Αν χαζολογήσουμε λίγο με τα στατιστικά στοιχεία των εξαγωγών 2017, τι θα ανακαλύψουμε άραγε; Θα επιβεβαιώσουμε τους προϊδεασμούς μας ή θα αποκαλυφθή ότι έχουμε στρεβλή εικόνα των πραγματικών εμπορικών μας εταίρων;
Για να δούμε. Άντλησα από το Κέντρο Εξαγωγικών Ερευνών και Μελετών ένα πίνακα με τις εξαγωγές της Ελλάδας εντός του 2017 κατά χώρα (προσωρινά στοιχεία).
Εισαγωγές Και Εξαγωγές 2017 by Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος on Scribd
Ιδού μερικές αξιοπρόσεκτες παρατηρήσεις, αξιοπρόσεκτες για μένα τουλάχιστον:
Χονδρικά τούς πουλήσαμε συνεπώς γύρω στα 2 δισ. ευρώ προϊόντων, ενώ εισαγάγαμε 5 δισ. ευρώ γερμανικών αγαθών. Το εμπορικό έλλειμμά μας με την Γερμανία κατά το 2017 υπερέβη τα 3 δισ. ευρώ, αλλά, ψυχραιμία, τόσα περίπου είναι όσα αφήνουν σε συνάλλαγμα κάθε χρόνο οι Γερμανοί τουρίστες στην χώρα μας.
Η ουσία του πράγματος είναι ότι η Γερμανία είναι εδώ και αρκετά χρόνια (πόσα ακριβώς;) ο μεγαλύτερος και, άρα, σημαντικώτερος εμπορικός εταίρος. Θέση την οποία κάποτε κατείχε η Αγγλία ας πούμε.
2. Το εμπορικό πλεόνασμά μας με την Τουρκία κατά το 2017 υπερέβη τα 500 εκ. ευρώ.
Τι καλοί άνθρωποι αυτοί οι Τούρκοι. Ενώ την τελευταία 15ετία η οικονομία τους σημείωσε γενικά αλματώδη πρόοοδο, η ανάπτυξη των διμερών εμπορικών σχέσεων απέβη επ’ ωφελεία της χώρας μας. Για την ακρίβεια, το ελληνοτουρκικό είναι το τρίτο μεγαλύτερο εμπορικό μας πλεόνασμα, καθώς η Τουρκία το 2017 ήταν η τρίτη καλύτερη αγοράστρια ελληνικών προϊόντων, δαπανώντας σχετικά σχεδόν 2 δισ. ευρώ.
3. Η Ιταλία είναι ο μεγαλύτερος αγοραστής ελληνικών προϊόντων, με αγορές ύψους 3 δισ. ευρώ το 2017. Το εμπορικό μας ισοζύγιο βέβαια είναι ελλειμματικό κατά 700 εκ. ευρώ, αλλά πολύ καλοσύνη τους.
3. Τα τρία μεγαλύτερα εμπορικά πλεονάσματα της Ελλάδας είναι προς Κύπρο, Λίβανο και Τουρκία, συνολικά πάνω από 3 δισ. ευρώ. Η Ελλάδα διατηρεί σημαντικά εμπορικά πλεονάσματα με κάποιες χώρες του εγγύς εξωτερικού της: με την Κύπρο 1,35 δισ. ευρώ, με τον Λίβανο 1,2 δισ. ευρώ (!), με την Τουρκία 500 εκ. ευρώ, με την (για πόσο ακόμα ονομαζόμενη) ΠΓΔΜ 400 εκ. ευρώ, με την Αλβανία 370 εκ. ευρώ, με την Γεωργία 125 εκ. ευρώ, με το Μαυροβούνιο 120 εκ. ευρώ, με την Σερβία 80 εκ. ευρώ. Οι αριθμοί αυτοί κρύβουν ένα δίδαγμα: στις χώρες αυτές, τις χώρες του πολιτισμικού μας περιγύρου, της καθ’ ημάς Ανατολής, της βαλκανικής μας ενδοχώρας, κρύβεται το εμπορικό μας μέλλον. Αντί να φαντασιοκοπούμε ότι θα κατακτήσουμε την κινεζική αγορά ή ότι θα ανταγωνιστούμε την τσεχική βιομηχανία, ας φυτέψουμε σπόρους σε αυτές τις αγορές, όπου τα ελληνικά προϊόντα είναι ευπρόσδεκτα. Τις επόμενες δεκαετίες θα έχουμε να δρέψουμε πολλή και πλούσια σοδειά, όταν σημειωθή μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη εκεί και όταν, το κυριώτερο, αυξηθούν περαιτέρω οι διμερείς ανταλλαγές μας. Σκεφτήτε λίγο: από τα 10 δισ. ευρώ ΑΕΠ της ΠΓΔΜ μένουν σε εμάς τα 0,4, ήτοι το 4%, ως πλεόνασμα. Αν μακροπρόθεσμα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε παρόμοια εμπορικά πλεονάσματα από τα δεκάδες εκατομμύρια των Βαλκανίων καταναλωτών, θα λύναμε το πρόβλημά μας.
4. Το ελληνοβουλγαρικό εμπόριο ανθεί, έχοντας προσεγγίσει τα 3 δισ. ευρώ (συγκριτικά, το ελληνοσερβικό εμπόριο μόλις που υπερβαίνει τα 400 εκ. ευρώ). Θεωρώ ότι και με την Βουλγαρία στην πραγματικότητα υπάρχει εμπορικό πλεόνασμα και όχι το αναφερόμενο έλλειμμα των 250 εκ. ευρώ, διότι πολλές ελληνικές εταιρείες εμφανίζουν φορολογική έδρα στην Βουλγαρία, οπότε οι πωλήσεις τους στην Ελλάδα, όπου δραστηριοποιούνται, εμφανίζονται παραπλανητικά ως βουλγαρικές εξαγωγές. Η επιτυχημένη περίπτωση του ελληνοβουλγαρικού εμπορίου τα τελευταία 10 χρόνια πρέπει να αποτελέση παράδειγμα προς μίμηση.
5. Το ελληνορουμανικό εμπόριο ανέρχεται στα 1,7 δισ. ευρώ περίπου και είναι ισορροπημένο. Είναι προφανές ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια ανάπτυξής του με μία δυναμικά αναπτυσσόμενη χώρα 20 εκ. κατοίκων. Προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε σύντονα.
6. Το διμερές εμπόριο με Αλβανία και ΠΓΔΜ είναι έντονα πλεονασματικό και ανήλθε το 2018 σε συνολικά 1,4 δισ. ευρώ περίπου (550 και 850 εκ. ευρώ αντίστοιχα). Οι αγορές αυτές είναι μεν μικρές ονομαστικά, αλλά είναι οι αγορές ακριβώς όπου έχουμε μοναδικά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και μας αποφέρουν ήδη σημαντικούς καρπούς. Δεν πρέπει να τις υποτιμήσουμε, αλλά να τις κατακτήσουμε.
7. Η Ελλάδα το 2017, όπως και κάθε χρονιά, είχε αβυσσαλέα αρνητικά εμπορικά ισοζύγια με τις χώρες από όπου εισάγει καύσιμα: 3,2 δισ ευρώ έναντι της Ρωσσίας, 3,08 δισ. ευρώ έναντι του Ιράκ, 1,23 δισ. ευρώ έναντι του Ιράν, 1,14 δισ. ευρώ έναντι του Καζαχστάν, 280 εκ. ευρώ έναντι της Σ. Αραβίας, 230 εκ. ευρώ έναντι της Αλγερίας, 115 εκ. ευρώ έναντι του Αζερμπαϊτζάν. Σε πιάνει η ψυχή σου να το σκέφτεσαι. Αυτή είναι η αξία της ενεργειακής αυτάρκειας: πολλά δισ. ευρώ ετησίως.
8. Με λίγες περιφερειακές εξαιρέσεις (Κύπρος λόγω ιστορικών δεσμών, Μάλτα λόγω ναυτικών καυσίμων, Πορτογαλία, Κροατία και Βαλτικές χώρες), το εμπόριό μας με όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι έντονα ελλειμματικό. Αξίζει εδώ να αναφερθή, μαζί με όσα είπαμε προηγουμένως, το έλλειμμα 1,9 δισ. ευρώ έναντι της Ολλανδίας, 1,3 δισ. ευρώ έναντι του Βελγίου, 1,2 δισ. ευρώ έναντι της Γαλλίας, 1 δισ. ευρώ έναντι της Ισπανίας. Τα ελλείμματα αυτά δεν πρόκειται να κλείσουν στο εγγύς μέλλον μέσω ενδοευρωπαϊκού εμπορίου, τουλάχιστον προς τις πλούσιες χώρες της Μεσευρώπης συν Ιταλία και Ισπανία.
9. Διατηρούμε εμπορικά πλεονάσματα με μια σειρά αραβικών κρατών: έναντι του Λιβάνου (1,2 δισ.), των ΗΑΕ (250 εκ.), της Αιγύπτου (200 εκ.), της Τυνησίας (120 εκ.), και ακόμη του Μαρόκου, της Ιορδανίας, του Μπαχρέιν, του Κατάρ, του Κουβέιτ, του Ομάν για μικρότερα ποσά. Ακόμη και προς Σ. Αραβία εξάγουμε 680 εκ. ευρώ, προς Λιβύη 270 εκ. και προς Αλγερία άλλα 140 εκ. Φαίνεται λοιπόν ότι, πλην καυσίμων, υπάρχει μεγάλο συμφέρον στην διεύρυνση των ελληνοαραβικών εμπορικών συναλλαγών, για τον απλό λόγο ότι εκεί έχουμε πέραση. Παρεμπιπτόντως, έχει κανείς ιδέα τι στην ευχή εξάγουμε στον Λίβανο; :-Ο
10. Το εμπορικό μας ισοζύγιο με το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ισοσκελισμένο. Με τις ΗΠΑ ήταν το 2017 κατά 370 εκ. ευρώ θετικό! Αυτό δεν το περίμενα.
11. Στον κόσμο υπάρχουν περίπου 200 χώρες. Ο πίνακας των εισαγωγεξαγωγών μόλις που περιλαμβάνει καμιά κατοσταριά (και με τις δέκα τελευταίες το εμπόριο είναι μεγέθους κύκλου εργασιών μπητσόμπαρου στις Κυκλάδες). Όλες οι υπόλοιπες χώρες του πλανήτη, ιδίως της υποσαχάριας Αφρικής, του Ειρηνικού, της Καραϊβικής και της Νότιας Αμερικής, είναι σχεδόν σαν να μην υπάρχουν για εμάς εμπορικά. Θα μπορούσαν να βρίσκωνται σε άλλον πλανήτη.
επιεδη λεμε, οχι ενω.
γιαυτο κοιταμε αγαθα ΚΑΙ υπηρεσιες.
δεν νομιζω οτι ειανι πιο ευπροσδεκτα με καποια βαθια εννοια, ειναι ενα απλο gravity equation
ενδιαφερον αλλα τι κομματι ειναι πλασματικο, ξερω γω εισαγωγες κινεζικων μεσω βουλγαριας (για διαφορους λογους :) )
πολυ απλοϊκο. Ενα βασικο ζητημα σε ολα αυτα ειναι οι τριγωνικες συναλλαγες, πχ στην ΠΓΔμ μππορει να εξαγουμε κατι που εισαγουμε απο Κινα. Οποτε πλασματικο το ελλειμμα με Κινα, και το πλεονασμα με ΠΓΔΜ.
Η ουσια του πραγματος ειναι να εχουμε παραγωγικες εταιρειες. Τα υπολοιπα ακολουθουν.
όντως. Το τι τραβιέται και που χρήσιμο είναι αλλά οι παραγωγικές εταιρείες είναι ο πυρήνας.
Γενικά πάντως αυτοί οι πίνακες κρύβουν πολλά αν δεν κατέχει κάποιος καλά το θέμα. Θυμάμαι ας πούμε πως τα πετρελαιοειδή πχ αλλάζουν τελείως την εικόνα του ισοζυγίου με την Τουρκία. Γιατί άραγε? χαχα Επίσης μου φαίνεται αδιανόητο οι πιο τσιγκούνηδες άνθρωποι, μάλλον τα πιο τσιγκούνικα όντα του γαλαξία – οι Γερμανοί – ν’αφήνουν τόσο μεγάλο ποσό, 3 δις. Συνέχεια με μία γκρίκ σαλάτα τους βλέπω.. ^_^
Σωστά, η Κίνα (και η Σιγκαπούρη). Ενώ βλέπεις ότι με Ν. Κορέα το έλλειμμα είναι 3 δισ. ευρώ, με την Κίνα είναι μόνο 2,3 και με την Σιγκαπούρη έχουμε τάχα και πλεόνασμα! Δυσερμήνευτα αυτά τα στοιχεία από μόνα τους.
Η ουσία του πράγματος είναι ότι η Γερμανία είναι εδώ και αρκετά χρόνια (πόσα ακριβώς;) ο μεγαλύτερος και, άρα, σημαντικώτερος εμπορικός εταίρος. Θέση την οποία κάποτε κατείχε η Αγγλία ας πούμε.
Ανακριβες. Το 1935-1939 πρωτος εμπορικος εταιρος της Ελλαδας ηταν η ναζιστικη Γερμανια. Αυτο ουδολως επηρρεασε τον γεωπολιτικο προσανατολισμο της χωρας, που ηταν σταθερα φιλοβρεττανικος.
Αυτο φυσικα καταρριπτει την υπογεια προσπαθεια που καταβαλλεται μεσω του αρθρου να υπαγορευθει μια συγκεκριμενη εξωτερικη πολιτικη βασει του….εμπορικου ισοζυγιου. (“ας φυτεψουμε σπορους σε αυτες τις αγορες οπου τα ελληνικα προιοντα ειναι ευπροσδεκτα”.)
Υποπτεύομαι ότι ήταν και μετά το 39. ;-)
Κυριαρχο ρολο στο εμποριο παιζει η γεωγραφια λογω αποστασεων και μεταφορικου κοστους. Η πολιτικη εχει περιορισμενη επιδραση.
Οι ΗΠΑ κανουν δυο φορες μεγαλυτερες στο Μεξικο απο στην Κινα, αν και αυτη ειναι δεκαπλασια σε μεγεθος αγορα. Οι ΗΠΑ εχουν χερσαια συνορα με Μεξικο και Καναδα, και ο ογκος του εμποριου με καθε μια απο αυτες ειναι ελαχιστα μικροτερος απο οτι με την Κινα.
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_the_largest_trading_partners_of_the_United_States
Συνεπως τα αναφερομενα στοιχεια στο αρθρο δε λενε τιποτα, εκτος απο το προφανες, οτι καθε χωρα συναλασσεται κατα κυριο λογο με τους γειτονες της.