Η συμβατική σοφία διδάσκει ότι η διχοτόμηση, τουρκιστί ταξίμι, είναι η χειρότερη δυνατή επίλυση του κυπριακού προβλήματος, διότι επικυρώνει τα εγκληματικά τετελεσμένα της εισβολής, δικαιώνει την εθνοκάθαρση, δίνει στην μειονότητα εδάφη πολύ περισσότερα από όσα της αναλογούν και διαιρεί ένα νησί που ποτέ δεν ήταν διαιρεμένο εδώ και 2400 χρόνια. Πράγματι, έχουμε μάθει να επαναλαμβάνουμε σχεδόν μηχανικά ότι οι διχοτομικές προτάσεις δεν μας συμφέρουν. Και ότι είναι άδικες.
Δεν θα πω ότι αυτή η λογική μού είναι ξένη ή ότι την αρνούμαι. Θέλω όμως σήμερα, έστω χάριν παιδιάς, να σκεφτώ και λίγο αντισυμβατικά: υπό ποιες προϋποθέσεις η διχοτόμηση θα ήταν πλέον ευνοϊκή για εμάς; Γιατί μεταξύ κακών πρέπει να επιλέγουμε το μη χείρον και γιατί πρέπει να έχουμε έτοιμα σχέδια για κάθε περίσταση. Και διότι, υπό το φόβητρο της διχοτόμησης, (αυτο)εκβιαζόμαστε εδώ και χρόνια να συζητούμε διζωνικές και δικοινοτικές ανοησίες. Αν αποδειχθή ότι η διχοτόμηση (που υπάρχει στην πράξη εδώ και 45 χρόνια!) δεν είναι δα και κάτι τόσο φοβερό, ίσως αλλάξη και η διαπραγματευτική μας θέση.
Πριν δυόμισυ χρόνια έγραφα τα εξής:
Μήπως τελικά η λύση των δύο κρατών είναι η καλύτερη; Μήπως το ταξίμι είναι πλέον αναπόφευκτο;
Ποια θα ήταν η αισιόδοξη εξέλιξη αυτής της εκδοχής;
Η Τ/Κ πλευρά δεσμεύθηκε ήδη και για πρώτη φορά να επιστρέψη ένα ποσοστό των κατεχομένων, ώστε το δικό της συνολικό ποσοστό να διαμορφωθή στο 29,2% από περίπου 37%.
Αυτός είναι ο ελληνοκυπριακός χάρτης. 1% δεν είναι αγεφύρωτη διαφορά.
Αν λοιπόν με το 8% αγοράζουν απλώς καθεστώς ομόσπονδου κράτους, ίσως να ενδιαφέρονταν να αγοράσουν καθεστώς ανεξάρτητου κράτους σε μια καλύτερη τιμή. Το σχήμα “εδάφη αντί αναγνώρισης” θα ικανοποιούσε πολλούς: όσους βολεύονται με την διαίρεση και δεν το παραδέχονται ούτε στον εαυτό τους, τους απορριπτικούς εθνικιστές, όσους προτιμούν να είναι πρώτοι στο χωριό παρά δεύτεροι στην πόλη. Δεν τους κατηγορώ ούτε βρίσκω μια τέτοια στάση ανορθολογική. Πολλώ δε μάλλον που το χάπι του ταξιμιού χρυσώνεται από την ΕΕ: η εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου σύντομα θα καθιστούσε τα ενδοκυπριακά σύνορα ασήμαντα. Μόλις κάτι παραπάνω από μια γραμμή στον χάρτη. Και σε όλα αυτά υπάρχει ένα ακόμη κρυμμένο συν: η λύση των δύο κρατών σημαίνει ότι δεν θα υπάρξη κόστος ενοποίησης για την Ε/Κ πλευρά ούτε ομοσπονδιακές μεταβιβάσεις πόρων. Με άλλα λόγια, οι Ε/Κ δεν θα πλήρωναν από την τσέπη τους την τ/κ υστέρηση. Δεν είναι και λίγο. Και στο μέλλον, ποιος ξέρει τι γίνεται; Με την Τουρκία εκτός ΕΕ, αλλά την ΤΔΒΚ εντός, πολλά θα μπορούσαν.
Ας δουλέψουμε λοιπόν λίγο πάνω σε αυτές τις σκέψεις.
Μια μελλοντική δικρατική Κύπρος είναι ασφαλώς δυσάρεστη: οι έποικοι μένουν, οι Τούρκοι στρατιώτες μένουν, η Γραμμή Κατάπαυσης του Πυρός γίνεται διεθνές σύνορο. Αλλά ουδέν κακόν αμιγές καλού. Η αντίστροφη όψη του νομίσματος είναι ότι διανοίγονται πολλές πιθανότητες.
Για παράδειγμα, κάθε κυπριακό κράτος έχει πλέον την δική του ΑΟΖ, ανεξάρτητη από του άλλου. Λόγω θέσης, η δική μας ΑΟΖ είναι πολύ μεγαλύτερη από την Τ/Κ, και μάλλον και αποδοτικώτερη οικονομικά. Το σημερινό τουρκικό επιχείρημα, ότι τάχα η Κύπρος επιχειρεί να εκμεταλλευθή τα αποθέματα φυσικού αερίου χωρίς να συνυπολογίση τα συμφέροντα της Τ/Κ κοινότητας καταρρέει: κάθε κράτος έχει τα δικά του κοιτάσματα και τέρμα. Η Τουρκία δεν έχει πλέον κανένα φύλλο συκής για να στέλνη τα πειρατικά της πλοία στην δική μας ΑΟΖ. Να ψάξουν στην δική τους μεριά και καλή τους τύχη.
Πρέπει άραγε η ενδεχόμενη αναγνώριση της ΤΔΒΚ να συνδυαστή με υποστήριξη της ένταξής της στην ΕΕ; Ναι, πρέπει, με το κατάλληλο αντάλλαγμα ασφαλώς. Μια ανεξάρτητη και αδύναμη ΤΔΒΚ έχει δύο στρατηγικές επιλογές: είτε συνέχιση του στάτους κβο, που είναι η οικονομική και πολιτική εξάρτηση από την Ανατολία, είτε η αναζήτηση ενός ευρωπαϊκού μέλλοντος. Δεν ξέρω τι θα πράξουν, ξέρω όμως ότι πρέπει να αποθαρρύνουμε την ένωση με την Τουρκία (και η Τουρκία θέλει να αποθαρρύνη την Ένωση με την Τουρκία, γιατί αυτό με βεβαιότητα θα έφερνε τα ελληνικά Φ16 στην Πάφο). Αυτό μπορεί να γίνη μόνο αν είναι δυνατή η ένταξη στην ΕΕ, έστω και με όρους ανεξάρτητου κράτους. Στην περίπτωση αυτή, θα μπορούσε το Κυπριακό να επιλυθή στην πράξη μέσω ΕΕ: ευρωπαϊκές ελευθερίες, ευρωπαϊκή ιθαγένεια, συνθήκη Σένγκεν και γεια σας.
Εξ επόψεως ασφαλείας το πράγμα δεν αλλάζει. Οι ίδιοι Τούρκοι στρατιώτες που βρομίζουν τα κυπριακά εδάφη θα συνεχίσουν να παραμένουν εκεί και μετά την διχοτόμηση, ούτε περισσότεροι ούτε λιγώτεροι. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν μπορούν να αλλάξουν πολλά. Αν καταληφθή ο προμαχώνας “Διχοτόμηση”, μένει ανυπεράσπιστος ο προμαχώνας “Ένωση”. Ποιος ξέρει.
Η διχοτόμηση, όσο και αν φαίνεται παράξενο, θα αύξανε τα εθνικά εδάφη, για πρώτη φορά μετά το 1974. Θα έσωζε την παρτίδα στην μονίμως απειλούμενη και εκβιαζόμενη Κύπρο. Θα έλυνε το θέμα της ΑΟΖ σε γενικές γραμμές. Θα προσέφερε στο νησί περισσότερη ασφάλεια και μονιμώτερη ειρήνη.
Δεν ξέρω, το σκέφτομαι.
https://www.drassi.gr/index.php/pdf.php?id=1705
@μηπως_ομως
Ειναι απαραδεκτο αυτο που προτεινε τοτε το πολιτικο σχημα “Δραση” (εχει διαλυθει πλεον). Διοτι αποφευγει πονηροτατα να πει αν θα πρεπει να επιστραφουν εδαφη και πόσα σε περιπτωση που τους δωσουμε την αναγνωριση που επιθυμουν.Δηλαδη τα δινει ολα χωρις ανταλλαγματα.
Δεν το θυμόμουν!
Χαιρομαι που ορισμενοι εδω περα δειχνουν σημεια μερικης ανανηψης απο τις αφελεις ευρωφιλελέδικες αυταπατες τους.
Ιδου τι εγραφα εδω και 2-3 χρονια:
Εγω λεω οτι ειναι εφικτη η Ενωση, αλλα ας δεχτοθυμε για την οικονομια της συζητησεως οτι δεν ειναι.
Τοτε, μαλλιστα κυριε, ταξίμι!
Και μετα οποιος θελει, Ενωση με τη μαμα Πατριδα.
Αλλα φυσικα, με δικαιη κατανομη εδαφων και ακτογραμμης, οπερ σημαινει 82/18. Γιατι ειναι δηλαδη τοσο κακη, αυτη η τόσο απλη και καθαρη λυση, σε σχεση το θνησιγενες καφκικο τερατουργημα που αυτοσχεδιασες;
Εν ολιγοις τους προτεινουμε τα εξης: Ομοσπονδιακο κρατος με κρατιδια τα οποια θα εχουν περιορισμενη εσωτερικη αυτονομια και δικαιοδοσια, ωστε να ειναι λειτουργικο. Κατανομη εδαφους 82/18. Οπως συμβαινει σε καθε δημοκρατια, η ελληνικη πλειοψηφια κυβερνα, αλλα η τουρκικη μειοψηφια προστατευεται. Θα τους ταξουμε και ευρωπαϊκα κονδυλια και τα σχετικα.
Αλλα το κυριοτερο: Τους λεμε οτι δοκιμαζουν τη λυση αυτη για 5 χρονια, και αν δεν τους αρεσει, τοτε κατοπιν χωριστου τουρκοκυρπιακου δημοψηφισματος παιρνουν το δικο τους 18 % και
στα τσακιδιαστην ευχη του Θεου………http://anamorfosis.net/blog/?p=12328
Και ιδου τι απαντουσαν οι εξυπνοι:
“Eνδιαφέρον που τελικά οι σκληροί εθνικιστές συντάσσονται με το πάγιο τουρκικό αίτημα, έτσι δεν είναι; Πράγμα που σημαίνει νομιμοποίηση των τετελεσμένων του Αττίλα, αυτών που προσπαθούμε να ξεκάνουμε διπλωματικά εδώ και 40 χρόνια. Ποιος είσαι και τι έκανες τον ΝΦ;”
Υπ΄οψιν οτι το εδαφος που θα παρουν θα πρεπει επισης να περικλειει το 18 % της ακτογραμμης, των καλλιεργησιμων εκτασεων, των υδατινων πορων και του ορυκτου πλουτου. Equitable sharing of resources, που λεει και το State Department.Θα πρεπει επομενως να επιστρεψουν ολη την κοιλαδα και τον κολπο της Μορφου,μεγα μερος της πεδιαδας της Μεσαορίας, την πολη και τον κολπο της Αμμοχωστου, και πιθανον μερος της Καρπασιας και/ή του Πενταδακτυλου.
Αν αποφασισουμε να μην αγωνιστουμε για την ανακτηση ολης της Κυπρου, αλλα απλως να διαχειριστουμε την ηττα του 1974, τοτε δεν υπαρχει αλλλη λυση εκτος απο αυτη.
Φυσικα μια τετοια συζητηση ειναι νοητη τοτε και μονο τοτε, αν γινει η ακριβοδικαιη (equitable) διανομη που ανεφερα παραπανω.
Πρέπει άραγε η ενδεχόμενη αναγνώριση της ΤΔΒΚ να συνδυαστή με υποστήριξη της ένταξής της στην ΕΕ; Ναι, πρέπει, με το κατάλληλο αντάλλαγμα ασφαλώς.
Αυτό μπορεί να γίνη μόνο αν είναι δυνατή η ένταξη στην ΕΕ, έστω και με όρους ανεξάρτητου κράτους. Στην περίπτωση αυτή, θα μπορούσε το Κυπριακό να επιλυθή στην πράξη μέσω ΕΕ: ευρωπαϊκές ελευθερίες, ευρωπαϊκή ιθαγένεια, συνθήκη Σένγκεν και γεια σας.
Από ότι φαινεται καποιοι δεν εχουν συνελθει εντελως από τις αυταπατες του τελικα.
To ποιος μπαινει στην ΕΕ δεν το αποφασιζουμε εμεις και δεν θα μας ρωτησουν. Το αποφασιζουν η Γερμανια με τους δορυφορους της και η Γαλλια. Δεν υπαρχει καμμια πιθανοτητα να γινει δεκτη η «ΤΔΒΚ» για πολλους λογους, και πρωτιστως γιατι δεν εχουν την παραμικρη ορεξη να φορτωθουν τους Τουρκους και τον Σουλτανο τους από την πισω πορτα, ουτε να προσθεσουν άλλο ένα μικροσκοπικο μελος με πληρη δικαιωματα ψηφου (και βετο) στην ΕΕ, που είναι ηδη χαβρα των Ιουδαιων από την «πολυφωνία».
Επισης είναι εκπληκτικη η αφελεια εκεινων που πιστευουν ότι όλα τα προβληματα και οι συγκρουσεις λυνονται ως δια μαγειας με ενταξη στην ΕΕ. Να μπει τοτε και η Βοσνία, αλλα και η Αρμενία με το Αζερμπαιτζαν. Σιγουρα θα παψουν να πλακωνονται ώστε ολοι μαζι να τρεξουν να καταβροχθισουν «ευρωπαϊκα κονδυλια».
Οι ίδιοι Τούρκοι στρατιώτες που βρομίζουν τα κυπριακά εδάφη θα συνεχίσουν να παραμένουν εκεί και μετά την διχοτόμηση, ούτε περισσότεροι ούτε λιγώτεροι.
Τωρα βρωμιζουν το 37 %, μετα θα βρωμιζουν μονο το 18 %. Αν δεχομαστε τις λυσεις που μας πιεζαν να δεχτουμε στις τελευταιες διαπραγματευσεις, θα παρεμεναν δεκαδες χιλιαδες εποικοι που θα βρωμιζαν ολο το νησι. Ειναι αυτοι λιγοτερο….”βρωμύλοι” απο τους Τουρκους στρατιωτες;