τις ανθρώπινες ανάγκες όπως μπορέι να γίνει με το πάτημα ενός κουμπιού στην περίπτωση μιας τουρμπίνας που παράγει ηλεκτρισμό με καύσιμο. Εδώ προσθέτουμε έναν ακόμη απρόβλεπτο ‘γουέδερ’ παράγοντα που κάνει τον σχεδιασμό ακόμη πιο δύσκολο. Αν μας ανησυχεί το πρόβλημα αιχμής μάλλον πρέπει να απομακρυνθούμε από τέτοιες λύσεις.
ΥΓ2. Φίλε Σωτήρη υπάρχουν σημαντικές αυξήσεις και στο τιμολόγιο της ελληνικής ΔΕΗ.
ΥΓ3 ΑΝ υπολογίσουμε τις εξωτερικότητες με βάση την ενέργεια ή την ρύπανση (οι οποίες είναι στενά συνδεδεμένες με την ενεργειακή απόδοση με την οποία καταναλώνεται η ενέργεια), μήπως τελικά πρέπει να δίνουμε και λεφτά σε εκείνους που χρησιμοποιούν κλιματιστικά;
καταλαβαινεις βεβαια οτι αυτο θα κοστιζε παρα πολυ και δεν θα ελυνε ιδιαιτερα το οικολογικο προβλημα. Γενικα θεωρω οτι το θεμα της ενεργειας θελει ενεργη πολιτικη μειωση της ζητησης, η συνεχης αυξηση της προσφορας δεν ειναι λυση απο μονη της.
μισο λεπτο, δεν νομιζω οτι υπαρχει μεγαλο περιθωριο για νεες υδροηλεκτρικες μοναδες, αλλωστε προκαλουν σημαντικες οικολογικες καταστροφες!
οχι, αν υπαρχει επαρκης διαφοροποιηση. Ο καιρος ειναι απροβλεπτος σε ενα σημειο, αλλα αν εχεις ας πουμε ανεμογεννητριες σε ολη την Ευρωπη η συσχετιση των καιρικων συνθηκων πανευρωπαϊκα ειναι σχετικα μικρη, δηλαδη αν στο ενα σημειο δεν φυσαει αρκετα στο αλλο θα φυσαει. Αν προσθεσουμε και ηλιακες μοναδες που εχουν ισως και αρνητικη συσχετιση με τις αιολικες, τοτε το προβλημα εχει λυθει.
οι τιμες ειναι ακομα πολυ μακρια απο το που θα επρεπε να ειναι.
συγκρινοντας με τι? δεν καταλαβαινω αυτο το σημειο…
Το πρόβλημα, πιστεύω, ξεκινά από το δόγμα ότι ξοδεύουμε πολλή ενέργεια. Το ονομάζω δόγμα διότι παρουσιάζεται χωρίς καμία εξήγηση. Ξεκινώντας από αυτό το αξίωμα είναι λογικό να γράφεις ότι ‘οι τιμες [ηλεκτρικής ενέργειας] ειναι ακομα πολυ μακρια απο [αυ]το που θα επρεπε να είναι’. Φοβάμαι όμως πως δεν εξηγείται και είναι η σειρά μου να αναρωτηθώ ‘συγκρινοντας με τι? δεν καταλαβαινω αυτο το σημειο…’. Γιατί χαρακτηρίζεται ‘πολλή’ η ενέργεια που καταναλώνουμε; Η Ισπανία, μια χώρα με αρκετές κλιματικές ομοιότητες, καταναλώνει περισσότερη. Να μιλήσουμε για Βρετανία, Σουηδία, Γαλλία, Γερμανία ή Ιταλία; Στην ΕΕ των 15 δεν είμαστε κάτω από τον μέσο όρο; http://www.cres.gr/kape/pdf/datainfo/indicators5.pdf και http://www.cres.gr/kape/pdf/datainfo/indicators6.pdf Θα δεχθώ εδώ μια κριτική σχετικά με τον τρόπο που χρησιμοποιούμε την ενέργεια διότι η τάση αυτή είναι ανησυχητική.
Είναι σίγουρο πως με την πρότασή μου (ή άλλες επίσης ελκυστικές που θα μας επιτρέψουν να καλύψουμε τις ανάγκες μας, πχ πυρηνική ενέργεια) δεν θα μας χειροκροτήσει η greenpeace ούτε θα μας δώσει μετάλλιο η WWF. Η ουσία εδώ όμως είναι ότι οι οικολόγοι έχουν πρόβλημα με την ενέργεια- STOP. Όπως έχω γράψει παλαιότερα η οικολογική αντίληψη αλά Rifkin και Ehrlich αντιμετωπίζει ως ανάθεμα την κατανάλωση ενέργειας ακόμη και αν αυτή παράγεται φτηνά, χωρίς ρύπους και με απόλυτη ασφάλεια. Το ζήτημα αποκαλύπτεται εδώ με σαφήνεια διότι όπως περιγράφει πολύ παραστατικά ο John Holdren (βλ. Λόμποργκ) ‘clear-burning, non-polluting, hydrogen-using bulldozers still could knock down trees or build housing developments on farmland’. Από αυτή την οπτική η κατανάλωση ενέργειας είναι ΤΟ πρόβλημα. Η κατανάλωση ενέργειας, καθαυτή, είναι πρόβλημα και η μείωσή της ‘πάση- θυσία’ είναι μονόδρομος.
Θα είχες δίκιο αν έγραφες ότι υπάρχει ένα φυσικό και αντικειμενικό όριο στην ανάπτυξη της υδροηλεκτρικής ενέργειας. Η μορφολογία του εδάφους και οι υδάτινοι πόροι είναι αξεπέραστα δεδομένα αλλά η εκτίμηση ότι ‘δεν υπάρχει περιθώριο’ για επιπλέον ανάπτυξή τους στην χώρα μας δεν είναι ακριβής. Θα ήταν σωστότερο να πούμε ότι πυροβολούμε τον εαυτό μας στο πόδι και μετά τρέχουμε να βρούμε ενόχους. Το φράγμα της Μεσοχώρας είναι ένα αληθινό μνημείο της κατάστασης. Θεωρώ ότι η σωστή στάση θα ήταν να προσπαθούσαμε να ανακαλύψουμε γιατί αδυνατούμε να εκμεταλλευτούμε τα *κατασκευασμένα και έτοιμα* έργα και όχι να προβληματιζόμαστε μήπως αγγίξαμε-την-τελειότητα :)
Έχεις δίκιο όταν γράφεις ότι μια πανευρωπαϊκή συνεργασία μεταξύ γειτονικών κρατών μπορεί να λύσει κάποια από τα προβλήματα διαθεσιμότητας των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Η ένστασή μου εδώ είναι ότι η λύση που προτείνεις αλλάζει ολόκληρο το πλαίσιο της συζήτησης. Αν είναι να εισάγουμε την δυνατότητα επίλυσης του προβλήματος αιχμής μέσω μιας πανευρωπαϊκής συνεργασίας (μια λύση που παρακάμπτει το τεχνολογικό πρόβλημα της αποθήκευσης της ενέργειας- με κάποιες απώλειες κατά την μεταφορά) γιατί να μην κατασκευάσουμε θερμοηλεκτρικές μονάδες τις οποίες θα χρησιμοποιούμε τους καλοκαιρινούς μήνες για να καλύψουμε τις ανάγκες μας για ψύξη και τον χειμώνα να πουλάμε το πλεόνασμά μας στους βόρειους γείτονές μας που έχουν αυξημένες ανάγκες θέρμανσης; Αυτό δεν κάνουν αυτοί τώρα; Γιατί η πανευρωπαϊκή συνεργασία είναι πρόβλημα στην μία περίπτωση ενώ όταν μιλάμε για ανανεώσιμες πηγές προτείνεται ως μια καλή λύση; Πανευρωπαϊκή συνεργασία θα μπορούσε να υπάρξει και για την πυρηνική ενέργεια αλλά και για υδροηλεκτρικά φράγματα.
Τέλος γράφεις: ‘η συνεχης αυξηση της προσφορας δεν ειναι λυση απο μονη της.’ Και συμφωνώ αν το εννοείς ότι θα χρειαστούμε αρκετή δημιουργικότητα και αύξηση των τεχνολογικών μας δυνατοτήτων σε συνδυασμό με νηφαλιότητα και λογικούς υπολογισμούς των προβλημάτων και των προτεινόμενων λύσεων. Είναι αφέλεια να πιστεύουμε πως κάνοντας τα ίδια πράγματα περισσότερο θα λύσουμε τα προβλήματα. Θα χρειαστεί ασφαλώς να κάνουμε και καινούργια πράγματα και να αναπτύξουμε καινούργιους τρόπους. Καμία αντίρρηση. Έχω όμως την αίσθηση πως το λες διαφορετικά και αυτό που υπονοείς είναι ότι την έχουμε προσπαθήσει αυτή την λύση και τελικά αποτύχαμε (ενώ την ίδια στιγμή την αποδέχεσαι ως *μερική* λύση σε συνδυασμό με την ενίσχυση στην μετατροπή της συμπεριφοράς). Το πρόβλημα κατά την γνώμη μου είναι ότι αυτή η ερμηνεία δεν έχει μεγάλη πειστικότητα διότι δεν είναι ακριβές ότι προσπαθήσαμε και δεν τα καταφέραμε. Η πραγματικότητα είναι ότι σταματήσαμε να προσπαθούμε. Πόση ετησία αύξηση στην εγκατεστημένη ισχύ είχαμε στην χώρα μας τα τελευταία 5, 10, 15, 20 χρόνια; Την πληθυσμιακή αύξηση εξαιτίας του τουρισμού την έχουμε υπολογίσει;
ΥΓ. το σχόλιο που έκανα σχετικά με τις εξωτερικότητες των κλιματιστικών ήταν υπερφιλόδοξο. Αν σου πω όμως ότι έχω δει σε φιλικό σπίτι ηλεκτρική ‘σόμπα’ να καίει κάτω από κλιματιστικό που θα μπορούσε να λειτουργήσει με πολύ καλύτερα αποτελέσματα θα με πιστέψεις; (Εγώ δυσκολεύτηκα όταν το είδα). Σε σχέση με την ηλεκτρική σόμπα λοιπόν είναι η απάντησή μου και πιστεύω πως αν είναι να ακολουθήσουμε τον δρόμο των εξωτερικοτήτων το κόστος από την δαιμονοποίηση των κλιματιστικών ποιος θα το πληρώσει και ποιος ευθύνεται;
Δεν βοηθά να εξετάζουμε αποσπασματικά τα ζητήματα. Το γράφω αυτό διότι μπορεί για παράδειγμα η θερμική νησίδα να είναι ένα πραγματικό και καλά τεκμηριωμένο φαινόμενο αλλά το φαινόμενο υπάρχει και τον χειμώνα και μειώνει την κατανάλωση πετρελαίου και ηλεκτρισμού όταν έχουμε ανάγκες θέρμανσης. Επίσης η πληθυσμιακή συγκέντρωση στις πόλεις έχει ευεργετικές συνέπειες στις μεταφορές. Πολλές φορές τα κέρδη περνάνε απαρατήρητα και προβάλλονται με αδιάκοπη ένταση οι αρνητικές πλευρές. Κάποιο οικονομολόγοι θα υποστήριζαν πως πρέπει να ευγνωμονούμε όσους αποφασίζουν να ζήσουν στο κέντρο της πόλης.(ίσως πρέπει να τους επιδοτούμε με την λογική των εξωτερικοτήτων;)
@SG. Λες ότι:
Θα συμφωνήσω με τον Giorgos από πάνω. Δεν προλαβαίνω αυτή τη στιγμή να παραθέσω στοιχεία αλλά η πυκνή δόμηση θεωρείται κατά πολύ αποδοτικότερη / οικολογικότερη από τη συνεχή εξάπλωση των πόλεων προς τα έξω (που μετά από λίγα χρόνια γίνεται κι αυτό… μέσα). Κόστος βενζίνης / μεταφορών, κόστος εξάπλωσης δικτύων, περισσότερα χιλιόμετρα σωλήνων/δικτύων ανά νοικοκυριό, μεγαλύτερες απώλειες, μεγαλύτερο κόστος συντήρησης, κ.ο.κ.