Ειναι συνηθες να μιλαμε για τους αποτυχημενους των πανελληνιων υποτιμητικα. Κανεις ομως δεν μιλαει για το ποσο αποτυχημενες ειναι οι ιδιες οι πανελληνιες!
Σπανιως συμφωνω με την Ελευθεροτυπια, ποσο μαλλον με τον εκδοτη της. Αλλα στο αρθρο Αδιάβλητο, αλλά λάθος ο Θανασης Τεγοπουλος χτυπαει διανα:
ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΜΕΝ, άθλιο δε, το σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων. Οταν καθηγητής των Μαθηματικών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο βεβαιώνει ότι φοιτητές που πήραν άριστα στις πανελλαδικές δεν μπορούν να λύσουν ασκήσεις, αν χρειάζεται να συνδυάσουν δύο διαφορετικά κεφάλαια, το σύστημα είναι αποτυχημένο. Οταν σε άλλο κλάδο θέλουν να σπουδάσουν τα παιδιά και αλλού βρίσκονται, χρειάζεται ριζική αναθεώρηση.
Ετσι ειναι, ο κυριος Τεγοπουλος εχει δικιο, αλλα δυστυχως δεν μπαινει αρκετα βαθια στο θεμα και δεν προτεινει καμμια λυση, οποτε αποφασισα να αναζητησω καποιες παλιες σημειωσεις μου στο θεμα:
Ποτε δεν καταλαβα την μανια των Ελληνων με την “αδιαβλητοτητα”. Αν θελουμε απλα ενα αδιαβλητο συστημα εχω να προτεινω το πιο απλο και φτηνο: λοτταρια, ας πουμε καθε 17χρονος αναλογα με τον αριθμο δημοτολογιου του να συμμετεχει σε μια κληρωση για μια θεση στα ΑΕΙ. Προφανως θα σας φαινεται γελοιο ενα τετοιο συστημα, αλλα τοτε δεν ξερω πως γινεται οι πανελληνιες να σας φαινονται πολυ πιο σοβαρες. Οι σημερινες πανελληνιες εισαγωγικες εξετασεις ειναι εντελως αποτυχημενος στον σκοπο τους. Προκαλουν τεραστιο κοστος σε γονεις και παιδια, χωρις να φερνουν αποτελεσμα. Και οι θεσεις σπουδων δινονται σε πληρη αναντιστοιχια με τα προσοντα του φοιτητη.
Αυτο οφειλεται στο γεγονος οτι οι εξετασεις δεν ειναι σε καμμια περιπτωση αξιοκρατικες. Μετρανε τις επιδοσεις 17χρονων παιδιων σε εξετασεις σε 6 μαθηματα (καποτε 4 εως και 9 μια εποχη) που κατα κανονα δεν εχουν καμμια σχεση με το θεμα που επιδιωκει να σπουδασει ο υποψηφιος. Ειναι μαλιστα συχνα εξαντλητικες, τα παιδια οχι μονο λαμβανουν μαλλον αχρηστη γνωση αλλα και με υπερβολικο κοστος για την πνευματικη και φυσικη υγεια τους (ειναι κοινο μυστικο οτι τα παιδια που προετοιμαζονται για πανελληνιες δεν εχουν χρονο για τιποτα αλλο, για αθληση ή ψυχαγωγια ή απλα διαβασμα εξωσχολικη υλης. Δεν εχουν καν χρονο να ερευνησουν αν τα πανεπιστημια που στοχευουν ειναι αυτα που τους ταιριαζουν!). Αλλα ακομα και αν δεν ηταν τοσο απαιτητικες σε χρονο, χωρις καμμια ουσιαστικη αποδοση σε μορφωτικο επιπεδο (τι ακριβως προσφερει η κατα λεξη παπαγαλια ενος βιβλιου ιστοριας?), ειναι σιγουρα πληρως αναξιοκρατικες.
Αξιοκρατια σημαινει οτι επικρατει ο αξιος. Αξιος στην περιπτωση μας μπορει να θεωρηθει αυτος που ειναι ικανος να κατανοησει και να μελετησει την συγκεκριμενη επιστημη. Αυτο σημαινει, οτι οι αξιοκρατικες εξετασεις θα επρεπε να μετρανε την εμφυτη ικανοτητα του ατομου να κατανοησει και να δουλεψει. Οχι το αποτελεσμα της σχολικης του προπαιδειας, ουτε το αποτελεσμα δυο χρονων ιδιωτικων φροντιστηριων. Δυστυχως οι πανελληνιες εξετασεις αποτυγχανουν πληρως στο να ικανοποιησουν τα κριτηρια αξιοκρατιας. Η προελευση ενος παιδιου παιζει τρομερη σημασια (τα παιδια αγροτων στην Νομικη Αθηνων ειναι ανυπαρκτα), τα φροντιστηρια επηρεαζουν τρομερα τις επιδοσεις των υποψηφιων (αλλιως γιατι ξοδευονται περιπου 1,1 δις ευρω στην παραπαιδεια ετησιως?) και το καλο σχολειο ειναι επισης καθοριστικο (τα καλα ιδιωτικα σχολεια εχουν 100% επιτυχια στις πανελληνιες!). Αυτο σημαινει με απλα λογια, οτι ενα ικανο, εργατικο, πανεξυπνο παιδι φτωχης αγροτικης οικογενειας απο κακο σχολειο της περιφερειας εχει πολυ χαμηλοτερες πιθανοτητες επιτυχιας απο ενα τεμπελικο, μειωμενης διανοητικης ικανοτητας παιδι απο καλο σχολειο και με αφθονα φροντιστηρια. Αυτο δεν λεγεται αξιοκρατια, λεγεται διαιωνιση μιας πλουτοκρατιας.
Μια προταση
Η μονη αποδεκτη λυση αν επιζητουμε αξιοκρατια ειναι εξετασεις ικανοτητων που δεν επηρεαζονται απο προελευση, σχολικη προπαιδεια και φροντιστηρια, δηλαδη ουσιαστικα τεστ σαν τα SAT. Σε αυτα τα τεστ μελεταμε την κριτικη ικανοτητα των υποψηφιων με τεστ που προϋποθετουν καποιες ελαχιστες γνωσεις της γλωσσας και μαθηματικων. Σκοπος δεν ειναι να δουμε ποσο καλοι ειναι στην γλωσσα ή στα μαθηματικα, αλλα ποσο λογικα μπορουν να σκεφτουν. Ετσι ας πουμε στο κομματι που ονομαζουμε Κριτικη Αναγνωση δινουμε ενα κειμενο και αντι να ρωταμε ποια ειναι τα “καλολογικα στοιχεια” οπως καναν στα δικα μου χρονια, κανουμε ερωτησεις σχετικα με την κατανοηση του κειμενου. Μετα δινουμε καποιες φρασεις που ισως ειναι κακογραμμενες και ρωταμε πως μπορουν να βελτιωθουν.
Ακομα πιο ενδιαφερον για μενα ειναι το κομματι των Μαθηματικων. Εκει δεν βαζουμε περιεργες ασκησεις που χρειαζονται μελετη του ιδιου θεματος επι 250 ωρες. Βαζουμε προβληματα που λυνονται με βασικα μαθηματικα (βασικη γεωμετρια και εξισωσεις δευτερου βαθμου). Το δυσκολο ειναι ομως να μεταφρασεις τα προβληματα σε μαθηματικα! Ετσι εξεταζουμε την δυνατοτητα του μαθητη να οργανωνει τις σκεψεις του. Παραδειγμα:
A special lottery is to be held to select the student who will live in the only deluxe room in a dormitory. There are 100 seniors, 150 juniors, and 200 sophomores who applied. Each senior’s name is placed in the lottery 3 times; each junior’s name, 2 times; and each sophomore’s name, 1 time. What is the probability that a senior’s name will be chosen?
το θεμα εδω δεν ειναι να λυσεις την πολυ απλη εξισωση που προκυπτει, ειναι πρωτα απο ολα να γραψεις την εξισωση! Στην επιστημονικη μου δουλεια εως σημερα, αυτο παντα ειναι το πραγματικο προβλημα. Να αναγνωρισεις τις σχετικες παραμετρους και να γραψεις το προβλημα με καθαρα μαθηματικα. Απο κει και περα η λυση ειναι σχετικα ευκολο να βρεθει (αν υπαρχει).
Γιατι οχι στην Ελλαδα?
Πως εξηγειται η απροθυμια των Ελληνων να υιοθετησουν ενα τετοιο συστημα? Ενα μερος ειναι σιγουρα αδρανεια, αυτα μαθαμε αυτα εμπιστευομαστε, οσο και να ειναι φανερο οτι το συστημα ειναι σαπιο. Δυστυχως πολλοι ανθρωποι δεν καταφερνουν να δουν οτι οι πανελληνιες κοστιζουν τρομερα πολυ στην χωρα, οχι μονο σε αχρηστο κοπο αλλα κυριως με την κακη αντιστοιχιση φοιτητων και ΑΕΙ. Εχουμε μαζικη παραγωγη και εισαγωγη αμυαλων παπαγαλων στα ΑΕΙ μας, που δεν ενδιαφερονται για την συγκεκριμενη σπουδη και δεν εχουν καν τις ικανοτητες να ανταπεξελθουν! Αυτο οδηγει σε ατομα που δεν αγαπουν αυτο που κανουν, ευθυνεται εν μερει για την γενικευμενη ανωριμοτητα, αδιαφορια, ακρατη κομματικοποιηση, καταληψεις κτλ
Ενα αλλο κομματι Ελληνων ισως δεχεται την ταλαιπωρια των πανελληνιων απο καποια υποσυνειδητη πιστη οτι δεν αξιζουν ολοι να σπουδασουν, δεν κανει να πολυκαλομαθαινουμε τα παιδια, οτι αν δεν σκιστουν για να μπουν δεν αξιζει το πανεπιστημιο*. Αυτο για μενα ειναι εντελως λανθασμενο. Σχεδον καθε Ελληνας αξιζει και πρεπει να σπουδασει, φτανει να βρει αυτο που του ταιριαζει. γιαυτο θεωρω οτι οι εισαγωγικες εξετασεις πρεπει απλα να διασφαλιζουν το μινιμουμ των απαραιτητων ικανοτητων και μετα μεσα στο πανεπιστημιο πια ο φοιτητες να βλεπει αν οντως του ταιριαζει η σπουδη. Η επιλογη μετα πρεπει να γινεται στο δευτερο ετος ας πουμε (περιπου οπως στην Γερμανια) οπου αν καποιος δεν ειναι καλος στις σπουδες του, ενω του δοθηκε η ευκαιρια, απλα διωχνεται απο το συγκεκριμενο τμημα και καθε αντιστοιχο στην χωρα. Μπορει παντα να δοκιμασει κατι αλλο…
Ειναι καιρος να αναμορφωσουμε τις εισαγωγικες εξετασεις. Αντι για ενα “αδιαβλητο” συστημα βασισμενο στην παπαγαλια, ειναι καιρος για ευελικτα συστηματα, που εξεταζουν την δυνατοτητα κρισης και δινουν πολλαπλες ευκαιριες στους φοιτητες να αποδειξουν αν πραγματικα αξιζουν…
*αυτο ειναι μια μορφη της γνωστης ρησης του Γκραουτσο Μαρξ: Ποτε δεν θα ηθελα να γραφτω σε ενα μια λεσχη που θα με δεχοταν για μελος!
«Η προελευση ενος παιδιου παιζει τρομερη σημασια (τα παιδια αγροτων στην Νομικη Αθηνων ειναι ανυπαρκτα), τα φροντιστηρια επηρεαζουν τρομερα τις επιδοσεις των υποψηφιων»
Δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο ισχύει αυτό*. Προσωπικά, ποτέ δεν πήγα σε φροντιστήριο. Έκανα βέβαια κάτι μαθήματα σε «γκρουπάκι» στα αρχαία και λατινικά τις δύο τελευταίες τάξεις του λυκείου, αλλά τίποτα παραπάνω. Στα θετικά μαθήματα (στα οποίο σύμφωνα με το κοινώς αποδεκτό πρότυπο θα έπρεπε να πατώνω ως θεωρητική) έπαιρνα τους καλύτερους βαθμούς μου στηριγμένη μόνη στην δική μου προσπάθεια.
Γενικά υποπτεύομαι ότι οι μαθητές στρέφονται στα φροντιστήρια, όχι γιατί αλλιώς δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν ανεξαρτήτως ικανοτήτων, αλλά λόγω ακριβώς του πανικού που ενθαρρύνει το σύστημα ότι διαφορετικά. . . τη βάψανε. Ακόμη και εγώ που γενικά είχα μια πιο αλτέρνατιβ και ανυπότακτη τρόπον τινά νοοτροπία στο συγκεκριμένο θέμα και γενικά την τάση να αντιδρώ στην ιδέα οποιουδήποτε πάνω από το κεφάλι μου (και τώρα πχ η επιβλέπουσα καθηγήτρια για την διπλωματική δυστυχώς υποπτεύομαι ότι τραβάει τα μαλλιά της που έπεσε σε τόσο μυστικοπαθή φοιτήτρια…) τελικά ενέδωσα και δέχτηκα το προαναφερθέν γκρουπάκι καθαρά και μόνο από φόβο.
Έπεσε μάλιστα τρελός τσακωμός τότε στο σπίτι, μιας και η αγγλοσάξωνη και υπερήφανη μητέρα μου ούτε να ακούσει δεν ήθελε για οποιουδήποτε είδους εξωτερική βοήθεια. Αν δε μπορούσα από μόνη μου τότε απλά δεν άξιζα τριτοβάθμια εκπαίδευση, τελεία και παύλα. Ο Έλληνας όμως είναι πιο πονηρός: δεν τον απασχολεί ιδιαίτερα αν το δικαιούται, αρκεί να μπει. Με αυτήν την λογική, αναζητάει το άδικο προβάδισμα χωρίς καν να εξετάσει αν πράγματι είναι προβάδισμα ή όχι. (άλλωστε στο μυαλό του το υπερβολική κόστος είναι τεκμήριο ότι μάλλον είναι, βλέπεις…) Εγώ τουλάχιστον εδώ εντοπίζω την ρίζα του προβλήματος. (εννοώ ότι ο ένας παρασέρνει τον άλλον, όχι ότι είμαστε όλοι ύπουλοι παλιάνθρωποι βέβαια.)
Έτσι όπως το βίωσα εγώ το σύστημα δεν ήταν άσχημο (η ανοιχτή πληγή της ελληνική παιδείας βρίσκεται αλλού, στα πανεπιστήμια. . .) Αλλά βέβαια αν μιλάμε περί αδίκων προβαδισμάτων, εγώ είχα αυτό που κανένα σύστημα δεν μπορεί να εξαλείψει: μορφωμένους και φιλόδοξους γονείς και ενθαρρυντικό περιβάλλον που όχι μόνο μου σφήνωσαν καλά στο μυαλό ότι μπορώ και αξίζω, αλλά δεν μου επέτρεψαν καν να διανοηθώ την αντίθετη πιθανότητα. . .
*όχι ότι δεν βοηθάει το φροντιστήριο, αλλά ότι είναι ο καθοριστικός παράγων.
«Δεν εχουν καν χρονο να ερευνησουν αν τα πανεπιστημια που στοχευουν ειναι αυτα που τους ταιριαζουν!»
Τραγική αλήθεια!
κατα’ρχήν ΠΕΣΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ
είναι άθλιο αυτό που γίνεται στα Ελληνικά σχολεία. Τα παιδιά αναγκάζονται να παπαγαλίσουν άχρηστα πράγματα και οι εξετάσεις είναι παπαγαλία σκέτη. Απόδειξη είναι η τεράστια διαφορά βαθμολογίας μεταξύ των βαθμολογητών (πρόσφατο παράδειγμα με τα Αγγλικά). Δεν το έγραψε όπως το λέει το βιβλίο πάτος …….
Η Fuchsia μάλλον παιδί θαύμα είναι. Πρέπει να είσαι σπάνια περίπτωση για να τα καταφέρεις έτσι που το περιγράφεις και σίγουρα θα υπήρχε πολύ γόνιμο περιβάλλον στο σπίτι.
Fuchsia οπως υπαινιχθη και ο Γιαννης δεν εισαι δυστυχως η τυπικη περιπτωση. Γνωριζω και γω κανα δυο ατομα που μπηκαν ας πουμε στο Μετσοβειο χωρις φροντιστηριο (ή μαλλον χωρις δυο χρονια φροντιστηριο, αλλα μονο με λιγους μηνες) αλλα:
α) ηταν απο πολυ αξιολογες οικογενειες
β) σε πολυ αξιολογα σχολεια κτλ
Το φροντιστηριο ειναι απαραιτητο, οχι τιποτα αλλο αλλα επειδη στα σχολεια πια δεν διδασκονται σωστα τα μαθηματα! Οι δασκαλοι ξερουν οτι τα παιδια τα εχουν διδαχτει ολα απο πριν οποτε ειναι πολυ πιο χαλαροι στο εργο τους.
αλλα και να μην ηταν ετσι, ακομα και αν τα σχολεια εκαναν σωστη δουλεια, και παλι το φροντιστηριο θα εδινε ενα αποφασιστικο πλεονεκτημα, μια και διδαδσκει τα μαθηματα πολυ πιο νωρις και τα παιδια μπορουν να κανουν πολλες επαναληψεις πριν τις εξετασεις.
ναι και δω στην Γερμανια οταν ειπα οτι εκανα ιδιαιτερα στα μαθηματικα στην τριτη λυκειου με ρωτουσαν αν ειμαι ηλιθιος ή καθυστερημενος :-)
εγω λεω οτι ολοι σχεδον το δικαιουνται να μπουν, αλλα οχι να παρουν και πτυχιο. Σε αυτο ειναι συνηθισμενη η μητερα σου αλλα και η μιση Ευρωπη και γιαυτο θεωρουν οτι οποιος δεν περασει τις εισαγωγικες δεν αξιζει μια, δεν ξερουν τι σημαινουν εισαγωγικες στην Ελλαδα.
Ποιο σχολείο και ποια οικογένεια θεωρείς άξια λόγου, Σωτήρη μου? Το σχολείο μου ναι, ήταν αρκετά καλό (για δημόσιο πάντα). Οι γονείς μου είναι σίγουρα έξυπνοι και μορφωμένοι άνθρωποι, αλλά δε μπορώ να πω ότι ξεχωρίσουν αισθητά στο πλήθος της ελληνικής μέσης τάξης. Τώρα ότι το περιβάλλον στο οποίο ανατράφηκα με ευνόησε σε σχέση με τα παιδιά των αγροτών που ανέφερες πχ στο ποστ σου, το σημείωσα και εγώ πρώτη πρώτη- αλλά (επαναλαμβάνω) δυστυχώς δύσκολα θα βρεις ένα σύστημα που εξισορροπεί αυτές τις αδικίες επιτυχώς (και στις ΗΠΑ των SATS άλλες ευκαιρίες έχει το παιδί του γκέτο και άλλες αυτό μιας wasp οικογένειας προαστίων.)
Αυτό που αρνούμαι είναι ότι οποιοδήποτε άλλο παιδί της δικής μου κοινωνικής τάξης (δηλαδή όλοι όσοι τρέχουν στα φροντιστήρια) δεν θα μπορούσε να έχει εξίσου καλές επιδόσεις (ιδιαίτερα στο σύστημα του 2000 που έδωσα εγώ) χωρίς έξτρα βοήθεια. Εκτιμώ βέβαια την. . . πίστη του Γιάννη, αλλά παιδί θαύμα πολύ απλά δεν είμαι.
Τώρα, ότι η δημόσια παιδεία στην Ελλάδα δυσλειτουργεί οικτρά είναι μια πολύ προφανής πραγματικότητα. Αλλά αν πρέπει να αλλάξουμε κάτι δεν είναι το εξεταστικό σύστημα αλλά το σύστημα παιδείας εν γένει. Αν υπάρχει κάποιος λόγος που προσωπικά τα παιδιά μου πχ δεν θα τα έστελνα σε ελληνικό σχολείο, δεν είναι γιατί φοβάμαι τις πανελλήνιες, αλλά γιατί επιθυμώ ένα ίδρυμα που θα εμφυσήσει πραγματικές γνώσεις και όχι δασκάλους που θα διηγούνται ιστορίες από τον στρατό την ώρα του μαθήματος! (όπως έκανε ο δικός μας φυσικός).
Το σχολείο πρέπει να είναι πρωτίστως χώρος μόρφωσης. Σε αυτό αποτυγχάνει η Ελλάδα. Η εκμάθηση ξένων γλωσσών στο δημόσιο σχολείο είναι ανέκδοτο. Μουσική παιδεία δεν προσφέρεται καθόλου και ελάχιστη σε οποιαδήποτε άλλη τέχνη. Το μάθημα είναι στυγνό με μοναδικό βοήθημα του καθηγητή το βιβλίο. Το πείραμα και γενικά η πρακτική εμπειρία είναι ανύπαρκτα. Οι σχολικές εκδρομές είναι αμφίβολης μορφωτικής αξίας (μα, εκδρομή στον Ωρωπό δηλαδή???) Η παπαγαλία δίνει και παίρνει. Και οι εξετάσεις γύρω από τις οποίες περιστρέφεται το όλο εγχείρημα σε οδηγούνε πού? Στη μαύρη τρύπα που θέλετε και λέγεται Ελληνικό Πανεπιστήμιο!
Θέλω να δω ένα ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα που εστιάζει πρώτα στη γνώση και μετά στους βαθμούς (με την πολιτική αντιπαλότητα και τις εξυπνάδες του στυλ καταλήψεις να έρχονται τελευταίες και καταϊδρωμένες).
«εγω λεω οτι ολοι σχεδον το δικαιουνται να μπουν, αλλα οχι να παρουν και πτυχιο. Σε αυτο ειναι συνηθισμενη η μητερα σου αλλα και η μιση Ευρωπη και γιαυτο θεωρουν οτι οποιος δεν περασει τις εισαγωγικες δεν αξιζει μια, δεν ξερουν τι σημαινουν εισαγωγικες στην Ελλαδα.»
Οκ, συμφωνώ, να μπουν. Ίσως διαφέρουμε στην εμπιστοσύνη που έχουμε στις ικανότητες των συνανθρώπων μας? Αλλά και στην Ελλάδα οι περισσότεροι κάπου θα μπουν, όλοι σχεδόν κάποια στιγμή θα βγουν, αν έπεσαν σ’ ένα αντικείμενο που να τους ενδιαφέρει ή τι έμαθαν στο εντωμεταξύ είναι το αβέβαιο. (Η Νομική Αθηνών πχ. περισσότερους από αυτούς που δέχεται αυτή την στιγμή στο εγγυώμαι δε μπορεί να απορροφήσει.)
Και η μητέρα μου, όχι ότι είναι σχετικό αυτό βέβαια, πήγε σ’ ένα σχολείο όπου το 80% των μαθητών εγκατέλειπαν το σχολείο στα 16. Όχι, όχι η διαφορά νοοτροπίας με την υπόλοιπη Ευρώπης σ’ αυτό το θέμα αλλού έχει τις ρίζες της: Οι Έλληνες γενικά ναι, θέλουν όλοι να περάσουν τις εξετάσεις και να παν πανεπιστήμιο, δεν τους νοιάζει όμως ιδιαίτερα αν θα μάθουν ή να αγαπήσουν καν πράγματι τα παιδιά τους τη γνώση.
ΥΓ. Καλέ ρε συ, αφού πήγες Γερμανία, το φροντιστήριο τι το ήθελες?
Fuchsia
είπες ότι η μητέρα σου θεωρούσε: “Αν δε μπορούσα από μόνη μου τότε απλά δεν άξιζα τριτοβάθμια εκπαίδευση, τελεία και παύλα.”
Μα μόνο αυτό είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ διαφορά. Σημαίνει ότι δεν μεγάλωσες σε υπερπροστατευτικό περιβάλλον όπως το 99% των άλλων παιδιών, που από την μία τους απαιτούν να βγουν πρώτα στο σχολείο και από την άλλη δεν τα αφήνουν να πάρουν καμία πρωτοβουλία.
Επίσης είναι φανερό ότι από μικρή σε έμαθαν να μελετάς μόνη σου
Το πρόβλημα είναι στους γονείς και τα πρότυπα τους και όχι στα παιδιά.
Μάλλον σε έσωσε το αγγλοσαξονικό μοντέλο.
Μα αυτή δεν ήταν η πρώτη πρώτη μου επισήμανση, Γιάννη? Τα ελληνόπουλα τρέχουν στα φροντιστήρια επειδή το όλο περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργούν (γονείς, καθηγητές και συμμαθητές) δημιουργούν ένα κλίμα πανικού ότι αλλιώς δεν θα τα καταφέρουν- και όχι γιατί πράγματι οι πανελλήνιες είναι ανυπέρβλητα δύσκολες.
Αν λοιπόν με έσωσε, όπως λες, το αγγλοσαξωνικό μοντέλο, είναι γιατί μου επέτρεψε ψυχραιμία. Κατά τα άλλα στο ίδιο ελληνικό μοντέλο όπως όλοι οι συνομήλικοί μου έδωσα εξετάσεις.
ΥΓ. Η ιδέα του να «σε διαβάζει» κάποιος άλλος ποτέ δεν μπόρεσε να την χωρέσει το μυαλό μου! Και, ναι, οι Έλληνες γονείς είναι συχνά υπερπροστατευτικοί σε βαθμό γελοιότητας κατά την ταπεινή μου άποψη.
υπαρχει ενα καταπληκτικο παραδειγμα με την αναλογια oarsman-regatta που ειχε ζητηθει απο παιδια να κανουν, παρολο που προφανως η ρεγκατα δεν ειναι κατι γνωστο σε ενα φτωχοπαιδο. Σιγουρα καθε συστημα εχει καποια υπολειμματα στοιχειων που το κανουν πιο ευκολο για καποια κοινωνικη κλαση. Αλλα τουλαχιστον στα SAT προσπαθουν συνειδητα να το μειωσουν ενω στις πανελληνιες νομιζω οτι για πολλα χρονια το χασμα μεγαλωνε!
α) δυστυχως στην κοινωνικη σου κλαση ανηκουν πολυ λιγοτεροι αποσο νομιζεις. Η ελλαδα εχει 11 εκατομμυρια πληθυσμο, με μεγαλα χασματα αναμεσα στις πολεις και τα χωρια, αλλα και μεσα στην Αθηνα ας πουμε.
β) το θα μπορουσε ισχυει και ξερεις οτι ειμαι οπαδος της ατομικης ευθυνης. Αλλα θα μπορουσαν ισως με πολυ περισσοτερο κοπο. Και οπως λεει και ο Γιαννης ενα παιδι που το κακομαθαινουν απο 2 χρονων (τυπικο παραδειγμα αν πεσει κατω ενα μωρο, ακομα και χωρις κανεναν τραυματισμο θα ορμηξουν θειες, μαναδες γιαγιαδες να το σηκωσουν. Στην Γερμανια θα το αφησουν να κανει τα παντα μονο του μεχρι να φανει οτι δεν μπορει αλλο.) δεν μπορει να φανταστει καν τι δυνατοτητες εχει, ποσο μαλλον να εχει το κουραγιο να τις αξιοποιησει.
η εξετασεις με την παπαγαλια τους δημιουργουν μια τεραστια στρεβλωση, σιγουρα δεν ειναι βεβαια η μονη. Αλλα νομιζω με το ολο συστημα παπαγαλιας, φροντιστηριων κτλ οι δασκαλοι απλα δεν αισθανονται απολυτως καμμια ευθυνη για τους μαθητες (αφου κανουν φροντιστηρια!) οποτε αποδιδουν και πολυ λιγοτερο.
δεν νομιζεις οτι τα ΑΕΙ θα βελτιωνοντουσαν αν οι εισαγωγικες ηταν πιο αξιοκρατικες και τελικα εμεναν ατομα που αγαπουν τις σπουδες τους?
η νομικη ειναι ειδικη περιπτωση γιατι η αγορα δεν μπορει να μεγαλωσει αν εχουμε περισσοτερους δικηγορους (σε αντιθεση πχ με τους μηχανικους ή πληροφορικαριους που θεωρητικα οσους εχουμε τοσο μπορουμε να παραγουμε και να εξαγουμε). αλλα και παλι δεν θελω περισσοτερους αποφοιτους, αλλα περισοτερους εισακτεους με συνεχιζομενη επιλογη μεσα στο ΑΕΙ.
ε νταξει 5 μηνες ιδιαιτερο εκανα, θυμα των πανελληνιων και της τεμπελιας μου. Ολο το Γυμνασιο-Λυκειο βαριομουν τρομερα μεχρι που καποτε συνειδητοποιησα οτι ολοι γυρω μου κανουν φροντιστηριο και οτι το μαθημα τρεχει γιαυτον τον λογο με απιστευτους ρυθμους.
Τελικα, εκ των υστερων, δεν ειναι οτι αλλιως δεν θα ειχα περασει στο πανεπιστημιο μου, αλλα σιγουρα δεν θα ειχα αυτο το τεραστιο πλεονεκτημα σε σχεση με τα Γερμανακια που βγαινουν απο το Λυκειο με πολυ βασικες μαθηματικες γνωσεις. Νομιζω οτι ακομα και στο διδακτορικο οφεληθηκα απο τα μαθηματικα μου (γιαυτο φωναζω οτι τα μαθηματικα ειναι πολυ σημαντικα).
«α) δυστυχως στην κοινωνικη σου κλαση ανηκουν πολυ λιγοτεροι αποσο νομιζεις. Η ελλαδα εχει 11 εκατομμυρια πληθυσμο, με μεγαλα χασματα αναμεσα στις πολεις και τα χωρια, αλλα και μεσα στην Αθηνα ας πουμε.»
Εγώ την ματαιότητα των φροντιστηρίων ήθελα να επισημάνω. Να το θέσω έτσι: Νομίζω ότι μπορούμε να δεχτούμε ότι όσοι έχουν τα χρήματα και την ακαδημαϊκή φιλοδοξία να επενδύσουν σε επιπρόσθετη διδακτική υποστήριξη των παιδιών τους μάλλον ανήκουν στην δική μου κοινωνική κλάση. Ε, αυτοί κατά την άποψή μου, ως επί το πλείστον, χάνουν τα λεφτά τους.
Τώρα, αν δεχτούμε ότι το κέντρο βάρους της ελληνικής παιδείας έχει μετατοπιστεί (συνεπεία της πρακτικής αυτής), όπως υποστηρίζεις, απ’ το σχολείο στο φροντιστήριο, το πρόβλημα είναι ότι κατά αυτό τον τρόπο η μέση τάξη παίρνει στο λαιμό της και τους υπόλοιπους. Θέλω να ελπίζω όμως ότι το ελληνικό σχολείο δεν έχει υποβαθμιστεί ακόμη τόσο και στον βαθμό που δυσλειτουργεί προτείνω ότι το πρόβλημα είναι εγγενές. Όπως είπα τα σχολεία πολύ απλά δεν είναι αυτό που θα ‘πρεπε και μάλλον πιστεύω ότι το φροντιστήριο δεν είναι η ρίζα του προβλήματος αλλά σύμπτωμά του.
Θέλουμε παιδεία για τους οικονομικά ασθενείς, Σωτήρη, ή εύκολες εξετάσεις? Θέλω να πιστεύω το πρώτο. Προφανώς θέλουμε βέβαια να έχουν και πρόσβαση στο πανεπιστήμιο όμως και στο σημείο αυτό είναι που με μπερδεύεις! Λες:
«Τελικα, εκ των υστερων, δεν ειναι οτι αλλιως δεν θα ειχα περασει στο πανεπιστημιο μου, αλλα σιγουρα δεν θα ειχα αυτο το τεραστιο πλεονεκτημα σε σχεση με τα Γερμανακια που βγαινουν απο το Λυκειο με πολυ βασικες μαθηματικες γνωσεις. Νομιζω οτι ακομα και στο διδακτορικο οφεληθηκα απο τα μαθηματικα μου (γιαυτο φωναζω οτι τα μαθηματικα ειναι πολυ σημαντικα).»
Κατ’ αρχάς: όταν λες πανελλήνιες τι εννοείς? Αν θυμάμαι καλά είσαι κάνα δυο χρόνια μεγαλύτερός μου, έτσι? Γιατί εγώ αναφέρομαι στο νέο σύστημα που ξεκίνησε το 2000 και του οποίου η δικιά μου γενιά ήταν τα πρώτα πειραματόζωα. . . Πολλά μαθήματα με ύλη όμως που μπορούσε να χειριστεί πάνω κάτω ο καθένας χωρίς μάλιστα να χρειάζεται ιδιαίτερο ταλέντο σε κάθε συγκεκριμένο αντικείμενο.
Αλλά αν θες να μαθαίνουν τα παιδιά ανώτερα μαθηματικά στο σχολείο, μάλλον αναζητάς όχι ένα σύστημα που να μετράει την ευφυΐα και την ικανότητα, αλλά την επιστροφή στο σύστημα των (κατά τη γνώμη μου) απαράδεκτων δεσμών! Μάλιστα, εδώ ακούγεται σαν να υποστηρίζεις όχι μόνο τα φροντιστήρια αλλά και ένα σύστημα εξετάσεων διαμετρικά αντίθετο ακριβώς αυτού που πρότεινες!
«η νομικη ειναι ειδικη περιπτωση γιατι η αγορα δεν μπορει να μεγαλωσει αν εχουμε περισσοτερους δικηγορους (σε αντιθεση πχ με τους μηχανικους ή πληροφορικαριους που θεωρητικα οσους εχουμε τοσο μπορουμε να παραγουμε και να εξαγουμε). αλλα και παλι δεν θελω περισσοτερους αποφοιτους, αλλα περισοτερους εισακτεους με συνεχιζομενη επιλογη μεσα στο ΑΕΙ.»
Μα εγώ δε σου μίλησα για την αγορά εργασίας, αλλά για τις πανεπιστημιακές υποδομές. Εδώ υπήρχαν φορές που από την έλλειψη θέσεων καθόμασταν στο πάτωμα πάνω σε αφίσες που είχαμε κατεβάσει απ’ τους τοίχους, ενώ έχει τύχει και εγκαταλείψω παρακολούθηση στη μέση γιατί απ’ τη ζέστη των συνωστισμένων σωμάτων και την επί ώρες ορθοστασία μου ερχόταν λιποθυμία. (Σίγουρα πάντως συμφωνώ με την ιδέα της επιλογής των ικανών μέσα στο πανεπιστήμιο: η δυνατότητα άπειρης επανάληψης της εξέτασης σε πανεπιστημιακά μαθήματα είναι τελείως παράλογη!)
«δεν νομιζεις οτι τα ΑΕΙ θα βελτιωνοντουσαν αν οι εισαγωγικες ηταν πιο αξιοκρατικες και τελικα εμεναν ατομα που αγαπουν τις σπουδες τους?»
Χμφφ. Δεν ξέρω. Ίσως να ‘ταν ένα πρώτο βήμα, ναι. . . Γενικά όμως στο θέμα ΑΕΙ έχω αναπτύξει μια γερά ριζωμένη απαισιοδοξία. Κατά την ταπεινή μου άποψη το σύστημα είναι σαθρό και σάπιο εκ βαθέων και πραγματικά έχω σωθεί από συνετές προτάσεις για την βελτίωσή του- που να έχουν μάλιστα και κάποια σοβαρή πιθανότητα να περάσουν. (για την ιστορία, η δικιά σου νομίζω θα ‘ταν καταδικασμένη από την σύλληψή της.)
Ε ρε Ελλαδάρα. Ακόμα στις πανελλήνιες είμαστε. Τι να πεις…
φέτος έδινα το 2008, και μετά από τόσο διάβασμα τι πέτυχα??? Τίποτα.
Εγώ ήμουν πάντα ένα χαρούμενο παιδί και μέχρι την πρώτη Λυκείου αγαπούσα τη μάθηση και προπαντώς τα εξοσχολικά βιβλία. Δεν είμαι ένα τυχαίο άτομο, επηρρεπές και ανόητο που να κάνω ότι μου λένε. Άν έχω κάτι καλό αυτό είναι ο τρόπος που σκέφτομαι. Εμένα με ανάγκασαν να πάω φροντηστήριο οι ίδιοι οι καθηγητές μου……..Πάντα στο δημοτικό και το γυμνάσιο έλεγα τα καλύτερα για τους παιδαγωγούς μου. Τώρα όμως καταλαβαίνω πόσο βρώμιο είναι όλο το σύστημα. Συγγνώμη, αν σας φαίνεται ότι μιλάω άσχημα αλλα το 98% των μαθητών κατεύθυνσης στο σχολείο μου, στο σχολείο της καλαμαριάς και στο 1ο ΓΕΛ του Κορδελιού έγραψαν κάτω από τη βάση (αυτά τα στοιχεία σας τα αναφέρω απο προσωπική έρευνα). Βέβαια ο άριστος είναι πάντα άριστος λένε μερικοί. Αχχχ να με βαθμολογεί εμένα κάποιος φυσικός που έχει πρόβλημα με το αλκοόλ και το κάπνισμα? Κάποιος φιλόλογος που λέει ότι θέλει να πνίξει όλους τους Γερμανούς μπροστά στην τάξη ενώ η φίλη μου είναι μισή Γερμανίδα. Αυτός ο φιλόλογος που δεν έχει διαβάσει όση κλασική λογοτεχνεία έχω απολαύσει εγώ. Αυτός απλώς έχει παπαγαλίσει κάποιοες ερμηνίες για κανένα Σεφέρη. ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΚΟΥΑΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ!!!!!Εγώ σας λέω ότι η εκπαίδευση είναι σαν να παίζεις τάβλι. Αν τύχετε σε ένα σχολείο με ανίκανους καθηγητές και νεόπλουτους μαθητές θα μπείτε στη θέση μου.
Γιατί αν απλώς σας πω για την προσωπική μου εμπειρία σχετικά με τις εξετάσεις δε θα καταλάβαιτε πως νιώθω, τι αισθάνθηκα όταν είδα το αποτέλεσμα στα μαθηματικά, πως δάκρυσα και τι σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου. Ούτε πρόκειται να μπείτε στη θέση μου. Τα μαθηματικά που πάντα μου άρεσαν και τα έβλεπα ως ένα εργαλείο εξάσκησης για τον εγκέφαλο, έγιναν ένα θανάσιμο εργαλείο που έθαψε όλες μου τις ελπίδες….
Είμαι βαθύτατα απογοητευμένη και θλιμμένη για την κατάσταση αυτή. Είχα μελαγχολήσει για 3 εβδομάδες και υποζούσα κάτω από τον ιστό της τηλεόρασης και ονείρων με παραλαγές-υγειονομικά-σημαιοφόρους. Είμαι μόλις 17 χρονών και δέχτηκα τη μεγαλύτερη μου απογοήτευση. Η σχολή που ήθελα ήταν η ΣΙ-μηχ και δεν πέρασα στη σφαίρα γιατί δεν έφαγα όλη τη μέρα πριν να δώσω και δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου. Αυτό ήταν λόγω των αποτελεσμάτων γιατί ήξερα ότι δεν περνάω. Δηλαδή σε 2 μέρες πέταξα προπονήσεις μηνών και πείσμα χρόνων. Απλώς δε με ένοιαζε τίποτα πια ήταν σαν να μην είμαι εγω…….
Ήθελα να περάσω εκεί για να ασχοληθώ με αντιπυραυλικά συστήματα, είχα μελετήσει όλους τους τύπους των ελληνικών αεροσκαφών είχα προετοιμαστεί και πίστευα ότι ήμουν ικανή.
Δε θα πώ τίποτα ανώνυμα!!! Ντροπή σε αυτούς που με έφεραν στη δύσκολη θέση που είμαι. Ντροπή σε όσους δε με βοήθησαν και όσους καθηγητές με αδίκησαν. Αυτοί οι καθηγητές είναι σα να μην έχουν διδαχτεί ψυχολογία του εφήβου, απλά μου μοίαζουν με ψυχρά “εργαστηριακά πιόνια” του -20ου ορόφου της ΝΑΣΑ. Ντροπή στο σύστημα που κατέστρεψε τόσους καλούς μαθητές φέτος…Τόσα μυαλά που μπήκαν στην ίδια σακούλα με τους αδύνατους μαθητές. Όλοι όμως κρύβουνε το κεφάλι τους σαν τη στρουθοκάμηλο.
Ευαγγελία
Ευγενια εχει ενδιαφερον που τα σημειωνεις αυτα.
Οπως εξηγω σχυνα η θεση μου η εισαγωγη στα πανεπιστημια να ειναι πολυ ευκολη, αλλα η αποφοιτηση δυσκολη, ωστε τα παιδια να δοκιμαζονται πραγματικα σε αυτο που θελουν απο πανεπιστημιακους που ειναι καταλληλα καταρτισμενοι για αυτην την δουλεια, οχι να κρινουν δασκαλοι μεσης εκπαιδευσης που θα σπουδασει ο καθενας!
Σου προτεινω αανεπιφυλακτα να δοκιμασεις την τυχη σου σε καποιο ΑΕΙ της Δυτικης Ευρωπης. Πιο φτηνα θα ζεις και πολυ καλυτερη παιδεια θα λαβεις γενικα. Οταν με το καλο τελειωσεις θα δεις οτι ισως τελικα για καλο σου ετυχε αυτο το βασανιστηριο τωρα…
Ευαγγελία, αυτα που γράφεις, οπως τα γράφεις, τα βρίσκω ακρως συγκινητικά.
Ποια ειναι η ΣΙ-μηχ? Σχολή Ιπτάμενων?
Θα μπορούσες να δοκιμάσεις Τμήμα Μηχανολόγων, αν εχεις τους βαθμούς για Πολυτεχνείο.
Η το Φυσικό Τμήμα (η το Μαθηματικό, Πληροφορικής κλπ).
Μην εισαι απόλυτη και “τελειομανής”.
Και μην δίνεις διαστάσεις στο θέμα πάνω και πέρα απο αυτο που ειναι.
Ηταν μια αποτυχία. Γι’αυτή τη συγκεκριμένη Σχολή.
Μπορεις και να ξαναδοκιμάσεις του χρόνου.
Υπάρχουν και αλλες ευκαιρίες.
Ηρέμησε και πάρε τις ρεαλιστικές αποφάσεις σου για τώρα.
Αργότερα βλέπεις.
Δεν θεωρώ πως οι πανελλήνιες (ειδικά οι παλαιού τύπου) υπήρξαν απόλυτα αποτυχημένες. Αντιστοίχως δεν θεωρώ πως ένα αξιοκρατικό εξεταστικό σύστημα οφείλει υποχρεωτικά να είναι competency based (δες Γαλλικά prep, Αγγλικά A levels). Μη ξεχνάμε πως η εισαγωγή στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ δεν γίνεται μόνο βάση SAT αλλά και μέσω σχολικής απόδοσης. Τι αξία έχει στην Ελλάδα η αξιολόγηση της απόδοσης από τους δημόσιους υπάλληλους των σχολείων (my experience: οι κόλακες και οι φλύαροι ευνοούνται… όπως επίσης και εκείνοι που κάνουν ιδιαίτερο με τον καθηγητή).
Φοίτησα κι εγώ στην γ λυκείου φέτος κατά το σχολικό έτος 2010 – 2011. Σε όλη τη σχολική πορεία μου ποτέ δεν έκανα φροντηστίριο ή ιδιαίτερα… Δεν ενίσχυσα την παραπαιδεία… Πάντοτε η “μέθοδός” μου βασιζόταν στην απόλυτη κατανόηση των σχολικών εγχειριδίων, τα οποία παρεπιπτόντως θεωρώ σχετικώς καλογραμμένα, καθώς σε αντίθεση με βοηθήματα που μου έδειχναν οι συμμαθητές μου, έχουν συγκεκριμένο πρόγραμμα παρουσίασης των εννοιών, συνοχη και στοχοθετημένο υλικό που συνίσταται από παραδείγματα, ασκήσεις εμπέδωσης, και συνδυαστικά θέματα. Επιπλέον την απόφασή μου να μελετώ μόνος μου, συνόδευε η επιμονή μου στην επίλυση ασκήσεων που εγώ επέλεγα. Έμαθα μαθηματικά γεμίζοντας όλο μου το δωμάτιο από σκισμένα φύλλα εκτυπωτή… Κατά την άποψή μου, η μάθηση συνιστά διαδικασία, από την οποία απαιτείται να διέλθει ο καθένας ώστε να μάθει να εργάζεται , να είναι αυτάρκης, να συνδυάζει, να δημιουργεί και να ανακαλύπτει… Επιστήμονα κατα την άποψή μου είναι αδύνατο να σε καταστήσει κάθε επιμορφωτικό ίδρυμα. Έπιστήμονας γίνεσαι… Όπως εξάλλου είπε ο διάσμος Ελβετός μαθηματικός Bernoulli, “Κανένας δεν δίδαξε ποτέ κανέναν τίποτα!, Απλώς τον βοήθησε να το μάθει μόνος του!”. Ακόμα κι όσοι παιρνούν σε υψηλόβαθμες σχολές με τη χρήση της παραπαιδείας, και με λίγη τύχη βέβαια, καθώς οι μαθητές αυτοί απλώς “παπαγαλίζουν” έτοιμες φροντηστιριακές γνώσεις, δίχως να έχουν μάθει να σκέφτονται αυτόνομα, στη συνέχεια στο πανεπιστήμιο “τα φτήνουν”, καθώς υπερβολικά κουρασμένοι και άμαθοι στην αυτόνομη επεξεργασία αδυνατούν να ανταποκριθούν από μόνοι τους…
Αρκετά νομίζω με τις απόψεις αυτές … Ας σας μιλήσω τώρα για εμένα:
Εγώ στην α λυκείου έβγαλα 19,3
στην β λυκείου 19,5
στην γ λυκειου μέχρι στιγμής έχω σε όλα 20
στις πανελλήνιες έγραψα όπως υπολογίζω για τα μαθήματα της θετικής κατεύθυνσης τα εξης:
χημεία: 19.2 – 20 (πιθανών να χάσω μονάδες λόγω κακού γραφικού χαρακτήρα)
φυσική :18.2 – 19.6 (σωστά όλα τα θέματα , στο δ του 4ου θέματος απλώς λόγω χρόνου δεν έβαλα νούμερα στους τύπους, + κακός γραφικός χαρακτήρας)
μαθηματικα κατεύθυνσης: 16 – 18.6 ( πολυπλοκότητα λύσεων, θεμα 3ο το γ απλώς περιέγραψα τον τρόπο λύσης , χωρίς να τον ολοκληρώσω, θέμα 4ο σωστά λημμένο)
έκθεση – έκφραση: 16- 17 (γνωρίζεται περι υποκειμενικότητας στην αξιολόγηση του μαθήματος αυτού)
βιολογία κατεύθυνσης: 18.6 – 19.4 (θέμα 4ο σε μερικά σημεία ενδέχεται λανθασμένη αντιγραφή βάσεων)
βιολογία γενικής παιδείας:20.
Με βάση τα χειρότερα από τα παραπάνω δεδομένα βγάζω περίπου 18.600 μόρια, που σημαίνει πως εισάγομαι σε σχολές της επιθυμίας μου , αποκλειστικά χάρη στην προσωπική μου μελέτη!!!
Φυσικά, όλα τα παραπάνω δεν τα γράφω για φιγούρα, αλλά για να αποτελέσουν παράδειγμα για όσους με αμφισβητουν, δηλαδή αμφισβητουν τον εαυτό τους… Φυσικά μόλις πάρω ατα αποτελέσματα θα ενημερώσω την ιστοσελίδα για τα “τελικά δεδομένα” , αλλά είμαι σίγουρος για αυτά καθώς μ μέθοδος που εργάστηκα μου έδωσε κι άλλο ένα προσόν… Αφού δεν αξιολογοούμουν από κανέναν σε προσωπικό επίπεδο εργασίας, έμαθα να αξιολογώ άριστα τον εαυτό μου… Έτσι σε προσεγγιστικό πάντα επίπεδο, καθώς δεν είναι δυνατόν να υπολογίσω τις διαθέσεις των βαθμολογητών καθώς δεν με βαθμολόγησαν παρα μόνο καθηγητές του σχολείου στο παρελθόν σας παραθέτω τα παραπάνω στοιχεία…
Επιπλέον η επικράτηση της παραπαιδείας στη χώρα μας θεωρώ πως συνιστά καθαρά ένα αποτέλεσμα της γενικότερης νοοτροπίας του Έλληνα για αποπομπη των ευθυνών, τεμπελιά , φυγοπονία και κυρίως της ανάγκης του κάθε ατόμου να τα περιμένει όλα από τους άλλους (πολιτικά κόμματα, θρησκευτικές οργανώσεις, γονείς, επιμορφωτικά ιδρύματα , κι άλλους τρίτους “μεσσίες”). Όλοι κατηγορόυν τα σχολικά βιβλία, τους καθηγητές , το σύστημα βρίσκοντας έτσι την “κάθαρση” που αναζητούν δικαιολογόντας την έλλειψη προσπάθειας από μεριάς τους. Βάσει της σχολικής μου εμπειρίας, όποτε έιχαμε να αντιμετωπίσουμε ένα διαγώνισμα , τουλάχιστον το 75% των συμμαθητών μου σπαταλούσαν χρόνο γκρινιάζοντας για τη δυσκολία των θεμάτων, δίχως ωστόσο να επιχειρήσουν κάποια λύση… Επιπροσθέτως, δίχως να θέλω να θεωρηθώ ανώτερος, όταν μόνο εγώ τελικά εξασφάλιζα αποτελέσματα, οι συμμαθητές μου με αντιμετώπιζαν με ειρωνία και χλευασμό(φυτό π.χ.) ή προσπαθούσαν να με κατηγορήσουν για άλλες πτυχές της ζωής μου (π.χ. πορωμένος, άθεος κ.τ.λ.), ή με θεωρόυσαν κάποιοι λιγότερο ενοχήτικόι , αλλά εξίσου τεμπέληδες ή απράγμονες απλώς ανώτερο… Ωστόσο η αλήθεια νομίζω μως ήταν η ακόλουθη.. εξασφάλιζα αποτελέσματα επειδή προσπαθούσα.. Δεν υπάρχει περισσότερη εξυπνάδα , αλλά περισσότερη θέληση κι αποφασιστικότητα… Λυπάμαι που κάποιοι δεν το κατάλαβαν ποτέ αυτό, αλλά περισσότερο που κάποιοι άλλοι το κατάλαβαν αλλά αρνούνται να αλλάξουν , γιατί έτσι θα διαφέρουν από τους πολλούς… Ωστόσο κατά την άποψή μου μόνο με την προσωπική αντίληψη των σφαλμάτων μας και την ατομική προσπάθεια αλλάζει ένα σύστημα, κι όχι με τις συνηθισμένες άσκοπες κι ανευ λόγου διαμαρτυρίες ( καταλήψεις σε σχολεία, πορείες, γιαουρτώματα καθηγητών κ.τ.λ.).
Ζητώ συγγνώμη για την υπερβολική μου στάση αλλά νομίζω πως πηγάζει από την έμφυτη ανάγκη μου να εκφραστώ… Φυσικά θα σας ενημερώσω όποτε μπορέσω για τις τελικές μου επιδόσεις στις πανελλήνιες εξετάσεις…
Ευχαριστώ για την προσοχή σας με αγάπη , ένας από εσάς,
thinkpad
thinkpad τι θες να σπουδάσεις;
καλη η ερωτηση του σναπ. Απο την μερια που θα προειδοποιησω οτι η εισαγωγη στο πανεπιστημιο ειναι μονο η αρχη. Το τι κανει ο φοιτητες μεσα μετραει πανω απολα οπως βεβαια και τα περιθωρια που δινει το πανεπιστημιο για καλη και δημιουργικη δουλεια.
Θα στηριζα οτι ανθρωπος με καλους βαθμους και υψηλες ικανοτητες χαραμιζεται σε πολλες σχολες στην Ελλαδα.
Οσο για την δυνατοτητα να περασεις πανελληνιες χωρις φροντιστηριο: φυσικα γινεται αλλα απαιτει αυξημενο κοπο και ικανοτητες απο καποιον που παιρνει τον ιδιο βαθμο αλλα με φροντιστηριο.
Σε καθε περιπτωση, και με ολον τον σεβασμο για οσους εδωσαν πανελληνιες, τις θεωρω χασιμο χρονου, με ή χωρις φροντιστηριο.
Ε καλά, μην του κάνουμε και παρατήρηση που έδωσε εξετάσεις και πήγε και καλά το παιδί. Είναι μία αρχή το ελληνικό παν/μιο, έστω κι αν πρέπει να υποστείς την παπαγαλία των πανελληνίων. Ο καλός δε χάνεται, υπάρχουν σπουδές και μετά το πρώτο πτυχίο και εκεί είναι -ειδικά στην έρευνα- που το ακαδημαϊκό περιβάλλον μπορεί να κάνει σημαντική διαφορά. Μην τα βλέπουμε όλα άσπρο-μαύρο, βγήκαν και αστέρια από το χάος που λέγεται ελληνικό δημόσιο ΑΕΙ. Μερικά γράφουν σ’ αυτό το ιστολόγιο. Θα ήταν ακόμα πιο λαμπερά αν είχαν διαλέξει άλλο δρόμο; Ίσως, αλλά δεν είναι πάντα τόσο απλό. Όταν μπαίνεις υποψιασμένος πάντως, έχεις καλύτερες πιθανότητες, οποτε καλώς απευθύνονται οι προειδοποιήσεις.
Thinkpad, σου εύχομαι να πας ακόμα καλύτερα απ’ όσο υπολογίζεις και να εστιάσεις, όταν με το καλό ξεκινήσεις τις σπουδές σου, στο πρώτο συστατικό του ψευδωνύμου σου. Σε αυτό ο Σώτος έχει δίκιο: το παν/μιο είναι αφετηρία, όχι προορισμός.
Διαβασα το κειμενο τωρα και πανω κατω συμφωνω.Απλως αυτο το αχρηστη γνωση τι το ηθελες τοτε Σωτηρη που εγραφες το κειμενο?!!Δεν υπαρχει αχρηστη γνωση,οτι μαθαινεις καλο ειναι.Στον παραπανω φιλο εχω μονο να του πω οτι και τωρα που θα παει στο πανεπιστημιο,τα ιδια σκατα θα συναντησει και χειροτερα.Θα δεις οτι το μονο που θα χρειαζεται να διαβασεις θα ειναι οσα εχει πει ο καθηγητης στην αιθουσα,τα οποια θα κυκλοφορουν συνηθως στα τραπεζακια της ΔΑΠ-ΠΑΣΠ.Οι καθηγητες θα εχουν την θεση μιας απολυτης αυθεντιας,ενω αν νομιζεις οτι οι συμμαθητες σου σε κοιτουσαν σαν alien επειδη ρωτουσες πραγματα τα οποια μπορει να ηταν εκτος υλης,στο πανεπιστημιο τα πραγματα θα ειναι χειροτερα.Βλεπεις υπαρχουν δυο κατηγοριες Ελληνων φοιτητων.Οι φοιτητες που περασαν και την εχουν stars τωρα και επικεντρωνονται στο lifestyle τωρα αρα θεωρουν παρακατιανο να ασχολεισαι με την επιστημη,ενω υπαρχουν και τα “φυτα” που αν ρωτας κατι παραπανισιο σε κοιτουν με μισο ματι γιατι τρως χρονο απο την διδασκαλια της υλης.Οποτε η δικη μου συμβουλη ειναι οτι αν εχεις την οικονομικη δυνατοτητα,κανε οτι και ο Σωτηρης.Ψαξε ενα καλο πανεπιστημιο της Δ.Ευρωπης(εγω εχω την εντυπωση οτι η Γερμανια ειναι παρα πολυ καλη επιλογη) και τραβα εκει.Αν δεν μπορεις και μεινεις εδω,κανε υπομονη και γραφτους ολους στα παπαρια σου οσο περισσοτερο μπορεις.Εξαλλου αν εισαι στην Αθηνα,μπορεις για ευνοητους λογους να το κανεις.Απλως να δινεις εμφαση στην υλη,για να γραφεις τιποτα βαθμους και να συνεχισεις εξω.Γιατι εγω τεσσερα χρονια εχω μπει στο Χρηματοοικονομικο και προσπαθωντας πολλες φορες να μαθαινω παραπανισια πραγματα,εχω βρεθει να εχω πολυ χαμηλοτερες αποδοσεις απο οτι θα επρεπε να εχω κανονικα…
αχρηστη γνωση γιατι ειναι γνωση παπαγαλιας με διαρκεια λιγους μηνες. Δεν νομιζω οτι θυμαται κανεις 30ης πες κατι χρησιμο απο την ιστορια δεσμης, ποσο μαλλον κατι που δεν μπορει να μαθει κανεις ψαχνοντας 1 λεπτο στο διαδικτυο. Ακομα χειροτερα σε άλλα μαθηματα, θα ανεβασω καποια παραδειγματα απο τις φετινες πανελληνιες που με εβγαλαν απο τα ρουχα μου.
θα το ξαναπω, η Γερμανια ειναι ουσιαστικα φτηνοτερη της Ελλαδας, αν μενει κανεις μακρια απο γονεις, και οι ευκαιριες για εργασια φοιτητων στο πανεπιστημιο ως ενισχυση εισοδηματος (καπου 300-400 ευρω για λιγες ωρες δουλειας) πολυ καλυτερες.
Eπισης αν θες και αλλη συμβουλη,μην δωσεις την παραμικρη σημασια απο τις πρωτες μερες στα παιδια των παραταξεων.Καθως απο την αρχη,οι παρεναισεις για καφε η για βολτα θα ειναι εντονες καντο απο την αρχη.Βεβαιως αναγνωριζω οτι θα ειναι καπως δυσκολο αν εχεις παει σε αλλη πολη και ιδιως απο την περιφερεια στην Αθηνα.Ασε που για να λεμε και την αληθεια,υπαρχει και ο πειρασμος,να υπαρχει και καμια μορφονια εκει στα τραπεζακια,οποτε ο πειρασμος θα ειναι μεγαλυτερος.Εγω ο αχαιρευτος,”φλερταρα” στην αρχη με την ΔΑΠ γιατι ειχα τσιμπηθει να λεμε και τις αμαρτιες μας με μια δικη τους,μετα αφου καταλαβα το παραμυθι το εριξα στην αρχη στο αντιδαπιτοπασπιτικο που παραλιγο να με οδηγουσε στο κνιτικο(ημουν και υποψηφιος μαλιστα της ΚΝΕ με το βιογραφικο να ειναι θεμα ωρων!!)τελικα ομως μια μερα ξυπνησε ο Αρβανιτης μεσα μου και ειπα ¨”Καλα ρε μαλακα που πας ξυπολητος στα αγγουρια”,οποτε εκει ξυπνησα…
To σχολιο ειναι λιγο κακογραμμενο,γιατι το εγραψα βιαστικα στο ποδι,κατι που μπορει να ισχυει και για τα αλλα.Συγγνωμη.
Kαι τωρα ενα σχολιο που αναφερεται στον Σωτηρη.Καταρχας να διευκρινισω οτι εδωσα Πανελληνιες τοτε που γραφτηκε το αρθρο(το 2007)!Οποτε υπαρχει και ενα στοιχειο συγκινησης απο τη μερια μου.Εγω προσωπικα ειχα δουλεψει πολυ τοτε και φροντιστηριο ειχα κανει γιατι αν περιμενα απο το σχολειο,θα μαζευα καροτα στην ιδιαιτερη πατριδα μου την Θηβα τωρα.Βεβαια ο στοχος μου δεν ηταν απλως να μην δουλευω στον καμπο της Θηβας,εξαλλου το εχω κανει και μετα την εισοδο μου στο πανεπιστημιο αλλα να περασω καπου που ηθελα να περασω.Και αυτο το πετυχα.Καταφερα και εγω οπως ο παραπανω φιλος μας να απεγκλωβιστω απο τα πιεστικα διλημματα των εξετασεων και μπορω να πω οτι το απολαμβανα κιολας!!Μιλαμε για τραγικη μειοψηφια δηλαδη!!!Βεβαια η αντιμετωπιση που ειχα ηταν η ιδια…Οσον αφορα τους συμμαθητες μου τοτε,υπηρχαν οι “τουριστες” και οι “παπαγαλοι”.Αυτο ομως που θελω να τονισω εδω ειναι πως και οι μεν και οι δε σκεφτονταν ενα πραγμα.Την φοιτητικη ζωη.Μπαρακια,μπουζουκια,μπουζουκια και μπαρακια.Με αποτελεσμα οι δευτεροι να περασουν στα ΑΕΙ και ΤΕΙ και μετα να τα φορτωσουν στο κοκκορα,οι δευτεροι να γραφτουν σε κανα ΙΕΚ η Κολλεγιο της Αθηνας μην τυχον και δεν ειναι φοιτητες.Βεβαια παιζαν ρολο και οι γονεις μας σε αυτο.Περασε για να γνωρισεις την φοιτητικη ζωη μας ελεγαν.Εδω ο δικος μου,που στο κατω κατω της γραφης δυο δουλειες και μολις με συνανταει μου λεει”Ασε το πανεπιστημιο και βγες εξω”.Αντε να του εξηγησεις..Του πεταω εκει μια δικαιολογια,οτι η σχολη εχει αλυσιδες και ξεμπερδευω!!!
ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ
Η προελευση των μαθητων παιζει σιγουρα ρολο για την επιτυχια στις πανελληνιες οχι ομως επειδη καποιοι εχουν χρηματα για φροντιστηρια(οπως συμβατικα πιστευεται).Το παιδι του μηχανικου που συμμετεχει στις πανελληνιες δινει τα ιδια θεματα με το παιδι το αγροτη και η επιτυχια ή η αποτυχια εξαρταται απο την ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ που καταβαλει για σειρα ετων(γυμνασιο)και το κοινωνικο περιβαλλον που μεγαλωσε και δευτερευωντος απο την φροντιστηριακη υποστηριξη.Δηλαδη το χρημα δεν αγοραζει την επιτυχια στις πανελλαδικες.Και για να μιλησω με στερεοτυπα ολοι εχουμε καποιον γνωστο που ξοδεψε πολλα χρηματα για τις πανελληνιες αλλα απετυχε επειδη δεν διαβαζε η καποιον που ειχε επιτυχια κανοντας λιγο καιρο μονο φροντιστηρια.Επισης η ελληνικη κοινωνια εχει αλλαξει ακαι τα παιδια ΔΕΝ διαβαζουν οπως τα παλια χρονια αφου εχουν τωρα πια πολλα ερεθισματα απο το περιβαλλον τους που λειτουργουν αρνητικα για τη διαδικασια της μαθησης.
Εξισου σημαντικο εινα το γεγονος οτι οι πανελληνιες απο το 2000 και εξης ειναι ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΟΤΕΡΕΣ σε σχεση με το συστημα των δεσμων λογω μικροτερης υλης στα μαθηματα και της διαβαθμισης της δυσκολιας των θεματων και παρολα αυτα τα παιδια ΔΕΝ ΓΡΑΦΟΥΝ.
πχ το ποσοστο αποτυχιας στα μαθηματικα κατευθυνσης 80%κατα απο τη βαση και (παραδοξως) μεγαλος αριθμος αριστουχων
Πάντως στην Ιστορία Δ’ δέσμης (το 1991) που πραγματικά είχα αποστηθίσει μέχρι και τις τελείες πήρα χαμηλότερο βαθμό από ότι στην Κοινωνιολογία όπου έγραψα πιο ελεύθερα με αναφορές σε βιβλία εκτώς του σχολικού (π.χ. του Φίλια) που είχα διαβάσει. Άρα δεν είμαι σίγουρος ότι η παπαγαλία ανταμείβεται απαραίτητα περισσότερο από την κριτική σκέψη.
Στα άλλα συμφωνώ και αναρρωτιέμαι πώς διάολο θεωρείται αξιοκρατικό ένα σύστημα στο οποίο το κράτος αποφασίζει να στερήσει τις ανώτατες σπουδές από ένα μαθητή ο οποίος έγραψε για 18/20 επειδή αυτός θέλει να σπουδάσει ιατρική αλλά δίνει αυτή τη δυνατότητα σε κάποιον που έγραψε για 16 αλλά θέλει να μπει π.χ. στο Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών.
Το προβλημα κατα τη γνωμη μου δεν ειναι τοσο το συστημα εισαγωγης στα ΑΕΙ και ΤΕΙ αλλα το γεγονος οτι δεν υπαρχουν αρκετες σχολες με προοπτικες που επιτασσει η δυναμικη της εξελιξης.ΔΕΝ υπαρχουν αρκετα πολυτεχνικα τμηματα και αρκετα παραιατρικα(φυσικοθεραπευτες ) ωστε να καλυπτουν τη συνεχη ζητηση.Γιατι για παραδειγμα να υπαρχει ενα μονο πολυτεχνειο στην Αθηνα που εχει το μισο πληθυσμο της χωρας και ενα μονο τμημα ναυπηγων μαζι με ενα τει ναυπηγικης τη στιγμη που η ελλαδα ειναι η πρωτη ναυτιλιακη δυναμη στον κοσμο?
Αλλα ξεχασα, καποιοι θα χασουν τα προνομια και το δικαιωμα παρεμβασης(ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ) αν ανοιξει το παιχνιδι με τις σχολες οποτε ειναι καλυτερα να ανοιγουμε τμηματα γεωργικης καλλιεργειας στο αναθεμα για να δουλεψουν και τα σουβλατζιδικα της επαρχιας.Ολα αυτα ειναι αναμενομενα αφου αποφασιζουν καποιοι γραφειοκρατες του υπουργειου παιδειας για το μελλον μας και τη μορφωση μας. Το θεμα ειναι εμεις τι κανουμε ως individuals ο καθενας αναλογα με τις αναγκες του και το τι θελει στη ζωη του
Άγγελε συμφωνώ, και να προσθέσω ότι ένα πραγματικά αξιοκρατικό σύστημα θα ήταν αυτό που θα έδινε τη δυνατότητα στους μαθητές με τις υψηλότερες επιδόσεις να σπουδάσουν σε κρατικό πανεπιστήμιο ανεξάρτητα του τι θέλουν να σπουδάσουν (δηλαδή θα τους άφηνε ελεύθερους να αποφασίσουν αφότου μπουν).
Με συγχωρείτε αγαπητά μου μέλη για την ετήσια καθυστερηση απάτνησησ και ενημέρωσης…
Νομίζω πως τώρα ήρθε η ώρα να δώσω τα αποτελέσματά μου για να εμψυχώσω και όσους από εσάς είναι αύριο υποψήφιοι εξετάσεων…
Τελικά τα αποτελέσματά μου είναι τα ακόλουθα:
Χημεία κατ :20
Φυσική κατ: 18.8
Βιολογια κατ: 16.1
Μαθημ κατευθ: 18.6
Εκθεση: 14.1
Στο 5ο μάθημα που σας είχα γράψει αν θυμάμαι καλά πήρα 18.9 (19 και 18.8 οι διορθωτές αντίστοιχα)
Λοιπόν, δεν έχω τίποτα να σχολιάσω παραπάνω μπήκα στην πρώτη μου επιλογή (μηχανογραφικό έκανα μόνος φυσικά – όχι σε ό,τι ήθελαν οι γονείς μου αλλά δε με απασχολεί), και χωρίς να πάρω ποτέ βοήθεια σε τίποτα… (Ίσως να μου στοίχισε σε έκθεση θα έλεγε κανείς , αλλά και αυτοί που είχαν βοήθεια πήγαν ακόμα χειρότερα αρκετοί απο αυτούς)…
Θέλω να τονίσω πως διαπίστωσα πως οι πανελλήνιες δεν είναι απολύτως τίποτα παραπάνω από μία “αρχή” για τους περισσότερους, ενώ για άλλους το “τέλος”… Σημασία έχει πως κανένας δεν μπορεί να σας πει τι ξέρετε και τι θα κάνετε… Ο τρόπος εργασίας μου κατά το λύκειο (προσωπική ενασχόληση, κρίση, οχι βοήθειες,) ως τώρα με βοήθησε να αριστεύσω και στη σχολή μου με αρκετή ευκολία, εργαζόμενος κατά την ίδια μέθοδο…
¨Εχω να πω σε όσους δίνουν άυριο, πως πρέπει να λύσουν τα θέματα όπως οι ίδιοι ξέρουν και αποκλειστικά για πάρτη τους… για κανέναν άλλον , και θα τους συνιστούσα να ξέρουν μόλις βγούν από την ΄ταξη όσο αυτό είναι εφικτό, πόσο έγραψαν, και να μην ασχοληθούν ιδιαίτερα με τα αποτελέσματα… Κοιτάξτε να κάνετε ό,τι επιθυμείτε, οι πανελλήνιες τελειώνουν για εσάς φέτος, η σταδιοδρομία σας όμως αρχίζει, και θα πρέπει να κάνετε τα πάντα για αυτήν, όχι για τις πανελλήνιες. Κι εγώ γι αυτό ακόμη και αν κάπου πίστευα πως είχα γράψει παραπάνω και αρχικά στενοχωρήθηκα πλέον καταλαβαίνω πως με τον τρόπο που βαθμολογούν μόνο τόσο θα έπαιρνα. Επίσης καταλαβαίνω πως το λύκειο για εμένα δεν σήμαινε προετοιμασία για πανελλήνιες, αλλά προετοιμασία για την ονομασία μου ως “επιστήμονα”, κι γι αυτό θα ήθελα όσοι δεν πάρετε ότι ζητάτε φέτος, να μην απογοητευτείτε αλλά να αναρωτηθείτε τι πραγματικά θέλετε (εγώ π.χ. δεν ήθελα τελικά να αριστεύσω στις εξετάσεις, αλλά α μάθω.. διάβαζα για εμένα, όχι για τους εξεταστές, τους γονείς.. κ.τ.λ.).
Τέλος εύχομαι ολόψυχα και πάλι καλή επιτυχία, και φυσικά όχι μόνο στις εξετάσεις όπως σας είπα και παραπάνω , αλλά γενικότερα στην ζωή σας… Να απαιτείτε για εσάς πάντοτε να παίρνετε ό,τι αξίζετε, ούτε παραπάνω – ούτε παρακάτω, αλλά την απαίτηση αυτή να έχετε πάντοτε πρώτα από τον εαυτό σας…
Εν ‘ ολίγοις, οι πανελλήνιες είναι ο προορισμός (η Ιθάκη), η έρευνα, η προσωπική ενασχόληση και η γνώση είναι το “ταξίδι”.Ένα χρόνο μετά λοιπόν έχω να πώ πως το ταξίδι μετράει παιδιά…
Αυτά λέω και σε όσους φέτος βοήθησα στις εξετάσεις…
ο φίλος σας στη γνώση,
thinkpad
ωραια ολα αυτα, αν και δεν ειμαι σιγουρος τι ακριβως δειχνουν περα απο το οτι μπορει καποιος με τον καταλληλο κοπο να περασει σε σχολη που θελει στις πανελληνιες χωρις εξετασεις. Το αν ο σχετικος κοπος ειχε νοημα δεν το ξερουμε ομως ακομα, θα το ξερουμε σε 4-5 ή και 20 χρονια.
εμ γιαυτο χρειαζονται δυστυχως τα φροντιστηρια.
Κατα τα αλλα, μικρη παρατηρηση:
το ταξιδι μαλλον τωρα ξεκιναει, καλη διασκεδαση ευχομαι :)
Φίλε S.G. Λυπάμαι που πραγματικά εξέτασες τόσο επιφανειακά το παραπάνω μου σχόλιο… Εγώ δεν μίλησα όπως είπες για “κόπο” όπως λες:
“ωραια ολα αυτα, αν και δεν ειμαι σιγουρος τι ακριβως δειχνουν περα απο το οτι μπορει καποιος με τον καταλληλο κοπο να περασει σε σχολη που θελει στις πανελληνιες χωρις εξετασεις. Το αν ο σχετικος κοπος ειχε νοημα δεν το ξερουμε ομως ακομα, θα το ξερουμε σε 4-5 ή και 20 χρονια”
Εγώ αναφέρθηκα σε συγκεκριμένο τρόπο διαβάσματος και μελέτης, ο οποίος προϋποθέτει όχι χρήματα και επιδιώξεις , ούτε ιδιαίτερο κόπο απαραίτητα αλλά αγάπη για το αντικείμενο που θες να μάθεις. Επίσης προϋποθέτει διάβασμα για τον εαυτό σου και μόνο, και όχι για τους γονείς, ούτε για εξεταστές, ούτε για φροντιστές, ούτε για πανεπιστήμια, ούτε για οτιδήποτε άλλο, ούτε καν για τις εξετάσεις…
Λυπάμαι επίσης που θεωρείς πως ενδέχεται ο “σχετικός κόπος” να μη έχει νόημα. Ξέρω βέβαια τι εννοείς, αλλά θα σου απαντήσω πως πραγματικά δεν κατάλαβες το νόημα όσων γράφω. Ίσως να μπήκα ολομόναχος στο πανεπιστήμιο στην πρώτη μου επιλογή, να το τελειώσω αμέσως, να διακριθώ ή όχι, να βρω η όχι δουλειά, ή ακόμα και να μείνω άνεργος για χρόνια… Εγώ δήλωσα και παραπάνω πως ο όποιος “κόπος” μου δεν έγινε για τα παραπάνω, αλλά μόνο επειδή ήθελα να μάθω, ήθελα να γίνω επιστήμονας, και κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει την επιτυχία σε αυτόν τον τομέα, ακόμα κι αν στο μέλλον η ζωή μου πάει κατά διαόλου σε κάθε τομέα για διαφόρους παράγοντες. Έμαθα να σκέφτομαι, να βασίζομαι στον εαυτό μου, να αγωνίζομαι, αλλά κυρίως πιστεύω ακράδαντα πως αυτά δεν τα έκανα μόνο εγώ, αλλά ο καθένας μας ο οποίος διαπιστώνει για “τί” αγωνίζεται και τι ζητάει …
Επομένως για εμένα δεν έχει σημασία τι θα γίνει στα επόμενα 20 χρόνια, αλλά αν συνεχίσω (που ευελπιστώ) να εργάζομαι σε κάθε τομέα της ζωής μου αναλόγως ξέρω πως στα επόμενα 20 χρόνια (μπορεί να είμαι και άνεργος σουβλαντζής) αλλά θα κατέχω ό,τι θέλω να κατέχω, ό,τι ήθελα, για ό,τι αγωνίστηκα, και το γεγονός πως ως τώρα εργαζόμενος έτσι έχω ό,τι ήθελα πριν 6 χρόνια (όταν ας πούμε άρχισα να δουλεύω έτσι) δεν μπορεί ούτε η ιστορία, αλλά ούτε και κανένας σαν εσάς (ο οποιοσδήποτε) να το κρίνει…
Επίσης:
“εμ γιαυτο χρειαζονται δυστυχως τα φροντιστηρια”
Λυπάμαι αλλά αν από ό,τι έγγραψα παραπάνω αυτό έχεις να δηλώσεις δεν κατάλαβες το πνεύμα που γράφω… Αν κατάλαβες εγώ είμαι πλήρως ικανοποιημένος από την επίδοσή μου, καθώς πέρασα στη σχολή πρώτης μου επιλογής, χωρίς να πληρώσουν ου γονείς μου ούτε δραχμή… Δεν έχεις δικαίωμα να κρίνεις τους βαθμούς μου με αυτόν τον τρόπο υπονοώντας πως “απέτυχα” επειδή απλώς δεν εργάστηκα με τον ίδιο τρόπο που εργάστηκε η πλειοψηφία. Επίσης γιατί δεν έβαλες όλο το μήνυμά μου; Επέλεξες μόνο το τμήμα που παρέθεσα για να σας δείξω όπως έγγραφα παρακάτω πως οι πανελλήνιες δεν “μπορούν να πουν τίποτα για τη ζωή σου, ούτε για το ποιός είσαι”. Επομένως το αν “χρειάζονται ή όχι τα φροντιστήρια” νομίζω πως για εμένα η απάντηση είναι προφανής (οχι) και για τον καθένα μας αν αποφασίσει να ασχοληθεί πραγματικά με ό,τι του αρέσει , για να μάθει…
Τέλος:
” δεν ειμαι σιγουρος τι ακριβως δειχνουν ”
Να σου πώ εγώ λοιπόν φίλε τι δείχνουν αφού δεν κατάλαβες τίποτα από τη διετή παρουσία μου εδώ…
Σημαίνει πως να πείτε στο όλο σύστημα των πανελληνίων όπως σας το μάθανε και το στηρίζετε με τα “ψεγάδια του” , πως ανατρέπεται, πως νικιέται, πως τα φροντιστήρια είναι μύθος για όσους ξέρουν τι ζητάνε και πως να το αποκτήσουν, πως σας έχουν κάνει να νομίζετε πως είστε ανώριμοι και ανίκανοι στα 18 σας να αποφασίζετε και να αγωνίζεστε,πως σας στερούν ό,τι σημαντικότερο δίδαξαν οι μεγαλύτεροι επιστήμονες της αναγέννησης “Κανένας δεν δίδαξε ποτέ κανέναν τίποτε, απλώς τον βοήθησε να το μάθει μόνος του” ,να σκέπτεστε, να έχετε έναν ΔΙΚΟ ΣΑΣ προορισμό, ένα σχέδιο δικό σας, μια πηγή επεξεργασίας μόνο δική σας. Με άλλα λόγια σημαίνει πως αν όλοι πραγματικά βαρεθήκατε το σύστημα όπως λέτε (πανελλήνιες – φροντιστήρια) , αντί να ψευτοαντιδράτε και να τρέχετε μετά ξοπίσω από αυτούς που κατηγορείτε και έπειτα να σας ενδιαφέρει να “περάσετε σε σχολές υψηλόβαθμες” και να αγνοείτε την ουσία του θέματος, ξεκινήστε επιτέλους όλοι μαζί – ο καθένας ατομικά να δουλεύετε όπως δούλεψε ο Mendeleev στο “παζλ” του περιοδικού πίνακα, για εσάς και μόνο για εσάς, κρατώντας υπεύθυνη στάση απέναντι στο σχολείο που τόσο σας έμαθαν να απαξιώνετε (αλλά τώρα που δεν έχετε βιβλία ξεσηκώνεστε)και απαιτώντας παράλληλα για εσάς και πρώτα από εσάς να αμείβεστε για όσο εργάζεστε… Μιλάω στον β πληθυντικό, όχι επειδή βγάζω εμένα έξω από εσάς , (εγώ σε κάθε πτυχή της ζωής μου έτσι δουλεύω ακόμα) αλλά επειδή εγώ δυστυχώς πλέον δεν θα δώσω πανελλήνιες, και δεν συμμετέχω στο “μέλλον σας”.
Ωστόσο πρέπει επιτέλους να καταλάβετε πως το μέλλον σας θα είναι όπως θα το φτιάξετε εσείς (μην αφήνετε άλλους να το διαμορφώνουν για εσάς), οπότε φτιάξ’ τε το όπως θέλετε, και κανένας δεν έχει τη δύναμη να σας σταματίσει
Να πάρει, δεν έγγραφα έτσι έκθεση πανελλήνιες;;; (χαχαχα)
Παντοτικά δικός σας, αγωνιστείτε μέσα από τη δουλειά
και την “πρόοδό σας” , όχι την αποχή από αυτήν και
το “βόλεμα”,
ο φίλος σας στο χρόνο,
Thinkpad
βρε συ, το αρχικο κειμενο τοχεις διαβασει? ειδες να στηριζω τις πανελληνιες?
μου φαινεται δεν καταλαβες, δεν εκρινα τους βαθμους σου, αυτο που λεω βασικα ειναι οτι τα φροντιστηρια βοηθανε γιατι βγαζεις καλυτερο αποτελεσμα για τον κοπο σου, τουλαχιστον οσον αφορα τον βαθμο στις εξετασεις.
Βλεπω να ισχυριζεσαι οτι εσυ ενδιαφερεσαι για την ιδια την γνωση. Καλα κανεις, αλλα δεν νομιζω οτι το υλικο των πανελληνιων ειναι κατι που θα επρεπε να μαθει κανεις τοσο βαθια (εκτος ισως μαθηματικων ας πουμε). Η πραγματικη γνωση ερχεται μετα στο πανεπιστημιο, που τα παιδια δυστυχως εχουν καει τοσο απο τις πανελληνιες που δεν εχουν καμμια ορεξη πια να δουλεψουν.
Παντως θα συμφωνησω σιγουρα σε ενα πραγμα, απο την εμπειρια σου χωρις φροντιστηρια εμαθες να δουλευεις μονος σου, πραγμα που ειναι πολυ χρησιμο.
Thinkpad, μου θύμιζεις έντονα τον παλιό μου άκαμπτο και ψωροπερήφανο εαυτό :-)
Αυτό που πάνω απ’όλα – κατά τη γνώμη μου – κέρδισες είναι ότι έμαθες να δουλεύεις κατά μόνας . Να είσαι δάσκαλος και μαθητής μαζί. Αυτό το πράγμα δεν το έχουν κατακτήσει πολύ μεγαλύτεροί σου, ακόμη και επαγγελματίες θα έλεγα .
Από την άλλη μεριά , φροντιστήριο δεν πάνε μόνον οι βολεμένοι και τεμπέληδες , αλλά πάνε και οι εξίσου άξιοι με σένα είτε επειδή το σχολείο δεν τους παρέχει υπηρεσίες επιπέδου φροντιστηρίου είτε για λόγους ανασφάλειας προσωπικής ή/και οικογενειακής είτε απλά προσχωρώντας στη μόδα των καιρών είτε για όλους τους λόγους αυτούς ή και άλλους που έχω παραλείψει.
Μου κάνει πάντως φοβερή εντύπωση το λεγόμενό σου ότι το κίνητρο της όλης σου προσπάθειας ήταν η αγάπη για το αντικείμενο . Το δικό μου κίνητρο ήταν η διάκριση , συνδυαζόμενη όμως με την αποστροφή ( για να ακριβολογούμε , αηδία ) προς το όποιο αντικείμενο. Αναρωτιέμαι ειλικρινά , αν υπάρχει περιθώριο αγάπης για το αντικείμενο που να αφήνουν οι πανελλαδικές ( ίσον τρομερό άγχος , εξοντωτικό διάβασμα και αναγκαστική αποστήθιση κατεβατών, αφού σε μεγάλο βαθμό δυστυχώς αυτή είναι που επιβραβεύεται ).
Υ.Γ. : πάντως , εάν γύριζα τον χρόνο πίσω , νομίζω πια ότι θα διάλεγα φροντιστήριο. Εφόσον ο στόχος ενός υποψηφίου είναι η επιτυχία στις εξετάσεις και όχι η επιστημονική καλλιέργεια , αυτός αντικειμενικά υπηρετείται καλύτερα με την κατάλληλη υποδομή που χορηγεί -ελλείψει παιδείας σε μεγάλο βαθμό- η παραπαιδεία.
Καλησπέρα Συμεών.. Αυτό ακριβώς ισχυρίζομαι (που μάλλον ο φίλος μου παραπάνω παρανόησε S.G.). Δηλαδή πως το να μαθεις να δουλεύεις και να σκέφτεσαι είναι πολύ χρησιμότερο από το να γράψεις άριστα σε μία εξέταση. Ωστόσο εγώ πραγματικά πήρα ό,τι ήθελα από τις πανελλήνιες, και μην ξεχνάμε πως έιμαι κι εγώ άνθρωπος, και θα μπορούσα όπως προετοιμάστηκα μόνος να είχα προετοιμαστεί (και πάλι μόνος) εξίσου καλύτερα και να αρίστευα και σε όσα μαθήματα (στα 2 νομίζω ) που δεν αρίστευσα…
Επίσης δεν είπα τεμπέληδες όσους πανε φροντιστήριο , απλώς είπα πως κατηγορούν το σχολείο και το σύστημα ενώ στην ουσία το αποδεχονται και το στηρίζουν με αυταπάρνηση με τις επιλογές τους.
Δεν μπορώ να πω πως στο σχολείο είχα καλή παιδεία (σε κοινό δημόσιο σχολείο πήγα , μη νομίζετε όπως έγγραψε κάποιος πως πήγαινα σε super σχολείο) αλλά θεωρώ πως με το να απαξιώνουμε τη δημόσια δωρεάν παιδεία δεν αναλαμβάνουμε τις ευθήνες μας και δεν εξελισσόμαστε ενώ συμβάλλουμε στην περαιτέρω διάλυση της παιδείας… (είδατε τώρα τα βιβλία θα τα αγοράζουν, αν οι μαθητές είχαν άλλη σχέση με τα βιβλία τόσα χρόνια θα τόλμαγαν να κάνουν κάτι τέτοιο;;;)
Επομένως (δεν θα έλεγα πως είμαι ψωροπερήφανος βέβαια καθώς σας υποστηρίζω πως ο καθένας μας μπορεί να κάνει ό,τι έκανα ) θα πρότεινα να αναλαμβάνουμε τις ευθήνες μας και να εξαντλούμε πραγματικά όλες μας τις δυνάμεις και να μαθαίνουμε τα πραγματικά μας όρια, καθώς μόνο έτσι θα εξελιχτούμε ως προσωπικότητες στο χρόνο..
Ο φίλος σου,
thinkpad