Τι είναι η ευρωπαϊκή πατρίδα μας; Μην είναι η βαθυκύανος αστερόεσσα; Μην είναι ο ποπ ύμνος An dieFreude; Μην είναι το Εράσμους της ακαδημαϊκής ανεμελιάς; Μην είναι οι ευρωκράτες των κανονισμών και των οδηγιών;
Δύσκολα ερωτήματα όλα αυτά και ερεθιστικά. Ας περιμένουν όμως∙ σήμερα θα προσπαθήσω να απαντήσω σε ένα άλλο, ίσως πιο πρακτικό ερώτημα. Πού είναι η ευρωπαϊκή πατρίδα μας;
Γενικά, θα μπροούσα να σκεφτώ τρεις πιθανές και εύλογες οροθετήσεις του ημιφαντασιώδους πολιτικού και πολιτισμικού χώρου που καλείται «Ευρώπη»: την λύση της Κανταβρίας – Καλαβρίας (μικρή λύση), την λύση των δύο Γαλικιών (μέση λύση) και την λύση των δύο Ιβηριών (μεγάλη λύση).
α) Η λύση Κανταβρίας – Καλαβρίας αφορά πλέον το ιστορικό μας παρελθόν. Θα ήταν μια λύση μικρή γεωγραφικώς, από την Κανταβρία της Ισπανίας ως την Καλαβρία της Ιταλίας, μια λύση μικρή όμως και πολιτικώς: θα ταίριαζε σε μια Ευρώπη στενά δυτική, καθολική και ευαγγελική, γερμανόφωνη και ρωμανόφωνη. Μια Ευρώπη, για να είμαστε δίκαιοι, δίχως άλλο συνεκτικώτερη, πλουσιώτερη, ομογενέστερη, αλλά ομοίως ψευδώνυμη: όχι Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά μάλλον Εσπερική Ένωση. Εκπλήσσομαι σε κάποιο βαθμό που η λύση αυτή δεν επεκράτησε, περισσότερο όμως επιχαίρω που ο λάτρης των αφρικανικών αδαμάντων Βαλέριος Γισκάρδος Δεσταίγγος, ο αγωνιστής της Γαλλικής Αντίστασης Φραγκίσκος Μιττεράνδος, ο Ελμούτος Λάχανος (μεταφράζω το επώνυμό του για να μην το μεταγλωττίσω∙ μας διαβάζουν και μικρά παιδιά) και οι λοιποί παλαιοί ευρωκράτορες επέδειξαν θάρρος. Ας το έχουμε αυτό υπόψιν.
β) Η λύση των δύο Γαλικιών παίρνει ως σημεία αναφοράς την Γαλικία της Ισπανίας και την Γαλικία των πολωνοουκρανικών συνόρων. Την ονομάζω μέση λύση όχι μόνο γιατί δίνει την μέση λύση στο γεωγραφικό πρόβλημα της ευρωπαϊκής επέκτασης, αλλά και επειδή αμφιταλαντεύεται και ως προς το όχι καινοφανές ζήτημα της γεωπολιτισμικής ένταξης των σλαβικών ορθόδοξων λαών. Είναι το σημείο στο οποίο στέκεται αυτήν την στιγμή η ευρωπαϊκή πορεία, για να ξανασάνη ή για να ριζώση: οι νότιοι (και οι δυτικοί φυσικά) Σλάβοι μέσα, οι ανατολικοί έξω. Ποιο είναι το πρακτέον;
γ) Η λύση των δύο Ιβηριών αναφέρεται στον γεωπολιτισμικό χώρο που ορίζει η Ιβηρική χερσόνησος στην Δύση και η Γεωργία στην Ανατολή. Αποτελεί το αναγκαστικό επόμενο βήμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ένα βήμα όμως τόσο μεγάλο και τόσο επικίνδυνο, ώστε τρομάζει. Κινούμαστε ήδη προς τις γεωγραφικές και πολιτισμικές παρυφές της Ευρώπης και κατά πάσα πιθανότητα πλησιάζουμε στην έξοδο από την εννοιολογική άλω της πολιτικής έννοιας της Ευρώπης. Η λύση των δύο Ιβηριών, ο κοινός ευρωπαϊκός Οίκος από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια, θα συμπεριελάμβανε στην Ηνωμένη, στην πραγματικότητα πλέον και όχι μόνο κατ’ επίφασιν, Ευρώπη την Ουκρανία, την Λευκορρωσσία, την Γεωργία, την Αρμενία, την Ρωσσία.
Την Ρωσσία; Κάπου εδώ συνοφρυώνεται το πράγμα.
Γιατί Γυισκάρδος; Giscard γράφεται. Το ύψιλον από πού προκύπτει;
The division of the landmass of Eurasia into the continents of Asia and Europe is an anomaly, as no sea separates them. The distinction is maintained for historical and cultural reasons …An alternative view is that Eurasia is a single continent, one of six continents in total. This view is held by some geographers and is preferred in Russia (which spans Asia and Europe). Έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς αλλάζει περιεχόμενο ο όρος στην ιστορία. Πότε πρωτοχρησημοποιήθηκε (όχι ως μυθολογικός, αλλά ως γεωγραφικός όρος); Για εμάς βέβαια το μεγάλο θέμα είναι αν η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη. Σε πολλούς βέβαια φαίνεται εντελώς παράλογο ένα τέτοια ερώτημα -προφανώς και δεν είμαστε αφρικανοί ή ασιάτες! Το θέμα όμως είναι όχι τι δεν είμαστε, αλλά τι (θα θέλαμε να) είμαστε. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο είναι στις προθέσεις του συγγραφέα να ασχολήθουμε με αυτό το ερώτημα, οπότε δεν συνεχίζω. Καλημέρα!]]>
εδώ. Για τις χώρες της Μεσογείου είναι η Μεσογειακή Ένωση, για τις χώρες της Ευρώπης η Ευρωπαϊκή, για τις χώρες της Αφρικής η Αφρικανική. Οι ευφάνταστες ονομασίες είναι δικές μου φυσικά και είμαι και πολύ περήφανος για αυτό! :-) Τέλος, σε κάθε μου γραπτό προσπαθώ να αντιστρέψω τις απλοποιητικές διαδικασίες της γλώσσας, η Ρωσσία σας μάρανε; Αόρατη Μελάνη, προφανώς ο λόγιος Ασμοδαίος θυμάται τον Ροβέρτο Γυϊσκάρδο. Και εμένα εκεί πήγε στην αρχή το μυαλό μου, τον είχα γράψει με υι και μετά το άλλαξα. Πού θα πάη, θα μάθω γαλλικά κάποια στιγμή… Νι-με, γιατί απάντησες στον Κιτασούμπα; Τίποτα καλύτερο δεν είχες να κάνης βρε αδερφέ; Το τι είμαστε ως Έλληνες είναι θέμα άλλης μεγάλης ομφαλοσκόπησης. Ίσως σπαταλάμε υπερβολικά πολλή σκέψη σε κάτι τέτοια ερωτήματα. Όπως λες και συ, το βέβαιο είναι ότι δεν είμαστε Αφρικανοί ή Ασιάτες. Η Παρασκευή είναι πάντα καλή μέρα όντως!]]>
Εκτός αυτού, Ασμοδαίε, η λύση που προτείνετε δεν μπορεί να υιοθετηθή γιατί δεν έχει και πιασάρικο τρέντυ όνομα σαν τις άλλες!