Αναφορικά σε αυτό το ποστ στο Reality Tape, θέλω να επιστήσω την προσοχή στην πολύ ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία HTCI (ένα σημείο που ίσως “χάνεται” στην ανακοίνωση). Αντιγράφω από το site της HTCI:
Η Ελληνική Πρωτοβουλία Τεχνολογικών Συνεργατικών Σχηματισμών (HTCI) είναι μια υποστηριζόμενη δραστηριότητα υπό την αιγίδα του Ελληνικού Υπουργείου Ανάπτυξης, η οποία έχει σαν στόχο τη δημιουργία και ανάπτυξη ανταγωνιστικών τεχνολογικών συνεργατικών σχηματισμών σε εξαγωγικά προσανατολισμένους τομείς της βιομηχανίας με υψηλές γνωσιακές απαιτήσεις.
Οι επιλεγμένοι συνεργατικοί σχηματισμοί αποτελούνται κατά κύριο λόγο από ΜΜΕ [μικρομεσαίες επιχειρήσεις] και έχουν ιδρυθεί σε τομείς όπου η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να επιτύχει στο προσεχές μέλλον ένα διεθνές ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, ενώ τα αντίστοιχα μέλη των συνεργατικών σχηματισμών μπορούν να αυξήσουν τα μερίδιά τους στην αγορά και, μακροπρόθεσμα, να γίνουν διεθνείς πρωταγωνιστές στους αντίστοιχους τομείς της βιομηχανίας.
Το παράθυρο των ευκαιριών για τους ανταγωνιστικούς συνεργατικούς σχηματισμούς επιχειρήσεων τεχνολογίας στην Ελλάδα είναι πλέον ανοικτό και παρουσιάζει μια σημαντική δυνατότητα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και δημιουργίας ευκαιριών ανάπτυξης στην τοπική και διεθνή αγορά.
Το HTCI υποστηρίζει την Ελλάδα στους εξαγωγικά προσανατολισμένους βιομηχανικούς τομείς με υψηλές γνωσιακές απαιτήσεις.
Διαβάστε περισσότερα εδώ και εδώ. Και το ερώτημα που αναπόφευκτα δημιουργείται… πότε θα δούμε συνεργατικούς σχηματισμούς και στους τομείς: ‘Τεχνολογίες Πολιτισμού & Γλωσσών’, ‘Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας’ και ‘Βιοτεχνολογική & Φαρμακευτική Έρευνα’; Πέρα δηλαδή από τον τομέα των ημιαγωγών & των ενσωματωμένων συστημάτων…
Η ανακοίνωση του event στο Στάνφορντ ακολουθεί:
Turning your dream into a business
Join us next Wednesday evening at Stanford for a panel discussion by accomplished entrepreneurs, investors and academics on how you can turn your ideas into a successful business. Focusing primarily on the early stages of a new venture, the panel will shed light on key issues such as when and how to pursue funding; how to build a winning team; and what are the pitfalls to avoid.
The event is sponsored by the Hellenic Technology Clusters Initiative and organized by the Hellenic Association of Stanford.
Date: Wednesday, May 23rd 2007
Location: Clark Center, room S360, Stanford University (Google Map)
Time: 6:30pm
RSVP encouraged: hsvea.rsvp@gmail.com
Schedule:
- 6:30pm: refreshments and appetizers by Athena Grill
- 7:00pm: panel discussion
- 8:30pm: mixer
Panelists:
- Tasso Argyros, Co-Founder and VP Engineering, Aster Data Systems, Inc.
- Georgios Papadopoulos, Founder and CEO, Atypon Systems, Inc.
- Yannis Papakonstantinou, Professor, Dept. of Computer Science, UCSD and Co-founder, Enosys
- Andreas Stavropoulos, Managing Director, Draper Fisher Jurvetson
Moderator: Christos Kozyrakis, Stanford Professor
Ενδιαφερον αλλα δεν καταλαβαινω ακριβως τι κανουν. Επιδοτουν? Οργανωνουν/φερνουν σε επαφη?
Και με τι κριτηρια διαλεγουν τομεις που η Ελλαδα θα εχει “ανταγωνιστικο πλεονεκτημα”?
Η πικρα βεβαια του να γινεται αυτη η εκδηλωση 5000 χμ απο την Ελλαδα, ενω σε ελληνικο ΑΕΙ δεν θα γινει ποτε, ειναι μεγαλη…
Το mission statement νομίζω λέει αρκετά… δημιουργία και ανάπτυξη ανταγωνιστικών τεχνολογικών συνεργατικών σχηματισμών. Το θέμα του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος δεν μπορεί να διευθετηθεί στο στάδιο που βρισκόμαστε… πιθανώς η HTCI να είναι σε κάποιο βαθμό fishing expedition, δηλαδή να διερευνηθεί ακριβώς το θέμα του ποιοι τεχνολογικοί τομείς μπορούν να ανθίσουν στην χώρα.
Αλλά ο λόγος ύπαρξης τους είναι κατά βάση διαφορετικός (κατά τη γνώμη μου πάντα). Έχεις κάποιο δίκιο να είσαι επιφυλακτικός στο θέμα του οικονομικού σχεδιασμού. Για αυτό άλλωστε σιγά σιγά αποκεντρώνονται σε διάφορες χώρες οι διαδικασίες αποφάσεων ως προς τον οικονομικό σχεδιασμό. Στο επίπεδο πόλης ιδιαίτερα, διάφοροι μη-κυβερνητικοί οργανισμοί ανθρώπων με το κατάλληλο υπόβαθρο αναλαμβάνουν σταδιακά αυτό το ρόλο – κυρίως του coordination και management της πληροφορίας: δηλαδή δημιουργούν και διαχέουν πληροφόρηση για τον εκάστοτε βιομηχανικό τομέα (η οποία μπορεί να είναι απαγορευτικά ακριβή διαδικασία για μία επιχείρηση να αναλάβει από μόνη της). Έτσι μειώνουν και το ρίσκο που αναλαμβάνει και η κάθε εταιρία που είναι κομμάτι του σχηματισμού. Ως οργανισμός μάλλον προωθούν τη συλλογική μάθηση σε αυτό το επίπεδο στρατηγικού σχεδιασμού – πράγμα που επιδρά και στην ευρύτερη μητροπολιτική περιοχή φυσικά.
Στα υπέρ της συμμετοχής σε ένα τέτοιο cluster φυσικά ανήκουν τα λεγόμενα knowledge spillovers… οι σχηματισμοί δηλαδή προσπαθούν να εκμετάλλευτούν τις οικονομίες που προκύπτουν από το clustering (τα economies of agglomeration, που λένε οι οικονομολόγοι). Από τα νέα τους διαβάζει κανείς: “Ο Σχηματισμός αυτός αναδεικνύεται σε Κέντρο Καινοτομίας Μικροηλεκτρονικής και συγκεντρώνει, κάτω από την ίδια στέγη, 15 ραγδαία αναπτυσσόμενες ελληνικές και ξένες εταιρίες υψηλής τεχνολογίας με 200 εργαζόμενους.”
Επίσης, πολλές φορές τέτοιες πρωτοβουλίες λύνουν και το πρόβλημα του first-mover disadvantages για το στήσιμο ενός “σκηνικού” όπου οι επιχειρήσεις μπορούν να αδράξουν τα οφέλη των οικονομιών συγκέντρωσης. Η πρώτη επιχείρηση που αποφασίζει να εγκατασταθεί σε μια νέα γεωγραφική περιοχή αναλαμβάνει το μεγαλύτερο ρίσκο μιας και δεν υπάρχει καμμία εγγύηση πως θα προκύψουν οικονομίες συγκέντρωσης… η δεύτερη επιχείρηση αναλαμβάνει λιγότερο ρίσκο κ.ο.κ. Αυτά εξαλείφονται με coordination πρωτοβουλίες αυτής της μορφής – δηλαδή κάποια οντότητα αναλαμβάνει να “πείσει” – και με άμεσες ή έμμεσες επιχορηγήσεις μερικές φορές – μερικές επιχειρήσεις να “μετακομίσουν” σχεδόν ταυτόχρονα ούτως ώστε να επιταχυνθεί η δημιουργία του cluster.
Ουφ, δεν μπορώ να καλύψω όλη την βιβλιογραφία σε μια απάντηση, σταματάω εδώ :)
“δημιουργούν και διαχέουν πληροφόρηση για τον εκάστοτε βιομηχανικό τομέα (η οποία μπορεί να είναι απαγορευτικά ακριβή διαδικασία για μία επιχείρηση να αναλάβει από μόνη της). Έτσι μειώνουν και το ρίσκο που αναλαμβάνει και η κάθε εταιρία που είναι κομμάτι του σχηματισμού.”
αυτο το κατανοω και εχει σιγουρα νοημα.
“οι σχηματισμοί δηλαδή προσπαθούν να εκμετάλλευτούν τις οικονομίες που προκύπτουν από το clustering (τα economies of agglomeration, που λένε οι οικονομολόγοι).”
εχω την εντυπωση οτι καποιες συναντησεις δε φτανουν. Για να γινουν κλαστερς χρειαζεται μαλλον να ειναι σε καποιο βιομηχανικο παρκο ολες οι εταιρειες μαζι ή οχι? αυτες οι επιχειρησες ειναι οντως υπο την ιδια στεγη ή το εννοουν μεταφορικα?
“Η πρώτη επιχείρηση που αποφασίζει να εγκατασταθεί σε μια νέα γεωγραφική περιοχή αναλαμβάνει το μεγαλύτερο ρίσκο μιας και δεν υπάρχει καμμία εγγύηση πως θα προκύψουν οικονομίες συγκέντρωσης… η δεύτερη επιχείρηση αναλαμβάνει λιγότερο ρίσκο κ.ο.κ.”
ναι αυτο ειναι οντως ενα μεγαλο θεμα. Λενε ακομα και για την βιομηχανικη επανασταση οτι ηταν ενα παιχνιδι συντονισμου, μια βιομηχανια μονη της δεν μπορουσε να επιζησει, αλλα πολλες μαζι αρχισαν να δημιουργουν ζητηση η μια για την αλλη κτλ
Εχω παντως την εντυπωση οτι στην Ελλαδα το πρωτο εμποδιο ειναι το χωροταξικο. Απλα δεν υπαρχουν καθορισμενα μερη πχ στην Αττικη για βιομηχανια υψηλης τεχνολογιας. αυτο σε αντιδιαστολη με τεραστια προγραμματα σε ανταγωνιστικες πολεις πχ στην Βαρκελωνη για ακριβως την προσελκυση τετοιων βιομηχανιων και δημιουργια κλαστερ